Senior ghost

SENIOR GHOST ผี รุ่น พี่ เร่ืองโดย : จารวุ ัฒน คงหนิ้ อาชีพ : พนักงานบรษิ ทั

เรอ่ื งนเี้ กดิ ข้นึ เม่ือประมาณ พ.ศ.2550 ขณะท่ผี ม กําลังศึกษาอยชู ้นั ปท ี่ 2 ท่มี หาวทิ ยาลยั แหงหนึ่ง ในจงั หวดั นครปฐม ชว งน้ันเปนชว งสอบ ผม และกลมุ เพอ่ื นนดั ตวิ หนังสอื เตรยี มสอบกัน หลังตกึ คณะตอนประมาณ 2-3 ทุม

ซ่ึงบริเวณดงั กลาวนนั้ มลี กั ษณะเปนพื้นตา งระดับที่ เชอื่ มกับตกึ สูงจากพ้นื ประมาณ 1 เมตร มขี ั้นบัน ไดเล็กๆ 4-5 ข้ันเพอื่ เขาสตู กึ และมลี านโลงๆ สีเ่ หล่ียมจตุรัส ผมและกลมุ เพ่ือนนัง่ ตวิ กนั บรเิ วณ ขน้ั บันได ผมนัง่ ตรงบันไดช้ันลา งสุดโดยหนั หนา เขาหากันเปน วงกลม แลวทวนเน้อื หากันใน ลักษณะถาม-ตอบ แตเ น่ืองจากผมไมไ ดอา นมา (ตามไมทัน) เลยหนั หนาออกไปทางลานเพ่อื ทจ่ี ะ อา นหนงั สือเอง

ขณะนั้นเองผมไดเหลือบไปทางซา ย เห็นขากางเกงสีดาํ ของใครคน หนึ่งอยูบนรถมอเตอรไซคของเพ่ือนผมทจี่ อดอยู จงึ หันข้ึนไปมอง เหน็ เปนผูชายผมส้นั เกือบๆ สกนิ เฮดใสช ุดนกั ศกึ ษากมหนา อยโู ดยนง่ั อยูบ นเบาะหลงั ในลักษณะน่ังหันหลังออก ผมอึง้ ไปประมาณ 2-3 วิฯ และรบี หันหนา กลับเขา วงตวิ ทนั ที เพราะแถวน้นั มแี คก ลุมเพอ่ื น ผมเทา น้นั คงไมม ใี ครกลา นัง่ มอเตอรไซคของคนอื่น

ผมนงั่ ฟง ติวไปเรอื่ ยและไมกลา หนั หลงั กลับ ตวิ ถงึ ประมาณ เกอื บเท่ยี งคืนเลยจะไปตวิ กนั ตอ ที่หอเพอ่ื น ผมจึงกลับหอกบั เพื่อนโดยซอ นมอเตอรไซคค นั น้ันแหละครับ พอถงึ หอเลยเลา สิ่งท่ีเจอใหเ พื่อนๆ ฟง ทีนี้ไมมใี ครกลา กลบั หอตัวเองกนั เลย ครบั เลยนอนหอ งเพื่อนอดั กันไป 5-6 คน แตก น็ อนไมหลบั กนั เลยมเี พอ่ื นคนหนึ่งเสนอวาพรุงนี้ใหไปเลน ผีถวยแกว กนั เพ่ือจะไดรวู าอะไรเปน อะไร

วนั รงุ ขึ้นเลยไปเลน ผเี หรยี ญ (แบบผถี วยแกวแตใชเ หรียญ) กัน ครับ ตอนประมาณสองทมุ โดยกอนเลนน้ันกพ็ ากันไปไหวศ าล เจา ตรงหนาคณะกันกอ น จากนัน้ ก็ไปทีบ่ ริเวณทเ่ี จอเหตุการณก นั ซ่งึ ระหวางทางทก่ี ําลังจะไปนั้นมรี นุ พ่ี 3-4 คนที่อยแู ถวน้ันพอดี มาขอดดู วย เลน ทัง้ หมดประมาณ 5 หรือ 6 คนนแี่ หละครบั ผม และกลมุ รุนพี่ไมไ ดเลน ดว ย ยืนดหู า งๆ

เมอื่ เพื่อนๆ เร่มิ เลน เหรยี ญมนั ก็ขยับไปทีละคําๆ แตม นั ไมเ ปนภาษาเลยครบั ฐยนพรย อะไรประมาณนี้ ถามวา ช่อื อะไร ผูช ายหรอื ผหู ญงิ ก็จะเปน คาํ มั่วๆ อยางน้นั ตลอด ผา นไปสักสิบนาทีก็หยุดขยับ เลยทําการเชิญมา ใหม ใชพ ีค่ นท่มี าเมือ่ วานรึเปลาคะ” เพือ่ นผมคนหนึ่งใน วงท่เี ลนถาม ทนั ใดนั้นเหรียญกข็ ยบั ไปที่ ‘ใช’ จากน้นั กต็ ามมาดว ยคาํ ถามจากในวงมากมาย เชน เสยี ชีวติ มา แลวกีป่  ชอ่ื อะไร ตอ งการใหชวยทาํ บุญไหม เหรียญก็ วิง่ ไปตามคาํ ถาม จนพ่เี ขาออกไปครบั

สรปุ ความไดวา พ่ีเขาช่ืออะไรสกั อยา งผมจาํ ไมไ ดค รบั ตอบเปน ช่อื จริง เสียชวี ิตมาแลวประมาณ 32 ป (ถานับ รนุ คอื ประมาณรนุ 6-7 ครับ เพราะผมเปนรนุ 39) ไม ตอ งการอะไร แตพ เ่ี ขาบอกแความีเรอ่ื งอยากบอก (แตก ็ ออกไปกอ นทจ่ี ะบอกครบั )

ท่ีพีคกวานั้นคือกลุมรนุ พี่ท่ียนื ดมู าเลาให ฟงทีหลังวา เห็นผชู ายผมสัน้ ใสชุด นกั ศึกษายนื กมหนา อยหู ลังเพื่อนในวง ตอนท่ีวิญญานแรกตอบไมเ ปน ภาษา พวก ผมเลยเดากนั วาวิญญาณแรกอาจเปน ผเี จา ทโี่ บราณหรอื ผีที่ศาลท่ีไปไหวกันมา แต เนือ่ งจากอาจไมรตู ัวอกั ษรเลยเปนคาํ มว่ั ๆ แบบนั้น สวนพีค่ นน้นั เขาคงมาไมทัน เลย ยนื รอใหเรียก