นิทานเรื่อง หนูน้อยหมวกแดง

นทิ านเร่อื ง หนนู อ้ ยหมวกแดง

นทิ านเรือ่ ง หนูน้อยหมวกแดง กาลคร้งั หน่ึง ณ หมูบ่ ้านที่แสนอบอนุ่ มเี ด็กหญงิ หนา้ ตานา่ รักน่ังเล่นดคู ุณแม่ทาอาหารอยใู่ นครัว เพื่อนบ้านทกุ คนต่างพากัน เรียกเธอวา่ \"หนูนอ้ ยหมวกแดง\" ตามสขี องหมวกทีเ่ ธอใส่เป็นประจา และวันนีเ้ ธอก็ได้รับคาสงั่ จากคุณแม่ ให้นาอาหารและ ขนมไปเยย่ี มคณุ ยายซงึ่ อาศยั อย่ใู นหมูบ่ า้ นขา้ ง ๆ \"เอาตะกรา้ น้ีไปสง่ ใหถ้ ึงมอื คุณยายนะจะ๊ แล้วกร็ บี ไปรีบกลบั อยา่ ไปเท่ยี วเล่น เถลไถลท่ไี หนไกล อย่าพดู คุยกับคนแปลกหน้า ดว้ ยล่ะ เขา้ ใจไหม ?\" คุณแมค่ นสวยกาชบั ด้วยความเปน็ หว่ ง ลกู สาวตวั นอ้ ยก็ตอบรับและสัญญา แลว้ ออกจากบา้ นไปอย่างรา่ เริง ระหว่างทางไปบา้ นคุณยาย บังเอิญมหี มาปา่ เจ้าเลห่ ์เดินมาพบกับหนนู อ้ ยหมวกแดง จึงเขา้ ไปทักทายหวังจับเดก็ หญิง ทาเป็นอาหารมอื้ เยน็ \"สวสั ดีจะ้ สาวน้อย มาทาอะไรในป่าตรงนีค้ นเดยี วเหรอจ๊ะ ?\" \"หนกู าลงั ไปเยี่ยมคุณยายทีห่ มบู่ ้านใกล้ ๆ นเี้ องคะ่ \" หนนู ้อยหมวกแดงตอบอยา่ งเป็นมิตร แตก่ ลบั ทาให้เจา้ หมาป่าคิดอุบาย หลอกลอ่ หวังจบั คุณยายของเธอมาเป็นเหยื่อดว้ ยอีกคน \"แต่วา่ สาวน้อย.. เอาตะกรา้ เล็ก ๆ ไปแค่นี้ คุณยายเสยี ใจแยเ่ ลย ฉันวา่ เราไปเก็บดอกไมส้ วย ๆ มาเป็นของขวญั เพม่ิ กนั เถอะ\" หมาปา่ ชกั ชวนให้หนนู อ้ ยหมวกแดงออกนอกเสน้ ทาง มนั จะได้รีบตรงไปจบั คณุ ยายกินกอ่ น แลว้ ดักรอหนูน้อยหมวก แดงที่บา้ นน้นั เลย

โชคไมด่ ีทีห่ นูน้อยหมวกแดงหลงเชอื่ คาชวน แลว้ หันไปเก็บดอกไม้ และเดินเลน่ อย่างเพลดิ เพลินจนลืมท้ังเวลา ทัง้ คาตักเตือน ของคณุ แม่ไปหมดสน้ิ กระท่งั เจ้าหมาป่าเดนิ ทางไปถงึ หมบู่ า้ นขา้ ง ๆ แลว้ จับตวั คุณยายซ่อนเอาไว้ในตู้ กอ่ นนาเสื้อผ้ามาใส่ เพอ่ื ปลอมตวั เป็นคณุ ยายนอนป่วยอยู่บนเตยี ง รอให้หนนู อ้ ยหมวกแดงมาถึงแล้วจับกนิ ทัง้ ยายทั้งหลานพรอ้ มกนั ทเี ดียว เมื่อหนูนอ้ ยหมวกแดงรูต้ ัวว่าทาผิดคาส่งั คุณแม่ ก็รีบวิ่งไปหาคณุ ยายทบ่ี ้านทันที แต่กลับพบวา่ คณุ ยายของเธอน้ันมีทา่ ทางและ หนา้ ตาแปลกประหลาดไปจากเดมิ

