โคลงโลกนิติ ม.1

โคลงโลกนิ ติ ชนั้ มธั ยมศกึ ษาปีท่ี ๑

โคลงโลกนิ ติ อ่านวา่ (โคลง – โลก – กะ –นดิ ) คำวำ่ “นติ ”ิ แปลว่ำ กฎหมำยหรือแบบแผน ดงั นั้น โคลงโลกนิตจิ งึ หมำยถึง โคลง ทว่ี ำ่ ด้วยเรอื่ งกฎของโลก ถอื เปน็ วรรณคดคี ำสอน แนวทำงในกำรดำเนนิ ชีวิต เน้นกำรเตือนสติ ผู้อ่ำน โดยกลำ่ วถงึ ควำมเปน็ จรงิ ที่เกิดข้นึ กบั มนุษย์

โคลงโลกนิ ติ ทม่ี า โคลงโลกนิตเิ ป็นสุภำษติ เกำ่ แก่ทม่ี มี ำตัง้ แตว่ มัยโบรำณ ซึง่ ไมท่ รำบผแู้ ตง่ แตค่ ำดวำ่ เป็น นักปรำชญ์ในสมัยกรุงศรอี ยธุ ยำไดเ้ ลอื กคำถำ สภุ ำษิตภำษำบำลแี ละสนั สกฤต จำกคัมภรี ์ตำ่ ง ๆ มำแปลรวมกนั เปน็ เรือ่ งเรียกว่ำ “โคลงโลกนิติ” ต่อมำในสมัยพระบำทสมเด็จพระน่งั เกล้ำเจำ้ อยู่หัว (รชั กำลท่ี ๓) ไดโ้ ปรดเกลำ้ ฯ ให้ชำระ โคลงโลกนติ ขิ ้ึนมำใหม่ โดยมอบหมำยให้สมเด็จพระเจำ้ บรมวงศ์เธอ กรมพระยำเดชำดิศร เปน็ ผู้ชำระ เพ่ิมเตมิ ขึ้นมำใหม่ ใหป้ ระณีตและไพเรำะ เพรำะของเกำ่ ทคี่ ดั ลอกกันตอ่ ๆ มำน้นั มีถอ้ ยคำที่ผิดพลำดเป็น จำนวนมำก

ผแู้ ต่ง สมเด็จพระเจำ้ บรมวงศเ์ ธอ กรมพระยำเดชำดศิ ร - ประสูตเิ มอ่ื วันเสำร์ ท่ี ๑๑ พฤษภำคม พ.ศ. ๒๓๓๖ - เปน็ พระรำชโอรสพระองค์ท่ี ๑๕ ในพระบำทสมเดจ็ - พระพทุ ธเลิศหล้ำนภำลัย (รชั กำลท่ี ๒) - พระองคส์ ้นิ พระชนม์ลงในสมยั รัชกำลที่ ๔ พระพระชนั ษำ รวมทัง้ ส้ิน ๖๗ ปี - พระองค์ทรงเปน็ ตน้ รำชสกลุ “เดชำติวงษ”์

ลกั ษณะคำประพนั ธ์ โคลงโลกนิติ แตง่ ดว้ ยโคลงสส่ี ภุ าพ โคลงสี่สุภำพ คือ โคลง กลอนชนิดหนึ่งท่ีผู้แต่งนิยมแต่งกันมำก เน่ืองด้วยเสน่ห์ในกำรบังคับเสียงของ คำท่ีจะต้องเป็น “เสียงเอก” และ “เสยี งโท”

โคลงโลกนิ ติ โคลงโลกนติ ิ ท่ีสมเดจ็ พระเจำ้ บรมวงศ์เธอ กรมพระยำเดชำดิศร ทรงชำระมีทง้ั หมด ๔๐๘ บท จดุ ประสงคใ์ นกำรแตง่ โคลงโลกนติ ิ เพอื่ เปน็ ข้อคิดเตือนใจ ให้ข้อเสนอแนะท่ีเกย่ี วข้องกับพฤตกิ รรม ของคนในสงั คม มงุ่ สอนใหค้ นเป็นคนดีและปฏิบตั ิตนไดอ้ ย่ำงถูกตอ้ งในสังคม นำควำมรูไ้ ปใชใ้ นชวี ิตประจำวัน และกำรอยู่ร่วมกันอย่ำงมีควำมสขุ ซึง่ โคลงโลกนติ ินไ้ี ด้จำรึกลงบนแผ่นสลิ ำและประดับไว้ทีว่ ัดพระเชตุพนวิมลมงั คลำรำม และบนั ทึกไวใ้ นสมดุ ไทย

