Buddhism Core 2

Buddhism Core Episode 2 แก่นแท้พระพทุ ธศาสนา ตอนที่ 2 Today July 12, 2020, I will talk about the Dharma that is the core of Dharma which is about the mind. Start with the mind. All Dharma is in the mind. \"Whoever sees the Dharma, One sees me, ตถาคต.” This is the essence, this is the point of today. วนั นี้ ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๖๓ ผมจะพดู ถงึ ธรรมะที่เป็นแก่นแทข้ องธรรมะท่ีเกีย่ วกบั จิต เร่มิ ทใี่ จ ธรรมะ ท้งั หมดอยใู่ นใจ “ผใู้ ดเหน็ ธรรม ผนู้ ้นั เหน็ เรา ตถาคต” นค่ี ือสาระสาคญั น่คี ือประเดน็ ของวันน้ี Many people are very curious, \"What is knowing the Dharma and seeing the Dharma?\". Most of them think if I know and see the Dharma, I will surely see the Buddha man. Most Buddhist people think that the Buddha man must have a form to see as a person. They think knowing the Dharma and seeing the Dharma must have some amazing phenomenon happening. หลายคนสงสัยมากว่า \"การรธู้ รรมและการเหน็ ธรรมคืออะไร?\" สว่ นใหญ่คิดว่าถา้ รู้และเหน็ ธรรมยอ่ มเห็น พระพทุ ธเจ้าเปน็ แน่ ชาวพุทธสว่ นใหญค่ ดิ วา่ พระพุทธเจ้าตอ้ งมรี ูปลกั ษณะเป็นบุคคล พวกเขาคดิ ว่าการรู้ ธรรมและการเห็นธรรมตอ้ งมีปรากฏการณ์อศั จรรยเ์ กิดขึน้ They believe the Dharma must be something very special. They think normal people can't attain to the Dharma, they only have to be monks. This kind of thought has happened to me in the past as well. But when I have seen the Dharma one day. The mind is announcing that “Oh! Knowing the Dharma, seeing the Dharma is like this.” พวกเขาเช่ือวา่ ธรรมะต้องเป็นสงิ่ ทพี่ เิ ศษมาก พวกเขาคิดวา่ คนธรรมดาไม่สามารถบรรลุธรรมได้ ต้องเป็น พระภกิ ษุเท่านน้ั ความคดิ แบบนีก้ ็เคยเกิดข้ึนกบั ผมในอดตี เช่นกัน แตเ่ มือ่ ไดเ้ หน็ ธรรมะในวนั หนงึ่ จิตจะ ประกาศว่า “อา้ ว! รู้ธรรม เห็นธรรม เปน็ อยา่ งน้ี” Dharma is happening all the time. Dharma is appearing in front of our eyes all the time. And Dharma is also appearing in our minds all the time, too. Dharma is announcing the law of Trilak that it is impermanent, suffering, no-self every moment from waking to sleep, but we never know, never see, never understand before. ธรรมะเกดิ ขึ้นตลอดเวลา ธรรมะปรากฏอยู่ต่อหนา้ เราตลอดเวลา และธรรมะกป็ รากฏอย่ใู นใจเรา ตลอดเวลาเชน่ กนั ธรรมะประกาศกฎไตรลกั ษณ์ว่าไมเ่ ทย่ี ง เป็นทุกข์ ไมม่ ตี ัวตน ทุกขณะต้ังแตต่ ่ืนนอน แต่ เราไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น ไมเ่ คยเข้าใจมากอ่ น

The reason that we have never known, never seen, and never understood Dharma is because no teaching has taught us to point at the mind, look at the mind, and lead in to understand the mind. No teaching explains how the mind works to make the listeners can attain enlightenment immediately. Therefore, we try to seek dharma when we hear the news that there is a monk who has attained enlightenment to be the Arahant. Many people try to go to pay respect to that monk. We rejoice in tears that we have a chance to meet the Arahant, to see him, to worship him, to admire him. “Sathu Sathu Sathu”. เหตทุ ีเ่ ราไม่เคยรู้ ไม่เคยเหน็ และไมเ่ คยเขา้ ใจธรรมะ เป็นเพราะไมม่ คี าสอนใดสอนใหเ้ ราชท้ี ี่จิต มองดจู ติ และชกั นาใหเ้ ขา้ ใจจติ ไมม่ กี ารสอนใดอธิบายวธิ กี ารทางานของจติ ใจเพ่อื ให้ผูฟ้ ังสามารถบรรลุการตรสั รู้ได้ ทนั ที เราจงึ พยายามแสวงหาธรรมเมื่อทราบข่าววา่ มพี ระภิกษผุ ู้บรรลุธรรมเปน็ พระอรหันต์แลว้ หลายคน พยายามไปไหวพ้ ระท่านน้นั เราชนื่ ชมยินดีทัง้ นา้ ตาทีเ่ ราได้มีโอกาสพบพระอรหันต์ ได้พบพระอรหนั ต์ ได้ สักการะพระอรหนั ต์ ได้ชนื่ ชมพระอรหนั ต์ “สาธุ สาธุ สาธุ”. And then we come back home and we are upset like before again. Even though we were just happy that we went to make merit with the Arahant, where is the happiness all gone? Do you see the impermanence of the Dharma? Dharma is not impermanent, although we go on pilgrimage to India. We don't get anything because we still don't know the Dharma. แลว้ เรากก็ ลบั มาบา้ นเราก็อารมณเ์ สยี เหมือนเคย ทัง้ ท่ีเราแคม่ ีความสุขท่ไี ด้ไปทาบญุ กับพระอรหันตแ์ ล้ว ความสขุ หายไปไหนหมด? เหน็ ความไมเ่ ที่ยงของธรรมไหม? ธรรมะไม่เท่ยี งแท้แมเ้ ราจะไปแสวงบุญที่ อนิ เดยี เราไมไ่ ดอ้ ะไรเลยเพราะเรายังไม่รู้จกั พระธรรม We always seek the Dharma outside the mind all the time. When we are offering the food to the monks in the morning. We are opening our eyes and we see a picture in front of our eyes. The picture that we see is an old man who covers in yellow clothes and we value this image is the Arahant who has attained enlightenment already. เรามกั แสวงหาธรรมนอกใจตลอดเวลา เม่ือเราถวายภตั ตาหารเชา้ เรากาลงั ลมื ตาและเหน็ ภาพตรงหนา้ ภาพทเ่ี ราเห็นเป็นชายชราท่ีหม่ ผ้าสเี หลอื งและเราให้คณุ ค่ากับภาพนี้คอื พระอรหันต์ที่บรรลุธรรมแล้ว We think we have merit that we have a chance to pay respect to the Arahant. We are happy with tears and goosebumps. This feeling is happening naturally because we seek the Dharma outside the mind. เราคิดวา่ เรามีบญุ ทม่ี ีโอกาสไดก้ ราบพระอรหนั ต์ เรามีความสขุ ท้ังน้าตาและขนลกุ ความรู้สึกนี้เกดิ ข้นึ เอง ตามธรรมชาตเิ พราะเราแสวงหาธรรมจากภายนอกจิตใจ

Most teachings are always about sharing, keeping 5 or 8 precepts, sitting meditation, walking meditation, and praying all the time. Most teachings always end with the blessing “Prayer all the time.” Prayer all the time, what practice is called prayer? Most practitioners are not sure about how to pray. We always think prayer is chanting the Dharma, reciting \"Buddho Buddho\" all the time, or being aware of breathing in and breathing out. คาสอนสว่ นใหญ่มักเกี่ยวกับการให้ทาน รกั ษาศลี 5 หรือ 8 นั่งสมาธิ เดินจงกลม และสวดมนต์ตลอดเวลา คาสอนส่วนใหญ่มักจะจบลงด้วยการให้พร “ให้ภาวนาตลอดเวลานะ” ภาวนาตลอดเวลา? ปฏิบตั อิ ะไร เรียกวา่ ภาวนา? ผูป้ ฏิบตั ิส่วนใหญ่ไมแ่ น่ใจวา่ จะภาวนาอย่างไร? เราคิดเสมอว่าการภาวนาเปน็ การสวด มนต์ ท่อง \"พุทธโธ\" ตลอดเวลา หรือมสี ตริ ลู้ มหายใจเขา้ ออก We always understand prayer is a practice like that and we do not sure, not dare to ask the Arahant. If I ask you “Can you practice prayer now?”. Most answers always say “Yes, I can.” And we always say “Buddho Buddho Buddho”, you resite Buddho more and more. OK, your prayer is reciting “Buddho Buddho”. So can I ask you more questions? Since you have been driving from the temple or the meditation place, have you recited “Buddho Buddho” yet? No, I have been talking gossip with the meditation friends all the road trip. Most practitioners always being like this. เราเขา้ ใจเสมอว่าการภาวนาเปน็ การปฏบิ ตั ิเช่นน้ันและเราไม่แนใ่ จไมก่ ล้าถามพระอรหันต์ ถา้ ผมถามคณุ ว่า “คุณภาวนาให้ดหู น่อยไดไ้ หม” คาตอบส่วนใหญ่มักจะพูดว่า “ใช่ ฉันทาได้” และเรามักจะพดู ว่า “พทุ ธโธ พทุ ธโธ พทุ ธโธ” คณุ ทอ่ งพุทธโธมากขึน้ เรอื่ ยๆ โอเค การภาวนาของคุณคือการทอ่ ง “พทุ ธโธ พุทธโธ” ผมขอถามคาถามคุณเพิ่มเติมได้ไหมตัง้ แตข่ ับรถมาจากวัดหรือสถานปฏบิ ตั ธิ รรมไดท้ ่องพทุ ธโธ แลว้ หรอื ยงั ? “ไม่ ฉันคยุ กบั เพือ่ นท่ีไปปฏบิ ตั ธิ รรมด้วยกันตลอดการเดนิ ทาง” ผู้ปฏบิ ตั ิส่วนใหญ่มกั จะเปน็ เชน่ น้ี What is the real practice of prayer? How to pray for attaining enlightenment? Please, listen carefully. Prayer is our realization. Realize that we are thinking now. What emotion is happening now? What thought is appearing now? Prayer means that the mind is knowing there is something that is happening naturally. Something that is happening is form, sound, smell, taste, touch, and emotion. All of Something that is happening are no name. การภาวนาท่แี ทจ้ รงิ คอื อะไร? ภาวนาอย่างไรให้บรรลุธรรม? การภาวนาคือการตระหนักรูข้ องเรา ตระหนักวา่ เรากาลงั คิดอย่ตู อนน้ี ตอนน้อี ารมณ์ไหนกาลังเกดิ ขนึ้ ? ความคดิ อะไรปรากฏข้ึนตอนนี้? การภาวนาหมายความว่าจิตรู้วา่ มบี างอยา่ งเกดิ ข้นึ ตามธรรมชาติ สง่ิ ท่เี กิดข้ึนคอื รปู เสียง กลิ่น รส สมั ผัส และอารมณซ์ ึ่งสงิ่ ทีเ่ กดิ ข้ึนทั้งหมดไมม่ ีชอ่ื

We see an old monk covered in yellow clothes. This is a picture that is happening. But we are valuing this picture as the picture of the abbot of the temple. He is the head of the monks. The thought is thinking and the thought is valuing this picture. Now we are flowing with the thought about this picture. In fact, seeing is just a picture that is known by the mind. เราเหน็ พระแก่ๆนุง่ หม่ ผ้าเหลอื ง น่ีคือภาพที่เกิดขนึ้ แตเ่ ราประเมนิ ภาพนีว้ ่าเป็นภาพเจา้ อาวาสวัด เป็นหัวหน้าของพระภิกษุ ความคิดกาลังคดิ และความคิดกาลังประเมนิ ค่าภาพนี้ ตอนนเ้ี รากาลังไหลไปกับ ความคิดเกีย่ วกับภาพน้ี อนั ท่ีจริง การเหน็ เปน็ เพียงภาพท่จี ิตรู้ We are looking at the field, we are seeing an animal is eating the grass. We are valuing and naming an animal is a buffalo. And then we are thinking more, this buffalo is a white skin buffalo. We are thinking more. Most buffaloes have a black skin color but this buffalo has a white skin color. So we are valuing this buffalo as the rare buffalo. เรามองไปที่ทุ่งนา เราเห็นสตั วก์ าลังกินหญ้า เราใหค้ ุณคา่ และต้งั ช่อื สัตว์ว่าควาย แล้วเราก็คิดมากข้นึ ว่า ควายตัวน้เี ปน็ ควายผิวขาว เรากาลงั คิดมากข้นึ ควายส่วนใหญ่มผี ิวสดี า แต่ควายนี้มีสผี วิ สีขาว เราจงึ ถอื วา่ ควายนี้เปน็ ควายหายาก The Buddha said that \"it is a form\". \"It is a form\" is only a materialistic image. A form is a known thing. You know this form is just a form only, don’t think more and don’t analyze more. Just know only. Using \"just know only\" with everything such as form, sound, smell, taste, touch, and using \"just know only\" with the thoughts and emotions, too. พระพทุ ธเจา้ ตรสั วา่ \"มันคอื รปู \" “มันคือรูป” เปน็ เพียงภาพท่ีปากฎเปน็ รูปธรรม รูปเป็นสิง่ ถูกรู้ คุณรู้วา่ รปู ธรรมนเ้ี ปน็ เพยี งรปู ธรรมเท่านน้ั อย่าคดิ มากและอยา่ วิเคราะห์เพิม่ เติม รูอ้ ยา่ งเดยี ว. ใช้ \"ร้อู ย่างเดียว\" กบั ทุกอยา่ ง เชน่ รูป เสียง กลิน่ รส สัมผัส และใช้ \"ร้เู ทา่ น้ัน\" กบั ความคิดและอารมณ์ด้วย If we know that there is something that we are aware of. Know that something is going on let us know. We know what we are doing. We know when we drive, we know so-so. When we are hearing a sound, we know so-so. When we are smelling, we know so-so. When we are feeling that there is happening with our skin such as some heat or some cold, we know so-so. ถา้ เราร้วู ่ามีบางอย่างทเ่ี ราตระหนักรู้ ร้วู ่ามีบางอย่างเกิดขนึ้ ปรากฏใหเ้ รารู้ เราร้วู า่ เรากาลังทาอะไร เม่ือ เราตระหนกั รูว้ ่าเรากาลงั ขับรถอยู่ เรารู้เฉยๆ เมื่อเราได้ยินเสียง เรารู้เฉยๆ เมอื่ เราได้กล่ิน เรารู้เฉยๆ เมอ่ื เรารสู้ ึกวา่ กาลังมีอาการบางอย่างเกิดข้ึนกับผิวหนงั ของเรา เชน่ ความรอ้ นหรือความเยน็ เรารู้เฉยๆ

We know that we are knowing that the thought is producing and creating the ideas and emotions. When we are thinking positively, we know so-so. When we are thinking negatively, we know so-so. When we are happy, we are so-so. When we are angry, we are so-so. We are always flowing in that we are thinking unconsciously. If we have the awareness that we are feeling like this and we know so-so. This awareness is the real prayer. We have practiced the prayer already. เราร้วู ่าเรากาลงั รู้วา่ ความคดิ น้ันกาลงั ผลติ และกาลังสรา้ งสรรคค์ วามคดิ และอารมณ์ เมื่อเราคิดบวก เรา ร้เู ท่าทัน เม่ือเราคดิ ลบ เรารเู้ ทา่ ทนั เมือ่ เรามคี วามสุข เรารูเ้ ทา่ ทัน เวลาเราโกรธ เรารเู้ ท่าทนั เรามกั จะไหล ในส่ิงที่เราคดิ โดยไมร่ ตู้ ัว หากเรามสี ติสัมปชัญญะวา่ เรารู้สึกเชน่ น้ีและรู้เทา่ ทนั การตระหนักเชน่ ร้นู ้เี ป็นการ ภาวนาท่แี ท้จริง เราได้ปฏบิ ัตธิ รรมจรงิ ๆแลว้ It's not that you have to meditate walking at the temple. It's not that you have to meditate sitting at the temple. It's not that you recite the Dharma chant at the temple. These practices are not true prayer. Until we are knowing that we are feeling something is happening. We are knowing that we are thinking of manipulating something in our minds. We are praying like this is the real prayer and it shows that we are really conscious. Suppose that we set in the mind to think of the word \"Buddho, Buddho, Buddho\" we are speaking Buddho in our minds, we are thinking in our minds, and we are knowing that we are thinking in our minds. ไม่ใช่วา่ ต้องไปเดนิ จงกลมที่วดั ไม่ใช่ว่าต้องนั่งสมาธอิ ยทู่ ี่วดั ไม่ใช่วา่ ตอ้ งสวดมนต์ท่วี ัด การปฏิบัติเหลา่ นี้ ไม่ใช่การภาวนาทีแ่ ท้จรงิ จนเราตระหนักรู้ตวั วา่ กาลังมบี างอย่างเกดิ ขึ้นในจติ เรารวู้ ่าเรากาลงั คิดท่ีจะ จดั การกบั บางสง่ิ ที่กาลังเกิดข้นึ ในจิตของเรา การภาวนาเช่นนเี้ ป็นการภาวนาท่ีแท้จรงิ และแสดงใหเ้ ห็นว่า เรามีสติสัมปชญั ญะจริงๆ สมมตุ ิว่าเราตั้งจิตใหน้ กึ ถงึ คาวา่ \"พุทธโธ พทุ ธโธ พุทธโธ\" เรากาลังท่องพุทธโธ ในจิต เรากาลังคิดอยใู่ นจติ และเราตระหนกั รู้ รู้วา่ เรากาลังคดิ อย่ใู นจติ

The word Buddho or the sound of Buddho has no shape. But we are knowing in the heart that we are speaking Buddho. We can not hear \"Buddho, Buddho, Buddho\" by using our ears. We are using the mind or ธาตรุ ู้ to know the sound of \"Buddho, Buddho, Buddho\" is happening in the mind. Normally, we use the verb \"listen\" with the ears. But when we are thinking \"Buddho, Buddho, Buddho\", we are using the mind to listen to. Our mind is thinking of the word \"Buddho\", meaning there is something is saying \"Buddho\" in the mind. It doesn't use the mouth to speak. It uses the mind to speak. That's is called \"จติ สงั ขาร\" or in English, I always use the word thoughts or a thinker to describe the definition of จิตสังขาร คาวา่ “พทุ ธโธ” หรือเสียงของ “พทุ ธโธ” ไมม่ รี ูปร่าง แต่เรารูอ้ ยูแ่ ก่ใจว่าเรากาลังพูดพุทธโธ เราไม่ สามารถได้ยนิ \"พทุ โธ พุทโธ พุทโธ\" โดยใชห้ ูของเรา เราใช้จติ หรอื ธาตุรู้ รูเ้ สยี งของ “พทุ ธโธ พทุ ธโธ พทุ ธ โธ” ทก่ี าลงั เกิดขน้ึ ในจติ โดยปกตเิ ราใชก้ ริยา \"ฟัง\" กบั หู แต่เมอ่ื เราท่องในจิตวา่ \"พุทธโธ พุทธโธ พทุ ธ โธ\" เราใชจ้ ิตในการฟัง จติ ของเรากาลังนกึ ถงึ คาวา่ \"พุทธโธ\" แปลว่า มบี างอยา่ งกาลังพดู วา่ \"พุทธโธ\" อยูใ่ นใจ มนั ไม่ใช้ปากพูด มันใช้จติ ในการพดู ท่เี รียกกนั ว่า \"จติ ตสังขาร\" หรือในภาษาองั กฤษ ผมมกั จะใช้ คาว่า “ความคิด” หรือ “นกั คิด” อธิบายความหมายของจติ ตสงั ขาร Who are knowing? Well, the mind is who is knowing. This practice is called “Awareness”. Awareness is you are hearing \"Buddho\" 's voice. The word Buddho is resonating in the mind. You know so-so, you know so-so, awareness so-so this is called \"Prayer\". Not is you are reciting the word “Buddho Buddho” for a while. And after that, the mind changes the word “Buddho Buddho” to be “Shopping Shopping”. You are thinking of the word “Shopping Shopping” instead of the word “Buddho Buddho”. You don’t stop to think about the word “Shopping”. You flow in the word “Shopping” more. You think today going to a department store is better than going to the temple. And after that, a picture of the shopping mall is appearing in your mind. This picture is Central Festival Pattaya Beach. ใครกาลงั รู้อยู่? กจ็ ิตไงท่กี าลงั รู้อยู่ การปฏบิ ตั นิ ้เี รยี กว่า “การตระหนกั รู้” การตระหนกั รู้คอื การได้ยินเสยี ง \"พุทธโธ\" กอ้ งอยู่ในใจ รเู้ ฉยๆ รู้เฉยๆ การตระหนกั รู้อย่างนเี้ รียกว่า “การภาวนา” ไม่ใชว่ า่ คณุ กาลังท่อง คาว่า \"พุทธโธ พทุ ธโธ\" อยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นจติ ก็เปล่ียนคาวา่ “พุทธโธ พุทธโธ” เปน็ คาว่า “ช็อปป้งิ ชอ็ ปปง้ิ ” คุณกาลังนกึ ถึงคาว่า “ชอ็ ปปิ้ง” แทนคาวา่ “พทุ ธโธ” คณุ ไมห่ ยุดท่องคาว่าช้อปป้ิง คณุ ไหลล่นื ไปกบั ความคดิ “ช้อปปง้ิ ” มากขนึ้ คุณคดิ วา่ วันน้ีไปห้างสรรพสินค้าดีกวา่ ไปวดั และหลังจากนนั้ ภาพของ ห้างสรรพสินคา้ ก็ปรากฎขนึ้ ในใจคุณ ภาพน้ีคือห้างสรรพสนิ ค้า เซน็ ทรัลเฟสตวิ ัล พัทยา บีช

Your thought is expanding continuously. There is a picture of you are walking and shopping in Central Festival Pattaya Beach. You are flowing with the story of going shopping at the department store until your ambition tells you “You have to go shopping now.” And you never say \"No\". You say \"Yes\" only. That's right. And then you stop praying “Buddho Buddho” and really go shopping. In the first prayer, we recite “Buddho Buddho”, but finally we recite “Shopping Shopping”. This is not a joke story but this is the real story of most practitioners. Shopping is not bad but shopping is bad when you don’t know that you are thinking about shopping. You can shopping with the awareness that you know you are walking, you are touching brand name bag, you are calling the name of coffee shop “Starbucks”. To be honest, you can be aware everywhere in every activity in the daily routine life not just in the temple only. Just you know that you are feeling like this, you are thinking like that. Just know so-so only. Try to adapt the prayer like this with your daily life, I believe you will enjoy the prayer more and more. ความคดิ ของคณุ ขยายตัวอยา่ งต่อเนอ่ื ง มีภาพคุณกาลังเดินช้อปปิง้ ที่เซ็นทรลั เฟสติวัลพัทยาบีช คณุ กาลัง ไหลไปกบั เรอื่ งราวการไปซอื้ ของท่ีห้างสรรพสนิ คา้ จนความทะเยอทะยานของคณุ บอกคณุ ว่า \"คณุ ตอ้ งไป ชอ้ ปปิ้งเด๋ยี วน\"้ี และคุณไม่เคยพดู ว่า \"ไม่\" คุณพดู ว่า \"ใช่\" เท่านนั้ แลว้ คุณก็หยดุ ท่อง “พทุ ธโธ พุทธโธ” แลว้ ไปชอ๊ ปปง้ิ จริงๆ ในตอนแรกเราทอ่ ง“พุทธโธ พทุ ธโธ”แต่สดุ ท้ายเรากลบั ท่อง“ช๊อปปิ้ง ชอ็ ปปิง้ ” นี่ ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งตลก แตเ่ ปน็ เรื่องจริงของผูป้ ฏบิ ัติธรรมส่วนใหญ่ การชอ็ ปปงิ้ ไมใ่ ช่ไมด่ ี แต่การชอ็ ปปิ้งไม่ดีเมื่อ คณุ ไม่รวู้ า่ คุณกาลงั คิดช้อปปิ้ง แค่คุณตระหนักรวู้ ่าตนเองกาลงั เดินช็อปป้งิ อยู่ กาลังจับกระเปา๋ แบรนดเ์ นม อยู่ เรียกชื่อรา้ นกาแฟว่าสตาร์บคั ส์อยู่ ถ้าทาเช่นน้ีได้ เราสามารถภาวนาได้ทกุ ที่ ภาวนาได้ทกุ กจิ กรรมใน ชวี ติ ประจาวนั ไมใ่ ช่แค่ในวัดเทา่ นนั้ แคร่ ูว้ า่ คณุ กาลงั รู้สกึ แบบน้ี คณุ กาลังคิดแบบน้นั ร้เู ฉยๆ ร้อู ยา่ งงั้น อย่างงัน้ ลองนาการภาวนาแบบน้ีไปปรบั ใช้ในชีวติ ประจาวนั ของคณุ ฉนั เชอ่ื ว่าคณุ จะสนกุ กับการภาวนา Even though we pray “Buddho Buddho” for millions of years, if we still pray “Buddho Buddho” in no quality such as the example given above, this is not called the real prayer. Prayer like this for millions of years is not attainable to get enlightenment. But while reciting “Buddho Buddho” we know that shopping thinking interferes with “Buddho Buddho” thinking. We are knowing that “Buddho Buddho” is slowly changing to be “Shopping Shopping” like a slow-motion in a movie. This practice like this is called “the real prayer” for attaining enlightenment. แม้ว่าเราจะทอ่ ง “พทุ ธโธ พุทธโธ” เป็นเวลาหลายลา้ นปี หากเรายงั คงอธิษฐาน “พุทธโธ พทุ ธโธ” อยา่ ง ไม่มคี ณุ ภาพดังตวั อย่างขา้ งตน้ นไี่ มเ่ รียกวา่ การภาวนาทแี่ ท้จรงิ การภาวนาเช่นนี้เปน็ เวลาหลายลา้ นปีก็ไม่ สามารถบรรลุธรรมได้ แต่ถา้ ในขณะท่ที ่อง “พุทธโธ พุทธโธ” เราตระหนักรู้วา่ กาลงั เกดิ ความคิด”ช็อปป้ิง ชอ็ ปป้ิง”ขดั ขวางการคิดของ “พุทธโธ พุทธโธ” เราตระหนักรวู้ า่ “พทุ ธโธ” ค่อยๆ เปล่ียนเปน็ “ช็อปป้ิง” เหมอื นภาพสโลว์โมช่นั ในภาพยนต์ การปฏบิ ัติเชน่ นเ้ี รยี กวา่ “การภาวนาทแ่ี ทจ้ ริง” เพ่ือการบรรลธุ รรม

The analogy is like we are driving a car along the road and accidentally there is a motorcycle is passing in front of a car immediately. If we are knowing in time that there is a motorcycle is passing in front of a car, we will be able to brake pedal in time safely. But if we are distracted or we don’t focus on driving, we won’t be able to brake pedal in time. The car will crash a motorcycle surely. Accidents and losses will follow a lot. อปุ มาเหมือนเรากาลงั ขบั รถไปตามถนนและบงั เอิญมีมอเตอรไ์ ซค์ตัดหนา้ รถทนั ที ถา้ เราตระหนักร้ทู นั ว่ามี มอเตอร์ไซค์ตดั หนา้ รถ เราจะสามารถเหยียบเบรกไดท้ ันเวลาอย่างปลอดภัย แตถ่ ้าเราใจลอยหรือไม่จดจ่อ กบั การขับรถ เราจะเหยียบเบรกไมท่ นั รถจะชนมอเตอรไ์ ซค์อยา่ งแน่นอน อบุ ัติเหตแุ ละความสูญเสียจะ ตามมามากมาย If we are always aware of what we are thinking about. What story are we thinking about? We can use other words instead of praying with the word “Buddho Buddho”. For example, you can use the word “Shopping Shopping” to pray instead of “Buddho Buddho” because this word helps you focus on the prayer to be better and decrease the interference of your prayer. หากเราตระหนกั รู้ตวั อยู่เสมอว่าเรากาลงั คิดอะไรอยู่ เรากาลังนึกถงึ เรอื่ งราวอะไรอยู่? เราสามารถใช้คาอนื่ แทนการภาวนาด้วยคาว่า “พทุ ธโธ พุทธโธ” ได้ ตวั อยา่ งเช่น คุณสามารถใช้คาว่า “ชอ็ ปปงิ้ ช็อปป้งิ ” เพื่อภาวนาแทนคาว่า “พทุ ธโธ พทุ ธโธ” ก็ได้ เพราะคานชี้ ่วยใหค้ ณุ จดจอ่ อย่กู บั การภาวนาให้ดีขึน้ และลด การถกู รบกวนในการภาวนาของคณุ ใหด้ ขี ้นึ If you know how to pray in the correct way like this. You can think everything that you want to think, just you are knowing what you are thinking now. For example, you are thinking this holiday you will travel to Chiang Mai, the northern province in Thailand. You can see that you are thinking about the word “Chiang Mai”. And after that you know you are using the past experience that you have ever been in Chiang Mai. You are creating a picture which you have ever seen in \"Chiang Mai\". หากคุณรู้จักการภาวนาอย่างถูกวิธีแบบนี้ คุณสามารถคิดทกุ อยา่ งทค่ี ณุ ตอ้ งการคิด เพียงแค่คณุ รูว้ ่าคณุ กาลังคิดอะไรอยู่ ตวั อย่างเช่น คุณกาลงั คิดว่าวนั หยุดนี้คุณจะเดนิ ทางไปเชยี งใหม่ จังหวัดทางภาคเหนือ ของประเทศไทย คุณจะเห็นได้วา่ คณุ กาลงั นึกถงึ คาว่า “เชยี งใหม่” และหลังจากน้นั คณุ จะรู้วา่ คณุ กาลงั ใช้ ประสบการณ์ในอดตี ทีค่ ุณเคยไปเชียงใหม่ คณุ กาลงั สร้างภาพทค่ี ณุ เคยเหน็ ใน \"เชยี งใหม\"่ ในจิต

The picture of Wat Phra That Doi Suthep is gradually becoming clearer and clearer in your mind. You are knowing that now the mind is watching the picture of Wat Phra That Doi Suthep temple. This kind of self-awareness is known as “ภาวนา” in Thai language or we call in English “Prayer”. ภาพวดั พระธาตุดอยสุเทพคอ่ ยๆ ชดั เจนขนึ้ ในใจคุณ คณุ ตระหนกั ร้วู า่ ตอนนจี้ ติ กาลังชมภาพวดั พระธาตุ ดอยสเุ ทพอยู่ การตระหนกั รู้ในตนเองแบบน้ีเรยี กว่า “ภาวนา” ในภาษาไทยหรอื ท่ีเราเรยี กในภาษาอังกฤษ วา่ “Prayer” The attainment of Dharma does not require that the words Buddho, Dhammo, or Sangho must be used only in prayer in order to attain the Dharma. We can use every word every language in prayer to be a recited word of the mind and we are knowing that we are reciting this word in the mind continuously. Reciting a word in the mind continuously and being aware like this, this practice is the real prayer for attaining enlightenment. Actually, praying is a simple matter that anyone can practice. Practice anywhere, anytime. The principle of prayer is to have a known thing of the mind and you realize that the mind is knowing a known thing now. Just know only, not think more and more. การบรรลธุ รรมไมไ่ ด้กาหนดให้ตอ้ งใช้คาวา่ พทุ ธโธ ธรรมโม หรือ สงั โฆ ในการภาวนาเท่านั้นจงึ จะบรรลุ ธรรมได้ เราสามารถใช้ทกุ คาทกุ ภาษาในการภาวนาเปน็ คาทอ่ งของใจและเรารู้ว่าเรากาลังท่องคาน้ใี นใจ อยา่ งต่อเน่อื ง ทอ่ งคาในใจอยา่ งต่อเนื่องและตระหนักรู้ตัวเชน่ นี้ การปฏิบตั ินเี้ ปน็ การภาวนาที่แท้จรงิ เพอ่ื การบรรลุธรรม ท่จี ริงแล้วการภาวนาเป็นเรื่องงา่ ยๆ ท่ใี ครๆ ก็ปฏิบตั ิได้ ฝกึ ฝนได้ทุกท่ีทุกเวลา หลักธรรม ของการภาวนาคอื การมีสิง่ ท่ีร้ใู นจิตใจและตระหนกั วา่ จติ ใจน้ันกาลังรู้ส่ิงท่รี ู้อยู่ในขณะนี้ รู้เฉยๆ รอู้ ย่างงัน้ อย่างง้ัน For example, there is a smell is hitting your nose. At the first time of smell hitting nose, you don't add your thoughts to value this smell is a good or bad smell. Just realizing you are knowing something is hitting your nose right now. Then you are starting to think you like or dislike this smell. And the idea about this smell is coming more and more. เช่น มีกลิ่นเขา้ จมกู ในคร้ังแรกทก่ี ลิน่ กระทบจมูก คณุ ไม่ไดเ้ พมิ่ ความคิดของคุณให้เห็นว่ากลิ่นนเี้ ป็นกล่ินที่ ดหี รอื ไมด่ ี เพียงแคร่ วู้ ่าคณุ กาลงั ร้วู า่ มีบางอย่างกาลังกระแทกจมกู ของคุณอยู่ในขณะนี้ จากนนั้ คณุ ก็เรม่ิ คิด วา่ คุณชอบหรือไม่ชอบกล่นิ น้ี และความคิดเกีย่ วกับกล่ินน้กี ็เพ่ิมมากขน้ึ เรื่อยๆ

Such as this slow-motion situation. you and your friends are watching a football match together. While you are watching, you are knowing that there is a light scent is hitting your nose. This scent is starting to more intense and more intense until you don’t focus on watching a football match. You realize that you are focusing on this scent. You start to analyze this scent is foul or fragrant. You realize that you are using past experiences to categorize this scent. You are valuing this scent is foul. Your thinking is working continuously. What kind of this foul scent? You realize you are naming this smell as “a fart”. And then you realize that you are using probability theory to analyze who is the owner of this fart. Listener, don’t forget that this situation is you are watching a football match with your friends. Your eyes are watching football but your mind is thinking about a fart, your body and your mind are not related to each other. Focus on the story again, you realize that you are predicting the owner of this fart is your friend named Mr.Plub. You realize that you are saying “ Mr.Plub, you are farting, right?”. You realize that Mr.Plub is answering you “Yes, I am”. You realize that there is “Atta” is coming up in your mind that you are thinking you are the clever person who can predict correctly. You realize that you are satisfied. Although the result of a football match, your favorite team loses in this game. เชน่ สถานการณส์ โลวโ์ มชน่ั นี้ คุณและเพอื่ นของคุณกาลังดูการแข่งขนั ฟตุ บอลด้วยกัน ในขณะทค่ี ณุ รบั ชม คณุ ตระหนักรู้ว่ามีกลิ่นจางๆ กระทบจมกู ของคณุ กลิ่นนเี้ รมิ่ เข้มข้นและเข้มขน้ ข้ึนเร่อื ยๆ จนคณุ ไมไ่ ด้โฟกสั ดูการแข่งขันฟุตบอล คุณตระหนักวา่ คุณกาลงั โฟกสั ไปท่ีกลิ่นนี้ คณุ เริ่มวเิ คราะหว์ า่ กลนิ่ นี้เหม็นหรอื หอม คุณตระหนักวา่ คณุ กาลงั ใชป้ ระสบการณใ์ นอดีตเพื่อจัดหมวดหมูก่ ลนิ่ น้ี คุณกาลังประเมนิ ว่ากลน่ิ นี้เหมน็ ความคดิ ของคุณทางานอย่างต่อเน่อื ง กลิ่นเหม็นแบบนค้ี ืออะไร? คุณรูว้ ่าคุณกาลงั ต้งั ชือ่ กล่ินน้ีว่า \"ผายลม\" แล้วคณุ กร็ ู้วา่ คณุ กาลังใชท้ ฤษฎีความนา่ จะเป็นในการวเิ คราะหว์ า่ ใครเปน็ เจา้ ของผายลมน้ี ผฟู้ งั ! อยา่ ลืมวา่ สถานการณน์ ี้คือคณุ กาลังดูการแขง่ ขันฟุตบอลกับเพอ่ื นของคณุ ดวงตาของคณุ กาลงั ดู ฟุตบอล แตจ่ ิตใจของคุณกาลังคิดเกี่ยวกับผายลม ร่างกายและจติ ใจของคุณไมส่ มั พนั ธ์กนั คุณตระหนกั รตู้ วั วา่ กาลังทานายว่าเจา้ ของผายลมคนนีค้ อื เพ่ือนคณุ ชื่อ”คณุ พลับ” คณุ ตระหนักรูต้ ัววา่ คณุ กาลงั พูดวา่ \"คณุ พลบั คณุ ผายลมใช่มั้ย?\" คุณตระหนกั รู้วา่ คณุ พลบั กาลังตอบคุณว่า \"ใช่ครบั ผมผายลมเอง\" คุณตระหนกั ดวี า่ กาลงั มี \"อัตตา\" อยู่ในใจเพราะคณุ กาลังคิดว่าคุณเป็นคนฉลาดท่สี ามารถทานายไดอ้ ยา่ ง ถูกต้อง คณุ ตระหนกั รู้ว่าคณุ กาลังพอใจ แฮปป้ี มีความสุข แม้ว่าผลการแขง่ ขนั ฟตุ บอลทีมโปรดของคุณจะ แพ้ในเกมน้ี

