นิทาน สุนัขจิ้งจอกกับเม่น

นิทาน สนุ ขั จิง้ จอกกบั เมน่

สนุ ขั จิง้ จอกตวั หน่งึ กาํ ลงั วา่ ยนา้ํ ขา้ มลาํ ธาร แตต่ า้ น แรงกระแสนา้ํ เช่ียวไมไ่ หว จงึ เสยี หลกั ถกู นา้ํ ซดั ไปติดอยทู่ ่ี ซอกโขดหินกลางลาํ ธาร สนุ ขั จิง้ จอกพยายามดิน้ รนจน หมดแรงแตก่ ็ดิน้ ไมห่ ลดุ ฝงู เหลอื บ จงึ พากนั บินมาตอมดดู เลือดอยา่ งหิวโหย

เมน่ ตวั หนง่ึ เดินมาด่ืมนา้ํ ท่ีลาํ ธาร เห็นฝงู เหลือบรุมกดั หมา จิง้ จอกก็สงสาร \"เจา้ คงจะเจ็บปวดมาก ขา้ จะไลเ่ หลอื บ พวกนีใ้ หน้ ะ\" สนุ ขั จิง้ จอกรบี หา้ ม \"ไมต่ อ้ งหรอก เพราะเหลอื บฝงู นีด้ ดู เลือดขา้ จนอ่มิ แปลแ้ ลว้ ละ่ จงึ แคบ่ นิ ตอมเฉยๆ ขืนเจา้ ไลเ่ หลอื บฝงู นีไ้ ป เหลอื บฝงู ใหมก่ ็จะแหม่ าดดู เลือดขา้ อีก คราวนีข้ า้ คงไมม่ ีทางรอดแน\"่

การหลีกหนีจากความทกุ ขต์ รงหนา้ อาจไดพ้ บความทกุ ขท์ ่ีใหญ่ หลวงกวา่ สงฺขารา ปรมา ทกุ ฺขา สงั ขาร เป็นทกุ ขอ์ ยา่ งย่ิง