นิทานเรื่อง หมาป่าและลูกแพะเจ็ดทั้งตัว

นิทานเรื่อง หมาป่าและลูกแพะทั้งเจ็ดตัว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่แพะตัวหนึ่ง มีลูกมากถึง 7 ตัว วันหนึ่ง แม่แพะบอกกับลูก ๆ ว่า “ลูกจ๋า ลูกจ๋า แม่จะเข้าป่ าไปหาอาหาร พวก หนูอยู่เฝ้ าบ้าน ต้องระวังหมาป่ าให้ดี หมาป่ าชอบปลอมตัวมาจับเด็ก ๆ กิน ถ้ามีใครเสียงห้าว แหบแห้ง และมีเท้าดำปิ๊ดปี๋ มาเคาะประตู นั่ นล่ะ…คือหมาป่ า ที่ปลอมตัวมา”

เมื่อได้ฟั งคำเตือนของแม่ ลูกแพะทั้งเจ็ดก็ตอบว่า “แม่จ๋า แม่จ๋า ไม่ต้องห่วง นะ พวกเราทั้งเจ็ดจะช่วยกันระวังตัวให้ดีที่สุด” เมื่อแม่แพะได้ฟั ง แม่แพะก็สบายใจ จากนั้น นางก็ออกเดินทางเข้าไปในป่ า ในเวลาต่อมา มีเสียงคนมาเคาะประตูหน้าบ้าน พร้อมกับส่งเสียงร้องว่า “ก๊อก ก๊อก ก๊อก เปิ ดประตู เปิ ดออกดู ว่าแม่มา เหนื่ อยจะตาย แล้วนี่นา ลูกลูกรีบมา เปิ ดประตูไวไว”

เมื่อลูกแพะได้ฟั งเสียงของคุณแม่ตัวปลอม ลูกแพะทั้งเจ็ดก็จับได้ว่า เสียงนั้น น่าจะเป็ นเสียงของหมาป่ า เพราะมันทั้งห้าว ทั้งแหบแห้ง ลูกแพะจึงตอบกลับ ไปว่า “ล็อก ล็อก ล็อก ปิ ดประตู ไม่ต้องดู ก็รู้ว่าใคร เสียงแหบห้าว หมาป่ านั่ นไง พวกเราพร้อมใจ ใส่กลอนประตู” ลูกแพะร้องต่อไปว่า “เสียงของแม่ทั้งสดใสและอ่อนโยน ไม่ใช่เสียงห้าว ๆ แหบแห้งแบบนี้ ไปเถอะไป ไปซะไปสิ ไปให้ไกล ๆ เจ้าหมาป่ า”

ในขณะที่ร้องเรียก หมาป่ าบังเอิญยกขาเกาะที่หน้าต่าง ทำให้ลูกแพะเห็นเท้าสีดำ ปิ๊ดปี๋ ของมัน ลูกแพะจึงตอบว่า “ล็อก ล็อก ล็อก ปิ ดประตู ไม่ต้องดู ก็รู้ว่าใคร เท้าดำหนักหนา หมาป่ านั่ นไง พวกเราพร้อมใจ ใส่กลอนประตู” เมื่อลูกแพะจับได้ หมาป่ าจึงวิ่งไปที่ร้านขนมปั ง แล้วขโมยแป้ งมาโรยที่เท้าจน หนาเตอะ จากนั้น มันก็เดินกลับไปที่บ้านของลูกแพะอีกครั้ง แล้วร้องเรียกลูก แพะทั้งเจ็ดว่า “ก๊อก ก๊อก ก๊อก เปิ ดประตู เปิ ดออกดู ว่าแม่มา มีของกิน ล้นเหลือคณา ลูกลูกรีบมา เปิ ดประตูไวไว”

ลูกแพะเริ่มหิวและคิดว่าแม่แพะน่าจะกลับมาแล้วจึงพูดว่า “ลองยกเท้าขึ้นมาให้ ดูหน่อยพวกเราจะได้รู้ว่าเป็ นคุณแม่ตัวจริงหรือเปล่า” หมาป่ าจึงยกเท้าเกาะที่ หน้าต่าง ซึ่งเมื่อลูกแพะเห็นเท้าสีขาว ลูกแพะจึงหลงกลและเปิ ดประตูให้ แต่ ทันทีที่ประตูเปิ ด หมาป่ าก็กระโจนเข้ามาในบ้าน ทำให้ลูกแพะแตกกระเจิงต้อง วิ่งหาที่ซ่อนตัวกันอย่างจ้าละหวั่น ลูกแพะบางตัวหนีไปซ่อนใต้โต๊ะ บางตัวไปหลบใต้เตียง บางตัวแอบไปอยู่ใน เตาผิง บางตัววิ่งไปซ่อนในห้องครัว บางตัวรีบหนีไปอยู่ในตู้ บางตัวหนีไปอยู่ใต้ อ่างล้างหน้า ส่วนลูกแพะตัวสุดท้องน้องสุดท้ายหนีไปอยู่ในตู้นาฬิกา หมาป่ าพยายามตามหาลูกแพะทีละตัว พอเจอลูกแพะตัวไหน มันก็จะจับลูกแพะ ตัวนั้นกินก่อน หมาป่ าจับลูกแพะกินได้ 6 ตัว เหลือแต่ลูกแพะตัวสุดท้องเพียง ตัวเดียวที่รอดเพราะหมาป่ าหาไม่เจอ

