ประวัติ มนต์ เล่มเล็ก

ประวตั ิ จง ทา วนั นี้ ให้ ดี ท่ี สดุ นายเมอื งมนต์ เนตรหาญ ก รองผอู้ านวยการวทิ ยาลยั ฯ

ความสาเรจ็ คอื ผลลพั ธข์ องการทางานหนกั และเรยี นรูจ้ ากความผดิ พลาดในอดตี ความสาเรจ็ ไมม่ ีทางเดนิ มาหาคณุ คณุ ตอ้ งหาทางเดนิ ไปหาความสาเรจ็ เอง ความสาเรจ็ ไม่ใชก่ ญุ แจสคู่ วามสขุ แตค่ วามสขุ ตา่ งหากทเี่ ป็นกญุ แจสคู่ วามสาเรจ็ ข

คำนำ การจัดทาเอกสารชุดน้ีขนึ้ เพื่อเลา่ ถงึ ประสบการณ์ของข้าพเจ้าตั้งแต่ เกดิ ที่จาความได้ และทีพ่ ่อแม่ พ่ีน้อง เลา่ สกู่ นั ฟงั จงึ ไดล้ าดบั เหตุการณต์ า่ งๆ ทีเ่ กดิ ขึ้นในชวี ติ จริงของขา้ พเจา้ ต้ังแต่วัยเดก็ วยั เรียน วัยทางาน เพื่อนกึ ถงึ วันท่ีเรามีความพากเพียร อดทน ต่อสู้ ด้ินรน ในการชีวิต ท่ีมีความไม่ ประมาท จนในวันนีท้ ี่ได้รับราชการมาเป็นเวลา ๒๔ ปี ได้บ่มเพาะจิตใจ ให้มี ความบริสุทธิ์ในก ารสรรสร้างผลงานในหน้าที่ของข้าพเจ้า สู่การเป็ น ข้าราชการท่ีมีความมุ่งมนั่ ท้งั ร่างกาย จิตใจ สตปิ ญั ญา เพ่ือตอบแทนพระคณุ บดิ า-มารดา ตอบแทนสังคม และตอบแทนแผน่ ดนิ เกดิ ขอบที่ได้มสี ิ่งดีๆ ใน ชวี ติ นี้ ในการดารงชวี ติ ด้วยความสุขทั้งหน้าทีก่ ารงาน เพื่อน ครอบครัว และ กัลยานิมิตรทัง้ หลาย อกี ทง้ั เพ่ือเป็นการสรา้ งแรงบนั ดานใจแกต่ วั ของขา้ พเจา้ และผทู้ ่ไี ด้อา่ นหนงั สอื ฉบับนี้ ขอขอบพระคุณท่านอาจารย์ ดร. พา อักษรเสือ อาจารย์ประจา หลักสูตรปรัชญาดษุ ฎีบณั ฑติ สาขาวชิ าการบรกิ ารและภาวะผนู้ าทางการศกึ ษา มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉยี งเหนอื ญาตพิ ่ีนอ้ ง เพ่ือน ผ้บู งั คบั บญั ชา ทม่ี ี ส่วนเก่ียวข้องในการจัดทาหนังสือเล่มนี้ ให้มีความสมบูรณ์ ซ่ึงอาจจะเป็น ประโยชน์ตอ่ ผทู้ ี่ได้อ่านหนังสือเลม่ น้ี ต่อไป เมอื งมนต์ เนตหาญ ค

เรอื่ ง สำรบัญ คานา หนา้ สารบัญ ค ประวตั สิ ว่ นตัว ง ประวัตกิ ารศกึ ษา ๒ วัยเด็ก ๔ เม่อื เป็นเด็กชาย ๕ เมื่อเป็นนาย ๖ เมอ่ื เป็นบ่าว ๗ วยั เรียนเป็นบ่าว ๘ วยั ทางานขอเป็นช่าง (ท่ดี ี) ๙ เป็นข้าราชการ (ทด่ี ี) ๑๐ เป็นขา้ ราชการ (มุ่งมัน่ ตั้งใจ) ๑๑ เป็นขา้ ราชการ (เสียสละ) ๑๒ เป็นข้าราชการ (พัฒนาตนเอง) ๑๓ แรงบนั ดานใจ ๑๔ สรา้ งสรรค์ผลงาน ๑๕ เป็นขา้ ราชการ (ตอบแทนคุณแผ่นดิน) ๑๖ ผลงานที่ภาคภมู ิใจ ๑๗ ผลงานอบรม สัมมนา ดูงาน ๑๘ พระคุณพ่อแม่ ๒๑ ๒๒ ง

เมอื งมนต์ เนตรหำญ รองผ้อู ำนวยกำรวิทยำลัย วิทยำลัยเทคนิคนครพนม วิทยฐำนะชำนำญกำรพิเศษ “จงทำวันนีใ้ ห้ดที ่สี ุด เพื่อตวั เรำเอง คนทเี่ รำ รัก และคนทอ่ี ยรู่ อบกำยเรำ” 1

ประวตั สิ ว่ นตวั เมอื งมนต์ เนตรหำญ เกิดวนั ที่ ๒๘ กนั ยำยน ๒๕๖๑ เป็นบุตรคนที่ ๕ ของ คณุ พ่อนำยเหล็ง เนตรหำญ คณุ แมน่ ำงสอน เนตรหำญ มพี ี่นอ้ งร่วมกนั ๕ คน ๑. นำยไชยนต์ เนตรหำญ ๒. นำยอนนท์ เนตรหำญ ๓. นำงกศุ ล เนตรหำญ ภมู ิลำเนำเดมิ ๔. นำยสำกล เนตรหำญ บ้ำนเลขท่ี ๑๓๐ หมู่ ๑ ๕. นำยเมอื งมนต์ เนตรหำญ บ้ำนทงุ่ แต้ ตำบลทุ่งแต้ อำเภอเมือง จงั หวัดยโสธร 2

ประวตั สิ ว่ นตวั ทอ่ี ยู่ปัจจบุ นั บำ้ นเลขท่ี ๒๗๑ หมู่ ๙ ตำบลธำตุพนม อำเภอธำตพุ นม จงั หวัดนครพนม ๔๘๑๑๐ รว่ มทุกข์ ร่วมสุข ร่วมสร้ำง กับ นำงวิภำวรรณ เนตรหำญ สรา้ งด้วยตัวเรา 3

ประวตั ิกำรศกึ ษำ ระดบั ประถมศกึ ษา - ปี ๒๕๒๘ โรงเรยี นบา้ นทงุ่ แต้ ระดับมธั ยมศกึ ษาตอนตน้ ปี ๒๕๓๑ โรงเรยี นสงิ หส์ ามคั ควี ทิ ยา ระดบั ประกาศนยี บตั รวชิ าชพี (ปวช.) ปี ๒๕๓๔ สาขาวชิ าชา่ งยนต์ วทิ ยาลยั เทคนคิ ยโสธร ระดบั ประกาศนยี บตั รวชิ าชพี ชนั้ สงู (ปวส.) ปี ๒๕๓๖ สาขาวชิ าเทคนคิ ยานยนต์ วทิ ยาลยั เทคนคิ ยโสธร ระดบั ประกาศนยี บัตรวชิ าชพี ครเู ทคนคิ ชนั้ สงู (ปทส.) ปี ๒๕๔๐ สาขาวชิ าเทคนคิ ชา่ งยนต์ วทิ ยาลยั เทคนคิ หนองคาย ระดบั ปรญิ ญาโท (วศ.ม.) สาขาวศิ วกรรมเครอ่ื งกล ปี ๒๕๕๓ มหาวทิ ยาลยั อบุ ลราชธานี ระดบั ปรญิ ญาโท (ศศ.ม.) สาขาบรหิ ารการศกึ ษา ปี ๒๕๖๐ มหาวทิ ยาลยั ปทมุ ธานี 4

