0-4567590956_20210720_133710_0000

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัด ภาคเหนือ

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดลาํ ปาง เครือ่ งหมายตราประจําจังหวัดลาํ ปาง มีรปู ไกขาวเปน สัญลกั ษณ สําคญั ยนื อยูในซุมมณฑปพระธาตุลาํ ปางหลวง ตอมาทางจงั หวดั ลําปางไดเสนอกระทรวงมหาดไทยขอใหเ ครือ่ งหมายธงดวงตรา ประจําจังหวัดลําปาง ซ่ึงมรี ูปไกเ ผอื ก เปน สัญลักษณส ําคัญนนั้ ได กําหนดสปี ระจาํ จังหวดั ลําปางดวย

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดเชียงราย สญั ลกั ษณประจาํ จงั หวดั เชียงรายรูปชา งสีขาว เมอ่ื พญามังรายไดทรง รวบรวมหวั เมอื งฝา ยเหนอื ในอาณาเขตรอบๆ ไดแลว จงึ ทรงกรฑี าทัพ ไปแสดงฝมือในการยทุ ธตอหวั เมืองฝา ยใตล งมา จึงไดไปรวมพล ณ เมืองลาวกเู ตา และหมอควาญ ไดน ําชางมงคลของพญามงั รายไป ทอด(ผูก)ไวใ นปาหัวดอยทศิ ตะวันออกพลัดหายไป พญามงั รายจึงได เสดจ็ ตดิ ตามรอยชางไปจนถึงดอยทองรมิ แมนาํ้ กกนทั ธี ไดทศั นาการ เหน็ ภมู ิประเทศเปน ทร่ี าบลุม อดุ มสมบรู ณเ ปน ชัยภูมิทีด่ ี จึงไดสรา ง เมอื งใหมขึน้ ในทนี่ ่นั ใหกอ ปราการโอบเอาดอยจอมทองไวในทามกลาง เมือง ขนานนามเมืองวา “เวยี งเชียงราย”ตามพระนามของ พญามังราย ผสู ราง ดงั นน้ั จึงไดนํารปู ชางเปน ตราประจําจงั หวดั เชยี งราย

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดเชียงใหม่ สัญลกั ษณป ระจําจงั หวดั เชยี งใหม คือ รปู ชางเผอื กในเรอื นแกว หมายถงึ ความสาํ คัญ 2 ประการของจงั หวัด ซ่ึงชางเผอื ก คือ ชางทีเ่ จา ผูค รอง นครเชียงใหมนํามาทลู เกลา ถวายแดสมเดจ็ พระพุทธเลศิ หลา นภาลยั ( รัชกาลที่ 2 แหง กรุงรัตนโกสนิ ทร ) และไดข ้ึนระวางเปน ชางเผอื กเอกใน รัชกาล สวนเรอื นแกวคือดินแดนท่ีพุทธศาสนารงุ เรืองสงู สุด

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดน่าน สัญลกั ษณจงั หวัดนานดวงตราแบบใหมน ้ี นา น ยงั คงไวซง่ึ สญั ลักษณ และความหมายของตราเมืองท่ีเคยใชอยูเดมิ ไดป รับปรงุ โดยเปลีย่ น รูป โคอศุ ภุ ราชเสียใหม ใหแลดูสงา งามและเพมิ่ พระบรมธาตเุ จดยี  อนั เปน ปชู นยี สถานเกาแกท สี่ าํ คญั และเปน ศูนยร วมจติ ใจ คูบา นคเู มืองของ นา นคอื เจดยี พ ระธาตุแชแ หง และปรบั ปรงุ ลายชอกนกประกอบพนื้ ชอ งไฟใหแลดูเปน ระเบยี บมากย่ิงขน้ึ สวนการใหสี กําหนดใชต ามความ เหมาะสมสวยงามทางดานศลิ ปะ