โคลงโลกนิ ติ แผน่ ศลิ ำจำรกึ โคลงโลกนติ ิ ที่ประดบั รอบบริเวณวัดเชตพุ นวมิ ลมังคลำรำม

โคลงโลกนิ ติ ตัวอยำ่ งของสมุดไทย

โคลงโลกนิ ติ โคลงโลกนิติทส่ี มเด็จพระบรมวงศเ์ ธอกรมพระยำเดชำดิศร ทรงชำระขึน้ ใหม่นี้ มีบทนำอยู่ ๒ บท คอื อญั ขยมบรมนเรศร์เรอื้ ง รำมวงศ์ พระผำ่ นแผ่นไผททรง สืบไท้ แสวงยิ่งสง่ิ สดบั องค์ โอวำท หวงั ประชำชนให้ อ่ำนแจ้งคำโคลง

คำศพั ท์ ๑. อญั ขยม หมำยถึง คำสรรพนำบรุ ษุ ท่ี ๑ คำทก่ี วใี ช้แทนตัวเอง ซงึ่ ใน คำประพันธอ์ ำจหมำยถึงข้ำพเจ้ำ ในทีนใี้ ชแ้ ทนสมเดจ็ พระเจ้ำบรมวงศ์เธอกรมพระยำเดชำดิศร ๒. บรมนเรศน์ หมำยถึง ผเู้ ป็นใหญ่, พระเจ้ำแผ่นดนิ ๓. รำมวงศ์ หมำยถึง เชือ้ สำยหรือเผ่ำพันธุ์ของพระรำม ๔. ไผท หมำยถงึ แผน่ ดิน ๕. ไท้ หมำยถงึ ผูเ้ ปน็ ใหญ่ ๖. โอวำท หมำยถงึ คำส่ัง, คำสอน ๗. พระผำ่ นแผน่ ไผททรง หมำยถึง พระบำทสมเด็จพระนั่งเกล้ำเจ้ำอยหู่ ัว (รชั กำลท่ี ๓)

ควำมหมำย อัญขยมบรมนเรศร์เรอื้ ง รำมวงศ์ พระผ่ำนแผน่ ไผททรง สืบไท้ แสวงยงิ่ สิง่ สดบั องค์ โอวำท หวงั ประชำชนให้ อ่ำนแจง้ คำโคลง ผู้แต่ง (สมเด็จพระเจ้ำบรมวงศ์เธอกรมพระยำเดชำดศิ ร) ไดร้ บั พระบรมรำชโองกำรจำก สมเด็จพระนัง่ เกลำ้ เจ้ำอยู่ ให้รวบรวมคำสอนท่มี ีประโยชน์ เพอ่ื นำมำให้ประชำชนได้อ่ำน

โคลงโลกนิ ติ ครรโลงโลกนติ นิ ้ี นมนำน มแี ต่โบรำณกำล เกำ่ พรอ้ ง เป็นสุภสิตสำร สอนจติ กลดง่ั สรอ้ ยสอดคล้อง เวย่ี ไวใ้ นกรรณ

๑. ครรโลง คำศพั ท์ ๒. พรอ้ ง ๓. สภุ สติ หมำยถึง โคลง, แบบอยำ่ งคำประพนั ธ์ ๔. กลด่งั หมำยถงึ พูด, กล่ำว, ร้อง ๕. เวยี่ หมำยถงึ สุภำษิต (ถ้อยคำหรือข้อควำมที่กลำ่ วสบื ตอ่ กนั มำช้ำนำน ๖. กรรณ หมำยถึง เหมือนกับ เปรียบได้กับ หมำยถึง คล้อง, ทัดไว้ หมำยถงึ หู

ควำมหมำย ครรโลงโลกนิติน้ี นมนำน มแี ต่โบรำณกำล เกำ่ พร้อง เปน็ สุภสิตสำร สอนจิต กลด่งั สรอ้ ยสอดคลอ้ ง เวีย่ ไวใ้ นกรรณ โคลงโลกนติ ิน้ีมีมำต้ังแตส่ มยั โบรำณ เป็นสุภำษิตสอนใจที่ควรจดจำ เปรยี บไดก้ ับเปน็ เครอ่ื งประดบั หู