วยั เดก็ (ไมร่ ูป้ ระสปี ระสำ) Know ชื่อเมืองมนต์ เนตรหาญ เกิดวันท่ี ๒๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๑๖ เกิดท่ีอาเภอครบรุ ี จังหวดั นครราชสีมา พ่อชื่อนายเหล็ง เนตรหาญ ได้เสียชีวิต แล้ว แม่ชอ่ื นางสอน เนตรหาญ ท่านทั้ง สองเป็นชาวไร่ ชาวนา พ้ืนฐานนายเหล็ก เนตรหาญ และนางสอน เนตรหาญ ดังเดิมอยู่จังหวัดยโสธรมันก็ได้หอบลูกจูงหลานไปทาไร่ท่ีอาเภอครบุรี จังหวัด นครราชสีมา มีพ่ีน้องร่วมกันจานวน ๕ คน คนโตก็ช่ือนายไชยนต์ เนตรหาญ คนท่สี องคือชือ่ นายอนนท์ เนตรหาญ คนที่สาม ชอ่ื นางกุศล เนตรฐาน คนทส่ี ่ชี ่ือ นายสากล เนตรหาญ และคนสดุ ท้ายก็คอื ตวั ผมเองกค็ ือนายเมืองมนต์ เนตรหาญ สมัยตอนเป็นเด็กจาความได้ว่าคุณพ่อเหล็ก เนตรหาญ กับคุณแม่สอน เนตรหาญ ไปทาไร่มันสาปะหลงั ที่จาได้ก็เพราะว่าได้น่งั รถไถคันใหญ่ สมัยก่อนน้ีเป็นฟอรด์ สีฟา้ จ้างมาไถไร่ก็ได้น่ังท้ังวันเพราะชอบมาก ซึ่งสมัยตอนยังเป็นเด็กท่ีอาเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา ยังเป็นพ้ืนที่สีแดงก็คือมีพวกก่อการร้ายก็รู้สึกว่าจาความได้ นิดนึงว่าเขายิงกันบริเวณบ้าน มีการปล้นสะดมคุณพ่อกับคุณแม่ก็ยกพื้นบ้าน เมื่อก่อนนเี้ ป็นพ้ืนไม้นะครับ ๒ ช้นั ชนั้ ลา่ งเอาไว้เก็บของกต็ ้องยกผน่ื ข้นึ แล้วก็มดุ ลง มาช้ันลา่ งของใตถ้ นุ บา้ น เพื่อหนกี ารปล้นสะดมกนั อยู่ จากน้ันคณุ พ่อกับคณุ แมก่ ็ยา้ ย มาอยู่ที่จังหวัดยโสธร ในวัยเด็กเด็กชายเมืองมนต์ เนตรหาญเป็นเด็กที่มีสุขภาพ ร่างกายแขง็ แรง ชอบเลน่ กฬี าเป็นชวี ิตจิตใจทาใหร้ า่ งกายและมขี นาดสมสว่ น 5

เมอื่ เป็นเด็กชำย เด็กชายเมืองมนต์ เนตรหาญ ได้เข้าเรียนในระดับช้ันประถมศึกษา ที่ โรงเรียนบ้านทุ่งแต้ ซ่ึงเป็นโรงเรียนประจาตาบล การเดินทางไปโรงเรียนก็เดิน ด้วยเท้าไปตอนเช้าแล้วกลบั มาพักเทีย่ งเสรจ็ แล้ว บา่ ยโมงก็กลับไปเรียนอีกคร้ังหนึ่ง แล้วก็เลิกสิบหกนาฬิกาก็เดินทางกลับบ้าน ในวัยเด็กไม่มีอะไรที่บ่งบอกถึงความ ชดั เจนในการเรียนของเด็กชายเมืองมนต์ เนตรหาญ ใช้ชีวิตเหมือนกับเด็กปกติ ท่ัวไป ตามชนบทเม่ือกลับจากโรงเรียนเสร็จก็ต้องไปนึ่งข้าวรอคุณพ่อกับคุณแม่ กลบั จากการทาไร่ ทานา ปกตใิ นวัยเด็กกท็ างานวนไปอย่างนีไ้ ปเรือ่ ยๆ ซ่งึ ในวัยเด็ก ยังไม่มีความคิดวา่ จะเดินทางไปในทิศทางไหน รวมถึงอบายมุข ส่ือเทคโนโลยกี ็ยัง ไมม่ ี ทาให้การดาเนินชวี ิตในวัยเด็กเป็นแบบเรียบง่าย ไม่หวือหวาเป็นเด็กท่ีว่านอน สอนงา่ ยอยู่ในกฎระเบยี บของผปู้ กครอง วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ต้องช่วยพ่อแม่ทา ไร่ ทานา ช่วงปิดเทอมกต็ ้องออกไปทางานช่วยพ่อ แม่หาเงินในช่วงที่มีเวลาว่าง ส่วนการเรียนก็เป็นเด็กอยใู่ นระดับการเรียนปานกลาง แต่ก็จะเด่นในเรอื่ งของกีฬา เป็นหลัก ซึ่งในช่วงเป็นเด็กชายก็เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขันกีฬากลุ่มของ โรงเรียนที่กลมุ่ โรงเรยี นจัดข้ึนแต่ละปีก็เป็นตวั แทนนักกีฬาฟุตบอลชาย จนกระท่งั จบ ประถมศึกษาชัน้ ปีท่ี ๖ 6

เมอื่ เป็นนำย อปุ สรรคขวากหนามในชวี ติ จริง ยอ่ มมหี นทางเอาชนะ มเี พียงสง่ิ ทอ่ี ยใู่ นจนิ ตนาการเทา่ นน้ั ทไี่ มอ่ าจเอาชนะได้ Theodore N. Vai นายเมืองมนต์ เนตรหาญ ได้เรียนต่อในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ที่ โรงเรียนขยายโอกาส ชื่อโรงเรียนสิงห์สามัคคีวิทยา ตาบลสิงห์สามัคคี อาเภอ เมือง จังหวัดยโสธร ระยะห่างจากบ้านถึงโรงเรียนประมาณ ๖ กิโลเมตร ไป-กลบั ๑ วนั รว่ ม ๑๒ กโิ ลเมตร ในการเดินทางไปเรยี นหนังสือไดป้ ่ นั จกั รยาน ไปกบั เพื่อนอีก ๔ คนรวมทง้ั ส้ินเป็น ๕ คน ในช่วงเรียนมธั ยมตน้ มเี รียน ๒ สาย กค็ ือ สายสามัญกับสายอาชีพ ซึ่งเราก็เลือกไดเ้ ลือกสายอาชีพ เพราะว่าเราเป็น คนทีเ่ รียนไม่ค่อยเก่งด้านการคานวณ และเรอ่ื งภาษาทจ่ี ะตอ้ งใช้ในการเรียนของ สายสามัญ ดังน้ันจึงได้ตัดสินใจเรียนสายอาชีพ ในเรียนระดับมัธยมศึกษาต้น ผลการเรียนอยู่ในระดับปานกลางเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ถ้าให้ซ่อมอะไรสามารถ ซ่อมได้ ซึ่งเราก็มีทักษะในการใช้เคร่ืองมือเพราะว่าตอนพ่อออกไปทางาน ก่อสร้างเราได้ไปด้วยไปชว่ ยงานพ่อ ซึง่ มีทกั ษะในการใช้เครื่องมือ ในช่วงน้ันทา ให้มองเห็นอนาคตตัวเองว่าเราต้องไปเรียนต่อสายอาชีพให้ได้ เมื่อเราจบ การศึกษาในระดับต้น ก็ได้ขอโควตาในการเรียนต่อวิทยาลัยเทคนิคยโสธร ได้ เลือกเรียนสาขาวิชาช่างยนต์ เน่ืองจากวา่ พี่ชายเรียนช่างยนต์ เห็นพ่ีชายออก ซอ่ มบริการประชาชน ซอ่ มรถยนตจ์ ึงชอบทจ่ี ะเรยี นสาขาวชิ าชา่ งยนต์ 7

เมอ่ื เป็นบำ่ ว ในการเรียนระดับประกาศยีบัตรวิชาชีพ (ปวช.) ถือว่าเป็นการเริ่มต้น ของการใชช้ วี ิตนอกบ้านเป็นครั้งแรกซ่ึงตอ้ งเดินทางเขา้ ในตวั เมอื งยโสธร โดย ใช้รถโดยสารประจาทางในการเดินทางตอนเช้าแล้วกลับตอนเย็น ในการใช้ ชวี ิตในระหว่างการเรียนหนงั สอื เป็นคนทช่ี อบแนวปฏิบัติจึงตั้งใจเรียน ในการ เรียนสาขาช่างยนต์ ผลการเรียนเกรดเฉล่ียถือว่าสูง เพราะเฉลีย่ นอยทู่ ่ี ๓.๕๐ ซ่ึงได้ประสบการณ์ในการเรียนการสอนหรือว่าประสบการณ์ใหม่ๆ จาก วิทยาลัยเทคนิคยโสธร ได้ออกบริการประชาชนในการปฏิบตั ิงานจริง ไดอ้ อก คา่ ยอาสาพัฒนากับเพ่ือน ๆ และได้ฝึกประสบการณ์จรงิ จากสถานประกอบการ คร-ู อาจารยไ์ ด้ประสิทธ์ิประสาทวิชาใหเ้ ราทาใหเ้ รามีความแข็งแกร่งในขณะทเ่ี ป็น วัยรุ่นทาให้เรารอดพ้นจากอบายมุขต่าง ๆ เช่น ยาบ้า ยาเสพติด บุหร่ี ฯลฯ ในการเรียนระดับ ปวช. ก็ไม่ค่อยหวือหวาเทา่ ไหร่เป็นเด็กที่ต้ังใจเรียนกลับบ้าน ตรงเวลา เช่ือฟงั พ่อแม่เวลาว่างกช็ ่วยพ่อแม่ทางาน เสาร์-อาทติ ย์ ช่วยพ่อแม่ ทางานด้านการเกษตรชาวไร่ ชาวนา ซง่ึ เราได้ความอดทนแข็งแรง แข็งแกร่ง ทางร่างกายที่พ่อแมไ่ ดส้ ะสมให้ต้ังแต่เด็ก โดยไม่ได้ต้ังใจ 8

วยั เรยี นเป็นบำ่ ว “รากฐานของบา้ นคอื อฐิ รากฐานของชวี ติ คอื การศกึ ษา” The foundation of the building is brick. The foundation of life is education. ในระดับประกาศนียบตั รวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) ไดศ้ ึกษาต่อในสาขาวชิ า เทคนิคยานยนต์ วทิ ยาลัยเทคนิคยโสธรเช่นเดมิ ในช่วงทเี่ รยี นในระดับ ปวส. ทา ให้เราเป็นผู้ใหญ่ย่ิงข้ึน และได้สะสมประสบการณ์ สะสมความรู้ต่าง ๆ ท่ีครู อาจารย์ ได้สง่ั สอนมาซ่งึ ในชว่ งนี้เราเริม่ มีทักษะด้านช่างยนตเ์ ป็นหลักทาให้เรามี ความมั่นใจว่าเราจะเป็นช่างท่ีดีได้ในอนาคตต่อไปได้ ในช่วงที่เรียนในระดับ ปวส. วทิ ยาลัยฯ ได้จดั การศึกษาออกเป็นภาคเช้า และภาคบ่าย ซ่ึงเราได้เรยี น ภาคบ่ายเร่ิมเรียนเวลา ๑๓.๐๐ น. จนถึง ๒๐.๐๐ น. ทาให้เรารู้สึกว่าเราต้อง ต่อส้กู ับชีวิตเพ่ิมขนึ้ เป็น ๒ เทา่ เนอ่ื งจากว่าการเดนิ ทางของเรายงั ใชร้ ถโดยสาร ประจาทางอยู่ ในขณะท่ีรถโดยสารประจาทาง ๒ ทมุ่ ไม่มีว่ิงแล้ว เราต้องหา วิธีอ่ืนที่จะกลับบ้านแทน ระยะทางจากบ้านถึงวิทยาลัยเทคนิคยโสธร ๑๒ กิโลเมตร ไป-กลับ ๒๐ กิโลเมตร ช่วงแรกพ่อซ้ือจักรยานให้ป่ นั จักรยานไป โรงเรียนระยะทาง ๕ กโิ ลเมตร เพราะต้องไปข้ึนมอเตอร์ไซคก์ ับเพื่อนต่อไปอีก และในขณะเรียนระดับ ปวส. เราต้องต้ังใจในการเรียนให้มากกว่าเพ่ือน เน่ืองจากพ่อกับแม่ทาไร่ทานา ทาให้เราคิดในใจว่าเราต้องเป็นส่วนหน่ึงของ ครอบครวั ท่ีจะต้องช่วยพ่อแมท่ ามาหากินใหค้ รองครวั มีฐานะทด่ี ียิ่งขึ้น ตอ่ ไป 9

