ม4 ลักษณะของภาษาไทย

ลกั ษณะของภาษาไทย ๑. ตวั อกั ษรไทยมีทงั้ หมดกต่ี วั ๒. พยัญชนะมกี ี่รูป กเ่ี สียง ๓. สระมกี ร่ี ูป กีเ่ สียง ๔. วรรณยุกตม์ กี รี่ ูป กี่เสียง ๕. ลักษณะของภาษาไทยมาอยา่ งน้อย ๕ ขอ้ ๖. คาว่า แมว มกี ่พี ยางค์ บอกองคป์ ระกอบของคาว่า “แมว” ๗. มะละกอ มีก่ีพยางค์ กี่คา ๘. ยกตวั อยา่ งคาตอ่ ไปนีม้ า ๒ คา คาซา้ คาซ้อน คาประสม

ลักษณะ •คาโดด สาคัญ •สะกดตรงตามมาตรา •คาเดยี วหลายความหมาย/หนา้ ท่ี เสียงใน •ภาษาเรียงคา ภาษา •คาขยายไวห้ ลงั คาหลกั •ลกั ษณนาม •เสยี งสระ •สรา้ งคาใหม่ •เสียงพยญั ชนะ •ระดบั เสียงสงู ต่า •เสยี งวรรณยกุ ต์ •ภาษามีระดบั •มีตวั อกั ษรและอกั ขรวธิ ีของตนเอง ส่วนประกอบ •สระวางไดห้ ลายตาแหนง่ •เขียนเสยี งตา่ งๆ ไดม้ าก •คาพอ้ ง •มีจงั หวะและวรรคตอน ของภาษา • องคป์ ระกอบพยางค์ • องคป์ ระกอบคา

ลกั ษณะของภาษาไทย • คาโดด - พยางคเ์ ดยี ว มีความหมาย เชน่ พอ่ แม่ พ่ี นอ้ ง ดา • สะกดตรงตามมาตรา - นก กบ กระโดด เคย ขาว • คาเดยี วหลายหน้าท่ี - ไก่ขนั ขนั นา้ พระฉนั เพล ฉนั กินขา้ ว • ภาษาเรียงคา (ป/ก/กรรม ในประโยค) - นกจกิ หนอน หมาเหา่ • คาขยายไว้หลัง - มา้ ดา กระตา่ ยขาว • ลักษณนาม - ฉนั กินขา้ ว ๑ จาน ปากกา ๒ ดา้ ม เตา่ ๒ ตวั

ลกั ษณะของภาษาไทย • สร้างคาใหม่ คาประสม คา + คารวมกนั = ใหม่ พดั ลม ลกู นา้ ลกู เสือ คาซา้ คาท่ยี า้ ใช้ ๆ เช่น รบี ๆ (ความหมายเพ่มิ ขนึ้ ) คาซอ้ น คา + คา คลา้ ยกนั /แยง้ กนั รวมกนั ซอ้ นเสียง(ซ/ซ) - สีสนั ดกึ ด่นื ซุกซน ซอ้ นความหมาย - บา้ นเรอื น บาปบญุ ใหญ่โต โศกเศรา้

ลกั ษณะของภาษาไทย • ระดับเสยี งสูงตา่ (เสยี งวรรณยกุ ต)์ ปา ป่า ปา้ ป๊ า ป๋ า เสอื เส่ือ เสือ้ • ภาษามรี ะดบั - เป็ นทางการ กง่ึ ทางการ ไม่เป็ นทางการ กู ฉนั ขา้ พเจา้ กระผม เกลา้ กระผม ขา้ พระพทุ ธเจา้ เสวย รบั ประทาน กิน ผกั ทอดยอด - ผกั บงุ้ ปลามจั ฉะ - ปลารา้

ลกั ษณะของภาษาไทย • มตี วั อักษรและอกั ขรวธิ ขี องตนเอง เขียนหนงั สือจากซา้ ยไปขวา พยญั ชนะ ๔๔ รูป ๒๑ เสยี ง สระ ๒๑ รูป ๒๔ เสียง วรรณยุกต์ ๔ รูป ๕ เสยี ง • สระวางไดห้ ลายตาแหน่ง กา เก กู ก่ี

ลกั ษณะของภาษาไทย • เขียนเสยี งต่างๆ ได้มาก ภาษาไทยมเี สียงพยญั ชนะมาก แบง่ ระดบั เสยี งตา่ งกนั ถงึ ๓ ระดบั (อกั ษรสงู กลาง ต่า) มีเสยี งสระเสยี งสนั้ ยาวถึง ๒๔ เสียง มีวรรณยกุ ตท์ าใหเ้ สียงสงู ต่าตา่ งกนั อีก ๕ ระดบั ภาษาไทยจงึ เขยี นเสียงตา่ งๆ ไดม้ าก เชน่ คาเลยี นเสียงธรรมชาติ หรอื คา ท่ีมาจากภาษาตา่ งประเทศ เช่น ฝนตกเปาะแปะ ตดี งั เผียะ กิน เกีย๊ ว อิเลก็ ทรอนิกส์ อายิโนะโมะโตะ๊ (มีการเขียนถ่ายทอด เสยี งไดม้ าก)

