นิทาน

กาลครังหนึง ณ หมู่บา้ นทีแสนอบอนุ่ มีเด็กหญิงหนา้ ตาน่ารกั นงั เล่นดูคุณแมท่ าํ อาหารอยู่ในครัว เพือนบา้ นทุกคนต่างพากนั เรียกเธอวา่ \"หนูนอ้ ยหมวกแดง\" ตามสีของหมวกทีเธอใส่เป็น ประจาํ และวนั นีเธอก็ไดร้ ับคาํ สงั จากคณุ แม่ ใหน้ าํ อาหารและ ขนมไปเยียมคณุ ยายซึงอาศยั อยใู่ นหมู่บา้ นขา้ งๆ

\"เอาตะกร้านีไปส่งให้ถงึ มือคุณยายนะจ๊ะ แล้วก็รีบไปรีบกลบั อย่าไปเทียวเล่น เถลไถลทีไหนไกล อย่าพูดคุยกบั คนแปลกหน้า ด้วยล่ะ เข้าใจไหม \" คุณแม่คนสวยกาํ ชบั ดว้ ยความเป็ นห่วง ลูกสาวตวั นอ้ ยกต็ อบรับ และสญั ญา แลว้ ออกจากบา้ นไปอยา่ งร่าเริง

ระหวา่ งทางไปบา้ นคุณยาย บงั เอญิ มีหมาป่ าเจา้ เล่หเ์ ดินมาพบ กบั หนูนอ้ ยหมวกแดง จึงเขา้ ไปทกั ทายหวงั จบั เดก็ หญิงทาํ เป็น อาหารมือเยน็ \"สวสั ดีจ้ะสาวน้อย มาทาํ อะไรในป่ าตรงนีคนเดียวเหรอจ๊ะ ?\"

\"หนูกาํ ลงั ไปเยียมคณุ ยายทีหมู่บ้านใกล้ ๆ นีเองค่ะ\" หนูนอ้ ย หมวกแดงตอบอยา่ งเป็ นมิตร แต่กลบั ทาํ ให้เจา้ หมาป่ าคิดอุบาย หลอกล่อ หวงั จบั คุณยายของเธอมาเป็นเหยือดว้ ยอกี คน \"แต่ว่าสาวน้อย เอาตะกร้าเลก็ ๆ ไปแค่นี คุณยายเสียใจแย่เลย ฉันว่าเราไปเกบ็ ดอกไม้สวย ๆ มาเป็ นของขวญั เพิมกันเถอะ\"

หมาป่ าชกั ชวนใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดงออกนอกเส้นทาง มนั จะได้ รีบตรงไปจบั คุณยายกินก่อน แลว้ ดกั รอหนูนอ้ ยหมวกแดงที บา้ นนนั เลย โชคไม่ดีทีหนูนอ้ ยหมวกแดงหลงเชือคาํ ชวน แลว้ หนั ไปเก็บดอกไม้ และเดินเล่นอยา่ งเพลิดเพลินจนลืมทงั เวลา ทงั คาํ ตกั เตือนของคุณแม่ไปหมดสิน

กระทงั เจา้ หมาป่ าเดินทางไปถึงหมูบ่ า้ นขา้ ง ๆ แลว้ จบั ตวั คุณยาย ซ่อนเอาไวใ้ นตู้ ก่อนนาํ เสือผา้ มาใส่ เพือปลอมตวั เป็นคณุ ยาย นอนป่ วยอยบู่ นเตียง รอใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดงมาถึงแลว้ จบั กิน ทงั ยายทงั หลานพร้อมกนั ทีเดียว

เมือหนูนอ้ ยหมวกแดงรู้ตวั วา่ ทาํ ผดิ คาํ สังคุณแม่ ก็รีบวงิ ไปหา คณุ ยายทีบา้ นทนั ที แตก่ ลบั พบว่าคณุ ยายของเธอนนั มีทา่ ทาง และหนา้ ตาแปลกประหลาดไปจากเดิม

\"คุณยายคะ ทําไมคณุ ยายต้องนอนคลมุ โปงด้วยล่ะคะ ?\" หนูนอ้ ย ถามดว้ ยความสงสยั \"ยายเป็ นไข้ไม่สบาย ยายเลยหนาวจ้ะหลาน\" หมาป่ าดดั เสียงตอบ \"คณุ ยายคะ ทําไมเสียงของคุณยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนูนอ้ ยถามอกี ครัง \"ยายเจบ็ คอ ไอหนักมาก เสียงเลยเพียนไปหน่อยจ้ะหลาน\" หมาป่ า ตอบพร้อมแกลง้ ทาํ เป็นไอคอกแคก่ ทาํ ใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดง สงั เกตเห็นเขียวแหลมในปาก

\"คณุ ยายคะ ทําไมคุณยายถงึ มีเขียวยาวขนาดนันล่ะคะ ?\" หนูนอ้ ย หมวกแดงถาม แลว้ คอ่ ย ๆ เดินถอยออกมา เพราะเริมรู้สึกไม่ ปลอดภยั \"กเ็ พราะยายมีเขียวไว้จับหลานกนิ ไงล่ะ เจ้าหนูน้อย !!\" คราวนีหมา ป่ าไมแ่ สร้งทาํ ตวั ใจดีอกี ตอ่ ไป พร้อมกระโจนมาตะครุบตวั หนูนอ้ ย หมวกแดงอยา่ งเกรียวกราด แต่โชคดีทีเสียงกรีดของหนูนอ้ ยดงั ไปถึง นายพรานหนุ่มสองคนทีผา่ นมาพอดี

ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปื นดงั ขึนสามนดั พร้อมกบั ร่างของหมาป่ า ดินรนอยา่ งเจ็บปวด นายพรานหนุ่มบุกเขา้ มาช่วยชีวติ หนูนอ้ ย หมวกแดง และพาคุณยายออกจากตเู้ สือผา้ ไดอ้ ยา่ งปลอดภยั หนูนอ้ ยหมวกแดงสารภาพความผดิ และขอโทษคณุ ยายทีตวั เอง เถลไถลจนไดร้ ับอนั ตรายกนั ทงั คู่

\"ยายไม่โกรธอะไรหรอกจ้ะ แค่หนูไม่เป็ นอะไรก็พอแล้ว แต่ต้อง สัญญากบั ยายก่อนนะว่าจะไม่เชือฟังคนแปลกหน้า ไม่เล่นซน จนลืมเวลาแบบคราวนีอกี \" หนูนอ้ ยหมวกแดงพยกั หนา้ รับคาํ พอคุณยายเห็นดงั นนั กย็ มิ รับ แลว้ เลียงอาหารมืออร่อยให้ นายพรานแทนคาํ ขอบคุณ ก่อนทงั สองจะพาหนูนอ้ ยหมวกแดง กลบั สู่ออ้ มกอดของคุณแมท่ ีบา้ นโดยสวสั ดิภาพ..