414

ราพนั เซล

คำนำรำยงำนเล่มน้ ีจดั ทำข้ ึนเพื่อเป็ นส่วนหนึ่งของวชิ ำวิทยำกำรคำนวณ ช้นั ม.4/14 เพื่อใหไ้ ดศ้ ึกษำหำควำมรใู้ นเรื่องนิทำนรำพนั เซล และไดศ้ ึกษำอยำ่ งเขำ้ ใจเพื่อเป็ นประโยชน์กบั กำรใชช้ ีวติ ขอ้ คิดต่ำงๆผจู้ ดั ทำหวงั วำ่ จะเป็ นประโยชน์กบั ผอู้ ำ่ น หรือนักเรียนนักศึกษำ ท่ีกำลงั หำขอ้ มลู เรื่องน้ ีอยู่ หำกมขี อ้ แนะนำหรือขอ้ ผิดพลำดประกำรใด ผจู้ ดั ทำขอน้อมรบั ไวแ้ ละขออภยั มำณ ท่ีน้ ีดว้ ย ผจู้ ดั ทำ เบญญำภำ เบ็ญจะขนั ธ์

สำรบญั หน้ำ 4จุดเริ่มตน้ 7จุดพลิกผนับทสรุป 8

ณ เมอื งแหง่ หน่ึง มีพระรำชำและรำชินีท่ีกำลงั ป่ วยหนัก แต่เมอื งแหง่ น้ ีมีตำนำนของดอกไมว้ เิ ศษดอกหนึ่งที่นำนหลำยรอ้ ยปี จะบำน ซึ่งละอองเกสรของดอกไมน้ ้ ีสำมำรถรกั ษำไดท้ ุกอยำ่ ง พระรำชำไดส้ งั่ ใหเ้ หล่ำทหำรไปหำและนำเกสรของดอกไมน้ ้ ีมำใหไ้ ดด้ อกไมน้ ้ ีไดบ้ ำนที่เชิงผำริมมหำสมุทร แต่ดอกไมน้ ้ ีไดถ้ กู คน้ พบโดยหญิงชรำคนหนึ่ง ช่ือวำ่ “กอเทล”ท่ีตอ้ งกำรจะรกั ษำควำมสำวของตนไว้และไดซ้ อ่ นดอกไมน้ ้ ีไวเ้ พอื่ ที่จะไดใ้ ชป้ ระโยชน์เพียงผเู้ ดียวโดยกำรนำตะกรำ้ มำปิ ดเอำไว้ และเมอ่ื เหล่ำทหำรของพระรำชำแหก่ นั มำ ทำใหห้ ญิงชรำคนน้ ีตกใจปัดเอำตะกรำ้ ใบน้ันตกไป ทำใหเ้ หล่ำทหำรคน้ เจอและไดข้ ุดดอกไมน้ ้ ีไปไวใ้ นวงัเกสรน้ ีไดน้ ำไปถวำยใหร้ ำชินีที่กำลงั ป่ วยหนักไดด้ ่ืมทำใหพ้ ระนำงหำยจำกโรครำ้ ยและหลงั จำกน้ันไมน่ ำนก็ไดใ้ หก้ ำเนิดธิดำท่ีเกิดมำพรอ้ มกบั ผมสีทองอร่ำมดงั่ สีของละอองเกสรดอกไมว้ เิ ศษมนี ำมวำ่ “รำพนั เซล” หญิงชรำไดใ้ ชอ้ ิทธิฤทธ์ิจำกผมของรำพนั เซลโดยกำรขบั รอ้ งเพลงเพลงหนึ่งจะทำใหผ้ มของเจำ้ หญิงสอ่ งแสงสีทองอรำ่ ม และนำงก็สำมำรถกลบั มำเป็ นสำวอีกคร้งั

