นิทานอีสป

กาลครั้งหน่งึ นานมาแล้ว ณ บึงเล็ก ๆ อนั แสนอดุ มสมบรู ณ์ มฝี งู กบหลายครอบครัวอาศัยอยดู่ ้วยกนั อยา่ งสงบสขุ มาเน่นิ นาน โดยไมม่ ใี ครมารบกวนและไมม่ ีใครมาคอยควบคุม อยากทาสง่ิ ใดกท็ าไดต้ าม ความตอ้ งการ แต่แล้ววนั หนง่ึ กบวัยรุ่นเกดิ ความรสู้ ึกว่าสง่ิ ทีพ่ วกตนเปน็ อยู่ไม่ใชว่ ิถีชวี ติ ท่ดี ีนกั มันจึง ขอให้กบทกุ ตวั มาประชุมรว่ มกัน

\"ขอบคุณฝงู กบทุก ๆ ตัวทม่ี าประชมุ ในวันนี\"้ กบวยั รุน่ กลา่ ว \" พวกเราเคยอาศัยกันแบบอิสระมา เนิน่ นาน แม้จะไมม่ ปี ญั หาน่ากังวลใจมากนกั แตฉ่ นั คดิ วา่ เราควรจะมหี ัวหนา้ และกฎหมายมา ปกครองพวกเรานะ\"

เม่อื กบวัยรนุ่ เอย่ เรือ่ งทอี่ ยากแถลง คุณลงุ กบตวั หน่ึงกต็ ะโกนถามขึ้นมา \" แล้วใครกันเลา่ ทจี่ ะมาเป็น เจา้ นายของเราและออกกฎหมายเหล่านั้น ?\" กบวยั รนุ่ ครนุ่ คิดอยู่พักหนงึ่ แลว้ จึงตอบออกมาวา่ \"เอาอย่างน้ี ฉนั จะไปขอจากเทพจูปเิ ตอร์ ให้ ท่านตอ้ งช่วยจดั การไดแ้ น่\" กบทุกตวั ล้วนเห็นด้วยกับความคิดนี้

เชา้ วันตอ่ มา กบวัยร่นุ ได้ออกเดินทางไปพบเทพจูปเิ ตอร์ เมื่อไปถงึ ทา่ นก็ตอ้ นรับกบนอ้ ยตัวนี้เป็น อยา่ งดี \"อุตสา่ หเ์ ดนิ ทางมาไกลขนาดน้ี เจา้ มีเรอ่ื งอะไรให้เราชว่ ยหรอื กบนอ้ ย ?\" เทพจูปเิ ตอร์ถาม ดว้ ยความเป็นหว่ ง \"ฝูงกบของพวกกระผมไมม่ ผี ู้ปกครองหรือกฎหมายอะไรเลยขอรับ ผมเลยอยากให้ ทา่ นชว่ ยมอบหัวหนา้ ให้สักคน\" กบวยั ร่นุ ขอร้อง

\"โธ่ นกึ ว่าเรือ่ งอันใด ท่แี ทก้ บอย่างเจ้าก็อยากมเี จา้ นายบา้ งน่ีเอง\" ทา่ นเทพพูดแบบยมิ้ ๆ \"เอาอยา่ งน้ี เจา้ เดินทางกลบั ไปเถิด เราได้สง่ เจา้ นายที่จะคอยปกครองฝูงกบไว้ทบ่ี งึ น้าแลว้ \" กบวัยรนุ่ ไดย้ นิ ดังนน้ั จึงตนื่ เต้นดใี จพรอ้ มกล่าวขอบคณุ \"ขอบพระคณุ ทา่ นเทพมาก กระผมจะไมม่ วี นั ลืมพระคุณนเี้ ลย\" เมอ่ื กบวัยรุน่ เดินทางกลับมาก็เหน็ ฝูงกบทัง้ หลายตา่ งไปยนื รุมล้อมกันทกี่ ลางบึง สงิ่ ที่พวกมัน ล้อมอยู่คือขอนไม้ทีล่ อยลงมาจากฟากฟา้ โดยไมม่ ีใครรู้วา่ ส่งิ นค้ี อื อะไร แตเ่ จา้ กบวยั รุน่ รไู้ ดท้ นั ทวี า่ สิ่ง น้คี ือเจ้านายใหมข่ องพวกมันนนั่ เอง

พีน่ อ้ งกบทั้งหลาย สิง่ ทเ่ี หน็ อย่นู ไ้ี มใ่ ชข่ อนไม้ธรรมดา ๆ แตน่ ค่ี ือเจา้ นายใหม่ทเ่ี ทพจปู เิ ตอรม์ อบให้กบั พวกเรา\" กบวัยรนุ่ บอกอยา่ งต้นื ตันใจ \"อ๋อ อย่างนี้นเ่ี อง เจ้านีเ่ ก่งไม่เบา ส่วนท่านเทพก็ชา่ งมเี มตตาตอ่ พวกเราเหลือเกนิ \" คณุ ลุงกบ ชน่ื ชมความพยายามของกบวยั รุน่ แลว้ กบทุกตวั ตา่ งโหร่ อ้ งดใี จ พรอ้ มคานบั ขอนไมผ้ ู้เปน็ เจา้ นายใหม่ อย่างปลื้มใจ

เวลาผ่านไปหลายวัน เจา้ นายคนใหม่ไดแ้ ต่นอนเฉย แมว้ า่ จะมีกบตวั น้อยข้ึนไปกระโดดโลด เต้นบนนัน้ เจ้านายขอนไมก้ ็ไม่ว่าอะไร ทาใหฝ้ งู กบกลบั มาประชุมกันอกี ครงั้ ทาไมเจ้านายของเราถงึ ไม่เคยพูดจาหรอื ทาส่งิ ใดบา้ งเลยละ่ \" คุณลุงกบถามกบวยั รุ่น

\"มีเรื่องอะไรอีกเล่าเจา้ กบน้อย ?\" ท่านเทพจปู เิ ตอรถ์ ามดว้ ยความสงสยั \"คอื กระผมอยากจะขอเจ้านายใหมค่ รับ เจา้ นายทท่ี า่ นส่งมาให้ตอนนนั้ วนั ๆ ไมเ่ ห็นทาอะไรเลย\" กบ วัยรนุ่ ร้องขอ \"ไดส้ ิ ! อยากมเี จา้ นายใหม่เพราะไมพ่ อใจคนเกา่ ใช่ไหม\" เทพจูปเิ ตอร์พูดด้วยนา้ เสยี งไมพ่ อใจ \"ใชค่ รับ\" กบตอบรับ

\"เอา้ กลบั ไปทบี่ งึ เถดิ เราสง่ เจ้านายใหมไ่ ปใหแ้ ล้ว\" ไดย้ นิ อยา่ งนนั้ เจา้ กบจึงกลา่ วขอบคุณและจากไป ทนั ที พอเดนิ ทางมาถึงเจ้ากบวยั ร่นุ ก็ต้องตกใจ เพราะเจา้ นายใหม่ของพวกมันคือนกกระสา ซ่งึ ตอนน้ีไดว้ ่ิงไลก่ นิ กบไปแล้วหลายตวั กบในฝูงตา่ งอยอู่ ย่างหวาดกลวั พลางคิดวา่ ควรพอใจในส่งิ ที่ ได้มาแตแ่ รก ไมค่ วรร้องขอสิง่ ใดให้มากความจนเกิดเรอ่ื งราวน่าสลดแบบนเ้ี ลย