คู่มือหลักสูตร คณะครุศาสตร์ ปี 2563-1

‡≈à¡ ÒÒ˘ µÕπ∑Ë’ ÒÚÛ ° Àπ“â 17 Ò˘ ∏—𫓧¡ ÚıÙı √“™°®‘ ®“π‡ÿ ∫°…“ °Æ°√–∑√«ß √–‡∫¬’ ∫ ·≈–ª√–°“»πÈπ— ‡¡ËÕ◊ ‰¥âª√–°“»„π√“™°®‘ ®“π‡ÿ ∫°…“·≈â«„Àâ„™∫â ß— §∫— ‰¥éâ ¡“µ√“ ı „À¬â °‡≈°‘ §«“¡„π¡“µ√“ ÛÒ ¡“µ√“ ÛÚ ¡“µ√“ ÛÛ ·≈–¡“µ√“ ÛÙ ·Àßà æ√–√“™ ∫≠— ≠µ— °‘ “√»÷°…“·Ààß™“µ‘ æ.». ÚıÙÚ ·≈–„À„â ™§â «“¡µÕà ‰ªπ’·È ∑π ç¡“µ√“ ÛÒ °√–∑√«ß¡’Õ”π“®Àπâ“∑Ë’‡°’ˬ«°—∫°“√ à߇ √‘¡ ·≈–°”°∫— ¥·Ÿ ≈°“√»°÷ …“∑°ÿ √–¥∫— ·≈–∑ÿ°ª√–‡¿∑ °”Àπ¥π‚¬∫“¬ ·ºπ ·≈–¡“µ√∞“π°“√»÷°…“  π—∫ πÿπ∑√—欓°√‡æË◊Õ°“√»÷°…“  ßà ‡ √‘¡·≈–ª√– “πß“π°“√»“ π“ »≈‘ ª– «—≤π∏√√¡ ·≈–°“√°’Ó‡æËÕ◊ °“√»°÷ …“ √«¡∑ß—È °“√µ¥‘ µ“¡ µ√«® Õ∫ ·≈–ª√–‡¡π‘ º≈°“√®—¥°“√»°÷ …“·≈–√“™°“√ÕË◊πµ“¡∑¡’Ë °’ ÆÀ¡“¬°”Àπ¥„À‡â ªìπÕ”π“®Àπâ“∑’Ë ¢Õß°√–∑√«ßÀ√◊Õ à«π√“™°“√∑’Ë ß— °¥— °√–∑√«ß ¡“µ√“ ÛÚ °“√®¥— √–‡∫¬’ ∫∫√À‘ “√√“™°“√„π°√–∑√«ß„À¡â Õ’ ߧ°å √À≈°— ∑‡’Ë ªπì §≥–∫§ÿ §≈„π√ªŸ  ¿“ À√◊Õ„π√Ÿª§≥–°√√¡°“√®”π«π Ë’Õߧå°√ ‰¥â·°à  ¿“°“√»÷°…“ §≥–°√√¡°“√°“√»÷°…“¢—Èπæ◊Èπ∞“π §≥–°√√¡°“√°“√Õ“™«’ »°÷ …“ ·≈–§≥–°√√¡°“√°“√Õ¥ÿ ¡»°÷ …“ ‡æÕ◊Ë æ®‘ “√≥“„À§â «“¡‡ÀπÁ À√Õ◊ „À§â ”·π–π”·°à √—∞¡πµ√’ À√◊Õ§≥–√∞— ¡πµ√’ ·≈–¡Õ’ ”π“®Àπâ“∑ËÕ’ πË◊ µ“¡∑’Ë°ÆÀ¡“¬°”Àπ¥ ¡“µ√“ ÛÛ  ¿“°“√»°÷ …“ ¡’Àπ“â ∑Ë’ (Ò) æ‘®“√≥“‡ πÕ·ºπ°“√»÷°…“·Ààß™“µ‘∑Ë’∫Ÿ√≥“°“√»“ π“ »‘≈ª– «—≤π∏√√¡ ·≈–°’Ó °∫— °“√»°÷ …“∑°ÿ √–¥∫— (Ú) æ‘®“√≥“‡ πÕπ‚¬∫“¬ ·ºπ ·≈–¡“µ√∞“π°“√»÷°…“‡æ◊ËÕ¥”‡π‘π°“√„À⇪ìπ‰ªµ“¡·ºπ µ“¡ (Ò) (Û) 殑 “√≥“‡ πÕπ‚¬∫“¬·≈–·ºπ„π°“√ π—∫ ππÿ ∑√æ— ¬“°√‡æ◊ÕË °“√»÷°…“ (Ù) ¥”‡π‘π°“√ª√–‡¡π‘ º≈°“√®—¥°“√»÷°…“µ“¡ (Ò) (ı) „À§â «“¡‡ÀÁπÀ√Õ◊ §”·π–𔇰¬Ë’ «°∫— °ÆÀ¡“¬·≈–°Æ°√–∑√«ß∑’ÕË Õ°µ“¡§«“¡„πæ√–√“™ ∫—≠≠µ— ‘πÈ’ °“√‡ πÕπ‚¬∫“¬ ·ºπ°“√»°÷ …“·Ààß™“µ‘ ·≈–¡“µ√∞“π°“√»÷°…“ „À‡â  πÕµàÕ§≥–√—∞¡πµ√’ „Àâ§≥–°√√¡°“√ ¿“°“√»÷°…“ ª√–°Õ∫¥â«¬ √—∞¡πµ√’‡ªìπª√–∏“π °√√¡°“√‚¥¬µ”·Àπàß ®“°Àπ«à ¬ß“π∑‡Ë’ °¬’Ë «¢Õâ ß º·âŸ ∑πÕߧ°å √‡Õ°™π º·âŸ ∑πÕߧ°å √ª°§√Õß «à π∑Õâ ß∂πË‘ º·âŸ ∑πÕߧ°å √«™‘ “™æ’ æ√–¿°‘ …´ÿ ß÷Ë ‡ªπì º·Ÿâ ∑π§≥– ß¶å º·Ÿâ ∑π§≥–°√√¡°“√°≈“ßÕ ‘ ≈“¡·Àßà ª√–‡∑»‰∑¬ º·âŸ ∑πÕߧ°å √»“ π“ÕπË◊ ·≈–°√√¡°“√ºŸ∑â √ߧ≥ÿ «ÿ≤‘ ´Ëß÷ ¡’®”π«π‰¡àπÕâ ¬°«“à ®”π«π°√√¡°“√ª√–‡¿∑ÕπË◊ √«¡°—π „Àâ ”π—°ß“π‡≈¢“∏‘°“√ ¿“°“√»÷°…“ ‡ªìπ𑵑∫ÿ§§≈ ·≈–„Àâ‡≈¢“∏‘°“√ ¿“‡ªìπ°√√¡°“√·≈– ‡≈¢“πÿ°“√ 100

‡≈¡à ÒÒ˘ µÕπ∑Ë’ ÒÚÛ ° Àπâ“ 18 Ò˘ ∏π— «“§¡ ÚıÙı √“™°®‘ ®“π‡ÿ ∫°…“ ®”π«π°√√¡°“√ §≥ÿ  ¡∫µ— ‘ À≈°— ‡°≥±å «∏‘ °’ “√ √√À“ °“√‡≈Õ◊ °°√√¡°“√ «“√–°“√¥”√ßµ”·Àπßà ·≈–°“√æâπ®“°µ”·Àπàß „À⇪πì ‰ªµ“¡∑°Ë’ ÆÀ¡“¬°”Àπ¥ ¡“µ√“ ÛÙ §≥–°√√¡°“√°“√»÷°…“¢È—πæπ◊È ∞“π ¡À’ π“â ∑’Ë殑 “√≥“‡ πÕπ‚¬∫“¬ ·ºπæ—≤π“ ¡“µ√∞“π·≈–À≈°—  µŸ √·°π°≈“ß°“√»°÷ …“¢πÈ— æπÈ◊ ∞“π∑ Ë’ Õ¥§≈Õâ ß°∫— ·ºπæ≤— 𓇻√…∞°®‘ ·≈– ß— §¡·Àßà ™“µ‘ ·≈–·ºπ°“√»÷°…“·Ààß™“µ‘ °“√ π—∫ πÿπ∑√—欓°√ °“√µ‘¥µ“¡ µ√«® Õ∫·≈–ª√–‡¡‘πº≈°“√®—¥ °“√»°÷ …“¢—Èπæ◊Èπ∞“π §≥–°√√¡°“√°“√Õ“™«’ »°÷ …“¡À’ π“â ∑æË’ ®‘ “√≥“‡ πÕπ‚¬∫“¬ ·ºπæ≤— π“ ¡“µ√∞“π·≈–À≈°—  µŸ √ °“√Õ“™’«»÷°…“∑ÿ°√–¥—∫ ∑Ë’ Õ¥§≈âÕß°—∫§«“¡µâÕß°“√µ“¡·ºπæ—≤𓇻√…∞°‘®·≈– —ߧ¡·Ààß™“µ‘ ·≈–·ºπ°“√»°÷ …“·Àßà ™“µ‘ °“√ ßà ‡ √¡‘ ª√– “πß“π°“√®¥— °“√Õ“™«’ »°÷ …“¢Õß√∞— ·≈–‡Õ°™π °“√ π∫—  ππÿ ∑√—欓°√ °“√µ‘¥µ“¡ µ√«® Õ∫ ·≈–ª√–‡¡‘πº≈°“√®—¥°“√Õ“™’«»÷°…“ ‚¥¬§”π÷ß∂÷ߧÿ≥¿“æ·≈– §«“¡‡ªπì ‡≈»‘ ∑“ß«‘™“™’æ §≥–°√√¡°“√°“√Õ¥ÿ ¡»°÷ …“ ¡À’ π“â ∑æ’Ë ®‘ “√≥“‡ πÕπ‚¬∫“¬ ·ºπæ≤— π“ ·≈–¡“µ√∞“π°“√Õ¥ÿ ¡»°÷ …“ ∑’Ë Õ¥§≈âÕß°—∫§«“¡µâÕß°“√µ“¡·ºπæ—≤𓇻√…∞°‘®·≈– —ߧ¡·Ààß™“µ‘ ·≈–·ºπ°“√»÷°…“·Ààß™“µ‘ °“√ π∫—  ππÿ ∑√æ— ¬“°√ °“√µ¥‘ µ“¡ µ√«® Õ∫ ·≈–ª√–‡¡π‘ º≈°“√®¥— °“√»°÷ …“√–¥∫— Õ¥ÿ ¡»°÷ …“ ‚¥¬§”πß÷ ∂ß÷ §«“¡‡ªπì Õ ‘ √–·≈–§«“¡‡ªπì ‡≈»‘ ∑“ß«™‘ “°“√¢Õß ∂“π»°÷ …“√–¥∫— ª√≠‘ ≠“µ“¡°ÆÀ¡“¬«“à ¥«â ¬°“√®¥— µßÈ—  ∂“π»÷°…“·µ≈à –·Àßà ·≈–°ÆÀ¡“¬∑‡Ë’ °Ë’¬«¢Õâ ßé ¡“µ√“ ˆ „À⬰‡≈‘°§«“¡„π¡“µ√“ Û˜ ¡“µ√“ Û¯ ¡“µ√“ Û˘ ·≈–¡“µ√“ Ù ·Ààßæ√–√“™∫≠— ≠—µ‘°“√»÷°…“·Ààß™“µ‘ æ.». ÚıÙÚ ·≈–„À„â ™§â «“¡µàÕ‰ªπ·È’ ∑π ç¡“µ√“ Û˜ °“√∫√À‘ “√·≈–°“√®¥— °“√»°÷ …“¢πÈ— æπ◊È ∞“π„À¬â ¥÷ ‡¢µæπÈ◊ ∑°’Ë “√»°÷ …“ ‚¥¬§”πß÷ ∂ß÷ ª√¡‘ “≥ ∂“π»°÷ …“ ®”π«πª√–™“°√ «≤— π∏√√¡ ·≈–§«“¡‡À¡“– ¡¥“â πÕπ◊Ë ¥«â ¬ ‡«πâ ·µ°à “√®¥— °“√»°÷ …“ ¢Èπ— æ◊Èπ∞“πµ“¡°ÆÀ¡“¬«à“¥«â ¬°“√Õ“™’«»°÷ …“ „π°√≥’∑Ë’‡¢µæÈ◊π∑’Ë°“√»÷°…“‰¡àÕ“®∫√‘À“√·≈–®—¥°“√‰¥âµ“¡«√√§ÀπË÷ß °√–∑√«ßÕ“®®—¥„Àâ¡’ °“√»°÷ …“¢π—È æπÈ◊ ∞“π¥ß— µÕà ‰ªπȇ’ æÕË◊ ‡ √‘¡°“√∫√‘À“√·≈–°“√®¥— °“√¢Õ߇¢µæ◊πÈ ∑°’Ë “√»°÷ …“°‰Á ¥â (Ò) °“√®¥— °“√»°÷ …“¢π—È æπÈ◊ ∞“π ”À√∫— ∫§ÿ §≈∑¡Ë’ §’ «“¡∫°æ√Õà ß∑“ß√“à ß°“¬ ®µ‘ „®  µª‘ ≠í ≠“ Õ“√¡≥å  ß— §¡ °“√ Ë◊Õ “√·≈–°“√‡√’¬π√Ÿâ À√Õ◊ ¡’√à“ß°“¬æ‘°“√ À√◊Õ∑ÿææ≈¿“æ (Ú) °“√®¥— °“√»°÷ …“¢π—È æπÈ◊ ∞“π∑®’Ë ¥— „π√ªŸ ·∫∫°“√»°÷ …“πÕ°√–∫∫À√Õ◊ °“√»°÷ …“µ“¡Õ∏— ¬“»¬— (Û) °“√®—¥°“√»÷°…“¢È—πæÈπ◊ ∞“π ”À√∫— ∫§ÿ §≈∑¡’Ë ’§«“¡ “¡“√∂懑 »… (Ù) °“√®—¥°“√»÷°…“∑“߉°≈ ·≈–°“√®¥— °“√»°÷ …“∑’„Ë Àâ∫√°‘ “√„πÀ≈“¬‡¢µæÈ◊π∑°’Ë “√»÷°…“ 101

‡≈à¡ ÒÒ˘ µÕπ∑Ë’ ÒÚÛ ° Àπâ“ 19 Ò˘ ∏π— «“§¡ ÚıÙı √“™°®‘ ®“πÿ‡∫°…“ „Àâ√—∞¡πµ√’‚¥¬§”·π–π”¢Õß ¿“°“√»÷°…“ ¡Õ’ ”𓮪√–°“»„π√“™°®‘ ®“πÿ‡∫°…“°”Àπ¥‡¢µ æπÈ◊ ∑°Ë’ “√»÷°…“ ¡“µ√“ Û¯ „π·µà≈–‡¢µæ◊Èπ∑’Ë°“√»÷°…“ „À¡â §’ ≥–°√√¡°“√·≈– ”π°— ß“π‡¢µæπ◊È ∑°Ë’ “√»°÷ …“ ¡Õ’ ”π“®Àπ“â ∑„’Ë π°“√°”°∫— ¥·Ÿ ≈ ®¥— µß—È ¬∫ÿ √«¡ À√Õ◊ ‡≈°‘  ∂“π»°÷ …“¢π—È æπ◊È ∞“π„π‡¢µæπÈ◊ ∑°Ë’ “√»°÷ …“ ª√– “π  à߇ √‘¡·≈– π—∫ πÿπ ∂“π»÷°…“‡Õ°™π„π‡¢µæÈ◊π∑Ë’°“√»÷°…“ ª√– “π·≈– à߇ √‘¡Õߧå°√ ª°§√Õß à«π∑âÕß∂‘Ëπ „Àâ “¡“√∂®—¥°“√»÷°…“ Õ¥§≈âÕß°—∫π‚¬∫“¬·≈–¡“µ√∞“π°“√»÷°…“  à߇ √‘¡ ·≈– π—∫ πÿπ°“√®—¥°“√»÷°…“¢Õß∫ÿ§§≈ §√Õ∫§√—« Õߧå°√™ÿ¡™π Õߧå°√‡Õ°™π Õߧå°√«‘™“™’æ  ∂“∫π— »“ π“  ∂“πª√–°Õ∫°“√ ·≈– ∂“∫π—  ß— §¡ÕπË◊ ∑®’Ë ¥— °“√»°÷ …“„π√ªŸ ·∫∫∑À’Ë ≈“°À≈“¬„π‡¢µæπÈ◊ ∑’Ë °“√»°÷ …“ §≥–°√√¡°“√‡¢µæ◊Èπ∑Ë’°“√»÷°…“ª√–°Õ∫¥â«¬ ºâŸ·∑πÕߧå°√™ÿ¡™π ºâŸ·∑πÕߧå°√‡Õ°™π º·âŸ ∑πÕߧ°å √ª°§√Õß «à π∑Õâ ß∂π‘Ë º·Ÿâ ∑π ¡“§¡ºªâŸ √–°Õ∫«™‘ “™æ’ §√Ÿ º·Ÿâ ∑π ¡“§¡ºªâŸ √–°Õ∫«™‘ “™æ’ ∫√‘À“√°“√»÷°…“ ºŸâ·∑π ¡“§¡ºŸâª°§√Õß·≈–§√Ÿ ·≈–ºŸâ∑√ߧÿ≥«ÿ≤‘¥â“π°“√»÷°…“ »“ π“ »‘≈ª– ·≈–«≤— π∏√√¡ ®”π«π°√√¡°“√ §≥ÿ  ¡∫µ— ‘ À≈°— ‡°≥±å «∏‘ °’ “√ √√À“ °“√‡≈Õ◊ °ª√–∏“π°√√¡°“√·≈–°√√¡°“√ «“√–°“√¥”√ßµ”·Àπàß ·≈–°“√æπâ ®“°µ”·Àπßà „À⇪ìπ‰ªµ“¡∑°Ë’ ”Àπ¥„π°Æ°√–∑√«ß „Àºâ ÕŸâ ”π«¬°“√ ”π°— ß“π‡¢µæπ◊È ∑°Ë’ “√»°÷ …“‡ªπì °√√¡°“√·≈–‡≈¢“π°ÿ “√¢Õߧ≥–°√√¡°“√‡¢µæπÈ◊ ∑’Ë °“√»°÷ …“ ¡“µ√“ Û˘ „Àâ°√–∑√«ß°√–®“¬Õ”π“®°“√∫√‘À“√·≈–°“√®—¥°“√»÷°…“ ∑—Èߥâ“π«‘™“°“√ ß∫ª√–¡“≥ °“√∫√‘À“√ß“π∫ÿ§§≈ ·≈–°“√∫√‘À“√∑Ë—«‰ª‰ª¬—ߧ≥–°√√¡°“√ ·≈– ”π—°ß“π‡¢µæÈ◊π∑’Ë °“√»÷°…“ ·≈– ∂“π»°÷ …“„π‡¢µæÈπ◊ ∑’Ë°“√»°÷ …“‚¥¬µ√ß À≈°— ‡°≥±å·≈–«‘∏°’ “√°√–®“¬Õ”𓮥—ß°≈“à « „À‡â ªìπ‰ªµ“¡∑’Ë°”Àπ¥„π°Æ°√–∑√«ß ¡“µ√“ Ù „À¡â §’ ≥–°√√¡°“√ ∂“π»°÷ …“¢πÈ— æπ◊È ∞“π  ∂“π»°÷ …“√–¥∫— Õ¥ÿ ¡»°÷ …“√–¥∫— µ”Ë °«“à ª√‘≠≠“ ·≈– ∂“π»÷°…“Õ“™’«»÷°…“¢Õß·µà≈– ∂“π»÷°…“‡æË◊Õ∑”Àπâ“∑Ë’°”°—∫·≈– à߇ √‘¡  π—∫ πÿπ °®‘ °“√¢Õß ∂“π»°÷ …“ ª√–°Õ∫¥«â ¬ ºâŸ·∑πºŸâª°§√Õß ºâ·Ÿ ∑π§√Ÿ º·Ÿâ ∑πÕߧå°√™ÿ¡™π º·Ÿâ ∑πÕߧå°√ ª°§√Õß «à π∑Õâ ß∂π‘Ë º·Ÿâ ∑π»…‘ ¬‡å °“à ¢Õß ∂“π»°÷ …“ º·Ÿâ ∑πæ√–¿°‘ … ÿ ߶·å ≈–À√Õ◊ º·âŸ ∑πÕߧ°å √»“ π“Õ◊Ëπ „πæ◊Èπ∑’Ë ·≈–ºŸ∑â √ߧÿ≥«≤ÿ ‘  ∂“π»°÷ …“√–¥∫— Õ¥ÿ ¡»°÷ …“√–¥∫— µ”Ë °«“à ª√≠‘ ≠“·≈– ∂“π»°÷ …“Õ“™«’ »°÷ …“Õ“®¡°’ √√¡°“√‡æ¡Ë‘ ¢π÷È ‰¥â ∑ßÈ— πÈ’ µ“¡∑°’Ë ÆÀ¡“¬°”Àπ¥ 102

‡≈à¡ ÒÒ˘ µÕπ∑Ë’ ÒÚÛ ° Àπ“â 20 Ò˘ ∏π— «“§¡ ÚıÙı √“™°®‘ ®“π‡ÿ ∫°…“ ®”π«π°√√¡°“√ §≥ÿ  ¡∫µ— ‘ À≈°— ‡°≥±å «∏‘ °’ “√ √√À“ °“√‡≈Õ◊ °ª√–∏“π°√√¡°“√·≈–°√√¡°“√ «“√–°“√¥”√ßµ”·Àπßà ·≈–°“√æπâ ®“°µ”·Àπßà „À⇪ìπ‰ªµ“¡∑°’Ë ”Àπ¥„π°Æ°√–∑√«ß „Àºâ âŸ∫√À‘ “√ ∂“π»°÷ …“‡ªìπ°√√¡°“√·≈–‡≈¢“πÿ°“√¢Õߧ≥–°√√¡°“√ ∂“π»÷°…“ §«“¡„π¡“µ√“π’‰È ¡„à ™∫â ß— §∫— ·°à ∂“π»÷°…“µ“¡¡“µ√“ Ò¯ (Ò) ·≈– (Û)é ¡“µ√“ ˜ „À¬â °‡≈°‘ §«“¡„π«√√§ ÕߢÕß¡“µ√“ Ùı ·Àßà æ√–√“™∫≠— ≠µ— °‘ “√»°÷ …“·Àßà ™“µ‘ æ.». ÚıÙÚ ·≈–„Àâ„™§â «“¡µÕà ‰ªπ·È’ ∑π ç°“√°”Àπ¥π‚¬∫“¬·≈–·ºπ°“√®—¥°“√»÷°…“¢Õß√—∞¢Õ߇¢µæ◊Èπ∑Ë’°“√»÷°…“À√◊Õ¢ÕßÕߧå°√ ª°§√Õß à«π∑âÕß∂‘Ëπ „À⧔π÷ß∂÷ߺ≈°√–∑∫µàÕ°“√®—¥°“√»÷°…“¢Õ߇հ™π ‚¥¬„Àâ√—∞¡πµ√’À√◊Õ §≥–°√√¡°“√‡¢µæÈ◊π∑’Ë°“√»÷°…“ À√◊ÕÕߧå°√ª°§√Õß à«π∑âÕß∂‘Ëπ√—∫øíߧ«“¡§‘¥‡ÀÁπ¢Õ߇հ™π·≈– ª√–™“™πª√–°Õ∫°“√殑 “√≥“¥«â ¬é ¡“µ√“ ¯ „À⬰‡≈‘°§«“¡„π¡“µ√“ ıÒ ·Àßà æ√–√“™∫≠— ≠µ— °‘ “√»°÷ …“·Àßà ™“µ‘ æ.». ÚıÙÚ ·≈–„À„â ™§â «“¡µÕà ‰ªπ’È·∑π ç¡“µ√“ ıÒ „π°√≥∑’ º’Ë ≈°“√ª√–‡¡π‘ ¿“¬πÕ°¢Õß ∂“π»°÷ …“„¥‰¡‰à ¥µâ “¡¡“µ√∞“π∑°Ë’ ”Àπ¥ „Àâ ”π—°ß“π√—∫√Õß¡“µ√∞“π·≈–ª√–‡¡‘π§ÿ≥¿“æ°“√»÷°…“ ®—¥∑”¢âÕ‡ πÕ·π– °“√ª√—∫ª√ÿß·°â‰¢µàÕ Àπ૬ߓπµâπ —ß°—¥ ‡æË◊Õ„Àâ ∂“π»÷°…“ª√—∫ª√ÿß·°â‰¢¿“¬„π√–¬–‡«≈“∑’Ë°”Àπ¥ À“°¡‘‰¥â¥”‡π‘π°“√ ¥ß— °≈“à « „À â ”π°— ß“π√∫— √Õß¡“µ√∞“π·≈–ª√–‡¡π‘ §≥ÿ ¿“æ°“√»°÷ …“√“¬ß“πµÕà §≥–°√√¡°“√°“√»°÷ …“ ¢π—È æπÈ◊ ∞“π §≥–°√√¡°“√°“√Õ“™«’ »°÷ …“ À√Õ◊ §≥–°√√¡°“√°“√Õ¥ÿ ¡»°÷ …“ ‡æÕË◊ ¥”‡ππ‘ °“√„À¡â °’ “√ª√∫— ª√ßÿ ·°‰â ¢é ¡“µ√“ ˘ „À¬â °‡≈°‘ §«“¡„π«√√§ ÕߢÕß¡“µ√“ ˜Ù ·Àßà æ√–√“™∫≠— ≠µ— °‘ “√»°÷ …“·Àßà ™“µ‘ æ.». ÚıÙÚ ·≈–„Àℙ⧫“¡µàÕ‰ªπ’È·∑π ç‡æË◊Õ„Àâ°“√ªØ‘∫—µ‘µ“¡æ√–√“™∫—≠≠—µ‘π’È„π à«π∑’˵âÕߥ”‡π‘π°“√°àÕπ∑’Ë°“√®—¥√–∫∫∫√‘À“√ °“√»°÷ …“µ“¡À¡«¥ ı ¢Õßæ√–√“™∫≠— ≠µ— π‘ ®È’ –·≈«â ‡ √®Á „À°â √–∑√«ß»°÷ …“∏°‘ “√ ∑∫«ß¡À“«∑‘ ¬“≈¬— ·≈–§≥–°√√¡°“√°“√»÷°…“·Ààß™“µ‘ ∑”Àπâ“∑’„Ë π «à π∑ˇ’ °Ë’¬«¢Õâ ß·≈â«·µà°√≥’é ºŸâ√—∫ πÕßæ√–∫√¡√“™‚Õß°“√ æ—πµ”√«®‚∑ ∑—°…≥‘ ™π‘ «—µ√ 𓬰√∞— ¡πµ√’ 103

‡≈à¡ ÒÒ˘ µÕπ∑’Ë ÒÚÛ ° Àπâ“ 21 Ò˘ ∏—𫓧¡ ÚıÙı √“™°®‘ ®“πÿ‡∫°…“ À¡“¬‡Àµÿ :- ‡Àµÿº≈„π°“√ª√–°“»„™âæ√–√“™∫—≠≠—µ‘©∫—∫π’È §◊Õ ‡π◊ËÕß®“°√—∞∫“≈¡’π‚¬∫“¬ªØ‘√Ÿª√–∫∫√“™°“√ ‚¥¬„Àâ·¬°¿“√°‘®‡°Ë’¬«°—∫ß“π¥â“π»‘≈ª–·≈–«—≤π∏√√¡ ‰ª®—¥µÈ—߇ªìπ°√–∑√«ß«—≤π∏√√¡ ·≈–‚¥¬∑’ˇªìπ°“√ ¡§«√ ª√—∫ª√ÿß°“√∫√‘À“√·≈–®—¥°“√»÷°…“¢Õ߇¢µæÈ◊π∑’Ë°“√»÷°…“ ª√–°Õ∫°—∫ ¡§«√„Àâ¡’§≥–°√√¡°“√°“√Õ“™’«»÷°…“ ∑”Àπâ“∑Ë’æ‘®“√≥“‡ πÕπ‚¬∫“¬ ·ºπæ—≤π“ ¡“µ√∞“π·≈–À≈—° Ÿµ√°“√Õ“™’«»÷°…“∑ÿ°√–¥—∫∑’Ë Õ¥§≈âÕß°—∫ §«“¡µÕâ ß°“√µ“¡·ºπæ—≤𓇻√…∞°®‘ ·≈– —ߧ¡·Ààß™“µ‘ ·≈–·ºπ°“√»÷°…“·Àßà ™“µ‘  π—∫ ππÿ ∑√æ— ¬“°√ µ‘¥µ“¡ µ√«® Õ∫ ·≈–ª√–‡¡‘πº≈°“√®—¥°“√Õ“™«’ »÷°…“¥«â ¬ ®÷ß®”‡ªπì µâÕßµ√“æ√–√“™∫—≠≠µ— π‘ ’È 104

เลม ๑๒๗ ตอนท่ี ๔๕ ก หนา ๑ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ราชกิจจานเุ บกษา พระราชบญั ญตั ิ การศึกษาแหงชาติ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๕๓ ภมู พิ ลอดุลยเดช ป.ร. ใหไว ณ วนั ที่ ๑๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๓ เปนปท ี่ ๖๕ ในรัชกาลปจ จบุ นั พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกลา ฯ ใหประกาศวา โดยที่เปนการสมควรแกไขเพิ่มเตมิ กฎหมายวา ดว ยการศึกษาแหง ชาติ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกลา ฯ ใหตราพระราชบัญญัติข้ึนไวโดยคําแนะนําและยินยอมของ รัฐสภา ดงั ตอไปน้ี มาตรา ๑ พระราชบัญญัติน้ีเรียกวา “พระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติ (ฉบับท่ี ๓) พ.ศ. ๒๕๕๓” มาตรา ๒ พระราชบัญญัติน้ีใหใชบังคับตั้งแตวันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา เปนตน ไป มาตรา ๓ ใหยกเลิกความในมาตรา ๓๗ แหงพระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติ พ.ศ. ๒๕๔๒ ซ่ึงแกไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๕ และใหใชความตอไปน้แี ทน 105

เลม ๑๒๗ ตอนท่ี ๔๕ ก หนา ๒ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ราชกจิ จานุเบกษา “มาตรา ๓๗ การบริหารและการจัดการศึกษาขั้นพ้ืนฐานใหยึดเขตพ้ืนที่การศึกษา โดยคํานึงถึงระดับของการศึกษาขั้นพื้นฐาน จํานวนสถานศึกษา จํานวนประชากร วัฒนธรรม และความเหมาะสมดานอ่นื ดว ย เวนแตการจดั การศึกษาข้ันพ้นื ฐานตามกฎหมายวา ดวยการอาชวี ศกึ ษา ใหรัฐมนตรีโดยคําแนะนําของสภาการศึกษา มีอํานาจประกาศในราชกิจจานุเบกษา กาํ หนดเขตพื้นท่ีการศึกษาเพื่อการบรหิ ารและการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน แบงเปนเขตพื้นท่ีการศึกษา ประถมศึกษาและเขตพ้นื ท่ีการศึกษามธั ยมศกึ ษา ในกรณที ่ีสถานศกึ ษาใดจัดการศึกษาข้ันพ้ืนฐานท้ังระดับประถมศึกษาและระดับมัธยมศึกษา การกาํ หนดใหส ถานศึกษาแหง น้ันอยูในเขตพนื้ ท่ีการศกึ ษาใด ใหยึดระดับการศึกษาของสถานศึกษานั้น เปนสาํ คญั ท้งั นี้ ตามท่รี ัฐมนตรีประกาศกําหนดโดยคาํ แนะนาํ ของคณะกรรมการการศึกษาขน้ั พ้ืนฐาน ในกรณที ่ีเขตพืน้ ท่ีการศกึ ษาไมอาจบรหิ ารและจดั การไดตามวรรคหนึ่ง กระทรวงอาจจัดใหมี การศกึ ษาข้ันพ้ืนฐานดังตอ ไปน้ีเพ่อื เสริมการบรหิ ารและการจดั การของเขตพื้นท่ีการศกึ ษากไ็ ด (๑) การจัดการศกึ ษาขน้ั พ้ืนฐานสาํ หรับบุคคลทม่ี ีความบกพรอ งทางรางกาย จติ ใจ สตปิ ญญา อารมณ สงั คม การสื่อสารและการเรยี นรู หรอื มีรา งกายพิการหรือทุพพลภาพ (๒) การจัดการศึกษาข้ันพ้ืนฐานท่ีจัดในรูปแบบการศึกษานอกระบบหรือการศึกษา ตามอัธยาศยั (๓) การจดั การศึกษาขั้นพืน้ ฐานสาํ หรบั บคุ คลท่ีมคี วามสามารถพเิ ศษ (๔) การจัดการศกึ ษาทางไกล และการจดั การศึกษาที่ใหบ รกิ ารในหลายเขตพื้นที่การศกึ ษา” มาตรา ๔ ใหเ พ่ิมความตอไปนีเ้ ปน วรรคหา ของมาตรา ๓๘ แหงพระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติ พ.ศ. ๒๕๔๒ ซ่งึ แกไ ขเพ่มิ เตมิ โดยพระราชบญั ญตั กิ ารศกึ ษาแหง ชาติ (ฉบบั ที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๕ “ในการดําเนินการตามวรรคหนึ่งในสวนที่เก่ียวกับสถานศึกษาเอกชนและองคกรปกครอง สวนทองถิ่นวาจะอยูในอํานาจหนาที่ของเขตพ้ืนท่ีการศึกษาใด ใหเปนไปตามท่ีรัฐมนตรีประกาศ กาํ หนดโดยคาํ แนะนาํ ของคณะกรรมการการศกึ ษาขั้นพน้ื ฐาน” ผรู ับสนองพระบรมราชโองการ อภสิ ิทธ์ิ เวชชาชวี ะ นายกรัฐมนตรี 106

เลม ๑๒๗ ตอนท่ี ๔๕ ก หนา ๓ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ราชกิจจานุเบกษา หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใชพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ โดยท่ีการจัดการศึกษาขั้นพ้ืนฐาน ประกอบดวยการศึกษาระดบั ประถมศกึ ษาและระดบั มัธยมศึกษา ซง่ึ มีระบบการบริหารและการจัดการศึกษา ของท้งั สองระดับรวมอยูในความรับผดิ ชอบของแตล ะเขตพื้นทกี่ ารศกึ ษา ทําใหการบริหารและการจัดการศึกษา ข้นั พ้ืนฐานเกดิ ความไมค ลองตัวและเกดิ ปญหาการพัฒนาการศึกษา สมควรแยกเขตพ้ืนท่ีการศึกษาออกเปน เขตพ้นื ที่การศึกษาประถมศกึ ษาและเขตพนื้ ที่การศึกษามัธยมศึกษา เพื่อใหการบริหารและการจัดการศึกษา มีประสิทธิภาพ อันจะเปนการพัฒนาการศึกษาแกนักเรียนในชวงชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ใหส มั ฤทธผิ ลและมีคณุ ภาพย่ิงข้นึ จึงจําเปน ตองตราพระราชบัญญตั ิน้ี 107

Á Ë Ò ÔÇ· Â Ò ÅÑ Â Ê Ç´Ø ÊÔ µ บทบาทนักศึกษา กบั การประกันคณุ ภาพ ของคณะครศุ าสตร์ Suan Dusit

บทบาทนกั ศึกษากับการประกันคณุ ภาพของคณะครศุ าสตร์ ในปัจจุบันจะเห็นได้ว่าเร่ืองของคุณภาพการศึกษาเป็นเร่ืองสำ�คัญเพราะการศึกษาเป็นการพัฒนาคุณภาพ ชวี ติ ของคน ดงั นนั้ ทกุ คนจงึ ตอ้ งใหค้ วามส�ำ คญั และมสี ว่ นรว่ มในการผลกั ดนั สง่ เสรมิ ใหผ้ ลผลติ ทางการศกึ ษามคี ณุ ภาพ การประกันคุณภาพการศึกษาจึงมีความส�ำ คญั เพราะเป็นการสร้างความพึงพอใจให้กบั ลูกคา้ ซ่ึงหมายถงึ นกั ศกึ ษา ดังนน้ั บทบาทนักศึกษาในการสง่ เสรมิ และสนบั สนนุ การด�ำ เนนิ งานประกันคณุ ภาพของคณะจงึ ควรมีดังน้ี 1. บทบาทในการศกึ ษา ตดิ ตาม รบั รกู้ ารด�ำ เนนิ งานประกนั คณุ ภาพของคณะ ทงั้ ในภาพรวมและโดยเฉพาะองค์ ประกอบในสว่ นทเี่ กย่ี วขอ้ งและมผี ลตอ่ นกั ศกึ ษาโดยตรงไดแ้ ก่ องคป์ ระกอบดา้ น การผลติ บณั ฑติ  ดา้ นกจิ กรรมการพฒั นา นักศึกษา และด้านท�ำ นบุ ำ�รงุ ศลิ ปะและวัฒนธรรม โดยควรศกึ ษาวา่ คณะไดก้ ำ�หนดนโยบายคุณภาพและแนวทางการ ดำ�เนนิ งานประกันคณุ ภาพในแตล่ ะองค์ประกอบอย่างไร 2. บทบาทในการให้ข้อเสนอแนะ การดำ�เนนิ งานประกนั คุณภาพตอ่ คณะ ในสว่ นท่ีนักศกึ ษาพจิ ารณาวา่ หากได้มีการก�ำ หนดดชั นเี พมิ่ เติม จะกอ่ ใหเ้ กดิ ประโยชน์หรอื เป็นการเพม่ิ ประสิทธภิ าพในการดำ�เนินงานมากยงิ่ ข้นึ 3. บทบาทในการให้ความร่วมมือ และให้ข้อมูลย้อนกลับในส่วนท่ีเก่ียวข้องกับการประเมินการดำ�เนิน งานประกันคณุ ภาพ ซง่ึ ทางคณะจะด�ำ เนนิ การด้วยขอ้ มลู ท่ีตรงกับความเป็นจรงิ ตามความคดิ เหน็ ของนักศึกษา เพือ่ ประโยชนใ์ นการนำ�มาใชใ้ นการพัฒนาการด�ำ เนนิ งานประกนั คุณภาพของคณะ 4. บทบาทในการสะท้อนภาพการด�ำ เนนิ งานของคณะ หรือบทบาทของคณาจารยแ์ ละบคุ ลากรของคณะ ในกรณที นี่ กั ศกึ ษาพจิ ารณาเหน็ วา่ การด�ำ เนนิ งานดงั กลา่ วไมเ่ ปน็ ไปตามขนั้ ตอนหรอื เกณฑท์ ก่ี �ำ หนดไว้ หรอื ไมค่ รบองค์ ประกอบการดำ�เนินงานท่ีควรจะเป็น  อันจะเป็นการกระตุ้นให้หน่วยงานท่ีเกี่ยวข้องได้ปรับแนวทางการดำ�เนินงานให้ เปน็ ไปตามแนวทางการประกนั คณุ ภาพตอ่ ไป 5. บทบาทในการเผยแพร่ เชิญชวนให้เพ่อื นนักศึกษาในคณะได้ใหค้ วามสนใจและใหค้ วามสำ�คัญในการ ด�ำ เนินงานดา้ นประกันคณุ ภาพของคณะ 6. บทบาทในการรวมกล่มุ เพื่อจัดตั้งเครือข่ายนักศกึ ษา ในการส่งเสรมิ และสนบั สนุนการประกันคณุ ภาพ ของคณะสร้างโอกาสในการแลกเปล่ียนประสบการณ์การเรียนรู้ เพื่อเสริมสร้างวิสัยทัศน์และโลกทัศน์การดำ�เนินงาน ดา้ นการประกนั คุณภาพ เพ่อื ใหก้ ารดำ�เนินงานด้านประกันคุณภาพ กอ่ ใหเ้ กดิ ประโยชนอ์ ย่างแท้จริงแกน่ ักศึกษา นักศกึ ษาในฐานะผ้รู บั ประโยชน์โดยตรงจากการดำ�เนินงานประกนั คณุ ภาพการศึกษา ของคณะครศุ าสตร์ จึงควรมีบทบาทในการมีส่วนสนับสนุนและส่งเสริมให้การดำ�เนินงานด้านประกันคุณภาพภายในของคณะครุศาสตร์ เปน็ ไปอยา่ งมปี ระสทิ ธภิ าพ ทงั้ นเี้ พราะผลการด�ำ เนนิ งานทมี่ คี ณุ ภาพ ยอ่ มสง่ ผลโดยตรงตอ่ คณุ ภาพชวี ติ นกั ศกึ ษาเชน่ กนั ดังวงจรคณุ ภาพทีช่ ื่อว่า PDCA PDCA วงจรคณุ ภาพ” ท่นี กั ศึกษาควรปฏบิ ตั ิ PDCA มาจากคำ�ภาษาองั กฤษ 4 คำ� ได้แก่ Plan (วางแผน) Do (ปฏิบตั )ิ Check (ตรวจสอบ) Act (ดำ�เนิน การใหเ้ หมาะสม) แนวคดิ เกยี่ วกบั วงจร PDCA เรมิ่ ขน้ึ เปน็ ครงั้ แรกโดยนกั สถติ ิ Walter Shewhart ซง่ึ ไดพ้ ฒั นาจากการควบคมุ กระบวนการเชงิ สถิตทิ ี่ Bell Laboratories ในสหรัฐอเมริกาเมือ่ ทศวรรษ 1930 ในระยะเริ่มแรก วงจรดงั กล่าวเป็นที่ รจู้ กั กันในช่อื “วงจร Shewhart” จนกระทั่งราวทศวรรษที่ 1950 ได้มีการเผยแพรอ่ ยา่ ง กว้างขวางโดย W.Edwards Deming ปรมาจารยท์ างดา้ นการบรหิ ารคณุ ภาพ หลายคนจงึ เรียกวงจรนวี้ ่า “ วงจร Deming “ เมอ่ื เริม่ แรก Deming ได้เนน้ ถึงความสัมพนั ธ์ 4 ฝา่ ย ในการดำ�เนินธุรกจิ เพ่อื ให้ไดม้ าซึ่งคุณภาพ และความ พงึ พอใจของลูกค้า ซ่ึงได้แก่ ฝา่ ยออกแบบ ฝ่ายผลิต ฝา่ ยขาย และฝา่ ยวจิ ยั ความสมั พนั ธอ์ งทั้ง 4 ฝ่ายน้ัน จะตอ้ ง ดำ�เนินไปอยา่ งตอ่ เนอ่ื ง เพอื่ ยกระดับคณุ ภาพของสนิ คา้ ตามความต้องการของลกู ค้าทีเ่ ปลยี่ นแปลงอยตู่ ลอดเวลา โดย ให้ถือว่าคณุ ภาพจะต้องมากอ่ นสิ่งอืน่ ใด วงจร PDCA สามารถประยุกต์ใชไ้ ด้กบั ทุกๆ เร่ือง นบั ต้งั แตก่ จิ กรรมส่วนตัว เชน่ การปรุงอาหาร การเดินทางไปทำ�งานในแต่ละวนั การตั้งเปา้ หมายชวี ิต การดำ�เนินงานในระดบั บริษทั จนกระทั่ง ในระดับสถาบันการศึกษา หรอื ท่นี ำ�มาใชใ้ นระบบประกันคณุ ภาพการศกึ ษา 109

ภาพแสดงวงจร PDCA กบั การปรับปรงุ อย่างต่อเนือ่ ง โครงสรา้ งของวงจร PDCA ขน้ั ตอนทงั้ 4 ขนั้ ตอนของวงจร PDCA ประกอบดว้ ย “การวางแผน” อยา่ งรอบคอบ เพอื่ “การปฏบิ ตั ”ิ อยา่ ง ค่อยเป็นคอ่ ยไป แล้วจึง “ตรวจสอบ” ผลท่เี กดิ ขึน้ วธิ กี ารปฏบิ ัติใดมปี ระสทิ ธผิ ลท่สี ุด กจ็ ะจดั ให้เปน็ มาตรฐาน หากไม่ สามารถบรรลเุ ป้าหมายได้ ก็ตอ้ งมองหาวิธีการปฏิบัตใิ หมห่ รือใชค้ วามพยายามให้มากขน้ึ กว่าเดมิ ขนั้ ตอนการวางแผน (Plan) ขน้ั ตอนการวางแผนครอบคลมุ ถงึ การก�ำ หนดกรอบหวั ขอ้ ทต่ี อ้ งการปรบั ปรงุ เปลย่ี นแปลงซงึ่ รวมถงึ การพฒั นา สิ่งใหม่ๆการแก้ปัญหาท่ีเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงานฯลฯพร้อมกับพิจารณาว่ามีความจำ�เป็นต้องใช้ข้อมูลใดบ้างเพื่อรับ การปรับปรุงเปล่ียนแปลงนั้น โดยควรเริ่มระบุวิธีการเก็บข้อมูลให้มีความชัดเจน นอกจากนี้จะต้องวิเคราะห์ข้อมูลที่ รวบรวมไดแ้ ลว้ ก�ำ หนดทางเลือกในการปรบั ปรงุ หรอื เปลี่ยนแปลงดังกล่าว การวางแผนยังชว่ ยใหเ้ ราสามารถคาดการณ์สงิ่ ท่ีเกิดขึ้นในอนาคต และยงั ชว่ ยลดความสญู เสยี ตา่ งๆ ท่อี าจ เกดิ ข้ึนได้ ทั้งในด้านแรงงาน วัตถดุ บิ ชวั่ โมงการท�ำ งาน เงิน เวลา ฯลฯ โดยสรปุ แล้ว การวางแผนชว่ ยใหร้ ับรู้สภาพ ปจั จุบนั พรอ้ มกบั กำ�หนดสภาพทต่ี ้องการให้เกิดขึ้นในอนาคต ดว้ ยการผสานประสบการณ์ ความรู้ และทกั ษะอยา่ ง ลงตวั โดยทัว่ ไปการวางแผนที่ดีมอี ย่ดู ว้ ยกัน 2ประเภทหลัก ๆ ดงั นี้ ประเภทที1่ การวางแผนเพ่ืออนาคต เปน็ การวางแผนส�ำ หรบั ส่ิงทีจ่ ะเกดิ ขน้ึ ในอนาคตหรือกำ�ลงั จะเกดิ ขน้ึ บางอยา่ งเรา ไม่สามารถควบคมุ ส่ิงน้ันไดเ้ ลย แตอ่ าจเปน็ การเตรยี มความพร้อมของเราส�ำ หรบั สิ่งน้ัน ประเภทท่ี 2 การวางแผนเพื่อการปรบั ปรงุ เปลี่ยนแปลง เปน็ การวางแผนเพื่อเปล่ียนแปลงสภาพทเี่ กดิ ขึ้นในปจั จุบันเพ่ือ สภาพทดี่ ีขึ้น ซ่งึ เราสามารถควบคุมผลทีเ่ กดิ ในอนาคตได้ด้วยการเริ่มตน้ เปลี่ยนแปลงตั้งแต่ปจั จุบนั 110

