นครราชสีมา

นครราชสีมา หรือรจู้ กั ในชอื่ โคราช เป็ น “เมืองหญิงกลา้ ผา้ ไหมดี จงั หวดั ที่มพี น้ื ทม่ี ากทส่ี ดุ ในประเทศไทย หมีโ่ คราช ปราสาทหิน และมปี ระชากรมากเป็ นอนั ดบั 2 ของ ประเทศ อย่ใู นภาคตะวนั ออกเฉียงเหนอื ดินด่านเกวียน” ชอ่ื เมอื งนครราชสีมาปรากฏครง้ั แรกเป็ น เมอื งพระยามหานครในการปฏิรปู การ ปกครองในรชั สมยั สมเด็จพระบรมไตร โลกนาถ(ตงั้ อยใู่ นพ้นื ท่อี าเภอสงู เนนิ จงั หวดั นครราชสมี า) ในรชั สมยั สมเด็จ พระนารายณม์ หาราชทรงมรี บั สงั่ ใหย้ า้ ย เมอื งนครราชสีมามาตง้ั บริเวณพนื้ ที่ ปัจจบุ นั เมอื่ พ.ศ. 2217

จงั หวดั นครราชสีมาเป็ นจงั หวดั ท่ตี งั้ อย่ใู นภาคตะวนั ออกเฉียงเหนอื อย่บู นทีร่ าบสงู โคราช ห่างจากกรงุ เทพ 259 กิโลเมตร มพี น้ื ท่ีทง้ั หมด 20,493.964 ตารางกิโลเมตร (12,808,728 ไร)่ เป็ นพนื้ ท่ปี ่ าไม้ 2,297,735 ไร่ โดยส่วนใหญ่เป็ นพื้นทอ่ี ทุ ยานแห่งชาตคิ ือ อทุ ยานแห่งชาตเิ ขาใหญแ่ ละอทุ ยานแห่งชาตทิ บั ลานรอ้ ยละ 61.4 และเป็ นแหล่งนา้ 280,313 ไร่ ทิศเหนอื ตดิ ตอ่ กบั จงั หวดั ชยั ภมู ิ และขอนแกน่ ทิศใตต้ ดิ ตอ่ กบั จงั หวดั ปราจนี บรุ ี นครนายก และ สระแกว้ ทศิ ตะวนั ออกตดิ ตอ่ กบั จงั หวดั บรุ รี มั ย์ และทิศตะวนั ตกตดิ ตอ่ กบั จงั หวดั สระบรุ ี ชยั ภมู ิ และลพบรุ ี พ้นื ทีส่ ่วนใหญเ่ ป็ นที่ราบ สงู จากระดบั นา้ ทะเลปานกลางระหว่าง 150-300 เมตร มี เทอื กเขาสนั กาแพง และเทือกเขาพนมดงรกั เป็ นแนวยาวทางดา้ นทศิ ใตแ้ ละทิศตะวนั ตก ส่วน บริเวณตอนล่างค่อนไปทางเหนอื และตะวนั ออกเป็ นที่ราบลมุ่ โดยมลี าตะคองและลานา้ สาขาอนื่ ๆ ไหลหลอ่ เลี้ยงบรเิ วณดา้ นเหนอื ของเมอื ง และ เป็ นสาขาหนงึ่ ของแมน่ า้ สาคญั คอื แมน่ า้ มลู ซ่ึงเป็ น แมน่ า้ สายหลกั ของภาคตะวนั ออกเฉียงเหนอื

อาณาจกั รศรจี นาศะ หรอื จนาศะปุระ มคี วามเจริญรงุ่ เรืองมาตงั้ แตส่ มยั ทวารวดี ซึ่งมศี นู ยก์ ลางอย่ทู เี่ มืองเสมา ตง้ั อยู่ บรเิ วณอาเภอสงู เนนิ ในปัจจบุ นั เป็ นเมอื งใหญ่เชอ่ื กนั วา่ เป็ นท่ีตง้ั ของรฐั ศรีจนาศะ ใน พ.ศ. 1411 ตามจารกึ ขอ้ มลู ปฐมภมู เิ กย่ี วอาณาจกั รนี้ ศึกษาไดจ้ ากศิลาจารกึ ซึ่งปัจจบุ ันพบอยู่ 2 หลกั คอื 1. จารกึ บอ่ อีกา สถานท่พี บ บา้ นบ่ออีกา อาเภอสงู เนนิ จงั หวดั นครราชสีมา เนอ้ื หาโดยสงั เขป ดา้ นท่ี 1 กล่าวถึงสตั วแ์ ละทาสทพี่ ระราชาแห่งศรีจนาศะถวายแกพ่ ระสงฆ์ ดา้ นที่ 2 เริม่ ตน้ ดว้ ย การกลา่ วสรรเสริญพระศิวะ แลว้ กลา่ วยกย่ององั ศเทพซ่ึงเป็ นผสู้ รา้ งศิวลงึ คน์ ี้ 2. จารกึ ศรีจา นาศะ สถานทีพ่ บ บรเิ วณเทวสถาน ใกลส้ ะพานชกี นุ อาเภอเมอื ง จงั หวดั พระนครศรีอยธุ ยา เนอ้ื หาโดยสงั เขป ดา้ นที่ 1 เร่ิมตน้ ดว้ ยการสรรเสรญิ พระศิวะ จากนนั้ สรรเสรญิ นางปารวตี ตอ่ จากนนั้ จงึ กลา่ วถึงรายพระนามพระราชาแห่งอาณาจกั รจานาศปุระ คอื พระราชาองคแ์ รกทรง พระนามวา่ ภคทตั ต์ ผทู้ ่สี ืบตอ่ ลงมาจากพระเจา้ ภคทตั ตอ์ งคห์ นง่ึ ทรงพระนามว่า สนุ ทรปรากรม พระเจา้ สนุ ทรปรากรมทรงมโี อรสทรงพระนามว่า สนุ ทรวรมนั พระเจา้ สนุ ทรวรมนั ทรงมโี อรส 2 องคอ์ งคพ์ ีท่ รงนามว่านรปตสิ ิงหวรมนั ไดเ้ สด็จขน้ึ ครองราชยแ์ ห่งอาณาจกั รศรจี านาศะ องคน์ อ้ ง ทรงนามว่า มงคลวรมนั ไดโ้ ปรดใหส้ รา้ งจารึกหลกั นเี้ พอ่ื ฉลองการสรา้ งพระรปู พระชนนีเป็ นพระ ราชเทวี คือ ชายาของพระศิวะ เมอื่ ศักราช 859 (พ.ศ. 1480) สว่ นจารึกดา้ นท่ี ๒ นน้ั เป็ นรายชอื่ ของทาส

อทุ ยานแหง่ ชาตเิ ขาใหญ่

นา้ ตกเหวสวุ ตั

Palio

บอ่ นา้ ผดุ

ทงุ่ ทานตะวนั ไรม่ ณีศร

ปราสาทหินพิมาย

Primo Piazza

วดั บา้ นไร่

อนสุ าวรียเ์ ทา้ สรุ นารี (ยา่ โม)

เขอ่ื นลาแซะ

จดั ทาโดย นายชญานนท์ จนั ทรเ์ อี่ยม ปวส.2/7 เลขที่ 5