วยั ทำงำนขอเป็นชำ่ ง (ทดี่ )ี คตปิ ระจาใจในการทางาน *งานบางอยา่ งอาจจะยาก แตค่ าวา่ ยากไมไ่ ดห้ มายความวา่ เป็นไปไมไ่ ด้ *ความล้มเหลวทาใหเ้ ราคน้ พบความแขง็ แกรง่ ภายในจติ ใจ *คณุ สามารถเลอื กทาอะไรกไ็ ด้ แตไ่ มใ่ ชย่ อมทาทกุ อยา่ ง *หากเครยี ดเรอื่ งงานอยา่ เพ่ิงลาออก เพราะถา้ ลาออกคณุ จะเครยี ดเรอื่ งเงนิ ดว้ ย เม่อื จบการศึกษาระดับ ปวส. จงึ ได้ไปสมัครเข้าทางานครง้ั แรก ซงึ่ เป็น บริษัท อีซูซุ ตังปกั ยโสธร อยู่ในตัวจังหวัดยโสธร ในตาแหน่งช่างซ่อมบารุง ซง่ึ เราได้เคยฝึกงานตอนเรียนหนังสืออยู่ใน ปวช. และปวส. รุ่นพี่ได้ถ่ายทอด วิชาให้เราก็เกิดมีความชานาญข้ึนได้เงินเดือนครั้งแรก จานวน ๓,๐๐๐ บาท ทางานได้ ๑ ปี มีเพ่ือนชวนไปเรียนต่อที่วิทยาลัยเทคนิคหนองคายหลักสูตร ประกาศนียบัตรวิชาชีพครูเทคนิคชั้นสูง หรือเรียกว่า ปทส. สาขาวิชาเทคนิค ชา่ งยนต์ เป็นหลักสูตรที่เทยี บเท่าระดับปริญญาตรี เป็นหลักสูตรครูสาหรับ สอนช่างโดยตรง และได้รับทุนการศึกษาเม่ือจบการศึกษาต้องมาชดใช้ทุน คือ ต้องบรรจุเป็นข้าราชการครูของอาชีวศึกษา จานวน ๓ ปี จบการศึกษาใน ระดับนเี้ มือ่ ปี พ.ศ. ๒๕๔๐ 10

เป็นขำ้ รำชกำร (ทด่ี )ี คำสอนของพ่อ ในการเริ่มต้นชีวิตของการรับราชการในตาแหน่งอาจารย์ ๑ ระดับ ๓ ณ วิทยาลัยสารพัดช่างนครพนม เมื่อวันท่ี ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๐ เป็น สถานที่ทางานแห่งแรกของการรับราชการ ได้ประจาสาขาวิชาช่างยนต์ ในชว่ งแรกๆ ยงั ปรบั ตัวไม่ได้แต่ว่าเม่อื ปี ๒๕๔๐ เพื่อนพ้องนอ้ งพี่ ณ วทิ ยาลยั สารพั ดช่างนครพนมไ ด้การต้อนรับแล ะให้ก ารดูแลได้ ให้กา รช่วยเหลื อ เออ้ื เฟ้ อื เผื่อแผข่ องการมารับราชการคร้งั แรก ถือว่ามีความประทบั ใจ ปัญหาใน ส่วนของวิทยาลัยสารพัดช่างนครพนม ด้านโรงงานของวิลัยสารพัดช่าง นครพนม ความสะอาดไม่มี ความเป็นระบบไม่มี ดังนั้นด้วยการเป็นข้าราชการ วัยหนุ่มท่ตี ้องพัฒนาตัวเองต้องช่วยเหลือราชการให้มีความพรอ้ มทีจ่ ะสอนเด็ก นกั เรยี นซ่ึงในการจัดการเรยี นการสอนของวิทยาลัยสารพัดชา่ งนครพนม ใน การเร่ิมต้นทางานเราพยายามมองหาเพื่อนในทท่ี างาน เพื่อเอามาเป็นแบบอย่าง มาพัฒนาตัวเอง ส่งิ ที่ไมด่ ีของเพื่อนหรอื วา่ ส่ิงทเ่ี ราคิดว่าไม่เหมาะเราก็ไมเ่ อามา เป็นเยยี่ งอย่างกถ็ ือว่าไดป้ ระสบการณ์ทด่ี มี าก “เน้นย้าและเตอื นสตติ วั เองตาม พระบรมราโชวาท ของ ร. ๙ “ 11

เป็นขำ้ รำชกำร (มงุ่ มนั่ ตงั้ ใจ) คตปิ ระจาใจในการประสบความสาเรจ็ ความสาเร็จ คอื ผลลัพธข์ องการทางานหนกั และเรียนร้จู ากความผดิ พลาดในอดตี ความสาเร็จไม่มีทางเดนิ มาหาคุณ คุณตอ้ งหาทางเดินไปหาความสาเร็จเอง หากมคี นสบประมาทวา่ คุณจะประสบความสาเร็จไดแ้ คไ่ หน จงก้าวหน้าใหไ้ กลจนคนเหลา่ นัน้ ไม่ได้ยินเสยี งคาตอบของคุณ บนั ไดส่คู วามสาเร็จ ประเมนิ จากความมุ่งมนั่ ท่ีแรงกลา้ ความฝนั ท่ที ้าทาย และวิธกี ารรับมือกับความล้มเหลวในชีวิต ในปี ๒๕๔๒ ไดย้ ้ายมาปฏิบตั ิหน้าท่ีราชการ ณ วิทยาลัยการอาชีพธาตุพนม ย้ายเพื่อหาประสบการณ์ในการทางาน เพิ่มทักษะความแข็งแกร่ง พัฒนาตัวเองให้มี ทักษะความรู้ที่สูงข้ึน ขณะนั้นวิทยาลัยการอาชีพธาตุพนมยังเป็นวิทยาลัยในสังกัด สานักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ในปี ๒๕๔๗ ในช่วงเวลาเปล่ียนผ่านของ วิทยาลัยการอาชีพธาตุพนม ได้ยกระดับหรือว่าหลอมรวมเข้าเป็ นมหาวิทยาลัย นครพนม ได้ย้ายช่วยราชการที่วิทยาลัยสารพัดช่างนครพนม พอกลับมาอยู่ที่แห่ง เดมิ บรรยากาศเหมอื นเดิม มีเพ่ือนร่วมงานคนใหม่เข้ามา มีเพ่ือนร่วมงานที่ตง้ั หลักปกั ฐานอยู่ท่ีจงั หวัดนครพนม ก็เยอะบรรยากาศต่างๆ เหมือนเดิม ส่งผลในการจดั สินใจ เรียนต่อในสาขาวิชาท่ีตัวเองต้ังใจไว้ในระดับปริญญาโทคือสาขาวิศวกรรมเคร่ืองกล ณ มหาวทิ ยาลัยอุบลราชธานี ไดข้ อรับทนุ การศกึ ษาของมหาวทิ ยาลัยอุบลราชธานี ใน การจัดทาผลงานวิจัย ได้จบปริญญาโทสาขาวิชาวิศวกรรมเครื่องกลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานปี ี ๒๕๕๓ มคี วามภาคภมู ิใจมาก เนื่องจากเป็นสิง่ ที่ได้ตัง้ ใจ ไว้ตลอดเวลา “It’s time to start living the life we’ve imagined”. (Henry James) ถึงเวลาท่จี ะเรม่ิ ตน้ ชวี ติ ทเี่ ราเคยวาดฝนั ไวแ้ ลว้ 12

