แตกร้าว (1)

ดัดแปลงวรรณกรรมจากเสภาขุนช้างขุนแผน ตอนขุนช้างถวายฏีกา รายวิชาภาษาไทย 6 (ท33102) ชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6/10 กลุ่มB ปีการศึกษา 2564 เรื่อง แตกร้าว

โครงเรื่อง ชื่อเรื่อง แตกร้าว ตัวละคร: เวณิส กนกศรี มานพ เฟย สิงห์ เนเน่ แก้ว จ๊อบ ประจวบ จิ๊บ สถานที่: ร้านอาหาร ร้านก๋วยเตี๋ยว ห้องเช่า ศาล เนื้อเรื่องย่อ 10ปีก่อน ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งมีหญิงสาวได้พบเจอชายหนุ่มคนหนึ่ง ทันใดนั้นเองชายหนุ่มได้ตกหลุมรักหญิงสาวคนนั้น ชายหนุ่มจึงตัดสินใจ ตามจีบหญิงสาวคนนั้นแบบไม่ย่อท้อ นานวันเข้าหญิงสาวก็ใจอ่อนจึง ตัดสินใจอยู่กินกับชายหนุ่มจนมีลูกด้วยกัน ต่อมาชายหนุ่มมีหน้าที่จำเป็น ต้องไปทำงานไกลบ้าน แล้วไม่ได้กลับมาเยี่ยมเยียนภรรยาและลูก หลายปี ผ่านไปลูกชายได้โตขึ้นแต่ไม่เคยได้รู้จักหรือพบเจอหน้าตาของพ่อตนเอง จึงถามผู้เป็นแม่ว่า \"ทำไมพ่อถึงไม่อยู่กับพวกเรา\" เมื่อผู้เป็นแม่ได้ฟัง คำถามที่ลูกอันเป็นเเก้วตาดวงใจของตนถามนั้นจึงไม่รูัว่าจะตอบลูกชาย อย่างไร จึงได้ตอบส่งๆ ไป เเล้วเวลาก็ได้ผ่านไปอีกหลายปีจนลูกชายรู้ความจริงจึงได้เกิดความ อยากเจอผู้เป็นพ่อของตนจึงได้ออกตามหาโดยการจ้างนักสืบเเล้วประสาน งานกับตำรวจ เมื่อลูกชายหาพ่อเจอเเล้วครอบครัวเลยอยู่กันอย่างพร้อม หน้า ต่อมามีเรื่องมือที่สามเข้ามาเกี่ยว ทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตมากมาย ถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาล เรื่องราวเเสนวุ่นวายจึงอุบัติขึ้น สุดท้ายเรื่องราวจะจบ ลงด้วยดีหรือไม่ท่านผู้อ่านต้องติดตามต่อในเนื้อเรื่อง

หากจะให้ทุกท่านนิยามความงามของผู้หญิงคงมีความแตกต่างกันไม่ มาก ใช่เรากำลังพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชื่อว่ากนกศรี กนกศรีเป็นคนสวย เธอ สวยมากหน้ าที่การงานก็ดีเเละแถมเธอยังเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงานทุกคนอีก พูดได้ว่าชีวิตของกนกศรีชั่งโรยด้วยกลีบกุหลาบ กลุ่มของกนกศรีมักชักชวนกัน ไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ ง \"นี่ๆ กนกศรีเย็นนี้เธอว่างไหม ฉันว่าจะไปหาอะไรกินหน่อยเเกสนใจหรือเปล่า\" \"เอาสิๆ เย็นนี้ฉันก็ว่างอยู่พอดี เเล้วเเกจะชวนใครไปบ้างหรอ?