นิยาย stella

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าท่ี 1 บทนำ เร่อื งราวของคูรกั ระหวางดารนิ และอวี านทีต่ องแยกจากกนั โดยท่ีอีวานตอ งหางดารินไปไกล แลว ดารนิ ดันเกิดไป เจอพอ หนมุ อลัน ที่จะมาเปน ตัวปว นของความรักของทง้ั สอง เรอื่ งความสัมพันธข องดารนิ ท่ีไมไ ดม เี พยี งเขาและเธออีกตอไป แตแตก ลับมมี อื ทสี่ ามเขามารว มดว ยความสมั พันธค รง้ั น้ีจะเกิดการสญู เสยี ขึน้ มากแคไหนโปรดตดิ ตามไดใ น ประกายแสงแหง ดวงดาว ชวง แนะนำ ตวั ละคร 1 อลนั อางองิ มาจาก ขุนชาง 2 อีวาน อางอิงมาจาก ขนุ แผน 3 ดาลนิ อา งองิ มาจาก วันทอง 4 จสั มนิ อา งองิ มาจาก หม่ืนไวยวรนาถ 5 ประชาชนบคุ คลบนโลกออนไลน อางองิ มาจาก พระพนั วษา เรอื่ งยอ เร่ืองราวน้ีเกิดข้นึ ทีเ่ มืองแสนสงบสขุ แหง หนง่ึ มีดาราสาวที่มกี ระแสไปในทางบวกเสมอ(ดาลิน)มคี วามสัมพนั ธก บั นกั วศิ วะกรรม(อวี าน)เเละไดเเตงงานกันท้ังสองรกั กันมากเเตด ว ยทอ่ี วี านตองไปทำงานทีต่ างประเทศทำใหท ้งั คูจำเปนตอ งหา งกนั โดยหลีกเล่ยี งไมไดใ นระหวา งนนั้ ความหา งไกลกนั ทำใหด าลลินรสู ึกโดดเด่ยี วเเละในขณะน้นั ดาลนิ ไดพบกบั นกั เเสดงหนาใหมไ ฟเเรง(อลนั ) เเละดวยความที่ตอ งรวมงานกนบอ ยครั้งทำใหท ั้งสองหวั่นไหวเมื่อเเละเเอบคบกนั เเตค วามลบั ไมมีในโลก นอ งสาวของดาลิน(จัสมิน)ทสี่ นทิ กบั พเ่ี ขยของเธอ(อวี าน)เเละไมอยากใหพ เี่ ขยถูกหลอกจึงถา ยคลิปสง ไปใหพ ีเ่ ขยเเตไ มร ะวังทำ ใหค รปิ หลุดไปสภู ายนอก ทำใหข า วนเ้ี ปนท่ีวิพากษวิจารณไปในดา นลบอยา งมากทำใหอ ีวานรบี บนิ กลบั มาเพือ่ แกไขปญหานี้ เมอื่ ท้ังสามคนมาน่ังคุยกนั ทำใหไ ดขอ สรปุ วา จะอยรู ว มกันสามคน...

ประกายแสงแห่งดวงดาว หน้าท่ี 2 ณ คนื ทเี่ งียบสงบในคฤหาสนห รูแหงหน่ึงใจกลางเมอื ง ในขณะที่ดาลินกำลังเตรียมอาบน้ำ จู ๆ “ติง้ !!” ท่รี กั คืนนีเ้ ธอวา งรเึ ปลา เคา วาจะชวนเธอไปกินขา วขางนอกพอดีเคามเี รอื่ งจะบอก อีวาน เสยี งแจง เตอื นโทรศพั ทของดาลินดังข้ึน เอ ขอความจากอีวานหรอ... เมอื่ อานเสรจ็ ดาลนิ กค็ ิดในใจแลว จงึ ตอบไปวา “ไดสคิ ะทร่ี กั มารับเคา ดวยนะ” จากนนั้ อีวานก็ตอบกลับมา “อาบนำ้ แตง ตัวรอเลย เดี๋ยวเคา ขบั รถไปรับ” “คะ” จากนน้ั ดาลินรีบจึงอาบน้ำตอจนเสร็จ ในระหวา งท่ดี าลินกำลงั แตง ตัว “เอ~ จะใสชดุ ไหนดีนะ? จะใสช ดุ ปกติดี ชดุ ดินเนอรดี หรอื จะใสช ุดสไตลเกาหลดี ีนะ อืม… จะใสช ุดอะไรกส็ วยไปหมด ง้ันก็สไตลเกาหลีแลวกัน” หลงั จากแตงตวั เสรจ็ ไมน าน เสยี งเครอื่ งยนต ของรถรนุ GT-R กำลัง 570 เเรงมา คันสีขาวสวย กเ็ ขามาจอด ภายใน คฤหาสนข องดาลิน “ไงคะทีร่ ักวนั น้ีเราจะไปทีไ่ หนกันคะ” วันนอ้ี วี านจะพาฉนั ไปไหนกนั นะ ? “เคา มสี ถานท่ี ท่อี ยากพาเธอไป” จากนน้ั ดาลินก็ขึน้ รถของอวี าน ◊◊◊ “ที่รักผมมอี ะไรอยากถามคุณ” “วา ไงนะคะท่ี รกั ?”