เป็นขำ้ รำชกำร (เสยี สละ) การทางานใหส้ าเรจ็ งา่ ยกวา่ การอธบิ ายวา่ ทาไมคณุ ถงึ ทามนั ไมไ่ ด้ มารต์ นิ แวน บวิ เรน ถา้ คนคนหนึ่งสามารถสรา้ งความแตกตา่ งไดค้ นอนื่ ๆ กค็ วรลองเชน่ กนั จอหน์ เอฟ เคนเนดี้ ความสาเรจ็ วัดทก่ี ารเดนิ ทาง ไมใ่ ชจ่ ดุ หมายปลายทาง ดไวต์ ด.ี ไอเซนฮาวร์ ในปี ๒๕๕๓ ได้ย้ายไปรับราชการ ณ วิทยาลัยการอาชีพนวมินทราชินี มุกดาหาร ในตาแหน่งครวู ิทยฐานะชานาญการในการที่ย้ายไปวิลัยการอาชีพนวมิ นทราชนิ ีมุกดาหาร ถือว่าให้ประสบการณ์ที่เยอะมากได้ไปพัฒนาตวั เองเกี่ยวกับ ทักษะด้านต่างๆ แต่ท่ีสาคัญได้รับเป็นหัวหน้างานความร่วมมือก็ได้ทาโครงการ จัดการเรียนการสอนคู่ขนาน ๓ ประเทศ ซึ่งถือว่าเป็นโครงการท่ีผู้ใหญ่ให้ความ เมตตาในการจัดงบประมาณในการดาเนินโครงการช่วงแรกก็ไดไ้ ปศึกษาดงู านกับ ท่านเลขาธิการคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ในขณะนั้นคือท่านดร. ชัยพฤกษ์ เสรีรักษ์ ได้พาไปดงู านท่ีวิทยาลัยเทคนิคแขวงคาม่วน ประเทศสปป. ลาว จากนั้น ไ ด้ ข้ า ม ไ ป ที่ ม ห า วิ ท ย า ลั ย ว่ิ ง ท่ี ป ร ะ เ ท ศ เ วี ย ด น า ม ไ ด้ มี โ อ ก า ส ร่ ว ม เ ดิ น ท า ง ก ลั บ เลขาธิการคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กลับมาได้เขียนโครงการจัดการเรียน การสอนคู่ขนานไทย-ลาว-เวียดนาม สาขาวิชาช่างยนต์ ข้ึน เร่ิมต้นตั้งแต่ปี ๒๕๕๖ เป็นต้นมา ได้ดาเนินโครงการประชุมร่วมกันจัดทาหลักสูตร ๓ ประเทศ ทาโครงการแลกเปล่ียนนักเรียน-นักศึกษา โครงการศึกษาดูงาน โครงการค่าย พัฒนานักเรียน-นักศึกษา รวมท้ังการเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ของนักเรียน ใน กลมุ่ ประเทศอาเซยี น 13

เป็นขำ้ รำชกำร (พัฒนำตนเอง) “เสยี ชพี อยา่ เสยี สัตย์” ในการที่ข้าพเจ้าเป็นข้าราชการได้มุ่งม่ันพัฒนาตนเองอยู่ตลอดเวลา เมื่อมีโอกาส ในด้านต่างๆ เชน่ ด้านวิชาชีพของตนเองเพื่อนามาถ่ายทอดแก่ ลูกศิษย์ ใหม้ คี วามรคู้ วามสามารถในการนาไปใชใ้ นชวี ิต และการประอบอาชีพ ต่อไป ด้านคุณธรรมจริยธรรม ด้านการเสียสละ ด้านการช่วยเหลือสังคม และการไม่เบียดเบียนสังคม ไม่เอาเปรียบสังคม พ่อแม่ส่ังสอน “อย่าเอา เปรียบสังคม ม่ันสร้างความดี และอยา่ ทาให้ครอบครัวเดอื ดร้อน” ส่ังสอน ตงั้ แตเ่ ล็กจนโต จึงได้ตดิ ตวั มาจนถงึ ทุกวนั น้ี 14

(แรงบันดำนใจ) ในการสร้างแรงบันดาลใน ได้มี โ อ ก า ส ท า ง า น ร่ ว ม กั บ ส ถ า บั น ก า ร อาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ๒ เมื่อพรบ. อาชีวศึกษา ๒๕๕๑ เกิดข้ึน ได้ มโี อกาสเป็นตัวแทนกรรมการสภาสถาบัน การอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ๒ เมื่อปี พศ. ๒๕๕๖-๒๕๖๑ เป็นเวลา ๒ วาระติด ต่อกัน และได้ทาหน้า ที่ในกา ร จัดทาหลกั สูตรเทคโนโลยยี านยนต์ หลักสูตร ๒๕๕๗ และ หลักสูตร ๒๕๖๒ วิทยาลัยการอาชีพนวมินท ราชินมี ุกดาหาร เป็นคณะกรรมการจดั ทาระเบียบ ข้อบังคบั ต่างๆ ของสถาบัน ฯ ฉ. ๒ และได้รับมอบหมายให้ทาหน้าท่ี ผู้อานวยการสานักยุทธศาสตร์และ ความร่วมมือ ซ่ึงก็ได้ดาเนินการผลักดัน ต่อสู้ และขับเคลื่อนสถาบันฯ ฉ. ๒ อย่างต่อจน จนถึงปัจจบุ ัน ส่งผลให้ถึงเวลาในการพัฒนาตนเองสูส่ ายบรหิ าร จึ ง ไ ด้ ส มั ค ร เ ข้ า รั บ ก า ร ส อ บ คั ด เ ลื อ ก ใ ห้ ด า ร ง ต า แ ห น่ ง ร อ ง ผู้ อ า น ว ย ก า ร วิทยาลัยเทคนิคนครพนม ซ่ึงในขณะนี้ได้มองถึงการทางานให้ประสบ ความสาเร็จแก่นักเรียน นักศึกษา องค์กร และเพื่อนร่วมงาน โดยพยาม สง่ เสรมิ สนบั สนนุ ให้ความรว่ มมือ ในการพัฒนานากระบวนการจัดการเรยี น การสอนอย่างตอ่ เนือ่ งและเป็นระบบ ขับเคลอื่ นองค์ให้เป็นสถานศึกษาแห่งการ เปลย่ี นแปลงและการขบั เคลอ่ื นตอ่ ไปในอนาคต 15

(สรำ้ งสรรคผ์ ลงำน) 16

เป็นขำ้ รำชกำร (ตอบแทนคณุ แผน่ ดนิ ) การเป็นข้าราชการท่ีดีของข้าพเจ้า เพ่ือการตอบแทนคุณแผ่นดิน เป็นหน่ึงในใจทจี่ ะดาเนนิ การให้เป็นรูปธรรมทเี่ กิดขึ้น เป็นแรงผลักดนั ในการ ตอบแทนคุฯแผ่นดนิ ของข้าราชการ ดังคากลา่ วท่วี ่า “ข้าราชการ ข้าของแผ่นดิน เป็นส่ิงที่ข้าภูมิใจเสียยิ่ง ข้ารับใช้งาน ของพระราชา ด่ังท่ีพระองค์เปรียบว่า พระองค์ท่านคือกาลังของแผ่นดิน ข้าราชการ ไม่มี รวย แต่ก็ไม่อดตาย เพราะ ยามแก่เฒ่าหลวงก็เลี้ยง เจบ็ ปว่ ย หลวงก็เลีย้ ง ขา้ ราชการสยามไมน่ อ้ ย อยากทจ่ี กั มง่ั คงั่ ร่ารวยดั่ง พ่อค้า แล้วเจ้าจักเป็นทาไมกัน ข้าราชการ ท่ีหวังรวย หวังลาภยศ ความ ทุกขย์ ากจักตกอย่กู บั ใคร ก็ตกอยกู่ ับประชาชน ไพรฟ่ า้ พอเรื่องทราบไปถึง พระเนตรพระกรรณ พ่ออยู่หัวก็ทุกข์ ใจยิ่งนัก แล้วจักเป็นข้าราชการเพ่ือ อันใด “ออกญาศรีไสยณรงค์ จากเฟสบ๊กุ จาขนึ้ ใจ” 17

