Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore เรื่องที่ 1

เรื่องที่ 1

Published by nutthapornnanoi2442, 2020-07-11 23:49:59

Description: เรื่องที่ 1

Search

Read the Text Version

เรื่องที่ 1 ชื่อเร่ือง เดก็ ชายที่ยงั เลวไมพ่ อ ชื่อผแู้ ต่ง เอลีน โคลเวน สานกั พมิ พ์ เรจีนา ปี ท่ีพมิ พ์ 2544 มีเดก็ ชายคนหน่ึงช่ือคลาวด์ เขาเป็นเดก็ ซ่ึงเลวมากจนผคู้ นทอ่ี ยไู่ กลและใกลไ้ ดย้ นิ ถึง ความซนของเขา คร้ังหน่ึงเมื่อมีคณุ ยา่ มาอยกู่ บั เขาดว้ ยคลาวดจ์ บั กบอว้ นมาไวบ้ นเตียงของท่าน และอกี คร้งั หน่ึงเมือ่ คณุ ครูไมท่ นั ได้ มองเขาก็เลอื่ นเขม็ นาฬิกาของโรงเรียนทาใหเ้ ดก็ ๆไดก้ ลบั บา้ นกอ่ นเวลาถงึ 2ชว่ั โมง และมีอีกที่เขาเลวมากคือเขาปี นข้นึ ไปบนตน้ ไม้ ที่สูงท่ีสุดในสวนแลว้ ผกู เส้ือเชิ้ตตวั ท่ีดีท่ีสุดของคุณพอ่ ไวบ้ นก่ิงไมท้ ส่ี ูงที่สุดมนั จงึ โบกตามลมราวกบั ธง คณุ พอ่ คณุ แมแ่ ละพี่นอ้ งของ เขาไดใ้ ชท้ ุกวิธีทางที่จะหยดุ ความซุกซนของคลาวด์ และทาใหเ้ ขาเป็นเดก็ ดีข้ึนพวกเขาใหเ้ ขาอดอาหารและไมใ่ หไ้ ปดลู ะครสัตวแ์ ต่ มนั ก็ไมเ่ ป็นผลและวนั หน่ึงทุกคนในเมืองต่างไดย้ นิ ถึงความซนของคลาวดแ์ ละไม่นาน ข่าวก็แพร่กระจายไปถึงหูแมม่ ดซ่ึงแก่ทส่ี ุดน่า เกลยี ดที่สุดและชวั่ ร้ายทส่ี ุดในอณาจกั รกท็ ราบขา่ ว จึงมาหาเดก็ ชายคลาวดท์ ี่บา้ นและกจ็ ะมาพาตวั เดก็ ชายคลาวดไ์ ปทีโ่ รงเรียนพอ่ มด ท่ีมีแตเ่ ดก็ เลว ขอ้ คิดท่ีไดจ้ ากการอา่ น 1. รู้จกั ทาตวั มรี ะเบียบเพอื่ ที่จะไดอ้ ยรู่ ่วมกนั กบั ผอู้ ื่นในสงั คม 2. รู้จกั การแบ่งปั่นและช่วยเหลือผอู้ ื่นที่เดอื ดร้อน 3. เช่ือฟังคาสง่ั สอนของบิดามารดาและญาติผใู้ หญ่ เรื่องที่ 2 ชื่อหนงั สือ สายลมแห่งการใหอ้ ภยั และกอ้ นหินแห่งความทรงจา ผแู้ ตง่ happy day ที่มา http://www.kwamru.com/276 มีคน 2 คนเป็นเพอื่ นรักกนั มาก ร่วมเดินทางไปในทะเลทราย… ระหวา่ งทาง เกิดมีปากเสียงกนั รุนแรงทะเลาะกนั เพือ่ นคนหน่ึง ระงบั อารมณ์ไมอ่ ย…ู่ ตบหนา้ อกี ฝ่ าย เพื่อนที่ถูกทาร้าย….เจบ็ ปวด…แต่ไม่เอ่ยวาจา… กลบั เขยี นขอ้ ความลงบนผนื ทรายวา่ “วนั น้ี…ฉนั ถกู เพ่อื นรักตบหนา้ ” พวกเขายงั คงเดินทางต่อไป…จนกระทง่ั ถงึ แหลง่ น้า พวกเขากอ็ าบน้า….เพอื่ นคนท่ีเคยถกู ตบหนา้ ไดพ้ ลดั ตกแหลง่ น้า จมน้า เพ่ือนอีกคนไมร่ อชา้ รีบลงไปช่วยทนั ที คนรอดตาย…ยงั คงไมเ่ อย่ วาจา…กลบั สลกั ขอ้ ความลงไปบนกอ้ นหินใหญ…่ “วนั น้ี… เพอื่ นรักช่วยชีวิตฉนั ไว”้ อีกคนไมเ่ ขา้ ใจ…เลยถามวา่ “เมื่อเธอถกู ฉนั ตบหนา้ เธอเขียนเรื่องราวลงพ้ืนทราย แลว้ เร่ืองท่ีฉนั ไดช้ ่วยเธอจากการจมน้า ทาไมจึง ตอ้ งสลกั บนกอ้ นหิน”

