1st Alumni Symposium

Σκηνοθετική Προσέγγιση και Φωτογραφία ANDREAS LABROPOULOS Email: [email protected]

ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ 2η Ημέρα 40 years 15-16 Ιουνίου Συνεδριακό Κέντρο Πανεπιστημίου Πάτρας

ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ Πανεπιστήμιο & Βιομηχανία για μια Ελλάδα πιο δυνατή Μιχάλης Λεμπιδάκης

Θα μιλήσω σήμερα με τριπλή ιδιότητα: του απόφοιτου που αγαπά το Καλημέρα σεβαστοί μου καθηγητές, καλοί Πανεπ/μιο, που οφείλει στο Πανεπ/μιο και θέλει να το δει να πετυχαίνει στην αποστολή του, του πατέρα, μια που οι γιοι μου είναι στην ηλικία των παιδιών μου συμφοιτητές, φίλες και φίλοι, όλοι εσείς εδώ κι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς κι ανησυχίες με εσάς τα νέα παιδιά που βρίσκεστε σ’ αυτή την αίθουσα, και του επιχειρηματία που θέλει δυνατά οι νέοι που είστε το μέλλον μας. στελέχη κι επιστήμονες για να πετύχει την ανάπτυξη της επιχείρησής του κι ευρύτερα της οικονομίας μας. Με χαρά ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του τμήματος να παραβρεθώ και Πανεπιστήμιο και Βιομηχανία στην Ελλάδα του 2018. να μιλήσω στη σημερινή συνάντηση. Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου Πιστεύω ακράδαντα ότι η επιτυχία του ενός εξαρτάται κι αποτελεί κάνατε. προϋπόθεση για την επιτυχία του άλλου. Βλέπω εδώ πως τουλάχιστον 4 συμφοιτητές μου, από τους 28 που είμαστε, Έχει νόημα Πανεπ/μιο και Τμήμα Χημικών Μηχανικών χωρίς Βιομηχανία όπου η είναι καθηγητές στο τμήμα μας, πράγμα ιδιαίτερα εντυπωσιακό, που γνώση μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή χρήσιμων προϊόντων και οι αποδεικνύει την καλή δουλειά που γινόταν. απόφοιτοι να βρουν επαγγελματική απασχόληση και προοπτικές εξέλιξης; Από τις σπουδές μου ίσως να μην αξιοποίησα τις λεπτομερείς τεχνικές γνώσεις, αλλά αυτό που κέρδισα και με βοήθησε αφάνταστα στην Έχει αξία η μόρφωση απλά για τη μόρφωση? επαγγελματική μου σταδιοδρομία ήταν η αντίληψη των τεχνολογικών θεμάτων Αλλά και η βιομηχανία … να σταθεί χωρίς γνώση κι άξιους επιστήμονες δε και η αναλυτική ικανότητα - που αποτελεί το κυριότερο εφόδιο του μηχανικού. μπορεί ούτε για μια μέρα στη σύγχρονη εποχή ! Για το λόγο αυτό εκτός από εμένα και τον αδελφό μου που σπουδάσαμε μαζί Πιστεύω πως όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας, κι όλοι σήμερα πονάμε για την εδώ στην Πάτρα, και οι 2 μεγαλύτεροι γιοί μου είναι πια μηχανικοί ενώ κατάστασή της. Ίσως κάποιοι να πιστεύουν πως για ότι μας συμβαίνει φταίνε μηχανικός σπουδάζει και ο τρίτος. Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό και πιστεύουμε κάποιοι άλλοι. Οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι συνδικαλιστές, οι αμερικάνοι, οι πως η επιστήμη μας αποτελεί μια εξαιρετική βάση για επαγγελματική επιτυχία. γερμανοί ή … δεν ξέρω ποιοί.

Η αλήθεια είναι πως - όχι μόνο εμείς σα χώρα - αλλά και ολόκληρος ο δυτικός κόσμος αντιμετωπίζει την τελευταία 10ετία πάρα πολύ έντονα τις συνέπειες και τις προκλήσεις της Παγκοσμιοποίησης. Αυτή είναι, στην πραγματικότητα, η αιτία της κρίσης. Το άνοιγμα των αγορών, η γρήγορη κι ελεύθερη μεταφορά κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού, γνώσης και τεχνολογίας από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο. Αν είχαμε 5 τομείς δυνατούς, όπως η Γερμανία, αν συνδυαζόταν η γνώση και η φαντασία για να παράγουμε πρωτότυπα προϊόντα, όπως για παράδειγμα η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν και το Ισραήλ, αν είχε επικρατήσει τις προηγούμενες δεκαετίας ένα παραγωγικό-εξαγωγικό μοντέλο ανάπτυξης - τότε η Παγκοσμιοποίηση δεν θα είχε αποσαθρώσει τα εργοστάσιά μας - που σε μεγάλο βαθμό, από στρεβλές δικές μας επιλογές, είχαν στηριχτεί στις επιδοτήσεις, στις κρατικές προμήθειες και στην πλασματικά φουσκωμένη με δανεικά εγχώρια κατανάλωση. Όμως, η Παγκοσμιοποίηση πέρα από το ότι είναι Δίκαιη γιατί βοηθά ανθρώπους στα πέρατα της γης, πολύ πιο φτωχούς από εμάς να ανεβάσουν το βιοτικό και μορφωτικό τους επίπεδο, είναι ένα ποτάμι που δε γυρίζει πίσω. Εθελοτυφλούν όποιοι πιστεύουν πως μπορούν να σταματήσουν τους λαούς όλου του κόσμου από την πρόοδο που συνεπάγεται το άνοιγμα των συνόρων, των αγορών και των διαύλων της γνώσης. Και δυστυχώς είναι αναπότρεπτο η Παγκοσμιοποίηση να συνεχίσει να συμπιέζει το ατομικό εισόδημα των λαών της Δύσης, γιατί ο παγκόσμιος πλούτος δεν αυξάνεται αναλογικά με την αναγκαία αύξηση του συλλογικού κι ατομικού πλούτου των χωρών της Ασίας της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. Οπότε, εισοδήματα από τη Δύση μεταφέρονται και θα μεταφέρονται προς την Ανατολή κι αργότερα θα προς το Νότο.

