งานนำเสนอ1

ณ บา้ นหลงั หน่ึงท่ีดูเหมือนจะสงบสุข หวั หนา้ ของพวกหนูไดล้ น่ั ระฆงั เรียกพวกพอ้ งมาประชุมหารือเก่ียวกบั การ ป้องกนั ตวั จากเจา้ แมวตวั แสบท่ีเจา้ ของบา้ นเล้ียงไว้ซ่ึงถือเป็ นศตั รูตวั ร้ายที่ชอบระรานไมม่ ีทีท่าวา่ จะเลิกลา

วันนี้เราจะมาหารอื กนั เรื่องวิธีรับมือกบั เจา้ แมวตวั แสบทค่ี อยกล่นั แกลง้ พวก เรากนั ” หวั หนา้ ของพวกหนกู ลา่ ว

“ข้าวา่ เราจะตอ้ งมีมาตรการป้องกันทเ่ี ดด็ ขาดกนั แลว้ ละ่ ทา่ น ไม่อยา่ งน้ันพวกลกู ๆ ของขา้ จะตอ้ งอยู่ อยา่ งหวาดกลวั แบบนีไ้ ปตลอดแน่ ๆ” พอ่ หนตู วั หนง่ึ กลา่ ว

หลงั จากนนั้ เหลา่ ผนู้ าของพวกหนกู ็ประชมุ หารอื กนั อยา่ งจรงิ จงั พรอ้ มช่วยกนั เสนอวธิ ีจดั การกบั เจา้ แมว จนเวลา ผา่ นไปเกือบครงึ่ วนั ก็ยงั ไมไ่ ดข้ อ้ สรุป ทาใหห้ วั หนา้ ของพวกหนตู อ้ งขอความคดิ เหน็ จากบรรดาสมาชิกหนตู วั อน่ื ๆ

พวกเราประชุมกนั มาครง่ึ วนั แลว้ แต่กย็ งั ไม่ได้ขอ้ สรุปท่ีชดั เจน ขา้ จึงอยากถามความคิดเห็นของ สมาชกิ คนอน่ื ๆ วา่ พวกเราควรจะจดั การกบั เจา้ แมวตัวนีอ้ ยา่ งไรดี หากใครมคี วามคดิ ดี ๆ ก็สามารถเสนอมา ได้เลย” หวั หนา้ ของพวกหนกู ลา่ ว

เมอ่ื ไดย้ นิ ดงั นนั้ บรรดาสมาชิกหนทู กุ ตวั ก็ชว่ ยกนั ออกความคดิ เหน็ อยา่ งเตม็ ท่ี แตก่ ็ยงั ไมไ่ ดข้ อ้ สรุปเสยี ที ทนั ใดนนั้ เองก็มเี จา้ หนตู วั หนง่ึ ลกุ ขนึ้ และพดู วา่ “ขา้ คดิ ว่าทพี่ วกเราโดนกล่ันแกลง้ แบบนีเ้ ป็ นเพราะว่าเราเป็ นแค่หนูตวั เล็ก ๆ ส่วนเจา้ แมวตวั ใหญ่กช็ อบ หลบอยตู่ ามมุมต่าง ๆ เพือ่ เฝ้ารอพวกเราเดนิ ออกมาหาอาหารแลว้ จากน้ันกว็ ่งิ ไลเ่ หมือนพวกเราเป็ นของเลน่ โดย ไมม่ สี ญั ญาณเตือน” เจา้ หนตู วั นนั้ กลา่ ว “กจ็ รงิ อยา่ งที่เจา้ พูด แล้วแบบนี้เราควรจะมีวิธีป้องกนั เจา้ แมวตวั นีอ้ ยา่ งไรล่ะ ?” หวั หนา้ ของพวกหนกู ลา่ ว ถาม

“ข้ามีความคดิ ว่าเราตอ้ งมีเครอ่ื งสง่ สญั ญาณเพอ่ื ทจี่ ะได้รูว้ ่าเจา้ แมวตวั น้ันอยตู่ รงบริเวณไหนของบ้าน โดยนา ริบบิน้ คล้องกระดิ่งไปผกู ไวท้ คี่ อของเจ้าแมวตัวแสบ” เจา้ หนกู ลา่ ว เหลา่ สมาชิกหนทู กุ ตวั ท่อี ยใู่ นทีป่ ระชมุ ตา่ งลกุ ขนึ้ ปรบมอื และเห็นตว้ ยกบั ความคดิ ของเจา้ หนตู วั นนั้ แตท่ กุ อยา่ งกลบั เงียบลงอีกครงั้ เม่ือไดย้ ินเสยี งของหนชู ราตวั หนง่ึ

“ความคิดของเจ้าน้ันเฉยี บแหลม แต่ทว่าใครจะเป็ นคนเอากระดง่ิ ไปผูกคอเจ้าแมวตัวน้ันกนั ล่ะ ?” หนชู รา กลา่ วถาม เมอื่ หนชู ราพดู จบ บรรดาหนทู กุ ตวั ตา่ งเงียบและมองหนา้ กนั เนื่องจาก ไมม่ ใี ครกลา้ ทีจ่ ะเอากระดิ่งไปผกู คอแมว ตวั นนั้ รวมถงึ เจา้ หนทู ีอ่ อกความคิดเหน็ ดว้ ย การประชมุ จงึ จบลงโดยไมไ่ ดข้ อ้ สรุปและไมไ่ ดว้ ธิ ีรบั มอื กบั เจา้ แมวตวั แสบ พวกหนจู งึ ตอ้ งใชช้ ีวติ ดว้ ยความหวาดระแวงเหมือนเชน่ เคยตอ่ ไป

นิทานเรื่องนีส้ อนใหร้ ูว้ า่ : การทีเ่ จา้ หนตู วั หนง่ึ ออกความคดิ ใหน้ ากระด่ิงไปผกู ไวท้ ี่คอของแมว แตก่ ลบั ไมม่ ใี ครกลา้ ที่จะนากระดงิ่ ไปผกู รวมถงึ เจา้ หนทู ี่ออกความคดิ เหน็ นนั้ ดว้ ย เรยี กวา่ ดแี ตพ่ ดู แตท่ าไมไ่ ด้ ซงึ่ ตรงกบั สภุ าษิตทว่ี า่ “ละเลงขนมเบอื้ งดว้ ยปาก” หมายถงึ คนทมี่ กั พดู จาเหมอื นกบั วา่ อะไรตา่ ง ๆ สามารถทาไดง้ ่าย หรอื ดงู ่ายไปเสยี หมด แตใ่ นความจรงิ แลว้ เป็นสง่ิ ทท่ี าไดย้ าก แถม ตวั เองก็ทาไมไ่ ดอ้ กี ดว้ ย ดงั นนั้ เรอ่ื งใด ๆ ก็ตาม หากคิดวา่ ตวั เองกย็ งั ทาไมไ่ ด้ ไมค่ วรพดู จะดกี ว่า เพราะผอู้ ื่นจะมองวา่ เรา เป็นคนชอบโออ้ วดน่นั เอง