อีกคนยมิ้ พราย…กลา่ วตอบ เมื่อถกู คนทร่ี ักทาร้าย…เราควรเขยี นมนั ไวบ้ นพ้นื ทราย ซ่ึง “สายลมแห่งการใหอ้ ภยั ” จะทาหนา้ ที่พดั ผา่ น ลบลา้ งไมเ่ หลือ” แตเ่ ม่ือมีส่ิงที่ดีมากมายเกิดข้นึ เราควรสลกั ไวบ้ น “กอ้ นหินแห่งความทรงจาในหวั ใจ” ซ่ึงตอ่ ใหม้ สี ายลมพดั แรงเพียงใด กไ็ มอ่ าจ ลบ ลา้ ง ทาลาย ขอ้ คิดที่ไดจ้ ากการอา่ น บางทีท่ีเราทะเลาะกนั ทาใหม้ องขา้ มเรื่องดีๆท่ีเคยทาใหก้ นั และกนั ไป เร่ืองร้ายไมอ่ าจสาคญั และมีอทิ ธิพลไดห้ ากเราจดจาและให้ ความสาคญั แก่เรื่องดีๆ เร่ืองท่ี 3 ช่ือเรื่อง ยกตวั เองข้ึนโดยไมย่ กคนอ่ืนลง ผแู้ ตง่ happy day ที่มา www.kwamru.com/242 อาจารยค์ นหน่ึงชวนลูกศษิ ยไ์ ปเดนิ เลน่ ที่ชายหาด อาจารยไ์ ดเ้ ริ่มสอนลกู ศิษย์ ดว้ ยการใชไ้ มข้ ีดเสน้ สองเสน้ ลงไปบนผนื ทราย เป็นเสน้ คขู่ นาน ยาว 4 ฟตุ และ 2 ฟตุ ตามลาดบั อาจารยก์ ล่าววา่ “เธอสามารถทาใหเ้ สน้ 2 ฟตุ ยาวกวา่ เส้น 4 ฟตุ ไดห้ รือเปลา่ ไหนลองทาใหอ้ าจารยด์ ูซิ” ลูกศิษยไ์ ดค้ ิดหาทางซกั พกั หน่ึง แลว้ กเ็ อามือลบรอยเสน้ ที่ยาว 4 ฟตุ ใหส้ ้นั ลงเหลือเพยี ง 1 ฟตุ ทาใหเ้ ส้น 2 ฟตุ น้นั ดยู าวกวา่ ทนั ที แลว้ ศษิ ยก์ ็ถามอาจารยว์ า่ “ทาแบบน้ีใชไ้ ดไ้ หมครับ” “เหยยี บหวั คนอื่น เพอื่ ใหต้ วั เองอยสู่ ูงข้ึน” อาจารยเ์ ขกกบาลลกู ศิษยเ์ บาๆ แลว้ กล่าววา่ ” คนท่ีจะยกตนเองใหส้ ูงข้ึน โดยการทาร้ายคู่คนอืน่ น้นั ไมใ่ ช่วิธีที่เหมาะสม ถา้ เลือกใช้ วธิ ีน้ี ชีวติ เธอก็มีแตค่ นสาปแช่ง และในระยะยาวชีวิตมกั จะลม้ เหลว ทางที่ดคี วรเลือกวธิ ีที่จะยกตวั เองข้ึน โดยไม่ไปลดคนอ่ืนลง ” แลว้ อาจารยก์ ข็ ีดเสน้ สองเสน้ ใหย้ าวเช่นเดิม คือ 2 ฟตุ และ 4 ฟตุ จากน้นั อาจารยก์ ็ทาใหด้ ดู ว้ ยการขีดเส้น 2 ฟตุ ใหย้ าวข้ึนเป็น 5 ฟตุ แลว้ พดู วา่ “จงอยา่ คิดวา่ คแู่ ขง่ ของเจา้ คือศตั รู แตใ่ หค้ ิดวา่ เป็นครูของเจา้ ” ที่เธอจะตอ้ งพฒั นาตวั เองใหเ้ ทียบเทา่ หรือดีกวา่ มนั จะ ทาใหเ้ ธอไดก้ า้ วไปขา้ งหนา้ อยา่ งสง่างามและยงั่ ยนื ผทู้ ี่เลอ่ื นตวั เองข้ึน โดยการฆา่ นอ้ ง ฟ้ องนาย และขายเพอ่ื น ถึงแมจ้ ะทาใหต้ นเองประสบความสาเร็จ แตน่ น่ั ก็เป็นความสาเร็จท่ี ปราศจากเกียรติคณุ ไม่อาจพดู ไดอ้ ยา่ งเตม็ ภาคภมู ิ การเลื่อนตวั เองข้ึนโดยวิธีที่ไมช่ อบธรรม กบั การเลื่อนตวั เองข้ึนไป โดยปลอ่ ยให้ ผอู้ ื่นไดก้ า้ วไปทางของเขาอยา่ งเสรีน้นั ยอ่ มส่งผลลพั ธท์ ่ีต่างกนั หากไร้คู่แขง่ แลว้ เราจะรูไ้ ดอ้ ยา่ งไรวา่ ตวั เองมีศกั ยภาพในการทางานแคไ่ หน ไม่มีอปั ลกั ษณ์กไ็ ม่รู้จกั สวยงาม นกั สูท้ ี่ดีมกั ชื่นชมคู่ต่อสู้ท่ีเก่ง เพราะคู่ตอ่ สูท้ อ่ี อ่ นแอ จะทาใหช้ ยั ชนะของเขาไม่ยงั่ ยนื และไม่ภาคภมู ใิ จ ดงั น้นั …เมื่อไดพ้ บกบั คู่แขง่ ที่แขง็ แกร่งและฉลาดล้า ก็ยงิ่ กระตนุ้ ใหเ้ รารู้จกั พฒั นาตนเองใหด้ ียงิ่ ข้นึ การเลือ่ นตวั เองข้ึนพร้อมกบั ลดคนอื่นลง เจา้ อาจจะชนะ แต่ก็ มีศตั รูตามมาดว้ ย แตก่ ารเล่ือนตวั เองข้นึ โดยไมล่ ดคนอืน่ ลง เธอจะเป็นผชู้ นะ พร้อมกบั ยงั มีเพือ่ นเพม่ิ ข้ึน และหน่ึงในน้นั อาจเคยเป็น คู่แขง่ ของเธอเองดว้ ย ขอ้ คิดที่ไดจ้ ากการอ่าน