คณุ ค่ำของวรรณคดี คณุ คา่ ดา้ นวรรณศลิ ป์ โคลงโลกนิติ มีควำมโดดเด่นในด้ำนกำรใช้อปุ มำ (กำรเปรยี บเทียบ) เพื่อให้เหน็ ภำพได้อย่ำง ชดั เจน ซึ่งสิง่ ที่นำมำเปรยี บเทียบกนั น้นั มสี ภำพท่ีตำ่ งกนั เพ่ือให้ผอู้ ่ำนเห็นถงึ ควำมแตกต่ำง และสำมำรถ เข้ำใจได้ง่ำย

โคลงโลกนิ ติ มิตรพำลอย่ำคบให้ สนทิ นกั พำลใชม่ ติ รอยำ่ มัก กลำ่ วใกล้ ครั้นครำวเคยี ดคมุ ชกั เอำโทษ ใสน่ ำ รูเ้ หตสุ งิ่ ใดไซร้ สอ่ สิ้นกลำงสนำม กลำงสนำม หมำยถงึ ในทีช่ ุมชน แปล อย่ำชดิ ใกล้สนทิ กับคนพำล เพรำะคนพำลจะไมม่ ีควำมเปน็ เพื่อน นกึ เคอื งเรำเม่ือใดกจ็ ะหำเรอื่ งเรำ รู้ควำมลบั ใดของเรำก็จะเอำไปเปดิ เผยให้คนอนื่ ๆ รู้ สอนให้ไม่ทำตำมอย่ำงผอู้ นื่

โคลงโลกนิ ติ รนู้ อ้ ยวำ่ มำกรู้ เรงิ ใจ กลกบเกดิ อยใู่ น สระจอ้ ย ไปเ่ หน็ ชเลไกล กลำงสมทุ ร ชมวำ่ นำ้ บอ่ น้อย มำกลำ้ ลกึ เหลือ กลกบเกิดอย่ใู น สระจ้อย หมำยถงึ เปรียบได้กบั กบที่อยูใ่ นสระเลก็ ชเล หมำยถึง ทะเล แปล คนรู้น้อยแต่หลงคิดวำ่ รู้มำก กเ็ หมอื นกับกบทอ่ี ยู่ ในสระไม่เคยเห็นทะเล จงึ คดิ ว่ำนำ้ ในสระนี้มมี ำกแลว้

โคลงโลกนิ ติ พระสมทุ รสุดลกึ ลน้ คณนำ สำยด่งิ ทิ้งทอดมำ หย่งั ได้ เขำสงู อำจวดั วำ กำหนด จิตมนุษยน์ ไ้ี ซร้ ยำกแท้หยง่ั ถงึ ฯ สำยด่ิง หมำยถงึ เครื่องมือวัดระยะควำมลกึ หรอื ระยะทำงตรงจำกบนลงลำ่ ง แปล แมม้ หำสมุทรจะลึกเพียงใดก็ตำม มนษุ ยก์ ็สำมำรถวัดควำมลึกได้ ขุนเขำแม้ จะสงู สดุ ฟำกฟ้ำก็วดั ควำมสงู ของยอดได้ แต่จิตมนุษยน์ ้คี ำดเดำไดย้ ำก สอนให้รู้จักพิจำรณำคนและรูจ้ ักคบเพอ่ื น

โคลงโลกนิ ติ รกั กันอยู่ขอบฟำ้ เขำเขียว เสมออยหู่ อแหง่ เดียว รว่ มห้อง ชงั กนั บ่แลเหลียว ตำต่อ กนั นำ เหมอื นขอบฟ้ำมำป้อง ปำ่ ไม้มำบัง แปล คนทรี่ กั กันแม้จะอยหู่ ่ำงกันสุดหลำ้ ฟำ้ เขียวกเ็ หมอื นอยู่ใกล้กนั ผิดกบั คนท่ี เกลียดกนั แม้จะอยใู่ กล้กัน ก็เหมือนมขี อบฟ้ำปำ่ เขำมำบดบัง

โคลงโลกนิ ติ สนมิ เหลก็ เกดิ แต่เนอ้ื ในตน กินกดั เนอ้ื เหล็กจน กรอ่ นขร้ำ บำปเกิดแตต่ นคน เปน็ บำป บำปยอ่ มทำโทษซ้ำ ใส่ผูบ้ ำปเอง ขร้ำ คือคำว่ำ ครำ่ หมำยถึง เกำ่ มำก แปล ผลที่เกิดข้นึ กับเรำย่อมมีเหตจุ ำกกำรกระทำของเรำทัง้ สน้ิ ดยี อ่ มได้รบั ผลดีตอบแทน ทำชั่วผลท่ีเกิดจำกกำรทำชั่วนน้ั ยอ่ มกัดกร่อนใจซ่งึ เปรียบได้กบั สนมิ กัดกรอ่ นเนื้อเหลก็ ใหผ้ พุ งั ไป สอนให้ทำควำมดี

