นิทานอีสป เรื่อง เด็กเลี้ยงแกะ

เรื่อง เดก็ เลี้ยงแกะ และ มดกบั ต๊กั แตน จัดทำโดย นางสาวนัชมยี า พณิ ประดิษฐ์ เสนอ อาจารย.์ ดร.ประพรรธน์ พละชีวะ ETP304 นวตั กรรมและเทคโนโลยสี ารสนเทศทางการศกึ ษา

นทิ านอีสป เร่อื ง เด็กเลีย้ งแกะ ผู้แตง่ : อสี ป ณ หมูบ่ ้านแห่งหน่งึ มเี ด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งทำหน้าที่ต้อนฝงู แกะออกไปกนิ หญา้ ที่เนินเขา เป็นประจำทุกวัน และเขาก็ต้องนง่ั เฝ้าเหล่าฝูงแกะ พรอ้ มคอยปกป้องดูแลไม่ให้หมาปา่ เข้ามาทำ ร้ายแกะของเขาได้

จนวันหนงึ่ เดก็ ชายรู้สึกเบื่อหน่ายที่ตอ้ งน่ังเฝา้ ฝูงแกะเปน็ เวลานาน ๆ จึงได้คดิ หาเรือ่ งสนุก ๆ ทำเพ่อื คลายเครยี ด เขาจงึ ได้แกลง้ รอ้ งตะโกนออกไปวา่ \"ชว่ ยดว้ ยจา้ ช่วยด้วยจา้ หมาปา่ มากินแกะของผมแล้ว\" พร้อมกับวง่ิ หนีอยา่ งตนื่ ตระหนกเขา้ ไปในหมูบ่ ้าน

พวกชาวบา้ นไดย้ นิ ว่ามหี มาปา่ มากนิ แกะ กพ็ ากนั ละทิ้งงานการทีท่ ำอยู่ และรีบหยบิ อาวธุ ตา่ ง ๆ ทั้งจอบ มีด และขวานเพือ่ ออกมาช่วยไล่หมาปา่ แต่เมื่อพวกเขาวง่ิ ไปที่เนินเขา ก็พบว่าฝูง แกะกำลงั กนิ หญ้าอย่างสบายใจ และไมเ่ ห็นวา่ จะมหี มาปา่ ออกมากินแกะสกั ตัว

เจา้ เด็กเลย้ี งแกะเห็นเหล่าชาวบ้านวิง่ กระหดื กระหอบมาทเ่ี นินเขา ก็หัวเราะเยาะและพดู ว่า \"ฮา่ ๆ ๆ ไดแ้ กลง้ หลอกคนน่ีมันสนกุ จรงิ ๆ\" แตพ่ วกชาวบ้านที่โดนหลอกต่างรู้สกึ โมโหเป็นอยา่ งมาก และด้วยความสนกุ สนานคึก คะนอง เด็กเล้ยี งแกะจงึ ยังแกลง้ หลอกแบบเดิมอีกหลายครัง้ และพวกชาวบา้ นก็ว่งิ ออกมาชว่ ยทุก ครัง้ แตก่ ็พบวา่ เป็นเพียงแผนของเดก็ เลยี้ งแกะเทา่ น้ัน

จนมาวันหนึง่ ไดม้ ีหมาปา่ ออกมาทำรา้ ยและไล่กินฝูงแกะของเขาจรงิ ๆ เดก็ เล้ียงแกะตกใจ มาก รบี ว่ิงออกไปตามชาวบ้านพรอ้ มกับร้องตะโกนว่า \"ชว่ ยดว้ ยจา้ ช่วยด้วยจ้า หมาป่ากำลังกนิ แกะของผม\" เขารอ้ งตะโกนให้คนมาชว่ ยจนเสียงแหบเสยี งแหง้ แต่กไ็ มม่ ชี าวบ้านคนไหนยอม ออกไปช่วยเด็กเล้ยี งแกะเลยสักคน ท้งั ยงั ตอบเขากลับไปว่า \"คราวนี้เจา้ หลอกพวกข้าไมไ่ ด้อกี แลว้ ละ่ ไมม่ ีใครเชอ่ื เจ้าอกี ต่อไปแลว้ \"