ขัน้ ตอนการปฏบิ ตั ิ (DO) ขั้นตอนการปฏบิ ตั ิ คอื การลงมือปรับปรุงเปลย่ี นแปลงตามทางเลือกทไ่ี ด้กำ�หนดไว้ในขนั้ ตอนการ วางแผน ในขน้ั นต้ี อ้ งตรวจสอบระหวา่ งการปฏบิ ตั ดิ ว้ ยวา่ ไดด้ �ำ เนนิ ไปในทศิ ทางทตี่ ง้ั ใจหรอื ไม่ พรอ้ มกบั สอื่ สารใหผ้ ทู้ เี่ กยี่ วขอ้ งรบั ทราบดว้ ย เราไมค่ วรปลอ่ ยใหถ้ งึ วนิ าทสี ดุ ทา้ ยเพอ่ื ดคู วามคบื หนา้ ทเี่ กดิ ขน้ึ หากเปน็ การปรบั ปรงุ ในหนว่ ยงานผบู้ รหิ าร ยอ่ มต้องการทราบความคบื หนา้ อย่างแนน่ อน เพือ่ จะไดม้ น่ั ใจว่าโครงการปรับปรงุ เกดิ ความผดิ พลาดน้อยทสี่ ดุ ข้ันตอนการตรวจสอบ (Check) ขนั้ ตอนการตรวจสอบ คือ การประเมนิ ผลทไ่ี ด้รับจากการปรบั ปรุงเปลยี่ นแปลง แตข่ ้นั ตอนนี้มกั จะถกู มอง ข้ามเสมอการตรวจสอบทำ�ให้เราทราบว่าการปฏิบัติในขั้นที่สองสามารถบรรลุเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ท่ีได้กำ�หนด ไว้หรือไม่ สิ่งสำ�คัญก็คือ เราต้องรู้ว่าจะตรวจสอบอะไรบ้างและบ่อยครั้งแค่ไหน ข้อมูลที่ได้จากการตรวจสอบจะเป็น ประโยชน์ส�ำ หรบั ขัน้ ตอนถดั ไป ขนั้ ตอนการดำ�เนนิ งานให้เหมาะสม (Act) ขัน้ ตอนการดำ�เนินงานให้เหมาะสมจะพิจารณาผลทไี่ ดจ้ ากการตรวจสอบ ซ่งึ มีอยู่ 2 กรณี คือ ผลทเี่ กดิ ขน้ึ เป็นไปตามแผนทว่ี างไว้ หรือไม่เปน็ ไปตามแผนที่วางไว้ หากเปน็ กรณีแรก กใ็ หน้ �ำ แนวทางหรือกระบวนการปฏิบตั นิ นั้ มาจัดทำ�ให้เปน็ มาตรฐาน พรอ้ มทงั้ หาวธิ กี ารที่จะปรับปรุงให้ดียงิ่ ขึ้นไปอกี ซง่ึ อาจหมายถึงสามารถบรรลเุ ปา้ หมายได้ เรว็ กวา่ เดิม หรือเสยี ค่าใชจ้ ่ายน้อยกว่าเดิม หรอื ทำ�ใหค้ ุณภาพดยี ่งิ ข้ึนกไ็ ด้แตถ่ ้าหากเป็นกรณีที่สอง ซึง่ กค็ อื ผลทไ่ี ด้ไม่ บรรลวุ ตั ถปุ ระสงคต์ ามแผนทว่ี างไว้ เราควรน�ำ ขอ้ มลู ทรี่ วบรวมไวม้ าวเิ คราะห์ และพจิ ารณาวา่ ควรจะด�ำ เนนิ การอยา่ งไร ตอ่ ไปนี้ - มองหาทางเลอื กใหมท่ น่ี ่าจะเปน็ ไปได้ - ใช้ความพยายามให้มากขน้ึ กวา่ เดมิ - ขอความชว่ ยเหลอื จากผู้รู้ - เปลย่ี นเปา้ หมายใหม่ (ขอบคณุ ข้อมลู อ้างองิ จาก http://youth.ftpi.or.th/index.php?option=com) ตัวอย่างการวางแผน PDCA P = Plan ในขนั้ นเ้ี ปน็ ขนั้ ของการวางแผนซง่ึ นกั ศกึ ษาจะตอ้ งน�ำ หวั ขอ้ ทคี่ รใู หจ้ ดั ท�ำ รายงานมาวเิ คราะหแ์ ละ แยกย่อยหวั ขอ้ ต่างๆ เพื่อทำ�การค้นหาขอ้ มูลต่างๆ ตามหวั ข้อยอ่ ยเพ่อื นำ�มาจัดท�ำ เปน็ รายงาน จากน้ันจะตอ้ งทำ�การ กำ�หนดวิธีการหาข้อมูลว่าจะได้มาจากแหล่งใด กำ�หนดวิธีการได้มาของข้อมูล เช่น จากหนังสือ แล้วจะหาหนังสือ ได้จากท่ีใด และโดยปกติทั่วไปแล้วหนังสือส่วนใหญ่ก็จะหาได้จากห้องสมุด ไม่ว่าจะเป็นห้องสมุดของมหาวิทยาท่ี นกั ศกึ ษาก�ำ ลงั ศึกษาอยู่ มหาวิทยาลัยอ่นื ๆ หรือจากสำ�นกั หอสมดุ แห่งชาติ หรอื การหาขอ้ มูลจากการคน้ หาผา่ นเครือ ขา่ ยอินเตอร์เน็ต เปน็ ต้น D = Do เปน็ ขนั้ ลงมอื ปฏบิ ตั ิ ดงั นนั้ นกั ศกึ ษาจะลงมอื หาขอ้ มลู จากแหลง่ ตา่ งๆ ทนี่ กั ศกึ ษาไดก้ �ำ หนดไวแ้ ลว้ และน�ำ มาจดั พิมพเ์ ปน็ รายงาน ตามหว้ ข้อต่างๆ ทไ่ี ด้กำ�หนดไว้แลว้ C = Check ในขนั้ ตอนของการตรวจสอบนี้ นกั ศกึ ษาจะตอ้ งท�ำ การตรวจสอบความเรยี บรอ้ ย ความสมบรู ณ์ ของขอ้ มลู ทจี่ ดั ท�ำ เปน็ รายงาน เมอื่ ตรวจสอบพบวา่ ขอ้ มลู ทไี่ ดม้ านนั้ ไมส่ มบรู ณ์ นกั ศกึ ษาจะตอ้ งด�ำ เนนิ การในขนั้ ตอ่ ไป A = Act ในตอนนี้เปน็ ขัน้ ตอนของการทบทวนการปฏบิ ตั งิ าน ซึง่ ในการจดั ทำ�รายงาน เม่ือพบว่าขอ้ มลู ท่ี นกั ศกึ ษาจะใสใ่ นรายงานนน้ั ไมม่ คี วามสมบรู ณ์ นกั ศกึ ษาจะตอ้ งท�ำ การวางแผนใหมอ่ กี คง้ี เพอ่ื จะด�ำ เนนิ การคน้ หาขอ้ มลู ให้ไดค้ รบตามทีไ่ ด้ตัง้ กรอบของรายงานไวแ้ ลว้ จากการด�ำ เนนิ งานทง้ั 4 กระบวนการตามวงจร PDCA จะเปน็ การด�ำ เนนิ งานแบบวนรอบ ซง่ึ จะท�ำ ใหก้ ารท�ำ งาน มคี วามละเอยี ดรอบครอบและสง่ ผลใหน้ กั ศกึ ษาไดร้ ายงานทม่ี คี วามสมบรู ณ์ และสง่ ผลใหน้ กั ศกึ ษาเปน็ คนทท่ี �ำ งานไดด้ ี อยา่ งมคี ณุ ภาพแลว้ เรอื่ ง ด.ี .ดจี ะตามมา เชน่ โครงการสถานศกึ ษา 3 D จากแนวคดิ ของ กระทรวงศกึ ษาธกิ ารไดป้ ระกาศ นโยบายสถานศึกษา 3 D เม่ือเดือนมิถุนายน 2552 โดยมีแนวคิดว่าการจัดการศึกษามีความสำ�คัญต่อการพัฒนา คุณภาพผ้เู รียนกระบวนการจดั การศกึ ษาที่สมบรู ณจ์ ะต้องพฒั นาผู้เรยี นให้มคี วามร้คู ่คู ณุ ธรรม คอื 111

1. การจัดการเรียนการสอนและจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนตามหลักสูตรการศึกษา เพื่อสร้างองค์ความรู้ กระบวนการคิดวิเคราะห์ เพื่อให้ผู้เรียนมีความรู้ความสามารถ และประสบการณ์ มีทักษะการดำ�รงชีวิต สามารถใช้ ความรใู้ ห้เกิดประโยชนใ์ นการพัฒนาตนเองและประกอบอาชีพ 2. การบม่ เพาะ ปลกุ กลอ่ มเกลา ปลูกฝัง และจิตส�ำ นึก เพ่ือให้ผเู้ รยี นมีคณุ ธรรมจริยธรรม มคี วามรบั ผิด ชอบตอ่ ตนเอง สังคม ชุมชน และสงิ่ แวดล้อม เกดิ ความตระหนกั ในบทบาทหน้าที่ของตน เพอื่ ใหผ้ ้เู รียนสามารถดำ�รง ตนอย่ใู นสงั คมร่วมกบั ผ้อู ่ืนไดอ้ ย่างมีความสุข ดังนนั้ สถานศกึ ษาทกุ แหง่ และหน่วยงานต่าง ๆทีม่ หี นา้ ทส่ี ง่ เสริมสนับสนนุ และร่วมจดั การศกึ ษา จึงมสี ว่ น ส�ำ คญั ในการจดั การเรยี นการสอน และจดั กจิ กรรมทจี่ ะสง่ เสรมิ สนบั สนนุ และพฒั นาผเู้ รยี นอยา่ งเหมาะสมโดยประสาน ความร่วมมอื กับทกุ ภาคส่วนจัดกจิ กรรมมงุ่ เนน้ 3 ดา้ น (3D) คอื D1. ด้านประชาธิปไตย (Democracy) D2. ด้านคณุ ธรรม จรยิ ธรรม และความเป็นไทย (Decency) D3. ด้านภมู คิ ้มุ กันภัยจากยาเสพติด (Drug-Free)   คณุ ลักษณะทพ่ี งึ ประสงคข์ องผเู้ รยี น การจดั กิจกรรมตามนโยบายสถานศกึ ษา 3D ไดก้ �ำ หนดคุณลักษณะอนั พึงประสงคข์ องผู้เรยี นไวด้ งั นี้ 1.ด้านประชาธปิ ไตย (Democracy) มคี วามตระหนัก เหน็ ความสำ�คญั ศรัทธา และเชอื่ มน่ั การปกครอง ระบอบประชาธปิ ไตยอนั มีพระมหากษตั รยิ ์ทรงเปน็ ประมุข รวมทง้ั รงั เกียจการทจุ รติ และตอ่ ต้านการซือ้ สิทธขิ ายเสยี ง 2.ดา้ นคณุ ธรรม จรยิ ธรรม และความเป็นไทย (Decency) มคี ณุ ธรรม จรยิ ธรรม ความดีงาม รู้ผดิ ชอบช่วั ดี มคี วามภาคภูมใิ จในความเปน็ ไทย และยึดถือปฏบิ ัตใิ นวิถชี ีวติ 3.ด้านภูมิคมุ้ กันภัยจากยาเสพตดิ (Drug-Free) รจู้ ักหลีกเลีย่ งหา่ งไกลยาเสพตดิ 112