ผลงำนทภ่ี ำคภมู ใิ จ ได้รับมอบหมายให้ทาหน้าที่ หัวหน้างานความร่วมมือ เป็นตัวแทนครู ตาม พรบ. อาชวี ศกึ ษา ๒๕๕๑ มาตรา ๒๓ (๔) ๒ วาระ ในสถาบนั การอาชวี ศึกษาภาค ตะวนั ออกเฉยี งเหนือ ๒ ได้รับการแต่งตั้งให้ทาหน้าท่ี หัวหน้าภาควิชาเทคโนโลยยี าน ยนต์ และทาหน้าที่ ผู้อานวยการสานกั พัฒนายุทธศาสตร์และความรว่ มมืออาชีวศกึ ษา ซึ่งในการทาหน้าที่หัวหน้างานที่ได้กล่าว ได้สะสมประสบการณ์ในด้านต่างๆ เพื่อ นามาใช้ในการพัฒนางานท้ังในวิทยาลัยการอาชีพนวมินทราชินีมุกดาหาร และใน สถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ๒ รวมถึงการช่วยเหลือสังคม ประชาชน และชุมชน โดยเฉพาะผลงานที่ภาคภูมใิ จทีส่ ุดคือ ไดจ้ ดั ทาโครงการความ ร่วมมอื ระหวา่ งประเทศไทย-ประเทศลาว-ประเทศเวียดนาม ข้ึน เร่ิมต้นมปี ีงบประมาณ ๒๕๕๖ ตามนโยบายของท่านเลขาธิการคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ท่านดร. ชัยพฤกษ์ เสรีรักษ์ ในขณะนั้น ซึ่งได้มีโอกาสร่วมเดินทางกับคณะท่านเลขาธิการ คณะกรรมการการอาชีวศึกษา ไปเยือนวิทยาลัยเทคนิควิชาชีพแขวงคาม่วน ประเทศ สปป. ลาว และเข้าร่วมประชมุ ด้านความร่วมมือท่ีมหาวิทยาลยั วงิ ประเทศสาธารณรัฐ สงั คมนิยมเวียดนาม เพื่อเจรจาความร่วมมอื ในการเตรียมความพร้อมเข้าสู่ประชาคม อาเซียน เม่ือกลับมายังประเทศไทยจงึ ได้เกิดความคดิ ในการพัฒนากระบวนการเรยี น การสอน ในการเตรียมความพร้อมให้แก่นักเรียน นักศึกษาของประเทศไทย โดยเฉพาะนักเรียน นักศึกษา ของไทยทีม่ ขี ้อได้เปรยี บดา้ นทักษะวชิ าชพี ในสาขาต่างๆ แตเ่ รายงั ขาดทักษะบางอย่าง ในการทางาน เช่น ภาษา ความขยัน ความรบั ผิดชอบ เป็นต้น จึงได้ดาเนินโครงการต่างๆ เพ่ือเพ่ิมเติมในส่วนท่ีนักเรียน นักศึกษาไทย ขาดไป โดยใช้โครงการเป็นแรงกระตุ้น นักเรียน นักศึกษา ซ่ึงได้ดาเนินโครงการ ต่างๆ ในระยะ ๕ ปี 18

ผลงำนทภี่ ำคภมู ใิ จ (ตอ่ ) ได้ดาเนนิ โครงการ Young Vocational Education Camp ข้ึน ในวนั ท่ี ๕-๙ สิงหาคม ๒๕๕๖ ณ จังหวัดมุกดาหาร โดยมีตัวแทนยุวทูตอาชีวศึกษา ครู ผู้บริหารเข้าร่วม จานวน ๘๖ คน โดยมีวัตถุประสงค์ของโครงการฯ คือ ๑. เตรียม ความพร้อมด้านกาลังคนอาชีวศึกษา ๒. พัฒนาทักษะภาษาลาว และภาษาเวียดนาม ๓. ศึกษาศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี ของประเทศเพื่อนบ้าน โดยมีกิจกรรมการ อบรมภาษาลาว ภาษาเวียดนาม การศึกษาดูงานประเทศ สปป. ลาว และศึกษาดู งานประเทศเวียดนาม ซึ่งเมื่อเสร็จส้นิ โครงการฯ สรุปผลออกมา อยใู่ นเกณฑ์ ดีมาก เม่ือวันท่ี ๑๘-๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๖ ได้นานักศึกษา ครู ผู้บริหาร จากโรงเรียน อาชีวศกึ ษากวางตรี และวิทยาลัยอุตสาหกรรมเว้ ประเทศเวยี ดนาม ศึกษาดงู าน ณ วิทยาลยั การอาชีพนวมินทราชินีมุกดาหาร และได้นาผบู้ รหิ ารจากสถานศึกษาประเทศ เวียดนาม เข้าเย่ียมคาราวะท่านเลขาธิการคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ณ สอศ. กรุงเทพฯ ต่อมาในวันที่ ๑๖ กันยายน ๒๕๕๖ วิทยาลัยการอาชีพนวมินทราชินี มุกดาหาร ประเทศไทย กับ วิทยาลัยอุตสาหกรรมเว้ ประเทศเวียดนาม ได้ลงนาม ความร่วมมือในการพัฒนาการศึกษาระหว่างประเทศไทยกับประเทศเวียดนาม โดยมี ทา่ นเสรมิ ศกั ดิ์ พงษ์พานิช รัฐมนตรีชว่ ยว่าการกระทรวงศกึ ษาธิการ ในขณะนั้น เป็นสักขีพยานในการลงนาม ในงาน Thai Education for ASEAN Community ณ เมอื งทองธานี จังหวัดนนทบุรี และในวันที่ ๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ วิทยาลัย การอาชีพนวมินทราชินีมุกดาหาร ประเทศไทย กับ โรงเรียนอาชีวศึกษากวางตรี ประเทศเวียดนาม ได้ลงนามความร่วมมือในด้านการพั ฒนา การแลกเปลี่ยน นักเรยี น นกั ศึกษา ครู ของทัง้ สองประเทศ สานกั งานคณะกรรมการการอาชวี ศกึ ษา ได้มอบหมายให้วิทยาลัยการอาชีพนวมินทราชินีมุกดาหาร ให้เป็นสถานศึกษานาร่อง ในการจัดการศึกษา ๓ ประเทศคู่ขนาน ได้แก่ ไทย-ลาว-เวียดนาม ข้ึน เป็นการ เตรียมกาลังคนด้านอาชีวศึกษาในการก้าวสู่ประชาคมอาเซีย น ในวันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ ถงึ ๑ มีนาคม ๒๕๕๗ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศกึ ษาธกิ ารท่าน จาตุรนต์ ฉายแสง ได้เป็นประธานในพิธีเปิดป้ายศูนย์การเรียนรู้อาชีวศึกษาไทย - เวียดนาม ณ โรงเรียนอาชีวศึกษากวางตรี และวิทยาลัยอตุ สาหกรรมเว้ 19

