บทที่ 15 The Development of Leaders and

บทท่ี 15 The Development of Leaders and Succession Planning การพฒั นาของผู้นํา และการสืบทอดการวางแผน นางปรารถนา ภูสมศรี ป.เอก 61

1. การพฒั นาผานการตระหนักรูในตนเองและการมวี นิ ัยในตนเอง พัฒนาความเปนผูนํา ดว ยตนเอง การพฒั นาความเปน ผูนํามกั จะถูกมองในแงของการศึกษาและการฝกอบรม ประสบการณ ทํางานและการฝกฝน อยางไรก็ตามการชว ยเหลือตนเองก็มสี ว นอยางมากในการพฒั นา ความสามารถในการเปนผนู าํ การชวยเหลือตนเองมีอยูหลายรูปแบบ รวมถึงการทาํ งานดว ย ตนเองเพื่อพฒั นาทกั ษะการส่ือสาร คณุ สมบตั ิพิเศษ และเพ่ือแบบอยางพฤตกิ รรมของผูน ําที่มี ประสิทธิภาพ องคป ระกอบหลกั 2 ประการของการพฒั นาตนเองของผ้นู ําคอื การตระหนกั รู้ ในตนเองและมีวินยั ในตนเอง

การพัฒนาความเปนผนู ําผา นการตระหนกั รใู นตนเอง กลไกสาํ คญั ทอ่ี ยภู ายใตก ารพฒั นาตนเองคือการตระหนักรใู นตนเอง ประมวลผลขอ เสนอแนะเกยี่ วกับตนเองอยางลกึ ซ้ึง เพ่ือปรบั ปรงุ ประสิทธิภาพของ ตนเอง นักจริยธรรมทางธุรกิจ Joseph Badaracco Jr. ชีใ้ ห้เหน็ วา่ ผ้นู ําควรเรียนรู้ เพิม่ เตมิ เก่ียวกบั ตนเอง หากพวกเขาต้องการประสบความสําเร็จ ตวั อย่างคอื ถ้า คณุ ต้องการเป็นผ้นู ําคนอืน่ คณุ ต้องพิจารณาวา่ คณุ สามารถจดั การตวั เองได้ดี แคไ่ หน

ผูเชี่ยวชาญ 2 คน ในการประเมนิ ภาวะผูน้ ํา ความผดิ พลาดครงั้ ใหญ่ ในอาชพี และองคก์ รเป็ นผลมาจากชอ่ งวา่ งในการตระหนักรูใ้ น จตานกเอลงมุ่ ตขวอั องเยธา่ องใเนชชน่ ว่ ผงเูน้วํลาอาา6จเสดงั อื เกนตผวูนา่้ ํสาอมาาจชปกิ ฏ3เิ สคธนขในอ้ กเทล็จมุ่ จอรองิ นกี้ โดยการวเิ คราะห ์ เชน่ “ฉันเดาวา่ เราแคจ่ า่ ยคา่ ตอบแทนไม่ดี พอทจี่ ะรกั ษาคนดไี ว”้ การวเิ คราะหค์ รง้ั แรกของเธออาจถกู ตอ้ ง ดว้ ยการวางแนวการตระหนักรใู ้ นตนเอง ผูน้ ําจะขดุ ลกึ ลงไปสาํ หรบั เบหาตงสผุ งิ่ลใทนอแี่ นย่เูวบทอื้ างงหคลวงัากมาเปร็เนปผลูน้ยี่ ํานขแอปงลฉงันเธทอสี่ อราา้ จงปถัญามหตาวั กเอารงวา่ “มี เปลยี่ นแปลงหรอื ไม่” เธออาจขอขอ้ มูลสมั ภาษณเ์ พอื่ เพมิ่ ความ เขา้ ใจเกยี่ วกบั วธิ กี ารเป็ นผูน้ ําของเธอ