แนวทางในการจัดกิจกรรม 3D 1. กิจกรรมส่งเสริมประชาธิปไตย 1.1 กิจกรรมทสี่ อดคล้องกบั บริบทของสถานศกึ ษาและชุมชน เชน่ เวทีแลกเปลี่ยนเรยี นรู้ 1.2 ดำ�เนินงานสภานักศึกษา/กรรมการนกั ศกึ ษา 1.3 จัดคา่ ยประชาธปิ ไตย/กจิ กรรมประชาธิปไตยสู่ชมุ ชน 1.4 ส่งเสริมกจิ กรรมสรา้ งสำ�นึกความรกั ชาติ 1.5 นำ�หลักธรรมาภิบาลมาใช้ในการบรหิ ารจัดการสถานศึกษา 2. กจิ กรรมสง่ เสรมิ คณุ ธรรม จริยธรรม และความเป็นไทย 2.1 จัดกิจกรรมพัฒนาคุณธรรมที่สอดคล้องกับบริบทของสถานศึกษา วัด ศาสนา และชุมชน เช่นส่ง เสริมครพู ระสอนศีลธรรมในสถานศึกษา จัดเวทแี ลกเปลีย่ นเรยี นรู้ กิจกรรมจิตอาสา จดั เข้าคา่ ยพุทธบตุ ร พทุ ธธรรม ค่ายคณุ ธรรมจรยิ ธรรม จดั ใหส้ ถานศกึ ษาเปน็ แหล่งเรยี นร้ทู างศาสนา 2.2 จัดกจิ กรรมการสง่ เสริมนิยมไทย ประวัตศิ าสตรช์ าติไทยหรอื ความภมู ิใจในความเป็นไทย 2.3 มกี ารบรหิ ารจัดการตามหลกั ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง 3. กิจกรรมป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด 3.1 มีระบบดูแลช่วยเหลือผ้เู รียน เชน่ การคัดกรองผเู้ รยี นท่ีเป็นกลุ่มเส่ยี ง การชว่ ยเหลือแบบเพือ่ นช่วย เพ่อื น การทำ�ให้จ�ำ นวนนกั ศกึ ษาท่ีมพี ฤตกิ รรมเสีย่ งลดลง 3.2 สง่ เสรมิ กจิ กรรมทเ่ี หมาะสม เชน่ กจิ กรรมนกั ศกึ ษาแกนน�ำ ครแู กนน�ำ กจิ กรรมรณรงคเ์ พอ่ื การไมส่ บู บุหร่ี (สถานศึกษาปลอดบหุ ร่)ี กิจกรรม/ชมรม TO BE NUMBER ONE การประกวดดนตรี การแข่งขันกฬี า การจัด นิทรรศการความรู้ 3.3 การบริหารจัดการสวสั ดศิ ึกษา (Safety Education) เชน่ การขจัดมมุ อับลบั ตา 3.4 จดั หาแหล่งเรยี นรดู้ า้ นยาเสพตดิ 3.5 ประสานความรว่ มมอื การด�ำ เนนิ งานกจิ กรรมปอ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หายาเสพตดิ รว่ มกบั ชมุ ชน/ทอ้ งถนิ่ นโยบาย 3D เป็นนโยบายที่ คณะครศุ าสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดสุ ิต ไดย้ ดึ ถือปฏบิ ัตอิ ย่างเครง่ คดั เพือ่ เร่ง สรา้ งนักศึกษาใหจ้ บไปตามคุณลกั ษณะบณั ฑิตท่ีพงึ ประสงค์ (เอกสารอ้างอิง กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). แผนยุทธศาสตร์ตามนโยบายสถานศึกษา 3 ดี (3D). กรงุ เทพฯ:อักษรไทย.) 113

Á Ë Ò ÔÇ· Â Ò ÅÑ Â Ê Ç´Ø ÊÔ µ เทคนิค 15 ขอ้ ของครทู ป่ี ระสบความสำ�เรจ็ Suan Dusit

เทคนิค 15 ขอ้ ของครูท่ปี ระสบความสำ�เร็จ คุณภาพของนกั เรยี นจะดหี รือไมน่ ้ัน ข้นึ อยูก่ บั คุณภาพของครูเปน็ สำ�คญั ความจรงิ ข้อน้คี งไม่มใี ครปฏเิ สธ แตก่ ารท่ี จะเปน็ ครทู มี่ ีคุณภาพและประสบความส�ำ เรจ็ ในวชิ าชีพได้ ครูจะต้องมีความต้งั ใจท่จี ะพฒั นาตนเองอยา่ งจรงิ จงั “เรยี นรขู้ า้ มโลก” ฉบบั นี้ ขอน�ำ เสนอเทคนคิ 15 ขอ้ ของการเปน็ ครทู ม่ี ปี ระสทิ ธภิ าพมาเลา่ สกู่ นั ฟงั โดยเทคนคิ ดงั กลา่ ว น�ำ มาจากจดหมายข่าวรายเดือนชือ่ Teaching for Excellence ทตี่ ีพิมพ์ในสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีจดุ ประสงค์ในการจัดท�ำ เพอ่ื ชว่ ยเหลอื ครูให้ประสบความส�ำ เรจ็ ในชนั้ เรียนลองสำ�รวจดวู า่ ท่านมีคุณสมบตั ดิ ังต่อไปนอี้ ยู่มากน้อยเพยี งใด 1. กระตอื รอื ร้น หากทา่ นเปน็ ครทู ม่ี คี วามกระตอื รอื รน้ ในการสอน จงอยา่ รรี อทจ่ี ะแสดงออกมาใหค้ นอน่ื เหน็ โดยจดั การเรยี นใหส้ นกุ และเปน็ ประโยชนต์ อ่ การเรยี นรขู้ องเดก็ ครทู อี่ ยากสอนและตง้ั ใจสอนจะกระตนุ้ ใหเ้ ดก็ เกดิ ความตน่ื ตวั ในการเรยี นรนู้ อกจาก น้ียังส่งผลดีไปถึงนอกห้องเรียน เพราะคุณลักษณะเช่นน้ีของครูจะช่วยสร้างการทำ�งานเป็นทีมกับเพ่ือนครูอ่ืนๆ ง่ายข้ึน และท�ำ ให้คนทอ่ี ยู่รอบข้างท่านพลอยกระตอื รอื ร้นไปด้วย 2. รอบร้เู รือ่ งท่ีสอน ทา่ นจ�ำ เปน็ ตอ้ งตดิ ตามขอ้ มลู ความรทู้ เี่ กยี่ วขอ้ งกบั งานอยา่ งตอ่ เนอื่ งสม�ำ่ เสมอ เชน่ สมมตุ ทิ า่ นเปน็ ครอู นบุ าลกค็ วร จะบอกรบั นติ ยสารเกยี่ วกบั เดก็ เลก็ หรอื นติ ยสารเกยี่ วกบั การศกึ ษาประเภทนี้ หากทา่ นสอนวชิ าเคมกี อ็ าจจะเขา้ รว่ มสมั มนา กบั สถาบนั การศกึ ษาทเ่ี ชย่ี วชาญดา้ นเคมเี ปน็ ครง้ั คราว เปน็ ตน้ แตไ่ มว่ า่ ทา่ นจะเพงิ่ เปน็ ครปู แี รกหรอื เปน็ มา 30 ปแี ลว้ กต็ าม ทา่ นจะต้องตดิ ตามความเปลยี่ นแปลงขอ้ มลู ความรูท้ างวิชาการในวิชาชีพของทา่ นใหท้ ันอยู่เสมอ 3. จดั เป็นระบบ การจัดการท่มี ีประสทิ ธภิ าพจะช่วยใหท้ า่ นใช้เวลาในการเรยี นการสอนกับนกั เรยี นไดม้ ากขนึ้ ครูจะตอ้ งมวี ิธจี ัดการ เรอื่ งประจำ�วนั ในห้องเรียนอย่างเป็นระบบ ไมว่ า่ จะเป็นการเรยี กเกบ็ งานจากนกั เรยี น การแจกจา่ ยเอกสารข้อมลู การมอบ หมาย งานใหน้ กั เรียนทำ� และกจิ กรรมหลังจากน้ัน ตลอดจนการสอ่ื สารขา่ วภายในหอ้ งเรียนกบั นกั เรียนเปน็ ต้น 4. ขยนั ครใู หญห่ รอื ผอู้ �ำ นวยการโรงเรยี นกไ็ มต่ า่ งจากซบุ เปอรไ์ วเซอรห์ รอื ผจู้ ดั การในโลกธรุ กจิ ทช่ี นื่ ชมลกู นอ้ งทท่ี �ำ งานหนกั ซง่ึ กค็ ือครูท่มี ีประสทิ ธิภาพครเู หลา่ นไี้ มห่ ยุดน่งิ และไมค่ ่อยมเี วลาวา่ งมากนัก มีข้อสังเกตว่า ครูท่ีขยนั มักมีความสมั พนั ธ ์ ใกลช้ ดิ กับนักเรียนและเพ่อื นครูดว้ ยกนั ซงึ่ เป็นประโยชน์อย่างยง่ิ ตอ่ ความร่วมมอื จัดการเรยี นรู้ 5. แสดงพฤติกรรมดา้ นบวก โวลแตร์ นักปรัชญาผู้ย่ิงใหญ่ชาวฝรั่งเศสเคยกล่าวไว้ว่า “การตัดสินใจท่ีกล้าหาญท่ีสุดที่คนเราทำ�ในแต่ละวันคือ การตัดสนิ ใจทจ่ี ะมีอารมณ์ท่ดี ”ี รอ้ ยทั้งรอ้ ย ไม่มีเดก็ คนไหนอยากเรยี นกบั ครูที่หงดุ หงดิ งา่ ย เพราะจะท�ำ ใหเ้ กิดบรรยากาศ ตงึ เครียดในชนั้ เรียนลองทบทวนดวู า่ วันหน่งึ ๆ คุณพูดอะไรกบั นกั เรยี นหรือเพอ่ื นครบู า้ ง และน้�ำ เสยี งของคณุ เปน็ อย่างไร ครูทีด่ ีควรจะแสดงความเป็นหว่ งใย เอาใจใส่และใหค้ วามนับถือคนรอบขา้ ง 115