\" \"ก็พวกเราทั้งหมดนี่แหละ\" \"ดีเลยๆ งั้นเย็นนี้เจอกันนะจ๊ะ\" เมื่อถึงเวลานัดกลุ่มของกนกศรีก็รวมตัวกันเเละเดินทางไปกินข้าวที่ร้าน อาหารเเห่งหนึ่ ง ขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งหนุ่มรูปหล่อเจ้าเสน่ห์ที่มีชื่อว่า มานพ ก็นัดกับ เพื่ อนๆเพื่ อมากินข้าวที่ร้านอาหารที่เดียวกันชั่งเป็ นความบังเอิญที่ไม่น่าเชื่ อจริงๆ สาวสวยกับหนุ่มหล่อดันบังเอิญมากินข้าวที่ร้านอาหารที่เดียวกัน \"เฮ้ยๆๆๆๆๆ มึงๆ มึงดูนั่นดิ โคตรสวยเลย\" \"เออหวะ เเจ่มมาก\" ทันทีที่มานพได้เห็นกนกศรีก็ตกอยู่ในภวังค์เหมือนถูกมนตร์สะกดตกหลุมรัก โดยไม่รู้ตัวด้วยความที่มานพเป็นคนหน้ าตาดี จึงมีความมั่นใจในตัวเองสูง จึง พยายามหาโอกาสเข้าไปคุยกับกนกศรี \"ขอโทษนะครับคุณ\" \"คะ? มีอะไรให้ช่วยหรอคะ\" \"ผมรบกวนขอยืมดูเมนูอาหารของโต๊ะคุณหน่อยได้ไหมครับ\" \"ได้เลยค่า\" ระหว่างที่ทั้งสองกลุ่มกำลังทานข้าวกันอยู่อย่างเพลิดเพลินตัวมานพก็พยายาม เล็งจังหวะที่กนกศรีลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะได้ใช้จังหวะนั้นหาโอกาสได้คุย กับเธอ \"มึงๆ เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แป๊ บนึงๆ\" \"โอเค กนกศรี เดี๋ยวพวกกูรอ\" เมื่อมานพเห็นว่ากนกศรีลุกไปเข้าห้องน้ำเลยถือโอกาสนี้รีบลุกตามไปเพื่อจะชวน กนกศรีคุยอีก \"เมื่อครู่ขอบคุณมากเลยนะครับ\" \"ไม่เป็ นไรค่าเรื่ องเล็กๆ\" ๑

เเล้วมานพก็ชวนกนกศรีคุยอีกหลายเรื่องเเล้วดูเหมือนกันทั้งคู่เลยยืนคุยกันอีกนาน สองนาน \"เเล้วนี่คุณชื่ออะไรหรอครับ ผมจะได้เรียกถูก\" \"กนกศรีค่ะ แต่ถ้าคนที่สนิทๆ กันมักจะเรียกฉันว่าศรี\" \"อ๋อ ครับผม งั้นผมเรียกศรีนะครับ 555\" \"ได้เลยค่า 555\" \"เเล้วนี่คุณชื่ออะไรหรอคะ\" \"ผมชื่อมานพครับ เรียกนพก็ได้ครับผม\" \"ค่ะ นี่นพมาทานข้าวที่นี่บ่อยปะ\" \"ก็บ่อยนะ เเล้วศรีหละ\" \"ก็นานๆ ทีแหละอย่างว่าชีวิตคนโสด ต้องประหยัดหน่อย55555\" เมื่อมานพได้ทราบว่ากนกศรียังโสดอยู่ก็เกิดความดีใจเเละได้ชวนคุยต่ออีกนานก่อน จะเเยกย้ายมานพได้ขอเบอร์กนกศรีไว้เพื่อเอาไว้ติดต่อ ต่อมาเมื่อมานพกับกนกศรี ได้ติดต่อกันหลายครั้งเข้ามานพได้ไปมาหาสู่กนกศรีอยู่บ่อยครั้งจน กนกศรีได้ไว้ใจเเล้วตัดสินใจที่จะอยู่กินกับมานพ ชีวิตคู่ของกนกศรีเเละมานพนั้นเรียกได้ว่าราบรื่นทั้งคู่เหมือนคู่สร้างคู่สม กันทุกอย่างมีความสุขไปหมดไม่มีทะเลาะเบาะเเว้งกันเลย แม้แต่สักครั้งเดียว ต่อมาทั้งคู่ได้ให้กำเนิดทารกตัวน้ อยๆ เเสนน่าเกลียดน่าชัง เลยตกลงกันว่าจะตั้งชื่อ ลูกว่า เวณิส \"คุณคะๆ เราตั้งชื่อลูกของเราว่าอะไรดีคะ?\" \"คุณคิดว่าชื่อไหนดี ผมตามใจคุณเลย\" \"เวณิสดีไหมคะคุณว่า?\" \"ดีเลยคุณ เป็นชื่อที่ดีนะ ผมเองก็ชอบเมืองเวณิสอยู่ด้วย\" เเละเเล้วเด็กน้ อยตัวเล็กน่ารักก็มีชื่อเป็นของตัวเอง หลายปี ผ่านไปมานพมีงานสำคัญจำเป็ นต้องไปทำงานต่างจังหวัดเป็ นเวลาหลายปี เเถมเงินที่ได้ก็ดีด้วย คนเป็นพ่อลูกอ่อนจำเป็นต้องใช้เงินเยอะจึงจำเป็นต้องไปอย่าง ช่วยไม่ได้ \"ศรีๆ ผมต้องไปทำงานที่จังหวัดอื่นนะ เเล้วผมจะส่งเงินมาทางบ้าน\" \"ส่วนคุณก็ทำงานเล็กๆน้ อยๆจะได้มีเวลาเลี้ยงดูลูกอย่างเต็มที่\" \"คุณไปทางนั้นเเล้วใครจะคอยดูแลคุณ ใครจะคอยหุงหาอาหารให้คุณคะ?\" \"เรื่องพวกนั้นไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกผมดูแลตัวเองได้ เป็นห่วงก็แต่ทางคุณ\" \"คุณไปทางนั้นไม่ต้องเป็นห่วงที่บ้านหรอกค่ะ ตั้งใจทำงาน ฉันจะดูแลลูกอย่างดีเอง\" ๒

เเละเเล้วมานพก็ออกเดินทางไปทำงานที่จังหวัดเเห่งหนึ่ง เพื่อทำงาน สี่ปีผ่านไปเวณิสโตพอที่จะพูดคุยเเละสื่อสารเข้าใจเเล้วเด็กน้ อยเวณิสจึงเกิดคำถาม ในใจ ทำไมพ่อเราไม่อยู่ พ่อเราหน้ าตาเป็นยังไง \"เเม่ครับๆ พ่อของผมอยู่ไหนหรอทำไมพ่อไม่อยู่กับเรา?\" \"พ่อไปทำงานไงลูก พ่อไปทำงานเเล้วส่งเงินมาให้เราใช้\" ด้วยความคิดถึงพ่อของเวณิสอย่างสุดใจ เลยกลายเป็นแผลในใจเด็กชาย เวณิสตั้งแต่เล็ก หลายปีผ่านไปเด็กชายเวณิสตัวเล็กคนนั้นตอนนี้เป็นผู้ใหญ่เเล้ว เเถมยังมี งานทำมีหน้ ามีตาในสังคมด้วย เเล้วเวนิสยังมีแฟนพร้อมกันถึงสองคนด้วยกันคือ เนเน่กับแก้ว \"เนเน่ ผมว่าผมจะตามหาพ่อของผม ผมอยากเจอพ่อผมตั้งเเต่เด็กเเล้ว\" \"เอาสิคุณฉันจะคอยเอาใจช่วยคุณอีกเเรงนะ\" \"หล่อนหละแก้วคิดยังไงกับเรื่องนี้?