โคลงโลกนิ ติ นกน้อยขนนอ้ ยแต่ พอตวั รังแตง่ จเุ มยี ผวั อยไู่ ด้ มักใหญย่ อ่ มคนหวั ไพเพดิ ทำแตพ่ อตัวไซร้ อย่ำให้คนหยัน ฯ ขนนอ้ ย หมำยถงึ หำมำเพียงเล็กน้อย ไพ มำจำกคำวำ่ ไยไพ หมำยถึง เยำะเยย้ รงั แตง่ หมำยถึง สร้ำงรงั เพิด หมำยถึง ขบั ไล่ จุ หมำยถึง มขี นำด แปล นกตวั เลก็ ๆ เรีย่ วแรงยอ่ มมีน้อย จึงเสำะแสวงหำกงิ่ ไม้ใบหญำ้ ทำรังพอได้อยูอ่ ำศยั สองตวั เมียผัว เกิดมำเป็นคน จะทำสง่ิ ใด กใ็ หพ้ อเหมำะกับกำลงั ทรัพย์กำลังควำมสำมำรถ อย่ำให้ใครๆ ดถู ูกดูหมิ่นได้ว่ำไมร่ ูจ้ กั ประมำณตน สอนใหร้ จู้ กั ประมำณตน

โคลงโลกนิ ติ เห็นทำ่ นมอี ยำ่ เคลิ้ม ใจตำม เรำยำกหำกใจงำม อยำ่ คร้ำน อุตสำห์พยำยำม กำรกิจ เอำเยย่ี งอยำ่ งเพ่อื นบ้ำน อยำ่ ทอ้ ทำกิน มี หมำยถงึ ร่ำรวย ยำก หมำยถึง ยำกจน เยย่ี ง หมำยถึง อยำ่ ง แปล เมื่อเห็นผ้อู ื่นมงั่ มีกวำ่ ก็ไมค่ วรโลภ ไมค่ วรอยำกมอี ยำกได้ตำมคนอน่ื แม้จะ ยำกจนก็ให้หมัน่ ทำมำหำกนิ อย่ำเกยี จคร้ำนและท้อแท้ ให้รู้จักใชช้ วี ติ อยำ่ งพอเพยี ง สอนไม่ใหท้ ำตำมอย่ำงผอู้ ื่น

โคลงโลกนิ ติ คุณแมห่ นกั หนำเพ้ยี ง พสุธำ คุณบดิ รดจุ อำ- กำศกวำ้ ง คณุ พพ่ี ่ำงศขิ รำ เมรมุ ำศ คณุ พระอำจำรย์อ้ำง อำจสูส้ ำคร พสธุ ำ หมำยถงึ แผน่ ดิน พ่ำง หมำยถึง เปรียบไดก้ บั ศขิ รำ ศิขร หมำยถึง ยอดเขำ เมรมุ ำศ หมำยถงึ คอื เขำพระสุเมรซุ ่ึงมีสีทอง เปน็ ภเู ขำกลำง จักรวำล มยี อดเปน็ ทตี่ ้งั ของสวรรคช์ ัน้ ดำวดงึ สข์ องพระอินทร์ แปล พระคุณของมำรดำนน้ั ย่ิงใหญ่เปรียบไดก้ บั แผน่ ดนิ พระคุณของบดิ ำเปรยี บไดก้ บั อำกำศ พระคณุ ของพี่นัน้ สูงเท่ำกบั ยอดเขำพระสุเมรุ และพระคุณของครูบำอำจำรยก์ ล็ ำ้ ลกึ เปรียบได้กับนำ้ ในแม่นำ้ ท้ังหลำย สอนให้มคี วำมกตัญญู