6. สรา้ งกฏระเบยี บในหอ้ งเรียน ครูที่ดีจะต้องวางกฏเกณฑ์และระบบบริหารห้องเรียนตั้งแต่วันแรกในช้ันเรียน กฏระเบียบและโครงสร้างท่ีสมเหตุ สมผลจะช่วยให้ห้องเรียนดำ�เนินไปอย่างเป็นระบบระเบียบ และที่สำ�คัญคือ ครูจะต้องมีความเสมอต้นเสมอปลายกับ การบงั คบั ใชก้ ฏเกณฑเ์ หลา่ นนั้ พยายามหลกี เลยี่ งกฏระเบยี บทค่ี รไู มไ่ ดก้ วดขนั อยา่ งจรงิ จงั เพราะพฤตกิ รรมเชน่ นอี้ าจท�ำ ให้ เด็กเรยี นรู้ว่า ครูไมไ่ ด้ใส่ใจในสิ่งทต่ี นเองพดู 7. จัดลำ�ดับการสอน เด็กจะเรยี นรมู้ ากเทา่ ใด ขึน้ อยู่กบั โอกาสทพี่ วกเขาจะได้เรียนรู้โดยมากนักเรยี นจะเรยี นรจู้ ากการลงมอื ปฏิบัติไมใ่ ช่ แคก่ ารจอ้ งมองหรอื การฟงั ดงั นน้ั ครจู งึ ควรวางแผนเวลาการสอนในแตล่ ะวชิ าใหด้ ีไมม่ อี ะไรเลวรา้ ยไปกวา่ เมอื่ ใกลจ้ ะ ปดิ เทอม แลว้ แต่ครูเพิง่ นกึ ได้ว่ายังไม่ไดส้ อนเร่อื งสำ�คัญๆ อีกหลายหัวขอ้ 8. มีมนษุ ยสมั พนั ธด์ ี ผู้บริหารมกั ต้องการครทู สี่ ามารถทำ�งานรว่ มกบั คนอ่ืนๆได้ดี ไมว่ า่ จะเป็นเพ่ือนครู พอ่ แม่ผปู้ กครอง หรอื แม้แต่เด็ก นักเรยี น เพราะหากคนเหลา่ นไี้ มช่ อบพฤตกิ รรมของท่านในฐานะครู พวกเขาก็จะไมอ่ ยากอยู่ใกล้ท่าน นั่นยอ่ มหมายถงึ การใหค้ วามรว่ มมอื กบั ทา่ นในเรอื่ งตา่ งๆ จะนอ้ ยไปดว้ ย การมที กั ษะความสมั พนั ธท์ ดี่ กี บั ผอู้ นื่ เปน็ ปจั จยั ทจ่ี �ำ เปน็ มากส�ำ หรบั ครทู ตี่ อ้ งการประสบความส�ำ เรจ็ 9. ส่ือสารชัดเจน ครทู มี่ ปี ระสทิ ธภิ าพตอ้ งเปน็ ครทู ใ่ี หข้ อ้ มลู ไดช้ ดั เจนและกระชบั สามารถสาธติ ตวั อยา่ งไดด้ พี อๆ กบั การอธบิ ายรวม ทงั้ การน�ำ เสนอขอ้ มลู ความรใู้ หมใ่ หแ้ กน่ กั เรยี นแตล่ ะครง้ั จะตอ้ งด�ำ เนนิ ไปอยา่ งถกู ตอ้ งและแมน่ ย�ำ กระบวนการนคี้ รอบคลมุ ถึงการวางโครงเร่ืองทีจ่ ะสอน การอธิบาย การสรปุ ความ และการทบทวนบทเรียน เพราะบ่อยครั้งท่เี ดก็ ๆ ไมร่ วู้ า่ พวกเขา กำ�ลงั เรียนเร่อื งอะไรและท�ำ ไมจงึ ตอ้ งเรียนเร่ืองน้ี 10. ตง้ั คำ�ถามอยา่ งมีประสิทธภิ าพ การตั้งคำ�ถามเป็นเคร่ืองมือในการสอนที่ทรงพลังมาก เพราะความคิดจะเกิดข้ึนในกระบวนการแสวงหาคำ�ตอบ ครูสามารถต้ังค�ำ ถามกับเด็กนกั เรียนทงั้ ห้อง หรอื ให้เด็กตอบเปน็ รายบุคคลกไ็ ด้ ถา้ ครตู ้องการเรียกเดก็ ตอบเปน็ รายบุคคล ครคู วรตัง้ ค�ำ ถามก่อนเรียกช่ือของเด็ก จากน้นั ทิ้งชว่ งเลก็ นอ้ ย เพ่ือใหเ้ ด็กทง้ั หอ้ งร่วมกนั คดิ หาค�ำ ตอบไมค่ วรเรียกชอ่ื เด็กท่ี ตอ้ งการใหต้ อบเรว็ เกนิ ไป สำ�หรับตัวอยา่ งค�ำ ถามทีม่ ปี ระสิทธิภาพน้อยคือ “สมศกั ดิ์, ส่งิ ประดิษฐช์ น้ิ ไหนของเอดสิ ันท่ีเป็น ประโยชน์มากทีส่ ุด และท�ำ ไม?” การตัง้ คำ�ถามโดยเรียกช่ือเด็กกอ่ นแบบนี้ จะท�ำ ให้เด็กทีเ่ หลือทั้งหมดในห้องไมค่ ิดตามไป ดว้ ย ทถ่ี กู ตอ้ งครคู วรจะตอ้ งตงั้ ค�ำ ถามเชน่ น้ี “สง่ิ ประดษิ ฐช์ น้ิ ไหนของเอดสิ นั ทเ่ี ปน็ ประโยชนต์ อ่ มนษุ ยม์ ากทสี่ ดุ และท�ำ ไม?” จากนั้นให้ครหู ยุดประมาณ 3 - 5 วินาที เพ่อื ให้เดก็ ทั้งหอ้ งไดม้ ีส่วนร่วมคิดด้วย แม้ครจู ะไม่ไดเ้ รยี กให้ตอบกต็ าม 11. สอนด้วยวธิ ีหลากหลาย สงิ่ ทา้ ทายในการสอนทส่ี ดุ ของครเู รอื่ งหนงึ่ คอื การสอนเดก็ ทมี่ คี วามถนดั บคุ ลกิ ภาพ และระดบั การเรยี นรทู้ แ่ี ตกตา่ ง หลากหลาย ครจู ะตอ้ งผสมผสานรปู แบบการสอนตา่ งๆ เขา้ ดว้ ยกนั ไมว่ า่ จะเปน็ การบรรยาย การเรยี นรทู้ เี่ นน้ การใชส้ ายตา การสัมผัส หรอื การลงมือปฏบิ ตั ิ เป็นต้น 12. สร้างความสำ�เรจ็ ในห้อง ความส�ำ เรจ็ ในการเรยี นเปน็ สง่ิ ส�ำ คญั หากครมู อบหมายงานทห่ี นกั และยากเกนิ ไปส�ำ หรบั เดก็ อยตู่ ลอดเวลาจะท�ำ ให้ เดก็ รสู้ กึ เครยี ดและทอ้ แท้ โดยงานวจิ ยั ชวี้ า่ ระดบั ความส�ำ เรจ็ ในการเรยี นทนี่ า่ พอใจควรจะอยทู่ ี่ 80% เปน็ อยา่ งนอ้ ยในกรณี ทเี่ ดก็ ไมป่ ระสบความส�ำ เรจ็ ในการเรยี นรู้ ครจู ะตอ้ งปรบั เปลยี่ นวธิ สี อนของตนเอง หรอื ไมก่ ม็ อบหมายงานใหมใ่ หง้ า่ ยขน้ึ จน กว่าเด็กจะสามารถทำ�งานชิน้ นน้ั ได้ดีแลว้ จึงจะเพิ่มความยากไปเป็นลำ�ดับ 116

13. ต้ังมาตรฐานสูง ครูควรต้ังมาตรฐานการเรียนรู้ของเด็กไว้สูง ซึ่งหมายถึงเด็กจะต้องมีการแสดงออกในการเรียนรู้ท่ีดี โดยท่ัวไปครู ทป่ี ระสบความสำ�เรจ็ มกั จะไม่ยอมรบั แค่การมสี ่วนรว่ มในการเรียนของเดก็ เท่านนั้ แต่ครจู ะตอ้ ง “เรยี กรอ้ ง” ให้เด็กเขา้ มา มีส่วนร่วม ท้ังน้ี การเรียกร้องดังกล่าวสามารถทำ�ได้โดยที่ครูไม่จำ�เป็นต้องเล่นบทโหด แต่จะด้วยวิธีใดน้ันขึ้น อยกู่ บั สถานการณ์ หรอื เทคนคิ สว่ นตวั ของครู นอกจากนย้ี งั พบวา่ นกั เรยี นมกั จะใหค้ วามเคารพครทู ค่ี าดหวงั ใหพ้ วกเขาท�ำ ดี ท่สี ดุ 14. สร้างสรรค์บรรยากาศในห้องเรียน อยา่ ท�ำ ใหน้ กั เรยี นรสู้ กึ หอ้ งเรยี นเปน็ สถานทท่ี นี่ า่ สะพรงึ กลวั หรอื อบอวลไปดว้ ยความเครยี ด เพราะบรรยากาศเชน่ นจี้ ะท�ำ ใหอ้ ตั ราการเรยี นรขู้ องนกั เรยี นต�่ำ ลง ตรงกนั ขา้ ม หอ้ งเรยี นทมี่ คี วามสขุ และไมเ่ ครยี ดจะกระตนุ้ ใหเ้ ดก็ เกดิ การเรยี นรู้ แตท่ ัง้ น ี้ ครูไม่จำ�เปน็ ต้องถงึ ขัน้ เนรมิตหอ้ งเรียนให้เป็นสวนสนุก เพยี งแค่สรา้ งบรรยากาศสบายๆ ท่ีเดก็ รู้สกึ ปลอดภัยและ ไม่เกรง็ ก็เพียงพอตอ่ การเรียนรแู้ ล้ว 15. มคี วามยืดหยุ่น การสอนควรมคี วามยดื หยนุ่ บา้ ง บางครงั้ ครอู าจตอ้ งเปลย่ี นหวั ขอ้ ทส่ี อนตามความเหมาะสม แมว้ า่ จะวางแผนการสอน ไว้อีกเร่ืองหน่ึงก็ตาม ครูจะต้องสัมผัสได้ถึงความต้องการของเด็ก โดยปรับเปลี่ยนรูปแบบบางอย่างที่เคยทำ�ๆ มาหากจ�ำ เปน็ เพื่อช่วยเหลอื เดก็ ในการเรียนรู้ นอกจากน้ีครูตอ้ งท�ำ ใจและควบคุมอารมณใ์ หไ้ ด้ หากแผนการสอนทดี่ ที สี่ ดุ ที่ครูคิดขน้ึ มีอนั จะตอ้ งเปลีย่ นแปลงไปโดยทคี่ รเู องไมส่ ามารถควบคุมได้ เทคนคิ ตา่ งๆดงั กลา่ วมาขา้ งตน้ น้ี ครบู างคนจะเคยท�ำ อยบู่ า้ งแลว้ ในบางขอ้ แตส่ �ำ หรบั ผทู้ ยี่ งั ไมเ่ คยลงมอื ปฏบิ ตั เิ ลย ขอแนะน�ำ ใหค้ อ่ ยๆ เรม่ิ ท�ำ ทลี ะขอ้ แลว้ เพม่ิ ขนึ้ ไปเรอื่ ยๆ จะกระทง่ั ครบ แมอ้ าจจะตอ้ งใชเ้ วลาอยบู่ า้ งกต็ าม เมอื่ ครบแลว้ ลอง ประเมนิ ผลดทู า่ นจะพบความแตกตา่ งในทางทด่ี ขี นึ้ อยา่ งเหน็ ไดช้ ดั ทงั้ ในหอ้ งเรยี นของทา่ นเอง ตลอดจนความสมั พนั ธร์ ะหวา่ ง ทา่ นกบั เพอ่ื นครูกับผบู้ ริหารโรงเรยี น 117

Á Ë Ò ÔÇ· Â Ò ÅÑ Â Ê Ç´Ø ÊÔ µ ภาคผนวก Suan Dusit

Á Ë Ò ÔÇ· Â Ò ÅÑ Â Ê Ç´Ø ÊÔ µ หมวดวิชาศกึ ษาทั่วไป Suan Dusit

หมวดวิชาศกึ ษาท่ัวไป การจัดการเรยี นการสอน หลกั สตู รหมวดวชิ าศกึ ษาทว่ั ไป มจี �ำ นวน 8 รายวชิ า มลี กั ษณะเปน็ รายวชิ าบรู ณาการขา้ มศาสตร์ 4 กลมุ่ วชิ า ไดแ้ ก่ กลมุ่ วชิ าสงั คมศาสตร์ กลมุ่ วชิ ามนษุ ยศาสตร์ กลมุ่ วชิ าภาษา และกลมุ่ วชิ าวทิ ยาศาสตรก์ บั คณติ ศาสตร์ โดยก�ำ หนดใหเ้ รยี น ไมน่ ้อยกว่า 30 หนว่ ยกติ ดงั น้ี 1500201 ความเป็นสวนดสุ ติ 4(2-4-6) Suan Dusit Spirit 6(6-0-12) 1500119 ภาษาไทยเพอ่ื พัฒนาความเปน็ ผูร้ อบรู้ 4(4-0-8) Thai for Being Scholars 4(4-0-8) 1500120 ภาษาองั กฤษเพอ่ื การนำ�ตน 4(2-4-6) English for Self-direction 4(2-4-6) 1500121 ภาษาองั กฤษเพือ่ การสะท้อนคิด 4(2-4-6) English for Reflective Thinking 3(2-2-5) 2500116 สงั คมอารยชน Civilized People Societies 2500117 พลเมืองไทยและพลโลกท่ีดี Smart Thai and Global Citizens 4000112 วทิ ยาศาสตรแ์ ละคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำ�วนั Science and Mathematics in Daily Life 4000113 ความเข้าใจและการใช้ดจิ ทิ ัล Digital Literacy 119

