ร้อยรสแห่งบทกวี

ร้ อ ย ร ส แ ห่ ง บ ท ก วี

คำนำ รอยยิ้มในบทกวี เล่มนี้รวมงานเขียนของ ปัทมพร ขุนทอง นักศึกษาวิชาชีพครูสาขาภาษาไทยคณะศึกษาศาสตร์และศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ในรายวิชาการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ เพื่อนำไปใช้ในการสอนและให้น้อง ๆ นักเรียนได้ศึกษา เนื้อหาในเล่มนี้ประกอบด้วยบทกวีที่ผู้เขียนเขียนเอง 7 เรื่อง และ แต่งร่วมกับสมาชิก TH2 62 จำนวน 2 เรื่อง และวรรณรูป 1 เรื่อง ขอขอบคุณ ผศ.พิชญา สุวรรณโน และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกฝ่าย ที่ร่วมสร้างสรรค์หนังสือเล่มนี้และได้ให้คำปรึกษาตลอดมาด้วยความ หวังอย่างเต็มเปี่ยมว่าจะเอื้อประโยชน์ต่อวงการศึกษาและสังคมการ เรียนรู้สายสืบทอดศิลปะการประพันธ์อันเป็นผลงานแห่งความภูมิใจ ปัทมพร ขุนทอง นักศึกษามหาวิทยาลัยหาดใหญ่ 11 พฤศจิกายน 2564

สารบัญ หน้า ธรรมชาติในดงไพร 1 แมวเหมียวตัวน้อย 2 ออนไลน์ 4 13 ตุลาเทวดากลับสวรรค์ 5 ตั้งใจ 6 ปัทมพร 7 เจ้าไข่ดาว 8 วรรณรูป 9 บทกวีที่ร่วมกันแต่ง 11 นักเดินทาง 12 สัจธรรม 13 คือครู 14 เสือกับจระเข้ 15 ประวัติผู้แต่ง 16

ธรรมชาติในดงไพร (กาพย์ยานี 11) ธรรมชาติหลากพรรณ โลกรังสรรค์สร้างเอาไว้ ชีวิตทั้งน้อยใหญ่ ได้อาศัยดำรงพันธุ์ ร่วมรักษาอย่างสร้างสรรค์ ป่าไม้ไพรพนา สิ่งสำคัญหันดูแล หยุดตัดไม้ทำลายพันธุ์

แมวเหมียวตัวน้อย (กลอนคละ) แมวน้อยของฉัน รักมันหนักหนา ฉันเลี้ยงมันมา หรรษาหัวใจ แมวเหมียวเหมียวตัวน้อยนั้น กลอน 4 ฉันดูแลด้วยหัวใจ ทุกวันมันไม่ไปไหน รู้ไหมรักและผูกพัน กลอน 6 วันนั้นพอฉันตื่นลืมตา เหมียวมาเคล้าคลาขาฉัน ผูกพันรักมากขึ้นทุกวัน เพราะมันคือโซ่ทองคล้องใจ กลอน 7

แมวเอ่ยแมวแหมียวแยกเขียวยิงฟัง ผูกพันรักมากไม่จากไปไหน ถ้าหากต้องจากกันไปไกลแสนไกล รู้ไหมว่าฉันนั้นคิดถึงเธอ กลอน 8 แมวน้อยน่ารักฉันรักมันนักหนา เจ้ามาเต็มหัวใจให้เสมอ อยากบอกว่าฉันนั้นแสนรักรักเธอ ขอเจอจอมขวัญผูกพันเสมอเอย กลอน 9

ออนไลน์ (กลอนดอกสร้อย) ออนเอ๋ยออนไลน์ เหนื่อยใจเหนื่อยกายเป็นหนักหนา ทั้งเรียนทั้งงานอาจารย์ให้มา เรียนแบบไม่พบหน้าต้องหมั่นเพียร วันวันนั่งจ้องแต่หน้าจอ เมื่อไหร่หนอจะเปิดโรงเรียน อดทนอีกหน่อยนะนักเรียน การเรียนเขียนอ่านคือหน้าที่เอย

13 ตุลาเทวดากลับสวรรค์ (โคลงสี่สุภาพ) แสนโศกาท่วมท้น พสกไทย ระงมร่ำอาลัย ทั่วหน้า พระองค์ทรงห่วงใย ไกลร่าง ขอร่วมใจภักดิ์ผองข้า ผ่านฟ้าแดนสรวง