\" \"ฉันก็เหมือนกัน จริงสิเวณิสเเล้วจะบอกแม่ไหม\" \"บอกๆๆ ยังไงผมก็ต้องบอกแม่\" เเล้วเวณิสก็ไปบอกแม่ในใจก็รู็ว่าแม่นั้นคิดถึงพ่อมากแค่ไหนเพราะตั้งแต่พ่อจากไปก็ ไม่เคยกลับมาเยี่ยมทางบ้านเลยเเล้วเเถมช่วงหลังๆมาขาดการติดต่อ เงินก็ขาดส่ง ให้ทางบ้าน ทำให้เเม่จากที่เมื่อก่อนเป็นคนร่าเริงกลับกลายเป็นคนซึมเศร้า ไม่มีชีวิต ชีวาแบบก่อน ตัวเวณิสก็เคยแอบเห็นผู้เป็นแม่ร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยครั้งด้วยเรื่องนี้ เองทำให้เวณิสมีความคิดที่อยากเสาะหาพ่อ อยากเจอพ่อ อยากให้แม่กลับมามีชีวิต ชีวาอีกครั้ง \"แม่ครับๆ ผมว่าผมจะจ้างนักสืบให้ตามหาพ่อ\" สุดเสียงที่เวณิสบอกกับแม่ แม่ของเวณิสก็ร่ำไห้ทันทีด้วยความคิดถึงคนรักอย่างสุด หัวใจ เมื่อเวณิสเห็นน้ำตาของแม่ที่หลั่งไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เวณิสรู้ได้ทันทีเลยว่า เป็นน้ำตาเเห่งความคิดถึงสุดหัวใจที่คนๆนึงจะมีให้คนอีกคนนึงได้ ทำให้เวณิสยิ่งมี ความตั้งใจเเล้วความกระตือรือร้นอย่างมาก ”พี่นพ แก้วรู้จักนักสืบเก่งๆอยู่คนนึงพี่ลองให้เขาช่วยดูไหมพี่” ”เอาดิๆ ดีเลย เราช่วยนัดเขามาคุยกับพี่ให้ทีได้ไหม” ”เขาบอกให้ไปเจอกันที่ร้านก๋ยวเตี๋ยว” ”โอเค เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปคุยกับเขาเอง” ๓

เมื่อแก้วได้นัดหมายนักสืบสิงห์ให้กับมานพเเล้วมานพก็เตรียมเบาะเเส ทั้งหมดที่พอจะมีเเละหาได้เพื่อที่จะนำไปให้สิงห์ วันต่อมาเป็นวันนัดหมายตามที่ได้ ตกลงกันไว้แต่นักสืบสิงห์ติดธุระสำคัญจึงมาตามที่ได้นัดกันไว้ไม่ได้ทำให้จำเป็ น ต้องเลื่อนวันนัดหมายออกไปก่อน เมื่อถึงวันที่เลื่อนนัดมาอีกครั้งมานพพร้อมเบาะ เเสเท่าที่มาได้เดินทางไปพบสิงห์ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวตามที่ได้ทำการนัดหมายกันไว้ ”สวัสดีครับผมนักสืบสิงห์” ”สวัสดีครับผมมานพครับ” ”ขอบคุณครับที่สละเวลามาช่วยตามหาคุณพ่อของผม” “ไม่เป็ นไรครับผมยินดีอย่างยิ่งที่ได้ช่วยช่วยเหลือ” ”นี่ครับคุณสิงห์เบาะเเสเท่าที่ผมพอจะมีเกี่ยวกับคุณพ่อของผม” ”ก็จะมาชื่อจริงนามสกุลเเล้วก็ตัวรูปภาพของคุณพ่อจริงๆมีมากกว่านี้ แต่หลายมีเเล้วผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าคุณแม่เอาไว้ที่ไหนบ้างเเล้ว” ”ไม่เป็นไรครับ เท่านี้ก็ถือว่ามากพอเเล้วมีรูปนี่ทำให้ผมกับทีมของผม \"ทำงานกันง่ายขึ้นมากเลยครับ” ”งั้นตัวเบาะเเสที่ผมพอมีผมมอบคุณสิงห์เเละทีมงานของคุณไว้เลยนะครับ” ขณะที่มานพเเละสิงห์กำลังคุยเรื่องที่จะตามหาพ่อของมานพกันอยู่อย่าง