คำ�อธบิ ายรายวชิ าหมวดวิชาศกึ ษาทัว่ ไป 1500201 ความเปน็ สวนดุสติ 4(2-4-6) Suan Dusit Spirit พฒั นาการความเปน็ มาของมหาวทิ ยาลยั สวนดสุ ติ ตง้ั แตอ่ ดตี จนถงึ ปจั จบุ นั อตั ลกั ษณแ์ หง่ วฒั นธรรม สวนดสุ ติ มารยาทอยา่ งไทยและการน�ำ ไปสคู่ วามเปน็ ผดู้ ที ไ่ี ดช้ อ่ื วา่ สภุ าพบรุ ษุ และสภุ าพสตร ี พฒั นาการในวชิ าการ ในสาขาท่ีโดดเด่นของมหาวิทยาลัย ด้านการเรือน วิชาชีพครู สาธิตอนุบาลละอออุทิศ การศึกษาพิเศษ อาหาร อตุ สาหกรรมการบรกิ าร งานการพยาบาล ตลอดทง้ั ศลิ ปวฒั นธรรมทดี่ งี าม อนั แสดงออกถงึ ความเปน็ ไทยและเทา่ ทนั ตอ่ การเปลย่ี นแปลงของสงั คมโลกในทกุ มติ ิ การเรยี นรดู้ ว้ ยตนเอง ความเขา้ ใจตนเองและผอู้ นื่ บคุ ลกิ ภาพตามรปู แบบ ความเป็นสวนดุสิต ความรัก ความศรัทธา มุ่งมั่น ทุ่มเท ในการทำ�งานด้วยความประณีต และรู้จริงในส่ิงที่ทำ� Development of Suan Dusit University from the past to the present, SDU’s cultural identity, Thai social manners and development with civility into ladies and gentlemen, development of SDU’s academic distinction in culinary arts, teaching profession, kindergarten education at La-or Utis Demonstration School, special education, food and services, nursing services, and elegant art and culture, as identification of being Thai and aligned with global changes in all dimensions, self-study, understanding of oneself and others particular personality according to Suan Dusit Spirit, love, belief, determination and devotion for work with great care and particular expertise 1500119 ภาษาไทยเพ่ือพฒั นาความเปน็ ผ้รู อบรู้ 6(6-0-12) Thai for Being Scholars ใชภ้ าษาเพอื่ ความถกู ตอ้ ง ความงดงาม ความมสี นุ ทรยี ะของภาษาทงั้ ทกั ษะการฟงั การพดู การออก เสยี ง การอา่ น และการเขียน ใชภ้ าษาไทยเพือ่ การสือ่ สาร โดยจบั ประเดน็ ส�ำ คญั จากเร่อื งทอ่ี า่ นและฟัง ต้งั ค�ำ ถาม วิเคราะห์ ตคี วาม และประเมนิ คา่ แสดงถึงบุคลิกภาพและความเปน็ ผรู้ อบร้ใู นการใชภ้ าษาในฐานะเคร่ืองมอื ของ การประกอบอาชีพและการติดตอ่ ส่ือสารในแตล่ ะสงั คม Use of language with accuracy, elegance and aesthetics, in terms of listening, speaking, pronunciation, reading and writing, use of Thai for communication, by getting main ideas from what is read and listened to, making inquiries, analyses, interpretations and evaluations, to indicate one’s personality and scholars for the use of Thai as a tool for professional work and communication in each society 1500120 ภาษาอังกฤษเพือ่ การนำ�ตน 4(4-0-8) English for Self-direction อา่ นและท�ำ ความเขา้ ใจขอ้ มลู สารสนเทศหรอื เรอื่ งราวตา่ งๆ ในชวี ติ ประจ�ำ วนั สรปุ ใจความส�ำ คญั จาก เร่ืองที่ฟังและอ่าน อภิปราย เสนอแนวคิดในประเด็นท่ีเป็นข้อดีและข้อด้อยในศาสตร์สาขาวิชาชีพเฉพาะทางของ ตนเอง เขยี นจดหมาย รวมถงึ ค�ำ รอ้ งขอที่ไม่เปน็ ทางการ จดบนั ทกึ เรื่องใกลต้ วั และใจความส�ำ คญั ของเรือ่ งระหว่าง การพดู คุย Reading and understanding of data and information and matters in everyday situations, demonstration of main ideas from what is heard and read, discussion, presentation of ideas related to strengths and weaknesses in one’s particular field of study, writing of letters and informal requests, and note-taking of familiar matters and key concepts during discussions 120

1500121 ภาษาองั กฤษเพอ่ื การสะท้อนคดิ 4(4-0-8) English for Reflective Thinking ใชท้ กั ษะการฟงั และการพดู ภาษาองั กฤษในการใหร้ ายละเอยี ดค�ำ ชแ้ี จงและค�ำ แนะน�ำ เรอ่ื งทต่ี นเองรู้ แกผ่ ูอ้ น่ื เข้าใจเนอ้ื หาบทความและประกาศประชาสมั พันธ์ตา่ ง ๆ วเิ คราะหข์ ้อมูลเบอ้ื งตน้ และแสดงความคิดเหน็ ในเร่ืองท่ีเป็นรูปธรรมและนามธรรม รวมท้ังเร่ืองท่ีเก่ียวข้องกับวัฒนธรรมของไทยและของเจ้าของภาษา สนทนา โต้ตอบและพดู ให้ขอ้ มลู ในหวั ขอ้ เรอ่ื งทีค่ ุ้นเคยอยา่ งคล่องแคล่วและเปน็ ธรรมชาติ Practice of English listening and speaking skills in providing others with detailed instructions and advice in one’s area of expertise, understanding of articles and public announcements, analysis of basic information, and expression of ideas on abstract and concrete matters, as well as ones related to Thai and native-speaking culture, interaction with and provision of information for others with fluency and spontaneity 2500116 สงั คมอารยชน 4(2-4-6) Civilized People Societies ความหมาย ความสำ�คัญ ความรู้และข้อคิดจากการศึกษาอารยธรรมโลก อารยธรรมตะวันตก อารยธรรมตะวันออก และอารยธรรมภูมิภาคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ โดยม่งุ เนน้ การวเิ คราะห ์ เชงิ เปรยี บเทยี บ กบั อารยธรรมไทย พฒั นาการทางสงั คมแบบอารยชนในศตวรรษที่ 21 ซึ่งสมั พนั ธ์กบั ระบบการเมอื ง การปกครอง กฎหมาย และรปู แบบของรฐั ตลอดจนระบบเศรษฐกิจ วัฒนธรรม ความเชือ่ ศาสนา ผ่านผลงานศลิ ปกรรมแขนง ต่าง ๆ ตง้ั แต่อดตี จนถึงปัจจุบัน Identification, significance, knowledge, and ideology gained from studies of global civilization, western civilization, eastern civilization and South East Asian civilization, emphasizing comparative analyses with Thai civilization, social development with civility in 21st century, which is related to political systems, laws and forms of government, economic systems, beliefs and religions, through various areas of arts from the past to the present 2500117 พลเมืองไทยและพลโลกท่ดี ี 4(2-4-6) Smart Thai and Global Citizens ประวัตคิ วามเป็นมาของสังคมไทยและโลกจากอดตี สู่ปจั จุบนั มรดกทางภมู ปิ ัญญา ในสาขาตา่ ง ๆ ทเ่ี กย่ี วขอ้ งกบั เอกลกั ษณข์ องความเปน็ ไทย ปรชั ญาเศรษฐกจิ พอเพยี ง เพอ่ื การปรบั ตวั ใหเ้ ทา่ ทนั ตอ่ การเปลย่ี นแปลง ของสงั คมโลก การคดิ วเิ คราะหแ์ ละการแกไ้ ขปญั หา ความรว่ มมอื และการอยรู่ ว่ มกนั อยา่ งสนั ติ ความรบั ผดิ ชอบตอ่ สงั คม ทศั นคตปิ ฏเิ สธคอรร์ ปั ชนั รจู้ กั หนา้ ทคี่ วามเปน็ พลเมอื งไทยและพลโลก ตระหนกั ถงึ ความเปน็ ปจั เจกชนในฐานะ พลเมืองไทยและพลโลก รวมถงึ การเคารพในสทิ ธิมนุษยชนและความหลากหลายทางวฒั นธรรม History of Thai and global societies from the past up to the present, wisdom heritage in various fields related to identity of being Thai and philosophy of sufficiency economy, to adapt oneself to changes in the global society, building up skills of analytical thinking and problem solution, collaboration and peaceful coexistence with others, responsibility for the society, anti-corruption attitude, awareness of one’s duty and one’s individual identification as Thai and global citizens, as well as respect to human rights and cultural diversity 121

4000112 วทิ ยาศาสตร์และคณิตศาสตรใ์ นชีวติ ประจำ�วัน 4(2-4-6) Science and Mathematics in Daily Life การคดิ และการใหเ้ หตผุ ล การบรหิ ารการเงนิ สว่ นบคุ คล การวเิ คราะหข์ อ้ มลู และการตดั สนิ ใจ ทกั ษะ กระบวนการทางวทิ ยาศาสตร์ วทิ ยาศาสตรก์ บั ปจั จยั การด�ำ รงชวี ติ การประยกุ ตว์ ทิ ยาศาสตรเ์ พอ่ื สขุ ภาพ คณุ ภาพชวี ติ และสง่ิ แวดลอ้ ม ความกา้ วหนา้ ทางดา้ นเทคโนโลยสี ารสนเทศ การวเิ คราะหแ์ ละใชเ้ ทคโนโลยสี ารสนเทศอยา่ งคมุ้ คา่ ส่อื สังคมออนไลนก์ ับการด�ำ เนินชวี ติ ในยุคดิจิทัล และการบูรณาการทางวทิ ยาศาสตร์ คณติ ศาสตร์ และเทคโนโลยี สารสนเทศ ส�ำ หรับการแกป้ ญั หาในชวี ติ ประจ�ำ วนั ทีเ่ ปน็ ประโยชน์ต่อการด�ำ รงชวี ิตและการท�ำ งาน Thinking and reasoning, personal finance, data analysis and decision-making, scientific skills and procedures, science and living factors, application of science for health, life quality and environment, information technology advancement, analysis and worthwhile use of information technology, online social media and ways of living in the digital age, and integration of science, mathematics and information technology, to solve everyday problems for benefits of living and working 4000113 ความเขา้ ใจและการใชด้ ิจิทัล 3(2-2-5) Digital Literacy แนวคดิ เกย่ี วกบั ความเขา้ ใจและการใชด้ จิ ทิ ลั สทิ ธแิ ละความรบั ผดิ ชอบ การเขา้ ถงึ สอ่ื ดจิ ทิ ลั การสอื่ สาร ยคุ ดจิ ทิ ลั ความมนั่ คงปลอดภยั ยคุ ดจิ ทิ ลั ความเขา้ ใจสอ่ื ดจิ ทิ ลั แนวปฏบิ ตั ใิ นสงั คมดจิ ทิ ลั การมสี ขุ ภาพดใี นยคุ ดจิ ทิ ลั ดจิ ทิ ลั คอมเมริ ซ์ กฎหมายดจิ ทิ ัล และเทคโนโลยีดิจทิ ัลในอนาคต Digital literacy concept, rights and responsibilities, digital media access, digital communication, digital security, digital media understanding, digital society practices, digital health and wellness, digital commerce, digital law and future digital technology 122

ทป่ี รึกษา รศ.ดร.ศิโรจน ์ ผลพนั ธิน จัดทำ�ตน้ ฉบับ/ คณะครศุ าสตร์ 123 ดร.สวุ มาลย ์ ม่วงประเสริฐ ตรวจตน้ ฉบบั ส�ำ นักสง่ เสรมิ วิชาการและ งานทะเบยี นและศนู ยบ์ ริการส่อื และส่งิ พมิ พ์กราฟฟิคไซท์ บรรณาธิการ ผศ.ดร.จิตตว์ มิ ล คลา้ ยสบุ รรณ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ดร.สทุ นั มุมแดง ศลิ ปกรรม ศูนยบ์ รกิ ารส่ือและสิ่งพิมพ์กราฟฟคิ ไซท์ ปีทพ่ี ิมพ์ 2563