การอยากทาใหต้ วั เองดีข้ึนแต่ตอ้ งไปเหยยี บหวั คนอ่ืนหรือวา่ ร้ายคนอ่ืนน้นั ไมใ่ ช่เรื่องทีถ่ กู ตอ้ ง เราเองอาจจะรู้สึกสบายใจชว่ั ครา แต่ คนอ่ืนอาจจะทรมาณเพราะเราไปอกี นานซ้ายงั เกลียดเราอีกดว้ ย เร่ืองที่ 4 ชื่อหนงั สือ นก ววั และแมว ช่ือผแู้ ตง่ happy day ที่มา www.kwamru.com เชา้ วนั น้นั อากาศหนาวเยน็ จดั เสียงลมพดั แรงขา้ มทอ้ งทงุ่ โลง่ กวา้ ง พดั เอาเปลือกและใบขา้ วโพด หมุนเควง้ ควา้ งไปมา ในขณะที่ลม พดั แรงกระแทกประตโู รงนาดงั ..กึงกงั ..กึงกงั ..นกนอ้ ยตวั หน่ึง กาลงั ต่อสูอ้ ยา่ งสิ้นหวงั ที่จะบินขา้ มทงุ่ หญา้ เล้ียงสตั ว์ และหมดแรงตก ลงใกลๆ้ โรงนาน้นั ตวั นกนอ้ ย..ตวั เปี ยกปอนสกปรก แตจ่ ุดมุ่งหมายสาคญั มนั จะตอ้ งขา้ มทุ่งหญา้ ไปยงั รังของมนั ใหไ้ ด้ จงึ พยายามบินข้ึนและตกลง มาแลว้ หลายครา นกนอ้ ยเหนบ็ หนาวและหมดแรง…รู้สึกเหมอื นกาลงั จะขาดใจตาย แมว่ วั ตวั หน่ึงอยใู่ กลๆ้ จอ้ งมองที่นกนอ้ ยและเคลื่อนตวั หนั กน้ ของมนั มาทางนก ในขณะที่ปากเค้ียวเอ้ืองอยู่ ในขณะท่ีนกกาลงั หวาดกลวั อยา่ งมาก กลวั วา่ จะถูกววั เหยยี บ แมว่ วั กถ็ า่ ยมลู กองใหญ่ลงบนตวั นก ในตอนแรก นกนอ้ ยสุดจะ “เซ็ง” หดหู่และสิ้นหวงั มนั โกรธแมว่ วั อยา่ งมาก ท่ีเหมอื นซ้าเติมใหย้ ง่ิ ทกุ ขย์ าก มนั พยายามดิ้นรนที่จะให้ หลุดออกมาจากกองข้ีววั แตส่ กั ครู่เดียวมนั ก็เริ่มรู้สึกวา่ ไมห่ นาวอีกตอ่ ไปแลว้ ข้ีที่เพ่ิงออกจากตวั แมว่ วั มีความรอ้ นพอจะทาใหร้ ่างกายของเจา้ นกนอ้ ยอบอนุ่ ข้ึน นกนอ้ ยท่ีคิดวา่ ตวั เองกาลงั จะตายไปแลว้ ดว้ ยสภาพ อากาศอนั ยา่ แย่ กาลงั จะรอดชีวติ …ดว้ ยข้ีววั โสโครก ทีย่ งั ไมอ่ าจทราบเลยวา่ ตกลงบนตวั ของมนั ดว้ ยความต้งั ใจของววั หรือไม่? เจา้ นกนอ้ ยรู้สึกเหมือนตายแลว้ เกิดใหม่ เมอ่ื กระแสลมสงบลง มนั จึงโผลห่ วั ออกมาจากกองข้ีววั และร้องเพลงดว้ ยความลงิ โลดใจ แต…่ โชคร้ายทีแ่ มวซ่าในโรงนาน้นั ไดย้ นิ เสียงเพลง จึงคาบเอานกจากกองข้ีววั และกินเสีย ขอ้ คิดท่ีไดจ้ ากการอา่ น ผทู้ ่ีนาความยากลาบากมาให้ อาจไม่ใช่เพอื่ ทาร้ายเรา ส่วนผทู้ ี่นาเราออกจากความยากลาบากกอ็ าจไมใ่ ช่ เพ่อื ท่ีจะช่วยเรา และเมื่อไดล้ ิ้มรสความสุขสมหวงั ก็อยา่ ด่วนดีใจจนเกินไป เร่ืองที่ 5 ช่ือหนงั สือ คิดแบบผ้งึ หรือแมลงวนั ชื่อผแู้ ตง่ happy day สมมตุ ิวา่ เราจบั ผ้งึ จานวน 6 ตวั ใส่ในขวด และจบั แมลงวนั 6 ตวั ใส่ในอีกขวด จากน้นั วางขวดนอนลง โดยหนั กน้ ขวดไปยงั หนา้ ตา่ งท่ีมีแสงสวา่ งกวา่ เราจะพบวา่ …กลมุ่ ผ้งึ จะพยายามบินออกทางกน้ ขวด จนกระทงั่ มนั ตายจากการขาดอาหารหรือวา่ หมดแรง ในขณะที่แมลงวนั จะบินวนอยใู่ นขวดชนไปชนมา แตก่ ็จะคอ่ ยๆทยอยบนิ หาทางออกมาจากขวดได้ จากฝ่ังคอขวด ที่อยตู่ รงกนั ขา้ ม