ตั้งใจ (โคลงสองสุภาพ) นักเรียนเพียรฟังครู ฟังและดูท่องได้ ฝึกอ่านและจำไว้ อ่านได้เรียนดี นักเรียนมีวิชา ควรศึกษาท่องไว้ ยึดมั่นฉันทำได้ อย่างตั้งใจจริง

ปัทมพร (อินทรวิเชียรฉันท์ 11) ชื่อฟางจะบอกไว้ สิริไซร้เหมาะเรียกกัน ขุนทองสกุลฉัน นฤใช้เสมอมา ชื่อจริงสง่าดี ศุภะศรีเจริญตา คือบัวปทุมพา หฤทัยสบายใจ

เจ้าไข่ดาว (กลอนเปล่า) แมวเหมียวตัวน้อยน่ารัก เฝ้าฟูมฟักและรักษา ถนอมเจ้าปานแก้วตา ชื่อเจ้านั้นหรือคือไข่ดาว พิศหูดูตาก็น่ารัก แสนอ้อนยิ่งนักเจ้าสี่ขา ขนฟูนุ่มนุ่มทุกเวลา ยอมรับเลยว่าข้าทาสแมว

วรรณรูป

บทกวีในวรรณรูป เรื่อง เจ้าไข่ดาว แมวเหมียวตัวน้อยน่ารัก เฝ้าฟูมฟักและรักษา ถนอมเจ้าปานแก้วตา ชื่อเจ้านั้นหรือคือไข่ดาว พิศหูดูตาก็น่ารัก แสนอ้อนยิ่งนักเจ้าสี่ขา ขนฟูนุ่มนุ่มทุกเวลา ยอมรับเลยว่าข้าทาสแมว เจ้าไข่ดาว

บทกวีที่ร่วมกันแต่ง

นักเดินทาง (กาพย์ยานี 11) ฉันชอบการไปเที่ยว ชอบเก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อนฉันนั้นเชี่ยวชาญ ชอบกับการท่องเที่ยวไทย พาเพื่อนด้วยชวนหลงใหล ฉันรักทะเลสวย ทั่วเมืองไทยแสนสุขเอย ไปเที่ยวต่างแดนไกล

สัจธรรม (กาพย์ฉบัง 16) ฉันเกลียดเกิดแก่เจ็บตาย พี่น้องหญิงชาย พลัดพรากพากันหนีหาย พลัดพรากจากกาย ฉันกลัวพ่อแม่แหนงหน่าย ใจหายหากไม่พบเจอ

คือครู (กาพย์สุรางคนางค์ 28) จะสอนพวกหนู วันนี้เป็นครู ฟังพูดอ่านเขียน เรียนภาษาไทย ครูเอาใจใส่ รู้ได้เร็วไว นักเรียนทุกคน ความรู้มากมาย วันหน้าสบาย ไม่ขอพ่อแม่ ทำงานเลี้ยงตน เกิดเป็นคน เราต้องดิ้นรน หมั่นขยันเอย

เสื อกับจระเข้ (ร่ายสุภาพ) นานมาแล้วเสือกับจระเข้เป็นเพื่อนรักกัน พวกมันมักนั่งคุยกัน เป็นประจำทุกวัน วันหนึ่งจระเข้เล่าเรื่องบรรพบุรุษของมันให้เสือกฟังว่า “บรรพบุรุษของข้ามีการสืบทอดต่อกัน มายาวนานกว่าพวกเจ้ามากนัก ” เสือได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะและพูดว่า “ไม่ต้องเอ่ยถึงบรรพบุรุษของเจ้า หรอก แค่ข้ามองลายบนผิวหนังของเจ้า ข้าก็รู้แล้วว่าบรรพบุรุษของ พวกเจ้าเป็นอย่างไร ” ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สองเพื่อนแก้วคุยกัน จระเข้มันอวดว่า ในป่านี้อยู่นานเ สือรำคาญบอกว่า เจ้าอย่ามาบอกเลย ข้าเคยรู้พอเหมาะ เพราะเห็นลายผิวหนัง ดังบรรพบุรุษ จงหยุดโอ้อวดเถิด เพราะไม่เกิดประโยชน์ ใดเลย

ประวัติผู้แต่ง นางสาวปัทมพร ขุนทอง กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 3 คณะศึกษาศาสตร์และศิลปศาสตร์ สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยหาดใหญ่