คัมภีร์สัจจคาถาเมตเตยยะ (หมีเล่อเจินจิง)

คมั ภรี ส์ จั จคาถาเมตเตยยะ (หมเี ลอ่ เจนิ จงิ )

บทสวดคมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะ หมเี ลอ่ จิ้วขจู่ ิงเจินจิง ฝอซัวหมเี ลอ่ จิ้วขจู่ ิง หมเี ลอ่ เซี่ยซื่อปูเ้ ฟยชงิ หลง่ิ เปา่ ฉีหลหู่ ลงิ ซันต้ี เหนี่ยนฮวาอนิ้ เจ้ิงเขา่ ซันเซิ่ง ล่วั ไจ้จงเอวย๋ี นซันซิงตี้ ตา้ เจ้ิงซื่อชวนอว๋งั เถาซิน เทยี นเจินโซวเอวยี๋ นกวา้ เซิ่งเฮ่า เตง่ิ ไตส้ อื จ้ือเตยี่ นเสนิ ปงิ อวนิ๋ เหลยเจ้ินไคอจู้ ๋ีถู่ เทยี นเซ่ียเสนิ กยุ่ ปูอ้ นั หนิง ชนิ ไจ้เหยนิ เทยี นจงฮวา๋ หมู่ จิ่วเหลยี นเซิ่งเจ้ียวกยุ ซ่ังเซิ่ง เทยี นฮวาเหลาหมฉู่ ุยอวเี้ ซ่ียน โซวเอวยี๋ นเสย่ี นฮวา่ ไจ้กตู่ ง หนันเปย่ เหลย่ี งจ๋ีเหลยี นจงซวี่ ฮุ่นเอวยี๋ นกเู่ ชอ่ ไจ้จงยงั เหลาหมเู่ จี้ยงเซ่ียทงเทยี นเชยี่ ว ออู๋ งิ่ ซันเฉียนตยุ้ เหอถง องิ เออ๋ เยา่ เสยี่ งกยุ เจียชวี่ ฉือเนี่ยนตงั ไหลหมเี ลอ่ จิง ยง่ ซินฉือเนี่ยนฝอไหลจิ้ว ต๋วั ต่วั จินเหลยี นชวเ่ี ชาเซิง ซ่ือเตอ๋ ซีไหลไปห๋ ยงั จ่ือ เซี่ยงเออ๋ เตย่ี นเถย่ี ฮวา่ เฉิงจิน เหมย่ ยอื่ จื้อซินฉังฉือเน่ียน ซันไจปาน่ันปูไ้ หลซิน เยา่ เสย่ี งเฉิงฝอฉินหลไี่ ป้ ฉังฉือชงหมงิ จื้อฮุ่ยซิน ซิวทงิ เสยี เหยนิ หซู ัวฮวา่ เหลาซวนอหี้ มา่ เน่ียนอเู๋ ซิง เหลาหมเู่ จ้ียงเซ่ียเจินเทยี นโจ้ว ยง่ ซินฉือเน่ียนโหยว่ เสนิ ทง หม่นั เทยี นซิงโตว่ โตวเซี่ยซ่ือ อฟู่ งั เลยี่ เซียนเซ่ียเทยี นกง เกอ้ ฟงั เฉิงหวงไหลตยุ้ เฮ่า เปา้ ซ่ือหลงิ ถงฉาเตอชงิ

ซันกวนตา้ ตฉ้ี ือเปยจู้ เซ่อจุ้ยซันเฉาจ้ิวจ้งเซิง จิ้วขเู่ ทยี นจุนไหลจิ้วซ่ือ ชนิ เตย่ี นเหวนิ ปูเ้ จียตเี้ สนิ ปาตา้ จินกงั ไหลฮู่ฝา่ ซื่อเวย่ ผซู ่าจิ้วจ้งเซิง จ๋ินหลง่ิ ซันสอื ลวิ่ เอวย๋ี นเจ้ียง อไู๋ ปห่ ลงิ กวนจิ่นสยุ เกนิ ฝจู ู้หมเี ลอ่ เฉิงตา้ เตา้ เปา่ อว่ิ เซียงเออ๋ เตอ๋ อนั หนิง เปย่ ฟงั เจินอเู่ หวยเจี้ยงไซว่ ชงิ เหลย่ี นหงฝา่ เสยี่ นเสนิ ทง เฉอฉ่ีเจ้าฉีเจอยอื่ เอวยี้ โถวตงิ่ เซินหลวั ชเี ปา่ ซิง เวยเจ้ินเปย่ ฟงั เหวยไซวโ่ สว่ ซู่ฉ่ิงจูเออ้ กวา้ เจ่ียปงิ ตาจิ้วเอวย๋ี นเหยนิ เซียงเออ๋ หนวี่ ห่วั กวงล่วั ตฮี้ วา่ เหวยเฉิน ซื่อไหห่ ลงอว๋งั ไหลจู้เตา้ เกอ้ เจี้ยเสยี งอวนิ๋ ชวเ่ี ถงิ คง สอื ฟงั เทยี นปงิ ฮู่ฝอเจี้ย เปา่ อวิ่ หมเี ลอ่ ชวเ่ี ฉิงกง หงหยงั เหลย่ี วเตา้ กยุ เจียชว่ี จ่วนเตา้ ซันหยงั หมเี ลอ่ จุน อหู๋ วงชอื่ ลง่ิ จี้เซี่ยเซิง โซวฝหู นันเอย๋ี นกยุ เจิ้งจง ไหลหวงั เจ้าเซี่ยเจินเอย๋ี นโจ้ว ฉวนเซ่ียตงั ไหลตา้ จ้ังจิง องิ เออ๋ ชา่ หนวฉี่ ังฉือเน่ียน เสยี เสนิ ปูก้ ่นั ไหลจ้ินเซิน ฉือเนี่ยนอเี๋ ป้ ยี นเสนิ ทงตา้ ฉือเน่ียนเหลย่ี งเป้ ยี นเตอ๋ เชาเซิง ฉือเน่ียนซันเป้ ยี นเสนิ กยุ่ พา่ อว่งั เหลยี่ งเสยี หมอฮวา่ เหวยเฉิน ซิวฉือเจี๋ยเน่ยสวนิ ลจู่ ิ้ง เน่ียนฉี่เจินเอยี๋ นกยุ ฝอลงิ่ หนันอเู๋ ทยี นเอวย๋ี นไทเ่ ปา่ อาหมถี วั ฝอ (สอื โคว่ โสว)