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าท่ี 3 หืม... เขาจะถามอะไรฉนั กันนะ “งั้น…ไวทานขาวเสรจ็ คอยคยุ กันดกี วา” “เอา !” เขาจะถามอะไรกนั แนเ นีย่ ฉนั ตามไมทันแลว ... ◊◊◊ ณ โรงแรมหรเู เหง หน่ึง ซึ่งโดยปกติแลวจะมแี สงสวางไสว เเตในเวลานก้ี ลับมีเเตความมืดมดิ ไมมแี สงไฟแมแ ตด วง เดยี ว ? “ท่ีรกั คะ ทำไมถึงพามาทนี่ ีห่ ละ อยางกับโรงแรมรา งเลย ปกตมิ นั ควรมีแสงไฟสวา งสคิ ะ?” ฉนั หนั หนาไปมองไปหา ชายหนมุ ท่ีทำทา ทกี ระตอื รอื รน กวาปกติ “ไมต องกลวั นะคะมากบั เคานะ เคา จะพาเธอเขาไปไมต อ งกังวลนะคะ” ดาลนิ เงยี บไดเ ตพ ยกั หนา เเลว ย้ิมใหชายหนมุ แทนคำตอบ ดาลินและอวี านจงู มอื กันเดนิ เขา ไปดา นใน ฝา ยหญงิ กมุ มอื ชายหนมุ เเนนดวยความกลัว แลว ชายหนุมก็พาฝา ยหญงิ มายนื หยุดอยหู นาประตูใหญบ านหน่งึ ทงั้ คยู ืนน่งิ สกั พกั กอ นที่ชายหนมุ จะออกแรง ผลกั ประตบู านใหญน ้ัน แลว ประตูกเ็ ปด ออก เเลว จากน้นั ความมืดมดิ ตั้งเเตห นาโรงเเรมตลอดทางจนมาถงึ หองเเหงนี้ กลบั พลนั สวางวาบข้นึ ทันที เสียงตะโกนโหวกเหวก ทำลายความเงียบ ซ่ึงขณะน้ันดาลินไมรูเลยวา เกิดอะไรขน้ึ บาง แตเ มอื่ หันมาหาชายหนุม สายตาทั้งสองของดารินกจ็ ับจองไปทช่ี ายหนุมที่กำลงั คุกเขาอยูต อ หนา เธอพรอมกลองสแี ดงใบเลก็ ทอ่ี ยูบนมอื คนู ้นั เสียแลว

ประกายแสงแห่งดวงดาว หน้าที่ 4 “ท่ีรักคะ เรากค็ บกนั มานานเเลว เคา วาถงึ เวลาเเลว เคา ม่ันใจวาตอ จากน้ีจะดูแลเธอใหด ีทีส่ ดุ จะไมท ำใหเ ธอเสียใจ .... เเตง งานกบั เคานะคะ ” อีวานสบตาหญิงสาวที่ ยืนมองเขาอยดู า นหนา หญงิ สาวยืนเงยี บและสีหนา ทดี่ ตู กใจ จึงทำใหภายในหอ งโถงจากท่ีเสียงดังกลบั เงียบลงอกี ครงั้ ทกุ สายตาจบั จอ งไปที่ ดาราสาวเเสนสวยทีย่ ืนเงียบอยู “คะ ตกลงคะ ฉนั ตกลงคะ” ฉนั พูดดวยสีหนา ดใี จ และพดู ดว ยรอยยม้ิ เมอื่ ดาลินตอบกลับจากหองทเี่ งียบเชยี บกลับมีเสียงดงั อ้อื องึ ขึน้ มาอกี ครงั้ ดวยความยินดีของสกั ขีพยานท้ังหอ ง เม่ือ ชายหนุม ไดย นิ กล็ กุ ข้ึนเขาโอบกอดหญิงสาวไวใ นออ มอก จากน้นั กไ็ ดเวลาเร่ิมดนิ เนอร สุดหรู และใชเ วลาไปกบั คำ่ คืนทีแ่ สนมคี วามสุขน้ี ◊◊◊ ในเชาวันตอ มา ดารนิ ไดตืน่ ข้ึนมา เมอ่ื มองไปขาง ๆ กพ็ บวา อวี านไดนอนอยูข า ง ๆ เมอ่ื คืนในงานเลีย้ งฉันตอบรบั คำ ขอแตง งานของเขาแลวก็ ดนิ เนอร จากนั้นดวยความงว งนอนกเ็ ลยหลับผลอยหลับไป ง้นั ฉนั ปลกุ เขาดีกวา “ตื่นไดแลว คะ ทร่ี กั กกก~~” อีวานทีท่ นตอ เสียงสุดหวานของดารินไมไ หว จงึ ตนื่ ... “อรณุ สวัสดิ์ ทร่ี ัก”

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าที่ 5 จากนน้ั ทัง้ คทู ่ีพงึ่ รวู า วนั นไี้ มใชว นั หยุดทั้งคจู งึ เตรยี มตัวไปทำงาน ◊◊◊ ผานไป 1 สปั ดาหห ลงั จากน้นั ........ ในตอนเชา ของวันอาทติ ย แสงสอดสองจากหนาตา ง ตอนน้เี ปน เวลา 8 โมงเชา ฉันทกี่ ำลงั จะรบั ประทานอาหารเชา พรอมกบั อวี าน จูๆ อวี านกไ็ ดพดู ขึ้น “ทรี่ กั เคา มอี ะไรจะบอก” “อะไรหรอคะ~~” “คือวา ... เคา... เคาตองไปทำงานที่ตางประเทศ....” “คะ~ !!!!” ฉันตกใจมากกบั คำพูดของเขา “เคาลองถามแลว แตง านนี้มนั จำเปน จรงิ ๆ มันไดกำไรมหาศาลเลย พอเคากลับมาแลวจะทำใหท ่ีรักมคี วามสขุ มาก ๆ เลย” “จริงหรอคะ? แตวาเคา ละ? แลว เคาละ” ดารินพึ่งเขา มากดหนา อกกอดอวี านจากดานหลงั “เคา เชอื่ วาดารนิ ดูแลตัวเองได เด๋ียวเคา จะวีดีโอคอลหาทุกวนั เลย... จะไดไมเ หงาไง” ฉนั ท่ีเชอ่ื มน่ั ในชายหนมุ “คะ ไดค ะ แตต อ งทำตามที่บอกนะคะ”

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าท่ี 6 ◊◊◊ หลังจากอวี านเดนิ ทางไปทำงานที่ตา งประเทศ..... วนั นี้ดารินมีคิวท่กี องถา ยทำ จึงตองเตรียมตัวแตเชา “หวงั วา วันนี้จะเปน วนั ทีด่ สี ำหรับเขาและฉนั ” ดารนิ อธิษฐานในตอนเชากอ นไปทำงาน เมื่อถึงกองถา ยทำ อลนั หนงึ่ ในผแู สดงหนาใหมไดเขามาแนะนำตัวตอ หนา ทกุ คน “สวสั ดีครบั ผมอลนั ยนิ ดที ีไ่ ดรจู กั ครบั ” จากน้ันผูก ำกับและทมี งานกเ็ ซท็ ฉากและเรม่ิ วางแผนงาน กอนการถา ยทำไดเ ริ่มขนึ้ ซึ่งในการถา ยทำเรอ่ื ง ๆ นี้นน้ั ดารนิ มฉี ากท่ีตองถายทำกบั อลันหลายฉาก ดงั นัน้ ทั้งคจู งึ เร่ิมเกดิ ความสมั พันธลบั ๆ ขนึ้ มาอยางรวดเร็ว ◊◊◊ ในวันน้ีเปน วันที่เลกิ กองเร็วเปนพิเศษ เพราะเนือ่ งจากงานเสร็จเรว็ กวา ที่กำหนด อลันทเี่ รม่ิ เขามาตีสนทิ กับดารินจึง ชวนดารนิ ไปทานม้ือกลางวันดวยกัน.. “คะ” ดารินตอบรับอยางงายดาย ณ รา นอาหารช่อื ดงั แหงหนง่ึ ใจกลางเมือง... วันนอี้ ลันไดเ ตรียมแผนการ เพื่อท่ีจะขอดารินเปนแฟนสาว “อรอ ยไหม? กนิ เยอะ ๆ นะ” “อรอยมาเลยคา ~” “จำฉากน้นั ทีแ่ สดงไดไ หม?” “ฉากไหนหรอ...?” “ฉากท่ีเราแสดงคูกนั ในโบสถไง ฉากน้นั ดมี าก ๆ เลยนะ” “ออ นัน่ สนิ ะ ก็เกือบจะจูบกันอยูแ ลวนิ~ เอะ! นี่คณุ จบี ฉนั หรอคะ?”

ประกายแสงแห่งดวงดาว หน้าท่ี 7 “กใ็ ชอ ยูหรอก แลว …..จะตอบรับคำขอของผมไหม?” “เอะ!!!!! แตฉนั แตงงานแลว นะคะ” “เอาหนา ๆ กเ็ ปน อกี คนไง เปนลับ ๆ ไง ไดขาววา ตอนน้ีสามีของเธอกไ็ ปทำงานทีต่ างประเทศอยูหน?ิ ” มนั จะดจี ริง ๆ หรอเน่ยี ยยย!!!!!!! แตเ ขาก็หลอจริง ๆ นะ คงไมเปน ไรหรอกม้งั “อา .... กไ็ ดนะ” “งั้นคนื นีไ้ ปพักท่บี านของผมกัน” หะ! อะไรนะพึ่งจะคบกันกจ็ ะพาไปบานเลยหรอ? แตค นื น้อี ีวานก็จะโทรมาสินะ เอาเถอะคงจะทำอะไรไดแ หละ ◊◊◊ หลังจากนั้นอกี 6 เดือน... ทงั้ คูนนั้ มีความสัมพนั ธล ับ ๆ จนคนในกองถา ยเริม่ รสู ึกถงึ ความแปลก ๆ ของทงั้ คู ซง่ึ ทง้ั คูก ไ็ มร ูสึกตัวเลยวา มีคนใน กองถายกำลงั คอยจบั ตามองอยู. ... “วนั น้ีไปกินดนิ เนอรห รูกนั อกี ไหมคะ” “ไดสิ เดย๋ี วผมเลีย้ งเอง” เมอ่ื ไปถงึ รานทีเ่ คยไปกนั รา นเดียวกบั ท่ขี อเปน แฟนกันในตอนแรก อลันที่ไดแ อบขอตวั ไปทำธรุ ะก็กลบั มาตามเวลาท่ี นดั ไว ซง่ึ ธุระของอลนั คือการซอ้ื แหวนใหด าริน “วันนจี้ ะกนิ อะไรดหี ละ?” “งนั้ ฉันขอชุดอาหาร ชดุ นีค้ ะ” ดารนิ ชไี้ ปท่ีชดุ อาหารท่อี ยากจะทาน เมอ่ื ชุดอาหารมาเสิรฟ “วันน้ีก็ยงั อรอ ยเหมือนเดมิ นะ” “ผมกค็ ิดอยา งงั้นนะ หลังจากนว้ี า งไหม? ไปเท่ียวกนั หนอยไหม”

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าที่ 8 ไปเดทอยา งงน้ั หรอ? มาถึงขน้ั นี้แลวสินะ ดารนิ รูสึกผดิ กบั อวี านอยูเล็กนอ ย แตเ พราะเขางานยุงมาก ๆ จงึ ทำใหชวง หลังมานไี้ มคอยไดตดิ ตอ กนั “ได ยังไงหลงั จากน้กี ว็ างอยูแลว...” จากน้นั ทั้งคูจงึ ไปเดทลับ ๆ ตกึ สงู ระฟาแหง หน่ึงซึง่ คาเชาดานฟาน้ันแพงมาก แตส ำหรบั อลันแลวราคาน้ีสำหรับเขา ถอื วา ถกู มาก จงึ เชา ไดอยางสบาย ๆ ทัง้ คเู ดนิ เขา ไปแลวไปยังลิฟตต ัวหน่ึง ซ่ึงหารูไมวา มีคนในกองถายจำนวนหน่งึ แอบตามมา ดวยโดยซอนตัวอยูแถว ๆ บรเิ วณใกล ๆ ตึกนัน้ “เราจะไปชน้ั ไหนกันหรอคะ” “แนน อนวาตองดา นฟา อยแู ลว สิ” ลิฟตต วั นั้นไดพาทง้ั คขู น้ึ ไปทดี่ า นฟา ◊◊◊ “2 คนนนั้ คบกนั รเึ ปลา” “นา จะใชแ หละ ข้ึนลฟิ ตไปกนั 2 คน” “ตามไปดกู นั หนอ ยไหมหละ” ทั้ง 3 คนท่ีแอบตามทั้งคูมาแอบซบุ ซบิ กันอยูขางตกึ ระฟานัน้ ““ทำอยา งนัน้ ไดด ว ยหรอ?”” 2 คนแรกน้นั พดู พรอ มกันคนท่ี 3 จึงอธบิ ายให 2 คนนน้ั เขา ใจ “กน็ ี่ยังไงหละ” วา แลวคนท่ี 3 กห็ ยบิ โดรนตัวหนง่ึ ขึ้นมา “จะดีหรอ” 1 ใน 3 คนนน้ั ไดทักขึน้ มา

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าท่ี 9 “ถา จำไมผิดรสู ึกวา ดารินจะมีสามอี ยูแลว ช่ีอวา เออออ...” “อีวาน ใชไหม” “ใช ๆ” “ทง้ั สองนีร่ ูด จี ริง ๆ นะ” คนที่ 2 กับ 3 คยุ กัน “ไปดูกัน” “““เร่มิ ปฏิบัตกิ าร!!! ลุย!!!””” ◊◊◊ “ผมชอบดารนิ มาก ๆ เลยนะ” “หรอคะ ฉันเองกช็ อบอลันเหมือนกัน แตว า ฉนั มสี ามแี ลวนสี่ ิ ฉนั กช็ อบเขาเหมอื นกันจะทำยงั ไงดี” กฉ็ นั ชอบเขาทัง้ คูเ ลยนิ จะทำยงั ไงดีนะ “ผมมขี องจะใหเ ธอนะ” “เอะ !?” ฉนั คิดในใจวาถา มาท่ี ๆ ดีขนาดนี้ แหวนแน ๆ วาแลว อลนั ก็หยิบแหวนทอ่ี ยูในกระเปา เส้อื แลว มอบใหด ารนิ “คะ นีม่ ันแหวนเพชรมูลคา 2 ลา นบาท ฉนั รบั ไวไ มไ ดห รอกคะ แลว ทมี่ อบใหนม่ี นั เรอื่ งอะไรกนั คะ” ... “กไ็ มม ีอะไรหรอก แคอ ยากจะ อยากจะ.... อมื อะแฮม ! แตง งานกบั ผมนะ” “คะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉนั กบ็ อกไปแลวนค่ี ะ อุบ !” อลนั จบั ดารินเขามากอดแนน โถ. ... แบบนี้ฉนั จะทำยงั ไงดีนะ จะบอกกับอวี านยงั ไงดี แบบลบั ๆ ออนา จะได “ถา เปนแบบลบั ๆ จะไดไ หมคะ” “อา เอาเถอะถามันจะทำใหด ารินไมลำบากกไ็ ดนะ”