Actually, prayer has no real principles. No fixed pattern. We can take anything to practice praying. We can focus only on the sound. If we hear the sound, we will define it. Every sound that hits our ears, we will define all the time. This is also called prayer or ภาวนา. ทจ่ี รงิ แล้ว การภาวนาไม่มหี ลักการทีแ่ ทจ้ รงิ ไม่มรี ปู แบบคงท่ี เราสามารถเอาอะไรกไ็ ดม้ าฝึกภาวนา เราจะตระหนักรู้ทเี่ สียงเทา่ นั้น ถา้ เราได้ยินเสยี งเราจะตระหนักรู้ ทกุ เสียงท่ีเข้าหูเราจะตระหนกั รอู้ ยู่ ตลอดเวลา แบบนก่ี ็เรียกว่าการภาวนาได้ We can pray by using the body’s feelings. What does your body feel now? When the body feels cold, we know it. When the body feels hot, we know it. When the body feels itchy, we know it. We realize all feelings that are happening with the body all the time. Just knowing I'm feeling like this on my skin. Well, this is also called prayer or ภาวนา. เราจะภาวนาโดยใช้ความรู้สกึ ของรา่ งกายกไ็ ด้ ตระหนักรู้วา่ ตอนนี้รา่ งกายของคุณรสู้ ึกอย่างไร? เม่ือร่างกายรสู้ ึกเยน็ เราแคร่ เู้ ฉยๆ เมอ่ื รา่ งกายรู้สึกร้อน เรากแ็ ค่รู้เฉยๆ เมอื่ ร่างกายรู้สึกคัน เรากร็ ู้เฉยๆ เราตระหนักรู้ถึงความรู้สึกทั้งหมดทีเ่ กิดข้นึ กบั รา่ งกายตลอดเวลา แค่รู้วา่ ฉันร้สู กึ แบบนบี้ นผวิ ของฉนั น่ีก็เรียกวา่ การภาวนาได้ Maybe we can use breathing to pray. When the air is coming in our nose, we know. We realize this action is called “breathing in”. When the air is coming out our nose, we know. We realize this action is called “breathing out”. Actually, this action in your nose has no name. It’s just the feeling in your nose in a short time. Breathing in feel like this, breathing out feel like that. You know so-so only. Realizing on your nose that your breathing is working now. Breathing in, we know. Breathing out, we know. We are breathing in and out all the time from waking to sleep and from our birth to our death. บางทีเราจะใช้ลมหายใจในการภาวนากไ็ ด้ เมื่อลมเขา้ จมูกเรารู้ เราตระหนกั รู้ดีว่าการกระทานีเ้ รยี กวา่ \"การหายใจเขา้ \" เมอ่ื ลมออกจมกู เรากร็ ู้ เราตระหนักรู้ดีว่าการกระทานเี้ รียกวา่ \"การหายใจออก\" อนั ทจี่ รงิ การกระทานี้ในจมูกของคณุ ไมม่ ีชื่อ มนั เปน็ เพยี งความรู้สึกในจมกู ของคณุ ในเวลาอันส้ัน หายใจเขา้ ก็รู้สกึ แบบนี้ หายใจออกก็รสู้ ึกแบบนัน้ คณุ แคร่ ้เู ฉยๆ รอู้ ยา่ งงั้น อย่างงั้น ตระหนกั รู้ในจมกู ของคณุ ว่าการหายใจ ของคณุ กาลังทางานอย่ใู นขณะนี้ หายใจเขา้ เรารู้ หายใจออกเรารู้ เราหายใจเขา้ หายใจออกอยตู่ ลอดเวลา ตั้งแตต่ ื่นจนหลับ เราหายใจต้ังแตเ่ กิดจนตาย

The body is breathing in and breathing out all the time, we are realizing on breathing in and breathing out all the time. Taking a deep breath, we know a deep breath. Taking a short breath, we know short breath. Taking a fast breath, we know a fast breath. Taking a slow breath, we know a slow breath. We just know breathing is happening only. We don't expect anything from breathing. We don't want anything from breathing. ร่างกายมีการหายใจเข้าและหายใจออกตลอดเวลา เราตระหนักในการหายใจเข้าและการหายใจออก ตลอดเวลา หายใจเข้าลึกๆ กร็ วู้ ่าหายใจเขา้ ลกึ ๆ หายใจสนั้ ก็รู้ว่าหายใจสั้น หายใจเรว็ เรารู้ลมหายใจเร็ว หายใจช้าก็รวู้ ่าหายใจช้า เรารแู้ ค่ว่าการหายใจกาลงั เกดิ ขึ้นเท่านัน้ เราไมไ่ ดค้ าดหวังอะไรจากการหายใจ เราไมต่ อ้ งการอะไรจากการหายใจ We only want to know, see, and understand how breathing works. How does the breathing start? How does the breathing locate? And how does the breathing end? We must observe the changing of breathing in every step of breathing’s work. We must understand the law of Trilak that breathing is suffering, the breathing is impermanence, and the breathing is no-self. Just seeing the breath, understanding the breath, and using the breath to attain enlightenment. เราเพยี งเข้าไปรู้ เขา้ ไปเห็นและเขา้ ใจวา่ การหายใจทางานอย่างไร การหายใจเร่ิมต้นอย่างไร? การหายใจ ต้ังอยไู่ ด้อย่างไร? และการหายใจสน้ิ สุดลงอย่างไร? เราต้องสังเกตการเปล่ียนแปลงของการหายใจในทกุ ขัน้ ตอนของการหายใจ เราต้องเขา้ ใจกฎไตรลักษณ์วา่ ลมหายใจเปน็ ทุกข์ ลมหายใจคือความไม่เที่ยง และ ลมหายใจน้ันไม่มตี วั ตน แค่เข้าไปเหน็ เห็นลมหายใจ เข้าใจลมหายใจ แล้วใช้ลมหายใจเพื่อการบรรลธุ รรม Maybe you can attain enlightenment easily by praying on breathing. But you must have the developed mind to work with the prayer on breathing to attain enlightenment. It’s not easy and it’s not difficult. It depends on the individual. คณุ อาจจะสามารถบรรลุธรรมได้อย่างง่ายดายด้วยการภาวนาดว้ ยการใช้ลมหายใจเป็นส่ิงตระหนกั รู้ แตค่ ุณต้องใช้จติ ทีพ่ ัฒนาแล้วควบค่กู ารภาวนาด้วยการใช้ลมหายใจควบคูก่ ันไปดว้ ย การบรรลุธรรมจึงจะ เกดิ ขน้ึ ไมใ่ ชเ่ รือ่ งงา่ ยและก็ไม่ใชเ่ รอ่ื งยาก มันขึน้ อย่กู ับแต่ละบคุ คล This is a simple brief explanation of prayer. Prayer is to know through eyes, ears, nose, tongue, and body. Prayer doesn't know through eyes, ears, nose, tongue, and body. Prayer doesn't have eyes, ears, nose, tongue, and body. นเี่ ปน็ คาอธบิ ายสน้ั ๆ งา่ ยๆ ของการภาวนา การภาวนาคือการตระหนกั รู้ผา่ นทางตา หู จมกู ลิ้นและกาย การภาวนาไม่ใช่การตระหนักรู้ผ่านทางตา หู จมูก ลิ้นและกาย การภาวนาไม่มตี า หู จมกู ลน้ิ และกาย