คำแปล คมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะ (หมเี ลอ่ เจินจิง) ฝอ ซัว หมี เลอ่ จิ้ว ขู่ จิง พระพทุ ธองคไ์ ดโ้ ปรดแสดงธรรม วา่ ดว้ ยคมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะอนั สามารถ เปลอ้ื งทกุ ขไ์ ดก้ ลา่ วคอื หมี เลอ่ เซี่ย ซื่อ ปู้ เฟย ชงิ อนั วา่ พระเมตเตยยะ โปรดแบง่ พระภาคอบุ ตั มิ าในกาลคร้ังนี้ เพอ่ื เจริญปณิธานโปรด สามโลกในช้นั เทพเทวา มนุษย์ และผี เพอ่ื การแปรเปลย่ี นโลกวนุ่ วายใหเ้ ปน็ เอกภาพ สมานฉันทเ์ ปน็ หน่ึงเดยี วกนั การอบุ ตั มิ าของพระองคใ์ นคร้ังน้ีจึงมใิ ชเ่ รื่องเลก็ น้อย ธรรมดา หลง่ิ เปา่ ฉี หลู่ หลงิ ซัน ต้ี พระองคส์ นองรับพระโองการล้ำคา่ หาใดเสมอเหมอื น ดจุ ด่งั รัตนะวเิ ศษสดุ จาก อนุตตรพระแมอ่ งคธ์ รรมฯ พระเมตเตยยะแบง่ พระภาคอบุ ตั มิ า ณ เมอื งฉีหลู่ มณฑล ซันตง ดนิ แดนวเิ ศษแหง่ ภเู ขาศักดสิ์ ทิ ธิ์ เหนี่ยน ฮวา อนิ้ เจ้ิง เขา่ ซัน เซ่ิง เปน็ เร่ืองเดยี วกนั กบั ท่ี “พระผมู้ พี ระภาค” เคยประจงจับดอกไมช้ ขู ้นึ ตรงพระพกั ตร์ แสดงปริศนาธรรมใหป้ ระจักษจ์ ุดตรัสรู้ ข้นั สงู สดุ ระดบั ยานทสี่ ามแดส่ งฆส์ าวกหน่ึง พนั สองร้อยหา้ สบิ รูป ณ เชงิ เขาคชิ กฏู ล่วั ไจ้ จง เอวย๋ี น ซัน ซิง ตี้ ใจกลาง ตน้ กำเนิดแหง่ อารยประเทศของโลก คอื ประเทศจีน ใจกลางตน้ กำเนิดแหง่ กายสงั ขาร คอื จุดสถติ พทุ ธจิตธรรมญาณ เปน็ ดนิ แดนวเิ ศษทอี่ ยเู่ หนือดนิ แดนสาม ดาว หมายถงึ หวั ใจ(心) ทกี่ อ่ เกดิ อารมณ์โลภ โกรธ หลง ตา้ เจิ้ง ซื่อ ชวน อว๋งั เถา ซิน ประจักษห์ ลกั ฐานคร้ังยง่ิ ใหญ่ ปรากฏในมณฑลเสฉวน ณ สวนดอกไมอ้ ว๋งั เถาซิน

เทยี น เจิน โซว เอวย๋ี น กวา้ เซ่ิง เฮ่า พระวสิ ทุ ธิอาจารยแ์ หง่ ธรรมกาลยคุ ขาวสดุ ทา้ ยท้งั สองพระองคค์ อื พระธรรมาจาร ยเ์ ทยี นหยานและพระธรรมจาริณีซู่เจิน (พระธรรมจาริณีจื่อซี่ หรือ อริยมาตาจงฮวา๋ ) สมยั ท่ี 18 สดุ ทา้ ยยคุ หลงั ท้งั สองพระองคส์ นองรับพระธรรมโอกงการถา่ ยทอดสจั ธรรม จากฟา้ สสู่ าธุชน เกบ็ งานสมบรู ณ์ผล คอื เกบ็ จิตญาณกลมใสบริสทุ ธิ์ของผู้ บำเพญ็ ดี จารึกในทะเบยี นอริยะ เตงิ่ ไต้ สอื จื้อ เตย่ี น เสนิ ปงิ เมอื่ ถงึ เวลาน้ันแลว้ กจ็ ะเปน็ วาระคดั เลอื กรวมพลญาณวเิ ศษและเทพเทวา อวน๋ิ เหลย เจิ้น ไค อู้ จี๋ ถู่ พระธรรมจาริณีซ่ึงมพี ระธรรมธาตเุ ชน่ เมฆ, น้ำ หรือเชน่ ดวงจันทร์ พระธรรมาจารย์ ซ่ึงมพี ระธรรมธาตเุ ชน่ อสั นี, ไฟ หรือเชน่ ดวงอาทติ ย์ จะแสดงพระบญุ ญาธิการเปดิ วาระธรรมกาลยคุ ขาวในใจกลางแผน่ ดนิ จีน ดว้ ยการถา่ ยทอดเปดิ จุดสถติ จิตญาณ ณ ใจกลางร่างกายคน เปน็ มหาวาระแหง่ มหาธรรมปฏบิ ตั ิ อนั เสะเทอื นฟา้ สะเทอื นดนิ ซ่ึงมะิ เคยปรกโปรดแตก่ อ่ นใดมา เทยี น เซ่ีย เสนิ กยุ่ ปู้ อนั หนิง ใตห้ ลา้ ฟา้ น้ี เทพเทวาผสี างตา่ งตน่ื ตระหนกกระวนกระวายไมส่ งบสขุ เพราะถงึ ยคุ สดุ ทา้ ย มหนั ตภยั จะกวาดลา้ งท้งั สามโลกแตเ่ บอื้ งบนปรกโปรดประทานหนทางรอด แกช่ วี ติ จิตญาณทจ่ี ะเกบ็ ไวเ้ ปน็ กศุ ลพนั ธ์ุ ตอ่ ไปในกาลขา้ งหน้าได้ ทกุ ชวี ติ จิตญาณจึง ตา่ งวนุ่ วายใฝห่ าพระวสิ ทุ ธิอาจารยผ์ นู้ ำทาง ชนิ ไจ้ เหยนิ เทยี น จง ฮวา๋ หมู่ ทกุ ชวี ติ จิตญาณจึงตา่ งปรารถนาจะสนิทชดิ ใกลฟ้ า้ อนั การุณกลบั คนื ไปยงั อนุตตร ธรรมมารดา จึงตา่ งใคร่รู้ธรรมญาณอนั เจิดจรัสในศูนยก์ ลางกายแหง่ ตน อกี นัยหน่ึง คอื ตา่ งปรารถนาชดิ ใกลพ้ ระอริยมาตาจงฮวา๋ พระผทู้ รงรับพระภาระเกบ็ จิต วญิ ญาณอนั เจิดจรัสของผบู้ ำเพญ็ ดที กุ คน เรียกวา่ เกบ็ งานสมบรู ณ์ผล ชว่ งสดุ ทา้ ยใน การปรกโปรดคร้ังนี้