ขะมักเขม้น มีชายคนนึงเดินเขามา เป็นผู้ชายรูปร่างเล็ก ส่วนสูงไม่สูงมาก ผิวขาว แต่งตัวด้วยเครื่องแบบเจ้าหน้ าที่ตำรวจ เขานั้นเดินมานั่งที่โต๊ะเดียวกันกับที่มา นพเเละสิงห์นั่งกันอยู่ ”คุณมานพครับผมขอเเนะนำให้คุณรู้จักทีมของผมจ่าเฟย” ”อ๋อ ยินดีได้รู้จักครับ ผมมานพ” ”เช่นกันครับ ผมเฟย” จากนั้นหลายเดือน ทั้งสามก็หามานพกันด้วยความยากลำบาก ในที่สุดด้วยความพยายามของทั้งสามก็มามานพจนเจอครอบครัวเเสนสุขก็ กลับมาอยู่กันอย่างพร้อมหน้ า ๔

ด้วยความที่มานพเป็ นคนหล่อทำให้มีเรื่ องชู้สาวเข้ามาหลังจากที่ครอบครัว กลับมาอยู่กัน ทำให้มานพแอบหนีไปหาผู้หญิงคนใหม่อยู่หลายครั้ง ทางด้านของกนกศรีเมื่อเจอมานพความโศกเศร้าที่มีอยู่ก็หายไปกนกศรีก็ เช่นกันมีหนุ่มเข้ามาจีบเธออยู่ไม่น้ อยเเล้วดูเหมือนว่ากนกศรีจะเล่นด้วยกับคนที่ชื่อ ว่าจ๊อบ ด้านของเวณิสเมื่อตามหาพ่อเจอเเล้วก็กลับมาอยู่กับเเฟนทั้งสองแต่เวณิ สนั้นไม่มีความสุขเลยถึงจะมีญาติฝ่ายพ่อที่ชื่อจิ๊บ เเล้วก็ยังมีเเฟนของ เวณิสอีกสองคนคือเนเน่กับแก้ว แต่เวณิสก็ไม่มีความสุขเลยจึงคิดที่จะไปตามตัว เเม่ของตนกลับมาอยู่กับตน ด้วยความผูกพันของเเม่กับเวณิสที่อยู่กันมาตั้งแต่เด็ก เวณิสจึงคิดว่าเเม่น่าจะยอมกลับมาอยู่กับตน เวณิสจึงออกเดินทางไปหาเเม่ที่ห้องเช่าที่กนกศรีเช่าห้องเช่าอยู่กับ จ๊อบ \"เเม่ครับ\" \"อ้าว ลูกมาหาเเม่ทำไมหรอมีเรื่องอะไร\" \"ผมอยากให้แม่กลับไปอยู่กับผมที่บ้าน\" เมื่อเวณิสพูดเสร็จกนกศรีก็ปฏิเสธที่จะกลับไปโดยอ้างเหตุผลว่า \"เรื่องที่พ่อของลูกทำกับแม่ก็ไม่ใช่น้ อยแม่ไม่อยากกลับไปอยู่ตรงนั้นเเล้วที่เเม่อยู่ ตรงนี้ก็ใช่ว่าจะอยู่อย่างสะบาย แม่ก็ต้องทำงานหาเงิน เเต่ทำไงได้ คับที่มันอยู่ได้ คับใจมันยากอยู่\" \"ลูกกลับไปเถอะลูกให้แม่อยู่ที่นี่จะดีกว่า\" เมื่อเวณิสได้ฟังคำที่เเม่ของตนพูด เวณิสเเทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าเเม่ของตนนั้นจะพูด เเบบนี้ทั้งโมโหเรื่องที่คนอื่นมาแย่งแม่ตัวเองไปทำให้ครอบครัวอยู่กันอย่าง แตกแยก อีกความรู้สึกนึงก็สุดเเสนจะเสียใจด้วยความผูกพันที่อยู่กับเเม่มาตั้งแต่ เด็ก ขณะนั้นเองจ๊อบก็กลับมาห้องเช่าพอดี เมื่อเห็นเวณิสจึงเกิดความโมโหจึง ไล่เวณิสไป \"มึงไปเลยนะ! ละอย่ามาให้กูเห็นหน้ าอีก!