นทิ าน เร่ือง ผไู้ มถ่ กู นนิ ทา ไมม่ ใี นโลก (นัตถิ โลเก อนิน ทิโต)
ณ.ทช่ี นบทแห่งหนึง่ ตา กับหลานชาย ตอ้ งเดนิ ทางไปทาธรุ ะที่อยู่ต่างเมือง โดยมีลาเป็นพาหนะสาหรับเดินทาง ทง้ั หมดจะตอ้ งผา่ นเมืองตา่ ง ๆ
แตร่ ะหวา่ งทาง ดว้ ยความกตญั ญขู องหลานชาย เห็นตาแกแ่ ลว้ จึงขอให้ตา นั่งบนหลังลา และตวั เองเดนิ จูงลา แตเ่ มือ่ เข้ามาในเมอื งหน่ึง ชาวบ้านต่าง ซุบซิบนินทาว่า “ต๊าย ดูสิ เป็นผูใ้ หญซ่ ะปลา่ ว เอาเปรยี บเด็ก ตวั เองสบายเลยนะ”
เมอื่ ตา ไดย้ ินเช่นนัน้ จึงไมอ่ ยากให้เปน็ ท่ีนินทาของใคร จึงบอกให้หลานชาย ข้นึ มาขี่ลาแทน จนมาถงึ อีกเมอื งหนง่ึ ชาวบา้ นเมืองน้กี ็ นินทาตาหนิ หลานชายวา่ “ดู ดู๊ ดู ดู มันทา ทาไม ถึงไมส่ งสารคนแกๆ่ บา้ งตัวเองสบายเหน็ แก่ตัว เอาเปรยี บคนแก่” เมอ่ื หลานได้ยินเช่นน้ัน จึงใหต้ าขึ้นมาขล่ี าด้วยอีกคน พร้อมพูดว่า “ดูซิ ว่าจะมใี ครนนิ ทาพวกเราอกี ไหม”
ตอ่ มา เมอ่ื มาถึงอกี เมืองหนึ่ง กไ็ มพ่ ้นการโดนนนิ ทาของชาวบ้าน “โถ่ ๆ ๆ เจา้ ลาช่างนา่ สงสารจริง ทาไมเจ้านายของแกถึงใจรา้ ย ใจดา ใชง้ านหนักเกนิ ไปจรงิ ๆ” ทั้งคู่ จึงตัดปัญหา ลงจากหลังลา และย่างเทา้ เดนิ ไปแทน แตแ่ ลว้ กต็ ้องมาผา่ นเมือง อีกเมอื งหนึ่ง คราวน้ี ชาวบา้ นไมไ่ ดน้ นิ ทาอยา่ งเดียว กลบั หัวเราะเยาะใสด่ ้วย “ฮ่า ฮ่า ฮา่ ฮา่ ดู ตา กบั หลาน คู่น้นั สิ โง่จรงิ ๆ มลี าแตไ่ ม่ขี่ เดินจูงอยนู่ ่นั แหละ”
นิทานเร่อื งนส้ี อนใหร้ ู้ว่า ในโลกน้ีไม่มใี ครไม่ถูกนินทา เพราะตอ่ ให้เราทาส่งิ ทดี่ แี คไ่ หน คนทไี่ มช่ อบเรา เขากจ็ ะนนิ ทาเราอยู่ดี ดงั นน้ั เมือ่ เราไดก้ ระทาความดีแลว้ จงตง้ั ใจทาตอ่ ไป อยา่ นาคานินทามาทา ให้ทุกขใ์ จเปล่าๆ กลอนจากสนุ ทรภู่ “อันนนิ ทากาเลเหมอื นเทนา้ ไม่ชอกชา้ เหมือนเอามีดมากรดี หนิ แม้องค์พระปฏมิ ายังราคิน คนเดนิ หรือจะสน้ิ คนนินทา”
Search
Read the Text Version
- 1 - 6
Pages: