บาเจียง ลาว

ประเทศลาว

ครัง้ นนั้ มีเศรษฐีหน่มุ คนหนง่ึ เป็นชาวเมืองบนพืน้ ราบ ได้ออกเดนิ ทางเพ่ือจะไปยงั ตา่ งบ้านตา่ งเมือง จนถงึป่าใหญ่ใกล้บ้านตีนภแู หง่ หนงึ่ เสือโคร่งตวั ใหญ่คํารามลน่ั พลางกระโจนเข้ามาตะครุบร่างเศรษฐีหน่มุมีลกู ธนทู ี่ทรงพลงั ลกู หนงึ่ วง่ิ สวนมาปักท่ีหวั ใจอยา่ งแมน่ ยํา

เศรษฐีหน่มุ : \"ข้ามาจากในเมือง ข้าหลงทาง มาของข้า \"หนมุ่ นายพราน : \"ทา่ นคงจะเหนื่อยเดินทางมาไกลเอาอยา่ งนีไ้ ปพกั ที่กระทอ่ มของข้าก่อน อยใู่ นหมบู่ ้านตีนภนู ่ีเอง ไมไ่ กลหรอก\"เศรษฐีหน่มุ : \"เออ...เอาอยา่ งนีด้ ีไหมละ่ ถ้าข้ามีลกูสาว เส่ยี วพรานมีลกู ชายเราให้ลกู ของเรามาแตง่ งานกนั ดีไหมจะได้เป็นเซลล์กนั ตลอดไป\"หนมุ่ นายพราน : \"ตกลงๆ\"

เศรษฐีได้ลกู สาวชื่อวา่ มะโรง สว่ นในพรานได้ลกู สาวชื่อวา่ บาเจียง เม่ือมะโรงเติบโตเป็นสาวความสวยของนางเป็นท่ีเลือ่ งลอื มีชายหน่มุ มากมายตา่ งหมายปอง รวมถึงใช้หน่มุ ลกู โทนของเสนาบดีผ้มู ง่ั คงั่ ซง่ึ เป็น คนลาวลมุ่ ด้วยกนั นามวา่ \"ท้าวจําป่าสกั \" โดยฝ่ายเศรษฐีและภรรยาตา่ งออกหน้าออกตาต้อนรับและยงั บงั คบั ให้ลกู สาว ทอดสมั พนั ธ์ไมตรีไปยงั หนมุ่ นนั้ ด้วย

มะโรง : \" แตล่ กู มีคหู่ มนั้ แล้ว แมล่ มื ไปแล้วหรือ\"ภรรยาเศรษฐี : \"ลืมไปแล้ว และเจ้าก็ต้องลืมด้วยจําได้วา่ เจ้าไมม่ ีคหู่ มนั้ เป็นชาวป่าผาดอยไร้ทรัพย์สนิ เงินทองอยา่ งนนั้ แมจ่ ะให้เจ้าแตง่ งานกบั ลกู ชายทา่ นเสนาบดี\" มะโรงได้แตก่ ลาํ ้ กลนื ยอมปิดปากเงียบ และอยากให้บาเจียงมาอยเู่ คียงใกล้ มากขนึ ้ทกุ วนั มะโรงนบั วนั นบั คืนและเฝา้ คอยอย่างร้อนใจขณะเดียวกนั ทา่ นเศรษฐีและภรรยาปรึกษากนั ทกุ คืนวนั จะให้ลกู สาวถ้าจะความรักความฝังใจเม่ือครัง้ ยงั เป็นเดก็ ได้อยา่ งไร

เศรษฐี : “คดิ ออกแล้วฉนั คดิ ออกแล้วเราจะต้องทาํ เป็นวา่ ลกู สาวเราไมส่ บายจนเสียชีวติ เราก็ให้พวกคนรับใช้ทําเป็นแบกโลงศพขนึ ้ ไปตงั้ บนภเู ขาดีไหม”

คนรับใช้ของเศรษฐี : “ โธ่ มะโมงเอย ยงั สาวอยแู่ ท้ๆมาดว่ นตายฮือๆๆๆๆ”

บาเจียง : “ไม”่ หวั ใจของบาเจียงต้องแตกสลาย ทนั ใดนนั้ บาเจียงผ้กู ล้าหาญและมีรักเดียวใจเดียวกช็ กั มีดพกแหลมคมของตนเองขนึ ้ มาแล้วแทงตวั เองตายที่เป็นภู

ฝ่ายเศรษฐีตา่ งดีใจเมือ่ ได้ทราบวา่ บาเจียงตายแล้วจงึ จดั งานเลีย้ งใหญ่โตแตไ่ มม่ ีใครนกึ ถงึ หวัอกของนางมะโรง

มะโรง : \"บาเจียงเอย... คอยน้อง น้องจะไปหาอ้ายเด๋ียวนีแ้ หละบาเจียงเอย\" มะโรงปีนลงไปในโรงสง่ สายตาไปหาบาเจียงผ้อู ยบู่ นสรวงสวรรค์พลางยมิ ้ ให้มาลงค่อย ภเู ขาทงั้ สองลกู ตงั้ เคียงคู่มาจนปัจจบุ นั คือครูบาเจียงและภมู ะโรงอยใู่ นเขตแขวงจําปาสกั ประเทศลาว หลบั ตาลงและกลนั้ ใจตายปลดปลอ่ ยวิญญาณออกจากร่างไปพบวญิ ญาณของบาเจียงผ้ไู ปกอ่ น

ภเู ขาทงั้ สองลกู ตงั้ เคียงคมู่ าจนปัจจบุ นั คือภเู ขาบาเจียงและภมู ะโรง อยใู่ นเขตแขวงจําปาศกั ด์ิ ประเทศลาว