หลังจากนั้นไม่นาน แม่แพะก็กลับมาถึงบ้าน เมื่อแม่แพะเห็นประตูเปิ ดอยู่ และ ข้าวของในบ้านกระจุยกระจายระเนระนาด แม่แพะก็เดาได้ว่าลูกๆ คงโดนหมาป่ า หลอกให้เปิ ดประตูและอาจถูกหมาป่ าจับกินจนหมด แม่แพะใจคอไม่อยู่กับเนื้อ กับตัว แต่แม่แพะไม่ยอมหมดหวัง นางจึงเดินเข้าไปสำรวจภายในบ้านเผื่อว่า เหตุการณ์จะไม่เป็ นอย่างที่นางคิด เมื่อแม่แพะเดินมาถึงนาฬิกาที่ลูกแพะตัวสุดท้องซ่อนอยู่ แม่แพะก็ได้ยินเสียงพูด อันสั่นเครือของลูกแพะดังขึ้นว่า “แม่จ๋า แม่จ๋า หนูซ่อนอยู่ในนาฬิกานี่จ้ะ” เมื่อแม่แพะอุ้มลูกแพะออกจากนาฬิกา ลูกแพะก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่แพะฟั ง เมื่อได้ฟั งเรื่องทั้งหมดแล้ว แม่แพะซึ่งรักลูก ๆ มาก จึงบอกตัวเองว่า “ในโลก นิทาน อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้เสมอ” ดังนั้น แม่แพะจึงฮึดสู้ แล้วเดินออกไปนอก บ้าน เพื่อตามหาหมาป่ าที่บังอาจมากินลูก ๆ ของนาง

เมื่อแม่แพะกับลูกน้อยตามหมาป่ ามาถึงทุ่งหญ้า พวกมันก็เห็นหมาป่ านอนกรน อยู่ แม่แพะค่อย ๆ ย่องไปดูที่ท้องของหมาป่ าที่บวมเป่ งแทบปริเพราะอุตริกิน ลูกแพะเข้าไปถึง 6 ตัว แม่แพะจ้องมองอย่างพินิจพิเคราะห์ นางเห็นว่าท้องของ หมาป่ ามีอะไรกระดุกกระดิกอยู่ข้างใน และแล้ว แม่แพะก็อุทานออกมาว่า “อุเหม่ ลูก ๆ ของฉันที่ถูกหมาป่ ากินเข้าไป ยังคงมีชีวิตอยู่นี่นา นี่มันคือความ มหัศจรรย์ของโลกนิทานชัด ๆ” เมื่อเห็นดังนั้น แม่แพะจึงใช้กรรไกรจัดแจงผ่าท้องหมาป่ า ซึ่งหลังจากคุณแม่ผ่า ได้ไม่ทันไร ลูกแพะก็กระโจนออกมาจากท้องหมาป่ าทีละตัว ทีละตัว ลูกแพะตัว สุดท้องจึงรำพึงว่า “อุเหม่ นี่มันคือความมหัศจรรย์ของโลกนิทานชัด ๆ”

หลังจากที่ลูกแพะทั้ง 6 ตัวกระโจนออกมาจากท้องของหมาป่ าจนครบ โดยที่ ทุกตัว ไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เพราะหมาป่ ากลืนลูกแพะข้าไปทั้งตัวโดยไม่ได้ เคี้ยว แม่แพะและลูกแพะทุกตัวต่างดีใจที่ได้อยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง แต่ก่อน ที่เรื่องราวทั้งหมดจะจบลง แม่แพะบอกกับลูกแพะว่า “บางที หมาป่ าอาจไม่รู้ ว่าพวกเราอยู่ในโลกนิทาน ดังนั้น เพื่อหลอกหมาป่ าให้มันไม่สงสัย เราจะ ต้องหาหินมาใส่เข้าไปท้องหมาป่ าก่อนที่มันจะตื่น” เมื่อแม่แพะพูดจบ ลูกแพะก็แยกย้ายกันไปหาก้อนหินมาใส่ในท้องของ หมาป่ า เมื่อลูกแพะยัดก้อนหินไปจนเต็มท้อง แม่แพะก็รีบเย็บท้องหมาป่ า ด้วยการสอยซ่อนด้ายจนแทบไม่เหลือร่องรอยให้หมาป่ าสังเกตเห็น จากนั้น แม่แพะก็พาลูกแพะทั้งเจ็ดกลับบ้านทันที เมื่อหมาป่ าตื่นนอน มันก็กระหายน้ำ มันจึงเดินไปที่บ่อน้ำ พลางรำพึงว่า “การกินลูกแพะนี่ มันทำให้อิ่มนานดีจัง”

แต่เมื่อหมาป่ าเดินไปถึงบ่อน้ำแล้วก้มลงดื่มน้ำ ก้อนหินในท้องหมาป่ าก็ถ่วง ให้หมาป่ าเสียหลัก จากนั้น มันก็ตกลงไปในบ่อน้ำ และไม่เคยมีใครได้ยิน เรื่ องราวของมันอีก ลูกแพะทุกตัวที่มองดูเหตุการณ์อยู่จึงรำพึงออกมาพร้อม ๆ กันว่า “อุเหม่ นี่ มันคือความมหัศจรรย์ของโลกนิทานชัด ๆ” ในที่สุด “นิทาน” เรื่อง “หมาป่ ากับลูกแพะทั้งเจ็ดตัว” ก็จบลงด้วยดี