ลกั ษณะของภาษาไทย • คาพอ้ ง คาพอ้ งรูป – เกิดจากการนาคาจากภาษาอ่ืนๆ เขา้ มาใช้ แลว้ ออกเสยี ง อา่ นตามลกั ษณะคาไทยท่ีพอ้ งเสียงกนั แตค่ งรูปการเขียนตวั สะกด การนั ตแ์ ตกตา่ งกนั ไป เพ่ือแสดงถงึ ท่ีมาและความหมายของคา คาพ้องเสียง – เกิดจากการแจกรูปพยญั ชนะเสียงเดยี วกนั หรอื ผนั อกั ษร คู่ เชน่ เขน่ ฆา่ ของมคี า่ ตวั ขา้ ค่นั กลาง ขนั้ บนั ได หนา้ ตา น่ารกั คณุ ยา่ ตน้ หญา้ แมย่ า่ นาง • มีจงั หวะและวรรคตอน มีเวน้ วรรคตอนเพ่ือแบง่ ความ จงั หวะพดู

สุขอยทู่ ใ่ี จ ถงึ ยากจนอยา่ งไรข้าไม่สน ขอเปรอปรนความสุขทกุ สถาน ใหร้ ู้ซงึ้ ในใจไดส้ าราญ ทกุ วันวารอมิ่ อุ่นละมุนใจ

สุขอยู่ทใ่ี จ ด้วยนา้ พกั นา้ แรงทแ่ี ขง็ ขัน ทกุ ววี่ ันไร้ทุกขส์ ุขสดใส เพราะทุกอย่างนั้นอยู่ทหี่ วั ใจ ทุกขห์ รือสุขกาหนดไดด้ ้วยใจเอย P19

กจิ กรรม อธิบายว่าข้อความนีแ้ สดงใหเ้ หน็ ถงึ ลักษณะเฉพาะ ของภาษาไทยอยา่ งไร ๑. เดก็ ๆ หนีพเี่ ลีย้ งไปเล่นซุกซนจนเนือ้ ตัวมอมแมม ๒. พดู ปากกล้าคารมคมเป็ นกรด พดู ประชดหมดสนุก เพอ่ื นลุกหนี ๓. เสียงโหมง่ หม่อง ฆอ้ งตเี คล้าป่ี พาทย์ เสียงเตรง เตร่ง เตร๊ง ระนาดซัดจงั หวะ เสยี งตะโพน เทง่ ตงิ ตงิ เทง่ ป๊ ะ เสยี งกลองแขก โจะ๊ จะ๊ จะ๊ โจ๊ะ โจะ๊

กจิ กรรม อธิบายว่าข้อความนีแ้ สดงใหเ้ หน็ ถงึ ลักษณะเฉพาะของภาษาไทยอย่างไร ๔. เธอเลอื กสรรเสือ้ ผ้าทมี่ สี สี ันสดใสเพอ่ื สวมใส่ไปงานสังสรรคค์ นื นี้ ๕. เมอื่ เขาเป็ นหวดั เขามักเขยี นหวัด ๖. คาว่านาน่าน้า ปาป่ าป้า ใหย้ ลยนิ

กจิ กรรม อธิบายว่าข้อความนีแ้ สดงใหเ้ หน็ ถงึ ลักษณะเฉพาะ ของภาษาไทยอย่างไร ๗. เมอื่ เดก็ เกดิ มามคี าเรียกวงศญ์ าติ เช่น ป่ ู ย่า ตา ยาย ลุง ป้า น้า พอ่ แม่ ๘. ไกท่ าอาหารไดห้ ลายอยา่ งเช่น ไกย่ า่ ง ไกท่ อด ไก่รวน ไกเ่ คเอฟซี หอ่ หมกไก่ แกงไก่ ๙. เธออย่าหยดุ เดนิ ๆ เข้า เร็วๆ ซ่ี พๆ่ี กาลังรอเราอยู่

กจิ กรรม อธบิ ายว่าข้อความนีแ้ สดงใหเ้ หน็ ถงึ ลักษณะ เฉพาะของภาษาไทยอย่างไร ๑๐. จะกอดแกว้ ดว้ ยกลอนขจรกรุ่น เป็ นอกหนุนอุ่นเนือ้ เมอื่ นอนหนาว จะร้อยดาวเรียงดวงเป็ นรวงดาว สว่างพราวกะพริบพริม้ ชมฉิมพลี ...

จบกจิ กรรม ติดตามเฉลยไดใ้ นช่วั โมงเรยี นนะ