กบั กน้ ขวดซ่ึงหนั ไปทางหนา้ ตา่ ง ทาไมผลการทดลองจึงออกมาแบบน้ี…. นกั วทิ ยาศาสตร์เชื่อวา่ ผ้งึ เป็นสตั วท์ ่ีฉลาด มอี งคค์ วามรู้ พวกมนั รูว้ า่ หากบินไปในทิศทางที่มีแสงสวา่ งจะเป็นทางออกจากรงั แต่เมื่อ มนั ตอ้ งมาอยใู่ นขวด ซ่ึงเป็นสถานการณ์ท่ีผ้งึ ไม่เคยประสบมาก่อน มนั กย็ งั คงเช่ือในความคิดแบบเดิมๆไมเ่ ปลี่ยนแปลง คือ ตอ้ งบิน ออกทางแสงสวา่ งเท่าน้นั แตส่ าหรับแมลงวนั เป็นสตั วท์ ไี่ ม่มีความคิดเป็นตรรกะอะไร ดงั น้นั เมื่อมนั ถกู จบั ไวใ้ นขวด มนั จึงบินชน ผนงั ขวดแกะทางไปเร่ือยๆ จนในที่สุดก็พบกบั ทางออก ขอ้ คิดท่ีไดจ้ ากการอา่ น คนฉลาดกส็ ามารถท่ีจะพลาดพล้งั ลม้ เหลวได้ หากมีความรู้แตย่ ดึ ติดกรอบเดิมๆ ในขณะที่ผไู้ ม่รู้ หากทาในสิ่งที่แตกต่าง กอ็ าจประสบ ความสาเร็จไดเ้ ช่นกนั เร่ืองที่ 6 ชื่อหนงั สือ กาน้าชาสอนใจ (เร่ืองส้ัน) ชื่อผแู้ ตง่ - ที่มา http://winne.ws/n6859 มีบา้ นหลงั หน่ึงท่ีบา้ นมีกาน้าชาสูงคา่ เพราะเป็นกาทป่ี ้ันมาจากดินชนิดพเิ ศษสุดของประเทศจีน เลยวางไวห้ วั เตยี งอยา่ งทะนุถนอม มี อยคู่ ืนหน่ึง ดว้ ยความไมร่ ะวงั มือไปปัดโดนฝากาน้าชากระเดน็ ตกสู่พ้ืน ท้งั โกรธท้งั เจบ็ ใจ เม่ือคิดวา่ ทาฝาแตกแลว้ จะเก็บกาไวใ้ หด้ ู เจบ็ ใจเลน่ ทาไม คิดไดด้ งั น้นั เลยหยบิ กาน้าชาขวา้ งออกไปนอกหนา้ ตา่ ง รุ่งเชา้ ตน่ื มาลกุ ลงจากเตียง เห็นฝากาน้าชาหล่นอยบู่ นรองเทา้ นุ่นที่ขา้ งเตียง ไม่มีอะไรแตกเสียหาย กาน้าชาก็ขวา้ งทงิ้ ไปแลว้ ยง่ิ เจบ็ ใจ เลยกระทืบฝาจนแตกละเอยี ด พอตอนสายเดินออกไปนอก บา้ น ปรากฏวา่ กาน้าชาท่ีขวา้ งออกไปเม่ือคืนน้นั ยงั คาอยบู่ นตน้ ไมไ้ มม่ ีอะไรบบุ สลาย ขอ้ คิดท่ีไดจ้ ากการอา่ น บางเร่ืองบางเร่ืองรอสกั นิด ดสู กั หน่อย ตรองสักพกั เพราะเร่ืองบางเร่ืองอาจจะไม่ไดเ้ ป็นอยา่ งที่เราเห็นเราเขา้ ใจ ความววู่ ามเปรียบเหมือนปี ศาจร้าย ฝึกใหใ้ จเยน็ ไวห้ น่อย นนั่ คือวถิ ีของคนฉลาด เรื่องที่ 7 ช่ือหนงั สือ อยากใหบ้ า้ นน้ีมแี ต่รัก (เร่ืองส้ัน) ชื่อผแู้ ต่ง ประภาศรี เทยี นประเสริฐ ที่มา แหลง่ รวมเรื่องส้นั อรวีเป็นสาวนอ้ ยร่างโปร่งผวิ ขาวและเป็นลกู สาวคนเดยี วของนกั ธุรกิจชื่อดงั เธอ เกิดในครอบครัวท่ีมีฐานะความเป็นอยดู่ ีแตเ่ ธอไม่มี ความสุขสบายดงั ฐานะของเธอ เลย ชีวติ ของอรวจี งึ เป็นชีวติ แบบหน่ึงในสังคมปัจจบุ นั ตอนน้ีอรวเี รียนอยชู่ ้นั มธั ยมศึกษาปี ท่ี 4 เขา นอ้ ยอกนอ้ ยใจตลอดเวลาถา้ คิดถึงเร่ืองภายในครอบครัวของเขาเพราะพอ่ แม่ ของอรวไี มเ่ คยมีเวลาใหเ้ ขาเลยแมแ้ ต่วนั หยดุ เรียนกย็ งั