จ่ิว เหลยี น เซ่ิง เจ้ียว กยุ ซ่ัง เซ่ิง ทกุ ชวี ติ จิตญาณตา่ งปรารถนาจะปฏบิ ตั บิ ำเพญ็ ในศาสนาอนั อาจบรรลมุ รรคผลแหง่ อริยะ กลบั ไปยงั ยานระดบั สงู ประทบั บนบลั ลงั กบ์ วั เกา้ ระดบั ได้ เทยี น ฮวา เหลา หมู่ ฉุย อวี้ เซี่ยน ทกุ ชวี ติ จิตญาณและสาธุชนจะมโี อกาสสนิทชดิ ใกลอ้ บุ ลสวรรคบ์ ลั ลงั กบ์ วั ดว้ ย “พระอนุตตรธรรมเจ้า(พระแมอ่ งคธ์ รรม)” โปรดหยอ่ นสายบญุ บริสทุ ธิ์สงู สง่ เปน็ มงคลด่งั หยกด่งั ทองลงมานำพาพทุ ธบตุ รด้งั เดมิ อนั เปน็ กศุ ลพนั ธุ์ โซว เอวย๋ี น เสยี่ น ฮวา่ ไจ้ กู่ ตง เพอ่ื การเกบ็ งานสมบรู ณ์ผล นำพาชวี ติ จิตญาณพทุ ธบตุ ร สาธุชนกลบั คนื เบอื้ งบน พน้ จากการเวยี นวา่ ยตายเกดิ ตอ่ ไป การนี้จะปรากฏพทุ ธานุภาพใหป้ ระจักษจ์ ริงในโลก มนุษย์ ณ ดนิ แดนประเทศเกา่ กอ่ นโบราณ (ประเทศจีน) เพอื่ การเกบ็ งานสมบรู ณ์ผล ชวี ติ จิตญาณทตี่ กต่ำเสยี หาย จะไดร้ ับการฟ้ นื ฟชู ชู บุ ณ จุดญาณทวารผทู้ ผี่ า่ นการจุด เบกิ จากพระวสิ ทุ ธิอาจารยแ์ ลว้ จะผนั เปลย่ี นจิตใจและบำเพญ็ ใหบ้ รรลไุ ดใ้ นทสี่ ดุ หนัน เปย่ เหลยี่ ง จี๋ เหลยี น จง ซว่ี ธรรมปฏบิ ตั ทิ แี่ ตกตา่ งหา่ งไกลกนั ด่งั ฝา่ ยใต้ ฝา่ ยเหนือสองข้วั เชน่ พระธรรมาจารย์ ฮุ่ยเหนิง(เวย่ หลา่ ง) ทบ่ี ำเพญ็ แนวทาง “นิรรูป” ฉับพลนั แตศ่ ิษยผ์ พู้ คี่ อื พระ อาจารยเ์ สนิ ซ่ิว บำเพญ็ แนวทาง “รู้รูป” คอ่ ยปลงรูป หรือการปฏบิ ตั บิ ำเพญ็ ใน แนวทางอน่ื ๆ แตล่ ะศาสนาลทั ธินิกาย ในธรรมกาลยคุ ขาวสดุ ทา้ ยนี้ ทกุ แนวทาง ปฏบิ ตั บิ ำเพญ็ จะประสานกนั คนื กลบั ตน้ สายตระกลู เดมิ ฮุ่น เอวย๋ี น กู่ เชอ่ ไจ้ จง ยงั ต้งั แตบ่ รรพกาลมา รูปแบบของมนุษยท์ อี่ งคธ์ รรมมารดาซ่ึงเปน็ พระผสู้ ร้างไดก้ ำหนด ไวต้ ้งั แตก่ อ่ นเกา่ น้ันคอื จุดสถติ พทุ ธจิตธรรมญาณของกายสงั ขาร อยทู่ ศ่ี ูนยก์ ลางกาย (ศีรษะ) เหลา หมู่ เจ้ียง เซี่ย ทง เทยี น เชยี่ ว ศูนยก์ ลางกายทศี่ ีรษะจุดน้ี องคธ์ รรมมารดาพระผสู้ ร้างไดโ้ ปรดประทานใหเ้ ปน็ ประตทู างผา่ นใหช้ วี ติ จิตญาณกลบั คนื ไปยงั ฟา้ กลบั สสู่ ญุ ญตา หรือ วมิ ตุ ภิ าวะแต่ เดมิ ทขี องตน

