ZOH4355

Ἔτος 111ον | Ἀπρίλιος 2021 | 4355 ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ; ΔΙΑΒΑΖΑ μιὰ «εἴδηση» ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς ἡ εἴδηση τῶν εἰδήσεων. νὰ ἀκούσουν τὸ ἄγγελμα τῆς εἰρήνης ποὺ ἀντήχησε Μιὰ τέτοια εἴδηση ἢ μᾶλλον ἁλυσίδα εἰδήσεων, ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια. Νὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι ξεπερνᾶ καὶ τὴν πιὸ καλπάζουσα φαντασία. Ἡ «τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ» ( Ἐφεσ. β΄ 14) καὶ «εἴδηση» αὐτὴ ὑπῆρχε φυσικὰ ὡς ὑπόσχεση καὶ τῆς ἔχθρας, ποὺ ὕψωσε ὁ ἀποστάτης ἄνθρωπος, ὡς ἐλπίδα στὴν προφητικὴ σκέψη τοῦ Ἡσαΐα, ὅταν τὸ γκρέμισε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴ σταυρική Του προφήτευε, πὼς θὰ ἔλθει ἐποχὴ ποὺ οἱ λαοὶ θὰ θυσία. Μὲ αὐτὴ συμφιλίωσε τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὁμονοήσουν, θὰ εἰρηνεύσουν, «συγκόψουσι τὰς ἔφερε τὴν εἰρήνη ἀνάμεσά τους. Ἂν θέλουμε, λοι- μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας πόν, νὰ εἰρηνεύσουν οἱ λαοί, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ αὐτῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐ λήψεται ἔθνος τοὺς ὁδηγήσουμε κοντὰ στὸν Σταυρό. Κάτω ἀπὸ ἐπ’ ἔθνος μάχαιραν, καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι τὴ σκιά του μποροῦν νὰ λυθοῦν ὅλα τὰ ἀκανθώδη πολεμεῖν» (β΄ 4). Μποροῦμε ὅμως τὴν «εἴδηση» προβλήματα ποὺ χωρίζουν τοὺς ἀνθρώπους. Ἐκεῖ αὐτὴ νὰ τὴν φαντασθοῦμε ὡς πραγματικότητα ἡ ἀπέραντη ἀγάπη συνάντησε τὸ μεγάλο μίσος στὴν σπαρασσόμενη ἀπὸ πολεμικὲς συγκρούσεις καὶ τὸ νίκησε. Ὁ σταυρωμένος Κύριος «ἥπλωσε καὶ ἀσύλληπτες βαρβαρότητες, ἐποχή μας; Νὰ σκε- τὰς παλάμας καὶ ἥνωσε τὰ τὸ πρὶν διεστῶτα». φθοῦμε τί θὰ συνέβαινε, ἂν ξαφνικὰ ἀκουγόταν Σὲ τελευταία ἀνάλυση τὸ πρόβλημα τῆς εἰρήνης σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γῆς, ἀπὸ τὰ διεθνῆ εἶναι πρόβλημα ἀνθρώπων. Ἂν δὲν δημιουργήσου- μέσα ἐνημερώσεως, ὅτι: με ἀνθρώπους ὄχι τοῦ μίσους καὶ τῆς γροθιᾶς, τῆς βίας καὶ τῆς Οἱ ὑπερδυνάμεις καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς ἀπο- φάσισαν νὰ καταστρέψουν τὰ ὁπλοστάσιά τους τυραννίας, τῆς Ἡ μάχη γιὰ τὴν εἰρήνη εἶναι καὶ ποτὲ πιὰ νὰ μὴ χρησιμοποιήσουν τὴ βία. Οἱ σκοπιμότητας Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ἔχουν πιὰ τὴ βαθιὰ ἱκα- καὶ τοῦ συμφέ- ὑπόθεση ἱερή. Γι’ αὐτὸ νοποίηση νὰ ζήσουν στὰ πατρογονικὰ ἐδάφη τους ροντος, ἀλλὰ τῆς καὶ μόνο ἀδιάφθοροι εἰρηνικὰ μὲ τοὺς Ἰσραηλινούς. Οἱ πολυδοκιμασμέ- νοι λαοὶ τοῦ Ἀφγανιστάν, τοῦ Ἰράκ, τῆς Αἰθιοπί- ἀγάπης, τῆς με- ἱεροφάντες τοῦ Πνεύματος, ας, τῆς Νιγηρίας, τοῦ Λιβάνου, τῆς Βόρειας καὶ γαλοψυχίας, τῆς ἀνιδιοτελεῖς, μποροῦν Νότιας Κορέας καὶ ὅπου ἀλλοῦ τῆς γῆς, δίνουν αὐταπαρνήσεως εἰλικρινὰ τὰ χέρια καὶ ἀρχίζουν μιὰ καινούργια καὶ τῆς ἐλευθε- ζωή. Ὅλοι οἱ πολιτικοὶ κρατούμενοι εἶναι ἐλεύ- ρίας, ματαιοπο- νὰ τὴν πραγματώσουν. θεροι νὰ γυρίσουν στὰ σπίτια τους. νοῦμε. Χωρὶς ἀνθρώπους ἀναγεννημένους θὰ Εἴδηση ἀπίστευτη, ἀλλὰ καὶ τόσο ἐπιθυμητή. ἰσχύει τὸ στενόκαρδο δόγμα: «Κάθε κράτος ἁρπάζει Τόσο ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ σύγχρονου ἐφόσον δύναται. Τὰ διαλείμματα τῆς πέψεως καλοῦνται κόσμου. Γιὰ νὰ φυγαδευθεῖ ἡ ἀγωνία ἀπὸ τὶς καρ- εἰρήνη». Χωρὶς τίμιους ἀνθρώπους μποροῦμε νὰ διὲς καὶ νὰ παύσει ὁ «ἄρτος ὀδύνης» νὰ ἀποτελεῖ ἔχουμε τιμιότητα; Καὶ χωρὶς δίκαιους ἀνθρώπους τὸ καθημερινὸ σιτηρέσιο τοῦ σημερινοῦ τραγικοῦ μποροῦμε νὰ ἔχουμε δικαιοσύνη καὶ δίκαιες συν- ἀνθρώπου. Γιὰ νὰ στεγνώσουν ἐπὶ τέλους τὰ δά- αλλαγές; Χωρὶς «πεινῶντας καὶ διψῶντας τὴν κρυα, νὰ σταματήσουν οἱ θρῆνοι, νὰ ἀνθίσει στὰ δικαιοσύνην» καὶ τὴν ἀγάπη, μποροῦμε νὰ ἔχου- παιδικὰ πρόσωπα τὸ χαμόγελο, νὰ λιγοστέψουν με εἰρήνη; οἱ μαυροφορεμένες μάνες καὶ τὰ ὀρφανὰ καὶ νὰ Ἡ μάχη γιὰ τὴν εἰρήνη εἶναι ὑπόθεση ἱερή. Ἀπρίλιος 2021 ξανάρθει ἡ εἰρήνη μέσα στὶς καρδιές. Τί ἄλλο ἀπὸ Γι’ αὐτὸ καὶ μόνο ἀδιάφθοροι ἱεροφάντες τοῦ τὸν πόθο αὐτὸ φανερώνει ἡ προσδοκία, μὲ τὴν Πνεύματος, ἀνιδιοτελεῖς, μποροῦν νὰ τὴν πραγ- ὁποία παρακολουθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα κάθε «συνά- ματώσουν. Οἱ κήρυκες τοῦ μίσους δὲν ἔχουν θέση ντηση κορυφῆς», Διεθνοῦς ἢ ἄλλου Ὀργανισμοῦ; στοὺς μεγάλους πνευματικοὺς ἀγῶνες. Τοὺς κα- πηλεύονται καὶ τοὺς ἐκτρέπουν. Ἔχουμε ἀνάγκη Ὄνειρο ἀπραγματοποίητο φαίνεται ἡ εἰρήνευση ἀπὸ ἁγνούς, ἀναγεννημένους ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ τῶν ἀνθρώπων; Ναί, γιατὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν θέλουν Θεοῦ, ἀγωνιστές, ὄχι ἐρεθισμένους ἀπὸ τὰ πάθη, ἀλλὰ ἐμπνευσμένους ἀπὸ τὴν ἀγάπη. 37

Καταδίκη τῆς ἀκαρπίας Ὁ Χριστια- παραδόθηκαν νισμὸς δὲν στὴν αἰώνια κό- ἀρκεῖται μόνο λαση ποὺ δὲν ἔχει στὴν ἀποφυγὴ τέλος. Ἀπὸ αὐτὰ τοῦ κακοῦ. Θέλει μαθαίνουμε, ὅτι καὶ τὴν πραγμα- ἀρχὴ τῆς σωτηρί- τοποίηση τοῦ ας μας δὲν εἶναι ἡ ἀγαθοῦ. Δὲν ἱκα- ἀποχὴ τῶν κακῶν, νοποιεῖται στὸ ἂν δὲν προστεθεῖ πλούσιο φύλλω- καὶ ἡ ἀπόκτηση μα. Ἀπαιτεῖ καὶ τῶν ἀγαθῶν καὶ τοὺς πλούσιους ἡ ἐκτέλεση τῶν καρπούς. Κατη- ἔργων τῆς ἀρετῆς», γορηματικὴ εἶναι γράφει ὁ ἱερὸς ἡ ἀποδοκιμα- Χρυσόστομος. σία του γιὰ τὴν Καὶ ὄχι μόνον ἄκαρπη συκιά, αὐτό. Μπορεῖ νὰ γιὰ τὰ ἄκαρπα ὑπάρχει πλῆθος καὶ ἀνώφελα δένδρα, ποὺ καταργοῦν καὶ τὴν γῆ ἄλλο ἀρετῶν, ἂν δὲν ὑπάρχει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φι- καὶ εἶναι κατάλληλα μόνο γιὰ τὴν φωτιά. Τὸ ἴδιο λανθρωπία, ἂν δὲν ὑπάρχουν τὰ ἔργα τῆς καλο- ἀπορρίπτει τὴν ἄγονη καὶ πετρώδη γῆ, στὴν ὁποία σύνης, τότε ἐπίπλαστη καὶ ἄχρηστη εἶναι ὅλη ὁ σπόρος ξεραίνεται «διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα» αὐτὴ ἡ ἀρετή. Παράδειγμα χτυπητὸ οἱ πέντε (Λουκᾶ η΄ 6). Τόσο ἀποδοκιμάζει τὴν ἀκαρπία, μωρὲς παρθένες. Τὶς παρουσιάζει ὁ Χρυσόστο- ὥστε φθάνει νὰ μὴ δέχεται οὔτε αὐτὴ τὴν λα- μος νὰ χτυπᾶνε τὴν πόρτα καὶ ὁ νυμφίος Χριστὸς τρεία τοῦ Θεοῦ, ἂν δὲν ἔχει τὸ ἀνάλογο ἐσωτερικὸ νὰ ἀποκρίνεται ἀπὸ μέσα μὲ τὴν φοβερὴ ἐκείνη ἀντίκρισμα. Ἂν δὲν συνδέεται ἀναπόσπαστα μὲ φωνὴ «οὐκ οἶδα ὑμᾶς». Δὲν σᾶς γνωρίζω. Καὶ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης. Μιὰ τέτοια προσευχὴ τὴν συνεχίζει ὁ ἴδιος: θεωρεῖ ὑποκριτική, φαρισαϊκή. Μοιάζει μὲ ὡραία «Δὲν μᾶς γνωρίζεις, Κύριε; Ἀπὸ τὴν γέννησή μας σὲ γλάστρα, ἀλλὰ ἄδεια, χωρὶς χῶμα, χωρὶς φυτό, Σένα δοθήκαμε. Ἀπὸ τὰ νιάτα μας σὲ ἀκολουθήσαμε. χωρὶς ἄνθη, χωρὶς ἄρωμα. Τὴν ἁγνότητά μας φυλάξαμε. Τὸ σῶμα μας, ὅπως Ἐσὺ «Ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται» τὸ δημιούργησες, τὸ διατηρήσαμε ἄφθαρτο. Δὲν παρα- (Ματθ. ιβ΄ 33) καὶ ὄχι ἐκ τῶν φύλλων. Ὁ ἴδιος ὁ δώσαμε τὰ μέλη μας στὰ πάθη. Ἀπὸ Σένα περιμένουμε Κύριος πάλι θὰ τονίσει τὴν φυσικὴ συνέπεια τῆς νὰ δεχθοῦμε στεφάνια δόξης. Καὶ τώρα μᾶς ἔκλεισες ἀκαρπίας, ποὺ εἶναι ἡ φωτιά: «Πᾶν δένδρον μὴ τὶς πόρτες καὶ μᾶς λές, ὅτι “δὲν σᾶς γνωρίζω;” Γιατί ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ Κύριε;... Ναί, ἀποκρίνεται ὁ Κύριος, εἴσαστε παρθένες, βάλλεται» (Ματθ. ζ΄ 19). Ἰδιαίτερα τὸ Εὐαγγέλιο ἀλλὰ δὲν ἔχετε νυφικὸ στολισμό. Ἀσκήσατε τὴν ἁγνό- τῆς Κρίσεως μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν καταδίκη τῆς τητα τοῦ σώματος, ἀλλὰ πληγώσατε τὴν ἁγνότητα μὲ ἀκαρπίας. Τὰ φοβερὰ λόγια τῆς ἀποδοκιμασίας τὴν ἀπανθρωπιά. Τὸ σῶμα σας εἶναι ἀμόλυντο, ἀλλὰ τοῦ μεγάλου Κριτοῦ ἀπευθύνονται στοὺς ἄγονους ἡ ζωή σας χωρὶς ἀγάπη καὶ εὐσπλαχνία... Ὁ νυμφώ- σὲ ἔργα ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας. Χάνουν τὴν νας μου εἶναι γιὰ ἐκεῖνες ποὺ ἀπόκτησαν τὸ λάδι τῶν βασιλεία τῶν οὐρανῶν ὄχι γιατὶ ἔκλεψαν, ἀλλὰ καλῶν ἔργων... Ἡ βασιλεία μου ἀνήκει στοὺς ἐλεήμο- γιατὶ δὲν πρόσφεραν. Ὄχι γιατὶ ἀδίκησαν, ἀλλὰ νες. Ἐκεῖνος ποὺ μιμήθηκε τὴν δική μου εὐσπλαχνία γιατὶ δὲν εὐεργέτησαν. Ἦταν οὐδέτεροι. Καὶ οἱ στοὺς φτωχοὺς μπορεῖ εὔκολα νὰ εἰσέλθει, ὅπου βρί- οὐδετερόφιλοι παρατηρητὲς τῆς δυστυχίας ἀπο- σκομαι ἐγώ». δοκιμάζονται, ἔστω καὶ ἂν δὲν βαρύνονται μὲ ἄλλα Δὲν μπορεῖ, λοιπόν, ὁ Χριστιανὸς νὰ ἀρκεῖται ἐπίμεμπτα ἔργα. Ὅταν δηλαδὴ μπορεῖ κανεὶς νὰ σὲ μιὰ ψευδαυτάρκεια, σὲ μιὰ ἀμφίβολη θρησκευ- κάνει τὸ καλὸ καὶ τὸ παραμελεῖ καὶ δὲν τὸ κάνει, τικότητα ἢ σὲ μιὰ ἀποκοιμιστικὴ τυπολατρία. Ἡ ἔχει ἐνοχή. πνευματική του ζωὴ καὶ ἡ γνησιότητά της ἐλέγ- Ἀπρίλιος 2021 «Δὲν ἀρκεῖ ἡ ἀποχὴ τῶν κακῶν. Χρειάζεται καὶ ἡ χονται ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης. Ἀπὸ τὸ ζωηρὸ ἐργασία τῶν καλῶν ἔργων. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος τοῦ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὸν συνάνθρωπό του, γιὰ τοὺς Θεοῦ μᾶς συμβουλεύει “νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ ἀδελφούς του. Εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ κλείνεται στὸν τὸ κακὸ καὶ νὰ κάνουμε τὸ ἀγαθό” (Ψαλμ. λγ΄ ἑαυτό του καὶ νὰ μένει ἱκανοποιημένος, γιατὶ δὲν 15). Δὲν τιμωροῦνται μόνο τὰ πονηρὰ ἔργα. Ἐπειδὴ καὶ ἔκλεψε, δὲν ἔβλαψε. Βλάπτει πολλούς, ἂν δὲν τοὺς ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔθρεψαν πεινασμένο καὶ δὲν πότισαν εὐεργετεῖ. Ἕνα μεγάλο θέμα καθημερινοῦ προβλη- διψασμένο καὶ δὲν ἔντυσαν γυμνό, οὔτε ἔκλεψαν οὔτε ματισμοῦ, πάντοτε ἐπίκαιρο γιὰ τὸν καθένα μας. πλεονέκτες ἦσαν οὔτε ξένα πράγματα πῆραν. Ἀλλὰ Ἀπὸ τὴ σωστὴ τοποθέτησή μας καὶ ἀντιμετώπιση 38 ἐπειδὴ δὲν ἦσαν φιλάνθρωποι καὶ ἐλεήμονες γι’ αὐτὸ ἐξαρτᾶται τὸ αἰώνιο μέλλον μας.

ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Δρόμος μετ’ ἐμποδίων Αὐτὸν τὸν τίτλο θὰ ἔβαζε στὴ βιογραφία του ὁ Πονεμένες ψυχές, σεῖς ποὺ συχνὰ λέτε «γιατὶ Μπάρμπα-Ἀντώνης, ἂν ἔγραφε κάποτε τὸ ἡμερο- λόγιο τῆς ζωῆς του. Ἕνας δρόμος μὲ πολλὰ ἀγκάθια σὰν τὸν Ἰὼβ καὶ ἐγὼ νὰ ὑποφέρω;» μὴν ἀπελπίζεσθε. καὶ μὲ πολλὰ ἐμπόδια ἦταν οἱ ἡμέρες του. Μιὰ σειρὰ ἀπὸ θλίψεις καὶ στενοχώριες. Μιὰ ἁλυσίδα Θυμηθεῖτε πὼς ἡ νύχτα τοῦ σβησίματός σας καὶ ἀπὸ περιφρονήσεις, ἀπογοητεύσεις, καταστροφές. Σὰν τὴν ἐλιὰ ποὺ τὴν τσακίζουν οἱ πέτρες στὸ τὸ μεσονύκτιο τοῦ πόνου σας, φέρνει στὸ γλυκο- λιοτρίβι. Σὰν τὸν χρυσὸ ποὺ τὸν καίει τὸ πυρακτω- μένο καμίνι. Ἔτσι πέρασε ὅλη ἡ ζωή του. Ἡ πικρὴ χάραμα τοῦ Θεοῦ, στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ κάθε γεύση τῶν ἀποτυχιῶν τὸν εἶχε ποτίσει ὁλόκληρο πολλὲς φορές. Εἶχε βάλει πολλοὺς στόχους νέος. θλίψη, μικρὴ ἢ μεγάλη, εἶναι ὁ προθάλαμος τῆς Ξεκίνησε μὲ τόσες ἐλπίδες στὴ ζωή. Ἦταν προ- ετοιμασμένος καλά. Εἶχε ἀπόλυτη βεβαιότητα γιὰ εὐφροσύνης. Οἱ ὀδύνες σας σὲ λίγο θὰ μεταμορ- τὴν ἐπιτυχία. Καὶ ὅμως σὲ τόσα πράγματα ἔπεσε ἔξω. Τὰ πλούτη ποὺ εἶχε βάλει στόχο στὴ ζωή του, φωθοῦν σὲ ἀθάνατες χαρές. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν κατόρθωσε ποτὲ νὰ τὰ ἀποκτήσει, τὸ ἴδιο καὶ τὴν δόξα. Στὴν οἰκογένεια ποὺ ἔφτιαξε, εἶχε βέ- βαδίζετε τὸ δρόμο τοῦ μαρτυρίου σας, ἀκολουθεῖτε βαια τὶς χαρές του, λιγοστὲς ὅμως. Κι ἐκεῖ πολλὰ πικρὰ ποτήρια ἤπιε. Τὸ πρῶτο χτύπημα ἦταν ὅταν τὰ ἴχνη τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου μας. Γι’ αὐτὸ συνόδεψε τὴν γυναίκα του, πολὺ πρόωρα, στὴν ἂν σᾶς ξέχασαν «οἱ κύκλῳ ὑμῶν», οἱ γνωστοὶ τελευταία της κατοικία. Καὶ ἀπὸ τότε δὲν σταμά- καὶ οἱ φίλοι σας, ἂν γίνατε «ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς τησαν οἱ μαχαιριές. Ἔχασε και τὰ παιδιά του τώρα. μητρός σας», καὶ τὰ ἀδέλφια σας ἢ τὰ παιδιά Δὲν πέθαναν. Ὄχι! Πέθανε ὅμως αὐτὸς γι’ αὐτά. σας κάνουν ὅτι δὲν σᾶς γνωρίζουν, ὁ οὐράνιος Ἔσβησε ὁ πατέρας μέσα στὴ μνήμη τῶν παιδιῶν του. Γιὰ κεῖνα δὲν εἶναι πιὰ αὐτὸς σήμερα οὔτε Πατέρας εἶναι στὸ πλευρό σας. Νά, σᾶς ψιθυρί- κἂν μιὰ ἀνάμνηση, ὅπως ἡ μακαρίτισσα μητέρα ζει: «Εἶδον τὰ τους. Καὶ τὰ ἐμπόδια, οἱ δυσκολίες καὶ οἱ θλίψεις δάκρυά σου» Ἂς μὴ παραδώσουμε συνεχίζονται. παιδί μου. Αὐτὸς θὰ μεταβάλει τὸ τὸν ἑαυτό μας στὰ κρύα χέ- Τώρα οἱ γύρω περιεργάζονται τὸν γέροντα, κεντρὶ τοῦ πό- ρια τῆς ἀπελπισίας σὰν κάτι παράξενο. Ὅταν τοῦ μιλᾶνε παίρνουν νου σας σὲ αἰτία ἕνα προστατευτικὸ ὕφος ἐλεήμονος κι ἀρχίζουν καὶ στὰ σιδερένια νύχια τῆς μιὰ ἀτέλειωτη σειρὰ ἀπὸ ἐρωτήσεις. Πολλὲς εἶναι λογικές. Μερικὲς ὅμως δὲν εἶναι ἁπλῶς ἄστοχες, μιᾶς νέας δημι- ἀπογνώσεως. Τὰ τρυπημένα μὰ πειρακτικὲς καὶ ἐξοργιστικές. Τί χάνουν ἐκεῖνοι ουργίας. Κάτω ποὺ τὶς ἀπευθύνουν; Τίποτα. Μὰ ὁ γέροντας νὰ ἀπὸ τὸ θεϊκό του ἀπὸ τὰ καρφιὰ τοῦ Σταυροῦ μεταβάλλεται σὲ φαιδρὸ πρόσωπο τῆς συντροφιᾶς; βλέμμα ἡσυχά- χέρια τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι Ἐ, αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ σηκώσει ὁ Μπάρμπα- στε. Θὰ προστά- ἀνοιχτὰ γιὰ νὰ ἀγκαλιάσουν Ἀντώνης. Τουλάχιστον αὐτὸ τὸ «ἔθνος τὸ ἀναι- δές... οἳ οὐκ ᾐσχύνθησαν πρεσβύτην» (Βαροὺχ ξει τὴν τρικυμία ὅλους τοὺς θλιμμένους δ΄ 15), νὰ τὸν ἄφηναν στὸν πόνο του καὶ νὰ μὴν πρόσθεταν πληγὲς στὶς πληγές του... σας νὰ κοπάσει. ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς. Ἡ Θὰ δώσει τὴ γα- φωνὴ τοῦ Ἑσταυρωμένου Κάθε εὐαίσθητη ψυχὴ καὶ στοιχειώδη πο- λήνη στὶς ψυχές γεμάτη συμπόνοια μᾶς λέει: λιτισμὸ ἂν ἔχει, πονάει μὲ τὴν δοκιμασία ἑνὸς σας. «Σὺν τῷ ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου, πολὺ περισσότερο ἑνὸς πειρασμῷ καὶ «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ γέροντα. Εἶναι ἔμφυτο στὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ νὰ τὴν ἔκβασιν» ὁ πάσχει κοντὰ σ’ ἐκεῖνον ποὺ ταλαιπωρεῖται καὶ πολυεύσπλαχνος κοπιῶντες καὶ πεφορτισμέ- ὑποφέρει. Πολλὲς φορὲς μάλιστα γεννιέται σὰν πάντα χαρίζει. νοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». καρπὸς αὐτῆς τῆς στοργῆς τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ἀνακούφιση αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν μας. Μὰ Πόσο καλὸ θὰ ἦταν νὰ εἴχαμε ὅλοι τὴν δύναμη παραπάνω ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινη βοήθεια στέκει ἡ στοργὴ καὶ ἡ μέριμνα τοῦ Κυρίου μας. Φυσικὰ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θεολόγου, ποὺ ἔγραφε, μι- ἡ τραγικὴ αὐτὴ ὄψη τῶν πραγμάτων δὲν εἶναι γενικὸ φαινόμενο. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἀρκετοὶ μούμενος τὸν ἀπόστολο Παῦλο, «χαίρω γιατὶ πονῶ». ποὺ γεύονται αὐτὲς τὶς πικρίες. Πόσο ὡραῖο καὶ ὑψηλὸ θὰ ἦταν νὰ ἐπαναλαμβά- ναμε ὅλοι οἱ δοκιμαζόμενοι ἀπὸ τὶς θλίψεις, τὰ ὑπέροχα λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, «δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν, οὐ γὰρ παύσομαι τοῦτο ἐπιλέγων ἀεί, ἐπὶ πᾶσι μοι τοῖς συμβαίνουσιν». Ἂς σταθοῦμε ὅμως στοὺς πρόποδες, ἀφοῦ τὰ Ἀπρίλιος 2021 ὕψη εἶναι ἀπροσπέλαστα γιὰ μᾶς ἀκόμη. Ἂς μὴ παραδώσουμε τὸν ἑαυτό μας στὰ κρύα χέρια τῆς ἀπελπισίας καὶ στὰ σιδερένια νύχια τῆς ἀπόγνω- σης. Τὰ τρυπημένα ἀπὸ τὰ καρφιὰ τοῦ Σταυροῦ χέ- ρια τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι ἀνοιχτὰ γιὰ νὰ ἀγκαλιά- σουν ὅλους τοὺς θλιμμένους ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς. Ἡ φωνὴ τοῦ Ἑσταυρωμένου γεμάτη συμπόνοια μᾶς λέει: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». 39

«Ἀδελφοί, ἔχοντες ΚΥΡΙΑΚΗ 4 AΠΡΙΛΙΟΥ ἁμαρτιῶν· μετριοπαθεῖν Ἀρχιερέα μέγαν διε- Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) δυνάμενος τοῖς ἀγνο- ληλυθότα τοὺς οὐρα- οῦσι καὶ πλανωμένοις, νούς, ᾽Ιησοῦν τὸν Υἱὸν ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ἑβρ. δ΄ 14 - ε΄ 6 ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκει- ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Μάρκ. η΄ 34 - θ΄ 1 τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν ται ἀσθένειαν· καὶ διὰ τῆς ὁμολογίας. Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. Καὶ πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾽ ὁμοιότητα οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ κα- χωρὶς ἁμαρτίας. Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρ- λούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ ὁ Ἀαρών. ρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν Οὔτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γε- ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν. νηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾽ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· Πᾶς γὰρ Ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμε- Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· νος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ». ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ «Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν». Ὅλοι οἱ βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἴμα- Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ στε ὑπήκοοι τοῦ Βασιλέως καὶ Μεγάλου Ἀρχιερέ- Προηγουμένως ὁ θεῖος Ἀπόστολος μᾶς εἶπε, ὅτι ως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γνωρίζουμε ὅμως ποιὸς εἶναι ὁ ὁ Κύριος Ἰησοῦς κάθεται στὸν οὐράνιο θρόνο του Βασιλέας μας καὶ ποιὰ εἶναι τὰ προνόμια, ποὺ μᾶς στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ. Στὴν συνέχεια μᾶς τονίζει ὅτι ὁ ἐξασφαλίζει ἡ ὑπηκοότητα στὸν θρόνο του; Ὁ ἀπό- θρόνος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι «θρόνος χάριτος». στολος Παῦλος κάνει λόγο γιὰ τὸ βασικὸ αὐτὸ θέμα. Τί σημαίνει αὐτό; Ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ Ὁ θρόνος εἶναι τὸ σύμβολο τῆς κυριαρχικῆς ἐξου- σίας ἑνὸς βασιλιά. Στὴν ἀρχαία ἐποχή, οἱ βασιλιάδες Ποιὸς εἶναι λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, στὸ βασί- κάθονταν στὸν θρόνο τους, γιὰ νὰ δικάσουν, νὰ λύ- λειο τοῦ ὁποίου ἀνήκουμε ὡς Χριστιανοί; Εἶναι ὁ σουν τὶς διαφορὲς καὶ νὰ ἀποδώσουν τὴν δικαιοσύνη μεγάλος Ἀρχιερέας μας, ἀπαντᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὸν λαό. Ἦταν φοβερὸ γιὰ ἕνα παραβάτη τῶν νόμων, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει διέλθει τοὺς οὐρανοὺς γιὰ ἕνα ἔνοχο, νὰ ὁδηγηθεῖ μπροστὰ στὸν βασιλικὸ καὶ κάθεται στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ σ’ αὐτὸν πρέπει θρόνο. Οἱ κεραυνοὶ τῆς τιμωρίας καὶ τῆς καταδίκης νὰ πιστεύουμε σταθερὰ μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά. Καὶ θὰ ἔπεφταν ἐπάνω του. Σπάνια ἀπὸ τὸν θρόνο ἐκεῖνο ποιὸ εἶναι τὸ βασικὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ βασιλέα νὰ δοθεῖ χάρη. Νὰ γίνει «θρόνος χάριτος». μας; Ἡ συμπάθεια καὶ φιλανθρωπία, συνεχίζει ὁ Ὁ θρόνος ὅμως τοῦ Βασιλέα Χριστοῦ εἶναι πά- θεῖος Ἀπόστολος. «Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ ντοτε «θρόνος χάριτος». Αὐτὴ τὴν στιγμή, σήμερα, APOSTOLOS δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν». αὔριο, ὅσο θὰ διαρκεῖ ἡ ζωή μας, ὅσο θὰ ὑπάρχει Ὁ Βασιλέας καὶ Ἀρχιερέας μας Χριστὸς δοκίμασε ὁ κόσμος αὐτὸς καὶ μέχρι τὴν στιγμὴ τῆς δευτέρας ὅλους τοὺς πειρασμούς, ποὺ δοκιμάζουμε καὶ μεῖς παρουσίας του, ὅταν ἔλθει πλέον ὡς Κριτής, μέχρι οἱ ἄνθρωποι, χωρὶς βέβαια οὔτε σκιὰ ποτὲ ἁμαρτίας τότε ὁ θρόνος τοῦ Χριστοῦ θὰ εἶναι θρόνος χάριτος. Θὰ δίνει χάρη καὶ ἄφεση σὲ ὅσους τὴν ζητοῦν. νὰ μολύνει τὴν ἄσπιλη ἁγιότητά του. Ὡς ὑπήκοοι λοιπὸν τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔχουμε παρὰ Ἂς σκεφθοῦμε καλὰ αὐτὸ ποὺ τονίζει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τόσο βασικὸ γιὰ τὴν ζωή μας. Συκο- νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸ μεγάλο μας προνόμιο. Μᾶς φαντεῖσαι χωρὶς λόγο ἀπὸ τοὺς συναδέλφους σου; τὸ ὑποδεικνύει ὁ Ἀπόστολος: «Προσερχώμεθα μετὰ Διώκεσαι γιὰ τὴν τιμιότητα καὶ τὴν ἁγνότητά σου; παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν Σὲ χτυποῦν οἱ θλίψεις καὶ οἱ πειρασμοί; Ποτὲ μὴν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθει- πεῖς: Δὲν ὑπάρχει κανεὶς νὰ νιώσει τὸν πόνο μου, αν». Ὡς ὑπήκοοι ἑνὸς τόσο φιλάνθρωπου καὶ στοργι- κανεὶς ν’ ἀκούσει τοὺς στεναγμούς μου, κανεὶς νὰ κοῦ βασιλέα πρέπει μὲ θάρρος καὶ ἄφοβη πεποίθηση κατανοήσει τὴν ἀδυναμία μου. Γιατὶ αὐτὸ δὲν εἶναι νὰ πλησιάζουμε τὸν θρόνο του, γιὰ νὰ βροῦμε τὴν σωστό. Γιατὶ ὑπάρχει Κάποιος, ποὺ ξέρει τί σημαίνει συγχώρηση, τὴν βοήθεια, τὴν προστασία. Πάντοτε Ἀπρίλιος 2021 νὰ ζεῖς σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν γῆ, τὴν κοιλάδα τοῦ πόνου πρέπει νὰ γίνεται αὐτό. Ἰδιαίτερα ὅμως τὴν περίοδο καὶ τῶν δακρύων καὶ τῶν πειρασμῶν. Εἶναι ὁ Ἰησοῦς αὐτὴ τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ μέρα Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ μεγάλος Ἀρχιερέας μας, μὲ τὴν μέρα στὸν Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ, στὸν θρόνο ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς νιώσει, νὰ μᾶς συμπαθήσει, νὰ τῆς χάριτος. Ἡ προσευχή, ἡ συμμετοχὴ στὴν θεία μᾶς συγχωρήσει. Γιατὶ πόνεσε κι αὐτός, ἔκλαψε κι λατρεία, ἡ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση μᾶς βοηθοῦν αὐτὸς καὶ τὰ ἀγκάθια τῆς γῆς τοῦ ἔγιναν ἀκάνθινος νὰ προσε­ γγίζουμε καὶ νὰ καταφεύγουμε στὸν θρό- στέφανος. Ἂν ὑπάρχει ἕνας, ποὺ μπορεῖ πραγματικὰ νο τῆς χάριτος. Ἂς τὰ χρησιμοποιήσουμε ὅλοι καὶ νὰ μᾶς νιώσει εἶναι ὁ ἀρχιερέας μας, ὁ φιλάνθρωπος ὅπως πρέπει. Ἔτσι θὰ νιώσουμε βαθιὰ τί σημαίνει 40 Ἰησοῦς. νὰ εἴμαστε ὑπήκοοι τοῦ βασιλέα Χριστοῦ.

«Ἀδελφοί, τῷ ΚΥΡΙΑΚΗ 11 AΠΡΙΛΙΟΥ τον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ᾽Αβραὰμ ἐπαγγειλάμε- Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΛΙΜΑΚΟΣ) ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ἵνα νος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾽ διὰ δύο πραγμάτων οὐδενὸς εἶχε μείζονος ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ἑβρ. στ΄ 13-20 ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾽ ἑαυ- ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Μάρκ. θ΄ 17-31 ἀδύνατον ψεύσασθαι τοῦ, λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ κατα- πληθύνων πληθυνῶ σε· καὶ οὕτω μακροθυμήσας φυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. Ἄνθρωποι μὲν γὰρ ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· ἐν καταπετάσματος, ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι εἰσῆλθεν ᾽Ιησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθε- Ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα». «ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ» « Ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν». Στὴν ταραγμένη ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι χάνουν, μπορεῖ τὰ πάντα νὰ καταρρέουν, νὰ ἐξαφανίζονται, ὅλο καὶ περισσότερο, τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας. Γι’ νὰ γίνονται καπνὸς καὶ στάχτη. Ἕνα μόνο μένει στα- αὐτὸ θέλουν κάπου νὰ ἀκουμπήσουν, κάπου νὰ στη- θερὸ καὶ ἀμετακίνητο. Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι ρίξουν τὴν ζωή τους, νὰ ἀσφαλιστοῦν. Τὰ ἀνθρώπινα γύρω μας μπορεῖ νὰ μᾶς γεμίζουν μὲ «ὑποσχέσεις» μέτρα ἀσφαλείας ἀποδεικνύονται συνήθως ἀνίσχυρα. καὶ στὸ τέλος νὰ τοὺς βλέπουμε νὰ χάνονται, νὰ Λοιπὸν δὲν ὑπάρχει κανένας τρόπος ἀσφαλίσεως λησμονοῦν, νὰ ἀρνοῦνται ὅ,τι ὑποσχέθηκαν. Ἕνας τῆς ζωῆς μας; Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μόνο δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ λησμονήσει, νὰ ἀρνηθεῖ. ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑποδεικνύει δύο ὑπέροχους Εἶναι ὁ Θεός μας. Αὐτὸς ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι τρόπους ἐξασφαλίσεως τῆς ζωῆς. Ποιοὶ εἶναι αὐτοί; πιστὸς στὶς ὑποσχέσεις του. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ APOSTOLOS Στὸν Ἀβραὰμ εἶχε δώσει ὁ Θεὸς μιὰ μεγάλη ὑπό- Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προχωρεῖ καὶ σὲ ἕνα δεύ- Ἀπρίλιος 2021 σχεση, ποὺ ἦταν καὶ ὅρκος μαζί: «ἦ μὴν εὐλογῶν τερο τρόπο ἀσφαλίσεως τῆς ζωῆς. Καὶ αὐτὸν τὸν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε». Θὰ σὲ βρίσκει σὲ μιὰ λέξη, ποὺ φανερώνει μιὰ βασικὴ 41 γεμίσω μὲ πλούσιες εὐλογίες καὶ θὰ σοῦ χαρίσω ἀνα- χριστιανικὴ ἀρετή, στὴν ἐλπίδα. Οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ρίθμητους ἀπογόνους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ Κύριος πιστεύουν στὸν Θεὸ ἔχουν τὴν ἐλπίδα «ὡς ἄγκυ- τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ὑπέγραψε ἕνα συμβόλαιο, ραν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν». Πῶς τὸ ὁποῖον ἐτήρησε κατὰ γράμμα. Γιατὶ πραγματικὰ ἀσφαλίζεται τὸ πλοῖο ἀπὸ τοὺς κλυδωνισμούς; Ρί- οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραὰμ ἐπληθύνθηκαν καὶ ἔγιναν χνει τὴν ἄγκυρά του στὸν βυθό, ποὺ εἶναι σταθερὸς ἔθνος μέγα. Ἔτσι ἔδειξε ὁ Θεὸς «τὸ ἀμετάθετον τῆς καὶ ἀμετακίνητος. Ὅσο καὶ ἂν τὸ κτυποῦν οἱ ἄνεμοι βουλῆς αὐτοῦ». Ὅτι δηλαδή, ἡ ἀπόφασή του εἶναι δὲν πρόκειται νὰ τὸ μετακινήσουν. ἀμετάκλητη καὶ ὁριστική. Οἱ ὑποσχέσεις του δὲν διαψεύδονται ποτέ. Πραγματοποιοῦνται πάντοτε. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν χριστιανικὴ ἐλπίδα. Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ μπορεῖ νὰ εἶναι τρικυμι- Νά, λοιπόν, ὁ πρῶτος τρόπος πραγματικῆς καὶ σμένη, νὰ τὴν κτυποῦν οἱ ἄνεμοι τῶν δοκιμασιῶν ὁριστικῆς ἐξασφαλίσεως τῆς ζωῆς μας: Ἡ πιστότητα καὶ τὰ κύματα τῶν δυσκολιῶν. Στὸν οὐρανὸ ὅμως, τοῦ Θεοῦ στὴν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεών του. στὴν αἰωνιότητα, ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται ὁ Σωτήρας καὶ «Τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ» εἶναι τὸ Λυτρωτής μας, ὁ Θεός μας, ἐκεῖ ἐπικρατεῖ ἡ γαλήνη σταθερὸ καὶ ἀμετακίνητο ἔδαφος, ἐπάνω στὸ ὁποῖο καὶ ἡ ἠρεμία καὶ ἡ σταθερότητα. Καὶ ἡ ἐλπίδα, ἡ μποροῦμε μὲ ἀπόλυτη ἀσφάλεια νὰ στηρίζουμε τὸ ἄγκυρα αὐτὴ τῆς ψυχῆς, εἰσέρχεται στὸν οὐράνιο οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς μας. κόσμο, «ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς» καὶ ἐξασφαλίζει στὸν πιστὸ τὴν γαλήνη. Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη προστασίας. Σὲ ποιὸν θὰ καταφύγουμε; Σὲ ποιὸν ἄλλο παρὰ σ’ Εκεῖνον, Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ δοκιμάσουμε τὴν μέθοδο ποὺ μᾶς ὑπόσχεται: «οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή αὐτή. Τὰ μικρὰ κύματα, ἀλλὰ καὶ οἱ μεγάλες τρικυ- σε ἐγκαταλίπω»; μίες δὲν λείπουν ἀπὸ τὸ πέλαγος τῆς ζωῆς. Μιὰ ἀπροσδόκητη οἰκονομικὴ δυσκολία, μιὰ ξαφνικὴ Θὰ καταφύγουμε στὸν Θεό μας, τοῦ ὁποίου ὁ ἀρρώστια, μιὰ συκοφαντία, ἕνας θάνατος καὶ τόσα λόγος εἶναι συμβόλαιο καὶ τηρεῖ ὁπωσδήποτε τὴν ἄλλα μικρὰ ἢ μεγάλα κύματα κτυποῦν συχνὰ τὸ ὑπογραφή του. Μᾶς πιέζουν οἰκονομικὲς δυσκολίες, σκάφος τῆς ζωῆς μας. Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς μὴν μᾶς ἀπειλεῖ ἡ ἀδικία καὶ τὸ ψέμα τῶν ἀνθρώπων; τὰ χάνουμε. Μὴν ἀπελπιζόμαστε. Ἂς μάθουμε νὰ Μὴν ἀργοῦμε. Ἂς κτυπήσουμε τὴν πόρτα τοῦ οὐρά- ρίχνουμε τὴν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδας μας στὸν οὐρα- νιου Πατέρα ποὺ μᾶς ὑποσχέθηκε: «αἰτεῖτε καὶ δο- νό. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴν θήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε, κρούετε καὶ εἰρήνη τῆς ψυχῆς μας. « Ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεὸν» ἀνοιγήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ζ΄ 7). Δὲν μπορεῖ νὰ μὴ παραγγέλλει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ αὐτὸς εἶναι ἡ τηρήσει τὴν ὑπόσχεσή του. «Ἀδύνατον ψεύσασθαι μόνη σωτηρία καὶ ἀσφάλειά μας (Ψαλμ. μα΄ 12). Θεόν», μᾶς τονίζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Γύρω μας

ΔΙΑΛΟΓΟΣ μὲ τοὺς ἀναγνῶστες μας Ἡ ὁλόψυχη ἀγάπη στὸν Θεὸ «Νομίζω πὼς συχνὰ παγιδευόμαστε ἐμεῖς οἱ στὴν προσευχή του δύο φορὲς τὴν ἡμέρα: «Ἀγαπή- ἴδιοι μὲ τὶς θρησκευτικὲς προκαταλήψεις μας. Ἡ σεις Κύριον τὸν Θεό σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου πίστη μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ζωή μας δὲν εἶναι ξεκάθα- καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ ρες. Δὲν ἔχουμε σωστὴ ἱεράρχηση. Τὰ ἐπουσιώδη σου» (Ματθ. κβ΄ 37). τὰ θεωροῦμε οὐσιώδη καὶ ἀντίστροφα. Ὄχι τί λέει Νὰ ποιὰ εἶναι ἡ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. Ἡ ὁλό- ὁ Θεός, ἀλλὰ τί λέμε ἐμεῖς. Μήπως “διϋλίζουμε ψυχη ἀγάπη στὸν Θεό. Ὄχι μιὰ ὁποιαδήποτε ἀγάπη. τὸν κώνωπα καὶ καταπίνουμε τὴν κάμηλον”; Ποιὸ Ὄχι ἕνα μέρος τῆς ἀγάπης μας. Ἕνα μέρος τῆς καρδιᾶς εἶναι τὸ κριτήριο ποὺ θὰ μᾶς κρίνει ὁ Θεός;» μας στὸν Θεὸ καὶ ἕνα μέρος τῆς καρδιᾶς μας στὸν κό- Παλιὰ καὶ σύγχρονη ἡ τακτικὴ τῆς φαρισαϊκῆς ὑπο- σμο τῆς ἁμαρτίας. Μιὰ τέτοια μοιρασμένη ἀγάπη δὲν κρισίας. Χρησιμοποιεῖ τὸν λόγο σὰν δίχτυ, γιὰ νὰ συλ- εἶναι ἀγάπη. Εἶναι τὰ τσόφλια τῆς ἀγάπης. Καὶ ὁ Θεὸς λάβει θύματα. Στὴν περίπτωση τοῦ Κυρίου, ἐπειδὴ δὲν εἶναι «ζηλότυπος». Θέλει τὴν καρδιά μας καὶ τὴν θέλει μποροῦσε νὰ τὸν συλλάβει φανερά, μηχανορραφοῦσε ὁλόκληρη. «Παιδί μου, δῶσε μου τὴν καρδιά σου» εἶναι ἡ μὲ παγιδευτικὲς ἐρωτήσεις. Τὴν μιὰ φορὰ τὸν παγί- ἐπιθυμία Του. Πιὸ ἁπλά, ὁ Θεὸς θέλει τὴν καρδιά μας δευαν μὲ τὸν αὐτοκρατορικὸ φόρο: «Ἔξεστι δοῦναι νὰ τὸν ποθεῖ, ὁ νοῦς μας νὰ τὸν σκέπτεται καὶ ἡ θέλησή κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ;» (Ματθ. κβ΄ 17). Τὴν ἄλλη μὲ μας νὰ πραγματοποιεῖ τὸ ἅγιο θέλημά Του. τὴν ἐρώτηση γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν: «Ἐν τῇ Καὶ ὁ Θεὸς δὲν ζητάει τὴν ἀγάπη μας γιὰ τὸν ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ (ἀδελφῶν) ἔσται γυνή;» ἑαυτόν Του. Ὁ Θεὸς εἶναι «ἀπροσδεής». Δὲν ἔχει Καὶ εὐθὺς ἀμέσως «οἱ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἀνάγκη ἀπὸ ἐμᾶς. Ἐμεῖς ἔχουμε τὴν ἀνάγκη Του. Ἂν ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ἐπὶ τὸ ζητάει, λοιπόν, τὴν ἀγάπη μας, τὴν ζητάει γιὰ νὰ μᾶς αὐτό, καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν νομικός, πει- ἁγιάσει, νὰ μᾶς ἐξυψώσει, νὰ μᾶς κάνει πραγματικὰ ράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ εὐτυχεῖς. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δίνει τὴν καρδιά του στὸν μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;» (Ματθ. κβ΄ 34-36). Θεὸ ὁμοιώνεται μαζί Του, θεοῦται, γίνεται ἀληθινὸς Μιὰ ἐρώτηση ποὺ ἂν καὶ δὲν φαίνεται, ἐκ πρώτης ἄνθρωπος. ὄψεως παγιδευτική, ὅμως δὲν παύει νὰ εἶναι δύσκο- Ἀλλὰ ὁ Κύριός μας δὲν μένει μόνο στὴν ἀγάπη λη, ἂν λάβει κανεὶς ὑπόψη τὶς συνθῆκες τῆς ἐποχῆς στὸν Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. ἐκείνης. Καὶ ὄχι μόνο τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλὰ καὶ Ὑπάρχει ὅμως καὶ δεύτερη, ὅμοια μὲ τὴν πρώτη. Καὶ κάθε ἐποχῆς. Ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ προσδιορίσει ἡ πρώτη χωρὶς τὴ δεύτερη δὲν ὁλοκληρώνεται. Ποιὰ μὲ εὐκολία ποιὰ εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή; Ποιὸς εἶναι ὁ εἶναι; «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου; Μεγάλη ἡ πρώτη ἐντολή. Μεγάλη καὶ ἡ δεύτερη. Δὲν Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ ραββίνοι ἀπαριθμοῦσαν ἑκατο- χωρίζεται ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ἡ μία συγκρατεῖ, ὑπο- ντάδες ἐντολές, περισσότερα ἀπὸ ἑξακόσια παραγγέλ- βαστάζει καὶ συμπληρώνει τὴν ἄλλη. Ἀγάπη στὸν Θεό, ματα στὸν νόμο. Καὶ τὰ ἀξιολογοῦσαν ἀναλόγως. Ἄλλα χωρὶς ἀγάπη στὸν ἄνθρωπο, δὲν ὑπάρχει. Εἶναι ψεύτι- τὰ θεωροῦσαν βαριὰ καὶ ἄλλα ἐλαφρά, ἄλλα περισσότε- κη καὶ ἀπατηλή. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ ἀληθινὰ τὸν Θεὸ ρο οὐσιώδη καὶ ἄλλα λιγότερο. Ἀλλὰ καὶ στὰ οὐσιώδη κατὰ φυσικὴ συνέπεια ἀγαπᾶ καὶ τὸν πλησίον του. ὑπῆρχε διαφοροποίηση. Ὕστερα ὁ τυπικισμὸς καὶ ἡ Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἀγαπᾶ τὸν πλησίον του οὔτε τὸν Θεὸ νομικιστικὴ σκέψη ἔκαναν τὴ δική τους ταξινόμηση καὶ ἀγαπᾶ, ἀφοῦ παραβαίνει τὴν ἐντολή Του. ἀξιολόγηση. Παραμέριζαν τὴν οὐσία καὶ ἔμεναν στὸν Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, στὸν ἄνθρωπο, ὅταν εἶναι γνή- τύπο. Τὸ ἐπουσιῶδες ἔπαιρνε τὴ θέση τοῦ οὐσιώδους. σια καὶ ἀληθινή, θεμελιώνεται στὴν ἀγάπη στὸν Θεό. Πῶς ἄνθρωποι, ποὺ διύλιζαν τὸν κώνωπα καὶ κατά- Ἀκριβῶς γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι κοινὸς Πατέρας ὅλων. πιναν τὴν κάμηλον, ἦταν δυνατὸν νὰ συλλάβουν τὴν Καὶ αὐτὴ ἡ κοινότητα μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν ἀδελφικὴ οὐσία τοῦ νόμου, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, «τὸ ἀγαθὸν καὶ μεταξὺ μας σχέση. Ἐδῶ βρίσκεται, ἂν μποροῦμε νὰ εὐάρεστον καὶ τέλειον»; Οἱ φανατισμοί, οἱ φαρισαϊκὲς τὴν ὀνομάσουμε ἔτσι, ἡ πρωτοτυπία τοῦ Κυρίου. ἐγωπάθειες, ἡ θρησκευτικὴ μισαλλοδοξία εἶχαν διαμορ- Συνδυάζει τὶς δύο ἀγάπες σὲ μία. Τοῦ ζήτησαν νὰ Ἀπρίλιος 2021 φώσει τὸν δικό τους ἠθικὸ κώδικα καὶ νομοθετοῦσαν προσδιορίσει τὴν πρώτη ἐντολὴ καὶ ὁ Ἰησοῦς ἕνωσε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τῶν προκαταλήψεών τους. τὶς δύο σὲ μία. Καὶ αὐτὴ τὴν ἑνότητα τῆς ἀγάπης τὴν Τελικὰ ὁ τυπικισμὸς καὶ ἡ λεπτομέρεια, ποὺ μάχονταν καθιέρωσε σὰν τὸ θεμέλιο τοῦ νόμου. Καὶ εἶναι ἑπό- τὴν πνευματικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἀγάπη, εἶχαν τὴν μενο. Ἡ ἀγάπη στὸν Θεὸ φέρνει μὲ τὴ σειρά της τὴν πρώτη θέση στὴν ἐκτίμησή τους. ἐφαρμογὴ ὅλων τῶν ἄλλων ἐντολῶν. «Τίς γὰρ ἀγαπῶν Μέσα σ’ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ σύγχυση ὁ Κύριος τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον ἢ κλέψει ἢ μνησικακήσει ἢ μοι- δίνει μιὰ ἀπάντηση σύντομη καὶ ἁπλῆ. Χρησιμοποιεῖ χεύσει ἢ φονεύσει ἢ πορνεύσει;» (Θεοφύλακτος). Γιατὶ μιὰ φράση, πολὺ γνωστή, ἀπὸ τὸ Δευτερονόμιο, ποὺ ἡ ἀγάπη ὄχι μόνο δὲν πράττει, ἀλλ’ οὐδὲ «λογίζεται 42 ἦταν ὑποχρεωμένος νὰ ἀπαγγέλλει κάθε Ἰουδαῖος τὸ κακόν» (Α΄ Κορινθ. ιγ΄ 5).

«Καρδία σοφῶν ἐν οἴκῳ πένθους» ( Ἐκκλησιαστὴς ζ΄ 4) Ποῦ θὰ βρεῖς δοσμένη τὴν ὁδηγὸς ἐκείνων ποὺ θρηνοῦν Κύριε, κάθε τι ποὺ ἔχει σχέση Ἀπρίλιος 2021 καρδιὰ τῶν σοφῶν ἀνθρώπων; γύρω ἀπὸ ἕνα νεοσκαμμένο μὲ τὸν θάνατο μᾶς εἶναι πολὺ Ποιός τόπος τῆς ἀρέσει περισ- τάφο. Νὰ παρηγορήσει, νὰ ἐνι- δυσάρεστο, τὸ ξέρεις. Γι’ αὐτὸ 43 σότερο; σχύσει, νὰ τονώσει ἀντλῶντας ἴσως καὶ δὲν πολυαντέχουμε σὲ δύναμη ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς θείας ἐπισκέψεις σπιτιῶν ποὺ θρη- Ἀσφαλῶς οἱ βιβλιοθῆκες καὶ δυνάμεως, τὸν Ἀρχηγὸ τοῦ πό- νοῦν ἕνα θάνατο. Προτιμᾶμε τὰ σπουδαστήρια. Στὰ βιβλία, στὴ νου, τὸν Κύριο. νὰ ἀφήνουμε τὴν καρδιά μας μελέτη ἔχουν δώσει οἱ σοφοὶ τὴν νὰ τρέχει σὲ εὐχάριστους τό- καρδιά τους. Ἡ γνώση, ἡ ἐπιστή- *** πους, σὲ σπίτια ὅπου ἀνθεῖ τὸ μη τοὺς ἔχει αἰχμαλωτίσει. «Καρδία σοφῶν ἐν οἴκῳ τραγούδι καὶ τὸ γέλιο. πένθους». Διότι ἕνα σπίτι ἀπο- Αὐτὴ τὴν ἀπάντηση δίνου- τελεῖ ἀνώτατη σχολὴ γιὰ τὴν Ἡ ἀγάπη Σου ὅμως μᾶς δι- με ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Θεὸς ἀνθρώπινη ψυχή. Ὁ θάνατος δάσκει ὅτι αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ ὅμως δίνει μιὰ ἀπάντηση τελεί- εἶναι ἕνας μεγάλος δάσκαλος. σοφία. Σοφία ἐμπνευσμένη ἀπὸ ως διαφορετική. Καὶ τὴν δίνει μὲ Καὶ οἱ ἀληθινοὶ σοφοὶ ζητοῦν τὸ πνεῦμα Σου εἶναι ἐκείνη ποὺ τὸ στόμα ἑνὸς ἀληθινὰ σοφοῦ, τέτοιους μεγάλους δασκάλους. παρακινεῖ σὲ ἐπισκέψεις οἰκο- τοῦ βασιλιὰ Σολομῶντος. Νὰ τί Τρέχουν σὲ σπίτια πένθους, δι- γενειῶν ποὺ πενθοῦν. Δίδαξέ λέει: «Καρδία σοφῶν ἐν οἴκῳ ότι ἐκεῖ θὰ διδαχθοῦν πολλά, μας τὴν σοφία αὐτή. Μάθε τὴν πένθους». Ἡ καρδιὰ τῶν πραγ- πάρα πολλά. Ἐκεῖ θὰ μάθουν καρδιά μας νὰ τρέχει πρόθυμη ματικὰ σοφῶν ἀνθρώπων βρί- ἀλήθειες, ποὺ δὲν θὰ τὶς μά- σὲ σπίτια πένθους. Νὰ τρέχει γιὰ σκεται στὰ σπίτια ποὺ πενθοῦν. θαιναν πουθενὰ ἄλλοῦ. Ἐκεῖ θὰ νὰ δίνει καὶ νὰ ἀντλεῖ παρηγοριά, ἀποκτήσουν πείρα τῆς ζωῆς, ἀνδρεία, φρόνηση καὶ σοφία. Αἰσθάνομαι, τὴν ἔκπληξή σου τὴν βαθύτερη πείρα τῆς ζωῆς. γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τοῦ Παντοδύ- Ἕνας νεκρὸς, μέσα ἀπὸ τὸ φέρε- Αὐτὸ ζοῦσαν κι ἔτσι παρη- ναμου. Διερωτᾶσαι: Γιατί «καρ- τρό του μπορεῖ νὰ διδάσκει πε- γοροῦσαν οἱ ἅγιοι καὶ οἱ θεο- δία σοφῶν ἐν οἴκῳ πένθους;» ρίφημα. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς «καρ- φόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δία σοφῶν ἐν οἴκῳ πένθους». τοὺς πιστούς. Οἱ ἅγιες ψυχές, Πρῶτα-πρῶτα πρέπει νὰ ξε- μᾶς λένε, ἀπολαμβάνουν ἀπερί- καθαρίσουμε τί ἔννοεῖ ἐδῶ ὁ *** γραπτη χαρά, ἀφοῦ «τῇ ἀγγελικῇ Θεὸς μὲ τὴ λέξη «σοφῶν». Δὲν Σὺ κι ἐγὼ ποὺ παρακολου- προσετέθησαν τραπέζῃ καὶ γέενναν φαίνεται νὰ ἐννοεῖ τοὺς ἀνθρώ- θοῦμε τὶς σκέψεις αὐτὲς ἕως οὐ φοβοῦνται, ἀλλ’ ἄφοβοι διαμέ- πους, ποὺ ξέρουν ἁπλῶς πολλά, ἐδῶ, ἂς κάνουμε τώρα μιὰ μικρὴ νουσι καὶ ἀκατάπληκτοι, οὐδενὸς ποὺ πιθανῶς εἶναι κινητὲς βι- διακοπή. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ πονηροῦ συνειδότος τὸν τῆς κρίσε- βλιοθῆκες. Ἐδῶ, ὅπως φαίνεται θυμηθοῦμε καὶ νὰ καταγράψου- ως φόβον ἐπάγοντος». Ζοῦν μαζὶ ἀπὸ τὴν ὅλη σειρὰ τοῦ κειμένου, με τοὺς διάφορους γνωστοὺς μὲ τοὺς ἀγγέλους, χωρὶς τὸ φόβο ἐννοεῖ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἢ συγγενικούς μας «οἴκους τῆς τιμωρίας, μὲ καθαρὴ συνεί- εἶναι φωτισμένοι μὲ θεία σοφία. πένθους». Ἂς σημειώσουμε δηση. Καὶ ἔχουν πιὰ τὴ βεβαι- Αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν καὶ ζοῦν τὶς οἰκογένειες ποὺ πενθοῦν. ότητα, ὅτι «Θεοῦ ἐπέτυχον», «τοῦ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὺς ποὺ Ἰδιαίτερα ἂς ὑπογραμμίσουμε Χριστοῦ πάρεδροι καὶ τῆς βασιλεί- εἶναι πλούσιοι σὲ φρόνηση καὶ ἐκεῖνες ποὺ ὁ θάνατος τοὺς ας αὐτοῦ κοινωνοί». κατέχουν τὴ σοφία τῆς ζωῆς. πῆρε πρόσωπα πολὺ ἀγαπημέ- να καὶ τὸ γεγονὸς τοὺς στοίχισε «Σκέψου σὲ ποιὸν καὶ ποῦ Ἡ καρδιὰ λοιπὸν αὐτῶν τῶν πάρα πολύ, ἴσως τοὺς γονάτισε πῆγε καὶ παρηγορήσου. Ἐκεῖ ποὺ πραγματικὰ σοφῶν ἀνθρώπων, ψυχικά. Ἂς ἀφήσουμε τὴν καρ- βρίσκεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ εὐχαριστεῖται νὰ ἐπισκέπτε- διά μας νὰ τρέξει στὰ σπίτια ἀπόστολος Πέτρος, ὅπου ὅλοι οἱ ται, νὰ μελετάει, νὰ μένει στὰ αὐτὰ τοῦ πόνου. Νὰ μπεῖ μέσα, ἅγιοι. Σκέψου πὼς θὰ ἀναστηθεῖ σπίτια ποὺ πενθοῦν. Διότι τὰ νὰ καθήσει γεμάτη σεβασμὸ καὶ μὲ πόση δόξα καὶ λαμπρότητα». σπίτια ποὺ πενθοῦν περνοῦν ἀγάπη κοντὰ στοὺς πενθοῦντες. «Οὐκ ἔστι παρὰ δικαίοις θάνατος, μιὰ σκληρὴ δοκιμασία. Καὶ σὲ Καὶ ὅταν τρέξει ἡ καρδιά μας, ἀλλὰ μετάθεσις. Μετατίθεται γὰρ ὁ μιὰ τέτοια δοκιμασία καὶ θλίψη δὲν μπορεῖ, θὰ τὴν ἀκολουθήσει δίκαιος ἐκ τοῦ κόσμου τούτου εἰς χρειάζονται βοήθεια καὶ συμπα- καὶ ὅλο τὸ σῶμα. Θὰ ἀποφασί- τὴν αἰώνιον ἀνάπαυσιν. Καὶ ὥσπερ ράσταση ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους σουμε ὄχι μόνο μὲ τὴν διάθεση τις ἀπὸ φυλακῆς ἐξέλθοι, οὕτω καὶ ποὺ διαθέτουν σοφία Θεοῦ. Γιὰ ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν παρουσία μας οἱ ἅγιοι ἐξέρχονται ἀπὸ τοῦ μοχθη- κάθε οἰκογένεια ὁ θάνατος ἑνὸς νὰ βρεθοῦμε κοντὰ στοὺς ἀδελ- ροῦ βίου τούτου εἰς τὰ ἀγαθὰ τὰ μέλους της εἶναι ἡ πιὸ δύσκο- φούς μας ποὺ πενθοῦν. ἡτοιμασμένα αὐτοῖς». Πόσο, ἀλή- λη καὶ πικρὴ ὥρα. Σ’ αὐτὴ τὴ θεια, μποροῦν νὰ ἀνακουφίσουν σκοτεινὴ ὥρα εἶναι ἀπαραίτη- *** καὶ νὰ παρηγορήσουν οἱ ἀλήθει- τοι οἱ ὁδηγοί, οἱ καλοὶ ὁδηγοί. ες αὐτὲς τὶς πονεμένες ψυχές! Καὶ μόνο ἡ καρδιὰ τῶν ἀληθινὰ σοφῶν μπορεῖ νὰ γίνει καλὸς

«Ἀδελφοί, Χριστὸς ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ τράγων καὶ σποδὸς παραγενόμενος Ἀρχι- Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΜΑΡΙΑΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ) δαμάλεως ῥαντίζουσα ερεὺς τῶν μελλόντων τοὺς κεκοινωμένους ἀγαθῶν διὰ τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ἑβρ. θ΄ 11-14 ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Μάρκ. ι΄ 32-45 μείζονος καὶ τελει- σαρκὸς καθαρότη- οτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾽ ἔστιν τα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι᾽ αἵματος διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρω- ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν σιν εὑράμενος. Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ Θεῷ ζῶντι;» «ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ» ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ «Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ... καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι» Λέγουν πολλοί: Ὅλα τὰ δίνει ἡ ἐποχή μας στὸν ὁ Ἐσταυρωμένος. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σημερινὸ ἄνθρωπο. Τοῦ ἱκανοποιεῖ κάθε ὑλικὴ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ ἀνάγκη. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι βασικὸ καὶ οὐσια- τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν στικὸ ποὺ ἡ ἐποχή μας δὲν μπορεῖ οὔτε θὰ μπο- ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄ 12). ρέσει ποτὲ νὰ τοῦ προσφέρει. Ποιὸ εἶναι αὐτό; Ὁ ψυχικὸς καθαρμός, ἡ λύτρωση τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΜΟΥ ἁμαρτία. Αὐτὸ εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀποκλειστικὸ ἔργο Δὲν φθάνει ὅμως αὐτό. Δὲν ἀρκεῖ ν’ ἀκούσου- τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὅλες τὶς ἐποχές. Γι’ αὐτὴ τὴν ἀποκλειστικότητα μᾶς με καὶ νὰ παραδεχθοῦμε τὴν διακήρυξη τῆς ἀπο- μιλάει ἡ σημερινὴ περικοπή, ὅταν λέει: «τὸ αἷμα κλειστικότητας τοῦ Χριστοῦ στὸ ἔργο τοῦ ψυχικοῦ τοῦ Χριστοῦ... καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν καθαρμοῦ καὶ τῆς λυτρώσεως. Χρειάζεται καὶ ἡ ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι». ἀποφασιστικὴ πορεία στὴν πηγὴ τοῦ καθαρμοῦ καὶ τὸ λουτρὸ τῆς ψυχικῆς λυτρώσεως. Ὅλοι τὸ γνωρί- ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ζουμε. Ἡ ἀγαθότητα καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μᾶς χάρισε τὰ ἱερὰ καὶ πανσέβαστα Μυστήρια, τὰ Πανάρχαιος καὶ πανανθρώπινος ὁ πόθος τοῦ ὁποῖα παρέχουν τὸν ψυχικὸ καθαρμὸ καὶ τὴν λύ- APOSTOLOS ψυχικοῦ καθαρμοῦ καὶ τῆς λυτρώσεως ὠθοῦσε τοὺς τρωση τοῦ ἀνθρώπου. Τὰ μυστήρια αὐτὰ ἀντλοῦν ἀνθρώπους σὲ αἱματηρὲς θυσίες καὶ ὁλοκαυτώματα. τὴν χάρη καὶ τὴν δύναμη τῆς λυτρώσεως ἀπὸ τὸ «Τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων» ἔρρεε σὰν ποτάμι αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι τὸ ἅγιο Βάπτισμα στοὺς βωμοὺς καὶ τὰ θυσιαστήρια τῆς γῆς. Καὶ καθαρίζει καὶ ἀπαλλάσσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε ὅμως οἱ ποταμοὶ αὐτοὶ τῶν αἱμάτων δὲν κατόρθω- ἐνοχὴ καὶ τὸν ἀναγεννᾶ πνευματικά. Τὸ μυστήριο σαν νὰ καθαρίσουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ψυχικὸ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως εἶναι ἡ κολυμ- μολυσμό. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει, ὅτι τὸ βήθρα ἡ πνευματική, ποὺ καθαρίζει καὶ πάλι τὴν αἷμα τῶν θυσιαζομένων ζώων ἔδινε μόνο σωματικὸ ψυχὴ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος μετὰ καθαρισμὸ στοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ μποροῦν ἔτσι τὸ Βάπτισμα. Καὶ τὸ ἁγιώτατο μυστήριο τῆς θείας νὰ μετέχουν στὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ. Εὐχαριστίας, στὸ ὁποῖο ὁ πιστὸς κοινωνεῖ «αὐτὸ Ἐκεῖνο, ποὺ καθάρισε ὁριστικὰ καὶ γιὰ πάντα τὸν τὸ τίμιον καὶ πανάγιον Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου», ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς ἁμαρτίας ἦταν τὸ παρέχει «ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον». αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς «ἑαυτὸν προ- Σ’ αὐτὰ τὰ ἱερὰ μυστήρια καὶ ἰδίως στὴν ἱερὴ σήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ» καὶ ἡ θυσία του αὐτὴ ἐξομολόγηση καὶ τὴν θ. Εὐχαριστία πρέπει νὰ με- «διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» ἐξασφάλισε «αἰωνίαν τέχουμε συχνὰ γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε οὐσιαστικὰ καὶ λύτρωσιν» στὸ ἀνθρώπινο γένος. Ὅ,τι δὲν κατόρ- πραγματικά. Κανένας λόγος δὲν πρέπει νὰ μᾶς κρα- θωσαν νὰ ἐπιτύχουν τὰ ἑκατομμύρια τῶν θυσιῶν τάει μακρυὰ ἀπὸ τὶς πηγὲς αὐτὲς τοῦ καθαρμοῦ καὶ καὶ οἱ ποταμοὶ τῶν αἱμάτων τὸ ἐπέτυχε «ἐφάπαξ», τῆς ψυχικῆς ἀναγεννήσεως. μιὰ φορὰ γιὰ πάντα, ἡ θυσία καὶ τὸ τίμιο αἷμα τοῦ Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνας ἄλλος λόγος, γιὰ τὸν Κυρίου, ποὺ χύθηκε στὸν Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ. ὁποῖο πρέπει νὰ καθαριστοῦμε ψυχικά. Τὸν σημειώ- Ἂς τὸ προσέξουμε αὐτὸ ἰδιαιτέρως. Πουθενὰ νει ὁ Ἀπόστολος: «Εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι». Ἀπρίλιος 2021 ἀλλοῦ δὲν βρίσκεται ἡ λύτρωση καὶ ὁ ψυχικὸς Γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ λατρεύουμε ἀληθινὰ τὸν ζω- καθαρμὸς παρὰ μόνο στὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὡς ντανὸ καὶ ἅγιο Θεό μας. Μόνο μὲ καθαρισμένη ἄνθρωποι ἀδύνατοι ἴσως ἔχουμε καὶ ἐμεῖς τὴν ψυχὴ καὶ ἅγια χείλη μποροῦμε νὰ πλησιάζουμε τὸν συνείδησή μας μολυσμένη ἀπὸ τὰ «νεκρὰ ἔργα» Θεό μας. Ἂς τὸ προσέξουμε αὐτὸ ἰδιαίτερα τὶς μέρες τῆς ἁμαρτίας. Ἴσως καὶ ἡ δική μας ψυχὴ νὰ εἶναι αὐτές. Πῶς θὰ ἀνυμνήσουμε καὶ θὰ λατρεύσουμε αἰχμαλωτισμένη σὲ κάποιο πάθος, σὲ κάτι ποὺ τὸ τὸν Κύριο τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν καὶ ἀπαγορεύει ὁ νόμος καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ τῆς Ἀναστάσεώς του; Μόνο «ψυχαῖς καθαραῖς καὶ γι’ αὐτὸ νιώθουμε ἔνοχοι. Μόνο Ἕνας μπορεῖ νὰ ἀρρυπώτοις χείλεσι», λέει πολὺ ὡραῖα ἕνα τροπάριο. 44 μᾶς λυτρώσει πραγματικά. Εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς Ἂς καθαριστοῦμε, λοιπόν, ἀδελφοί.