ทำงดำ้ นเจำ้ หญิงรำพนั เซลที่ตอ้ งอำศยั อยแู่ ต่ขำ้ งในหอคอยทุกๆปี นำงจะไดเ้ ห็นโคมไฟลอยฟ้ ำที่พระรำชำและพระรำชินีรวมท้งั เหล่ำประชำชนไดล้ อยในวนั เกิดของนำงและพระองคท์ ้งั สองก็หวงั วำ่ จะไดเ้ จอกบั เจำ้ หญิงนอ้ ยสกั วนั สว่ นรำพนั เซลก็แอบหวงั วำ่ สกั วนันำงจะไดอ้ อกมำสโู่ ลกภำยนอกและไดไ้ ปดโู คมไฟลอยฟ้ ำใกลๆ้ สกั คร้งั หน่ึงในชีวติเมอ่ื เวลำล่วงเลยมำประมำณ 15 ปี ณ ใจกลำงของเมือง มีโจรเจำ้ เล่หอ์ ยู่ 3คน คอื โจรฝำแฝดหนำ้ ตำเถ่ือนๆ และ “ฟลินน์” จอมโจรหนำ้ หล่อ ท้งั สำมมีหมำยประกำศจบั มำกมำย“ฟลินน์” ก็ไดแ้ อบเอำมงกุฎจำกโจรแฝดและหนีเขำ้ ไปในป่ ำลึกแต่ไดน้ ำยพลคนหนึ่งพรอ้ มกบั มำ้ ทีแสนฉลำด ช่ือวำ่ “แม็กซิมสั ” ไล่กวดมำติดๆแต่ก็คลำดกนัฟลินน์ไดพ้ ลดั หลงเขำ้ ไปในทำงลบั แหง่ หน่ึง และไดพ้ บกบั หอคอยสงู ใหญท่ ี่ไมม่ ีทำงข้ ึน เขำไดไ้ ปเห็นกอเทล หญิงชรำในครำบหญิงสำวที่กลงั โรยตวั ลงมำจำกหอคอย โดยกำรหอ้ ยตวั ลงมำกบั ผมของใครสกั คนที่ยำวเอำกำร

เขำจึงโหนข้ ึนไป ดว้ ยควำมตกใจรำพนั เซลไดท้ ำกำรเอำกระทะฟำดเขำ้ ท่ีหนำ้ของฟลินน์ ทำใหเ้ ขำ้ สลบไป รำพนั เซลไดท้ ำกำรต่อรองวำ่ ถำ้ ตอ้ งกำรกำรปล่อยตวั ใหพ้ ำนำงเขำ้ ไปเมอื ง ไปดโู คมไฟลอยฟ้ ำตำมที่นำงใฝ่ฝันมำตลอดเมื่อไดเ้ ร่ิมเดินทำงไป ฟลินน์ ไดพ้ ำรำพนั เซลไปยงั ผบั ท่ีอยใู่ นป่ ำแหง่ หนึ่งท่ีมีพวกโจรป่ ำ และนำยพรำนท่ีมีหนำ้ ตำน่ำกลวั สุดๆ แต่เมอ่ื ไดพ้ ดู คุยกบั รำพนั เซลแลว้ก็รสู้ ึกถกู คออยำ่ งน่ำประหลำด เนื่องดว้ ยทุกๆคนมคี วำมใฝ่ฝันในชีวติ เหมอื นกนัเหมือนกบั ที่รำพนั เซลมคี วำมใฝ่ฝันวำ่ อยำกไปดโู คมลอยนัน่ เองณ หอคอยสงู กอเทลไดก้ ลบั มำยงั หอคอยและทำกำรเรียกรำพนั เซลอยนู่ ำนสองนำนทำใหส้ งสยั วำ่ รำพนั เซลไดห้ นีจำกนำงไปแลว้ เมือ่ นำงไปขุดประตูที่ไดท้ ำกำรปิ ดตำยมำนำนและข้ นึ ไปยงั หอคอยทำใหร้ วู้ ำ่ รำพนั เซลไดห้ นีไปแลว้ นำงได้พบถุงของฟลินน์ที่ใส่มงกุฎเจำ้ หญิง นำงหวำดวติ กกบั เร่อื งที่นำงจะไมส่ ำมำรถใช้พลงั วเิ ศษจำกผมของรำพนั เซลไดอ้ ีก ทำใหน้ ำงไดอ้ อกตำมหำนำงในป่ ำ บงั เอิญไดไ้ ปพบเจอโจรแฝดผทู้ ่ีเคยรว่ มปลน้ กบั ฟลินน์ นำงไดว้ ำงแผนร่วมมือกบั โจรท้งัสองโดยนำงจะไดต้ วั รำพนั เซลไป และโจรท้งั สองก็จะไดแ้ กแ้ คน้ กบั ฟลินน์ ที่ทรยศพวกเขำ