Eyes, ears, nose, tongue, and body are the names of the things that are called by humans. This thing is called “eyes”. This thing is called “ears”. This thing is called “nose”. This thing is called “tongue”. This thing is called “body”. These things, they do not say what their names are. คาว่า ตา หู จมูก ลนิ้ และกาย เป็นชอ่ื ของสิ่งท่ีมนษุ ยเ์ รียกสงิ่ นี้ว่า \"ตา\" สงิ่ นี้เรียกว่า \"หู\" สิ่งนเ้ี รยี กวา่ \"จมกู \" สิ่งนเี้ รียกวา่ \"ลิน้ \" สิง่ นี้เรียกว่า \"ร่างกาย\" ซง่ึ ส่ิงเหล่านพ้ี วกเขาไม่ไดบ้ อกว่าช่ือของพวกเขาคือ ช่ืออะไร? We try to put a hand on an arm and try to squeeze an arm. Does it say that it's an arm? I'm squeezing my arm right now, does it say that? It doesn't say anything. It just feels like that. So just feel, feel that being, feel that being, that feeling is the mind or we call ธาตุร้.ู เราลองเอามือมาแตะทแ่ี ขนและลองบบี แขน มันบอกว่ามนั ชอ่ื แขนม้ยั ? ฉนั บีบแขนอย่ตู อนนี้! มันพดู อยา่ ง นี้เหรอ? มันไมพ่ ดู อะไร มนั ก็แค่ร้สู กึ อยา่ งนั้น อยา่ งงน้ั ความรู้สกึ แบบน้ีคือ“จติ ”หรือที่เราเรียกว่า“ธาตรุ ู้” Whenever we feel, that is the mind or ธาตรุ ู้. The mind or ธาตุรู้ has no form. The mind resides in this sac. This sac is the shape of the head, body, arms, and legs. The mind resides in this sac. Wherever you touch this sac, you will find the mind is everywhere. เมื่อไหร่ก็ตามทเี่ รารู้สกึ อยา่ งง้นั อยา่ งงัน้ ส่ิงนน้ั คอื จติ หรอื ธาตรุ ู้ จติ หรอื ธาตรุ ูไ้ ม่มีรปู ไม่มีร่าง อปุ มาจติ อยู่ในถงุ ใบนี้ ถุงใบน้ีทเี่ ปน็ รูปทรงของศรี ษะ ลาตัว แขนและขา จิตอยใู่ นถุงใบนี้ สัมผัสถงุ ใบนี้ตรงไหน จติ ก็จะพบไดท้ กุ ท่ี Mind is the element of knowledge or we call ธาตรุ .ู้ If you know through the body, it’s called feeling. If you know through the eyes, it's called seeing. If you know through the ears, it's called hearing. In fact, all feeling, seeing, and hearing are knowing as well. จติ เปน็ ธาตแุ ห่งความตระหนักรู้หรอื ทเ่ี ราเรียกวา่ “ธาตุรู้” ถา้ ร้ทู างกายเรยี กว่า “รู้สึก” ถา้ ร้ดู ว้ ยตา เรียกว่า “เหน็ ” ถ้าร้ผู า่ นหูเรียกวา่ “ได้ยิน” แท้จรงิ แล้ว ความรู้สึก การเหน็ และการได้ยิน ล้วนเป็นการ ตระหนักรู้เชน่ เดียวกนั

For example, The question, Can you hear me? Can you hear me? has the same meaning as the question, Do you know? Do you know? Mind or ธาตุรู้, it has a duty to know only, but thoughts give value in order to communicate with humans. Otherwise, humans can't talk to each other. Know what? Know what? Know is hearing. Knowing is seeing. Knowing is touching. Know is smelling. Know is tasting. ยกตัวอย่างเช่น คาถามท่ีถามวา่ “ได้ยนิ มัย้ ได้ยนิ ม้ัย?” มีความหมายเดียวกับคาถาม “รมู้ ั้ย? รมู้ ั้ย?” จิต หรอื ธาตรุ ู้ มีหนา้ ทร่ี ู้เท่านั้น แตค่ วามคิดไปให้คุณค่าการรบั รู้เพื่อใช้สือ่ สารในสงั คมของมนุษย์ มฉิ ะน้นั มนษุ ย์จะไมส่ ามารถพูดคยุ กันร้เู ร่อื ง รู้อะไร? รู้อะไร? รู้แบบนี้คือการไดย้ ิน รู้แบบน้ีคือการเหน็ รู้แบบนี้คือ การสัมผสั In addition to the knowing of the body as mentioned above, knowing is also knowing through the mind. Knowing that you are thinking now. For example, an angry mood is arising. We realize that we are aware that we are angry now. After a while, the anger is gradually disappearing and we know that changing. Oh!, it's being like this. After a while, the anger is changing to be so-so emotion. We know it's being like this. After a while so-so emotion is slowly changing to be a better mood, changing to be a good mood, changing to be happy, and finally, the mind is laughing louder and louder. We realize in every step of emotion. นอกจากการตระหนกั รู้ทางรา่ งกายดังทไี่ ดก้ ล่าวมาแล้ว ยงั มีการตระหนกั รู้ทางใจด้วย ตระหนักรู้วา่ ตอนนี้ คุณกาลังคิดอะไร มอี ารมณอ์ ะไรกาลังเกดิ ขนึ้ ในใจตอนน้ี ตวั อยา่ งเช่น อารมณโ์ กรธกาลงั เกดิ ขน้ึ ภายในใจ เราตระหนักรู้วา่ ตอนน้เี รากาลังโกรธ ไมน่ านอารมณ์โกรธกค็ ่อยๆจางหายไปและเราตระหนักรู้วา่ มันกาลัง เปลี่ยนไป “อุ้ย! มนั เป็นแบบนี้นเี่ อง” ไม่นานความโกรธกเ็ ปลีย่ นไปเปน็ อารมณ์เฉยๆ เรารู้ว่ามันเป็นแบบนี้ ไม่นานอารมณ์ก็คอ่ ยๆ เปลย่ี นไปเป็นอารมณ์ทีด่ ขี นึ้ เปลี่ยนเป็นอารมณด์ ี เปลี่ยนเปน็ อารมณ์มีความสุข และในทสี่ ุดกม็ ีเสียงหัวเราะเกดิ ขึ้นภายในใจ เราตระหนักรู้ในทุกข้ันตอนของการเปลย่ี นแปลงของอารมณ์ Emotion arises from causes and factors. After a while, that emotion disappears. Emotion is so-so, we know that emotion is so-so. After a moment, the anger rises again. Not only anger, but irritability also arises in the mind, too. We just know being like that. Emotion is continually created by many causes and many factors which we can not control. We just know emotion being like this or like that, being like this, being like that all the time. This practice is called prayer or ภาวนา. อารมณเ์ กดิ จากเหตุและปัจจยั เมือ่ อารมณ์โกรธหายไปก็เปลี่ยนเปน็ อารมณ์เฉยๆมาแทนที่ ผ่านไปสกั ครู่ หนึ่ง อารมณ์โกรธก็เกิดขน้ึ อีกครง้ั ครั้งน้ีไม่ได้มาแต่อารมณโ์ กรธ ยังมอี ารมณ์หงุดหงิดเกิดข้ึนในใจอกี ด้วย เราแค่รเู้ ฉยๆ รู้อย่างงนั้ อยา่ งงั้น อารมณเ์ กดิ ขึ้นและทางานอยา่ งตอ่ เนือ่ งล้วนมาจากหลายสาเหตแุ ละ หลายปจั จัยท่ีเราควบคมุ ไม่ได้ เราแค่รู้เฉยๆ รอู้ ย่างงน้ั อย่างง้ัน การปฏบิ ตั ินี้เรียกวา่ “การภาวนา”

Knowing emotions continuously. Emphasize knowing emotions only all day and night. Don’t focus or realize in other parts. Just knowing emotion only. Knowing that happiness is appearing and disappearing. Knowing that the anger is appearing and disappearing. To be honest, happiness and anger are not the real names of emotions. These emotions communicate by feeling being like this, feeling being like that. We only know the emotions now feeling being like this, now feeling being like that as the emotions communicate with us. ตระหนกั รู้อารมณ์อย่างต่อเน่อื ง เน้นตระหนกั รอู้ ารมณ์อย่างเดียวทั้งวนั ทัง้ คืน ไม่ตระหนกั รู้ในส่วนอน่ื แคต่ ระหนักรู้เทา่ ทันอารมณ์ภายในใจเทา่ นนั้ รวู้ า่ ความสขุ เกิดขึ้นและดบั ไป รวู้ ่าความโกรธน้ันเกดิ ขึ้นและ ดับไป ความจริงแล้วความสุขและความโกรธไมใ่ ช่ชื่อจรงิ ของอารมณ์เหลา่ น้ี อารมณเ์ หลา่ นสี้ อื่ สารดว้ ย ความร้สู ึกทเ่ี ป็นแบบน้ี ความรู้สึกทเ่ี ปน็ แบบน้ัน เม่ือมอี ารมณ์กาลงั เกิดข้ึนภายในใจ เราแคต่ ระหนกั รู้ว่า ตอนนี้มอี ารมณ์รู้สกึ แบบน้ี ตอนนี้มอี ารมณ์รู้สึกแบบนนั้ รูอ้ ย่างง้นั อยา่ งง้ัน The thoughts create the names of these emotions. The thoughts name this emotion is called “angry”. Oh! why are we so angry so often? This sentence is created by the thoughts to value a feeling being like this is called angry. In fact, this emotion doesn’t call its name. “My name is angry.” It doesn’t say anything. Emotions are just being something that is produced in the mind naturally. ความคิดสรา้ งชื่อของอารมณ์เหล่าน้ี ความคิดเรยี กอารมณ์น้วี า่ “โกรธ” โอ้! ทาไมเราถงึ โกรธบอ่ ยจัง? ประโยคนสี้ รา้ งขนึ้ โดยความคิดเพอ่ื ไปใหค้ ่าของความร้สู ึกแบบน้ีทเ่ี รียกวา่ โกรธ อันท่ีจรงิ อารมณ์นีไ้ มไ่ ด้ เรียกชอื่ ของมัน “ช่ือของฉันคือโกรธ” มนั ไม่พดู อะไร อารมณเ์ ปน็ เพียงอาการตามธรรมชาติทีเ่ กดิ ข้ึน ภายในใจ The mind has produced emotions from birth to death. The mind is producing emotions all the time continuously. No owner of emotions. Emotion is not your emotion or my emotion. Emotion is emotion. Emotion works on duty and works honestly. จติ สรา้ งอารมณ์ตงั้ แตเ่ กิดจนตาย จติ จะผลิตอารมณอ์ ยู่ตลอดเวลาอย่างต่อเนอ่ื ง ไม่มีเจ้าของอารมณ์ อารมณ์ไม่ใช่อารมณ์ของคณุ หรอื อารมณข์ องฉัน อารมณ์ก็คืออารมณ์ อารมณท์ างานตามหน้าท่ีและทางาน อย่างซอื่ สัตยต์ ลอดเวลา

Emotion is an emotion not be your emotion but you think the emotion is happening in the mind is your emotion so you follow being like the emotion which is happening. You expect this is my emotion has to be like this or not to be like that. You don’t know the truth that the emotion and you aren’t related to each other. You think the emotion is your emotion. This is อวชิ ชา. อวิชชา is the upside-down of the truth, such as you are thinking the emotion is your emotion. You are flowing in the emotion, this is the cause of birth. Happy emotion, birth in heaven. Angry emotion, birth in hell. You are flowing in the emotion, this is also the cause of Karma. Karma is happening and Karma is a consequence following the emotion. อารมณค์ ืออารมณไ์ ม่ใช่อารมณ์ของคุณ แตค่ ุณคิดว่าอารมณท์ ีเ่ กิดขึ้นในใจคืออารมณ์ของคุณ ดงั นั้นคณุ จงึ ทาตามเปน็ เหมือนอารมณ์ท่เี กดิ ขึ้น คณุ คาดหวงั ว่านี่คืออารมณข์ องฉันจะต้องเปน็ อย่างนหี้ รือไม่เป็น อย่างน้นั คณุ ไมร่ คู้ วามจริงว่าอารมณ์และคุณไมไ่ ด้เก่ียวข้องกัน คณุ คิดวา่ อารมณ์คืออารมณข์ องคุณ น่ีคือ “อวิชชา” อวิชชาเปน็ เร่อื งกลบั หัวกลบั หางของความจริง เชน่ คุณกาลังคดิ ว่าอารมณค์ ืออารมณ์ของคุณ คณุ กาลงั ไหลในอารมณน์ ้เี ป็นสาเหตขุ องการเกดิ อารมณ์สุขเกดิ ในสวรรค์ อารมณโ์ กรธเกิดในนรก คุณ กาลงั ไหลในอารมณ์ นก่ี เ็ ป็นเหตแุ หง่ กรรม กรรมกาลังเกดิ ขึ้น กรรมเป็นผลตามอารมณ์ Realizing the emotion is appearing, you just know the emotion is happening. You don’t judge this emotion as a good or bad emotion. You are not trying to find the beginning or the ending of the emotion. You don’t explain anything just you know the emotion is happening naturally like touching skin. You feel something is happening in the mind only. Know simply, just know simply, and finally, the emotion is gradually disappearing and changing to be a new emotion. You are observing a new emotion is arising, is standing, and is extinguishing. Keep knowing and keep knowing like a circle. เมื่อรวู้ า่ อารมณก์ าลังปรากฏขน้ึ คณุ ก็รู้วา่ อารมณ์นัน้ กาลงั เกดิ ข้นึ คุณไม่ได้ตดั สนิ วา่ อารมณ์น้ีเป็นอารมณ์ ดีหรอื ไม่ดี คณุ ไม่ไดพ้ ยายามค้นหาจุดเริ่มต้นหรอื จุดสิ้นสุดของอารมณ์ คณุ ไมไ่ ด้อธบิ ายอะไร เพียงแคค่ ณุ รู้ ว่ามอี ารมณก์ าลงั เกิดข้ึนตามธรรมชาติอุปมาเหมือนการสัมผัสผิวหนงั คุณรสู้ กึ ว่ามบี างอย่างเกดิ ข้ึนในใจ รงู้ า่ ยๆ รู้เฉยๆและสุดทา้ ยอารมณ์น้นั ก็จะค่อยๆ หายไปและเปลยี่ นเปน็ อารมณ์ใหม่ คุณกาลงั สงั เกตวา่ มี อารมณ์ใหม่ทก่ี าลงั เกิดขน้ึ กาลังตั้งอยู่ และกาลังดับไป ใหร้ ู้ไปเรือ่ ยๆและรตู้ ่อไปเรื่อยๆเหมือนวงกลม

You only have a duty to know simply. Just know simply that you are knowing something is happening right now. This is called prayer or ภาวนา that is the cause of attaining enlightenment. Knowing simply is the right way for becoming โสดาบนั , สกิทาคามี, อนาคามี and อรหนั ต.์ When you keep knowing and keep knowing simply, you will be knowing the emotion is belonging to itself all the time. คณุ มีหนา้ ที่ตระหนักรู้เฉยๆรู้อยา่ งงัน้ อยา่ งงนั้ เพยี งแคร่ วู้ ่าคณุ กาลงั ร้วู ่ามีบางอยา่ งกาลังเกิดข้นึ ในขณะน้ี น้ีคือการภาวนาซึ่งเป็นเหตุของการบรรลธุ รรม รเู้ ฉยๆ คือการปฏิบัติท่ีถกู ต้องในการบรรลธุ รรมเป็น โสดาบนั สกทิ าคามี, อนาคามีและอรหันต์ เมือ่ คุณรู้เฉยๆ รู้อยา่ งงนั้ อย่างงั้น You may not understand at first sight of emotion. But when you see the emotion often, you will understand more and more. Finally, coming to understand that Oh! the emotion is arising by itself, is standing by itself, and is ending by itself. We are not the owner or the controller of emotion. Emotion is working by many causes and many factors that impact the emotion. We can not manage or deal with the emotion that you want to be emotion like this or be emotion like that. Emotion is emotion, not our emotion. The knower who knows the emotion is not the owner of the emotion, so we just know emotion is happening only. We don’t care what kind of emotion is happening. Bad emotion is not my bad emotion. Good emotion is not my good emotion. We are knowing that we are separating from the emotion and we are knowing that we are not relating to the emotion. Just knowing something is happening. You have been knowing since waking to sleep. This is the real prayer to be attaining enlightenment in the future. คณุ อาจไม่เขา้ ใจอารมณ์ตง้ั แตแ่ รกเห็น แต่เม่อื เหน็ อารมณบ์ อ่ ยๆ จะเข้าใจมากข้ึนเร่อื ยๆ ในท่ีสดุ ก็มา เขา้ ใจว่า “โอ้! อารมณเ์ กิดขึ้นเอง ตั้งขึ้นเอง และดับลงเอง” เราไม่ใช่เจ้าของหรือผู้ควบคุมอารมณ์ อารมณท์ างานจากหลายสาเหตแุ ละหลายปจั จยั ท่สี ง่ ผลต่ออารมณ์ เราไม่สามารถจดั การหรอื จดั การกบั อารมณ์ที่คุณตอ้ งการใหเ้ ปน็ อารมณ์แบบน้หี รือเป็นอารมณ์แบบนั้นได้ อารมณ์คืออารมณ์ ไมใ่ ชอ่ ารมณข์ อง เรา ผู้รู้ทีร่ ้อู ารมณไ์ ม่ใช่เจา้ ของอารมณ์ เราจงึ รู้แค่วา่ อารมณก์ าลงั เกิดขน้ึ เทา่ นั้น เราไมส่ นใจว่าอารมณ์ แบบไหนกาลงั เกดิ ข้นึ อารมณ์ไม่ดไี มใ่ ชอ่ ารมณท์ ่ไี มด่ ีของเรา อารมณด์ ีไมใ่ ช่อารมณ์ดีของเรา เรารวู้ ่าเรา แยกออกจากอารมณแ์ ละเรารูว้ า่ เราไมเ่ กีย่ วข้องกับอารมณ์ แคร่ ู้ว่าบางอยา่ งกาลังเกดิ ขึน้ รูต้ ง้ั แต่ตืน่ จน หลับ นีค่ อื การภาวนาท่ีแทจ้ ริงเพอ่ื บรรลุธรรมในอนาคต