โคลงโลกนิ ติ ก้ำนบวั บอกลกึ ตืน้ ชลธำร มำรยำทส่อสนั ดำน ชำติเชอ้ื โฉดฉลำดเพรำะคำขำน ควรทรำบ หยอ่ มหญำ้ เหย่ี วแหง้ เรอ้ื บอกรำ้ ยแสลงดนิ โฉด หมำยถึง โง่ , เขลำ เรอ้ื หมำยถึง ร้ำง แปล ควำมยำวของก้ำนบวั สำมำรถบอกควำมลึกต้นื ของแหลง่ นำ้ ทม่ี นั อยูไ่ ด้ มำรยำทบอกใหท้ รำบถึงควำม เป็นไปของชำตติ ระกูลคำพูดของคนสำมำรถแสดงใหเ้ ห็นว่ำบุคคลนนั้ ฉลำด เขลำ ช่ัว หรอื เลว เหมอื นกบั ท่ี หญ้ำเหย่ี วแห้งบอกถงึ ควำมไม่สมบรู ณ์ของดนิ ตำมตรงกบั สำนวนสำเนยี งสอ่ ภำษำ กรยิ ำสอ่ สกุล สอนให้รู้จักพจิ ำรณำคนและรจู้ ักคบเพอ่ื น

โคลงโลกนิ ติ โคควำยวำยชพี ได้ เขำหนัง เป็นส่งิ อันยงั อยไู่ ซร้ คนเดด็ ดบั สูญสงั ขำรรำ่ ง เป็นชอ่ื เสียงได้ แต่ร้ำยกบั ดี เด็ด หมำยถงึ ตำย แปล เม่ือววั ควำยตำยไปเรำจะได้เขำและหนัง ถำ้ คนตำยแล้วจะไมม่ ีส่งิ ใด เหลอื อยู่ นอกจำกควำมดีและควำมชัว่ ท่ีเคยทำเอำไว้ให้คนจดจำ สอนให้ทำควำมดี

โคลงโลกนิ ติ น้ำใช้ใส่ตุ่มตัง้ เต็มดี น้ำอบอำ่ อนิ ทรยี ์ อยำ่ ผรอ้ ง น้ำปนู ใส่เตำ้ มี อยำ่ ขำด น้ำจิตอยำ่ ให้ขอ้ ง ขดั น้ำใจใครฯ ผรอ้ ง หมำยถึง ลดลง เป็นคำโทโทษของคำว่ำ พรอ่ ง เตำ้ หมำยถึง ภำชนะที่ใสป่ นู รูปทรงกระบอก เรยี กว่ำ เต้ำปูน แปล น้ำใช้หม่ันตักไวใ้ ห้เตม็ ต่มุ น้ำอบชวนให้ช่ืนช่มุ ใช้เมื่อแตง่ ตวั นัน้ อยำ่ ใหพ้ รอ่ ง น้ำปูนจงหม่ันรองใสเ่ ต้ำไว้อย่ำให้แห้งน้ำจิตก็อยำ่ ได้แกลง้ ทำใหข้ นุ่ ขัดน้ำใจใครเขำ

โคลงโลกนิ ติ เพื่อนกนิ สิน้ ทรัพย์แล้ว แหนงหนี หำง่ำย หลำยหมนื่ มี มำกได้ เพื่อนตำย ถำ่ ยแทนช-ี วำอำตม์ หำกยำก ฝำกผีไข้ ยำกแท้จักหำ ถ่ำยแทนชี-วำอำตม์ หมำยถึง ตำยแทนได้ แปล เพอื่ นกนิ เม่อื เรำส้ินทรพั ยแ์ ล้วกจ็ ะหำยหนี ซึง่ มอี ยู่ มำกมำยหำง่ำยนัก แตเ่ พอื่ นตำยทจ่ี ะฝำกผฝี ำกไข้นน้ั หำยำก

โคลงโลกนิ ติ อ่อนหวำนมำนมติ รล้น เหลือหลำย หยำบบม่ เี กลอกรำย เกล่ือนใกล้ ดุจดวงศศิฉำย ดำวดำษ ประดบั นำ สุรยิ ำสอ่ งดำรำไร้ เพอ่ื รอ้ นแรงแส มำน หมำยถงึ มี ศศิ หมำยถึง ดวงจนั ทร์ เพื่อ หมำยถึง เพรำะว่ำ แปล คนท่พี ูดจำสุภำพไพเรำะย่อมมีเพอื่ นมำก เปรียบไดก้ บั ดวงจันทรท์ มี่ ีดำวจำนวนมำก รำยล้อมประดบั ต่ำงกับคนพูดจำกระด้ำงหยำบคำย ทำใหม้ ีไมใ่ ครคบหำหรือสมำคมดว้ ย เปรียบได้กบั ดวงอำทติ ย์แสงรอ้ นแรงทีบ่ ดบังแสงของดำวดวงอ่ืน สอนใหเ้ ปน็ คนท่มี ีวำจำออ่ นหวำน

คณุ ค่ำของวรรณคดี คณุ คา่ ดา้ นวรรณศลิ ป์ ๑. นำธรรมชำติและส่ิงใกล้ตัวมำใช้ในกำรเปรียบเทียบ เช่น นำก้ำนบัวท่ีสำมำรถบอกควำมลึกของน้ำและ หย่อมหญ้ำที่สำมำรถบอกสภำพของดินมำเปรียบกับกำรบอกกิริยำมำรยำทของคนเรำท่ีสำมำรถพิจำรณำได้จำกกำรอบรม เลี้ยงดูของครอบครัว ผู้ท่ีได้รับกำรอบรมมำย่อมมีกิริยำมำรยำทงดงำม ต่ำงกับผู้ท่ีไม่ได้รับกำรอบรมสั่งสอนซ่ึงมี กริ ยิ ำมำรยำทไม่เรียบร้อย ก้ำนบวั บอกลึกตน้ื ชลธำร มำรยำทส่อสนั ดำน ชำตเิ ช้อื โฉดฉลำดเพรำะคำขำน ควรทรำบ หยอ่ มหญ้ำเหย่ี วแห้งเรอ้ื บอกรำ้ ยแสลงดนิ

คณุ ค่ำของวรรณคดี คณุ คา่ ดา้ นวรรณศลิ ป์ ๒. ใช้คู่เปรียบตรงข้ำม ทำใหเ้ ห็นควำมหมำยที่แตกตำ่ งกันอย่ำงเดน่ ชดั เช่น รักกันอยูข่ อบฟำ้ เขำเขียว เสมออยูห่ อแห่งเดยี ว ร่วมห้อง ชังกันบ่แลเหลียว ตำต่อ กันนำ เหมอื นขอบฟำ้ มำป้อง ปำ่ ไม้มำบัง

คณุ ค่ำของวรรณคดี คณุ คา่ ดา้ นวรรณศลิ ป์ ๓. ใชค้ ำท่ีเขำ้ ใจงำ่ ย ถอ้ ยคำท่ใี ชไ้ นโคลงโลกนติ ไิ มค่ อ่ ยมศี พั ท์ยำก ทำให้ เขำ้ ใจเนือ้ หำคำสอนไดร้ วดเร็ว ดงั ท่วี ่ำ รนู้ อ้ ยว่ำมำกรู้ เริงใจ กลกบเกิดอยูใ่ น สระจ้อย ไป่เหน็ ชเลไกล กลำงสมุทร ชมวำ่ น้ำบอ่ นอ้ ย มำกลำ้ ลึกเหลือ

คณุ ค่ำของวรรณคดี คณุ คา่ ดา้ นวรรณศลิ ป์ ๔. เลน่ คำซ้ำต้นบำท ทำใหเ้ กดิ ควำมไพเรำะและเนน้ ยำ้ ควำมหมำย เชน่ คำวำ่ น้ำใช้ใสต่ ุม่ ต้ัง เต็มดี น้ำอบอำ่ อินทรีย์ อยำ่ ผรอ้ ง น้ำปนู ใส่เตำ้ มี อย่ำขำด นำ้ จติ อยำ่ ให้ข้อง ขดั นำ้ ใจใครฯ

คณุ ค่ำของวรรณคดี คณุ คา่ ดา้ นขอ้ คดิ โคลงโลกนติ เิ ป็นวรรณคดีทแ่ี ต่งข้ึนเพือ่ ม่งุ ให้เปน็ ขอ้ คิดเตอื นใจ ใหข้ ้อเสนอแนะท่เี กีย่ วข้องกบั พฤตกิ รรมของคนในสังคม ม่งุ สอนใหค้ นเปน็ คนดีและปฏิบตั ติ นไดอ้ ย่ำงถูกตอ้ งในสังคม ดงั นนั้ บท ประพันธ์ทกุ บทจึงมีขอ้ คิด คติเตือนใจสอดแทรกอยู่ เพ่ือใหผ้ อู้ ำ่ นไดข้ ้อคิด ขอ้ เตือนใจเพอ่ื นำไปปรับใชใ้ น กำรดำรงชีวติ ประจำวนั

ผจู้ ดั ทำ นำงสำวอรพิมล เผือกเกดิ รหสั นักศกึ ษำ 6206510002 สำขำภำษำไทย คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศลิ ปศำสตร์ มหำวทิ ยำลยั หำดใหญ่