หลักศิลาจารึก หลักที่ 1 ด้านที่ 2

หลักศิ ลาจารึก หลักที 1 ด้านที 2

เนอื หาสาระสํ าคญั ในศิลาจารกึ พอ่ ขนุ รามคาํ แหงมหาราช ดา้ นที ๒ ๑. กลา่ วถงึ พระราชกรณียกจิ และขนบธรรมเนยี มในกรุงสุโขทยั ๒. เรอื งของการสรา้ งพระแทน่ มนงั ศิลาบาตรเมอื มหาศักราช 1214 ๓. เรอื งการสรา้ งพระมหาธาตเุ มอื งศรสี ัชนาลยั เมอื มหาศักราช 1207 ๔. เรอื งการประดษิ ฐอ์ กั ษรไทยขนึ เมอื มหาศักราช 1205 ตอนนี ไมใ่ ช้คาํ วา่ \"ก\"ู เลย ใช้คาํ วา่ พอ่ ขนุ รามคาํ แหง

จารึกของพ่อขุนรามคาํ แหงมหาราช

ศิลปกรรม สถาปตยกรรม ในสมัยสุโขทยั ไดพ้ ัฒนา สถาปตยกรรมทเี ปนแบบเฉพาะของตนเอง เช่น เจดยี ์ทรงดอกบัวตมู หรือทรงพุ่มขา้ ว บิณฑ์

ประติมากรรม ส่ วนใหญเ่ ปนการสร้างพระพุทธรูป มี เอกลกั ษณ์ คอื ความอ่อนช้อย งดงาม จนไดร้ ับ การยกยอ่ งวา่ เปนพระพุทธรูปทสี วยงามทสี ุด ของไทย

ขนบธรรมเนียมประเพณี ส่ วนใหญม่ ักเกยี วขอ้ งกบั พระพุทธศาสนา เช่น ประเพณีการบวช การทาํ บุญเขา้ พรรษา ออกพรรษา และประเพณีทอดกฐนิ

ประเพณี ในรัชสมัยพ่อขุนรามคาํ แหง เรียกประเพณีลอยกระทงนีวา่ \"พิธจี องเปรียญ\" หรือ \"การลอยพระประทปี \" และมีหลกั ฐานจากศิลาจารึกหลกั ที 1 กลา่ วถึงงานเผา เทยี นเลน่ ไฟวา่ เปนงานรืนเริงทใี หญ่ ทสี ุดของกรุงสุโขทยั ทาํ ให้เชือกนั วา่ งานดงั กลา่ ว น่าจะเปนงานลอยกระทงอยา่ งแน่นอน

อักษรไทย เปนมรดกทางวฒั นธรรมทพี อ่ ขนุ รามคาํ แหง มหาราชทรงประดษิ ฐข์ นึ โดยดดั แปลงมาจาก อกั ษรขอมและอกั ษรมอญใหม้ ลี กั ษณะเฉพาะ คอื เขยี นสระและพยญั ชนะอยใู่ นบรรทดั เดยี วกนั และมรี ูปวรรณยกุ ตต์ ามระดบั เสียงพดู และยู เนสโก ไดป้ ระกาศขนึ ทะเบยี นศิลาจารกึ พอ่ ขนุ รามคาํ แหงเปนเอกสารมรดกความทรงจําของ โลก

มลี กั ษณะเปนเครอื งปนดนิ เผาเคลอื บเนอื ละเอยี ด เครอื งสังคโลกสุโขทยั ส่วนใหญจ่ ะเคลอื บสีเขยี ว ขดู ขดี ลวดลายตกแตง่ ไวใ้ ตเ้ คลอื บ ตอ่ มาจึงเขยี น สีดาํ ใตเ้ คลอื บ อาจไดร้ บั อทิ ธพิ ลมาจากเครอื ง ถว้ ยจีน เครืองสั งคโลก

การชลประทาน พระมหากษัตรยิ แ์ ละชาวสุโขทยั นําระบบชลประทาน มาใช้แกป้ ญหาทางธรรมชาติ โดยระบบชลประทานที สุโขทยั นํามาใช้มหี ลายลกั ษณะ ดงั นี เหมอื งฝาย ฝาย คือ เขือนทีทําขวางลาํ นา เพือทดนาให้ ไหลไปส่ ูคลองส่ งนาซึ งจะส่ งต่อไปยังทีเพาะปลูก ทํานบ (สรีดภงส์) คือ คันดนิ ทีทําขึนเปนแนวสําหรับ กนั หรือบังคับนาในฤดูฝนให้ไหลไปตามทิศทางที ต้องการ

การเมืองการปกครอง ปรากฏขอ้ ความในศิลาจารกึ พอ่ ขนุ รามคําแหงวา่ พอ่ ขนุ รามคําแหง ทรงใช้พระราชอํานาจในการยตุ ธิ รรมและนิตบิ ญั ญตั ไิ วด้ งั ตอ่ ไปนี 1) ราษฎรสามารถคา้ ขายไดโ้ ดยเสรี เจา้ เมอื งไมเ่ รยี กเกบ็ จงั กอบ หรอื ภาษีผา่ นทาง 2) ผใู้ ดลม้ ตายลง ทรพั ยม์ รดกกต็ กแกบ่ ตุ ร 3) หากผใู้ ดไมไ่ ดร้ บั ความเปนธรรมในกรณีพพิ าท กม็ สี ิทธไิ ปสันกระดงิ ทแี ขวนไวห้ น้าประตูวงั เพอื ถวายฎกี าตอ่ พระมหากษัตรยิ ไ์ ด้ พระองคก์ จ็ ะทรงตดั สินดว้ ยพระองคเ์ อง

ศิลาจารึกเปนหลกั ฐานอยา่ งหนึงทบี รรพชนสมัยโบราณสร้างขึนเพือ ถา่ ยทอดเรืองราวให้อนุชนรุ่นหลงั ไดท้ ราบเรืองทเี กิดขึนในอดตี ในช่วงเวลาที มีการจารึกศิลานันๆ นอกจากนีศิลาจารึกยงั เปนหลกั ฐานสํ าคญั อยา่ งหนึง ในการศึกษาวิชาประวตั ิศาสตร์และโบราณคดี การจัดลาํ ดบั ความสํ าคญั ของหลกั ฐานและเอกสารอ้างอิงนัน ขอบคณุ คะ่

สมาชิกในกลุม่ ด.ญ กญั ญารตั น์ บญุ มี เลขท1ี 2 ด.ญ ชลธชิ า ด.ญ ชตุ กิ าญจน์ พมิ พท์ อง เลขท1ี 7 ด.ญ พดั ชา ด.ญ พชิ ญาภรณ์ บญุ เพง็ เลขท1ี 8 ด.ญ รววิ รรณ ด.ญ รุง่ ทพิ ย์ ชาวไทย เลขท2ี 9 ด.ญ ศศิวมิ ล แสงทวปี เลขท3ี 0 กา้ วหน้าวาณิช เลขท3ี 5 วมิ ล เลขท3ี 6 เอกศิริ เลขท4ี 1