เด็กเล้ยี งแกะรู้สึกเสยี ใจมากท่ไี มม่ ใี ครเช่ือเขาเลย ทำใหฝ้ งู แกะของเขาถกู หมาป่ากนิ จน หมดฝงู เด็กชายรอ้ งไหส้ ะอกึ สะอ้นื พร้อมกับพูดว่า \"เพราะข้าไมด่ เี อง ขา้ ชอบพูดโกหก แกลง้ หลอก คนอนื่ เพราะเหน็ ว่าเป็นเรื่องสนกุ แต่สุดท้ายการพูดโกหกของข้ากลับทำให้ข้าเดอื ดรอ้ นเสยี เอง นทิ านเรื่องนส้ี อนให้รวู้ ่า : คนทช่ี อบพูดโกหกเป็นประจำ เมอื่ ถงึ คราวทพ่ี ดู ความจริงก็จะไมม่ ใี ครเชื่อ ซ่ึงมีความหมาย ตรงกับสุภาษิตไทยท่วี ่า \"เดก็ เลย้ี งแกะ\" หมายถึงคนท่ีพูดโกหกจนเป็นนสิ ัย จนไมม่ ใี ครเช่อื ถือหรอื ใหค้ วามสนใจกับคำพดู นนั้ ๆ ซง่ึ หากเดก็ ๆ อยากให้ตัวเองเปน็ คนน่าเชอ่ื ถือกค็ วรพูดแต่เร่อื งจริง ไมพ่ ดู โกหก และไม่แต่งเรือ่ งท่ไี มใ่ ช่ความจริงขน้ึ มาเพื่อหลอกแกล้งผูอ้ น่ื เพราะหากพูดโกหกเป็น ประจำ เมอ่ื ถงึ คราวทีเ่ ราพูดความจรงิ หรือต้องการความชว่ ยเหลอื กจ็ ะไมม่ ใี ครเชือ่ เรา ดงั เช่น เรื่องราวในนิทานอสี ปเรอ่ื งน้ีคะ่

นิทานอสี ป เรอื่ ง มดกบั ตกั๊ แตน ผ้แู ตง่ : อสี ป กาลครั้งหน่งึ นานมาแล้ว ณ บริเวณทุ่งหญ้าอันกวา้ งใหญ่ มีครอบครัวมดฝงู เล็กอาศยั อยู่ รวมกนั ใต้โพรงดินขนาดกำลังพอเหมาะ ซงึ่ ข้าง ๆ โพรงดินน้นั คือขอนไมเ้ กา่ ทต่ี ก๊ั แตนเจา้ สำราญใช้ พักอาศยั เชน่ กัน

ในชว่ งฤดูรอ้ นที่ผลผลติ พืชพรรณงอกงามออกรวงมากมาย สมาชกิ บ้านมดทัง้ หลายตา่ ง ขยันขันแขง็ เกบ็ เกี่ยวพชื เหล่านนั้ มาตนุ ไว้สำหรับหนา้ หนาว ส่วนเจ้าตัก๊ แตนกลบั เอาแต่เล่นดนตรี อย่างเพลดิ เพลนิ และแปลกใจว่าทำไมฝงู มดตอ้ งขยนั ถึงเพยี งน้ี เมอ่ื เหน็ เช่นนั้นตั๊กแตนจงึ แวะไป สอบถาม \"ฝงู มดตวั นอ้ ยเอ๋ย พวกเธอจะเรง่ ทำงานเก็บพืชพรรณไปทำไมกนั มากมาย\" ตัก๊ แตนเอ่ย \"กเ็ กบ็ ไว้กนิ ตลอดฤดูหนาวนะ่ สิ\" เสียงของมดซง่ึ เปน็ หัวหนา้ ตอบกลบั พลางเกบ็ เกย่ี วพชื พรรณไปด้วย \"โห ! ฤดูหนาวเลยหรอื อีกนานเลยนะ เพราะนี่ก็เพ่ิงจะเขา้ หนา้ ร้อนเอง\" เจ้าตั๊กแตนพูด ด้วยน้ำเสียงแปลกใจ \"ก็เราเก็บเกีย่ วตอนน้ี ฤดูหนาวจะได้มอี าหารกินอย่างอดุ มสมบรู ณ์แถมไดพ้ กั ผอ่ นแบบ เตม็ ทไ่ี งล่ะ\" หัวหน้ามดอธิบาย \"แตเ่ ทีย่ วเลน่ พกั ผ่อนในฤดรู อ้ นกส็ นุกไปอีกแบบนะ ทำไมจะต้องรอถงึ หนา้ หนาวดว้ ย\" เสยี งตั๊กแตนโตก้ ลบั \"เอาเถอะ ฉันขอกลับบา้ นไปเล่นดนตรี เต้นรำ กอ่ นแลว้ กันนะ\" ตั๊กแตนเดนิ กลับไปอยา่ งสบายใจไม่เดือดรอ้ น สว่ นฝูงมดก็ทำหน้าทข่ี องตนอยา่ งแขง็ ขัน

