นิทานอีสป

นิทานอีสป เร่ือง นกเอยี้ งกบั ควายเฒ่า

กาลครัง้ หนึ่งนานมาแล้ว… มีเจ้านกเอยี ้ งอยตู่ วั หนง่ึ มีนิสยั ชอบอวดเกง่ และเห็นแกต่ วั มาก ไมเ่ คยยอมเสียเปรียบให้แก่สตั ว์ตวั ไหนและจะไม่ ยอมออ่ นข้อให้แกใ่ คร ไมช่ ่วยเหลอื เออื ้ เฟือ้ เพอื่ นสตั ว์ด้วยกนั จนสตั ว์ แถวนนั้ รู้จกั นิสยั มนั ดี

อยมู่ าวนั หนึ่ง ขณะที่เจ้านกเอยี ้ งกาลงั ตงั้ หน้าตงั้ ตารีบบินไปที่นาข้าว ด้วยความเร่งรีบ มองไปเห็นหนุ่ ไลก่ าเข้า มนั ตกใจรีบบินหนีทนั ที ทนั ใด นนั้ มนั ก็บินไปชนกบั ควายเฒา่ ตวั หน่งึ เข้าอยา่ งแรง ทาให้มนั ตกลงมาท่ี พนื ้ ทนั ที “อ้ยุ เจ็บจงั เลย” นกเอยี ้ งอทุ านด้วยความเจบ็

ควายเฒา่ กลา่ ววา่ “ท่านไม่เห็นข้าหรือไงข้ายืนอยทู่ ่ีนี่นานแล้ว และเหน็ เจ้ากาลงั บนิ ลงมาเพอื่ ขโมยข้าวกินอยา่ ปฏิเสธข้าเลย” นกเอีย้ งตอบ “ข้าไมไ่ ด้ขโมยสกั หน่อย ทา่ นมหี ลกั ฐานหรือถ้าไมม่ ีอยา่ กลา่ วหากนั แบบนีม้ นั ไม่ดีเลยนะ”

ควายเฒา่ ตอบกลบั ไปวา่ ” ในเม่ือหลกั ฐานอยตู่ อ่ หน้าข้าแล้วจะให้เอา มาอกี ทาไมแตข่ ้าวา่ ตอ่ ให้มีหลกั ฐานเจ้าก็ไมย่ อมรับอยดู่ เี พราะเจ้ามี นิสยั เอาเปรียบผ้อู ่ืนเสมอตอ่ ให้ข้าหามาได้ก็ไม่มีประโยชน์ท่ีจะมาพดู กบั เจ้าให้เสยี เวลาเปลา่ ” จากนนั้ เจ้านกเอยี ้ งบนิ จากไป

ควายเฒา่ ก้มหน้ากินหญ้าตอ่ ไมส่ นใจเจ้านกเอยี ้ ง แตด่ ้วยนิสยั ของเจ้า นกเอีย้ งที่ไม่ยอมใคร จงึ ย้อนกลบั มาและกลา่ ววา่ “ข้ากลบั มาคดิ ดแู ล้ว วา่ ถ้าข้าจะกินข้าวที่นามนั จะเกิดอะไรขนึ ้ ในเม่อื นาข้าวแปลงนีไ้ ม่ใช่ของ เจ้า เจ้าก็ไม่มีสทิ ธิท่ีจะมาห้ามปากของข้าได้เพราะฉะนนั้ เจ้านน่ั ละ่ ท่ี ควรหลีกไปให้พ้น”

พอสนิ ้ เสยี งเจ้านกเอยี ้ ง เสยี งท่ีตอบกลบั มาหาใช่เสยี งของเจ้าควายเฒา่ ไมแ่ ตก่ ลบั เป็นเสยี งของชาวนา “ข้าวา่ เจ้านนั่ ละ่ ควรหลกี ไปเพราะนา ข้าวของข้า ไมต่ ้องการนกเอยี ้ งอยา่ งเจ้าหรอก ควายถึงจะชรามอี ายุ มากแล้วแต่ก็ยงั ชว่ ยดานาได้ แตเ่ จ้านน่ั แหละมีแตม่ าลกั ขโมยกิน ข้าวเปลือกพวกข้าให้เสยี หายมากกวา่ ถ้าขนื ชกั ช้า เจ้าต้องโดนแน่จะ ไปหรือไม่ไป” นกเอยี ้ งรีบบินหนีทนั ทีไม่กล้ากลบั มาอีกเลย … นิทานอีสปเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า ” การเป็นคนอวดเก่ง ทาตวั เหนือใครๆ ไร้ซงึ่ เหตแุ ละผล ไมเ่ อือ้ เฟือ้ เผือ่ แผต่ อ่ ผ้อู ื่น ยอ่ มไมม่ ีใครเขาอยากคบหา สมาคมด้วย “