ZOH4356

Ἔτος 111ον | Μάιος 2021 | 4356 Η ΛΑΜΠΡΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ βασανίζεται ἀπὸ τὴν ἀβεβαιό- τητα, τὸν φόβο, τὴν ἀγωνία καὶ πιὸ πολὺ ἀπὸ «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου, ᾅδη, τὴν ἀπελπισία, «ὡς ἐλπίδα μὴ ἔχων καὶ ἄθεος ἐν τὸ νῖκος;» (Α΄ Κορ. ιε΄ 55). τῷ κόσμῳ» ( Ἐφεσ. β΄ 12). Καὶ ὅμως καὶ ὁ κόσμος Καὶ ὅμως, Κύριε, οἱ ἄνθρωποι ἐξακολουθοῦν αὐτὸς τὶς ἅγιες τοῦτες ἡμέρες ἀκούει καὶ ἐπαναλαμ- βάνει τὸν χαιρετισμὸ τῆς νίκης: Χριστὸς Ἀνέστη! καὶ σήμερα νὰ συνθλίβονται κάτω ἀπὸ τὸ βάρος Γιατί ὅμως τὴν κραυγὴ αὐτὴ τοῦ θριάμβου νὰ τῆς ἀπαισιοδοξίας. Καὶ δὲν καταλαβαίνουν, πὼς τὴν προφέρουν μηχανικὰ τὰ χείλη καὶ νὰ μὴ τὴν τραγουδάει ἡ καρδιὰ σὰν νικητήριο παιᾶνα λυ- ἡ ζωὴ χωρὶς Ἐσένα εἶναι σκοτεινή, χωρὶς νόημα. τρωτικῆς χαρᾶς; Ἂν τὸ φῶς ποὺ ξεπήδησε ἀπὸ τὸν ἄδειο τάφο, φώτιζε καὶ τὴ ζωή μας, τότε σταθερὰ Ὁ θάνατος, χωρὶς τὴν Ἀνάστασή Σου, εἶναι τὸ θλι- θὰ ἦταν τὰ βήματά μας, χαρούμενη ἡ πορεία μας, φυγαδευμένα τὰ σκοτάδια τῆς ἀνησυχίας, ἐλπι- βερὸ τέρμα, τὸ σκοτεινὸ ἀδιέξοδο, ὁ βράχος πάνω δοφόρο τὸ μέλλον μας. στὸν ὁποῖο συντρίβονται ὅλες οἱ προσδοκίες μας. Τὸ Χριστὸς Ἀνέστη, δὲν εἶναι μιὰ εὐχή. Εἶναι ἕνα μήνυμα χαρᾶς καὶ ἐλπίδας, «ἵνα ὥσπερ Τί νόημα μπορεῖ νὰ ἔχει μιὰ ζωὴ ποὺ τερματίζει ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς σ’ ἕνα παγερὸ μνῆμα; Γιατί νὰ ζεῖ κανείς, ὅταν περιπατήσωμεν» (Ρωμ. στ΄ 4). Καμιὰ πιὰ ἀμφι- βολία, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς καὶ ὅλοι οἱ εὐγενικοὶ πόθοι, οἱ ὑψηλοὶ ὁραματισμοί, ὁ νικητὴς τοῦ θανάτου. Νικητὴς ὁ Χριστός, νικητὲς καὶ οἱ τοῦ Χριστοῦ. Τὸ Πάσχα εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς τὰ ὄμορφα σχέδια, οἱ προοπτικές μας, τὰ ὄνειρά ἐλπίδας μας, τῆς χαρᾶς μας, τῆς νίκης μας. Ὄχι μιᾶς νίκης ἀμφίβολης ἢ προσωρινῆς. Μιᾶς νίκης μας, κατασταλάζουν στὸ χῶμα; Ἀλλὰ ὄχι, Κύριε. Ἡ ὁριστικῆς. Γιατὶ εἶναι ὁριστικὴ ἡ ἧττα τοῦ κακοῦ, τῆς ἀμαρτίας, τοῦ θανάτου. καρδιὰ τῶν πιστῶν παιδιῶν Σου ἐξακολουθεῖ νὰ Κύριε, οἱ ἄνθρωποι τοῦ μίσους Σὲ ἐσταύρω- τραγουδάει, σὰν πανευφρόσυνο πουλί, τὴ μεγάλη σαν, Ἐσὺ ὅμως ἀναστήθηκες. Οἱ ἄνθρωποι ἐξα- κολουθοῦν σὲ κάθε ἐποχὴ νὰ Σὲ θανατώνουν μὲ χαρά της, γιατὶ Σὺ ὁ Ἀναστημένος Θεὸς φώτισες τὴν ἁμαρτία. Ἐσὺ ἀνασταίνεσαι κάθε φορὰ μέσα στὶς ψυχὲς μὲ τὴ μετάνοια. Ἡ ἀθεΐα Σὲ δολοφονεῖ τὰ μνήματα καὶ τὶς καρδιές, νίκησες τὸν θάνατο μέσα στὶς ψυχές, θέλει νὰ σὲ κρατήσει μέσα στὸν τάφο τῆς ἀμφιβολίας, τῆς ἀπιστίας. Ἡ πίστη βλέπει καὶ χάρισες τὴ ζωή, τὸ πλήρωμα τῆς ζωῆς. κενὸ τὸν τάφο, συναντᾶ σὲ κάθε της βῆμα Σὲ τὸν Ἀναστάντα καὶ ἀναφωνεῖ «ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Ἡ αἰσιοδο- Θεός μου» ( Ἰωάν. κ΄ 28). ξία μας, ἡ πίστη Ἡ αἰσιοδοξία μας, ἡ πίστη μας, μετὰ τὴν Ἡ ἀπελπισία βλέπει τὸν θρίαμβο τοῦ κακοῦ νὰ Ἀνάστασή Σου μας, μετὰ τὴν Ἀνάστασή Σου ὁλοκληρώνεται πάνω στὸ λόφο τοῦ Γολγοθᾶ. Ἡ χριστιανικὴ ἐλπίδα ἀτενίζει πίσω ἀπὸ τὸ Γολγοθᾶ δὲν εἶναι ἀνε- δὲν εἶναι ἀνεδαφική. τὶς ἀνταύγειες τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως. Προσωρινὸς εἶναι πάντα ὁ θρίαμβος τοῦ κακοῦ. Οἱ δαφική. Εἶναι Εἶναι πραγματική. ἀρνητὲς τῆς Ἀναστάσεως τρέμουν τὸν θάνατο. Οἱ πραγματική. Δὲν υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως ἀντικρίζουν τὸν θάνατο διὰ μέσου τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου καὶ πανηγυρίζουν: γνωρίζει διαψεύσεις. Στηρίζεται ὄχι σὲ μάταιες ἐλπίδες, σὲ ἀπατηλὰ ὄνειρα, ἀλλὰ σὲ Σένα τὸν αἰώ- νιο Νικητή. Ξέρουμε τώρα πιά, πὼς ὁ θάνατος δὲν εἶναι τὸ τέρμα τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς. Δὲν εἶναι ἡ μελαγχολικὴ δύση. Εἶναι ἡ χα- ρωπὴ ἀνατολή. Δὲν εἶναι ἀδιέξοδο. Εἶναι ἔξοδος ἀπὸ τὴ γῆ τῆς δουλείας στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Δὲν εἶναι τὸ ἀφιλόξενο πέλαγος ποὺ τὸ χτυποῦν λυσσαλέα τὰ κύματα. Εἶναι τὸ λιμάνι ποὺ δέχεται φιλόξενα τοὺς θαλασσοδαρμένους ναυαγούς. Μάιος 2021 Κάνε, Κύριε, τὴ ζωή μας νὰ ἀνθίζει καὶ νὰ καρποφορεῖ κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς Σου. Μονάχα ἔτσι παίρνει νόημα, πλουτίζεται καὶ ἐπεκτείνεται πέρα ἀπὸ τὰ περιο- ρισμένα γήινα ὅρια στὴν ἀτέρμονα αἰωνιότητα. Ἔτσι δὲν ζοῦμε πιὰ τὴ χαμοζωὴ τοῦ ἑρπετοῦ, ἀλλὰ τὴν ὄμορφη ζωὴ τοῦ ἀετοῦ, ὡς ἀληθινοὶ «υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεώς» Σου. 49

Τὸ φῶς τῆς δόξας τῆς Ἀναστάσεως Εἶπα στὸν ἀδελφό μου: τὰ λόγια του τὰ θλιμμένα: «Ἡ ἀνα- «Ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου εἶναι μιὰ ἐλπί- τολὴ τοῦ ἥλιου δὲν εἶναι γιὰ μένα μιὰ δα. Ἡ καινούργια ἡμέρα ποὺ γεννιέται, ἐλπίδα, μὰ ἕνας πόνος...» Τώρα ὅμως ἐκεῖ μακρυὰ στὴ γραμμὴ τοῦ ὁρίζοντα, σκέπτομαι καὶ τὸ εὐφρόσυνο μήνυμα εἰναι μιὰ ζεστὴ ἐλπίδα γιὰ τὴν καρδιά σου. τοῦ Κυρίου: «Ἡ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ Ἔτσι δὲν εἶναι; Μπορεῖς νὰ μὴν ἐλπίζεις, ἀνατέταλκε... Ἡ δόξα αὐτοῦ ἐπὶ βλέποντας τὸν ἥλιο ν’ ἀνατέλλει ξανά;» σὲ ὀφθήσεται». Βλέπω τὴ δόξα τοῦ Ἔτσι μίλησα στὸν ἀδελφό μου. Μὲ Κυρίου νὰ τυλίγει τὸν ἀδελφό μου, κοίταξε συλλογισμένος. Τότε πρόσεξα ἔστω κι ἂν ἐκεῖνος δὲν τὸ αἰσθάνε- τοὺς μαύρους κύκλους γύρω στὰ μάτια ται. Βλέπω τὸν ἀναστάντα Λυτρωτὴ του. Μοῦ ἀποκρίθηκε: νὰ εἶναι σκυμμένος ἐπάνω του σὰν «Ἡ ἀνατολὴ μιᾶς ἀκόμη μέρας δὲν ἕνας παμμέγιστος Ἥλιος ἀγάπης εἶναι γιὰ μένα ἀνακούφιση καὶ χαρά, ἀλλὰ καὶ δύναμης. Μὲ τὴν ἀνατολή Του πόνος. Σκέπτομαι τὴ σκληρή, τὴ μονότονη ἀνοίγει τοὺς ἀτέρμονες ὁρίζοντες τῆς καὶ ἄχαρη δουλειὰ ποὺ μὲ περιμένει. Τὰ ποτήρια τῆς Βασιλείας Του. Κύματα φωτός, τοῦ σωτηρίου φωτὸς πίκρας ποὺ θὰ μοῦ προσφέρουν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀποτελοῦν τοῦ Θεοῦ, ἀναβλύζουν ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ Κυρίου. αἷμα μου καὶ σάρκα μου. Συλλογίζομαι τὰ ἄλυτα προ- Ἀδελφέ μου, ξύπνα, σήκω. Ἅπλωσε τὰ χέρια στὸ βλήματα, τὸν κόπο ποὺ θὰ συσσωρευτεῖ ἐπάνω μου, τὴν Φῶς τῆς δόξας. Ἀγκάλιασε τὸν ἀναστημένο Λυτρωτή. ἀπογοήτευση ποὺ θὰ αὐξηθεῖ. Ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου, ἡ Γιὰ μᾶς ἀνέτειλε ἡ δόξα Του ἀπὸ τὸ ἄδειο Μνημεῖο. ἡμέρα ποὺ ἀρχίζει, ἡ ἡμερομηνία ποὺ ἀλλάζει, δὲν εἰναι Δόξα, δικαιοσύνη, χαρὰ εἰρήνη «ἐκ τοῦ τάφου γιὰ μένα ἐλπίδα». ἀνέτειλε». Ἔτσι μίλησε ὁ ἀδελφός μου. Ἔτσι μιλοῦν ἑκατομ- «Φωτίζου, φωτίζου», ἀδελφέ μου. Σὲ σκεπάζει μύρια ἀδελφῶν μου... ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, τοῦ Νικητή τοῦ θανάτου, ὅπου κι Ἔτσι θὰ εἶχαν μιλήσει οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἱερουσα- ἂν εἶσαι. «Ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκεν ἡ δόξα Κυρίου». λήμ, ἀντικρίζοντας τὴν κίτρινη σφαίρα τοῦ πρωινοῦ Ἐπὶ σὲ τὸν ἀπελπισμένο, τὸν μόνο, τὸν ἐγκαταλελειμ- ἥλιου τῆς Παλαιστίνης. Θλιμμένοι, ἀπαρηγόρητοι, μένο. Ἐπὶ σὲ τὸν κουρασμένο, τὸν τραυματισμένο. σκοτεινοί. Τότε ἀκριβῶς ἀντήχησε ἐπάνω τους ἡ Σήκωσε τὰ μάτια σου καὶ δὲς ἐπάνω σου τὸν Πα- φωνὴ τοῦ Θεοῦ: ντοδύναμο. Κοίταξε αὐτὸν ποὺ τὸ ὄνομά του εἶναι «Φωτίζου, φωτίζου, Ἱερουσαλήμ... Ἡ δόξα Ἀνάσταση καὶ Ζωή. Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκεν... Ἐπὶ σὲ φανήσεται Μάιος 2021 Κύριος, καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ ἐπὶ σὲ ὀφθήσεται...» *** (Προφ. Ἡσαΐας ξ΄ 1-2). Ὅμως σὲ καταλαβαίνω. Ἂν καὶ ἀναπνέεις μέσα στὴν ἀνοιξιάτικη καὶ ἀναστάσιμη ἀτμόσφαιρα τῆς Λαέ μου, λαέ μου, ἡ δόξα μου, ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐλπίδας καὶ τῆς χαρᾶς, δὲν παύεις νὰ αἰσθάνεσαι, σου, ἀνατέλλει ἐπάνω σου. Ἰδοὺ ἐγὼ ὁ Θεός σου ὅπως ἄλλοτε οἱ μαθητὲς οἱ πορευόμενοι πρὸς Ἐμμα- ἔρχομαι ἐν μέσω σου ὡς ἄνθρωπος. Σοῦ δίνω τὸν ούς. Πόσο παραστατικὴ ἡ σκηνὴ αὐτή! Ἡ πορεία Ἑαυτό μου ὡς Φῶς. Τί εἶναι ὁ ἥλιος, τὸ κτίσμα μου, πρὸς Ἐμμαοὺς εἶναι τὸ ὀδοιπορικὸ δύο ψυχῶν ἀπὸ σὲ σύγκριση μὲ μένα; Τί εἶναι τὸ φῶς του σὲ σύγκρι- τὴν ἀπελπισία στὴν ἐλπίδα, ἀπὸ τὴ λύπη στὴ χαρά. ση μὲ τὸ Φῶς τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ, μὲ τὴ δόξα Εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς χαρᾶς γιὰ κάθε τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ; πονεμένη ψυχή. Γιατί εἴσαστε λυπημένοι; εἶναι ἡ γεμάτη ἐνδι- Λαέ μου, λαέ μου, ὁ ἥλιος τῆς ἐλπίδας, ὁ ἥλιος αφέρον ἐρώτηση τοῦ ἀναστημένου Κυρίου. Γιατὶ τῆς δύναμης καὶ τῆς δόξας, δὲν ἀνατέλλει ἐκεῖ στὴ ὁ Διδάσκαλός σας εἶναι νεκρός; Καὶ μαζί μ’ Αὐτὸν μακρινὴ γραμμὴ τῶν βουνῶν τῆς Σιών. Ἀνατέλλει νεκρώθηκε καὶ ἡ χαρά σας; « Ὦ ἀνόητοι καὶ βρα- στὸν κενὸ τάφο τοῦ Υἱοῦ μου. Στὴν Ἀνάστασή του δεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς λάμπει ἡ δόξα μου. Ἡ Ἀνάστασή του σημειώνει μιὰν ἐλάλησαν οἱ προφῆται». Τόσο εὔκολα κλονίσθηκε ἀνατολή, ποὺ δὲν θὰ τὴν διαδεχθεῖ καμιὰ δύση. ἡ ἐμπιστοσύνη σας στὶς μεγάλες ὑποσχέσεις Του; Σήκω, λοιπόν. Ξύπνα! «Φωτίζου, φωτίζου». Βυ- Ναί, εἴσαστε ἀνόητοι, γιατὶ ὁ Θεός σας, ἡ ἐλπίδα θίσου μέσα στὸ φῶς τῆς δόξας τῆς Ἀναστάσεως. σας, δὲν πέθανε. Ζεῖ. Συμπορεύεται μαζί σας. Τραγούδα γεμάτος ἀγαλλίαση. Διότι «ἡ δόξα Κυρί- Παιδί μου, εἶσαι λυπημένος γιατὶ «ἤλπιζες»; Μὰ ου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκε» καὶ «ἡ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ τί ἤλπιζες; Τόσο χλωμὴ ἦταν ἡ ἐλπίδα σου καὶ σὲ ὀφθήσεται». *** τόσο ἀναιμικὴ ἡ πίστη σου; Μήπως ἀντὶ νὰ ἐλπίζεις Ἔχει ξημερώσει. Ὁ πρωινὸς ἥλιος χύνεται στὸν «ἐπὶ Θεῷ ζῶντι», ἤλπιζες «ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπὶ ἀδελφό μου, τὸν ἀπελπισμένο, τὸν κουρασμένο. Τοῦ υἱοὺς ἀνθρώπων» ἢ «ἐπὶ πλούτου ἀδηλότητι»; ζεσταίνει τὸ πρόσωπο, τρυπώνει ἀνάμεσα στὰ μαλ- Μὴν τὸ ξεχνᾶς. Ἐγὼ εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι γιὰ πάντα λιά του. Δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ ζεστάνει τὴν καρδιά μαζί σου. Τὸ φῶς καὶ ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεώς μου 50 του. Δὲν μπορεῖ νὰ θρέψει τὴν ἐλπίδα του. Θυμᾶμαι θὰ καταυγάζει γιὰ πάντα τὴ ζωή σου.

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΘΕΟΥ « Ἔχασα τὴν πίστη μου» Α΄ Εἴπαμε ὅτι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πλα- ήσω τὰ συμπεράσματά μου, ἀλλὰ γιατὶ μοῦ φαίνεται σμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν Θεό, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς Αὐτόν. Κάτι τέτοιο τὴν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο ἕνα θέμα βασικό. Οἱ ἀναγνῶστες μου ἀποκόπτει ἀπὸ τὴν ρίζα της, τὴν ἀποχωρίζει ἀπὸ τὴν πηγή της. Κάτι περισσότερο: Τὴν ἀποξενώνει ἐκπλήσσονται νὰ βλέπουν τὴν θέση, ποὺ παίρνουν τὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτό της. Δημιουργεῖται, δηλαδή, μιὰ ἀφύσικη κατάσταση, ποὺ πιέζει καὶ ταλαιπωρεῖ θρησκευτικὰ προβλήματα μέσα στὸ ἔργο μου. Ἡ ἔκπλη- τὸν ὅλο ἄνθρωπο. ξή τους ἐκπλήσσει καὶ μένα τὸν ἴδιο, διότι δὲν μπορῶ Αὐθαίρετος καὶ ἀναπόδεικτος δογματισμός; Κα- θόλου. Αὐτὸ τουλάχιστον ἀποδεικνύει περισσότερο νὰ παρακάμψω αὐτὸ τὸ πρόβλημα...» ἴσως καὶ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν πιστῶν ἡ δραματικὴ ζωὴ τῶν ἄθεων. Ὅσο καὶ ἂν φαίνεται παράδοξο, Ἔκλεινε πεισματικὰ τὰ μάτια μπροστὰ στὴν ὅμως εἶναι μιὰ ἀδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. πραγματικότητα τῆς πίστεως. Δὲν ἤθελε νὰ τὴν Ἐκπλήσσεται κανείς, ὅταν μελετήσει ἀπὸ κο- ντά τὴν πολυκύμαντη ζωὴ τῶν ὀπαδῶν τοῦ ἀθεϊ- ἀτενίσει κατάματα. Κι ἐκείνη βρισκόταν πάντα σμοῦ, ὅπως τὴν ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι. Καὶ μάλι- στα, ὅπως μᾶς τὴν ἀποκαλύπτουν σὲ ἀνύποπτες μπροστά του. Εἶχε δημιουργηθεῖ ἔτσι μιὰ κατάστα- στιγμὲς εἰλικρίνειας καὶ αὐθορμητισμοῦ. Τότε ποὺ ἡ ψυχὴ ἀποβάλλει τὸ προσωπεῖο της καὶ ἀρχίζει ση ποὺ τὸν συγκλόνισε ἐσωτερικά. Ἦταν μιὰ πάλη ἕνα συγκλονιστικὸ διάλογο μὲ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό της. Στὴ δραματικὴ αὐτὴ ἀναζήτησή της, δείχνει σκληρή, ἀνελέητη, ποὺ δίχαζε τὴν προσωπικότητα. καθαρὰ ὅτι ὅσο καὶ ἂν ἀπωθήσει τὸν Δημιουργό της στὸ περιθώριο, δὲν μπορεῖ ὅμως καὶ νὰ τὸν Τὴν ἔκανε νὰ ζεῖ ἀδιάκοπα μέσα στὴ βασανιστικὴ καταργήσει. Ἀκόμα καὶ ὅταν τὸν ἀρνεῖται καὶ ὅταν τὸν μάχεται ἢ τὸν σαρκάζει, δὲν παύει ἐνδόμυχα ἀβεβαιότητα καὶ ἀνασφάλεια. νὰ τὸν ἀναζητεῖ. «Καθὼς τὸ κάθε τι ἔχει ἀστάθεια μέσα μου δὲν Ὁ Henri Petit, νομικὸς καὶ συγγραφέας, βραβευ- μένος ἀπὸ τὴν Γαλλικὴ Ἀκαδημία, ἦταν δηλωμένος μπορῶ νὰ μιλήσω γιὰ ἀκλόνητη βεβαιότητα, τέλεια στα- ἄθεος. Δὲν δίσταζε νὰ διακηρύττει τὸν ἀθεϊσμό του. Μελετώντας κανεὶς συνέντευξή του δὲν δυ- θερή. Εἶμαι ἄθεος, ἔχω τὴν ἐντύπωση νὰ εἶμαι ἄθεος σκολεύεται νὰ διαπιστώσει δυὸ πράγματα: Πρῶτα τὴν σαθρότητα τῶν ἐπιχειρημάτων τοῦ ἀθεϊσμοῦ καὶ νὰ μένω ἄθεος. Μονάχα ποὺ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ καὶ ὕστερα τὴν ἐνδόμυχη ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ. καθορίσω ὅλες τὶς ἡμέρες τὸν ἀθεϊσμό μου μὲ τὸν ἴδιο Λυπᾶσαι, ὅταν ἀκοῦς ἕναν ὥριμο καὶ φτασμέ- νο ἄνθρωπο, ποὺ διαδραμάτιζε βασικὸ ρόλο στὴν τρόπο...» πνευματικὴ ζωὴ τοῦ τόπου του, νὰ ὁμολογοῦσε, ὅτι «στὰ δεκατρία του χρόνια εἶχαν ὁλοκληρωθεῖ οἱ Ἕνα δηλαδὴ κυμαινόμενο πράγμα. Ἕνα ἀθεμελί- ἀμφιβολίες του» καὶ εἶχε γίνει ἄθεος! ωτο κατασκεύασμα. Κάτι ποὺ ἀλλιῶς τὸ ἔβλεπε την Καὶ ἡ λύπη μεγαλώνει ἀκόμα περισσότερο, ὅταν σκέπτεσαι, πῶς ἕνας ἔφηβος μπορεῖ νὰ χάσει στὸ μιὰ ἡμέρα καὶ ἀλλιῶς τὴν ἄλλην. Καὶ ὅμως πάνω πρῶτο ξεκίνημά του, τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῆς πίστεως! Ὁμολογοῦσε ὁ ἴδιος: «Μπορῶ νὰ πῶ, ὅτι σ’ αὐτὴ τὴν ἀοριστία καὶ ἀβεβαιότητα ἐπιχειροῦσε ἔχασα τὴν πίστη μου παρὰ τὴ θέλησή μου... Τὴν ἔχα- σα, ὅπως χάνει κανεὶς τὴν αἴσθηση ἑνὸς ὁλοφάνερου νὰ θεμελιώσει τὴν ζωή του. Καὶ εἶναι δύσκολο νὰ πράγματος». ἀντιληφθεῖ, ὅτι, ἀφοῦ ἀφαιροῦσε ἀπὸ τὴν ψυχή του Ἔχασε τὴν πίστη του παρὰ τὴ θέλησή του! Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ παραμερισμένη θέληση δὲν θὰ ἀργοῦσε τὸ θεμέλιο, ἑπόμενο εἶναι τὸ αἰωρούμενο πιὰ αὐτὸ καὶ πάλι νὰ διεκδικήσει τὰ ἀναπαλλοτρίωτα δικαι- ώματά της. Δὲν ἀποξενώνεται τόσο εὔκολα ἀπὸ οἰκοδόμημα νὰ κινδυνεύει νὰ σωριασθεῖ; τὸν μεγάλο της θησαυρό. Ἡ ἀποξένωση αὐτὴ τῆς κόστιζε, ἔστω καὶ ἂν συχνὰ συγκεκαλυμμένα τὸ Φυσικὰ καὶ ἀβίαστα πρόβαλε τόσο ἀμείλικτο ὁμολογοῦσε. τὸ ἐρώτημα: Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι «Ὁ ἀθεϊσμὸς δὲν εἶναι γιὰ μένα ἕνα πρόβλημα, ἀλλὰ Ἂν ὁ ἄνθρωπος πλασμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ ἕνα θέμα. Σκέπτομαι πάνω σ’ αὐτὸ τὸ θέμα ἀπὸ πολὺ εἶναι πράγματι καιρό. Σκέπτομαι ὅλο τὸν καιρό. Ὄχι γιὰ νὰ τροποποι- φτιαγμένος γιὰ καὶ γιὰ τὸν Θεό, γι’ αὐτὸ τὸν Θεό, αὐτὸς ὁ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει βίαιος χωρισμὸς χωρὶς Αὐτόν. τοῦ ἀθεϊσμοῦ, ποὺ προκαλεῖ διάσπαση καὶ διάσταση τῆς ψυχῆς, εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν ἀφήσει ἀνεπηρέαστο; Ὀδυ- νηρὸ τὸ ἐρώτημα καὶ δύσκολη ἡ ἀπάντηση. «Πολλοὶ διανοούμενοι θὰ μποροῦσαν νὰ μεταπηδή- σουν χωρὶς δυσκολία ἀπὸ τὴν πίστη τους στὸν ἀθεϊσμό μου. Ἀλλὰ δὲν γνωρίζω πῶς θὰ σήκωναν αὐτὴ τὴν κατάσταση τὴ στιγμὴ μιᾶς ἰσχυρῆς κρίσεως, μιᾶς ὀδυ- νηρῆς δοκιμασίας. Ὑπάρχουν στιγμές, ποὺ αἰσθάνεται κανεὶς τὴν ἀνάγκη νὰ στηριχθεῖ κάπου. Τοῦ χρειάζεται πολλὴ δύναμη, γιὰ νὰ μπορέσει χωρὶς ἐπιπτώσεις νὰ Μάιος 2021 σταθεῖ μετέωρος στὸ κενό. Γνωρίζω ἐπίσης τὴν ἀνία, οἱ μυστικοὶ μιλᾶνε γιὰ ἀκηδία. Ἔ, λοιπόν, ὑπάρχει μιὰ ἀκηδία γιὰ τὸν ἄνθρωπο χωρὶς πίστη». Καὶ ὅταν στὶς δύσκολες καὶ τραγικὲς στιγμὲς τί- θεται ἀμείλικτο τὸ ἐρώτημα γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς, γιὰ τὸ νόημα τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως, τότε ποιά ἀπάντηση μπορεῖ νὰ δώσει ὁ ἄνθρωπος, ὁ χωρὶς μεταφυσικὴ διάσταση, στὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του; 51

«Τὸν μὲν πρῶτον ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΜΑΪΟΥ μου· ὅτι Ἰωάννης μὲν λόγον ἐποιησάμην ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς περὶ πάντων, ὦ δὲ ἐν πνεύματι βα- Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξ. α΄ 1-8 πτισθήσεσθε ἁγίῳ οὐ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἰωάν. α΄ 1-17 Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ μετὰ πολλὰς ταύτας διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἡμέρας. Οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἠρώτων αὐτὸν ἀποστόλοις διὰ πνεύματος ἁγίου οὓς ἐξελέξατο λέγοντες, Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀπο- ἀνελήφθη· οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα καθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ; εἶπεν δὲ μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, πρὸς αὐτούς, Οὐχ ὑμῶν ἐστιν γνῶναι χρόνους δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ· καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ ἁγίου Καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ πνεύματος ἐφ’ ὑμᾶς͵ καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». ΜΑ ΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ « Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Μέσα στὴν ἀναστάσιμη αὐτὴ ἀτμόσφαιρα ἔρχε- τράπεζά του καὶ νὰ γευόμαστε τὴν οὐράνια τροφή, ται ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ νὰ μᾶς ὑπεν- τὸ Σῶμα του καὶ τὸ Αἷμα του. Καὶ αὐτὸ ὄχι μόνο θυμίσει τὴν τελευταία παραγγελία τοῦ Ἀναστάντος γιὰ σαράν­τα ἡμέρες, ἀλλὰ σ’ ὁλόκληρη τὴ ζωή μας. Λυτρωτή μας πρὸς τοὺς μαθητές του: « Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες... ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» τοὺς ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ εἶπε. Ὁ Κύριος κάλεσε τοὺς μαθητές του νὰ γίνουν Στὸ ἔργο ὅμως τῆς μαρτυρίας τοῦ Ἰησοῦ Χρι- Ἀπόστολοι καὶ Εὐαγγελιστές. Νὰ γίνουν κήρυκες καὶ μάρτυρες τῆς ζωῆς, τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς στοῦ ἔρχεται νὰ μᾶς βοηθήσει καὶ ἕνας ἄλλος ἀναστάσεώς του σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἡ κλήση ὅμως ὑπερφυσικὸς παράγοντας. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς μι- αὐτὴ τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ εἶναι λάει καὶ ὁ ἀναστημένος Κύριος πρὸς τοὺς πρώτους κλήση ὅλων τῶν Χριστιανῶν. Πῶς ὅμως μποροῦμε μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς του, τοὺς Ἀποστόλους: «Λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ὑμᾶς καὶ ἔσεσθαί μοι μάρτυ- ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ τῆς ἀναστάσεως ρες...» τοὺς λέει. Ὑπόσχεται δηλαδὴ ὁ Κύριος νὰ τοῦ Χριστοῦ ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ Χριστιανοί; Τὸν ἀποστείλει στοὺς μαθητές του τὴν ὑπερφυσικὴ τρόπο μᾶς τὸν φανερώνει ἡ ἀποστολικὴ περικοπή. καὶ θεία δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία «Ὁ Ἰησοῦς... παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ θὰ τοὺς ἐνισχύσει στὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι’ εὐαγγελίου του. Καὶ πραγματικά. Μὲ τὴν δύναμη ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ τὴν «βιαίαν πνοὴν» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, APOSTOLOS καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ». ποὺ ἔλαβαν οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου τὴν ἡμέρα τῆς Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐμφανίσθηκε στοὺς μα- Πεντηκοστῆς, ἔγιναν οἱ ζηλωτὲς καὶ ἅγιοι Ἀπό- θητές του ζωντανός, ὕστερα ἀπὸ τὸ πάθος του. Καὶ στολοι καὶ Μάρτυρες τῆς ἀναστάσεώς του «ἕως μὲ πολλὰ γεγονότα καὶ ἀποδείξεις τοὺς βεβαίωσε, ἐσχάτου τῆς γῆς». ὅτι ἦταν καὶ πάλι πραγματικὰ ζωντανός. Σαράντα Ἡ ἴδια πνοὴ καὶ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁλόκληρες ἡμέρες ἐμφανιζόταν στοὺς μαθητές του ἀναδεικνύει πάντοτε τοὺς μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. καὶ τοὺς ἀνέπτυσσε τὶς ἀλήθειες καὶ τὰ μυστήρια Ἀναδεικνύει τὶς ἐκλεκτὲς ἐκεῖνες ψυχές, τοὺς ἱερα- ποὺ ἀναφέρονται στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ποστόλους, ποὺ μέσα σὲ εἰδωλολατρικὲς περιοχὲς πιὰ αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες. εὐαγγελίζονται τὴν ζωή, τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνά- Γιὰ νὰ γίνουμε μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ πρέπει σταση τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἀναδεικνύει ὅμως καὶ καὶ μεῖς νὰ δοῦμε, νὰ ἀκούσουμε, νὰ συνομιλή- ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς κάνει χριστοφό- σουμε καὶ νὰ συμφάγουμε μὲ τὸν ἀναστάντα Κύ- ρους μέσα στὸ καθημερινό τους περιβάλλον. Γιατὶ ριο. Διαφορετικὰ πῶς μποροῦμε νὰ βεβαιώσουμε μὲ τὴν δύναμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ποὺ παίρνει τοὺς ἄλλους γιὰ κάτι, ποὺ ἐμεῖς δὲν εἴδαμε καὶ δὲν ὁ κάθε πιστὸς τὴν ὥρα τοῦ βαπτίσματος καὶ ἀνα- ἀκούσαμε καὶ δὲν γευτήκαμε; Καὶ τὸ σπουδαῖο νεώνει μὲ τὴν συμμετοχή του στὰ ἄλλα ἱερὰ μυ- Μάιος 2021 εἶναι τοῦτο: Ὅτι καὶ ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ στήρια τῆς Ἐκκλησίας, γίνεται ἕνας μάρτυρας καὶ ἔχουμε πάρα πολλὲς δυνατότητες ἐπικοινωνίας μὲ ἱεραπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ὁ ἐπαγγελματίας, τὸν ἀναστάντα Κύριο. ὁ ἐργάτης, ὁ ἐκπαιδευτικός, ὁ γιατρός, καὶ κάθε Μποροῦμε νὰ βλέπουμε τὸν ἀναστημένο Ἰη- ἐπιστήμονας, ὅλοι οἱ Χριστιανοί, μὲ τὸν λόγο τους, σοῦ μας κάθε Κυριακὴ μέσα στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ. μὲ τὸ παράδειγμά τους καὶ τὴν δραστηριότητά Μποροῦμε νὰ τὸν ἀκοῦμε νὰ μᾶς μιλάει «περὶ τῆς τους μποροῦν κάθε μέρα νὰ διαδίδουν τὸ μήνυμα βασιλείας τοῦ Θεοῦ» μὲ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, «τὴν δύναμιν τῆς 52 τὸ κήρυγμα. Μποροῦμε νὰ καθόμαστε στὴν μυστικὴ ἀναστάσεως» τοῦ Χριστοῦ.

«Ἐν ταῖς ἡμέραις ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΪΟΥ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου ἐκείναις, πληθυνόντων ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ προσκαρτερήσομεν. Καὶ τῶν μαθητῶν, ἐγένε- ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον το γογγυσμὸς τῶν ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξ. στ΄ 1-7 παντὸς τοῦ πλήθους· Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Μάρκ. ιε΄ 43 - ιστ΄ 8 καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντες τὸν λόγον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. Ἐπισκέψασθε οὖν, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν ἑπτά, πλήρεις Πνεύμα- Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο τος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει». .. Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟYΠΟΘΕΣΕΙΣ «Ἐπισκέψασθαι ἀδελφοί, ἄνδρας... πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας... ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης». Οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου μας προσκαλοῦν ορθώσουν τότε τὴν κατάσταση ποὺ εἶχε δημιουργη- APOSTOLOS τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν θεῖ στὴν πρώτη Ἐκκλησία, κάλεσαν τοὺς πιστοὺς νὰ Ἱεροσολύμων. Δὲν εἶναι πρέπον, λένε, νὰ ἀφήσουμε τὴ διαλέξουν ἄνδρες «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μάιος 2021 διάδοση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ σοφίας». Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τῶν Ἀποστόλων ἦταν πολὺ τὰ τραπέζια τῶν ὑλικῶν τροφῶν γιὰ τὶς χῆρες καὶ τοὺς συνετή. Γιατὶ ἔδειχνε τὴν φωτισμένη κρίση τους. Δὲν 53 φτωχούς. Γι’ αὐτὸ σκεφθεῖτε μὲ προσοχὴ καὶ νὰ βρεῖτε θέλησαν νὰ ἐπιβάλουν τὴ γνώμη τους. Γι’ αὐτὸ ζητοῦν ἑπτὰ ἄνδρες γεμάτους ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιο καὶ σοφία. τὴ συνεργασία τῶν λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ Αὐτοὶ θὰ φροντίζουν καὶ αὐτοὺς θὰ ἐγκαταστήσουμε μετὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἑπτὰ διακόνων δέχονται τὸ ἀποτέ- στὴν ὑπηρεσία αὐτὴ τῆς Πρόνοιας. λεσμα καὶ ἐγκρίνουν τὴν ἀπόφαση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, μὲ τὴν φω- Πόσο σπουδαῖο πράγμα εἶναι νὰ σέβεται κανεὶς τὴ τισμένη καθοδήγηση τῶν Ἀποστόλων, ἀποκτᾶ τὴν θέληση τοῦ λαοῦ. Νὰ σέβεται τὴν προσωπικότητα τοῦ πρώτη ὀργανωμένη Πρόνοια γιὰ τοὺς «ἐλαχίστους κάθε ἀνθρώπου. Ἡ ἀναγνώριση τῆς ἀξίας ἄνθρωπος ἀδελφοὺς τοῦ Χριστοῦ» μας (Ματθ. κε΄ 40). εἶναι βασικὴ ἀρχὴ τῆς χριστιανικῆς πρόνοιας. Ἡ ἀγάπη μας νὰ ἀγκαλιάζει ὄχι μόνο τὸν καλὸ ἢ τὸν πλούσιο, *** ἀλλὰ καὶ τὸν φτωχὸ καὶ τὸν ἁμαρτωλό, τὸν κατάκοιτο, Ἀκούγεται συχνὰ ἡ συκοφαντία, πὼς ἡ Ἐκκλησία δὲν τὸν φυλακισμένο, τὸν ναρκομανῆ. Δὲν εἶπε ὁ ἴδιος ὁ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὰ γήινα προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου Κύριός μας: « Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν παρὰ μονάχα γιὰ τὰ ἐπουράνια. Λησμονοῦν ὅμως οἱ ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοὶ ἐποιήσατε»; συκοφάντες, ὅτι ἡ πρώτη Ἐκκλησία φρόντισε νὰ κάνει (Ματθ. κε΄ 40). Πρόνοια γιὰ τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς δυστυχισμένους. Ἵδρυσε χιλιάδες Νοσοκομεῖα, λεπροκομεῖα, ἄσυλα Οἱ διάκονοι ποὺ ἐξέλεξαν οἱ πιστοὶ τῆς πρώτης ἀνιάτων, πτωχοκομεῖα, γηροκομεῖα, βρεφοκομεῖα, σα- Ἐκκλησίας ἦταν οἱ καλύτεροι γιὰ τὴν ὑπηρεσία «δια- νατόρια, λαϊκὰ ἰατρεῖα καὶ ἄλλα. Σκεφθεῖτε, ἀδελφοί κονεῖν τραπέζαις...» Ἦταν «πλήρεις Πνεύματος μου, τὴν πρωτότυπη πολιτεία τῆς ἀγάπης καὶ τῆς Πρό- Ἁγίου καὶ σοφίας». Γι’ αὐτὸ καὶ πήρανε τὴν σφραγίδα νοιας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τὴν Βασιλειάδα. Ἀλλὰ τῆς καλῆς μαρτυρίας ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. δὲν ἔλειψαν οἱ Βασιλειάδες σ’ ὅλους τοὺς αἰῶνες ποὺ δραστήριοι Ἱεραπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, θεμελίωσαν σ’ Αὐτὴ ἦταν ἡ δεύτερη προϋπόθεση γιὰ τὸ μεγάλο ὅλο τὸν κόσμο. Στὴν Εὐρώπη τὰ πρῶτα κοινωφελῆ καὶ ὑπεύθυνο ἔργο τῆς Πρόνοιας. Νὰ εἶναι ἄνθρωποι ἱδρύματα ἔγιναν ἀπὸ ἄξιους ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλη- ἀρετῆς καὶ σοφοὶ κατὰ Θεόν. Νὰ εἶναι ἄνθρωποι πνευ- σίας. Ἀλλὰ καὶ σήμερα σὲ πολλὲς Μητροπόλεις καὶ ματικοὶ καὶ νὰ ζοῦν «ἐν Πνεύματι». Καὶ κάτι περισσό- Ἐπισκοπὲς ὑπάρχουν καὶ λειτουργοῦν πολλὰ τέτοια τερο. Νὰ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, «πλή- ἱδρύματα ἀγάπης καὶ Πρόνοιας. ρεις Πνεύματος Ἁγίου». Νὰ περιπατοῦν ἐν Πνεύματι Θὰ ἦταν, ὅμως, παράλειψη ἐὰν δὲν τονίζαμε πὼς Ἁγίῳ, ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. καὶ ἀπὸ τοὺς ὀρθόδοξους Συλλόγους καὶ τὶς Ἀδελφό- τητες τὶς ἱεραποστολικὲς τῆς Πατρίδας μας γίνεται Πόση ἀνάγκη καὶ σήμερα ἔχει ἡ Πατρίδα μας ἀπὸ ἕνα μεγάλο ἔργο Πρόνοιας στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἔργο ἀνθρώπους τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, ἀπὸ ἠθικὲς προ- συστηματικό, ὀργανωμένο, φροντισμένο μὲ πολλοὺς σωπικότητες, ποὺ θὰ εἶναι τὸ ἁλάτι τὸ πνευματικὸ μέσα κόπους καὶ θυσίες. Ἀλλὰ γίνεται «ἐν τῷ κρυπτῷ», στὴν κοινωνία τῶν σκανδάλων καὶ τῆς διαφθορᾶς! χωρὶς τυμπανοκρουσίες. Γιατὶ ἔτσι τὸ θέλει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ ἔτσι ἔχει ἀληθινὴ ἀξία. Ὅταν λείπουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ τῆς ἀρετῆς, οἱ φω- τισμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δὲν θὰ λείπουν οἱ κλο- *** πές, οἱ καταχρήσεις, οἱ σπατάλες καὶ ὁ «γογγυσμὸς» Χρειάζονται, ὅμως, προϋποθέσεις γιὰ νὰ γίνει ἕνα τῶν ἀδικουμένων. Μόνο οἱ ἄνθρωποι τοῦ Πνεύματος ἔργο πρόνοιας σωστό. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι γιὰ νὰ δι- θὰ μπορέσουν νὰ βοηθήσουν ἀληθινὰ τὴν κοινωνία μας καὶ στὰ ὑλικὰ προβλήματα. Ἂς προσευχόμαστε θερμὰ νὰ μᾶς χαρίζει ὁ Κύριός μας τέτοιους ἀνθρώ- πους τοῦ Πνεύματος.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ μὲ τοὺς ἀναγνῶστες μας Πνευματικὴ λατρεία Α΄ «Τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν» (τὸν Θεό), εἶπε λίπος τῶν ἀμνῶν οὔτε τὸ αἷμα τῶν τράγων καὶ ὁ Κύριος στὸν θαυμάσιο ἐκεῖνο διάλογο μὲ τὴν ταύρων ποὺ θέλω νὰ μοῦ προσφέρετε. Ποιὸς σᾶς Σαμαρείτιδα, «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προ- ζήτησε τὶς ἐξωτερικὲς αὐτὲς θυσίες; Χωρὶς τὴν σκυνεῖν» ( Ἰωάν. δ΄ 24). «Ὁ Πατὴρ τοιούτους ἐσωτερικὴ ἀλλαγὴ τὸ σιμιγδάλι σας μοῦ εἶναι ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν» (23). Ὁ Θεός, περιττό. Τὸ εὐωδιαστὸ θυμίαμά σας τὸ ἀποστρέ- δηλαδή, ὡς πνευματικὴ ὕπαρξη ζητάει ἀπὸ ἐμᾶς φομαι χωρὶς τὴν μετάνοιά σας. Καμιὰ γιορτή νὰ τοῦ προσφέρουμε τὴν ἀνάλογη πνευματικὴ σας δὲν ἀνέχομαι. Ὅταν ὑψώνετε τὰ χέρια σας λατρεία. Ποιὰ εἶναι αὐτή, ἡ «ἐν πνεύματι καὶ σὲ προσευχή, θὰ γυρίζω τὰ μάτια μου ἀπὸ σᾶς. ἀληθείᾳ λατρεία, τὴν ὁποία θέλει καὶ στὴν ὁποία Καὶ ἂν αὐξήσετε τὶς προσευχές σας, δὲν θὰ σᾶς εὐαρεστεῖται ὁ Θεός»; ἀκούσω. Καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ κάνω, γιατὶ τὰ χέρια σας εἶναι γεμάτα ἀπὸ αἵματα ἀδελφικά» ( Ἡσαΐας Κατ’ ἀρχὴν ἡ πνευματικὴ λατρεία, ὅπως τὸ λέει ὁ α΄ 11-15). Κύριος, γίνεται μὲ τὶς λογικὲς καὶ ἐνδόμυχες δυνάμεις Γιατί ἡ τόση ἀποδοκιμασία τοῦ Θεοῦ; Τὸ πράγμα τοῦ ἀνθρώπου. Συμμετέχουμε σ’ αὐτὴν συνειδητά, εἶναι φανερό. Ἡ τυπολατρία εἶναι ἕνας κίνδυνος ὕπου- μὲ ὅλο τὸν ψυχικό μας κόσμο, μὲ καθαρὴ καρδιὰ καὶ λος, γι’ αὐτὸ τόσο στὴν Παλαιὰ ὅσο καὶ στὴν Καινὴ ἐξαγνισμένη σκέψη. Ὁ Θεὸς δὲν θέλει τὴν μηχανικὴ Διαθήκη, ὁ Κύριος τῆς κήρυξε ἀμείλικτο πόλεμο. Καὶ ὁ ἐπανάληψη λέξεων ποὺ δὲν ἀγγίζουν καθόλου τὴν κίνδυνος αὐτὸς εἶναι μεγάλος, γιατὶ ὁ τυπολάτρης δὲν καρδιὰ καὶ δὲν μεταμορφώνουν τὴν ζωή. Δὲν ἀρέσκε- αἰσθάνεται κἂν τὴν ἀνάγκη μετάνοιας καὶ ἀλλαγῆς. ται σὲ μιὰ ψυχρὴ τυπολατρία. Τὸ ἴδιο ἀποστρέφεται Ἐπαναπαύεται στὶς κάποιες ἐξωτερικὲς θρησκευτικὲς καὶ τὴν προσευχὴ τῶν Φαρισαίων ποὺ προσεύχονται, ἐκδηλώσεις του, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καθησυχάζει «ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις» (Ματθ. στ΄ 5). τὴ συνείδησή του γιὰ ὅλες τὶς ἄλλες κραυγάζουσες Ἀπόλυτη εἶναι ἡ ἀποδοκιμασία Του στὶς ἐξωτε- παραλείψεις ἢ ἀδικίες του. ρικὲς ἐκδηλώσεις λατρείας, χωρὶς τὸ ἀνάλογο ἐσωτε- Ἀπαραίτητη, λοιπόν, προϋπόθεση, γιὰ νὰ πλησι- ρικὸ ἀντίκρισμα, χωρὶς τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς άσει κανεὶς τὸ ἅγιο Θυσιαστήριο καὶ νὰ λατρεύσει δικαιοσύνης, χωρὶς τὴν καθαρότητα καὶ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸν Θεό, εἶναι ἡ καθαρὴ συνείδηση. Μᾶς τὸ τονίζει τῆς ψυχῆς. Ἡ λατρεία δὲν εἶναι ὑπόθεση μόνο Κυ- ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θε- ριακῆς ἢ ἑορτῆς. Εἶναι ζήτημα ὁλόκληρης τῆς ζωῆς ολόγος: «Ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ἡμῶν μὴ κα- μας. Δὲν εἶναι μόνο ὑπόθεση χειλέων, ἀπαγγελίας ταγινώσκῃ ἡμῶν, παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν ὕμνων καὶ προσευχῶν. Εἶναι ὑπόθεση «καρδίας Θεόν, καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν λαμβάνομεν παρ’ αὐτοῦ, συντετριμμένης καὶ τεταπεινωμένης» (Ψαλμὸς ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ν΄), τελωνικοῦ φρονήματος ποὺ «δικαιώνει» τὸν ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν» (Α΄ Ἰωάν. γ΄ 21-22). Γιὰ ἄνθρωπο καὶ καθιστᾶ τὴν λατρεία «ἐν πνεύματι νὰ ἔχουμε παρρησία πρὸς τὸν Θεὸ καὶ νὰ λαμβάνουμε καὶ ἀληθείᾳ». Διαφορετικὰ θὰ ἰσχύει ἡ καταδίκη ἀπὸ Αὐτὸν ὅ,τι τοῦ ζητᾶμε, εἶναι ἀπαραίτητη προϋπό- τοῦ Κυρίου στὴ φαρισαϊκὴ προσευχή: «Ὑποκριταί, θεση, πρῶτα ἀπὸ ὅλα, νὰ μὴ μᾶς ἐλέγχει ἡ καρδιὰ καὶ τοὺς εἶχε τονίσει, καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν νὰ μὴ μᾶς τύπτει ἡ συνείδηση, νὰ φυλᾶμε τὶς ἐντολές Ἡσαΐας λέγων· ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὖτος τῷ στό- Του καὶ νὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ Τὸν εὐχαριστοῦν. ματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾶ, ἡ δὲ καρδία Τὸ ἴδιο τονίζει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Θέλει οἱ αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβο- προσευχόμενοι νὰ ὑψώνουν στὸν οὐρανὸ «ὁσίους νταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα χεῖρας χωρὶς ὀργῆς καὶ διαλογισμῶν» (Α΄ Τιμοθ. ἀνθρώπων» (Ματθ. ιε΄ 8-9). β΄ 8). Καθαρὰ πρέπει νὰ εἶναι τὰ χέρια ποὺ ὑψώνο- Ὁ δύσκολος, δηλαδή, καὶ δύστροπος αὐτὸς λαὸς νται σὲ προσευχὴ καὶ εἰρηνικὴ ἡ καρδιά. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ πλησιάζει καὶ μὲ λατρεύει μόνο μὲ τὸ στόμα καὶ μὲ ὁ προφήτης Ἡσαΐας προσκαλοῦσε τοὺς Ἰουδαίους τιμᾶ μόνο μὲ τὰ χείλη, ἡ καρδιά του ὅμως, ἡ σκέψη πρῶτα νὰ λουσθοῦν καὶ νὰ καθαρισθοῦν ἐσωτερικὰ του, τὰ ἔργα του εἶναι πολὺ μακριὰ ἀπὸ ἐμένα καὶ τὶς καὶ νὰ ἀφαιρέσουν τὶς πονηριὲς ἀπὸ τὶς ψυχές τους Μάιος 2021 ἐντολές μου. Ἀνώφελα καὶ ἐπιφανειακὰ μὲ λατρεύουν, καὶ τότε νὰ ἔλθουν νὰ συνδιαλεχθοῦν μὲ τὸν Θεό (α΄ διότι ἀφήνουν τὴ δική μου ἀλήθεια καὶ διδάσκουν 16). Αὐτὸ αἰσθανόταν καὶ ὁ Δαβίδ, ὁ προσευχόμενος ἐντολὲς καὶ διδασκαλίες ἀνθρώπων. προφήτης: «Ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυ- Τὴν ἀποδοκιμασία του στὴν τυπολατρία, ξένη πρὸς σία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον. Καρδίαν τὴν ἀληθινὴ καὶ «ἐν πνεύματι» λατρεία, ἔχει ἐκδη- συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ λώσει ἀπὸ πολὺ παλαιὰ ὁ Θεός. Ἡ προφητικὴ φωνὴ ἐξουδενώσει» (Ψαλμ. ν΄ 18-19). Αὐτὴ τὴν καρδιὰ ἀντηχοῦσε, γιὰ νὰ ἀφυπνίσει τὸν ἀρχαῖο Ἰσραήλ: «Τί τὴν ταπεινὴ καὶ συντετριμμένη, ποὺ αἰσθάνεται καὶ νὰ τὶς κάνω τὶς τόσες θυσίες σας; λέει ὁ ἴδιος ὁ συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες της καὶ μετανοεῖ, δέχεται 54 Κύριος. Μὲ χορτάσατε ἀπὸ αὐτές. Δὲν εἶναι τὸ ὁ Θεός.

Ο ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ Φωτοβόλο πέρασμα Συμπληρώνονται 140 χρόνια σανθος κατόρθωσε νὰ ἐμπνεύ- δύναμη τῶν ἐπιδρομέων καὶ τὶς Μάιος 2021 ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Ἀρχιεπι- σει μὲ τὴ δυνατὴ παρουσία του ἀπειλὲς ποὺ τοῦ διαβιβάστηκαν, σκόπου Ἀθηνῶν Χρύσανθου, τοὺς νέους γιὰ νὰ δουλέψουν ἀρνήθηκε νὰ μετάσχει τῆς Ἐπι- 55 μίας μεγάλης μορφῆς τῆς νεό- γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν πονε- τροπῆς, ποὺ θὰ παρέδιδε τὴν τερης Ἐκκλησίας μας. Ὁ Ἀρχι- μένων ἀδελφῶν καὶ νὰ παρηγο- πόλη. Ὁ Χρύσανθος στὶς σχε- επίσκοπος Χρύσανθος ὑπῆρξε ρήσουν τοὺς πρόσφυγες. τικὲς πιέσεις, ἀπάντησε: εὐγενικὴ μορφή, πολυτάλαντη, μὲ εὐρύτατη μόρφωση καὶ ἄρι- Ἀλλὰ ἐκεῖ ποὺ ἔλαμψε ἡ με- «Ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας στη ἐπιστημονικὴ κατάρτιση, γάλη του μορφὴ ἦταν ὅταν ἔγινε δὲν παραδίδει τὴν πρωτεύουσα μεγάλος συγγραφέας, καλὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἐδῶ δι- τῆς Πατρίδος του εἰς οὐδένα ξέ- ὁμιλητής, πάνω ὅμως ἀπὸ ὅλα οχέτευσε ὅλη τὴν ταπεινὴ ἀλλὰ νον. Ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας ἕνα αὐτὰ ξεχώριζε ἡ μεγάλη του καὶ δυναμικὴ δραστηριότητά καθῆκον ἔχει: Νὰ φροντίση διὰ ἀρετή, ἡ εὐγένεια καὶ καλοσύ- του. Στὶς δύσκολες ἡμέρες τοῦ τὴν ἀπελευθέρωσίν της». Τὴν ἴδια νη. Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου ἵδρυσε στάση ἔδειξε καὶ στὸν Γερμανὸ τὴν «Πρόνοια τοῦ Στρατιώτου», Στρατάρχη Φον Στοῦμπε, ὅταν Πρὶν ἀνεβεῖ στὸν Ἀρχιεπι- ὅπου νέοι καὶ μεγάλοι, ἄνθρω- τὸν ἐπισκέφθηκε στὴν Ἀρχι- σκοπικὸ θρόνο χρημάτισε Ἐπί- ποι λίγων γραμμάτων καὶ ἐπι- επισκοπή. Ὁ Χρύσανθος τὸν σκοπος τῆς μαρτυρικῆς καὶ στήμονες κάτω ἀπὸ τὴν πνοή δέχθηκε ὄρθιος, ἀτάραχος καὶ ἑλληνικότατης Τραπεζοῦντας. του ἐργάσθηκαν γιὰ τὸ μέτωπο γαλήνιος, μὲ ψυχρὸ ὕφος. Δὲν Ἐκεῖ ἀνέπτυξε ἀξιόλογη ἐθνικὴ καὶ τὰ μετόπισθεν. Ἀπὸ τὸ ἁπλὸ τοῦ πρόσφερε οὔτε κάθισμα. καὶ κοινωνικὴ δράση. Τόσο γράμμα καὶ δέμα στὸν ἄγνω- Ὅταν αὐτὸς τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι στὸν διοικητικὸ ὅσο καὶ στὸν στο μαχητή, ὣς τὴ νομικὴ καὶ ὁ γερμανικὸς στρατὸς δὲν ἔφθα- πνευματικὸ τομέα μὲ τὸ κή- ἰατρικὴ περίθαλψη τῶν οἰκο- σε μὲ ἐχθρικὲς διαθέσεις κατὰ ρυγμα καὶ τὴν συγγραφὴ πρό- γενειῶν τῶν ἐπιστρατευμένων. τοῦ πληθυσμοῦ, ὁ Ἀρχιεπίσκο- σφερε πολλὰ σὲ μεγάλους καὶ Ὅλη ἡ πολύμορφη αὐτὴ ἐργασία πος τοῦ ἀπάντησε αὐστηρὰ μικρούς. Γιὰ νὰ βοηθήσει τὰ ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς θερμῆς καὶ ἄφοβα: «Κύριε Στρατάρχα, ὁ νιάτα ὀργάνωσε τὴν « Ἐθνικὴ του ἀγάπης πρὸς τὰ πονεμένα στρατός σας εἰσέβαλε εἰς ἕνα τόπον, Ἕνωση Νέων». παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἐπισκέπτεται τοῦ ὁποίου ὁ λαὸς ἠγωνίσθη μὲ συγχρόνως τοὺς τραυματίες μας πραγματικὴν πίστιν διὰ τὴν οὐδε- Στὰ χρόνια τοῦ Α´ Παγκο- στὰ νοσοκομεῖα, γυρίζει στὶς τερότητά του καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ σμίου Πολέμου ἡ «Ἕνωση τῶν φτωχογειτονιές, συνεργάζεται πιστεύη εἰς τὰ ἰδανικά του. Ἡ ἑλλη- Νέων» ἔδωσε τὸ «παρὼν» στὸ μέρα-νύχτα γιὰ τὴν ἀνακούφιση νικὴ Ἐκκλησία δὲν θὰ παραλείψη ἔργο τῆς κοινωνικῆς πρόνοι- τῶν φτωχῶν καὶ τὴν περίθαλψη νὰ κάνη τὸ καθῆκον της καὶ κατὰ ας καὶ βοήθησε ἰδιαίτερα στὴν τῶν ἐνδεῶν. τὴν κρίσιμον αὐτὴν περίστασιν». περίθαλψη τῶν Ἑλλήνων προ- σφύγων, ποὺ κατάφευγαν στὴν Ὁ Χρύσανθος δὲν ἦταν Ἡ σθεναρή του στάση τοῦ Τραπεζοῦντα ἀπὸ τὶς τουρ- ἁπλῶς ὀργανωτὴς φιλανθρω- κόστισε τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ κοκρατούμενες περιοχές. Τὸν πικῆς ἐργασίας. Ἐξασκοῦσε τὴν τὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο. Ἔγι- Αὔγουστο τοῦ 1917 μέσα σὲ ἀγάπη στὴν πληρότητά της. Ἡ νε ὅμως ὁ πνευματικὸς ἀρχηγὸς μιὰ ἡμέρα ἀποβιβάστηκαν 3.000 χριστιανικὴ καρδιά του αἰσθα- τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως στὴν πρόσφυγες, οἱ ὁποῖοι μέσα σὲ νόταν πὼς στὶς κουρασμένες, Ἑλλάδα. Ὁ μυστικὸς ἀσύρματος, τρεῖς ὧρες μὲ τὴν ἀστραπιαία στὶς δακρυσμένες μορφὲς τῶν μὲ τὸν ὁποῖο ἐπικοινωνοῦσε ἡ δράση τόσο τῆς ἐπιτροπῆς προ- συνανθρώπων του ὑπηρετοῦσε ἀγωνιζόμενη Ἑλλάδα μὲ τὴν σφύγων τῆς Μητροπόλεως, ὅσο τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Ὕστερα ἀπὸ ἑλληνικὴ Κυβέρνηση στὸ ἐξω- καὶ τῆς «Ἐθνικῆς Ἑνώσεως τῶν κάθε προσφορὰ τῆς ἀγάπης του τερικό, λειτουργοῦσε μέσα στὸ Νέων» ἐγκαταστάθηκαν ἄλλοι ἔνιωθε πὼς ἀξιώθηκε νὰ ὑπη- ἱστορικὸ σπιτάκι τοῦ Χρυσάν- στὰ σχολεῖα καὶ ἄλλοι στὴ Μονὴ ρετήσει Αὐτόν, ποὺ μὲ φόβο θου, ὁδὸς Σουμελᾶ 3 στὴν Κυ- Θεοσκεπάστου καὶ ἄλλοι σὲ διακονοῦν οἱ ἄγγελοι. ψέλη. ἑλληνικὲς οἰκογένειες τῆς Τρα- πεζοῦντας, ποὺ μὲ ἀγάπη τοὺς Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσαν- Ὅταν ἡ Βασίλισσα τοῦ ἀπέ- δέχθηκαν καὶ τοὺς περιέθαλψαν. θος ἦταν ἄνθρωπος βαθιὰ κα- νειμε στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ταρτισμένος, ἀλλὰ καὶ ἄνθρω- τὸν μεγαλόσταυρο ὁ ἀείμνη- Ἔβλεπε κανεὶς ἐκεῖ ζωντανὸ πος μὲ παλικαρίσια ψυχή. στος Ἀρχιεπίσκοπος εἶπε τὰ τὸ θαῦμα τῆς χριστιανικῆς ἀγά- Ἄνθρωπος θυσίας καὶ σταυροῦ. ὑπέροχα λόγια: «Σὲ ὅλη μου τὴ πης. Ἡ Ἐκκλησία γιὰ μιὰ ἀκόμη Ὅταν οἱ Γερμανοὶ ἔμπαιναν ζωὴ ὁ Σταυρὸς ὑπῆρξε ὁ σύντρο- φορὰ ἔδωσε τὸ «παρὼν» σὲ μιὰ στὴν Ἀθήνα φανέρωσε ὅλη του φός μου...» Καὶ πράγματι αὐτὸ τέτοια δύσκολη στιγμή. Ὁ Χρύ- τὴν τόλμη. Περιφρονώντας τὴν ἀπέδειξε μὲ τὴν ὅλη ζωή του.

«Ἐν ταῖς ἡμέ- ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ραις ἐκείναις, ἐγένετο ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν Πέτρον διερχόμενον διὰ αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο πάντων κατελθεῖν καὶ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξ. θ΄ 32-42 ἄνδρας πρὸς αὐτὸν ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἰωάν. ε΄ 1-15 πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς παρακαλοῦντες μὴ κατοικοῦντας Λύδδαν. Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. Ἀναστὰς δὲ Πέτρος τινα ὀνόματι Αἰνέαν ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμε- συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον νον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾽Ιησοῦς αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾽ αὐτῶν οὖσα ἡ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ Δορκάς. Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾽Εν ᾽Ιόππῃ δέ πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευ- ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν ομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἔργων Πέτρον ἀνεκάθισε. Δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστη- ἀγαθῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. Ἐγένε- σεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς το δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. Γνωστὸν δὲ αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐγένετο καθ᾽ ὅλης τῆς ᾽Ιόππης, καὶ ἐπίστευσαν ἐν ὑπερῴῳ. Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾽Ιόππῃ πολλοὶ ἐπὶ τὸν Κύριον». Η ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΦΘ Ο ΡΑΣ «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς Χριστός». Ἡ φθορὰ μιὰ μεγάλη πραγματικότητα τῆς ζωῆς μας. ὅλη ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Ἀμύνονται στὶς προσβολὲς Ὁ κατάκοιτος Αἰνέας, ἡ νεκρὴ Ταβιθά, ποὺ ἀναφέρει ἡ τοῦ κακοῦ καὶ δὲν ὑποκύπτουν. Ἀντέχουν στὰ κτυπή- ἀποστολικὴ περικοπή, καθὼς καὶ ὁ παράλυτος τοῦ σημε- ματα τοῦ πόνου, στὴν ἔλευση τῆς συμφορᾶς καὶ τῆς ρινοῦ Εὐαγγελίου δὲν ἦταν τὰ μόνα θύματα τῆς φθορᾶς. καταστροφῆς. Γιατὶ μέσα τους κρύβουν τὸ σπέρμα τῆς Μυριάδες καὶ ἑκατομμύρια τὰ ἀνθρώπινα θύματά της. καινούργιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τοὺς ἐλευθερώνει, APOSTOLOS Καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος βλέπουμε τὴν ἀγωνία καὶ τὸν τοὺς ἰσχυροποιεῖ, τοὺς ζωογονεῖ. Ἡ καινούργια ζωὴ τοῦ ἀγῶνα τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν ὑπερνίκηση τῆς φθορᾶς. Πνεύματος, ποὺ ζοῦν, εἶναι μιὰ συμμετοχὴ στὸν ἀγῶνα Μάταιος ὅμως κόπος. Καμιὰ ἀνθρώπινη δύναμη, καμιὰ καὶ τὴ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τῆς φθορᾶς. Ἔτσι οἱ τεχνικὴ ἐφεύρεση δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει τὸ ποτάμι φθαρτοὶ καὶ γήινοι ἄνθρωποι γίνονται ἀπὸ τώρα «υἱοὶ τῆς φθορᾶς. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς ἀπο- Θεοῦ» καὶ κληρονόμοι τῆς δόξας του. στολικῆς περικοπῆς εἶναι ἐκπληκτικό. Γιατὶ μᾶς μιλάει γιὰ ἕνα ἀντίθετο ρεῦμα ζωῆς, ποὺ ἦλθε στὴν φθαρτή μας ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ γῆ καὶ ἄρχισε νὰ νικᾶ τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο. Εἶναι τὸ Ἡ καινούργια ὅμως αὐτὴ πραγ­ ματικότητα δὲν ρεῦμα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θεραπεύει, ἀφυπνίζει, ἀνασταίνει καὶ θὰ ἔλθει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ νικήσει ὁριστικὰ ἔχει πλήρως ἀποκαλυφθεῖ. Ἡ νίκη ἐναντίον τῆς φθορᾶς τὴν φθορὰ καὶ θὰ ἀφθαρτοποιήσει ὅλους καὶ ὅλα. δὲν ἔγινε ἀκόμη ὁριστική. Καὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡ φύση βρίσκονται ἀκόμη ὑπὸ τὸ κράτος τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ θανάτου. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος μὲ τὴν δύναμη τοῦ Χρι- στοῦ ἀνέστησε τὴν Ταβιθά. Καὶ ἡ ἀνάσταση αὐτὴ ἦταν Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, μὲ τὴν ζωοποιὸ δύναμη τοῦ ἕνα ἀκόμη «σημεῖον», μιὰ ἀπόδειξη τῆς καινούργιας Χριστοῦ, θεράπευσε ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ ἦταν ὀκτὼ ἐποχῆς, ποὺ ἄρχισε μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου. Ἡ ἀνά- χρόνια παράλυτος. «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς Χριστός», σταση ὅμως αὐτὴ δὲν ἦταν ὁριστική. Γιατὶ ἡ Ταβιθὰ τοῦ εἶπε. Μὲ τὴν ἴδια δύναμη ἀνέστησε τὴν ἐκλεκτὴ πέθανε καὶ πάλι. Ἡ ὁριστικὴ ὑπερνίκηση τῆς φθορᾶς Χριστιανὴ γυναίκα τῆς Ἰόππης, τὴν Ταβιθά. Μὲ τὸν καὶ τοῦ θανάτου θὰ γίνει στὴν Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, τρόπο αὐτὸ γινόταν φανερὸ, ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ποὺ ὅλοι μας περιμένουμε. Ἡ ὁριστικὴ νίκη ἐναντίον διαχειρίζον­ταν τὴν φιλάνθρωπη καὶ σωτήρια δύναμη τῆς φθορᾶς θὰ σημάνει, ὅταν θὰ ἔλθει καὶ πάλι ὁ Κύρι- τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ νικοῦσε τὴν φθορά. Ὁ Κύριος ος Ἰησοῦς ὡς βασιλιὰς καὶ νικητὴς καὶ θὰ βασιλεύσει ἦταν Ἐκεῖνος, ποὺ ἔφερε καὶ μετέδιδε πρῶτος τὴν θεία στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. αὐτὴ δύναμη. Καὶ μετὰ τὴν Ἀνάληψή του, ἡ ἴδια δύναμη Ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς περιγράφει πολὺ ἔντονα καὶ πολὺ ξεχύθηκε στοὺς Ἀποστόλους καὶ στὴν Ἐκκλησία του, καθαρὰ τὴν ὁριστικὴ αὐτὴ ὑπερνίκηση τῆς φθορᾶς. μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Μᾶς λέει ὅτι ὅλα τότε θὰ ἀλλάξουν. Οἱ νεκροὶ θὰ ἀνα- Μάιος 2021 Ἔτσι ἄρχισε στὴν γῆ μιὰ καινούργια πραγματικότη- στηθοῦν ἄφθαρτοι καὶ θὰ ἀποκτήσουν ἕνα καινούργιο τα. Στὴν ἐποχὴ αὐτή, οἱ ἄνθρωποι μὲ τὴν ζωοποιὸ δύνα- σῶμα ντυμένο μὲ οὐράνια δόξα. Ἡ ἀγωνία, ὁ πόνος, μη τοῦ Χριστοῦ ἀρχίζουν νὰ κερδίζουν τὶς πρῶτες νίκες ἡ ἀθλιότητα τοῦ κόσμου θὰ ἐξαφανιστοῦν. «Καινοὺς ἐναντίον τῆς φθορᾶς. Ἀρχίζουν νὰ νικοῦν τὰ πρῶτα οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα (τὴν συμπτώματα τῆς φθορᾶς. Μὲ τὸ φῶς τοῦ λόγου τοῦ ὑπόσχεση) αὐτοῦ προσδοκῶμεν», γράφει ὁ ἀπόστολος Χριστοῦ διαλύουν τὰ σκοτάδια τῆς πλάνης καὶ ἀνακα- Πέτρος (Β΄ Πέτρ. γ΄ 13). Καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λύπτουν τὴν ἀλήθεια. Μὲ τὴν δύναμη τῆς χάριτός του γράφει ὅτι «ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν 56 νικοῦν τὰ πάθη, ποὺ ριζώνουν μέσα στὴν ψυχὴ καὶ τὴν ὀφθαλμῶν» τῶν ἀνθρώπων (Ἀποκ. ζ΄ 17).

«Ἐν ταῖς ἡμέραις ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ ἁγίου καὶ πίστεως. Καὶ ἐκείναις, διασπαρέντες ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς τῷ Κυρίῳ. Ἐξῆλθε δὲ θλίψεως τῆς γενομένης ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξ. ια΄ 19-30 εἰς Ταρσὸν ἀναζητῆσαι ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἰωάν. δ΄ 5-42 Σαῦλον, καὶ εὑρὼν ἤγα- ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μη- γεν εἰς Ἀντιόχειαν. Ἐγένετο δὲ αὐτοὺς καὶ ἐνι- δενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις. αυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς. Ἐν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱερο- τὸν Κύριον Ἰησοῦν. Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ΄ σολύμων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν· ἀναστὰς δὲ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρε- εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἅγαβος ἐσήμανε διὰ τοῦ ψεν ἐπὶ τὸν Κύριον. Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς Πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ΄ ὅλην τὰ ὦτα τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις τὴν οἰκουμένην· ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου περὶ αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν ἕως Καίσαρος. Τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς ηὐπορεῖτό Ἀντιοχείας· ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν τις ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς· ὃ τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρε- ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος σβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρνάβα καὶ Σαύλου». «Η ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ» «Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ’ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον». Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν σημερινὴ ἀποστολικὴ πε- Θεοῦ. Ἴσως μὲ τὰ γεγονότα αὐτὰ τοῦ πόνου θέλει νὰ μᾶς APOSTOLOS ρικοπή, ἔρχεται νὰ μᾶς διδάξει, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ κυρίως ἀνοίξει καινούργιους δρόμους ζωῆς, νὰ μᾶς ἀνοίξει τὰ ἐργάζεται καὶ δημιουργεῖ εἶναι ὁ Θεός. Τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ κλεισμένα αὐτιὰ τῆς ψυχῆς μας, νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν Μάιος 2021 ἐργάζεται ἀθόρυβα καὶ μυστικά. Πῶς ὅμως ἐργάζεται; Μὲ σωτηρία τῆς βασιλείας του. δύο κυρίως τρόπους. Πρῶτα-πρῶτα τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ. 57 Ὅλα ὅμως αὐτὰ φανερώνουν ὅτι τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ πάντα ἔχει κάτι νὰ δώσει. Τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ Τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ εἶναι καθοδηγητικό. Αὐτὸ τὸ ἔνιωσε ΕΥΛΟΓΕΙ μὲ ἕνα ἰδιαίτερο τρόπο ἡ πρώτη χριστιανικὴ Ἐκκλησία. Σκορπίζει πλούσια καὶ ἄφθονη τὴν χάρη καὶ τὴν Μὲ τὸν θάνατο τοῦ πρωτομάρτυρα Στεφάνου εἶχε ξε- σπάσει ἕνας γενικότερος διωγμὸς ἐναντίον τῶν πιστῶν. δύναμή του. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ δεύτερος τρόπος μὲ τὸν Ἔτσι πολλοὶ μαθητὲς «διεσπάρησαν» σὲ διάφορα μέρη ὁποῖο ἐργάζεται ὁ Θεός. Οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ κατα- «ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας». Τὸ γε- διωγμένοι φθάνουν στὴν Ἀντιόχεια. Μιὰ πόλη μεγάλη γονὸς αὐτό, ποὺ ἦταν μιὰ δοκιμασία γιὰ τὴ νεοσύστα- καὶ πλούσια, ἀλλὰ καὶ ἁμαρτωλή. Διαβόητη γιὰ τὴν τη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὸ ἀγαθὸ χέρι τοῦ Θεοῦ τὸ διαφθορά της. Ἄγονο φαινόταν τὸ ἔδαφός της γιὰ χρι- χρησιμοποίησε γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὰ στιανικὴ σπορά. Καὶ ὅμως ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου, ἔθνη. Ὅπως σημειώνει ὁ ἱερὸς Λουκᾶς, οἱ μαθητὲς αὐτοὶ ποὺ ἄρχισαν νὰ σπέρνουν οἱ ἁπλοὶ ἐκεῖνοι μαθητὲς «εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς τοῦ Κυρίου, παρουσίαζε ἐκπληκτικὴ καρποφορία. Ἡ Ἑλληνιστὰς εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν». ἐξήγηση δὲν εἶναι ἄλλη: «Ἦν χεὶρ Κυρίου μετ’ αὐτῶν» Ἔτσι ἔγινε φανερό, ὅτι τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καθοδηγοῦσε πιὰ γι’ αὐτὸ καὶ «πολὺς ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν τὴν Ἐκκλησία στὸν εὐαγγελισμὸ ὁλόκληρου τοῦ κόσμου. ἐπὶ τὸν Κύριον». Καὶ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ εὐλόγησε τόσο πολὺ τὴν σπορὰ στὸν ἄγονο ἐκεῖνο τόπο, ὥστε ἐκεῖ γιὰ Τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καθοδηγεῖ καὶ ἐμᾶς, μὲ τὰ γεγονό- πρώτη φορὰ οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ νὰ πάρουν τὸ τα καὶ τὶς ἀλλαγές, ποὺ συμβαίνουν στὴν ζωή μας. Τὰ ὄνομα ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ! γεγονότα τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι τυχαῖα. Ἐλέγχονται καὶ κατευθύνονται ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ. Ἕνα ἐμπόδιο, «Ἄγονες οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας», παραπονοῦνται ποὺ συναντᾶμε στὴν πραγματοποίηση τῶν σχεδίων συχνὰ οἱ γονεῖς καὶ οἱ δάσκαλοι, ὅταν βλέπουν νὰ μὴ μας, δὲν εἶναι πάντα χωρὶς νόημα. Μιὰ δυσκολία, ποὺ ἀποδίδουν ἢ καὶ νὰ ἀποτυχαίνουν οἱ προσπάθειές μᾶς σταματᾶ νὰ κάνουμε κάτι, κατευθύνεται ἀπὸ τὸ τους γιὰ τὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν, τῶν μαθητῶν τους. προνοητικὸ χέρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος τὸν «Ἁμαρτωλὴ Ἀντιόχεια ἡ κοινωνία μας», ἐπαναλαμβάνουν ὁποῖο φέρνει κοντά μας ὁ Θεός, ἴσως εἶναι ὁ ἀγγελιο- μερικοί. «Ποιὸς θὰ δεχθεῖ τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου;» Καὶ φόρος τοῦ θελήματός του. Ἂς τὸν προσ­έξουμε, ἂς τὸν ἄλλοι λένε: «Τί μποροῦμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς, ἄνθρωποι μὲ ἀκούσουμε. Τὸ χριστιανικὸ ἔντυπο, ποὺ πέφτει στὰ περιορισμένες δυνατότητες, χωρὶς ἐπίσημες θέσεις, χωρὶς χέρια μας, εἶναι ἡ ἐπιστολὴ ποὺ μᾶς στέλνει ὁ Θεός, γνωριμίες;» γιὰ νὰ μᾶς κατευθύνει στὰ ζητήματα τῆς ζωῆς μας. Καὶ ὅταν ἀκόμη στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας συναντᾶμε τὴν Ἀλλὰ ἂς διαβάσουμε ξανὰ αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὴν Ἀντι- ἀποτυχία, τὸν πόνο καὶ τὸν θάνατο, ἂς προσπαθοῦμε όχεια μὲ τοὺς ἁπλοὺς ἐκείνους μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. νὰ ἀνακαλύπτουμε καὶ ἐδῶ τὸ καθοδηγητικὸ χέρι τοῦ Καὶ θὰ δοῦμε ὅτι ὡς Χριστιανοὶ διαθέτουμε ἕνα μυστικὸ ὅπλο: Τὸ παντοδύναμο χέρι τοῦ Θεοῦ. Τὸ συνειδητο- ποιοῦμε;

Νὰ νικὰς τὸ κακὸ μὲ τὴν καλοσύνη Παλαιότερο ἀλλὰ μὲ διαρκῆ ἐπικαιρότητα τὸ ἐρώτη- Γιατί ὅμως; Ἡ ματιά του δὲν ἦταν ματιὰ ποὺ τόξευε μα: Τί μπορεῖ νὰ φοβᾶται ἕνας δήμιος καὶ μάλιστα ἀπὸ μίσος, ἐκδίκηση. Ἦταν ματιὰ γεμάτη ἀγάπη, συμπάθεια. τὸ θύμα του; Τὸ θύμα τρέμει τὸν δήμιο καὶ ὄχι ὁ δήμι- Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς ἀγάπης, νὰ συναντάει τὸ μίσος ος τὸ θύμα. Εἶναι ποτὲ δυνατὸν ἕνα λιοντάρι νὰ τρέμει καὶ νὰ τὸ νικάει. Δὲν νικιέται «ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ μπροστὰ σ’ ἕνα ἐλάφι; Ἕνας λύκος νὰ τρομοκρατεῖται νικάει ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακό». Περίεργο φαίνεται ἀπὸ ἕνα πρόβατο; Τί νὰ φοβηθεῖ ἕνας πανίσχυρος δήμιος στὴν κοντόθωρη σκέψη μας. Καὶ ὅμως εἶναι ψηλαφητὴ ἐμπειρία γιὰ τὶς μεγάλες ψυχὲς ποὺ ἐμπνέονται ἀπὸ τὴν ἀπὸ τὸ ἐξουθενωμένο θύμα του; Καὶ ὅμως ὑπάρχει κάτι ποὺ κάνει καὶ τὸν πιὸ σκληρὸ ἀγάπη τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ. Εἶπαν καὶ εἶναι σωστό, πὼς γιὰ νὰ πλήξει κανεὶς καὶ θηριώδη δήμιο νὰ τρέμει. Κάτι ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀντικρίσει καὶ ὁ πιὸ ἀπάνθρωπος δήμιος. Τὴν ὥρα πληττόμενος προκαλεῖ στὸν ἀντίπαλό του τὸ ἐκδικητικὸ ἐκείνη τρέμει στὰ βάναυσα χέρια του τὸ μαστίγιο, σπάει μένος. Νὰ φύγει; Προκαλεῖ τὴν καταδιωκτικὴ ὁρμή. Νὰ ἡ πετρωμένη του καρδιά, ἐξεγείρεται ἡ ναρκωμένη του σταθεῖ ὅμως ἀτάραχος καὶ νὰ ἀτενίσει μὲ πηγαία ἀγάπη, συνείδηση. Ποιός εἶναι ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν δή- μὲ χριστιανικὴ καρτερία, ἀφοπλίζει καὶ τὸν πιὸ σκληρὸ μιων; Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτουν τὰ ἴδια τὰ γεγονότα, ὅπως διώκτη. «Ἄνθρακας πυρὸς σωρεύεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν διαδραματίστηκαν στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως τῆς αὐτοῦ» (Ρωμ. ιβ΄ 20) μὲ τὴν ἀγάπη, μᾶς ὑπογραμμίζεἰ ναζιστικῆς φρίκης. Ἕνας ἱερέας ἀνάμεσα στὰ τραγικὰ ἐκεῖνα θύματα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Θὰ πρέπει ὁ ἐχθρὸς νὰ ἔχει φθάσει τῶν μελλοθανάτων ποὺ ἦταν στοιβαγμένα στὰ στρατό- στὸ ἔσχατο σημεῖο τῆς πωρώσεως, γιὰ νὰ μὴ συγκινηθεῖ πεδα τοῦ Ἄουσβιτς. Σκιὲς ἐξουθενωμένες πού, ὅπως τὶς ἀπὸ τὸ ψυχικὸ μεγαλεῖο μιᾶς ψυχῆς πλημμυρισμένης κατάντησαν, δὲν θύμιζαν ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ἀγάπη. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀσύλληπτο ποὺ ἔφερε ὁ Χριστὸς στὸν ἑρπετὰ ποὺ σάλευαν μέσα σὲ σκοτεινὲς σκιές. Ὅποιος βρισκόταν ἐκεῖ γνώριζε καλά, πὼς ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πείνα κόσμο. Δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀγάπη, ποὺ δὲν ἀνταποδίδει καὶ τὰ βασανιστήρια, περίμενε στὴν οὐρὰ ποὺ ὁδηγοῦσε τὸ κακό, ἡ ἀγάπη ποὺ συγχωρεῖ, ἡ ἀγάπη ποὺ εὐεργετεῖ. Εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ πονάει, ποὺ λυπᾶται, ὄχι γιὰ τὸν ἑαυ- στὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα. Οἱ καταδικασμένοι ἐκλιπαροῦσαν τοὺς δήμιους τους τό της, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἄλλο, τὸν σκληρό, ποὺ βασανίζεται τουλάχιστον γιὰ λίγο νερό, γιὰ νὰ σβήσουν τὸ μαρτύριο ἀπὸ τὴν κακία του. Γι’ αὐτὸ συμπάσχει μαζί του καὶ ποθεῖ τῆς δίψας. Ὅλα μποροῦσαν νὰ τὰ ὑποφέρουν. Ἡ δίψα τὴ σωτηρία του. Καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ ἀγάπη συγκεντρώνεται ὅμως ἦταν κάτι ἀφόρητο. Ὁ ἱερέας ἀνάμεσά τους, σύγ- στὸ ἱλαρὸ βλέμμα τῆς ἀγάπης. Καὶ αὐτὸ τὸ βλέμμα ἢ χρονη μαρτυρικὴ μορφὴ στὸ βωμὸ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συγκινεῖ καὶ μεταστρέφει ἢ γίνεται ὁ δήμιος τῶν δήμιων, ὑπέρτατης θυσίας, δὲν ζητάει τίποτα, δὲν ἐκλιπαρεῖ τοὺς στὶς ἀμετανόητες ψυχές, ἕως ὅτου τὶς ἀφυπνίσει, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ἠθική τους νάρκωση. δήμιους του. Στέκει ἐκεῖ μεγαλοπρε- πής, ἤρεμος καὶ προσεύχεται. Ἀγνώριστο τὸ σῶμα του ἀπὸ τὶς Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν Περιοδικόν. κακουχίες καὶ τὰ μαρτύρια, ἀνέγγι- Ὄργανον Ἀδελφότητος Θεολόγων ἡ «ΖΩΗ» χτη ὅμως ἡ ψυχή του ἀπὸ τὸν φόβο Κυκλοφορεῖ κάθε μήνα. καὶ τὰ βασανιστήρια. Ὁ θάνατος ποὺ Ἐκδότης: Ἀδελφότης Θεολόγων ἡ «ΖΩΗ» Σ.Α., Ἱπποκράτους 189, 114 72 Ἀθῆναι. κρέμεται ἀδιάκοπα πάνω ἀπὸ τὸ κε- Τηλ.: 210 64 28 331, FAX: 210 64 63 606. φάλι του δὲν τὸν φοβίζει, γιατὶ ζεῖ Διευθυντὴς Συντάξεως: Γεώργιος Β. Μελέτης, Ἱπποκράτους 189, 114 72 Ἀθῆναι. μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως καὶ Ἐκτύπωση: «Λυχνία Α.Ε.», Ἀνδραβίδας 7, 136 71 Χαμόμυλο - Ἀχαρνῶν. μέσα στὸ φῶς τῆς αἰωνιότητας. Τὰ Τηλ.: 210 3410436, FAX: 210 3425967, www.lyhnia.gr χείλη δὲν θρηνοῦν καὶ τὰ μάτια δὲν ΚΩΔΙΚΟΣ: 01 1290 δακρύζουν. Τὸ στόμα σιγοψιθυρίζει ὕμνους καὶ τὸ βλέμμα ἀκτινοβολεῖ Ἡ ἀνανέωση τῆς ἐτήσιας συνδρομῆς ἐσωτερικοῦ (10 €) μπορεῖ νὰ γίνει μὲ τοὺς ἑξῆς τρόπους: α) Μὲ κατάθεση στὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος, στὸν λογαριασμὸ τὴν οὐράνια γαλήνη ποὺ κατακλύζει ποὺ διατηρεῖ ἡ Ἀδελφότητα ὑπ᾽ ἀριθμ.: 132/296000-13 (ΙΒΑΝ: GR1501101320000013229600013), δικαιούχος: Ἀδελφότης Θεολόγων ἡ τὴν πιστὴ καρδιά του. «ΖΩΗ». Στὴν αἰτιολογία νὰ ζητᾶτε νὰ σημειώνεται ρητῶς τὸ ὀνοματεπώνυμο Μὲ τὸ βλέμμα τῆς ἀγάπης τοῦ τοῦ συνδρομητὴ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ περιοδικοῦ (ΖΩΗ) Χριστοῦ ἀτένιζε τοὺς δήμιους του. Καὶ αὐτὸ τὸ ἱλαρὸ βλέμμα γινόταν β) Στὰ βιβλιοπωλεῖα «ΖΩΗ» (Καρύτση 14, Ἀθήνα καὶ Ἁγ.Σοφίας 41, Θεσσαλονίκη) πύρινη ρομφαία ποὺ κομμάτιαζε τὶς καὶ συνεργαζόμενα βιβλιοπωλεῖα γ) Στὸ γραφεῖο τοῦ περιοδικοῦ: Ἱπποκράτους 189, 114 72 Ἀθήνα Μάιος 2021 παγωμένες πέτρινες καρδιές τους. δ) Στὰ ΕΛΤΑ μὲ ἔντυπο ταχυπληρωμῆς ποὺ συναποστέλλεται ἀνὰ τακτὰ χρονικὰ Αὐτὸ τὸ βλέμμα δὲν μποροῦσαν νὰ διαστήματα γιὰ ὅσους ἔχουν ὀφειλή ἀντικρίσουν οἱ δήμιοι. Ἦταν ὁ φόβος ε) Στὰ ΕΛΤΑ μὲ ταχυδρομικὴ ἐπιταγὴ στὴ διεύθυνση τοῦ περιοδικοῦ (Ἱπποκράτους τους, ὁ ἐφιάλτης τους. Τὸ μαρτύριό τους. Οἱ ἴδιοι τὸ ὁμολογοῦσαν. Καὶ 189, 114 72 Ἀθήνα). Προβλέπεται ἐπιβάρυνση μὲ ταχυδρομικὰ τέλη στ) Σὲ κατὰ τόπους συνεργάτες καὶ ἀντιπροσώπους, οἱ ὁποῖοι θὰ κόβουν σχετικὲς εἶχαν στιγμὲς ποὺ ἡ ἀγωνία τους ἀποδείξεις. Ἡ ἀνανέωση τῆς ἐτήσιας συνδρομῆς ἐξωτερικοῦ (25 €) / Κύπρου (15 €) γινόταν κραυγή. Καὶ τότε τοῦ φώ- μπορεῖ νὰ γίνει μόνο μὲ κατάθεση στὴν τράπεζα: ναζαν: Σταμάτα νὰ μᾶς κοιτᾶς ἔτσι. ΙΒΑΝ: GR1501101320000013229600013 58 Δὲν ἀντέχουμε αὐτή σου τὴ ματιά. BIC/Swift Code: ETHNGRAA

ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΘΕΟΔ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ (1770 - 1843) 5 Ε΄ «Ο ΔΡΑΜΑΛΗΣ! Ο ΔΡΑΜΑΛΗΣ!» θάρρος. Ἡ καρδιά τους δυναμώνει, καθὼς ξεκινοῦν Μάιος 2021 Οἱ καλοκαιρινοὶ μῆνες τοῦ 1822 εἶναι ἀπὸ τοὺς γιὰ τὰ Δερβενάκια. πιὸ δραματικοὺς τῆς Ἐπαναστάσεως. 59 Ἠ Πύλη στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ τώρα Ὁ Κολοκοτρώνης ἔφθασε στὰ Δερβενάκια στὶς 26 ἄρχισε πιὰ νὰ ἀνησυχεῖ σοβαρὰ γιὰ τὶς νίκες τῶν Ἰουλίου. Ἦταν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Κατό- Ἑλλήνων στὸ Μωριᾶ καὶ στὴ Ρούμελη, διατάσσει τὸν πιν βάζει στὶς πιὸ ἐπίκαιρες θέσεις τὰ διαλεχτότερα Δράμαλη νὰ σβήσει τὴ φλόγα αὐτή, ποὺ μιὰ χούφτα παλικάρια του καὶ τοὺς πιὸ ἀτρόμητους ὁπλαρχηγούς ραγιάδων ἄναψαν κεῖ κάτω. Καὶ νά, ὁ νικητὴς τοῦ του, ἐνῶ στὸ Ἀγριλόβουνο, ποὖταν θεατὸ ἀπὸ παντοῦ, Ἀλὴ Πασᾶ μὲ 30.000 στρατὸ κατεβαίνει στὴ Ρούμελη, ἐπάνω σὲ ξύλα καὶ σὲ βράχους κρεμάει φέσια, κάπες, κι ἀπ’ τὴ Ρούμελη στὸ Μωριᾶ. Φωτιὰ καὶ σίδερο καὶ μπαϊράκια, γιὰ νὰ φαίνεται ἀπὸ μακρυὰ πολὺ στρατός. θάνατο σκορπᾶ στὸ πέρασμά του. Ἕνα ξεφωνητὸ τρόμου, ἀκούγεται σὲ πολιτεῖες καὶ σὲ χωριά. Ὅταν πιὰ ἑτοιμάσθηκαν ὅλα, ὁ Κολοκοτρώνης ζη- – Ὁ Δράμαλης! Ὁ Δράμαλης! Ἔρχεται ὁ Δράμαλης. τεῖ ἀπὸ τὸν παπα-Ζαφειρόπουλο νὰ κάνει μιὰ δέηση Τὰ μέλη τῆς προσωρινῆς Κυβερνήσεως, μέσα στὴν Παναγία. Μπρὸς αὐτὸς καὶ τριγύρω του ὅλα τὰ στὸν τρομερὸ πανικό, καταφεύγουν σὲ δυὸ γολέτ- παλικάρια παρακαλοῦν γονατιστοὶ τὴν Παρθένο νὰ τες στὸ λιμάνι τῶν Μύλων. Καὶ ὁ Μαίτλαν, Ἄγγλος δώσει νίκη στ’ ἄρματα τῶν Χριστιανῶν. ἁρμοστὴς στὰ Ἑπτάνησα προφητεύει: «Τὸν Αὔγουστο ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ὑπάρχει». Καὶ τὴν ἔδωσε τὴ νίκη.... Ἡ δυνατὴ προφυλακὴ τοῦ Μιὰ μόνο καρδιὰ δὲν δείλιασε αὐτὴ τὴ στιγμή, μεγάλου στρατοῦ τοῦ Δράμαλη μπαίνει στὰ στενά. σημειώνει ὁ βιογράφος τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ. Μιὰ ψυχὴ μένει ὀρθή, μιὰ θέληση ἀλύγιστη: ὁ Κολοκο- Μὲ τὸ σύνθημα τοῦ Κολοκοτρώνη, τοὺς 10 πυρο- τρώνης. Ἔχει καταλάβει πὼς τώρα ὁ ἀγώνας εἶναι βολισμούς, ἡ μάχη ἀρχίζει. Ἀπὸ κάθε κοτρώνι καὶ κάθε γιὰ ὅλα, κι ἔχει ζώσει τὸ σπαθὶ νὰ γλυτώσει ἄλλη μιὰ χαμόκλαδο χύθηκε κατὰ τῶν Τούρκων φωτιά, μολύβι, φορὰ τὴν Ἐπανάσταση καὶ τὴν Ἑλλάδα. θάνατος. Ἄναψαν τὰ Δερβενάκια. Παντοῦ ἀστραπὲς Ρίχνεται στὸν ἀγώνα μὲ τοῦτα τὰ λόγια: καὶ βροντές, φωνὲς, βόγγος, βοή. Σὰν κοπάδι τρομαγ- – Κάντε κουράγιο, ἐγὼ θὰ βγῶ νὰ πολεμήσω... Ὁ μένα πουλιὰ σκόρπισαν οἱ ἐχθροί, τρέχουν ἀλαλια- Θεὸς εἶναι μὲ μᾶς, δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει νὰ χαθοῦμε. σμένοι, ὁ καθένας τους νὰ σωθεῖ πρὸς τὴν πλαγιὰ τοῦ Αὐτὰ δὲν ἦταν ἁπλᾶ λόγια, γράφει ὁ Ἀκαδημαϊκὸς βουνοῦ, τὸν ἀνήφορο, νὰ περάσουν τὴν κορφή, νὰ Σ. Μελᾶς, «ἦταν πίστη βαθιὰ στὸν Θεό, στὸν ἀγώνα, πέσουν κατὰ τὸν Ἅγιο Σώστη, νὰ πιάσουν τὸ δημό- στοὺς Ἕλληνες, στὸν ἑαυτό του, ποὺ πλημμύριζε τὰ ἡρω- σιο δρόμο ποὺ πάει στὴν Κουρτέσα. Μὰ μπρός τους ικά του στήθη». πετιόνται τὰ ἀτρόμητα παλικάρια τοῦ Ἀντώνη Κολο- Μὰ πρὶν ξεκινήσουν γιὰ τὰ Δερβενάκια, ὅπου κοτρώνη. Τοὺς κόβουν τὸ δρόμο, ἐνῶ μιὰ τρομερὴ θὰ ἔδινε τὴ μάχη, ὁ ἀρχηγὸς θέλει νὰ τοὺς μιλήσει. μάχη ξεσπᾶ στὴ χαράδρα ἐκείνη. Οἱ Τοῦρκοι μέσ’ στὸν Ἀρματώνεται, φορεῖ τὴν περικεφαλαία του, καβαλ- πανικό τους τρέχουν νὰ γλυτώσουν, ἀφήνοντας ὅλα, λικεύει τὸν Κεχαγιά του, τοὺς συνάζει κάτω ἀπὸ τὸν ἄλογα, τρόφιμα, ὅπλα. Κι οἱ Ἕλληνες λιγοστοί, ἀλλ’ πελώριο πλάτανο, στὴν Τριπολιτσά: ἀντρειωμένοι, τοὺς κυνηγοῦν ἀπὸ κοντά... – Ἕλληνες, βρυχιέται σὰ λιοντάρι, σειῶντας τὴν πυκνὴ ψαριά του χαίτη. Ἐσεῖς δὲν εἴσαστε ποὺ γιὰ Νύχτωσε. Τὸ σκοτάδι μεγαλώνει τὸν τρόμο τῶν τὴν ἀγάπη τῆς Πατρίδος καὶ γιὰ τὴν Πίστη τοῦ Χρι- Τούρκων. Κλάματα καὶ θρῆνοι καὶ κραυγὲς καὶ βογ- στοῦ σηκώσατε τ’ ἄρματα καὶ τὴ σημαία τοῦ Σταυ- γητὰ μελλοθανάτων γεμίζουν τὸν ἀέρα. Ὁ ἴδιος ὁ ροῦ; Ἕλληνες! Καὶ αὐτοὺς θὰ τοὺς νικήσουμε. Εἶναι Δράμαλης παίρνει τὰ βουνὰ γιὰ νὰ σωθεῖ. Ἡ δοξα- θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι κοντά μας καὶ μᾶς βοηθάει, σμένη του στρατιὰ διαλύεται. γιατὶ πολεμᾶμε γιὰ τὴν πίστη μας, γιὰ τὴν πατρίδα μας, γιὰ τοὺς γέρους γονιούς, γιὰ τὰ ἀδύναμα παιδιά Τὰ Δερβενάκια μετὰ τὴ μάχη παρουσίαζαν τρα- μας, γιὰ τὴ ζωή μας, τὴ λευτεριά μας... Καὶ ὅταν ὁ γικὸ θέαμα. Ὅπως γράφει ἕνας περιηγητής, ποὺ δίκαιος Θεὸς μᾶς βοηθάει, ποιὸς ἐχθρὸς ἠμπορεῖ πέρασε σὲ λίγο ἀπὸ τὰ Δερβενάκια, «πέντε χιλιάδες νὰ μᾶς κάνει καλά; Ἕλληνες! Στὰ ἄρματα! Θὰ τοὺς νεκροί, χωρὶς τὰ ἄλογα, τὶς γκαμῆλες, τὰ μουλάρια, ἦταν συντρίψουμε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. ξαπλωμένοι σ’ αὐτὲς τὶς Θερμοπῦλες τοῦ Μωριᾶ». Καὶ Τὰ παλικάρια κοιτοῦν κατάματα τὸ μεγάλο τους παντοῦ λαμποκοποῦσαν τουφέκια, σπαθιά, πιστό- ἀρχηγό, ἀτάραχο μέσα στὴ φουρτούνα. Παίρνουν λια μὲ διαμαντοστόλιστες λαβές, σημαῖες, τύμπανα, χρυσὰ κι ἀργυρὰ σκεύη. Τὰ λάφυρα ποὺ ἔπεσαν στὰ χέρια τῶν Ἑλλήνων στὴ μάχη αὐτὴ ἦταν ἀναρίθμητα. Πραγματικά, ἡ μάχη τῶν Δερβενακίων ἦταν μία ἀπὸ τὶς ἐνδοξότερες νίκες τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστά- σεως ποὺ ἔμεινε ὁλοζώντανη στὴ μνήμη τοῦ Ἔθνους. (Συνεχίζεται)

ΕΠΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΗΓΗ ΘΕΙΑΣ ΖΩΗΣ μὲ πτυχίο Εἰδικῆς Ἐκπαίδευσης καὶ ἐργάζεται στὴν ἀνάπτυξη συστημάτων ἐπικοινωνίας γιὰ ἄτομα μὲ ΤΟ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» εἶναι τὸ πιὸ μεγάλο μή- ἀναπηρίες. Ὑπάρχουν καὶ σήμερα, ἄνθρωποι-πρότυ- νυμα χαρᾶς καὶ ἐλπίδος, τὸ καύχημα καὶ ἡ δύναμη πα. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι δὲν ἔχουμε μάθει νὰ τοὺς κάθε πιστοῦ. Μᾶς ὑπενθυμίζει τὸν μοναδικὸ θρίαμβο γυρεύουμε στὰ σωστὰ μέρη. τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου καὶ μᾶς παρακινεῖ, «ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. ς´ 4). Τότε καὶ μόνον τότε δὲν Τιμώντας τὴν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν θὰ εἶναι μόνον ὁ Χριστὸς ὁ αἰώνιος θριαμβευτής. Μὲ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, ἡ Γαλλία, σὲ μιὰ συμβολικὴ τὴ βίωση τῆς νέας ἀναστημένης ζωῆς, ποὺ μᾶς χάρισε κίνηση, δάνεισε στὴ χώρα μας γιὰ ἕνα ἔτος τὸ μεγά- ὁ ἀναστημένος Κύριος, θὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς νικητές. λων διαστάσεων (4 x 9 μ.) ἀντίγραφο τῆς περίφημης Νικητὲς τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου, τῆς ἀγωνίας. νωπογραφίας τοῦ Ἀναγεννησιακοῦ ζωγράφου Ραφαὴλ Ἡ ψυχή μας θὰ τραγουδάει ἐλεύθερη πιὰ τὴ μεγάλη «Ἡ Σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν», ποὺ κοσμεῖ τὴν κεντρικὴ χαρά της, γιατὶ ὁ ἀναστημένος Θεάνθρωπος φώτισε αἴθουσα συνεδριάσεων τοῦ Γαλλικοῦ Κοινοβουλίου. τὰ μνήματα καὶ τὶς καρδιές, συνέτριψε «τὰς χαλκὰς Ὅταν στὰ μέσα τοῦ προηγούμενου Σεπτεμβρίου, σὲ πύλας τοῦ Ἅδου», νίκησε κατὰ κράτος τὸν θάνατο πανηγυρικὴ ἐκδήλωση, τὸ ἀντίγραφο αὐτὸ εἶχε ἐπα- καὶ μᾶς χάρισε τὴ ζωή, τὸ πλήρωμα τῆς ζωῆς. Ἔτσι ἡ νατοποθετηθεῖ στὴ θέση του στὸ Γαλλικὸ Κοινοβούλιο αἰσιοδοξία μας, μετὰ τὴν Ἀνάσταση, δὲν εἶναι μακρινὴ μετὰ ἀπὸ ἐκτεταμένη ἀποκατάσταση, οἱ Γάλλοι βου- ἐλπίδα. Εἶναι ψηλαφητὴ πραγματικότητα. Ξέρουμε λευτὲς χειροκροτοῦσαν ὄρθιοι καὶ ὁ πρόεδρος τοῦ τώρα πιά, πὼς ὁ θάνατος δὲν εἶναι τὸ τέρμα, ἀλλὰ ἡ Γαλλικοῦ Κοινοβουλίου Richard Ferrand ἐξηγοῦσε: ἀρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς. Δὲν εἶναι ἡ μελαγχολικὴ δύση. «Γιὰ νὰ μὴν ἀγνοοῦν πλέον οἱ βουλευτὲς πὼς νομοθετοῦν Εἶναι ἡ χαρωπὴ ἀνατολή. Δὲν εἶναι ἀδιέξοδος. Εἶναι ὑπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Πλάτωνα καὶ τοῦ Ἀριστοτέλη». Στὴν ἔξοδος ἀπὸ τὴ γῆ τῆς δουλείας στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. πραγματικότητα, ὁ ἐπὶ ἕνα ἔτος δανεισμὸς ἀποτελεῖ Ὁ ἄδειος τάφος τοῦ Χριστοῦ ἔγινε πηγὴ θείας ζωῆς. «ἀντίδωρον» τῆς Γαλλίας στὴν Ἑλλάδα. Ἡ Εὐρώπη γεννήθηκε καὶ ὑψώθηκε ἀπὸ τὴν κληρονομιὰ τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως βεβαίως καὶ ΠΑΤΕΡΑΣ - ΠΡΟΤΥΠΟ ὑπὸ τὴ σκέπη τοῦ Σταυροῦ. Γιατὶ αὐτὰ ὑπῆρξαν τὰ θεμέλια τῆς Εὐρώπης. Μόνο ποὺ ἡ Εὐρώπη ἐπιλέγει Τὸν εἶπαν «πατέρα-πρότυπο». Ὅταν ὁ Ντὶκ Χόιτ πολὺ συχνὰ νὰ τὸ ξεχνάει αὐτό, κινούμενη σὲ ἄλλα καὶ ἡ γυναῖκα του Τζούντι ἀπέκτησαν παιδί, οἱ για- μονοπάτια. τροὶ τοὺς ἐνημέρωσαν ὅτι ὁ ὀμφάλιος λῶρος εἶχε τυλιχθεῖ στὸν λαιμό του καὶ ἐμπόδιζε τὴν αἱμάτωση ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ του ἐγκεφάλου. Τὸ παιδὶ θὰ ζοῦσε, ἀλλὰ μὲ μόνιμη ἐγκεφαλικὴ παράλυση, ποὺ δὲν θὰ τοῦ ἐπέτρεπε οὔτε Ἰδοὺ λοιπόν! Ὁ δρόμος ἄνοιξε. Τὰ παιδιὰ στὸ σχο- νὰ περπατήσει οὔτε νὰ μιλήσει. Τοὺς πρότειναν νὰ λεῖο, ἀπὸ τὴν πιὸ τρυφερὴ ἡλικία, θὰ διδάσκονται ἀφήσουν τὸ παιδὶ σὲ ἕνα ἵδρυμα. Αὐτοὶ ὅμως ἀρνή- σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση. Τὸ πρῶτο βῆμα ἔγινε. θηκαν. Καὶ δὲν ἀρκέστηκαν σὲ αὐτό. Ὁ Ντὶκ ἀπευθύν- Ποιὰ εἶναι ὅμως τὰ ἑπόμενα βήματα; Διότι εἶναι ἀνό- θηκε στοὺς καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου Τάφτς, οἱ ητο νὰ κάνεις τὸ πρῶτο βῆμα ἐκεῖ ὅπου δὲν ξέρεις ὁποῖοι δημιούργησαν ἕνα σύστημα χάρη στὸ ὁποῖο ποιὰ θὰ εἶναι τὰ ἑπόμενα. Ἴσως μιὰ πρόγευση γιὰ ὁ γιός του, ὁ Ρίκ, κουνοῦσε μὲ τὸ κεφάλι του ἕναν τὰ ἑπόμενα βήματα μᾶς δίνει αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὴν εἰδικὸ κέρσορα καὶ ἐπέλεγε γράμματα καὶ λέξεις, Ὁλλανδία: Στὸ τηλεπαιχνίδι “Simply naked”, ποὺ ἔχει ὥστε νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς γονεῖς του. Παράλλη- σκοπὸ νὰ ἐνημερώσει τὰ παιδιὰ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο ST P Μάιος 2021 T RESS PO X+7 RESS POS λα, ὁ Ντὶκ ἐνθάρρυνε τὸν γιό του νὰ συμμετέχουν σὲ σῶμα, κρίθηκε φυσιολογικὸ νὰ ἐποπτικοποιηθεῖ ἡ P κοινὲς ἀθλητικὲς δραστηριότητες. Ὁ πατέρας ἔτρεχε, «νέα γνώση» μὲ τὴ συμμετοχὴ γυμνῶν ἐνηλίκων. σπρώχνοντας μπροστά του ἕνα εἰδικὸ ἀναπηρικὸ Ὅπως εἶναι εὔλογο, προκλήθηκαν ἔντονες συζητή- ΚΩΔΙΚΟΣ: ἁμαξίδιο. Τὴ μέρα ποὺ τὸ ἔκαναν γιὰ πρώτη φορά, σεις καὶ ὑπῆρξαν ζωηρὲς διαμαρτυρίες. Τὸ Ραδιο- 01 1290 ὁ μικρὸς Ρὶκ ἔγραψε στὸ σύστημα: «Ὅταν τρέχουμε, τηλεοπτικὸ Συμβούλιο, ποὺ κλήθηκε νὰ τοποθετη- μπαμπά, αἰσθάνομαι σὰν νὰ μὴν εἶμαι ἀνάπηρος!». Ὁ θεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος, ἀποφάνθηκε ὅτι δὲν ὑπάρχει στοργικὸς πατέρας ἔνιωσε ὅτι βρῆκε ἕνα νέο νόημα πρόβλημα, ἀφοῦ... οἱ γονεῖς θὰ ἀποφασίσουν ἂν τὰ στὴ ζωή του. Στὰ τέλη Μαρτίου ὁ Ντὶκ Χότι ἔφυγε ἀπὸ παιδιά τους θὰ δοῦν τὴ συγκεκριμένη ἐκπομπὴ ἢ τὴ ζωὴ εἰρηνικά, στὸν ὕπνο του, ἀπὸ καρδιακὴ ἀνα- ὄχι. Ἆραγε, εἶναι αὐτὸ μιὰ πρόγευση γιὰ τὰ ὅσα θὰ κοπή, σὲ ἡλικία 80 ἐτῶν, ἔχοντας συμμετάσχει μαζὶ δοῦμε αὔριο καὶ στὴν πατρίδα μας; Ἂν ναί, εἴμαστε μὲ τὸν γιό του Ρὶκ σὲ 72 μαραθωνίους, 32 ἀπὸ τοὺς σίγουροι ὅτι θέλουμε νὰ φθάσουμε ἐκεῖ; Εἶναι σημα- ὁποίους στὴ γενέτειρά του, τὴ Βοστώνη, ὅπου, στὴν ντικὸ νὰ ἀπαντήσουμε σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα. Διότι ἀφετηρία τοῦ περίφημου μαραθωνίου της, ἔχει στηθεῖ σὲ πολλὲς περιπτώσεις τὸ θέμα δὲν εἶναι ἂν εἴμαστε «συντηρητικοί» ἤ «προοδευτικοί». Τὸ θέμα εἶναι ἂν ἕνα μπρούτζινο ὁμοίωμα τῶν δυό τους. Ὁ Ρίκ, ποὺ οἱ εἴμαστε συνετοὶ ἢ ἀνόητοι. Ὅταν ἔχεις μπροστά σου γιατροὶ τὸν εἶχαν ξεγραμμένο, ὄχι μόνο ἔζησε, ἀλλὰ τὸν γκρεμό, δὲν εἶσαι «προοδευτικός», ἂν ἀνοίξεις τὸ 60 καὶ ἀποφοίτησε ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βοστώνης βῆμα σου καὶ πηδήξεις. Εἶσαι ἀνόητος.