\" ด้วยเหตุนี้เองทำให้เวณิสต้องกลับมาอย่างช่วยไม่ได้ ถึงเวณิสไม่สามารถพาแม่กลับมาอยู่กับตนได้แต่เวณิสก็ไม่ละความ พยายามที่จะให้แม่มาอยู่กับตน เวณิสจึงจุดประกายความคิดความคิดนึงได้ \"มานพ แย่เเล้ว!\" \"อะไรจิ๊บเกิดอะไรขึ้น\" \"เวณิสป่วยตอนนี้นอนโทรมอยู่บ้าน แกรีบไปเยี่ยมลูกเลย\" ๕

เมื่อมานพได้ฟังเรื่องราวจากจิ๊บ มานพเลยรีบออกจากบ้าน ของตน เพื่อรีบไปดูอาการของเวณิส เมื่อถึงมานพเห็นสภาพของลูกชายตัวเองดูแย่มาก มานพได้เข้าไปพูดคุยกับ ลูกเลยทราบว่าเวณิสอยากเจอกนกศรีมากแต่เมื่อไปหากลับถูกขับไล่ไม่ให้เจอแม่ เมื่อ มานพรู้เรื่องราวจึงหาทางติดต่อกับกนกศรี ถึงทั้งคู่จะมีเรื่องราวบาดหมางกันอยู่เเต่ เป็ นเรื่ องเกี่ยวกับลูกของทั้งคู่จึงต้องทิ้งเรื่ องที่ทั้งคู่ผิดใจกันก่อน ฝ่ ายด้านของกนกศรีเมื่ อรับรู้ว่าเวณิสป่ วยเป็ นอะไรสักอย่างก็รีบออกจากห้อง เช่าเเล้วรีบไปหาลูกด้วยความรักโดยมิได้บอกกับจ๊อบ \"เป็ นไงบ้างลูก?\" กนกศรีถาม เเต่ดูเหมือนเวณิสไม่ยอมตอบ ด้วยความเป็นห่วงลูกกนกศรีเลยอยู่พักที่ บ้านของเวณิสอีกหลายวัน เลยเป็ นโอกาสให้ทั้งกนกศรีเเละมานพมีโอกาสพูดคุยเรื่ องบาดหมางกัน ด้านของจ๊อบเมื่อกนกศรีหนีไปโดยไม่ทราบสาเหตุก็ยิ่งโกรธเเค้นทั้ง เวณิสเเละมานพ เนื่องจากเเต่เดิมนั้นจ๊อบก็มีปัญหากับมานพอยู่ก่อนเเล้วยิ่งมีเรื่อง กนกศรีเข้ามายิ่งทำให้ความโกรธของจ๊อบยิ่งทวีคูณไปอีก ในที่สุดดูเหมือนว่าครอบครัวของเวณิสก็อยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้ า ในใจของ กนกศรีก็พูดได้ว่านึกถึงพระคุณของจ๊อบที่หาเลี้ยงกนกศรีเลยรู็สึกผิดที่หายมาโดยไม่ ได้บอกกล่าว จ๊อบนั้นด้วยความโกรธจ๊อบเลยมีความคิดจะเเจ้งความเรื่องที่มานพลักพาตัว ภรรยาของตนไป จ๊อบนั้นรู้จักกับผู้พิพากษาคนนึงเขาเลยไปปรึกษาด้วย \"พี่ประจวบพี่\" \"เอ็งมีเรื่องไรวะ ถึงได้มาหาพี่ถึงนี่?\" เเล้วจ๊อบก็เล่าเรื่ องทั้งหมดให้ประจวบฟั ง วันต่อมาสัปดาห์ถัดมามีคำสั่งศาลส่งไปหามานพเนื้ อความในเอกสารบอก ทำนองว่ามานพนั้นโดนฟ้ องเนื่องจากลักพาตัวภรรยาของจ๊อบ ศาลจึงมีเอกสารเรียก ให้มานพไปคุย เเล้วการต่อสู่คดีความของทั้งคู่ก็ยืดเยื้ออยู่หลายเดือน ด้วยที่ประจวบนั้นเป็น พูดพิพากษา เรื่องราวทั้งหมดประจวบเลยเป็นคนตัดสิน แต่เนื่องจากประจวบนั้นสนิท กับจ๊อบอยู่ก่อนเเล้วทำให้ประจวบนั้นเอนเอียงไปทางจ๊อบมากกว่า ๖