ผลงำนทภี่ ำคภมู ใิ จ (ตอ่ ) เม่ือวันท่ี ๘-๑๒ กันยายน ๒๕๕๗ ได้นาผู้บริหาร ครู นักศึกษา ศึกษาดูงาน ณ ประเทศเวยี ดนามในงานวันคล้ายวันสถาปนาวิทยาลยั อุตสาหกรรมเว้ ครบรอบ ๑๑๕ ปี ในการก่อต้ังวิทยาลัยฯ ได้ดาเนินโครงการจัดการเรียนการสอนคู่ขนานไทย-ลาว-เวียดนาม ข้ึนใน วนั ท่ี ๑๘ เมษายน ๒๕๕๘ ถงึ วนั ที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๘ ณ วิทยาลัยการอาชีพนว มินทราชินีมุกดาหาร โดยมีนักศึกษาประเทศไทย ๑๐ คน นักศึกษา สปป.ลาว ๑๐ คน และนักศึกษาประเทศเวียดนาม ๑๐ คน มาเขา้ คา่ ยระยะสั้นเป็นระยะเวลา ๑๐ วัน โดยมีกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนได้แก่ การเรียนภาษาไทย ภาษาเวียดนาม ภาษาลาว การศึกษาดูงาน การเรียนวิชาชีพสาขาวิชาช่างยนต์ จากสถานประกอบการค่ายรถ ตา่ งๆ การศึกษาวัฒนธรรม การเลน่ กฬี า การทดสอบฝีมือแรงงาน เป็นตน้ เม่อื วันท่ี ๓๐ มถิ นุ ายน ๒๕๕๘ ถึง ๑ กรกฎาคม ๒๕๕๘ ได้ดาเนินโครงการประชุม การจัดทาหลักสูตรคู่ขนาน ไทย-ลาว-เวียดนาม ข้ึน ณ วิทยาลัยเทคนิควิชาชีพ แขวงคาม่วน สปป.ลาว โดยมีตัวแทนผู้บริหารจากวิทยาลัยการอาชีพนวมินทราชินี มุกดาหาร วิทยาลัยเทคนิคสกลนคร และวิทยาลัยเทคนิคบ้านแพง ประเทศไทย วิทยาลัยอุตสาหกรรมเว้ ประเทศเวียดนาม และวทิ ยาลัยเทคนิควิชาชพี แขวงคาม่วน สปป. ลาว เขา้ ร่วมการประชมุ ในคร้งั นี้ เม่ือวันที่ ๖-๘ เมษายน ๒๕๕๙ ได้ดาเนินการจัดประชุมทากรอบความ ร่วมมือในการจัดการศึกษาอาชีวศึกษาโดยมีตัวแทนผู้บริหาร ครู ของประเทศไทย ประเทศลาว ประเทศเวียดนาม เข้าร่วม ณ โรงแรมพลอย พาเลซ จังหวดั มุกดาหาร โดยมีทา่ นผู้วา่ ราชการจงั หวดั มกุ ดาหารเป็นประธานในการประชุม เมื่อวันที่ ๒๒-๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๙ ได้ดาเนินการจัดประชุมพิจารณา ทบทวนหลักสูตรคูข่ นานไทย-ลาว-เวยี ดนาม ขึ้น ณ โรงแรมสกลนครแกรนด์ พาเลซ จงั หวัดสกลนคร โดยมตี ัวแทนรองอธบิ ดีกรมอาชีวศึกษาลาว ผ้บู ริหาร ครู เจ้าหนา้ ที่ จากประเทศไทย ประเทศลาว และประเทศเวียดนามเข้าร่วม เป็นต้น 20

ผลงำนอบรม สมั มนำ ดงู ำน อบรม สมั มนาดงู าน วนั /เดอื น/ปี ที่ ๑ หลักสูตร “นวตั กรรมและเทคโนโลยพี ลังงานทดแทนเพื่อการ ๓-๗ มิ.ย. ๒๕๕๖ พัฒนาทีย่ ง่ั ยนื ” ๒ หลักสตู ร “การเตรียมความพร้อมสาหรบั การประกันคณุ ภาพ ๗-๙ มิ.ย. ๒๕๕๖ การศกึ ษา ประจาปีการศึกษา ๒๕๕๖” ๓ หลกั สตู ร “อบรมเชงิ ปฏิบัตกิ ารเทคโนโลยหี ุน่ ยนตเ์ พ่ือ ๒๒-๒๖ ม.ิ ย. ๒๕๕๖ การศึกษาสาหรบั นกั เรียน” ๔ หลักสูตร “Young Vocational Education Camp” ๕-๙ ส.ค. ๒๕๕๖ ๕ หลักสูตร “ปฏิบตั ิการจัดทาหลกั สูตร และแผนจดั การเรียนรู้ ฐานสมรรถนะรายวชิ า” ๙-๑๐ ต.ค. ๒๕๕๖ ๖ คณะกรรมการดาเนนิ งานการประกวดส่ิงประดษิ ฐ์ของคนรุ่น ใหม่ ประจาปีการศึกษา ๒๕๕๖ ๓-๔ ธ.ค. ๕๖ ๗ เข้ารว่ มกิจกรรมจิตอาสา โครงการอาชวี ศกึ ษารว่ มดว้ ยชว่ ย ๒๗ ธค. ๕๖– ประชาชน “ตรวจรถกอ่ นใช้ปลอดภยั แนน่ อน” ปีใหม่ ๒ มค.๕๗ ๘ เข้าร่วมกิจกรรมจติ อาสา โครงการอาชวี ศกึ ษารว่ มดว้ ยชว่ ย ๑๑-๑๗ เมย. ประชาชน “ตรวจรถก่อนใชป้ ลอดภยั แนน่ อน” สงกรานต์ ๕๗ ๙ หลกั สตู ร “การพัฒนาบุคลากร การสรา้ งแรงจูงใจ และ ๑๔ พ.ค. เทคนคิ การทางานสู่ความสาเรจ็ ” ๒๕๕๗ ๔-๖ ก.พ. ๑๐ หลกั สูตร “สรา้ งคณุ ธรรมค้าจนุ ชาติ” ๒๕๕๗ 21

ผลงำนอบรม สมั มนำ ดงู ำน ที่ อบรม สมั มนา ดงู าน วนั /เดอื น/ปี ๑๑ หลกั สูตร “การพัฒนาชดุ ควบคุมการใชเ้ ชื้อเพลงิ ๑๙-๒๓ พ.ค. E๘๕ ในรถยนต์ โดยใช้ไมโครคอนโทรลเลอร์” ๒๕๕๗ ๑๒ หลกั สตู ร “การพัฒนาจัดทาสื่อการสอนผ่านห้อง ๑๗–๑๘ ก.ค. สนทนา EDMODO” ๒๕๕๗ ๑๓ หลักสูตร “การใช้เครื่องมือวเิ คราะห์ Tech-๒ และ ๒๖–๒๘ พ.ย. ระบบบังคบั เลย้ี ว:รถยนต์อีซูซดุ แี มคซ์” ๒๕๕๗ ๑๔ หลักสตู ร “การพัฒนาผ้เู ช่ียวชาญดา้ นการ ๑๘–๒๒ ส.ค. อาชีวศกึ ษาสาขาวิชาชพี ด้านอุตสาหกรรมในระดบั ๒๕๕๗ ภมู ิภาคลมุ่ น้าโขง” ๑๕ เป็นครูผ้สู อนในสถานศึกษาท่ีปฏบิ ตั ิงานดีเดน่ ๑๙ ธค. ๕๗ ประจาปี ๕๗ ๑๖ หลกั สตู ร “Thailand,Laos,Vietnam Parallel ๑๘ เม.ย.–๒ Teaching and Learning Program” พ.ค. ๒๕๕๘ ๑๗ หลักสูตร “The Requirements of an ๒๐ เม.ย.–๑ English Training for Communication In พ.ค. ๒๕๕๘ Summer Camp” ๑๘ หลกั สูตร “Development of Standard ๒๖-๒๗ ส.ค. Operation Procedures and Improving the ๒๕๕๘ Quality of Teaching and Learning for Teachers of Dual Vocational Education via Thailand-Germany Model” 22