เชำ้ วนั รุง่ ข้ ึน ระหวำ่ งกำรเดินทำงพวกเขำไดเ้ จอกบั แม็กซิมสั ที่พลดั หลงกบัเจำ้ ของของมนั ดว้ ยควำมซ่ือสตั ยแ์ ละมุง่ มนั่ ท่ีจะจบั ตวั ฟลินน์ จงึ จะเขำ้ ไปโจมตีแต่ถกู รำพนั เซลขวำงไวแ้ ละทำกำรเกล้ ียกลอ่ มจนแม็กซิมสั ยอมร่วมเดินทำงไปแต่โดยดีเมือ่ รำพนั เซล ฟลินน์และพวกพอ้ งเดินทำงมำถึงตวั เมือง เธอตื่นเตน้ มำก เพรำะนี่เป็ นคร้งั แรกของเธอ ทำใหร้ ำพนั เซลเท่ียวเล่นอยใู่ นเมอื งและไดร้ ว่ มรอ้ งเล่นเตน้ รำกบั ชำวเมอื งอยำ่ งสนุกสนำน คำ่ วนั น้ันไดม้ กี ำรฉลองวนั เกิดของเจำ้ หญิงท่ีหำยไปทำงดำ้ นของฟลินน์ ถกู โจรท้งั สองเอำคืนโดยกำรส่งตวั เขำใหก้ บั ทหำรและจะไดร้ บั กำรประหำรในวนั รุง่ ข้ ึน เมื่อเวลำน้ันมำถึง ก่อนที่ฟลินน์จะถกู พำตวั ไปประหำร เม่อื เขำหนีออกมำจำกกำรประหำรไดแ้ ลว้ เขำก็รีบตรงด่ิงไปยงั หอคอยสงู ทนั ที เมอื่ เขำมำถึงหอคอย เขำไดเ้ รียกรำพนั เซลและผมก็ถกู หยอ่ นลงมำ เขำโล่งใจวำ่ รำพนั เซลยงั ปลอดภยั เมอ่ื ข้ ึนไปถึงขำ้ งบนหอคอน เขำก็ไดเ้ จอกบั กอเทล และนำงปองรำ้ ยเขำ เกดิ กำรต่อสขู้ ้ ึนระหวำ่ งฟลินน์และกอเทล แต่โชครำ้ ยที่ฟลินน์โดนนำงกอเทลแทงท่ีหนำ้ ทอ้ ง

ฟลินน์ได้ ควำ้ เอำเศษแกว้ ขำ้ งตวั มำ แลว้ ตดั ผมของรำพนั เซลออก ทำใหผ้ มของนำงกลบั กลำยเป็ นสีน้ำตำลท้งั หมด เม่ือตดั ผมสีทองไปแลว้ ผมของรำพนั เซลก็หมดอิทธิฤทธ์ิใด นำงกอเทลเห็นอยำ่ งน้ันจงึ ตกใจ ทำใหน้ ำงหวำดกลวั ที่กลบั ไปชรำเหมอื นเดิม จึงทำใหน้ ำงสะดุดและตกหอคอยไปในที่สุด ฟลินน์ฟ้ ื นข้ นึ มำอีกครง้ั ท้งั สองดีใจมำก และโผเขำ้ โอบกอดกนั อยำ่ งอบอุ่น ฟลินน์ไดร้ ูค้ วำมจริงวำ่รำพนั เซลคือเจำ้ หญิงท่ีหำยไปและไดพ้ ำนำงกลบั ไปที่วงั พำนำงไปพบกบัพระรำชำและพระรำชินี เม่อื ท้งั สำมไดพ้ บกนั รำชินีจำไดท้ นั ทีวำ่ เด็กผหู้ ญิงท่ียนือยตู่ รงหน้ำคือลกู แทๆ้ ของนำงท่ีหำยไป นำงก็รบี เขำ้ มำกอดเธอไวแ้ น่นๆรวมถึงพระรำชำดว้ ย ฟลินน์ ฟ้ ื นข้ นึ มำอีกครง้ั ท้งั สองดีใจมำก และโผเขำ้ โอบกอดกนัอยำ่ งอบอุน่ รำพนั เซลและฟลินน์ ท้งั สองไดแ้ ต่งงำนกนั และอยดู่ ว้ ยกนั อยำ่ งมีควำมสุขดว้ ยตลอดไป..

THE END

บรรณานุกรมhttps://tangledfc.wordpress.com/เนือ้ เร่ืองยอ่ /