ประกายแสงแห่งดวงดาว หน้าท่ี 10 ทง้ั คูยังคงกอดและแลกริมฝปากกัน ในคืนนนั้ ทง้ั สองมคี วามสุขมาก โดยท่ไี มรูต วั เลยวา ในระยะทไี่ มเ กนิ 10 เมตรนัน้ มเี สยี งของใบพดั อยู โดรนตัวหน่ึงของคนในกองถา ยท่ีแอบตามท้ังคมู าไดแอบเก็บภาพรวมถึงเสยี งเอาไวแลว ◊◊◊ “โดรนตวั นีม้ ีฟงกช ่ันการบันทกึ ภาพและเสียงระยะไกลดวย มาดูกนั ดกี วาวาไดอะไรมาบาง” จากนน้ั คนทบ่ี งั คบั โดรนจงึ นำคลปิ ที่แอบบนั ทกึ ไวมาดู ซงึ่ ถงึ จะถา ยจากที่ ๆ มีระยะหา งมากแตโดรนตัวนนี้ ้นั มกี ลอ ง ความละเอียดสูงทำใหสามารถบนั ทกึ ภาพไดอยา งชัดเจน “““เร่อื งจริงหรอเนี่ย!!””” “จะคบซอ นหรอ” “เหย ๆ ไมดแี ลว” “เงยี บ ๆ ไว ชู!” ทัง้ 3 ท่อี ึ้งกับเร่ืองน้ันไดเ ก็บของแลว รบี กลบั ไปทีอ่ ยูของตัวเอง โดยกอนกลับทั้ง 3 นัน้ ไดต ้ังกลมุ สำหรบั แชรเร่ืองนีก้ ัน โดยคนทีม่ ีคลปิ คงจะรบี ไปหนอย แทนทจ่ี ะกดสง วดิ ีโอน้เี ขากลุม กับโดนผดิ ปมุ ทำใหวีดีโอสงไปในเขา ไปใน twitter ซ่งึ เจา ตัว น้นั ไมไดรูสกึ ถงึ เรือ่ งนเ้ี ลย เมอ่ื กลบั ไปถึงท่พี กั เพ่อื นรวมงานไดทกั มาบอกถงึ เร่ืองน้ัน ผมจึงรบี ลบคลปิ น้ัน โชคยงั ดที ยี่ ังมคี นดู แค 3 คน ทำใหค ดิ วา เปน เพื่อนรวมงานทีเ่ ขา มาดู ดว ยความเพลียอยางมาก ผมจึงเผลอหลับไป แตห ารไู หมวา ใน 3 คนทเ่ี ขา มาดูนน้ั มคี นหนง่ึ ที่เปน นักขา วและไดท ำการบันทกึ คลิปวดี ีโอไวแ ลวดว ย ◊◊◊ บรรณาธิการ ณ สำนกั ขา วแหง หนึ่ง “หะ อะไรนะ ดาราดังคนนั้นนะหรอ?” “น่ไี งคะ หลักฐาน” “โอ ไดขาวใหญแลวนำไปลงทกุ สอ่ื ซะ!” “รับทราบคะ” ขา วเดด็ แบบน้ีหาไมไดงา ย ๆ ฮาฮาฮา รวยแน ๆ งานน้ี

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าท่ี 11 ผา นไปหลงั จากนั้น 3 วัน เกิดอะไรขนึ้ ทำไมถึงมีขา วของฉันเต็มหนา twitter Facebook ไปหมด แลวไหนจะเนื้อหาขาวอีก! แบบนี้ แยแน ๆ เขา ขนั้ วิกฤตแลว ! “อลันคะ!!! น่มี นั เกิดอะไรข้นึ กันคะเน่ยี ! ทำไมถึงมขี า วของฉันกบั คณุ เตม็ ไปหมด แถมยงั เปน เรื่องท่แี อบคบกันดวย” “ผมเองกไ็ มร เู หมอื นกัน!” วันนีท้ ้งั คไู มไ ดไ ปทำงาน จึงอยทู ี่บา น แลวทง้ั คูท ไ่ี มค อยเวลา จึงพงึ่ มีเวลามาอานขา วจงึ พึ่งรูเร่อื งทเ่ี กดิ ขน้ึ ทั้งคแู จง เร่ืองขอลางานเปนเวลา 1 เดอื น เพอื่ รอใหข า วของท้ังคูซาลงกอน แตเ นอ่ื งจากดารนิ นั้นดังมาก ๆ ทำใหข าวนี้ดังไปไกลมาก ๆ ประชาชนสว นใหญกแ็ สดงความคดิ เหน็ ไปทางดา นลบมาก ๆ จัสมิน นองสาวของดารินทพ่ี ่ึงไดเห็นขา วนี้ก็เรม่ิ หาทางตดิ ตออวี านซึง่ เปนสามีของดาริน แตก ็ตดิ ตอไมไ ดเพราะอีวาน น้ันทำงานอยูท่ีกลางทะเลทำใหไ มม สี ญั ญาณโทรศัพท แตแ ลวกพ็ ่ึงนึกออกวาโทรศัพทม ือถอื ของอวี านนั้นเปน รุนท่ใี ชด าวเทียม ในการติดตอสือ่ สารได เธอจึงเรม่ิ ตดิ ตอทางดาวเทยี ม “เรอ่ื งนี้ตอ งรีบบอกพอ่ี ีวานแลว เอ~~ เบอรโ ทรศัพทดาวเทียมของพีอ่ วี านอยูไหนเนี่ย อะ! เจอแลว” 66-11234456 ตื้ด ๆ ต้ืด ๆ “ฮัลโหลครับ ใครครับ” “.. พ่อี ีวานคะ คือวาเกิดเร่ืองใหญขึ้นแลวคะ!!!!!! พดี่ ารนิ เขา......” “…. เขาแอบมผี ูชายคนอื่นคะ เปนขาวหลดุ ออกมาตอนนว้ี อนทัว่ อนิ เทอรเ น็ตเลยลองไปดูสิคะ ….” “หะ!!!!!!! วาไงนะครบั เร่ืองจรงิ หรอครบั ” อวี านทต่ี กใจกับเร่ืองน้จี นทำอะไรไมถ ูก ลนลานไปหมด “ยงั ฟง อยูหรือเปลา คะ!” สตขิ อง อีวาน กลับมาแลว “เอาเปนวายงั ไงลองเชค twitter ของสำนกั ขาวน้ีดูนะคะ” “ครับ ผมจะรบี เขาไปท่ีตวั เมืองครบั ”

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าที่ 12 ◊◊◊ เนอื่ งจากสัญญาณอินเทอรเน็ตกไ็ มมี อีวานจึงตองรีบน่ังเรือสงพนักงานอยา งเรงดวน เพ่ือทีร่ ีบกลับเขาไปท่ตี ัวเมอื ง เพ่อื เช็คขาวที่จัสมินพูดมา แลวก็ตอ งอึง้ อีกครงึ่ สำนกั ขาวแหง หนง่ึ แหจ บั โปะ ! วดี โี อ ลอื สนัน่ ดารนิ ดาราดงั ................................................................................................... .................................................................................................. .................................................................................................. .................................................................................................. .................................................................................................. .................................................................................................. .................................................................................................. ................................................................................................... อีวานไดแ ตคิดแลว คดิ อกี วา จะทำอยางไรดี แตท างท่ดี ูดีท่สี ดุ คือ เฮอออ........ สงสยั ตอ งคุยกันตรง ๆ แลว หละวา แลว อวี านก็ขอลางานเปนเวลา 1 สัปดาหเ พอ่ื ไปเคลยี รเ ร่อื งทเี่ กิดขนึ้ ◊◊◊ เมอ่ื เดนิ ทางกลบั ไปก็พบวา ดารินกับอลันก็รอกันอยแู ลว “ผมขอโทษ” อลนั เริ่มขอโทษทงั้ คู “ผมกโ็ มโหนะ ไมอ ยากใหอ ภัยแตมาคุยกนั กอ น ผมไมอ ยากใชอารมณ” “ครบั ” จะเกดิ อะไรขน้ึ กับผมกนั นะ ไมน า เลย~~~ หลังจากพดู คยุ กนั พักใหญ ๆ ดารนิ กพ็ ูดคำ ๆ หน่ึงออกมา “อยากจะคบท้งั คเู ลย” ““หาจะคบกบั ทง้ั คูเ ลยหรอ?””