Αν εμείς στην Ελλάδα δεν καταλάβουμε ότι πρέπει να αναζητήσουμε μόνοι Είναι αλήθεια ότι δε βρέθηκαν κάποιοι οραματιστές πριν 15-20 χρόνια να μας μια νέα θέση στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, κι ότι πρέπει να δουν από μακριά το παγόβουνο και να οδηγήσουν την οικονομία μας σε αναπτύξουμε δεξιότητες, να τρέξουμε πιο γρήγορα από τους άλλους, να μια διαφορετική πορεία. Αλλά είναι - πιστεύω - οι κοινωνικές συνθήκες που πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε αυτή τη νέα θέση, είναι σίγουρο πως το γεννάνε τους οραματιστές ηγέτες. Κι η κοινωνία της μεταπολίτευσης είχε μέσο βιοτικό επίπεδο της επόμενης γενιάς θα είναι χαμηλότερο από της άλλα πρότυπα, βασισμένα στην κατανάλωση και τη διόγκωση του κράτους σημερινής. Θα το αποδεχτούμε σα νομοτέλεια - ή θα ξεσηκωθούμε για να αντί για την ανάπτυξη της γνώσης και της επιχειρηματικότητας. Οπότε δεν διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για το δικό μας το λαό ; πρέπει να παραπονιόμαστε - ειδικά η δική μου γενιά που άφησε τους καιρούς των παχιών αγελάδων να μας αποκοιμίσουν. Η χώρα μας δεν είναι πολύ πλούσια σε φυσικούς πόρους. Το Σήμερα είμαστε σε Πόλεμο. Είτε θα καταφέρουμε με τη δουλειά μας να εργατικό μας κόστος - παρόλο που έχει μειωθεί συγκριτικά - βρούμε μια καινούργια θέση στο διεθνή οικονομικό στίβο είτε δεν θα ανακάμψουμε ποτέ. Κι εφόσον δεν μπορούμε - και δεν θέλουμε - να γίνουμε δεν είναι το φθηνότερο, κι ούτε σε καμία περίπτωση θέλουμε οι πιο φτηνοί σε κόστος, μόνη διέξοδος είναι η Διαφοροποίηση των να γίνει. Το κόστος ενέργειας, τα επιτόκια, τα μεταφορικά, το προϊόντων κι υπηρεσιών που παράγουμε. Με την καινοτομία, την ποιότητα, μικρό μέγεθος της αγοράς μας που δεν επιτρέπει οικονομίες την ευελιξία, την προσαρμοστικότητα, την ταχύτητα στην εξυπηρέτηση. Κι κλίμακας, όλα αυτά μας έχουν καταδικάσει σ’ αυτό που ο όλα αυτά σημαίνουν: να βασιστούμε στο ανθρώπινο μυαλό, στη φαντασία, στη γνώση. περίφημος καθηγητής στρατηγικής, ο Michael Porter, ονομάζει Φίλοι καθηγητές, φίλοι συμφοιτητές, φίλοι φοιτητές, έχουμε εμείς οι μηχανικοί “stuck in the middle”. Δηλαδή, ούτε αρκετά φθηνοί είμαστε μια τεράστια ευθύνη: Να παράγουμε Γνώση και να τη μεταφέρουμε, να την ούτε αρκετά διαφορετικοί σ’ αυτό που προσφέρουμε. Αυτή αξιοποιούμε, να τη μετουσιώνουμε σε Προϊόντα και Υπηρεσίες ανταγωνίσιμα είναι η αιτία της παρακμής μας. στις διεθνείς αγορές.

Εμείς οι μηχανικοί, οι άνθρωποι που σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε απτά Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα που είναι πράγματα για τον κόσμο, από το μετερίζι του ο καθένας, στην έρευνα, ιδιαίτερα ατομικιστική, το Πανεπιστήμιο προετοιμάζοντας το νέο για την στην παραγωγή, στις πωλήσεις, στη διοίκηση των επιχειρήσεων, στα επαγγελματική του ζωή πρέπει να εστιάσει στο πως θα τον κάνει να Πανεπιστήμια - να αποτελέσουμε την αιχμή του δόρατος για ένα καλύτερο λειτουργεί αποδοτικά σα μέλος μιας ομάδας. Στα χρόνια που είμαστε εμείς μέλλον για την πατρίδα μας, για εμάς και για τις οικογένειές μας. φοιτητές υπήρχε το δημόσιο, όπου η λέξη Ανταγωνιστικότητα, Καινοτομία, Κόστος, Ποιότητα, Ταχύτητα, Σχέση με τον πελάτη, ήταν κάτι άγνωστο κι Δε θέλω να μείνω σε ιδέες κι ευχολόγια, θέλω να φέρω συγκεκριμένες ιδέες- προτάσεις. Κάποιες από αυτές ίσως ξενίσουν, ίσως και να δυσαρεστήσουν. άχρηστο. Τώρα αυτές έννοιες είναι το παν. Και πρέπει ήδη μέσα από το Ας τις αξιολογήσει ο καθένας με ανοιχτό πνεύμα. Πανεπιστήμιο οι αρχές αυτές να μπολιάζονται στους νέους μας. Το πρόγραμμα σπουδών πρέπει να προσαρμοστεί στις σημερινές κι Θα ξεκινήσω από τα Πανεπιστήμια. αυριανές απαιτήσεις της Ελληνικής οικονομίας κι όχι σε γνώση που μπορεί Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι υψηλού να έχει φέρει κάποιος καθηγητής από το εξωτερικό όπου διέπρεψε, αλλά επιπέδου και προσφέρουν εύρος και βάθος γνώσεων ισάξιο με τα καλά που λίγη σχέση έχει με το τι μπορούμε να παράγουμε στην Ελλάδα. Ένα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Που πρέπει να βελτιωθούμε ? παράδειγμα από το χώρο το δικό μου των πλαστικών: Πόσο νόημα έχει να μαθαίνουμε σε τεράστιο βάθος π.χ. τους καταλύτες και τις διεργασίες Εδώ δίδουμε έμφαση στην αφομοίωση της γνώσης, ενώ αλλού δίδεται πολυμερισμού τη στιγμή που δεν υφίσταται πετροχημική βιομηχανία ? μεγάλη έμφαση σε δύο πράγματα: Αφενός στην πρακτική εφαρμογή της Αντίθετα, θα πρέπει να εντρυφήσουμε, να εκπαιδεύσουμε καλά τους νέους γνώσης, μέσα από στενή συνεργασία Πανεπιστημίων-Παραγωγής, κι χημικούς μηχανικούς στην επεξεργασία πλαστικών υλικών ώστε να είναι αφετέρου στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων των φοιτητών πέρα και έξω από πανέτοιμοι να συνεισφέρουν πρακτικές βελτιώσεις στα εργοστάσια τη γνώση. Στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και στη συνεργασία μέσα πλαστικών. από δουλειά σε ομάδες, όπως αύριο-μεθαύριο θα απαιτείται στο χώρο εργασίας.

