นิทานเรื่อง ลูกเป็ดขี้เหร่ หนุ่ม

นิทานเรือง ลูกเป็ดขีเหร่ ณ ป่ าแห่งหนึงมีแม่เป็ดตวั หนึง ฟักไขอ่ ยเู่ ป็นเวลานาน จนกระทงั วนั หนึง ลูกเป็ดตวั นอ้ ย ๆ กเ็ ริมเจาะเปลือกไขอ่ อกมา ทีละตวั ๆ จนเกือบหมด เหลือไข่ใบใหญห่ นึงฟอง ทียงั ไมย่ อม ออก แม่เป็ดจึงนงั กกไขต่ อ่ ไป ในทีสุด ไขใ่ บสุดทา้ ยก็แตกออก ลูกเป็ดโผลอ่ อกมาจากไข่ ตวั โต คอยาว ขนสีเทา รูปร่างน่า เกลยี ด แมเ่ ป็ดรู้สึกสงสยั ในตวั ลูกเป็ดตวั นีมาก คิดในใจว่า คง

ไมใ่ ช่ลูกของเรา วนั รุ่งขึน แม่เป็ดพาลูกเป็ดนอ้ ย ๆ ไปว่ายนาํ ที สระ เพือจะไดท้ ดสอบวา่ ลูกเป็ ดขีเหร่ตวั ใหญ่ จะว่ายนาํ ได้ หรือไม่ ลูกเป็ดวิงแข่งขนั ลงไปลอยคออยใู่ นนาํ และวา่ ยไดอ้ ยา่ ง สวยงาม

ลูกเป็ดขีเหร่ไมม่ ีความสุขเลย เพราะลูกเป็ ดตวั อืน ๆ รุมจิก ตี ดงั นนั วนั หนึงลูกเป็ดขีเหร่จึงหนีไปอยหู่ นองนาํ ใหญ่แห่ง หนึง ลูกเป็ดอาศยั อยทู่ ีนนั เป็นเวลาหลายวนั วนั หนึงมีหมาล่า เนือตวั หนึง วงิ ผา่ นมาพบลูกเป็ ดเขา้ หมานนั หยดุ จอ้ งดลู กู เป็ ด อยคู่ รู่หนึง แลว้ ก็วิงเลยไป \"โธ่เอ๋ย\" ลูกเป็ดพดู \"ฉันคงน่าเกลยี ด มาก จนหมาก็ไม่อยากมอง\"

ลูกเป็ดขีเหร่ไดอ้ อกเดินทางไป จนถึงกระท่อมหลงั หนึง เจา้ ของบา้ นเป็นหญิงแก่ นางเลียงแมวไวต้ วั หนึง แมไ่ ก่ตวั หนึง และแม่ไก่จะออกไขใ่ หห้ ญิงแก่วนั ละ 1 ฟอง หญิงแก่เห็นลูกเป็ด ขีเหร่ ก็คดิ วา่ ถา้ เลียงไวไ้ ม่นานก็คงจะออกไข่ ให้เรากินอกี ได้ วนั ละ 1 ฟอง จึงยอมใหล้ ูกเป็ดอาศยั อยใู่ นห้องดว้ ย เลียงไปจน นาน แต่ลูกเป็ดขีเหร่กย็ งั ไมอ่ อกไขส่ กั ที ประกอบกบั ลูกเป็ดขี เหร่ทะเลาะกบั แมว และไก่ จึงไดห้ นีออกจากบา้ นหญิงแก่ไป

ขณะทีกาํ ลงั เดินออกจากบา้ นหญิงแก่ ลูกเป็ ดเดินไปเรือย ๆ จนถึงสระนาํ แห่งหนึง ก็เลยแวะหยดุ พกั นอน ดว้ ยความ เหนือยออ่ นจนหลบั ไป บงั เอิญมีชาวนาใจดีคนหนึงมาพบเขา้ จึง ไดพ้ าเอาลูกเป็ดขีเหร่ไปอยบู่ า้ น ลูก ๆ ชาวนาดีใจมาก อยากจะ เลน่ ดว้ ย จึงวิงไล่จบั ลกู เป็ด ลูกเป็ ดกลวั บินขึนไปเกาะบนถงั นม พงั นมหกกระจาย เมียชาวนาโกรธมาก ใชเ้ หลก็ เขียไหขวา้ ง ลูก เป็ดวิงหนีออกทางประตหู ลงั แอบซ่อนอยใู่ ตพ้ ุ่มไม้ ลูกเป็ดขีเหร่ไดห้ นีออกมาอยทู่ ีป่ าละเมาะ ริมสระนาํ เป็น เวลานาน เดียวนีลูกเป็ดโตขึนกวา่ เดิมมาก มปี ี กใหญ่ และ แขง็ แรง วนั หนึงลูกเป็ดบินเทียวเล่นรอบ ๆ สระ เผอญิ เหลือบ ไปเห็นนกสีขาว 3 ตวั บินลงไปเล่นอยใู่ นสระนาํ ลูกเป็ดนึกใน ใจวา่ ถา้ เราบนิ ลงไปเล่นในสระนาํ ใหน้ กแสนสวย 3 ตวั นนั จิก เราเสีย จะดีกว่าอยตู่ อ่ ไป โดยมีรูปร่างน่าเกลยี ดอยา่ งนี

ลูกเป็ดขีเหร่นึกในใจ แลว้ กก็ ม้ ลงดูเงาของตวั เองในนาํ แต่ แลว้ กต็ อ้ งแปลกใจ ทีเห็นเงาเป็นหงส์แสนสวย ต่อไปนีเราไม่ได้ เป็นลูกเป็ดขีเหร่อีกแลว้ ฝงู หงส์ในสระลอยเขา้ มาใกล้ และพา กนั ทกั ทาย พวกเดก็ ๆ ร้องวา่ มีหงสม์ าใหม่อกี หนึงตวั แลว้ หงส์ ตวั ใหม่สวยทีสุด แตห่ งส์ตวั ใหม่ไมไ่ ดล้ าํ พองใจเลย เขานึงถึง คนื ก่อน ๆ เมือครังยงั เป็นลูกเป็ดขีเหร่ แลว้ ฝงู หงส์ก็พากนั บิน ขึนจากนาํ โดยมีหงส์ตวั ใหม่บินเขา้ ฝงู ไปดว้ ยอยา่ งมีความสุข

นทิ านเรืองนีสอนให้รู้ว่า : ถึงแมเ้ ราจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราสามารถเลือกเป็นในสิง ทีดีได้ หากรู้จกั อดทน เรียนรู้ และต่อสู้ฟันฝ่ ากบั อุปสรรคต่าง ๆ รู้จกั นาํ ประสบการณ์ชีวติ เหลา่ นนั มาพฒั นาตวั เอง แลว้ เสน่ห์ที อยภู่ ายในตวั เรากจ็ ะค่อย ๆ ปรากฎชดั ออกมา อยา่ งเช่นลูกเป็ดขี เหร่ทีเติบโตกลายเป็นหงส์แสนสวยนนั เองคะ่