\"คณุ ยายคะ ทาไมคุณยายตอ้ งนอนคลุมโปงด้วยละ่ คะ ?\" หนนู ้อยถามด้วยความสงสยั \"ยายเป็นไขไ้ มส่ บาย ยายเลยหนาวจะ้ หลาน\" หมาป่าดัดเสียงตอบ \"คุณยายคะ ทาไมเสยี งของคณุ ยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนนู ้อยถามอีกครง้ั \"ยายเจบ็ คอ ไอหนักมาก เสยี งเลยเพี้ยนไปหนอ่ ยจ้ะหลาน\" หมาป่าตอบพร้อมแกล้งทาเปน็ ไอคอ่ กแค่ก ทาให้หนูน้อย หมวกแดงสงั เกตเหน็ เขยี้ วแหลมในปาก \"คณุ ยายคะ ทาไมคุณยายถึงมเี ขยี้ วยาวขนาดนน้ั ละ่ คะ ?\" หนูนอ้ ยหมวกแดงถาม แลว้ คอ่ ย ๆ เดินถอยออกมา เพราะ เรมิ่ รสู้ กึ ไม่ปลอดภัย \"ก็เพราะยายมเี ขี้ยวไวจ้ บั หลานกินไงล่ะ เจ้าหนนู อ้ ย !!\" คราวน้หี มาป่าไมแ่ สร้งทาตวั ใจดอี ีกตอ่ ไป พร้อมกระโจนมาตะครบุ ตัว หนนู ้อยหมวกแดงอยา่ งเกรย้ี วกราด แตโ่ ชคดที เ่ี สียงกรด๊ี ของหนูนอ้ ยดังไปถึงนายพรานหน่มุ สองคนทีผ่ ่านมาพอดี ปงั ปัง ปัง !!! เสียงปนื ดงั ข้ึนสามนัด พร้อมกับร่างของหมาปา่ ดน้ิ รนอย่างเจ็บปวด นายพรานหนุ่มบกุ เขา้ มาชว่ ยชวี ติ หนู น้อยหมวกแดง และพาคณุ ยายออกจากตเู้ สือ้ ผา้ ได้อยา่ งปลอดภัย หนูนอ้ ยหมวกแดงสารภาพความผดิ และขอโทษคุณยายท่ี ตวั เองเถลไถลจนไดร้ บั อันตรายกันท้ังคู่

\"ยายไม่โกรธอะไรหรอกจะ้ แค่หนูไมเ่ ปน็ อะไรก็พอแลว้ แต่ต้องสัญญากบั ยายกอ่ นนะวา่ จะไมเ่ ชื่อฟงั คนแปลกหนา้ ไม่เล่นซน จนลืมเวลาแบบคราวนอ้ี ีก\" หนนู ้อยหมวกแดงพยกั หนา้ รับคา พอคณุ ยายเห็นดังนั้นก็ยิม้ รับ แลว้ เลี้ยงอาหารมอ้ื อร่อยให้ นายพรานแทนคาขอบคณุ ก่อนทั้งสองจะพาหนนู อ้ ยหมวกแดงกลับสูอ่ อ้ มกอดของคุณแมท่ ี่บา้ นโดยสวัสดิภาพ.. นทิ านเรื่องนส้ี อนให้รวู้ า่ : เดก็ ๆ ควรมีวนิ ยั ในตนเอง และเชือ่ ฟังคาสงั่ สอน รวมถงึ คาแนะนาของคุณพ่อคุณแม่ ถ้าไดร้ บั อนุญาตใหอ้ อกไปข้าง นอกแล้ว ก็ไมค่ วรเถลไถลไปไหนไกลจนมืดคา่ และควรกลบั บ้านใหต้ รงเวลาที่กาหนด ที่สาคญั ตอ้ งพยายามหลกี เลย่ี ง ไม่พูดคุย หรือรับของจากคนแปลกหนา้ โดยเดด็ ขาด เพราะพวกเขาอาจเป็นคนไม่ดที ่หี วงั ขโมยทรพั ย์สินเงนิ ทอง หรือทารา้ ยร่างกายแล้ว เปน็ อนั ตรายต่อชวี ติ เหมือนกบั หมาป่าจอมเจ้าเลห่ ์ ทคี่ ดิ วางแผนกินหนูนอ้ ยหมวกแดงเป็นอาหาร แตถ่ า้ เผลอทาตวั ผิดไป ก็ ตอ้ งรจู้ กั ขอโทษขอโพย เอาความผดิ พลาดมาเป็นบทเรียน แล้วอยา่ กลับไปทาผดิ ซ้าสองอกี นะคะ