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดพะเยาว์ ตราสญั ลักษณป ระจาํ จงั หวัดพะเยาวม ี พระเจาตนหลวง วัดศรโี คมคาํ พระพทุ ธรูปคเู มืองอันเปน หลักรวมใจของชาวพะเยา ลายกนกเปลว บนพนื้ เบือ้ งหลังองคพ ระพทุ ธรูป หมายถงึ ความรงุ เรอื งของ 9 อาํ เภอ ไดแก อาํ เภอเมอื ง ดอกคาํ ใต แมใ จ เชยี งคํา เชียงมว น ปง จุน ภซู าง และภูกามยาว เบื้องลางริมของดวงตราเปน กวา นพะเยา ซ่ึง มีชือ่ เสียง เปน รูจักกันดี และมี ชอ รวงขาว ประกอบอยูท้ังสองขาง ซงึ่ หมายถงึ ลักษณะของความเปน อขู า วอูนํ้า

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดแพร่ ตราประจําจงั หวดั แพรเ ปนรปู มายืน และโบราณ สถาน ที่สาํ คัญของจงั หวดั แพร ก็คอื พระธาตุชอแฮ ประกอบอยบู นหลังมา

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดลาํ พูน ตราประจาํ จงั หวดั ลาํ พูน เปนรูปพระบรมธาตหุ รภิ ญุ ชยั ในวงกลม พ้ืนสีฟา พระบรมธาตหุ รภิ ุญชัยตามตํานานกอสรา งข้นึ ราว พทุ ธศตวรรษท่ี ๑๗ ในสมัย พญาอาทติ ยราช กษัตริยแ หง ราชวงศ จามเทววี งศ เพือ่ ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุท่ีปรากฏขึ้นบนทด่ี นิ ในเขตพระ ราชฐานเดิม ลกั ษณะของพระบรมธาตฯุ เปนรปู ส่เี หลี่ยมทรงปราสาท มีการบรู ณะปฏิสังขรณตอ มาหลายคร้งั หลายสมัย จนเปลย่ี นรปู ทรงเปนเจดียฐานกลม แบบลงั กา

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดอุตรดติ ถ์ ตราสญั ลกั ษณประจําจังหวัดอตุ รดิตถ ออกแบบโดย พระพรหมพิจิตร (อู ลาภานนท) ในป พ.ศ. 2483 ตามนโยบายของ จอมพล ป.พบิ ลู สงคราม นายกรฐั มนตรีในสมัยนนั้ พระพรหมพจิ ิตรไดส นองนโยบายท่ี ใหนาํ ปูชนียวตั ถุสถานสาํ คญั ของจังหวัดมาผกู เปน ตรา ทา นจงึ ไดนํารูป มณฑปประดษิ ฐานพระแทนศิลาอาสน โบราณสาํ คญั ของจังหวัด อตุ รดิตถ มาประกอบผกู เขา ไวเ ปนตราประจําจงั หวดั อตุ รดิตถ ตราทีผ่ ูก ขึน้ ใหมนี้เขยี นลายเสน โดย นายอุณห เศวตมาลย ไมม ีรูปครฑุ , นาม จงั หวดั และลายกนกประกอบ ตอมาทางราชการจงึ ไดเ พ่ิมรายละเอยี ด ทัง้ สามเขาไวในตราจงั หวัด ซึ่งตรานย้ี งั คงใชมาจนปจ จุบัน

ตราสัญลกั ษณ์ประจําจังหวัดแมฮ่ ่ องสอน รูปชา งเลน นํา้ หมายถึง การฝกชางปา ใหร จู กั การบงั คับบัญชาในรบ และงานดา นตา ง ๆ สาเหตุที่ใชรปู ชางในทองน้ําเปนตราประจํา จงั หวดั นนั้ ก็เพราะเปท่ีมาของการตง้ั เมอื งแมฮอ งสอน โดยเริ่มจาก การท่ีเจาแกว เมอื งมาออจบั ชาง ใหเ จา เมอื งเชยี งใหม (พ.ศ. ๒๓๖๘ – ๒๓๘๙) และไดรวบรวมชายไทยใหญ ใหม าตง้ั บานเมืองเปนหลัก แหลง ขึ้น ๒ แหง มหี วั หนาเปน ผูปกครองคือ ทบี่ านปางหมู และบา น แมฮ องสอนสาเหตุทีเ่ รียกวา แมฮ อ งสอนก็เพราะวา ไดมาตงั้ คอกฝก ชาง ณ บริเวณลําหว ยแหงนน้ี นั่ เอง