อู๋ องิ่ ซัน เฉียน ตยุ้ เหอ ถง หลงั จากพระวสิ ทุ ธิอาจารยเ์ บกิ จุดญาณทวารตรงศูนยก์ ลางกาย อนั เปน็ ประตู ทางผา่ นไปยงั ฟา้ ซ่ึงอยใู่ กลก้ บั เบอ้ื งหน้าภเู ขาไร้รูปเงาน้ันแลว้ การกลบั คนื เบอื้ งบนไป ของผไู้ ดร้ ับการถา่ ยทอดวถิ ธี รรมแลว้ ยงั จะตอ้ งแสดง “ลญั จกร” ตราประทบั ของพระ พทุ ธะ เพอื่ ยนื ยนั ความบริสทุ ธิ์สงู สง่ ของจิตใจทไ่ี มผ่ ดิ เพย้ี นเอนเอยี ง ไมแ่ บง่ เขา แบง่ เรา ซ่ึงเปน็ สภาวะธรรมอนั สมานฉันทใ์ นจิตของตนอกี ดว้ ย องิ เออ๋ เยา่ เสย่ี ง กยุ เจีย ชวี่ พทุ ธบตุ รผมู้ จี ิตบริสทุ ธ์ิโปร่งใส ด่งั ทารกน้อยหากคดิ ทจี่ ะกลบั คนื สบู่ า้ นเดมิ (บรรลุ ธรรม) ฉือ เน่ียน ตงั ไหล หมี เลอ่ จิง พงึ ประคองทอ่ งจำคมั ภรี ์เมตเตยยะ อนั ไดม้ าแตเ่ ดมิ ทไี วใ้ หด้ ี คมั ภรี ์เมตเตยยะอนั ได้ มาแตเ่ ดมิ ทจี ึงแฝงปริศนาไว้ หมายถงึ ดวงธรรมญาณอนั บริสทุ ธ์ิ โปร่งใส อนั เปน็ สญุ ญตาภาวะ แผไ่ พศาลจนประมาณขอบเขตมไิ ด้ อกี ท้งั เมอื่ รวมศูนยไ์ วจ้ ะ “สงบหาย” จนเหมอื นไมม่ สี ง่ิ เลก็ ละเอยี ดใด ๆ แทรกอยภู่ ายในไดเ้ ลย “ประคองทอ่ งจำ” คอื รำลกึ กำหนดรู้สภาวะธรรมความเปน็ อยขู่ องธรรมญาณตน น่ันคอื บำเพญ็ จิตทกุ ขณะเวลา ใหต้ รงตอ่ ความหมายของคำวา่ พระคมั ภรี ์เมตเตยยะ อนั ไดม้ าแตเ่ ดมิ ที ยง่ ซิน ฉือ เน่ียน ฝอ ไหล จ้ิว หากประคองทอ่ งจำกำหนดรู้ในความเปน็ อยขู่ องธรรมญาณอนั บริสทุ ธ์ิโปร่งใสดว้ ย จิตใจละเอยี ดประณีตลกึ ซ้ึงสขุ มุ ดแี ลว้ เมอื่ น้ันพระพทุ ธะจะมาโปรด เมอ่ื พทุ ธภาวะ แหง่ ตน “มงุ่ หมาย” “ใกลเ้ คยี ง” “ตรงตอ่ ” หรือ “เขา้ ส”ู่ กระแสธรรมของพระพทุ ธะ พระโพธิสตั วพ์ ระองคใ์ ดในหมนื่ โลกธาตไุ ด้ พทุ ธภาวะแหง่ ตนกย็ งั อาจบงั เกดิ พทุ ธานุภาพเปน็ ทพี่ ่งึ แหง่ ตนได้ ต๋วั ต่วั จิน เหลยี น ชว่ี เชา เซิง ทส่ี ดุ บวั ทองทกุ ๆ ดอก คอื ผบู้ ำเพญ็ จริงทกุ คนในธรรมกาลยคุ ขาว จะสามารถลว่ งพน้ จากวฏั สงสาร

ซื่อ เตอ๋ ซี ไหล ไป๋ หยงั จ่ือ เพราะเราไดเ้ ขา้ ใจ ไดร้ ู้จักดวงธรรมญาณในตนแตเ่ ดมิ ทที มี่ าจากฟากฟา้ ตะวนั ตก อนั เปน็ ดนิ แดน พทุ ธเกษตร อกี ท้งั ยงั ไดเ้ ขา้ ใจไดร้ ู้วา่ เรากค็ อื พทุ ธบตุ ร แหง่ พระอนุต ตรธรรมมารดา เรากค็ อื ผบู้ ำเพญ็ ในธรรมกาลยคุ ขาวสดุ ทา้ ยนี้ เซ่ียง เออ๋ เตยี่ น เถยี่ ฮวา่ เฉิง จิน พทุ ธบตุ รทมี่ าจากฟากฟา้ มาจากพทุ ธเกษตรอนั เปน็ บา้ นตน้ กำเนิดกอ่ นเกดิ กายเมอื่ ไดร้ ับวถิ ธี รรมกจ็ ะสะดดุ ใจไดฉ้ ุกคดิ บงั เกดิ จิตสำนึก เมอื่ พระวสิ ทุ ธิอาจารยไ์ ดโ้ ปรด จรดน้ิวลงบนจุดสถติ จิตญาณ ซ่ึงแมจ้ ิตดวงน้ันในบดั นี้จะพอกพนู ดว้ ยโลกยี ว์ สิ ยั มา หลายชาตจิ นแขง็ กระดา้ งด่งั เหลก็ หนากอ็ าจแปรเปลยี่ นเปน็ ทอง เปน็ ดวงจิตขาว บริสทุ ธ์ิดงั เดมิ ได้ เหมย่ ยอ่ื จื้อ ซิน ฉัง ฉือ เนี่ยน ตอ่ จากน้ัน ประกอบกบั ตนเองมงุ่ ใจหมายม่นั ประคองทอ่ งจำกำหนดรู้สจั ธรรมในพระ คมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะ ประคองทอ่ งจำกำหนดรู้สจั ธรรมในพทุ ธภาวะของดวงจิต ชวี ติ ธรรมญาณตน ซัน ไจ ปา น่ัน ปู้ ไหล ซิน เมอื่ กำหนดรู้อยเู่ สมอ ภยั จากโลภ โกรธ หลง ในตนและภยนั ตรายจากน้ำ ไฟ ลม ภายนอกจะไมอ่ าจใหร้ ้าย ความทกุ ขจ์ ากการเกดิ แก่ เจ็บ ตาย จาก พราก อยากใคร่ ผดิ หวงั ค่งั แคน้ และขนั ธ์หา้ จะไมอ่ าจใหท้ กุ ขอ์ กี ท้งั วนิ าศภยั จากน้ำทว่ ม ไฟไหม้ หอก ดาบ มดี พร้า ศาสตราภยั สงครามย่ำยี แหง้ แลง้ อดอยาก จมน้ำตาย ไร่นาเสยี หาย พชื ผลลม้ เหลว.....ความวบิ ตั เิ หลา่ น้ีกจ็ ะไมก่ อ่ ทกุ ขใ์ ห้ เยา่ เสย่ี ง เฉิง ฝอ ฉิน หล่ี ไป้ หากคดิ จะบรรลพุ ทุ ธะ จงหม่นั น้อมกราบพทุ ธะผไู้ ปดแี ลว้ จากการบำเพญ็ เพยี รของ พระองคเ์ อง และจริญรอยตามแบบอยา่ งของพระองคใ์ หจ้ งได้ หากคดิ จะบรรลพุ ทุ ธะ จงหม่นั น้อมกราบพทุ ธะภาวะแหง่ ตน ซ่ึงตนจะรู้ดกี วา่ ใครอน่ื วา่ ตนน้ันสงู สง่ ดงี าม สมควรไดร้ ับการกราบไหวจ้ ากตนเองและผอู้ น่ื เพยี งไร

