วันวิสาขบูชา

วันวิสาขบูชา ตรงกบั วนั ขึน้ ๑๕ คา่ เดอื น ๖

ความหมาย คาวา่ \"วสิ าขบูชา\" หมายถึงการ บูชาในวนั เพญ็ เดอื น ๖ วสิ าขบูชา ยอ่ มาจาก \" วสิ าขปุ รณมีบูชา \" แปลวา่ \" การบชู าในวันเพญ็ เดอื นวิสาขะ \" ถ้าปีใดมอี ธิกมาส คอื มีเดอื น ๘ สองหน กเ็ ลอ่ื นไป เปน็ กลางเดือน ๗ ความสาคญั วันวสิ าขบชู า เป็นวนั สาคัญยิ่งทาง พระพุทธศาสนา เพราะเป็นวันทีพ่ ระพุทธเจ้าประสตู ิ คือเกดิ ได้ตรสั รู้ คอื สาเรจ็ ได้ปรนิ ิพพาน คือ ดบั เกดิ ขึน้ ตรงกนั ทั้ง ๓ คราว

๑. เมอ่ื เจา้ ชายสิทธตั ถะประสูตทิ ี่พระราชอุทยานลุมพินวี ัน ระหวา่ งกรงุ กบิลพัสดก์ุ บั เทวทหะ เม่ือเช้าวันศุกร์ ขึน้ ๑๕ คา่ เดือน ๖ ปีจอ กอ่ นพุทธศกั ราช ๘๐ ปี

๒. เมื่อเจา้ ชายสิทธตั ถะตรัสรู้ เปน็ พระพทุ ธเจ้าเมอ่ื พระชนมายุ ๓๕ พรรษา ณ ใต้ รม่ ไมศ้ รีมหาโพธิ์ ฝง่ั แมน่ า้ เนรญั ชรา ตาบลอุรุเวลาเสนานิคม ในตอนเช้ามืดวนั พธุ ขน้ึ ๑๕ ค่า เดอื น ๖ ปีระกา กอ่ นพทุ ธศักราช ๔๕ ปี หลงั จากออกผนวชได้ ๖ ปี ปจั จบุ นั สถานทตี่ รสั รแู้ หง่ นีเ้ รยี กวา่ พทุ ธคยา เปน็ ตาบลหน่งึ ของเมืองคยา แหง่ รฐั พหิ ารของอินเดีย

๓. หลงั จากตรสั รู้แลว้ ได้ประกาศพระศาสนา และโปรดเวไนยสัตว์ ๔๕ ปี พระชนมายุได้ ๘๐ พรรษา กเ็ สด็จดับขนั ธปรนิ ิพพาน เม่อื วนั องั คาร ขนึ้ ๑๕ คา่ เดอื น ๖ ปีมะเส็ง ณ สาลวโนทยาน ของมลั ลกษัตรยิ ์ เมอื งกุสนิ ารา แควน้ มลั ละ (ปัจจุบนั อยใู่ นเมอื งกสุ นี คระ แควน้ อุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย)