นิทานแสนสนุก

กบเลือกนาย

กบฝูงหนึ่งเหน่ือยหน่ายที่จะปกครองกันเอง พวกมันมีเสรีภาพมากล้นจนนิสัยเสีย พวกกบ หาได้ทาส่ิงใดไม่นอกจากนั่งรอ้ งอบ๊ ๆ ด้วยความเบื่อหน่าย และปรารถนาท่ีจะมีเจ้านายซึ่งทาให้พวกมัน เพลิดเพลินเจริญใจด้วยท่วงท่าสง่างาม และชวนให้จงรักภักดี รวมถึงคอยปกครองฝูงกบโดยที่พวกมัน รู้ตัวด้วยว่าถูกปกครองอยู่

เหล่ากบประกาศว่านมหรือน้าไม่ใช่ผู้ปกครองสาหรับพวกมัน ดังน้ันพวกมันจึงขอร้องเทพ จปู ิเตอร์ให้ส่งพระราชาลงมาให้พวกมัน เทพจูปิเตอร์เล็งเห็นว่าพวกมันเป็นส่ิงมีชีวิตที่ช่างดาษดื่นและโง่เขลานัก แต่เพ่ือใหพ้ วกมัน เงียบเสียงรวมถึงให้เช่ือว่าพวกมันมีพระราชา พระองค์จึงโยนซุงท่อนใหญ่ท่อนหนึ่งหล่นโครมลงมาจน ทอ้ งนา้ แตกกระจายไปท่วั

ฝูงกบซ่อนตัวอยู่ใต้กอกกและต้นหญ้า พลางคิดว่าพระราชาองค์ใหม่ของพวกมันเป็นอสูร ยกั ษ์นา่ กลวั แตไ่ มน่ านพวกมันกพ็ บวา่ พระราชาทอ่ นซงุ ทรงอ่อนนอ้ มและรักสงบเพยี งใด

ในเวลาอันสั้นพวกกบหนุ่มสาวก็ใช้ท่อนซุงเป็นแท่นกระโดดน้า ส่วนพวกกบชราก็ใช้มันเป็น สถานท่ีนดั พบ ที่ซ่งึ พวกมนั พากันบ่นด้วยเสยี งอนั ดังเก่ยี วกบั ผูป้ กครองจนไดย้ ินไปถงึ หเู ทพจปู ิเตอร์

เพ่ือสั่งสอนบทเรียนให้แก่บรรดากบทั้งหลาย ท่านเทพบดีจึงส่งนกกระเรียนลงมาเป็น พระราชาแหง่ ดินแดนกบ นกกระเรยี นพสิ ูจนใ์ หเ้ หน็ ว่ามนั ต่างจากพระราชาทอ่ นซงุ องค์กอ่ นเพยี งใด

มันสวาปามเหล่ากบผนู้ า่ สงสารซา้ ยทขี วาที จนไม่ช้าพวกกบก็สานึกว่าพวกมันช่างโง่เขลาย่ิง นกั พวกมนั รอ้ งอบ๊ ๆ อย่างเศรา้ สลด

ขณะออ้ นวอนต่อเทพจปู ิเตอร์ใหช้ ่วยนาทรราชใจโหดกลับไปก่อนที่พวกมันจะถูก ทาลายจนหมดส้ิน

\"อะไรอีกเล่า พวกเจ้ายังไม่พอใจอีกหรือ พวกเจ้าก็ได้ในสิ่งท่ีพวกเจ้าร้องขอแล้วน่ี ตอนน้กี ็ไดแ้ ต่โทษตัวเองแลว้ ละสาหรับหายนะทีพ่ วกเจา้ ไดร้ ับ\" เทพจูปเิ ตอร์กลา่ ว

นิทานเรื่องนสี้ อนใหร้ ูว้ า่ จงแนใ่ จวา่ ก่อนท่จี ะมองหาความเปลย่ี นแปลง เราได้ ปรบั ปรงุ ตัวเองให้ดีขึน้ กอ่ นแล้ว