Προτείνω λοιπόν, να συνεργαστεί το Τμήμα μας με το Σύνδεσμο Βιομηχανιών Μα, θα μου πείτε, που θα βρούμε τόσες θέσεις πρακτικής εργασίας ; Πλαστικών να δημιουργήσουμε άμεσα ένα υποχρεωτικό μάθημα Τεχνολογία Τώρα θα στραφώ στους συναδέλφους μου της βιομηχανίας. Όταν Επεξεργασίας Πλαστικών Υλικών, με κύριο χαρακτηριστικό τις συχνές λαμβάνουμε επιδοτήσεις από το κράτος, από την κοινωνία δηλαδή, δεν είναι επισκέψεις σε βιομηχανίες πλαστικών και την εκμάθηση των μεθόδων δωράκι για να αυξήσουμε τα κέρδη μας, είναι κοινωνικός πόρος που μας παραγωγής με σεμινάρια που θα κάνουν οι επιστήμονες και τεχνικοί της κάθε διατίθεται για να τον χρησιμοποιήσουμε για το καλό της κοινωνίας. Σ’ αυτό βιομηχανίας, είτε κατά την επίσκεψη είτε αργότερα εδώ στις αίθουσες του το πλαίσιο, μπορεί να αποτελεί υποχρέωση των επενδυτών σε όλους τους Τμήματος. Αν το θέλετε, είμαι στη διάθεσή σας να το οργανώσουμε αλλά και τομείς, είτε είναι βιομηχανία, είτε τουρισμός, είτε γεωργία, είτε ενέργεια, είτε να το χρηματοδοτήσουμε σα βιομηχανικός κλάδος. Αντίστοιχα μαθήματα κατασκευές, εφόσον λαμβάνουν επιδότηση κι αναλογικά με το ύψος της, να μπορεί να γίνουν και με άλλους κλάδους. απασχολήσουν φοιτητές για πρακτική εξάσκηση και να δίδουν στους Γενικότερα, προτείνω όλα τα Πανεπιστήμια να απευθυνθούν στους φοιτητές μια λογική αμοιβή κατά τη διάρκειά της. Και για να μη μιλάω παραγωγικούς φορείς και να συσταθούν επιτροπές που θα αναθεωρήσουν θεωρητικά, από φέτο το καλοκαίρι ένας φοιτητής ή φοιτήτρια του τμήματος τα προγράμματα σπουδών με βάση τις τωρινές και μελλοντικές ανάγκες της μπορεί να έρθει για πρακτική στην εταιρία μας στο Ηράκλειο ή σε όποια βιομηχανίας μας, του τουρισμού μας, της γεωργίας μας. θυγατρική μας στο εξωτερικό προτιμάει. Προτείνω επίσης να καθιερωθεί υποχρεωτική 6μηνη αμειβόμενη πρακτική Θα έρθω τώρα σ’ ένα ευαίσθητο θέμα. εξάσκηση στο 4ο ή 5ο έτος σπουδών, κι όχι στα χαρτιά αλλά με 2 επιβλέποντες, ένα από το Πανεπ/μιο κι ένα από τη βιομηχανία, και την Σήμερα το 85% των νέων, ποσοστό πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο, εκπόνηση κατά τη διάρκεια της εξάσκησης μιας εργασίας από το φοιτητή, σπουδάζει σε ΑΕΙ. Χωρίς να διερωτάται κανείς, όλοι αυτοί οι μελλοντικοί που θα βαθμολογείται. Το γεγονός ότι σε χώρες του εξωτερικού, Αγγλία, επιστήμονες που θα απασχοληθούν? Έχει τη δυνατότητα η ελληνική Αμερική, γίνεσαι μηχανικός με 3 ή 4 έτη σπουδών, σημαίνει ότι μπορούν να οικονομία να απορροφά τόσους δικηγόρους, τόσους καθηγητές, τόσους συμπιεστούν τα μαθήματα κατά 6 μήνες ώστε να συμπεριληφθεί η πρακτική μηχανικούς; εξάσκηση μέσα στα 5 χρόνια.



Αντέχουμε το κόστος σα κοινωνία να σπουδάζουμε σε ΑΕΙ τόσους νέους Μα, θα μου πείτε, που θα βρούμε τόσες θέσεις πρακτικής εργασίας; που στο μέλλον δε θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτά που μαθαίνουν και Τώρα θα στραφώ στους συναδέλφους μου της βιομηχανίας. Όταν για τα οποία κουράστηκαν και ξόδεψαν τόσα χρήματα οι γονείς τους και λαμβάνουμε επιδοτήσεις από το κράτος, από την κοινωνία δηλαδή, δεν είναι ολόκληρη η κοινωνία; Κάνουμε καλό σ’ αυτούς του ίδιους τους νέους; Όταν δωράκι για να αυξήσουμε τα κέρδη μας, είναι κοινωνικός πόρος που μας για παράδειγμα η ανιψιά μου, ένα εξυπνότατο νέο κορίτσι σπούδασε 5 διατίθεται για να τον χρησιμοποιήσουμε για το καλό της κοινωνίας. Σ’ αυτό χρόνια αρχαιολόγος, για να της εκμυστηρευτεί στο τελευταίο έτος η το πλαίσιο, μπορεί να αποτελεί υποχρέωση των επενδυτών σε όλους τους καθηγήτριά της ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική απασχόλησης στο τομείς, είτε είναι βιομηχανία, είτε τουρισμός, είτε γεωργία, είτε ενέργεια, είτε αντικείμενο που σπούδασε; κατασκευές, εφόσον λαμβάνουν επιδότηση κι αναλογικά με το ύψος της, να Έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλάμε πόρους της κοινωνίας χωρίς απασχολήσουν φοιτητές για πρακτική εξάσκηση και να δίδουν στους αντίκρισμα; φοιτητές μια λογική αμοιβή κατά τη διάρκειά της. Και για να μη μιλάω Αν συνεχίσουμε έτσι, θα φτάσουμε σε λίγα χρόνια να μην έχουμε τεχνίτες και θεωρητικά, από φέτο το καλοκαίρι ένας φοιτητής ή φοιτήτρια του τμήματος τεχνικούς στα εργοστάσια, να μην έχουμε μάγειρους για τα ξενοδοχεία μας, μπορεί να έρθει για πρακτική στην εταιρία μας στο Ηράκλειο ή σε όποια και να απασχολούνται μηχανικοί σαν τεχνίτες και οικονομολόγοι σα θυγατρική μας στο εξωτερικό προτιμάει. σερβιτόροι. Δεν είναι μόνο ελληνικό το φαινόμενο αυτό. Βλέπω και σε άλλες Θα έρθω τώρα σ’ ένα ευαίσθητο θέμα. δυτικές χώρες την ίδια τάση. Τι θα έπρεπε να γίνει ; Σήμερα το 85% των νέων, ποσοστό πρωτοφανές σε Ο αριθμός των εισακτέων στα ΑΕΙ να προσαρμοσθεί στα επίπεδα που παγκόσμιο επίπεδο, σπουδάζει σε ΑΕΙ. Χωρίς να διερωτάται μπορούν με ορίζοντα 10ετίας και με βάση ένα αναπτυξιακό πλάνο να κανείς, όλοι αυτοί οι μελλοντικοί επιστήμονες που θα απορροφηθούν από την οικονομία μας σε κάθε τομέα. απασχοληθούν;