ฉัง ฉือ ชง หมงิ จ้ือ ฮุ่ย ซิน หากหม่นั ประคองรักษาพทุ ธภาวะอนั บริสทุ ธิ์ โปร่ง ใส ในตนไวเ้ สมอ หตู าจะสวา่ ง แจ่มชดั กวา้ งไกลปญั ญาญาณอนั ล้ำเลศิ จะเกดิ แกจ่ ิต หม่นั ประคองทอ่ งจำคมั ภรี ์สจั จ คาถาเมตเตยยะไวเ้ สมอ พทุ ธานุภาพในพระคมั ภรี ์จะชว่ ยใหห้ ตู าสวา่ งแจ่มชดั กวา้ ง ไกล ปญั ญาญาณอนั ล้ำเลศิ จะเกดิ ตามมา ซิว ทงิ เสยี เหยนิ หู ซัว ฮวา่ จงหยดุ อยา่ ไดเ้ ชอื่ ฟงั คำยแุ หย่ ยกยอ หยามหยาบ หรือคำชกั นำ อนั เปน็ มจิ ฉาวาจา จากมจิ ฉาบคุ คล “ภายนอก” ท่วั ไป จงหยดุ อยา่ ไดฟ้ งั คำยแุ หย่ ยกยอ หยามหยาบ หรือคำชกั นำจากมจิ ฉาบคุ คล “ภายใน” คอื กายของตนเอง ทพ่ี ดู จาเหลวไหลไมต่ รง ตอ่ หลกั สจั ธรรมความเปน็ จริง เหลา ซวน อี้ หมา่ เน่ียน อู๋ เซิง จงลอ้ มคอกความคดิ จิตกระเจิงไว้ เหมอื นคลอ้ งคอมา้ พยศใหส้ งบหยดุ นิ่งลงได้ จง มงุ่ หมายทอ่ งจำกำหนดรู้อยทู่ อ่ี งคธ์ รรมมารดา พทุ ธบตุ รจากองคธ์ รรมมารดาคอื ธรรมญาณตน จงคลอ้ งใจพทุ ธบตุ รไว้ มใิ หค้ วามคดิ เกดิ ดบั เกดิ ดบั ....สบั สนเร่ือยไป เหลา หมู่ เจี้ยง เซ่ีย เจิน เทยี น โจ้ว องคธ์ รรมมารดาปรกโปรดประทานสจั จคาถาจากฟา้ น่ันคอื “ดวงธรรมญาณ” ไวใ้ น รูปกายสงั ขาร ดวงธรรมญาณหรือสจั จคาถาจากฟา้ จึงมคี วามศักดส์ิ ทิ ธิ์พร้อมแลว้ อยู่ ในตวั ยง่ ซิน ฉือ เน่ียน โหยว่ เสนิ ทง พงึ ต้งั ใจประคองทอ่ งจำสำนึกรู้ในสจั จคาถาจากฟา้ คอื ดวงธรรมญาณของตนไวเ้ ร่ือย ไป จนกวา่ จะเขา้ ถงึ ความศักดสิ์ ทิ ธิ์ เกดิ ปญั ญาระลกึ รอบรู้ได้ หม่นั เทยี น ซิง โตว่ โตว เซ่ีย ซื่อ บดั น้ีเทพสถติ ประจำดวงดาวทกุ หมเู่ หลา่ ตา่ งมงุ่ ลงมาสโู่ ลก บา้ งเกดิ กาย บา้ งแฝงกาย เพอื่ เสริมสง่ ธรรมปฏบิ ตั ใิ นยคุ สดุ ทา้ ยนี้

อู่ ฟงั เลย่ี เซียน เซ่ีย เทยี น กง เซียนทกุ ระดบั จากทศิ ตะวนั ออก ตะวนั ตกทศิ เหนือ ทศิ ใตแ้ ละศูนยก์ ลาง ตา่ งลงมาจาก ปราสาททพิ ยวมิ านในช้นั ฟา้ เกอ้ ฟงั เฉิง หวง ไหล ตยุ้ เฮ่า พระกาฬประจำเมอื งแตล่ ะดา้ นตา่ งรีบเร่งทำการตรวจสอบเลขทบ่ี ญั ชรี ายชอื่ ของผู้ อยอู่ าศัยในเมอื ง ซ่ึงอยภู่ ายใตก้ ารปกครองดแู ลของทา่ นวา่ ใครไดร้ ับการถอนชอ่ื เพอื่ ถวายข้นึ ไปในบญั ชอี ริยะ (รับธรรมะ) พน้ จากหน้าทป่ี กครองของทา่ นแลว้ บา้ ง เปา้ ซ่ือ หลงิ ถง ฉา เตอ ชงิ การนี้ยงั มที พิ ยก์ มุ ารสอื่ สารอกี มากมายร่ามทำนหน้าทต่ี รวจสอบบญั ชรี ายชอ่ื ใหต้ รง กบั บคุ คลน้ัน ๆ อยา่ งแน่ชดั เพอ่ื ถวายรายงานตอ่ .... ซัน กวน ตา้ ต้ี ฉือ เปย จู้ มหาราชเจ้าท้งั สามพระองคท์ ท่ี รงโปรดทำหน้าทจ่ี ารึกรายชอื่ ทถ่ี วายข้นึ ไปในบญั ชี อริยะเบอื้ งบน เซ่อ จุ้ย ซัน เฉา จิ้ว จ้ง เซิง เปน็ บญุ วาระสดุ ทา้ ยทเ่ี บอื้ งบนทรงโปรดฉุดชว่ ยมวลชวี ติ จิตญาณ เทพเทวา มนุษย์ ผี ทไี่ ดร้ ับการฉุดชว่ ยท้งั สามโลกในคร้ังนี้จะไดร้ ับการอภยั โทษผอ่ นผนั เปน็ การเฉพาะ จากองคธ์ รรมมารดา จิ้ว ขู่ เทยี น จุน ไหล จ้ิว ซื่อ เมอื่ พระเมตเตยยะ จะเจริญมหาปณิธานมาปรกโปรด เพอ่ื ปลดเปลอื้ งความทกุ ขใ์ ห้ ชาวโลกในคร้ังน้ี ชนิ เตย่ี น เหวนิ ปู้ เจีย ตี้ เสนิ พระองคท์ รงคดั เลอื กกำหนดหมายดว้ ยพระองคเ์ อง ใหพ้ ระอริยะพระโพธิสตั วฝ์ า่ ย บญุ ฤทธิ์ซ่ึงเขา้ ถงึ จิตของสาธุชนด่งั ดวงตะวนั จันทราสวา่ งฟา้ ท่วั หลา้ ท่วั สกล คอื พระ พทุ ธจ้ีกงและพระโพธิสตั วจ์ ันทรปญั ญา ใหท้ รงทำหน้าทว่ี สิ ทุ ธิอาจารย์ เบกิ จุดสถติ จิตพทุ ธะใหแ้ กผ่ ขู้ อรับวถิ ธี รรม

