นิทานอีสป เรื่องกากับเหยือกน้ำ

นิทานอสี ป เร่ือง กากับเหยอื กน้าํ ณ ปา แหงหน่ึง ในฤดรู อ นทมี่ ีอากาศรอนอบอา ว ทําใหแ มน าํ้ ลาํ ธารแหงขอด ไมมนี ้าํ แมแ ตห ยดเดียว ใน ขณะเดยี วกนั ก็มีกาตัวหนึง่ บนิ หาน้ําดืม่ ดวยความหิวกระหาย แตห าเทาไรกห็ าไมเจอ จนมันเริ่มเหน่ือยและหมด แรงลงเรือ่ ย ๆ \"น้าํ หายไปไหนหมด ขากระหายนํ้าเหลอื เกิน แฮก แฮก\" เจากากลา วดวยน้าํ เสียงทเ่ี หนือ่ ยหอบ ทนั ใดนน้ั เองสายตาของเจา กากเ็ หลอื บไปเหน็ เหยอื กน้ําขนาดใหญใ บหน่ึงตั้งอยทู ี่หนาบา นของชาวนา มนั จึงรบี บนิ ไปดดู วยความดใี จ แลว คอย ๆ ใชตาขา งหน่งึ สอ งลงไปดูผานปากเหยือก แตทวามีน้าํ เหลือเพยี งกน เหยือกเทานน้ั ทาํ ใหเ จากาไมส ามารถเอาจะงอยปากของมันลงไปกนิ นา้ํ ได

\"เฮอ ... มนี าํ้ เหลือเพยี งกน เหยอื กแบบนี้ แลว ขาจะกนิ อยา งไรละเนี่ย\" เจากาถอนหายใจพรอมบน พึมพัมกบั ตวั เองเบา ๆ

ในระหวา งท่เี จากากําลังคดิ หาวธิ ที ่ีจะกินนาํ้ ในเหยอื กอยูน้นั สายตาของมันก็หนั ไปเหน็ กอ นหินเล็ก ๆ ท่ี อยตู ามพ้ืน จงึ ทําใหเจากาคดิ แผนการดี ๆ ขนึ้ มาได \"ขาคิดออกแลว ลองคาบกอ นหนิ เลก็ ๆ พวกนี้ใสลงในเหยอื กดกี วา เผือ่ ระดับน้าํ จะสูงขน้ึ มาจนขา สามารถกินนา้ํ ท่อี ยกู น เหยือกได\" เจา กาคิดแผนการในใจ

จากนั้นมนั จงึ เร่มิ ใชปากคาบกอนหินเลก็ ๆ มาใสลงไปในเหยอื กนํ้าอยางใจเย็น ยิง่ เจา กาใสห นิ มากเทา ไร น้ําในเหยอื กกค็ อย ๆ สงู ขึ้นเรื่อย ๆ จนในทส่ี ดุ ระดับน้ําก็สูงขึ้นมาถึงปากเหยอื ก ทําใหเจา กาสามารถใชจะงอย ปากด่ืมนาํ้ ไดอ ยางงา ยดาย นทิ านเรอื่ งนี้สอนใหรูว า : จงแกไขปญหาดวยความพยายามและปญ ญาอันชาญฉลาด แลว จะคน พบ หนทางแหง ความสําเรจ็ ดังสภุ าษิตไทยที่วา \"ความพยายามอยทู ่ีไหน ความสําเร็จอยูทน่ี ่นั \"