Praying for enlightenment is not about the body. It's not about staying at the temple. It's not about shaving your head or not shaving your head because the temple is a place to practice dharma. The place to practice dharma exists only in the body and in the heart. It's not anywhere else. To be more precise, it only exists in the heart. It does not exist outside the heart at all. The word heart or the word mind has the same meaning. They are in the same language. Therefore, listeners should not try to catch this is a wrong word or this is a right word. Because every word is the language and the language is produced by the thinking. And the thinking or the thought is Anatta. And Anatta is no-self. So everything is no-self. All the Dharma in this tape is the same thinking or the same thought together. การภาวนาเพ่ือบรรลธุ รรมไมเ่ ก่ียวกบั ร่างกาย ไม่เก่ียวกับการอยู่วัด ไมเ่ กี่ยวกบั การโกนหัวหรือไมโ่ กนหวั เพราะวดั เปน็ สถานท่ปี ฏบิ ัตธิ รรม สถานท่ีปฏิบตั ิธรรมมอี ยู่เฉพาะในรา่ งกายและในใจเท่านน้ั มนั ไมไ่ ดอ้ ยู่ที่ อน่ื ใหช้ ัดกวา่ น้กี ็มีอยแู่ ต่ในใจ มันไม่ได้อยนู่ อกใจเลย คาว่า “จิต” หรือ คาวา่ “ใจ” มคี วามหมาย เหมอื นกัน เปน็ ภาษาเดยี วกัน ดังน้นั ผูฟ้ ังจงึ ไม่ควรพยายามจับผิดว่านี่คือคาที่ถูกตอ้ ง เพราะทุกคาคอื ภาษา และภาษาเกดิ จากความคดิ และความคดิ คอื อนัตตา และอนัตตาก็คือไม่มีตัวตน ดงั น้ันทกุ ส่งิ จงึ ไม่มีตัวตน ธรรมะท้ังหมดทกี่ ลา่ วมานกี้ เ็ ชน่ กนั Listening to the Dharma requires listening like a heart to heart because the speaker speaks by using the heart so the listener should listen by using the heart, too. My heart to your heart. Don't be stressed, don't worry about anything. Because nothing really exists. การฟงั ธรรมต้องใช้การฟังอย่างใจจดใจจ่อ เพราะผู้พดู พูดโดยใช้ใจ ดงั น้นั ผฟู้ ังจงึ ควรฟังโดยใช้ใจดว้ ย ใจถงึ ใจ ฟงั สบายๆ อยา่ เครียด อยา่ กังวลกับสิ่งใดๆ เพราะไม่มอี ะไรมอี ยู่จรงิ Compare Anatta with a dream. In a dream, it is like the world that we live in the real life. We are dreaming that we are shopping Hermes bags in Hermes shop in Paris, France. In a dream, we are valuing two Hermes bags, this Hermes bag is real, this Hermes bag is a fake. However, the real or a fake bag is not important for us because they are the dream Hermes bags together. The dream doesn’t exist. When we wake up. Everything disappears. No Hermes bag on your bed. อุปมาอนัตตากบั ความฝัน ในความฝันเปรียบเสมอื นโลกทเ่ี ราอยใู่ นชวี ิตจริง เรากาลงั ฝนั ว่าเรากาลงั ซ้ือ กระเป๋า Hermes ทรี่ ้าน Hermes ในปารีส ประเทศฝร่งั เศส ในความฝัน เรากาลงั ให้ค่ากระเป๋า Hermes สองใบ “กระเปา๋ Hermes ใบนีเ้ ป็นของจรงิ ! กระเป๋า Hermes ใบน้เี ป็นของปลอม!” อยา่ งไรก็ตาม กระเป๋าจริงหรอื ปลอมนั้นไม่สาคัญเพราะจะจรงิ หรือปลอมกล็ ว้ นเปน็ กระเป๋า Hermes ในฝนั ด้วยกนั ความฝนั ไมม่ ีอยู่จริง เม่ือเราตื่นนอน ทุกอย่างหายไป ในความจรงิ ไม่มกี ระเปา๋ Hermes จรงิ หรือปลอมบน เตยี งของคณุ

The Lord Buddha said in the Pali language “สัพเพธรรมมา อนตั ตาติ”, this sentence means all dharma is no-self. Everything, whether tangible or abstract is all no-self. Even this Dharma is no-self, too. พระพทุ ธเจ้าตรัสเป็นภาษาบาลีว่า “สัพเพธรรมมาอนัตตาติ” ประโยคนี้หมายความวา่ ธรรมะทั้งปวงไม่มี ตัวตน ทุกส่ิงทกุ อย่าง ไมว่ า่ เป็นรูปธรรมหรอื นามธรรมล้วนไม่มีตัวตน แม้แตธ่ รรมะน้ีก็ไม่มีตัวตนเช่นกนั When Anatta is no-self, it does not exist, it is not us, it is not ours. Anatta is not Atta. Atta means ego. Atta is self but Anatta is no-self. Understanding Anatta, whoever understands in Anatta clearly is the Arahant. Whoever understanding ทุกขัง clearly and understanding อนจิ จัง clearly, is still attaining the basic enlightenment. เมอื่ อนตั ตาไมม่ ีตัวตน ไมใ่ ช่เรา ไม่ใช่ของของเรา อนตั ตาไมใ่ ช่อัตตา อัตตาคอื มตี ัวตน แตอ่ นตั ตาไม่มี ตวั ตน ผ้ใู ดเข้าใจอนตั ตาโดยชัดแจง้ คือพระอรหันต์ ผ้ใู ดก็ตามทเี่ ข้าใจในทกุ ขังและอนิจจัง ยงั เปน็ การ บรรลุธรรมเบือ้ งตน้ Understanding Anatta clearly is the end of the mission of attaining enlightenment. Understanding Anatta clearly shows that you have attained Arahantship already. Anatta is a little bit difficult to understand clearly, just you listen to this Dharma tape continuously. The mission of attaining the enlightenment, it won't take a long time., You will be understanding by yourself continuously. You must focus on Anatta only. Don't pay attention to ทุกขัง and อนิจจงั , must focus on Anatta only. Everything is itself. Everything is a known thing. Because there is the knower or ธาตรุ ู้, so there is the thing which is known by the knower, too. Because there is the known thing, so there is the knower who knows the known thing, too. The working of the knower and the known thing are starting together, are working together and are ending together. They are not related to each other. They are working together continuously until we misunderstand that the knower and the known thing are the same person. The upside-down of the mind is starting from this misunderstanding. การเข้าใจอนัตตาโดยชดั แจง้ เป็นการส้นิ สุดภารกิจแห่งการบรรลุธรรม การเขา้ ใจอนตั ตาอยา่ งชดั แจง้ ก็ แสดงวา่ ท่านไดบ้ รรลพุ ระอรหันตแ์ ลว้ อนตั ตาเขา้ ใจยากนิดหน่อย แค่ท่านฟังเทปธรรมะนี้ไปเรอ่ื ยๆ ภารกจิ ในการบรรลุธรรมนน้ั จะใช้เวลาไม่นาน ทา่ นจะเข้าใจด้วยตัวของท่านเองและเกดิ การพฒั นาอยา่ ง ต่อเนื่อง ซึ่งทา่ นตอ้ งเนน้ ท่อี นัตตาเท่าน้ัน อยา่ ไปใสใ่ จในทกุ ขงั และอนิจจัง ทา่ นตอ้ งเนน้ ท่ีอนตั ตาเท่าน้ันว่า ทกุ ส่งิ เปน็ สิ่งถกู รู้ เพราะมีผูร้ ู้หรอื ธาตุรู้จงึ มสี ่ิงถูกรู้ เพราะมสี ง่ิ ถกู รู้จึงมีผูร้ ู้ การทางานของผู้รู้กบั สิง่ ถูกรู้น้ัน เร่ิมต้นรว่ มกัน ทางานร่วมกัน และจบลงพร้อมกัน แต่พวกเขาไมเ่ ก่ยี วข้องกนั ซ่ึงท้ังผู้รู้และสิ่งถูกรู้ทางาน รว่ มกนั อย่างต่อเน่อื งจนเราเข้าใจผดิ วา่ ผรู้ ้กู บั ส่ิงถกู รคู้ อื คนเดยี วกัน การกลับหัวกลับหางของจติ ใจหรือท่ี เราเรยี กวา่ “อวิชชา” เร่ิมต้นจากความเข้าใจผดิ นี้

In the last part of speaking Dharma today, I will summarize for the listeners understanding easily. In all of the Dharma, the purpose is waking up the mind to realize the body, realize the emotion, and especially realize the thoughts. Thank you for your listening and hope to see you again in the next episode. ขอบคุณครับ ในสว่ นสดุ ท้ายของการพูดธรรมะวนั น้ี ผมจะสรุปให้ผู้ฟังเขา้ ใจงา่ ยๆ ในธรรมะท้ังหมดมจี ดุ มุ่งหมายคือ การปลุกจิตให้ตน่ื รู้โดยตระหนกั รู้ทางร่างกาย ตระหนกั รู้ทางอารมณ์ และโดยเฉพาะอย่างยงิ่ การตระหนกั รู้ ทางความคดิ ขอบคณุ สาหรับการฟงั ของคุณและหวังวา่ จะได้พบคุณอีกครง้ั ในตอนต่อไป ขอบคณุ ครับ