ปา ตา้ จิน กงั ไหล ฮู่ ฝา่ พระองคท์ รงคดั เลอื กกำหนดหมายวชั รเทพผยู้ งิ่ ใหญเ่ กรียงไกรอกี แปดฝา่ ย อกี ท้งั ทา้ ว จตมุ หาโลกบาลท้งั สี่ อนั ประกอบดว้ ย พระวชั รอสั นี พระวชั รวายุ พระวชั รพยคั ฆา และพระวชั รนาคา พร้อมกนั มาพทิ กั ษธ์ รรม ซ่ือ เวย่ ผู ซ่า จิ้ว จ้ง เซิง อกี ท้งั ยงั มมี หาโพธิสตั วท์ ้งั สค่ี อื พระโพธิสตั วก์ วนอมิ พระโพธิสตั วจ์ ันทรปญั ญา พระ โพธิสตั วม์ ญั ชศุ รี พระโพธิสตั วส์ มนั ตภทั ร ทรงค้ำชงู านถา่ ยทอดเบกิ ธรรม ทรงฉุด ชว่ ยคมุ้ ครองรักษาเหลา่ เวไนยฯ จ๋ิน หลงิ่ ซัน สอื ลวิ่ เอวยี๋ น เจี้ยง เมอ่ื อาราธนาหรือสวดทอ่ งพระคมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะ พระองคจ์ ะนำพาจอมทพั ฟา้ และเทวาอารักษน์ ้อยใหญ่ อกี สามสบิ หกพระองคล์ งมายงั โลกมนุษยอ์ ยา่ งเร่งรีบ ประชดิ ตวั อู๋ ไป่ หลงิ กวน จ่ิน สยุ เกนิ อกี ท้งั นำพาทพิ ยมนตรีอกี หา้ ร้อยพระองคต์ ามตดิ ประชดิ มา เพอ่ื ทรงร่วมคมุ้ ครอง รักษาสาธุชนและสอดสอ่ งความเปน็ ไปในสามโลก ฝู จู้ หมี เลอ่ เฉิง ตา้ เตา้ ทกุ พระองคท์ รงร่วมทำหน้าทป่ี ระคองรองรับการอบุ ตั มิ าของพระเมตเตยยะเพอ่ื บรรลมุ หาอริยมรรคเปน็ พระสมั มาสมั พทุ ธเจ้าพระองคต์ อ่ ไป อกี นัยหน่ึงคอื ประคอง รองรับเมตเตยยะองคน์ ้อย ๆ คอื พทุ ธบตุ รผปู้ ฏบิ ตั บิ ำเพญ็ ในธรรมกาลยคุ ขาวน้ีใหไ้ ด้ บรรลธุ รรมในภายภาคหน้า เปา่ อวิ่ เซียง เออ๋ เตอ๋ อนั หนิง คมุ้ ครองพทุ ธบตุ รจากบา้ นเดมิ คอื ผปู้ ฏบิ ตั บิ ำเพญ็ ท้งั หลาย ใหไ้ ดร้ ับความสงบสขุ เพอื่ จะไดต้ ้งั หน้าต้งั ตาเจริญธรรมกนั ใหย้ งิ่ ๆ ข้นึ ไป เปย่ ฟงั เจิน อู่ เหวย เจี้ยง ไซว่ งานคมุ้ ครองปอ้ งภยั น้ีมี “เปย่ ฟงั เจินอ”ู่ เทพเจ้าผทู้ รงฤทธิ์แหง่ ทศิ อดุ ร เปน็ นายทพั นำ กอง

ชงิ เหลยี่ น หง ฝา่ เสยี่ น เสนิ ทง “เปย่ ฟงั เจินอ”ู่ ผทู้ รงฤทธิ์ พระองคม์ พี ระพกั ตร์สเี ขยี ว พระเกศาสแี ดง มฤี ทธานุภาพ ยง่ิ ใหญ่ ผบู้ ำเพญ็ ในธรรมกาลยคุ สดุ ทา้ ยน้ีกเ็ ชน่ กนั ทา่ นอปุ มาใหเ้ ปน็ เชน่ ทหารกลา้ สำแดงฤทธานุภาพฝา่ ฟนั อปุ สรรค ในการฉุดชว่ ยผคู้ น ใชป้ ญั ญาฟาดฟนั กเิ ลสมารใน จิตตนใหแ้ พพ้ า่ ยมลายสญู ดจุ เดยี วกบั พระองค์ “เปย่ ฟงั เจินอ”ู่ ผทู้ รงฤทธิ์ เฉอ ฉี่ เจ้า ฉี เจอ ยอื่ เอวย้ี ความหา้ วหาญของพระองคผ์ ทู้ รงฤทธ์ิยงิ่ ใหญถ่ งึ ขนาดควา้ เอาธงดำมาบดบงั ตะวนั เดอื นได้ โถว ตง่ิ เซิน หลวั ชี เปา่ ซิง บญุ ญาธิการในพระองคส์ อ่ งแสงสวา่ งกระจ่างฟา้ ด่งั มดี วงดาวรัตนะท้งั เจ็ดประดบั ไว้ รายรอบพระเศียรเปน็ อปุ มาใหผ้ บู้ ำเพญ็ เสริมสร้างบารมเี ปลง่ รัศมธี รรมกำจัดภยั มดื เพอ่ื ตนและเพอื่ ทกุ ชวี ติ เวย เจิ้น เปย่ ฟงั เหวย ไซว่ โสว่ อทิ ธิฤทธ์ิความน่าเกรงขามของพระองคส์ ะเทอื นเลอื นล่นั ไปท่วั ทศิ อดุ ร พระองคเ์ ปน็ ใหญ่ เปน็ ผนู้ ำทางทศิ อดุ ร ซู่ ฉิ่ง จู เออ้ กวา้ เจี่ย ปงิ พระองคเ์ ร่งรัดขอใหห้ มมู่ ารร้ายแขวนเกราะพลรบ หยดุ การกอ่ กวนราวผี ปู้ ฏบิ ตั ิ บำเพญ็ ดใี นวถิ อี นุตตรธรรมซ่ึงอาจบรรลมุ รรคผลไดใ้ นภายหน้าหยดุ กอ่ กวนราวี ผทู้ ี่ ต้งั ใจสวดทอ่ งคมั ภรี ์สจั จาคาถาเมตเตยยะนี้ ตา จิ้ว เอวย๋ี น เหยนิ เซียง เออ๋ หนวี่ พระองคย์ งั ทรงเปน็ สอ่ื ทอดสะพานบญุ ฉุดชว่ ยคนเดมิ ทมี่ าจากเบอ้ื งบน คอื สาธุชน หญงิ ชายผทู้ ไี่ ดร้ ับวถิ ธี รรมทป่ี ฏบิ ตั บิ ำเพญ็ จริง ห่วั กวง ล่วั ต้ี ฮวา่ เหวย เฉิน แมแ้ สงไฟเพลงิ จะตกลงมาสพู่ นื้ แผน่ ดนิ กม็ ใิ หเ้ ปน็ อนั ตรายแกส่ าธุชน คนดผี ทู้ ไี่ ดร้ ับวถิ ี ธรรม แตใ่ หก้ ลบั กลายแปรเปน็ เถา้ ธุลดี นิ