ประกายแสงแห่งดวงดาว หน้าที่ 13 หลงั จากน้นั ดารินเร่ิมพูดถึงความชอบท่ีมตี อ ทั้งสอง จากนนั้ ท้ังคูเร่มิ ยอมรับได แตเหตุผลสำคญั คอื ทง้ั สองคดิ วา ใน บางเวลาทีท่ ัง้ สองคนไดค นนึงไมวา อีกคนจะไดท ำหนาทดี่ แู ลดาลินได ดังน้ันจึงยอมตกลงแลวจงึ อยูดวยกัน ซึ่งสำนกั ขาวที่แอบ ตามมากไ็ ดข าวใหมไปลงเชนกัน แตก็ไมมผี ลตอทง้ั สามแลว เพราะท้ังสามยอมรับกนั แลว ตอนพิเศษแถม ความสขุ ของท้ังสาม “อรางงงงงงง... ทรี่ กั ขา อยา แตะตรงนัน้ สิคา ~~~” “นุม นิม่ อะไรอยา งน้ี~~~~” อลนั ขยำ้ ไปทหี่ นาอกของดาริน “เด๋ียวสคิ า ~~~~ ทำพรอ มกนั สองคนจะไมไ หวนะ คา” อวี านเรม่ิ ลูบไลตรงจดุ คริตอรสิ “ใครจะเรม่ิ กอ นด.ี ...” จากนน้ั ทงั้ คกู ็มคี วามสขุ จนถึงเชา จากนนั้ อีกไมน านดารินก็ไดลูกแฝด -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- ขอบคุณกองบรรณาธกิ าร ผูแ ตง ผอู านทกุ คน

ประกายแสงแหง่ ดวงดาว หน้าท่ี 14 แถม!! จากใจผูเ ขียน แตง โดย: ใครกไ็ มร ู จะรไู หมกม็ นั หลายคน ขาวจาก: สกั ทห่ี น่งึ ในตางโลก สำนกั พมิ พ เนอ้ื นม (ไมใ สไ ขถ าใสไ ขต อ งพิเศษ) //ยมื เขามาอีกที เคลียรไฟล / จดั หนา : ทอ ระบายน้ำ ผสู นับสนนุ : กะหรป่ี บ ยายปุบ กนั ปบุ กะหร่ปี บ แก: เชิญแกตาใจชอบ Link: https://www.youtube.com/watch?v=dQw4w9WgXcQ (อยา เปดเตอื นเเลว นะครับ!!!!!) ขอบคุณกองบรรณาธิการ คณะผจู ดั ทำ ผสู นับสนุน และอานทุกทาน

ประกายแสงแห่งดวงดาว หน้าที่ 15 ประธาน นาย กษิดิเ์ ดช ปลาบทู อง เลขที่ 15 รองประธาน นาย ธีรชยั ชาญ พมิ พส มแดง เลขท่ี 2 ฝายศลิ ป นาย จกั รกฤษณ ผานัด เลขที่ 13 นาย คุณานนต แซจ ิว เลขที่ 16 นาย ศุภกจิ วงษน ิกร เลขที่ 11 นาย วรวทิ ย ดแี ท เลขท่ี 10 นาย ณัฐวิพล บญุ แสงชยั เลขท่ี 9 ฝายเขยี นบท นาย ณัฐปภัสร แสงไว เลขท่ี 17 นาย ศภุ วชิ ญ ปรากฎผล เลขที่ 7 นาย นลวชั ร ดวงแกวชุติวิชย เลขท่ี 3 นาย วุฒิพร ทศั นา เลขที่ 6 นาย สทิ ธิกร แสนฤทธ์ิ เลขท่ี 8 ฝายกรรมการ นาย สทิ ธา จนิ ดามรกฎ เลขที่ 12 นาย ปรเมษฐ อุบลบาน เลขที่ 4 นาย พิริยพงษ วริ ิยะพนั ธ เลขที่ 14 นาย วสพุ ล ไสยาสารสขุ เลขที่ 5 นาย ธนทัต เอกพินิจกลุ เลขท่ี 1 ครูผูสอน นาย นพรัตน รตั นวิชยั