Γιατί στην Αγγλία αν αποτύχεις σε 1 μάθημα χάνεις τη χρονιά Μικρότερη δαπάνη σε επίπεδο κοινωνίας, κράτος και γονείς, με κι αν αποτύχεις σε 2 ή 3 φεύγεις από το Πανεπιστήμιο; Ενώ μεγαλύτερη απόδοση και τελικά-τελικά περισσότερη εδώ έχουμε τις μεταφορές μεταφερομένων και φτάνουμε στο ικανοποίηση για τους ίδιους τους νέους, καλύτερη εξασφάλιση 4ο έτος να χρωστάμε μαθήματα του 2ου; Και βέβαια να για το μέλλον τους και υψηλότερο όφελος για την κοινωνία. θεσπιστεί ανώτατο όριο ετών φοίτησης, με εξαίρεση τα παιδιά που αποδεδειγμένα εργάζονται κατά τη διάρκεια των σπουδών. Αντί της αστείας ανωτατοποίησης των ΤΕΙ, να φτιάξουμε τα καλύτερα ΤΕΙ 3ετούς φοίτησης, τα καλύτερα ΚΑΤΕΕ, για όσους τα θυμούνται, 2ετούς φοίτησης, και να δίδουμε στους νέους που δεν τους ταιριάζει ή που δε μπορούν να γίνουν καλοί επιστήμονες τα πρακτικά εφόδια που χρειάζονται σα μεσαία στελέχη και ειδικοί στους διάφορους τομείς. Π.χ. λογιστές, προγραμματιστές, animateur & ζαχαροπλάστες για τον τουρισμό μας, τεχνικοί για τη βιομηχανία, ειδικευμένοι καλλιεργητές για τους αγρούς.