ซื่อ ไห่ หลง อว๋งั ไหล จู้ เตา้ พญานาคาท้งั สค่ี าบสมทุ รใหญ่ กใ็ หม้ าร่วมชว่ ยเสริมสร้างงานถา่ ยทอดวถิ ธี รรมใหม้ า ร่วมชว่ ยคมุ้ ครองปอ้ งกนั ภยั แกผ่ ไู้ ดร้ ับวถิ ธี รรมและสาธุชนคนดี เกอ้ เจ้ีย เสยี ง อวนิ๋ ชว่ี เถงิ คง เพอ่ื ใหผ้ ปู้ ฏบิ ตั บิ ำเพญ็ เจริญธรรมเรื่อยไปไดอ้ ยา่ งราบรื่น ดจุ ไดป้ ระทบั น่ังอยเู่ หนือ เมฆมงคล เพอ่ื ทะยานตนใหพ้ น้ โลกยี ์ สงู สง่ ข้นึ ไปบนสญุ ญตานภากาศ สอื ฟงั เทยี น ปงิ ฮู่ ฝอ เจ้ีย เทวาอารักษท์ ้งั สบิ ทศิ กใ็ หม้ าร่วมคมุ้ ครองพทุ ธบาทพระเมตเตยยะ ใหบ้ รรลมุ หา ปณิธานในอนั ทจ่ี ะตระเตยี มกศุ ลพนั ธุ์ไวใ้ นพทุ ธกาลหน้าตอ่ ไป เปา่ อวิ่ หมี เลอ่ ชวี่ เฉิง กง ปกปอ้ งรักษาพระเมตเตยยะเพอื่ ใหไ้ ดบ้ รรลผุ ลในมหาปณิธานทจ่ี ะแปรเปลยี่ นโลก วนุ่ วายใหก้ ลายเปน็ วสิ ทุ ธิแดนดนิ อนั ใสสดงดงามดงั ดอกบวั บาน อกี ท้งั ปกปอ้ งรักษา เมตเตยยะองคน์ ้อย ๆ คอื ผบู้ ำเพญ็ ในธรรมกาลยคุ ขาวนี้ใหไ้ ดส้ ำเร็จมรรคผล หง หยงั เหลยี่ ว เตา้ กยุ เจีย ชว่ี เมอื่ ยคุ กาลของธรรมกาลยคุ แดงลว่ งเลยไปผบู้ ำเพญ็ ในธรรมกาลยคุ แดงตา่ งกบ็ รรลุ ธรรมกลบั คนื บา้ นเดมิ เบอ้ื งบนไปแลว้ จ่วน เตา้ ซัน หยงั หมี เลอ่ จุน บดั นี้ยา่ งเขา้ สธู่ รรมกาลยคุ ทสี่ าม พระศรีอารยเมตไตรยจะปกครองธรรมกาลตอ่ ไป หน่ึงหมน่ื แปดร้อยปี อู๋ หวง ชอื่ ลงิ่ จ้ี เซี่ย เซิง ธรรมกาลยคุ สดุ ทา้ ยนี้ พระอนุตตรธรรมเจ้า พระแมอ่ งคธ์ รรมจึงโปรดบญั ชา ประกาศิตใหพ้ ระพทุ ธะ พระโพธิสตั ว์ เทพพรหม องคอ์ นิ ทร์ สงิ่ ศักดส์ิ ทิ ธ์ิ พร้อมกนั สนองธรรมโองการรับหน้าทฉ่ี ุดชว่ ยเหลา่ พทุ ธบตุ รทจี่ ุตฝิ ากเกดิ กายไวใ้ นโลกต่ำ