\"ขอบคุณมากนะครับพี่ประจวบ ไม่ได้พี่งานนี้ผมต้องเสียเมียผมไปเเน่เลย\" \"เอ๊ย!ไอ้น้ อง ไม่เป็นไรเว้ย เรื่องเล็ก\" \"เดี๋ยวจบงานนี้เราไปดื่มฉลองกันพี่ 55555\" \"จัดไป! น้ องรัก\" ในวันไต่สวนทุกอย่างก็เป็ นไปอย่างปกติแต่ทางมานพไม่รู้เลยว่าประจวบ นั้นอยู่ฝ่ ายเดียวกันกับจ๊อบ ถึงเเม้ว่ามานพจะหาหลักฐานมาเพื่อบอกว่าที่กนกศรีต้องหนีจ๊อบมานั้น เนื่องจากลูกชายป่วยทำให้เป็นเรื่องเข้าใจผิด ถึงเเม้ว่ามานพจะนำหลักฐานขึ้นมา สู้คดีมากแค่ไหนแต่ทางด้านประจวบก็ไม่ได้สนใจถึงจุดนั้น เเละเเล้ววันตัดสินคดีก็มาถึง \"ศาลตัดสินให้มานพเป็ นฝ่ ายแพ้คดี\" โชคดีที่ฐานะทางการเงินของมานพค่อนข้างดี จึงมีเงินประกันตัว เรื่องราวทั้งหมด เลยจบ ก่อนเเยกย้ายจ๊อบได้ให้กนกศรีเลือกว่าจะอยู่กับตนเองหรืออยู่กับมานพ \"กนกศรี เลือกต้องเลือกเเล้วว่าคุณจะอยู่กับใคร ผมหรือมานพ?\" เมื่อกนกศรีต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญเเบบนี้ เธอไม่สามารถตัดสินใจได้คน นึงก็เป็ นพ่อของลูกอีกคนก็สุดเเสนจะดีกับเธอเเละยังมีพระคุณที่เคยเลี้ยงดูเธอ กนกศรีจึงไม่สามารถตัดสินใจได้ หลังจากวันนั้นไม่มีใครได้พบกนกศรีอีกเลยบ้างก็ว่ากนกศรีย้ายไปอยู่ จังหวัดอื่น บางคนก็สันนิษฐานว่ากนกศรีนั้นเครียดมากจากเรื่องที่เกิดนั้นจนตน นั้นเสียสติ ๗

สมาชิก ครูผู้สอน ภายในกลุ่ม นาย นพรัตน์ รัตนวิชัย ประธาน ภานุ วั ฒน์ แก้ วกุ ญชร เลขที่ 23 รองประธาน พั ทวิ ส คงชั ยอนั นต์ เลขที่ 29 ฝ่ ายศิ ลป์ ธนพล สกุ ลปั กษ์ เลขที่ 28 รั ฐศาสตร์ กตั ญญ เลขที่ 30 เวณิ ส ศิ ลปาภิ ชน เลขที่ 31 โชติ ภู มิ จิ ระวนนท์ เลขที่ 34 ชาญชั ย หาญเชิ งชั ย เลขที่ 40 ฝ่ ายเขี ยนบท ศิ รศั กดิ์ ประดิ ษฐวรานนท์ เลขที่ 24 สุ ปั ญญา บุ ตรดี เลขที่ 26 ชั ชนั นท์ ฮุ นทวี ชั ย เลขที่ 35 รั ชชานนท์ วรกิ จไพบู ลย์ เลขที่ 36 ตะวั น คงอิ่ ม เลขที่ 38 ฝ่ ายกรรมการ ธิ เบศ มอขุ นทด เลขที่ 21 นพนั นทกร ใจว่ าง เลขที่ 22 สุ กฤษฏิ์ มะลิ พั นธุ์ เลขที่ 25 กรปภั ช วิ เศษวิ ทยากุ ล เลขที่ 27 ปองธรรม สานสนอง เลขที่ 32 จิ รเมธ สายะนั นท์ เลขที่ 33 เทวิ นทร์ ศรี โสภา เลขที่ 37 พงศกร ปั ตตะ เลขที่ 39