เวลาผ่านไปไมน่ านนัก ลมหนาวเยน็ ยะเยอื กก็มาเยือน เป็นสัญญาณเตือนว่าเข้าสู่ฤดหู นาว แลว้ นัน่ เอง ในขณะเดยี วกันผลไมพ้ ืชพรรณทีเ่ คยงอกเงยตา่ งโรยรา จะหาอาหารมากนิ แทบไมม่ ี แต่ถึงอยา่ งไรฝงู มดก็ไมเ่ ดอื ดร้อน เพราะพวกมันเกบ็ ตนุ ของกินไว้แล้วมากมาย \"ดนี ะเนี่ยทเ่ี ราเก็บอาหารเอาไว้เยอะแยะ คราวนจ้ี ะได้กินแบบไมต่ ้องกลัวอด\" มดตวั เล็ก เอ่ยขนึ้ มา \"ใช่ ๆ ตอ้ งขอบคุณพวกเราจรงิ ๆ ที่ขยนั ขันแข็งอดทนทำงานทำให้เรามกี ินในวันน้ี\" หวั หน้ามดประกาศขอบคุณท่ามกลางความยินดขี องมดทุกตวั กอ๊ ก ก๊อก ก๊อก ! !... เสยี งเคาะประตูหนา้ โพรงมดดังขึ้น \"สงสัยมแี ขกมาเยี่ยมหรอื เอา อาหารมาแลกเป็นแน่\" มดตัวเล็กพูดแลว้ เดนิ ไปเปิดประตู

หน้าประตูนั้นคอื ตั๊กแตนเจา้ สำราญผพู้ กั อาศยั อยขู่ ้าง ๆ ทเ่ี คยมที ่าทางสดใสรา่ เริง แตค่ ราวนี้ ตั๊กแตนกลับยนื ก้มหนา้ ดว้ ยความหิวโซ พอประตเู ปดิ จึงรบี เดินตรงมาหาหวั หนา้ มดท่เี คยสนทนา ดว้ ยทนั ที \"สวสั ดีมดเอย๋ ฉนั หิวเหลือเกินไมไ่ ด้กนิ อะไรมาหลายวนั พอจะมอี าหารแบ่งฉันบา้ งไหม\" ตั๊กแตนขอรอ้ ง \"อะไรกนั บ้านเธอไมม่ อี ะไรกินเลยหรอื ช่วงฤดรู ้อนผลผลิตออกจะอดุ มสมบรู ณ์\" หวั หน้า มดถามดว้ ยความสงสยั \"ฉนั มวั แตย่ งุ่ กบั การเล่นดนตรีและเต้นรำ เลยไม่มเี วลามานัง่ ทำงานกักตุนอาหารไวก้ ิน อย่างเธอ\" คำแกต้ วั ของตัก๊ แตน

\"อะไรกัน ! น่เี ธอไมท่ ำงานเลยเหรอ มัวแต่เล่นดนตรีสนกุ สนานเนยี่ นะ\" หวั หน้ามดตวาด ด้านตั๊กแตนกท็ ำหนา้ เจอ่ื นโดยไม่มคี ำตอบโต้ \"ถา้ เธอไมร่ จู้ ักแบง่ เวลาเล่นกบั เวลาทำงาน ฉนั ก็คง ปันอาหารให้เธอไม่ได้ เจา้ กลับไปเถอะ\" พอสน้ิ คำพดู ของหัวหน้ามด เจ้าต๊กั แตนเลยเดนิ กลับบ้านไปแบบหิวโหย ส่วนฝงู มดก็ พักผอ่ นแบบสำราญกบั อาหารทต่ี ุนมาจากช่วงหน้าร้อน นทิ านเร่ืองนีส้ อนให้รูว้ ่า : คนเราควรจะร้จู กั หนา้ ทขี่ องตัวเอง เวลาไหนควรทำงาน เวลาไหนควรเล่น หากมัวแต่เล่น ไมย่ อมทำงานเลย สักวนั หนึง่ ชีวติ อาจเจอเร่ืองเดือดเน้ือรอ้ นใจจนหันไปพงึ่ ใครไมไ่ ด้ เพราะเราไม่ ยอมทำงานเพอ่ื หาเลี้ยงและยืนบนลำแขง้ ของตนน่นั เอง