โซว ฝู หนัน เอยี๋ น กยุ เจ้ิง จง ใหท้ กุ พระองคร์ ่วมกนั ทำหน้าทตี่ ามหาพทุ ธบตุ รทหี่ ลงเวยี นวา่ ยอยใู่ นโลกมนุษย์ เกบ็ รวบรวมมาไวก้ ำราบดว้ ยพทุ ธานุภาพ ใหค้ นื กลบั สตู่ น้ ตระกลู คอื กลบั สอู่ นุตตรพระ แมอ่ งคธ์ รรมเปน็ หน่ึงเดยี วกนั ทกุ ชาตภิ าษา ทกุ ศาสนา ทกุ คน ไหล หวงั เจ้า เซี่ย เจิน เอยี๋ น โจ้ว การจุตเิ กดิ กายในโลกคอื “มา” ถงึ กาลเกบ็ งานสมบรู ณ์ผลบดั นี้คอื “กลบั ” พทุ ธบตุ ร จะตอ้ งกลบั คนื บา้ นเดมิ เบอื้ งบนในคร้ังนี้ดว้ ยดวงธรรมญาณอนั บริสทุ ธิ์ โปร่งใส พระอนุตตรพระแมอ่ งคธ์ รรม ไดโ้ ปรดประทานสจั จคาถาท้งั เทยี่ วมา(เกดิ กาย) และ เทยี่ วกลบั (หลดุ พน้ ) ฉวน เซี่ย ตงั ไหล ตา้ จ้ัง จิง พระอนุตตรพระแมอ่ งคธ์ รรมไดโ้ ปรดประทานพทุ ธจิตธรรมญาณอนั ไดม้ มี าจาก เบอ้ื งบนแตเ่ ดมิ ที พทุ ธจิตธรรมญาณอนั ไดม้ มี าจากเบอื้ งบนแตเ่ ดมิ ทนี ้ัน เปรียบไดด้ ่งั มหาธรรมปฏิ กทสี่ มบรู ณ์พร้อมดว้ ยแกน่ แทแ้ หง่ ธรรมสาระ องิ เออ๋ ชา่ หนว่ี ฉัง ฉือ เนี่ยน หากแมน้ ประคองทอ่ งจำ “คมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะ” อยเู่ สมอ หากแมน้ ประคอง ทอ่ งจำรำลกึ ในความเปน็ พทุ ธจิตธรรมญาณอนั บริสทุ ธ์ิ โปร่ง ใส ด่งั ทารกน้อย กำหนดจิตไมส่ อดสา่ ยไปจากฐานเดมิ ด่งั กลุ สตรีทอ่ี ยกู่ บั เหยา้ เฝา้ กบั เรือน สำรวม ระวงั ตนอยเู่ สมอ เสยี เสนิ ปู้ ก่นั ไหล จิ้น เซิน เทพอปั มงคล สงิ่ เลวร้ายภายนอก และมจิ ฉาทฐิ ิในตน จะไมก่ ลา้ สำแดงความช่วั ร้าย ไมก่ ลา้ กล้ำกรายเขา้ ใกลต้ วั ฉือ เนี่ยน อ๋ี เป้ ยี น เสนิ ทง ตา้ ประคองทอ่ งจำรำลกึ คมั ถรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะหน่ีงรอบ ประคองทอ่ งจำรำลกึ ใน ความเปน็ พทุ ธจิตธรรมญาณอนั บริสทุ ธิ์ โปร่ง ใส ไวไ้ ดร้ อบหน่ึง ปญั ญาญาณในตน จะศักดส์ิ ทิ ธ์ิยงิ่ ใหญ่

ฉือ เนี่ยน เหลย่ี ง เป้ ยี น เตอ๋ เชา เซิง ประคองทอ่ งจำรำลกึ คมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะดว้ ยจิตบริสทุ ธ์ิ โปร่ง ใส สองรอบ จิตจะสงบน่ิงไมส่ อดสา่ ยวนุ่ วาย จิตจะไมเ่ กดิ ตายไปตามความคดิ ดำริ หรืออารมณ์ เทา่ กบั จิตลว่ งพน้ การเวยี นเกดิ เวยี นตาย ฉือ เนี่ยน ซัน เป้ ยี น เสนิ กยุ่ พา่ ประคองทอ่ งจำรำลกึ สามรอบ พทุ ธานุภาพของคมั ภรี ์สจั จคาถาเมตเตยยะจะปรกแผ่ คมุ้ ครองรักษาจนเทพเทวาผสี างตา่ งเกรงกลวั ประคองทอ่ งจำรำลกึ สามรอบดว้ ยจิต ม่นั คงเทยี่ งตรงมพี ลงั เทพเทวาผสี างตา่ งเกรงกลวั ในผนู้ ้ัน อว่งั เหลย่ี ง เสยี หมอ ฮวา่ เหวย เฉิน เมอื่ พทุ ธจิตธรรมญาณในตนสำแดงคณุ ศักดส์ิ ทิ ธิ์ยง่ิ ใหญ่ ขณะสวดทอ่ งคมั ภรี ์สจั จ คาถาเมตเตยยะพทุ ธานุภาพจากสงิ่ ศักดสิ์ ทิ ธิ์ทกุ พระองค์ อกี ท้งั พทุ ธานุภาพในตนจะ ปกปอ้ งภยั จากผปี า่ ผนี ้ำทกุ แหง่ หน หากมารอปั มงคลท้งั หลายเขา้ ใกลม้ าเมอ่ื ไร พทุ ธานุภาพกจ็ ะดลบนั ดาลใหก้ ลบั กลายแปรไปเปน็ ผงธุลดี นิ ซิว ฉือ เจี๋ย เน่ย สวนิ ลู่ จ้ิง ทา่ มกลางภยั พบิ ตั ทิ กุ ขเ์ ขญ็ จงบำเพญ็ จิตม่นั คงไวม้ ใิ หไ้ หวหว่นั ขณะเดยี วกนั คอื กำหนดหา แนวทางทจี่ ิตญาณจะผา่ นพน้ อปุ สรรคท้งั ปวง เนี่ยน ฉ่ี เจิน เอยี๋ น กยุ ฝอ ลง่ิ เมอื่ กำหนดแนวทางของจิตไดแ้ ลว้ ทอ่ งสจั จคาถากำหนดจิตเดมิ แทไ้ วท้ จ่ี ุดญาณทวาร โน้มนำจิตเดมิ แทใ้ หเ้ ขา้ ถงึ พทุ ธคณุ แหง่ พระนามพระพทุ ธะทส่ี วดทอ่ งน้ัน หนัน อู๋ เทยี น เอวย๋ี น ไท่ เปา่ อา หมี ถวั ฝอ สวดทอ่ งพระคมั ภรี ์สจั จคาถาพระเมตเตยยะจบลงแลว้ ใหต้ ้งั จิตระลกึ ถงึ พระนามของ พระพทุ ธองคซ์ ่ึงจะอบุ ตั มิ ากอบกกู้ ศุ ลพนั ธุ์ในกาลตอ่ ไปคอื “พระเมตเตยยะ พระศรี อารยเมตไตรยเทยี นเอวยี๋ นไทเ่ ปา่ อาหมถี วั ฝอ” พระองคท์ รงเปน็ อมติ าพทุ ธเจ้า พระองคห์ น่ึง ซ่ึงพทิ กั ษธ์ รรมจักรวาลเบอ้ื งตน้ ต้งั แตป่ ฐมกาลแหง่ ฟา้ เบอ้ื งบน