ร้อยกรอง1

้้ ้้ ้ ้ ้ ้้ ้้

๏ ปางเสดจ็ ประเวศดาว ชลาลยั ทรงรัตนพมิ านชยั ก่ิงแกว พร่ังพรอมพวกพลไกร แหนแห เรือกระบวนตนแพรว เพริศพริ้งพายทอง๚๛

กาพย์ยานี ๑๑

๏ พระเสด็จโดยแดนชล ทรงเรือตนงามเฉิดฉาย กิ่งแกวแพรวพรรณราย ๏ นาวาแนนเป็นขนดั พายออนหยบั จบั งามงอน เรือริ้วทิงธงสลอน ลวนรูปสตั วแ์ สนยากร ๏ เรือครุฑยดุ นาคหิ้ว พลพายกรายพายทอง สาครลนั่ คร่ันคร้ืนฟอง ลิ่วลอยมาพาผนั ผยอง รองโหเหโอเหมา ๚๛

๏ สรมุขมุขสี่ดาน เพียงพมิ านผานเมฆา มานกรองทองรจนา หลงั คาแดงแยงมงั กร ๏ สมรรถชยั ไกรกาบแกว แสงแวววบั จบั สาคร เรียบเรียงเคียงคูจร ดงั่ รอนฟามาแดนดิน ๏ สุพรรณหงส์ทรงพหู อย งามชดชอยลอยหลงั สินธุ์ • เพยี งหงส์ทรงพรหมินทร์ ลินลาศเล่ือนเตือนตาชม

อนิ ทรชิตบดิ เบือนกายนิ เหมือนองค์อมรินทร์ ทรงคชเอราวณั ช้างนิมติ ฤทธิแรงแข็งขัน เผือกผ่องผิวพรรณ สีสังข์สะอาดโอฬาร์

สามสิบสามเศียรโสภา เศียรหน่ึงเจ็ดงา ดง่ั เพชรรัตน์รูจี งาหนง่ึ เจ็ดโบกขรณี สระหนึ่งย่อมมี เจด็ กออบุ ลบนั ดาล กอหนึ่งเจด็ ดอกดวงมาลย์ ดอกหน่ึงแบ่งบาน มกี ลบี ได้เจด็ กลบี ผกา กลบี หน่ึงมเี ทพธิดา เจ็ดองค์โสภา แน่งน้อยลาเพานงพาล

นางหน่ึงย่อมมีบริวาร อกี เจ็ดเยาวมาลย์ ล้วนรูปนิรมติ มายา ชาเลืองหางตา ทุกเกศกญุ ชร จับระบาราร่ ายส่ ายหา ทาทดี งั เทพอปั สร มวี มิ านแก้วงามบวร ดง่ั เวชยนั ต์อมรินทร์

กลอนสุ(ภ-สา)พ,กลอนแปด(-ส,ต+จ) (+ส,ต) (+ส,ต) (สดับ,สลบั ) (รับ) (รอง) (ส่ง)

ถงึ ม้วยดนิ สิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้เกดิ ในใต้ฟ้าสุธาธาร ขอพบพานพศิ วาสไม่คลาดคลา แม้เนื้อเยน็ เป็ นห้วงมหรรณพ พขี่ อพบศรีสวสั ด์เิ ป็ นมัจาา แม้เป็ นบวั ตวั พเ่ี ป็ นภุมรา เชยผกาโกสุมประทุมทอง เจ้าเป็ นถา้ อาไพขอให้พี่ เป็ นราชสีห์สิงสู่เป็ นคู่สอง จะติดตามทรามสงวนนวลละออง. เป็ นคู่ครองพศิ วาสทุกชาตไิ ป เป็ นสัจจงั หวงั จิตสนิทสนอม งามละม่อมมิ่งขวญั อย่าหวั่นไหว จงโอนอ่อนผ่อนตามความอาลยั ให้ช่ืนใจเสียรู้แล้วเถดิ แก้วตา