ตอ้ งออกไปพบปะสงั คมภาย นอกปลอ่ ยใหเ้ ธออยบู่ า้ นตามลาพงั คนเดียวไมม่ ีคนที่จะปรึกษาไมม่ ีคนคอยถามข่าว การเรียนของเขาเลย อรวตี น่ื แตเ่ ชา้ ออกจากบา้ นเพอ่ื จะไปเรียนหนงั สือดดยท่ีแมก่ บั พอ่ ของเขายงั ไม่ต่ืนนอนเลยพอกลบั มาถึงบา้ นก็ไมม่ ีใครอยมู่ แี ตค่ นใช้ เพราะพอ่ กบั แม่ไปทา งานกวา่ จะกลบั อรวกี เ็ ขานอนแลว้ ชีวิตของอรวเี ป็นอยา่ งน้ีทกุ วนั จนบางคร้ังทา ใหอ้ รวไี มอ่ ยากกลบั บา้ นเลยเขา ไม่เคยมีความสุขเขาอยากมีชีวติ เหมือนคนปกติถงึ แมจ้ ะมีฐานะไมร่ ่ารวยแตเ่ ขาขอแค่พอ่ แม่ลกู อยพู่ ร้อมหนา้ กินขา้ วดว้ ยกนั แค่ น้ีก็ พอใจแลว้ วนั หน่ึงเขาไปเรียนตามปกติกม็ ีเพ่อื นของเขาคนหน่ึงมาคยุ กบั อร วบี อกวา่ เขาเสียตวั ใหก้ บั ผชู้ ายท่ีพ่งึ รู้จกั จากการไปเที่ยว พบั กลางคืนอรวี ตกใจมากจากเรี่องท่ีไดฟ้ ังทาใหอ้ รวคี ิดไดว้ า่ ไมม่ ีท่ีไหนจะปลอดภยั และอบอุ่น เท่าบา้ นของเขาเองไม่มีใครท่ีจะให้ ความรักกบั เราเทา่ พอ่ กบั แม่ ขอ้ คิดท่ีไดจ้ ากการอ่าน ครอบครัวจะเป็ นสขุ ได้ถ้าทกุ คนรู้จกั หน้าท่ยี อมรับฟังความคดิ เห็นซง่ึ กนั และกนั รู้จกั ให้อภยั กนั และเป็ นกระจกเงาให้กนั และกนั ภายในบ้านก็จะอบอนุ่ ด้วยไอรัก


Like this book? You can publish your book online for free in a few minutes!
Create your own flipbook