การพัฒนาความเปน ผูนาํ ผานการมวี ินัยในตนเอง เชน เดยี วกับการพฒั นาสวนบคุ คลประเภทอนื่ ๆ การพฒั นาภาวะผนู าํ ตองมี วนิ ัยในตนเองอยางมาก ในบริบทปจจบุ นั การมีวินัยในตนเองคอื การระดมความ พยายามและพลงั งานเพ่อื มงุ เนนการบรรลุเปาหมายสําคัญ ความมีวินยั ในตนเอง จาํ เปน สําหรบั การพฒั นาการเปนผนู ําเกอื บทกุ รปู แบบ สมมตวิ า ผูน ําเชอ่ื มน่ั วาการ ฟงอยา งกระตอื รอื รน ตน เปนพฤตกิ รรมผูน ําทส่ี าํ คัญ ผนู าํ จะอา นเนอื้ หาเก่ียวกับ การฟงอยางกระตือรอื รน และยังเขารว มการประชมุ เชงิ ปฏิบตั ิการ หลงั จากเสรจ็ สิน้ การอานและการประชุมเชงิ ปฏบิ ตั ิการ ผนู าํ จะตองมีสมาธิ

ตอ เพอ่ื ท่จี ะจาํ ไดว า ตอ งฟง อยา งกระตอื รือรน การมีวนิ ัยในตนเองเปน ส่ิงจําเปน อยา งยิ่ง เพราะความกดดันในการทาํ กิจรรมในชวี ิตประจาํ วนั มกั เบ่ยี งเบนความสนใจของบุคคลจากการพัฒนาตนเอง สว นสําคญั ในการสรางความตระหนกั รแู ละมีวนิ ัยในตนเองสาํ หรับ การพัฒนาสว นบุคคลคอื การมคี วามเชอ่ื ทดี่ ีในการเตบิ โตสว นบคุ คล

2. การพฒั นาผ่านการศกึ ษา ประสบการณ์ และการให้ คาํ ปรึกษา การพฒั นาการเปนผูนาํ จํานวนมากเกดิ ขน้ึ ผานวิธีการอืน่ นอกเหนอื จาก การตระหนกั รใู นตนเองและการมวี ินยั ในตนเองหรอื โปรแกรมการพัฒนาความเปน ผูนํา ความเปน ผนู ําเปนกระบวนการท่ีครอบคลุมซ่งึ เกอื บทุกกจิ กรรมในชวี ติ สามารถชวยใหผ ูค นเตรยี มความพรอมสําหรับบทบาทความเปน ผูนาํ ประสบการณการทาํ งานที่นําไปสกู ารพัฒนาความเปนผนู ํา คือการศกึ ษา ประสบการณใ นการเปน ผนู ําและการใหคาํ ปรึกษา

การศกึ ษา การศกึ ษาโดยท่วั ไป หมายถงึ การรบั ความรูโดยไมตอ งกังวลเกีย่ วกบั การใชงาน ถา ผูนําท่ีมีศกั ยภาพเรยี นคณิตศาสตรก ารใชเหตุผลเชงิ ตรรกะทีไ่ ดม าอาจชว ยเขาหรอื เธอ แกปญ หาท่ีซบั ซอ น ซ่ึงองคกรกาํ ลังเผชิญอยเู ปน ผลใหค วามรขู องผนู าํ จะเพม่ิ ข้นึ การอา น ชวี ประวัตแิ ละอตั ชวี ประวัตเิ กย่ี วกับคนท่มี ปี ระสบความสําเรจ็ เปน แหลงความคดิ ทีด่ เี ก่ียวกับ การเปน ผนู าํ การศกึ ษาในระบบมคี วามสมั พนั ธเ ชิงบวกกบั การบรรลุตาํ แหนงผบู รหิ ารและ ความเปนผนู าํ นอกจากนย้ี ังมีความสมั พันธเชิงบวกระหวา งปรมิ าณการศกึ ษาในระบบและ ระดับตําแหนง ผูนาํ ทป่ี ระสบความสําเร็จ

ประสบการณ ประสบการณก ารทํางานเปนส่งิ ทช่ี ดั เจนทชี่ ว ยสนบั สนนุ ความ เปน ผูนาํ หากปราศจากประสบการณความรูจะไมส ามารถ เปลี่ยนเปน ทักษะไดงา ยๆ ประสบการณการเปน ผนู ําจะชว ยสรา ง ทกั ษะและความเขา ใจสาํ หรบั บุคคลทีไ่ มไดศกึ ษาในเรอื่ งนั้นๆ มา โดยตรง