ผลงำนอบรม สมั มนำ ดูงำน ท่ี อบรม สมั มนา ดงู าน วนั /เดอื น/ปี ๑๙ โครงการประกวดสงิ่ ประดิษฐ์และนวัตกรรมสาน ๔ มีค. ๕๙ สัมพันธ์ลุม่ น้าโขง ครง้ั ที่ ๓ ๒๐ หลักสตู ร “การเป็นผ้ปู ระเมินคณุ ภาพในสถาบนั ๑๒-๑๔ ก.ย. โดยหนว่ ยงาน ต้นสงั กดั ” ๒๕๕๙ ๒๑ หลักสตู ร “SEA-TVET Workshop on ๑๑-๑๓ ต.ค. Hospitality, Health Care (Nursing),and ๒๕๕๙ Creative Industry” ๒๒ หลกั สตู ร “ระบบเกียรอ์ ัตโนมตั ิ รุน่ AW๓๐-๔๐LE ๒๓-๒๕ พ.ย. รถยนตอ์ ซี ูซดุ ีแมคซ์” ๒๕๕๙ ๒๓ ครูท่ีปรกึ ษาส่ิงประดษิ ฐข์ องคนร่นุ ใหม่ ประจาปี ๒๙-๓๐ พย. ๒๕๕๙ รางวัลชนะเลิศ “รถสามล้อพลังงานไฟฟา้ ” ๕๙ ๒๔ ครูที่ปรึกษาสงิ่ ประดษิ ฐ์ของคนรุ่นใหม่ ประจาปี ๒๙-๓๐ พย. ๒๕๕๙ รางวลั ชนะเลศิ “ปืนลมขดั หัวเทยี น” ๕๙ ๒๕ ได้ปฏบิ ัติงานศนู ยอ์ าชวี ะอาสาเทศกาลปีใหม่ ๒๕๖๐ ๒๙ ธค. ๕๙-๔ มค. ๖๐ ๒๖ เป็นอาจารยท์ ่ีปรึกษาในการส่งผลงานและผ่านการ ๑๒-๑๓ มค. คัดเลือก จานวน ๒ ผลงาน ๖๐ ๒๗ โครงการประกวดสง่ิ ประดษิ ฐแ์ ละนวตั กรรมสาน ๑๐ กพ. ๖๐ สัมพันธ์ลุ่มน้าโขง ครง้ั ท่ี ๔ ชนะเลิศ รถสามลอ้ พลงั งานไฟฟา้ ชาร์จกลับ 23

ผลงำนอบรม สมั มนำ ดงู ำน ท่ี อบรม สมั มนา ดงู าน วนั /เดอื น/ปี ๒๘ กรรมการดาเนินโครงการพัฒนาผ้บู ริหาร ครู/อาจารย์ ๓-๔ เมย. ๖๐ ดา้ นมาตรฐาน สมรรถนะวชิ ีพ และหลักสตู รสอดคล้อง ๑๒ พค . ๖๐ กับไทยแลนด์ ๔.๐ ๓๐ August ๒๙ ผปู้ ระสานงานการอบรมด้านพ้ืนฐานการอบรม ๓๐ For having participated in and ontributed to ๒ as a “Group Facilitator” Of the ๒ Young September sea-tvet symposium “Young Smart Farmers” ๒๐๑๗ ๓๕ เขา้ รว่ มการแขง่ ขันโครงงานวิศวกรรมเครอ่ื งกลรุ่น ๑๘ กพ. ๖๑ เยาว์ ๓๐ ปี ตะโกราย ๓๖ เข้ารว่ มจัดทาแผนความรว่ มมือไทย-เมียนมา่ และจัดทา ๑๓-๑๔ มีค. แผนการดาเนนิ งานพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ ๖๑ ๓๗ ไดร้ บั การอบรมโครงการฝึกอบรมเชิงปฏบิ ัตกิ ารการ ประยุกต์ใช้งานเทคโนโลยีพลังงานทดแทนฯ ๒๖-๓๐ มีค. ๓๘ เป็นผคู้ วบคุมทมี โครงงานในรอบชงิ ชนะเลิศ การ ๖๑ แข่งขนั โครงงานวิศวกรรมเครื่องกลรนุ่ เยาว์ ๓๐ ปี ตะโกราย ๔ กค. ๖๑ 24

กำรศกึ ษำดูงำนตำ่ งประเทศ ท่ี สถานท่ี เรอื่ งทด่ี งู าน จานวน (ครงั้ ) ๑ ประเทศสิงคโปร์ การจัดการศึกษาอาชวี ศกึ ษาของ ๒ ๒ ประเทศ การจัดการศึกษา/เข้าร่วมประชุมด้าน ๒ อนิ โดนีเซยี อาชีวศกึ ษา ๑๕ ๓ ประเทศเวียดนาม การจดั การศึกษา/เข้ารว่ มประชมุ ด้าน ๑ ๑๐ อาชวี ศึกษา/ดาเนนิ โครงการ ๑ ๔ ประเทศเมียรม์ ่า เขา้ ร่วมประชมุ ดา้ นอาชวี ศกึ ษาไทยเมยี รม์ า่ ๕ ประเทศลาว ดา้ นความร่วมมอื อาชีวศกึ ษาไทย-ลาว ๖ ฮอ่ งกง ร่วมงาน WORLD DIDAC 25

พระคณุ พ่อแม่ \"พ่อแมก่ แ็ ก่เฒ่า จาจากเจา้ ไม่อยนู่ าน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสย้ี ววารของคนื วัน ใจจรงิ ไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แตช่ พี มทิ นนาน ย่อมรา้ วรานสลายไป ขอเถิดถา้ สงสาร อยา่ กล่าวขานใหช้ ้าใจ คนแก่ชะแรวัย คดิ เผลอไผลเป็นแนน่ อน ไมร่ ักกไ็ ม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กนิ และให้นอน คลายทุกขผ์ อ่ นพอสุขใจ เม่ือยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นกึ ถงึ เม่ือเยาวว์ ัย ร้องไห้ยามปว่ ยไข้ ไดใ้ ครเล่าเฝา้ ปลอบโยน เฝา้ เลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนอื่ ยกายก็ยอมทน หวงั เพียงจะได้ผล เตบิ โตจนสง่างาม ขอโทษถา้ ทาผิด ขอใหค้ ดิ ทกุ ทกุ ยาม ใจแทม้ แี ต่ความ หวงั ติดตามช่วยอวยชยั ตน้ ไม้ทใี่ กลฝ้ ่ งั มหี รือหวงั อยู่นานได้ วันหนงึ่ คงล้มไป ท้งิ ฝ่ งั ไว้ให้วังเวง\" บทกลอนโดย อ.สนุ ทรเกตุ 26

ทาวนั นใี้ หด้ ที ส่ี ดุ [email protected] m Muangmon7273 08-1052-7273 นายเมอื งมนต์ เนตรหาญ ค ะศึกษาศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั าคตะวนั ออกเ ียงเหนือ 27