«Ἀδελφοί, χαίρε- ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα τε ἐν Κυρίῳ πάντο- ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾽Ιη- τε· πάλιν ἐρῶ, χαίρε- σοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελ- τε. Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Φιλιπ. δ΄ 4-9 φοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, γνωσθήτω πᾶσιν ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἰωάν. ιβ΄ 1-18 ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ἀνθρώποις. Ὁ Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀλλ᾽ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ πρὸς τὸν Θεόν· καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας εἰρήνης ἔσται μεθ᾽ ὑμῶν». ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ «Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν». Ἀπὸ ὅλες τὶς ὑποδοχὲς ποὺ ἔκαναν κατὰ καιροὺς εἶναι αὐτός: «Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ APOSTOLOS οἱ ἄνθρωποι σὲ ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς τους, ἡ πιὸ ται- προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει... τὰ αἰτήματα ὑμῶν ριαστὴ ἦταν ἡ θριαμβευτικὴ ὑποδοχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν». Μὲ ἄλλα λόγια τὴν Ἀπρίλιος 2021 τὸν λαὸ τῶν Ἱεροσολύμων. εἰρήνη ἐξασφαλίζει ἡ ἀπαλλαγὴ καὶ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα καὶ ἡ πλήρης ἐμπιστοσύνη 45 Γιατὶ οἱ ἄνθρωποι βασιλεῖς, ποὺ ἐπέστρεφαν νικητὲς στὴν πρόνοια τοῦ ἀγαθοῦ Πατέρα μας τοῦ Θεοῦ. Ἂν ἀπὸ τοὺς πολέμους δὲν ἐξασφάλιζαν ὁριστικὰ καὶ μό- ἡ μέριμνα ἐξαφανίζει τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ νιμα τὴν εἰρήνη γιὰ τοὺς λαούς τους. Ἡ εἰρήνη τους ἀνθρώπου, ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγαθὴ πρόνοια τοῦ ἦταν πάντοτε προσωρινὴ καὶ ἀσταθής. Ἐνῶ ἡ εἰρήνη Θεοῦ τὴν στερεώνει καὶ τὴν μονιμοποιεῖ. ποὺ ἦλθε νὰ δώσει ὁ βασιλέας τῆς εἰρήνης Ἰησοῦς, ἦταν ἀληθινὴ καὶ μόνιμη. Τὰ ἀναρίθμητα πλήθη τοῦ Διῶξε, λοιπόν, τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα ἀπὸ τὴν καρ- λαοῦ, ποὺ ὑποδέχονταν τὸν Κύριο, δὲν γνώριζαν βέβαια διά σου, ποὺ σὰν σκουλήκι σοῦ κατατρώει τὸ φυτὸ τῆς τὴν ἀλήθεια αὐτή. Ὅμως ὁ θριαμβευτικὸς ὕμνος τους εἰρήνης σου. Ἔχεις ἀνάγκες καὶ προβλήματα. Ὑπάρχει «ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι ὅμως ὁ οὐράνιος Πατέρας, ὁ Θεός, ποὺ τὰ γνωρίζει Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ», θὰ ἀποτελεῖ τὴν ὅλα. «Οἶδε (γνωρίζει καλὰ) ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐρά- πιὸ ὑπέροχη δοξολογία τοῦ βασιλέα Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ νιος, ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων» μᾶς βεβαίωσε ἔφερε στοὺς ἀνθρώπους τὴν ἀληθινὴ καὶ μόνιμη εἰρήνη. ὁ Κύριος (Ματθ. στ΄ 32). Μάθε, λοιπόν, μὲ τὴν ἐμπι- Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ μεγάλο καὶ θεϊκὸ δῶρο τῆς εἰρήνης στοσύνη τοῦ παιδιοῦ νὰ ἀναθέτεις μὲ τὴν ὁλόθερμη κάνει λόγο καὶ ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή. προσευχὴ ὅλες τὶς ἀνάγκες σου στὴν πρόνοια καὶ τὴν ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ; φροντίδα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ θὰ σοῦ ἐξασφαλίζει πλούσια τὴν εἰρήνη στὴν καρδιά σου. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει πρὸς τοὺς Φιλιπ- ΚΑΡΠΟΣ ΑΓΑΠΗΣ πησίους, ὅτι «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ φρουρήσει τὰς καρδίας» τους. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς δίνει τὸ πρῶτο Ὑπάρχει ὅμως ἀκόμη καὶ ἕνας δεύτερος τρόπος γιὰ χαρακτηριστικὸ τῆς ἀληθινῆς εἰρήνης. Εἶναι εἰρήνη τὴν ἀπόκτηση τῆς εἰρήνης. Τὸν σημειώνει στὴν συνέ- τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ἡ αἰτία τῆς εἰρήνης. χεια ὁ Ἀπόστολος: «Ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα Ἡ εἰρήνη δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα. σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά... ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν». Ὁ ἀγώ- Πρόσεξε τὴν οἰκογενειακὴ ζωή. Ἀπουσιάζει ὁ Θεός; νας καὶ ἡ προσπάθεια γιὰ τὴν ἐξάσκηση τῶν ἀρετῶν Ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη, ἡ κατανόηση, ἡ ὑπομονή; Ἀπου- καὶ τὴν ἐκτέλεση τοῦ καθήκοντος, ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα σιάζει καὶ ἡ εἰρήνη. Ἡ δυσαρμονία εἶναι ὁ μόνιμος τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς τῆς κάτοικος τοῦ σπιτιοῦ. εἰρήνης εἶναι κοντὰ καὶ μέσα στὴν καρδιὰ ἐκείνων ποὺ ἀγωνίζονται στὴν ζωή τους γιὰ τὴν ἀλήθεια, γιὰ Σκῦψε ἀκόμη στὴν καρδιά σου. Ἂν καὶ ἐκεῖ δὲν βρεῖς τὴν δικαιοσύνη, γιὰ τὴν σεμνότητα καὶ ἀξιοπρέπεια, τὸν Θεό, ἂν δὲν βρεῖς ἐκεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν δικαι- γιὰ τὴν ἁγνότητα καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ ζητάει οσύνη, αὐτὸ θὰ εἶναι μιὰ ἐξήγηση γιὰ τὴν ἀνησυχία, ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. τὴν ἀγωνία καὶ τὶς συγκρούσεις ποὺ νιώθεις μέσα σου. Εἶσαι νέος ἢ νέα; Τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ θὰ τὴν Γι’ αὐτὸ ἄλλη λύση δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνο αὐτὴ ἑδραιώσει στὴν καρδιά σου ὁ ἀγώνας γιὰ μιὰ ζωὴ ποὺ ὑποδεικνύει ὁ Ἀπόστολος: «Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ σεμνότητας, ἁγνότητας καὶ ἀξιοπρέπειας. Εἶσαι ἐπαγ- φρουρήσει τὰς καρδίας ἡμῶν». Φρουρὸς τῆς ζωῆς γελματίας; Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ θὰ ἐγκατασταθεῖ στὸ καὶ τῆς καρδιᾶς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν διαμάχη, κατάστημά σου, ὅταν ζητᾶς «ὅσα δίκαια». Εἶσαι τὴν δυσαρμονία καὶ τὴν ἀγωνία εἶναι μόνο ἡ εἰρήνη οἰκογενειάρχης; Ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης θὰ κατοικεῖ στὸ τοῦ Θεοῦ. σπίτι σου, ὅταν μέσα σ’ αὐτὸ γίνονται «ὅσα σεμνά, ΔΙΩΞΕ ΤΗΝ ΜΕΡΙΜΝΑ! ὅσα εὔφημα». Γιατὶ εἶναι νόμος Θεοῦ ἡ εἰρήνη νὰ κερδίζεται μὲ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀρετή. Μὲ τὰ ἔργα Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξασφαλίσει κανεὶς τῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ καθήκοντος. αὐτὴ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ; Ὁ Ἀπόστολος ὑποδεικνύει σήμερα δύο ἀποτελεσματικοὺς τρόπους. Ὁ πρῶτος

Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ Ἀναθεώρηση ζωῆς Ἡ ριζικὴ ἀναθεώρηση τῆς ζωῆς καὶ τῆς σκέψε- καὶ ἐκφραστικὴ τῆς ἀνάγκης συμμετοχῆς μας στὴ ώς μας, ἡ μεταμόρφωση τῆς καρδιᾶς, ἀποτελεῖ τὸ θεία Εὐχαριστία. Ὅπως εἶναι γνωστό, τὴν περίο- κεντρικὸ θέμα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἰδικῶς δο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς δὲν τελεῖται θεία Λει- αὐτὲς τὶς ἡμέρες τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Γιατὶ τουργία ἄλλη μέρα τῆς ἑβδομάδας παρὰ μόνο τὴν ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἡ ἐποχὴ τῆς μεγάλης Κυριακὴ καὶ τὸ Σάββατο καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἀλλαγῆς, τῆς μετανοίας, ὅπως εἴδαμε στὸ ἄρθρο Εὐαγγελισμοῦ. Καὶ τοῦτο, γιατὶ ἡ θεία Λειτουργία τοῦ προηγούμενου τεύχους μας. Ἤδη σημειώ- ἔχει χαρακτήρα ἀναστάσιμο, χαρούμενο καὶ ἔνδο- σαμε ἀπὸ τὸν λατρευτικὸ πλοῦτο τῆς περιόδου ξο, ἐνῶ ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ θέλει νὰ δημιουργή- αὐτῆς τρία βασικὰ στοιχεῖα. Σήμερα προχωροῦμε σει μέσα μας συναισθήματα συντριβῆς, διάθεση σὲ ἄλλα τρία. ταπεινώσεως καὶ μετανοίας. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ πιστοὶ ἔνιωθαν ζωηρὴ τὴν 1. Ἡ ὑμνολογία τοῦ Τριωδίου. ἀνάγκη τῆς θ. Κοινωνίας, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε τὴν ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων. Τὸ βασικὸ βιβλίο ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλη- Ἐδῶ συνδυάσθηκε ὁ Ἑσπερινός μὲ τὴν συμμε- σία μας κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ εἶναι τὸ Τριώδιο. τοχὴ στὰ Τίμια Δῶρα, ποὺ ἤδη ἔχουν ἁγιασθεῖ Περιέχει ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὑπέροχα τροπάρια κα- καὶ φυλάσσονται ἀπὸ τὴν προηγούμενη Κυριακή. θοδηγητικὰ τῆς ψυχῆς στὴν ὁδὸ τῆς ἐσωτερικῆς Ἡ ἀκολουθία αὐτὴ περιέχει θαυμάσιες εὐχὲς ἀλλαγῆς. Ὕμνοι ποὺ προκαλοῦν ἐντονότατες συ- ποὺ δονοῦνται ἀπὸ τὴν λαχτάρα τοῦ καθαρμοῦ γκινήσεις ποὺ συγκλονίζουν τὴν ψυχή, γεμίζουν καὶ τοῦ ἐξαγνισμοῦ: τὶς σελίδες τοῦ Τριωδίου. Ἰδιαίτερα κατανυκτικὰ «Ἁγίασον πάντων ἡμῶν τὰ ψυχὰς καὶ τὰ σώματα εἶναι τὰ «Ἰδιόμελα» τροπάρια τοῦ ἁγίου Θεοδώρου ἁγιασμῷ ἀναφαιρέτῳ, ἵνα ἐν καθαρῷ συνειδότι, ἀνε- τοῦ Στουδίτου, ποὺ ἐκφράζουν τὸ πνεῦμα τῆς Μ. παισχύντῳ προσώπῳ καὶ πεφωτισμένῃ καρδίᾳ τῶν Τεσσαρακοστῆς μὲ πολὺ ὡραῖο τρόπο. Νὰ ἕνα: θείων τούτων μεταλαμβάνοντες ἁγιασμάτων καὶ ὑπ’ «Ἀρξώμεθα, λαοί, τῆς ἀμώμου νηστείας, ἥτις ἐστὶ αὐτῶν ζωοποιούμενοι ἑνωθῶμεν αὐτῷ τῷ Χριστῷ ψυχῶν σωτηρία· δουλεύσωμεν τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ· σου τῷ ἀληθινῷ Θεῷ ἡμῶν...» ἐλαίῳ εὐποιΐας τὰς κεφαλὰς ἀλείψωμεν καὶ ὕδατι Εἶναι μιὰ ἀληθινὴ εὐλογία Θεοῦ ἡ θεία Λει- ἁγνείας (ἁγνότητας) τὰ πρόσωπα νιψώμεθα· μὴ βατ- τουργία τῶν Προηγιασμένων, ποὺ χρωματίζει τολογήσωμεν ἐν ταῖς προσευχαῖς, ἀλλ’ ὡς ἐδιδάχθημεν, ἔντονα μὲ τὸ ἔξοχο χρῶμα της τὴν Μ. Τεσσαρα- οὕτω βοήσωμεν· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἄφες κοστή. ἡμῖν τὰ παραπτώματα ὡς φιλάνθρωπος». Καὶ σ’ ἕνα ἄλλο ὁ ὑμνωδὸς ἀπευθύνεται στὴν 3. Ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. ψυχή του μὲ πολὺ πάθος: «Ἵνα τί ραθυμοῦσα, ψυχή μου, τῇ ἁμαρτίᾳ δουλεύ- Πλημμυρισμένη καὶ εὐλαβικὴ καὶ γεμάτη εις; Καὶ ἵνα τί ἀσθενοῦσα τῷ ἰατρῷ οὐ προστρέχεις; ἀγάπη διάθεση πρὸς τὴν Ὑπέραγνο Μητέρα τοῦ Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν σωτηρίας Θεοῦ συντελεῖ ἀποφασιστικὰ στὸ μαλάκωμα, τὸ ἡμέρα ἀληθής· διεγέρθητι, νίψον σου τὸ πρόσωπον ἡμέρωμα τῆς ψυχῆς. Εἶναι μία ἀκολουθία ποὺ τοῖς τῆς μετανοίας δάκρυσι καὶ ἐλαίῳ εὐποιΐας τὴν κάνει τὸν ἄνθρωπο λιγότερο σκληρό, πιὸ ἀνοιχτὸ λαμπάδα φαίδρυνον, ὅπως εὕρῃς ἱλασμὸν παρὰ Χρι- στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Κυρίου, περισσότερο ἕτοιμο στοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ μέγα ἔλεος». νὰ προχωρήσει σὲ μιὰ ἀληθινὴ συνάντηση μὲ τὸν Ἀληθινὰ ἐμπνευσμένοι οἱ ὕμνοι τοῦ Τριωδί- Ἰησοῦ, «τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου». ου ἀνταποκρίνονται στὶς πιὸ βαθιὲς πνευματικὲς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀποτελοῦν μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ συγκλονιστικὲς Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν Περιοδικόν. ἐκφράσεις τοῦ φαινομένου ποὺ Ὄργανον Ἀδελφότητος Θεολόγων ἡ «ΖΩΗ» Ἀπρίλιος 2021 ὀνομάζεται μετάνοια. Κυκλοφορεῖ κάθε μήνα. Ἐκδότης: Ἀδελφότης Θεολόγων ἡ «ΖΩΗ» Σ.Α., Ἱπποκράτους 189, 114 72 Ἀθῆναι. 2. Ἡ θεία Λειτουργία Τηλ.: 210 64 28 331, FAX: 210 64 63 606. τῶν Προηγιασμένων. Διευθυντὴς Συντάξεως: Γεώργιος Β. Μελέτης, Ἱπποκράτους 189, 114 72 Ἀθῆναι. Ἐκτύπωση: «Λυχνία Α.Ε.», Ἀνδραβίδας 7, 136 71 Χαμόμυλο - Ἀχαρνῶν. Τηλ.: 210 3410436, FAX: 210 3425967, www.lyhnia.gr Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ΚΩΔΙΚΟΣ: 01 1290 κατανυκτικὰ λειτουργικὰ στοι- χεῖα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: 10 € Ἀποστέλλεται μὲ ἐπιταγὴ ἢ εἰς γραμματόσημα εἰς τὸ Γραφεῖον τοῦ Περιοδικοῦ: Μιὰ ἀκολουθία ποτισμένη ἀπὸ Ἱπποκράτους 189, 114 72 ΑΘΗΝΑΙ ἢ καταβάλλεται εἰς τὰ Βιβλιοπωλεῖα μας. 46 τὸ πνεῦμα τῆς μετανοίας, ἀλλὰ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ (ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΣ) Γιὰ ὅλες τὶς χῶρες: 25 € Κύπρος: 15 €

ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΘΕΟΔ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ (1770 - 1843) 4 Δ΄ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΟΠΑΙΟ μάχης αὐξάνει τὸ πλῆθος τῶν φορτωμένων ζώων, Ἀπρίλιος 2021 Οἱ μῆνες κυλοῦν. Ὁ ἀγῶνας συνεχίζεται. Οἱ Τοῦρκοι ποὺ ἔχασαν τὸν καβαλάρη τους καὶ τρέχουν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ τρομαγμένα, ἀφηνιασμένα. 47 θυμωμένοι ἀπὸ τὴν ἧττα τους στὸ Βαλτέτσι, ἑτοιμάζουν ὅσο μποροῦν καλύτερα τὴν ἄμυνα τῆς Τριπολιτσᾶς. Ἐπὶ τέλους, γράφει ὁ ἱστορικὸς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπα- ναστάσεως, οἱ Τοῦρκοι τσάκισαν. Ἔτρεξαν πανικόβλη- Ἀλλὰ καὶ ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ δὲν χάνει οὔτε στιγ- τοι καὶ ξανακλείστηκαν στὴν Τριπολιτσά. μή. Καὶ γι῾ αὐτὸ τρέχει παντοῦ. Συνάζει στρατό. Συγκεντρώνει πολεμοφόδια. Καὶ σφίγγει κάθε μέρα Ἡ Τρίπολη ἄρχισε ν’ ἀγωνιᾶ. Οἱ κάτοικοι ἦταν ὑπο- περισσότερο τὴν Τρίπολη. χρεωμένοι νὰ μετροῦν κάθε μπουκιά τους. Δυστυχία, πείνα, γύμνια μάστιζε τοὺς Τουρκαλβανούς. «Ἔβλεπαν – Σύνταξη, πρόσταξε. Καὶ τὰ παλικάρια πῆραν πλέον ὅλοι νὰ αἰωρῆται πάνω ἀπὸ τὴν πόλη ἀπειλητικὴ τὰ ἄρματα καὶ μπῆκαν στὴ σειρά. Ὁ ἀρχηγὸς θέλει μία ἀδυσώπητος σπάθη. Ἡ σπάθη τοῦ ἀρχηγοῦ, ποὺ εἶχαν νὰ τοὺς προετοιμάσει καὶ νὰ τοὺς ἐμψυχώσει γιὰ νὰ ἀκούσει τὴν προκαλοῦσαν τρόμον φωνήν του εἰς τὸ Βαλ- ἀντιμετωπίσουν τὸν Τοῦρκο στὴ φωλιά του. τέτσι, ποὺ χθὲς περιήρχετο ἄφοβος καὶ ἄτρωτος εἰς τὰς γραμμὰς καὶ διηύθυνε τὴν μάχην. Ἡ σπάθη τοῦ Θεοδώρου Ἀνέβηκε σὲ μιὰ πέτρα γιὰ νὰ τοὺς βλέπει ὅλους. Κολοκοτρώνη. Αὐτὸς ἦτο ὁ νικητής των καὶ ὁ τρόμος των». – Θὰ σᾶς πῶ, ἄρχισε μὲ τὴ βαριά του φωνή, ἕνα παραμύθι. Τὸ παραμύθι τοῦ φιδιοῦ καὶ τοῦ κάβουρα. Τὶς τελευταῖες ἡμέρες, πρὶν πέσει ἡ Τριπολιτσά, Κάποτε ὁ κάβουρας καὶ τὸ φίδι κάνανε φιλία καὶ κου- δύο ἐπίσημοι Τοῦρκοι πῆγαν μὲ δῶρα στὸν Κολοκο- μπαριά. Μιὰ νύχτα νυχτώσανε μακριὰ ἀπ’ τὴν τρύπα τρώνη. Παρουσιάστηκαν ταπεινοὶ μπροστά του καὶ τοῦ κάβουρα καὶ κοντὰ στὴν τρύπα τοῦ φιδιοῦ. Ἀφοῦ σκύψανε νὰ φιλήσουν τὸ χῶμα, κατὰ τὴ συνήθειά μπῆκαν μέσ’ στὴν τρύπα καὶ τὰ δυό, τὸ φίδι κουλου- τους τὴν ἀνατολίτικη. ριάστηκε, κι ἄφησε στὴ μέση τῆς κουλούρας τόπο, ποὺ μπῆκε ὁ κάβουρας νὰ κοιμηθεῖ. Τὴν νύκτα τὸ φίδι – Τί κάνετε αὐτοῦ; τοὺς φώναξε ἐκεῖνος. Αὐτὰ τὰ ἔσφιγγε τὸν κάβουρα νὰ τὸν ξεκάνει, κι ὁ κάβουρας καμώματα φυλάχτε τα γιὰ τοὺς πασάδες σας! Κοιτᾶχτε τοῦ φώναξε: «Κουμπάρε, μὴ μὲ σφίγγεις, πεθαίνω». Τὸ με ἴσα καὶ κρίνετε! φίδι τοῦ ἀποκρίθηκε: «Ὅνειρα βλέπω», κι ὅλο ἔσφιγγε. «Κουμπάρε μὴ μὲ σφίγγεις», τοῦ ξανᾶπε. «Ὄνειρα βλέπω», Οἱ Τοῦρκοι ἄφησαν τὰ πολύτιμα δῶρα τους. τοῦ ἀπάντησε πάλι. Ἅμα ὁ κάβουρας εἶδε πὼς χάνεται, Ὁ Κολοκοτρώνης τὰ κοίταξε μὲ περιφρόνηση καὶ «κουμπάρε, ζύγωσε κοντὰ τ’ αὐτί σου γιὰ νὰ σοῦ πῶ ἕνα εἶπε:... μυστικὸ νὰ εὐτυχήσεις», τοῦ εἶπε. Τὸ φίδι ζύγωσε τ’ αὐτί – ... Τί ἐλπίδα ἔχετε, βρὲ Τοῦρκοι, μὲ τὰ πεσκέσια του κοντά στὸ στόμα τοῦ κάβουρα. Αὐτὸς τσακώνει μὲ σας; Ἐδῶ δὲν εἶναι τώρα κλεφτουριά. Ἐδῶ εἶναι γιὰ τὴ δαγκάνα του τὸ φίδι στὸ λαιμό. Τὸ σφίγγει δυνατά. μιλλιούνια ψυχὲς ποὺ πολεμᾶμε. Γι’ αὐτοὺς καὶ γιὰ Τὸ φίδι στρίβει, ξαναστρίβει, πάει, ψόφησε. Τότε ὁ κά- τὴ μοίρα τὴ δική τους κρινόμαστε. Πάρτε πίσω τὰ βουρας, τραβώντας το ἔξω ἀπὸ τὴν τρύπα, τὸ ξαπλώνει χαρίσματά σας. ἴσιο σὰ ραβδί. Τὴν αὐγή, ὅταν τὸ εἶδε ἔτσι, τοὖπε: «Ἄν Σὲ λίγες ἡμέρες, ἕνας γενναῖος ὁπλαρχηγὸς κυριεύ- ἤσουνα καὶ τὴ νύκτα ἔτσι ἴσιος, μαῦρε μου κουμπάρε, οὔτε ει μία πύλη τῆς πόλεως. Γρήγορα ἄλλοι πενήντα Ἕλλη- ὄνειρα θἄβλεπες, οὔτε θὰ πέθαινες». νες μὲ σχοινιὰ ἔχουν περάσει τὰ τείχη. Οἱ Τοῦρκοι, Καὶ ὁ Γέρος συνέχισε: Ἔτσι καὶ οἱ Τοῦρκοι, ἂν ποὖναι συγκεντρωμένοι στὸ σεράγι, μένουν ἐμβρόντη- περπάταγαν ἴσια, δὲν θὰ τοὺς εἴχαμε τώρα ἔτσι πο- τοι, ὅταν ἀκοῦν τοὺς πρώτους πυροβολισμοὺς μέσα λιορκημένους. στὸ σκοτάδι. Ἡ σύγχυσή τους εἶναι μεγάλη, ποὺ ἀντὶ Τὰ παλικάρια τὸν ἄκουγαν μὲ προσοχή. Πῆραν θάρ- νὰ τρέξουν στοὺς προμαχῶνες, τρέχουν καὶ κλείνονται ρος. Ζώνουν πιὸ σφιχτὰ τὴν Τριπολιτσά. Οἱ Τοῦρκοι στὰ σπίτια τους. Ἔτσι κατορθώνουν πολὺ γρήγορα οἱ κάνουν ἀλλεπάλληλες ἀπόπειρες ἐξόδου, ἀλλὰ μάταια. Ἡ Ἕλληνες νὰ γίνουν κύριοι τῶν περισσοτέρων πύργων μεγαλύτερη ἀπ’ αὐτὲς ἦταν στὶς ἀρχὲς Αὐγούστου 1821. καὶ προμαχώνων τῆς πόλεως. Οἱ λίγοι στρατιῶτες Ὁ Κολοκοτρώνης διευθύνει ὁ ἴδιος τὴν ἐπιχείρηση. ποὺ βρέθηκαν ἐκεῖ, ἀναγκάζονται μπρὸς στὴν ὁρμὴ Τρέχει μέσα στὴ φωτιὰ ἀπὸ τὴ μιὰ πλευρὰ ὣς τὴν τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ νὰ φύγουν ἢ φονεύονται. Μὲ ἄλλη. Δίνει συμβουλές, διατάσσει, ἐνθαρρύνει. Τὸν κεραυνοβόλο ἐνέργεια ὁ Κολοκοτρώνης πετυχαίνει ἀκολουθεῖ ἡ σωματοφυλακή του, ποὺ ἀποτελεῖται τὴν συνθηκολόγηση τῆς ἀλβανικῆς δύναμης τῆς Τρι- ἀπὸ Ἑπτανήσιους. Περνάει μισὴ ὥρα καὶ δὲν μπορεῖ πολιτσᾶς καὶ ἔτσι ἡ πόλη κυριεύεται. νὰ καταλάβει κανεὶς ποιοὶ θὰ καμφθοῦν τελικά. Τὸ Ἔτσι ἡ ἱστορία γράφει τὴν πιὸ δοξασμένη σελίδα πεδίον τῆς μάχης εἶναι σκεπασμένο μὲ καπνὸ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τὸ μεγαλύτερο τρόπαιο σύννεφα σκόνης. Τὸν θόρυβο καὶ τὴν σύγχυση τῆς τοῦ γενναίου πολεμάρχη. (Συνεχίζεται)

ΕΠΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗ 200ὴ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ 1821 Τὸ ἐμβόλιο, στὸ ὁποῖο ἔχουν ἐπενδυθεῖ τόσες καὶ Τιμώντας τὴν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν τόσες ἐλπίδες γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς φονικῆς πανδη- ἐθνική μας παλιγγενεσία, λησμονοῦμε συχνὰ πὼς ἡ μίας, ἔχει γίνει τὸ νέο πεδίο στὸ ὁποῖο ἀναδεικνύονται Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ὑπῆρξε ἕνα γεγονὸς ὄχι ἁπλῶς ἀνάγλυφα οἱ τεράστιες ἀνισότητες ποὺ ὑπάρχουν ἀνὰ καθοριστικῆς ἐθνικῆς σημασίας, ἀλλὰ πραγματικὰ πα- τὸν κόσμο. Εἶναι χαρακτηριστικὸ αὐτὸ ποὺ τόνισε πρό- γκόσμιας ἐμβέλειας. Αὐτὴ τὴ μεγάλη ἀλήθεια ἦλθε νὰ σφατα ὁ Γ.Γ. τοῦ ΟΗΕ Ἀντόνιο Γκουτιέρες, ὅτι 10 χῶρες διακηρύξει στὰ τέλη Φεβρουαρίου ψήφισμα τοῦ Πολω- εἶχαν ἀπορροφήσει τὸ 75% τῶν ἐμβολίων παγκοσμίως, νικοῦ Κοινοβουλίου γιὰ τὴ 200ὴ ἐπέτειο τῆς Ἑλληνικῆς τὴ στιγμὴ ποὺ 130 χῶρες δὲν εἶχαν λάβει καμμία ἀπο- Ἐπανάστασης, τὸ ὁποῖο τονίζει, μεταξὺ ἄλλων: «Λίγοι λύτως δόση. Μόνο οἱ ΗΠΑ καὶ ΕΕ ἔχουν ἐξασφαλίσει περίμεναν τότε, τὸ 1821, ὅτι τὸ σύνθημα “Ἐλευθερία ἢ Θάνα- περίπου τὸ 1/3 τῶν παραγομένων δόσεων, τὴ στιγμὴ ποὺ τος”, ποὺ δέσποζε στὶς σημαῖες τῶν Ἑλλήνων ἀγωνιστῶν, θὰ ὁ πληθυσμός τους δὲν ἀντιστοιχεῖ παρὰ στὸ 1/10 τοῦ ἐπαναλαμβανόταν σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες. Ἡ παγκόσμιου πληθυσμοῦ. Ἡ Ὀργάνωση ONE Campaign Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ἐνέπνευσε τὶς ἐπαναστάσεις πολλῶν γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς φτώχειας ὑπολογίζει ὅτι οἱ εὐρωπαϊκῶν ἐθνῶν, καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐπιτυχία της ἀπέδειξε ΗΠΑ, ἡ ΕΕ, ἡ Μ. Βρετανία, ἡ Αὐστραλία, ὁ Καναδᾶς καὶ ἡ ὅτι ἡ ἐλευθερία μπορεῖ νὰ κερδηθεῖ, ἀκόμα καὶ ὅταν οἱ ἀντι- Ἰαπωνία ἔχουν ἐξασφαλίσει περισσότερες ἀπὸ 3 δισεκα- κειμενικὲς συνθῆκες προμηνύουν ἧττα. Ὁ στόχος τῶν ἀγω- τομμύρια δόσεις, πάνω ἀπὸ ἕνα δισεκατομμύριο περισ- νιζόμενων Ἑλλήνων ἦταν νὰ οἰκοδομήσουν ἕνα σύγχρονο σότερες ἀπ’ ὅ,τι θὰ χρειαζόταν, γιὰ νὰ ἐμβολιασθοῦν οἱ κράτος βασισμένο στὴν κληρονομιὰ τῆς Ἑλλάδας ἀλλὰ καὶ 2,06 δισεκατομμύρια πολῖτές τους μὲ δύο δόσεις. Ὅπως τῆς Εὐρώπης: στὴν ἀτομικὴ ἐλευθερία, στὴ δημοκρατία, στὶς σχολίασε δηκτικὰ ὁ Πρόεδρος τῆς Σερβίας Ἀλεξὰντρ χριστιανικὲς ἀξίες. [...] Ἡ ἑλληνικὴ δοκιμασία στὸν ἀγῶνα γιὰ Βούτσις, ἐπικρίνοντας τὰ πλούσια κράτη, «εἶναι σὰν νὰ ἕνα ἀνεξάρτητο κράτος –μιὰ νικηφόρα δοκιμασία– ἀποτέλεσε σκοπεύουν νὰ ἐμβολιάσουν ὅλες τὶς γάτες καὶ τοὺς σκύλους ἔμπνευση γιὰ ἄλλα καταπιεσμένα ἔθνη». τους». Τὸ αἴτημα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παγκόσμιας Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ἀδικίας εἶναι τοὐλάχιστον ἐξίσου σημαντικὸ μὲ τὸ αἴτημα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παγκόσμιας πανδημίας. Ὅπως τόνισε ὁ Γερμανὸς Πρόεδρος Φράνκ-Βάλτερ Στάινμαιερ, Ὀργισμένες ἀντιδράσεις καὶ ζωηρὲς συζητήσεις «εἶναι θέμα ἀνθρωπιᾶς· εἶναι θέμα τῶν δικῶν μας ἀρχῶν, προκάλεσε ἡ ἐπιλογὴ γιὰ συμμετοχὴ τῆς Κύπρου στὸν βάσει τῶν ὁποίων κρινόμαστε». προσεχῆ 65ο διαγωνισμὸ τραγουδιοῦ τῆς Eurovision μὲ τραγούδι ποὺ ἔχει τὸν τίτλο “El Diablo” (= Ὁ Διάβολος). ΤΟ «ΑΝΗΛΙΚΟ» ΕΓΚΛΗΜΑ – Στὸ ρεφραὶν τοῦ ἐπίμαχου τραγουδιοῦ ἀκούγονται τὰ λό- ΑΝΑΓΚΗ... ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ για: «Ἐρωτεύθηκα, ἐρωτεύθηκα, ἔδωσα τὴν καρδιά μου στὸν διάβολο», ἐνῷ τὸ τραγούδι κλείνει μὲ τὰ λόγια: «Ἀγαπῶ Μεγάλο προβληματισμὸ προκαλοῦν τὰ ἐπίσημα στοι- τὸν διάβολο». Ἐν μέσῳ θυελλωδῶν ἀντιδράσεων, ἡ Ἱερὰ χεῖα τῆς ΕΛ.ΑΣ., σὲ συνδυασμὸ μάλιστα μὲ τὰ ὅλο καὶ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου παρενέβη μὲ μιὰ περισσότερα ἀποτρόπαια περιστατικὰ ἐγκληματικότη- μετρημένη καὶ ἰσορροπημένη ἀνακοίνωση, στὴν ὁποία τας ἀνηλίκων ποὺ βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας. τονίζει ὅτι, ὅποιες ἐπεξηγήσεις καὶ ἂν γίνουν καὶ ὅποιες Χαρακτηριστικὰ εἶναι λίγα μόνο ἀποκαλυπτικὰ παρα- ἑρμηνευτικὲς προσεγγίσεις καὶ ἂν υἱοθετηθοῦν, οἱ στίχοι δείγματα: Οἱ ἀνθρωποκτονίες ἀπὸ πρόθεση μὲ δράστες τοῦ τραγουδιοῦ «δὲν στέλνουν τὰ καταλληλότερα μηνύματα ἀνηλίκους ἦταν 1 τὸ 2018, 2 τὸ 2019 καὶ 7 τὸ 2020. Οἱ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ σταλοῦν ἀπὸ μιὰ ἡμικατεχόμενη πατρίδα ἀπόπειρες ἀνθρωποκτονίας μὲ δράστες ἀνηλίκους, πάλι, ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση καὶ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ST P Ἀπρίλιος 2021 T RESS PO X+7 RESS POS ἦταν 2 τὸ 2018, 7 τὸ 2019 καὶ 13 τὸ 2020. Σὲ μιὰ ἐποχὴ πλήρους ὑποδούλωσής της», καὶ μάλιστα τὴ χρονιὰ ποὺ P ποὺ ἔχουμε συνηθίσει νὰ μιλᾶμε γιὰ ἐκθετικὴ αὔξηση τιμᾶμε τὴν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ τῶν κρουσμάτων τῆς φονικῆς πανδημίας, τὰ στοιχεῖα Ἐπανάσταση. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀκούστηκαν φωνὲς ὑπὲρ εὔγλωττα ἀποκαλύπτουν μιὰ ἐξίσου ἐκθετικὴ αὔξηση τῆς «ἐλευθερίας τῆς Τέχνης». Εὔλογα ὅμως διερωτᾶται τοῦ «ἀνήλικου» ἐγκλήματος. Εὔλογος ὁ προβληματισμός: κανείς: Ὣς πότε θὰ νομιμοποιοῦμε κάθε κατήφορο ἐν Μήπως, ὅπως μιλᾶμε γιὰ ἀνάγκη ἐμβολιασμοῦ ἀπέναντι ὀνόματι τῆς... ἐλευθερίας τῆς τέχνης; Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, στὴ φονικὴ πανδημία, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναγνωρίσουμε ἐπιτέλους καὶ τὴν ἀνάγκη ἐμβολιασμοῦ τῶν παιδικῶν μάλιστα, τὰ ἀπίστευτα γεγονότα ποὺ εἶδαν ἐντελῶς πρό- ΚΩΔΙΚΟΣ: ψυχῶν; Καὶ ἂν ἀναγνωρίσουμε αὐτὴ τὴν τόσο ἀδήριτη, σφατα τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας καὶ μᾶς συγκλόνισαν 01 1290 θὰ ἔπρεπε, ἂν μή τι ἄλλο, νὰ μᾶς ἔχουν τοὐλάχιστον ὅπως προκύπτει, ἀνάγκη, θὰ ἔχουμε κάνει τὸ πρῶτο καὶ ὑποψιάσει ὅτι, ὅταν νομιμοποιοῦμε τὴ διαστροφὴ στὴν ἀποφασιστικὸ βῆμα. Καὶ τὸ δεύτερο βῆμα, ποὺ ἐπιβάλ- τέχνη ἐν ὀνόματι τῆς ὅποιας «ἐλευθερίας», πρέπει νὰ λεται νὰ συμπληρώσει τὸ πρῶτο, εἶναι ἡ ἀναζήτηση τοῦ εἴμαστε προετοιμασμένοι νὰ δοῦμε τὴ διαστροφὴ νὰ κατάλληλου «ἐμβολίου». Καὶ ποιὸ ἄλλο, ἀλήθεια, τέτοιο περνάει καὶ στὴ ζωή. Καὶ τότε, ἀσφαλῶς, θὰ σοκαρι- «ἐμβόλιο» μπορεῖ νὰ παρέχει πιὸ ἀποτελεσματικὴ καὶ στοῦμε καὶ θὰ καταδικάσουμε. Θὰ μποῦμε ὅμως, ἆραγε, διαρκῆ προστασία, πιὸ ἀποτελεσματικὰ «ἀντισώματα», στὴ διαδικασία νὰ σκεφθοῦμε ὅτι ἴσως ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ 48 ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Θεό; Ἀνάγκη, λοιπόν, «ἐμβολιασμοῦ»! ἀνοίξαμε τὸν ἀσκὸ τοῦ Αἰόλου;