Έρχομαι τώρα σ’ εσάς παιδιά. Μέσα από τις σπουδές σας ή παράλληλα με τις σπουδές σας, προσπαθήστε να αναπτύξετε ταλέντα και δεξιότητες που θα σας φανούν Οι σπουδές σας δεν είναι απλά αποκόμιση γνώσης. Κι οπωσδήποτε δεν αύριο στη ζούγκλα του διεθνούς ανταγωνισμού εξίσου χρήσιμα με τη είναι μόνο μια περίοδος «να περάσουμε καλά». Σίγουρα πρέπει να περάσετε γνώση ή κι ακόμα περισσότερο. Υπευθυνότητα, εργατικότητα, καλά. Σίγουρα, πρέπει να χαρείτε αυτά τα όμορφα χρόνια. Ταυτόχρονα συνεργασιμότητα, δημιουργικότητα, εφευρετικότητα, ικανότητα επικοινωνίας όμως, αυτό το δώρο της κοινωνίας, τη δωρεάν παιδεία που δεν την έχουν και πειθούς, αναλυτική ικανότητα, ανάληψη πρωτοβουλίας, και πάνω απ’ όλα όλες οι χώρες, πρέπει να το σεβαστείτε και να αξιοποιήσετε αυτή την Αποτελεσματικότητα. Αυτά τα προσόντα θα αξιολογηθούν αύριο, περίοδο για να προετοιμαστείτε για τις δύσκολες, τις σκληρές συνθήκες παράλληλα φυσικά με το πτυχίο σας, όταν θα βγείτε στην αγορά εργασίας. που θα αντιμετωπίσετε εκεί έξω. Ίσως να μη σας είναι εύκολο να Κι αναφέρομαι στη διεθνή αγορά εργασίας. Οσο κι αν σας φαίνεται κατανοήσετε τι εννοώ με πόλεμο, αλλά είμαστε πραγματικά σε πόλεμο. Για παράξενο, και παρόλο που σα πατέρας και σαν έλληνας επιχειρηματίας θα να φέρουμε μια παραγγελία στην Ελλάδα, τα στελέχη μας κυριολεκτικά έπρεπε να είναι η επιδίωξή μου να δω τα παιδιά μας να μένουν στον τόπο δίνουν μάχες κάθε μέρα, κάθε ώρα. Με τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους τους - η αγάπη κι η ευθύνη απέναντί σας με υποχρεώνουν να σας Ισπανούς ανταγωνιστές, αλλά και με τους Ισραηλινούς, τους Τούρκους, προτρέψω μετά το τέλος των σπουδών σας να επιδιώξετε να ζήσετε τους Ινδούς, τους Κινέζους. κάποιο διάστημα στο εξωτερικό. Είτε να συνεχίσετε τις σπουδές σας και να Θα πρέπει να αποκτήσετε λοιπόν - αυτά τα χρόνια που διαμορφώνεται η εξειδικευτείτε σε κάποιο αντικείμενο που σας αρέσει, είτε να εργαστείτε, να προσωπικότητά σας - όχι μόνο Γνώση, αλλά και το attitude του Πολεμιστή, ταξιδέψετε, να γνωρίσετε τον κόσμο, τους ανθρώπους, να αναζητήσετε που θέλει κόντρα σε κάθε συγκυρία - “against all odds” - να νικήσει. ιδέες κι ευκαιρίες, να αποκτήσετε εμπειρίες, να αξιοποιήσετε τις γνώσεις και Δυστυχώς δεν είμαστε στην Αθήνα του Χρυσού Αιώνα αλλά στο Βυζάντιο τα ταλέντα σας, να διακριθείτε, να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση, να γίνετε του 14ου Αιώνα που είναι αδυνατισμένο και κυριολεκτικά περικυκλωμένο. πολίτες του κόσμου. Κι ελπίζω ότι μια μέρα όλα αυτά θα σας βοηθήσουν να γυρίσετε και να προσφέρετε στην πατρίδα.

Γυρίζω στο Πανεπιστήμιο και στη Βιομηχανία. Είναι μεγάλη ανάγκη να ανοίξουν δίαυλοι επικοινωνίας χωρίς φραγμούς και προκαταλήψεις εκατέρωθεν. Να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο ανταποδοτικής συνεργασίας που θα επιτρέψει στη Γνώση που κατέχετε εσείς εδώ στα Πανεπιστήμια να μας βοηθήσει εμάς στη Βιομηχανία να Καινοτομήσουμε και να Διαφοροποιηθούμε στη διεθνή αγορά. Ένα πλαίσιο όπου οι Επιχειρήσεις θα αναθέτουν έρευνες για νέες αναπτύξεις ή επίλυση προβλημάτων στα Πανεπιστήμια κι αυτά θα αμείβονται για το πραγματικό κόστος της παροχής υπηρεσιών συν ένα λογικό ποσοστό από το όφελος που θα αποκομίσει η Επιχείρηση. Η λύση αυτή θα δώσει δυνατότητα στις εταιρίες να γνωρίσουν νέους επιστήμονες και φοιτητές που θα μπορέσουν κατόπιν να αξιοποιήσουν στο δυναμικό τους, καθώς και στους φοιτητές την ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητές τους στις Επιχειρήσεις και να αποκτήσουν ευκαιρίες απασχόλησης.

Η αξιολόγηση των καθηγητών και ερευνητών να βασίζεται πέρα από την Το νέο αυτό Τμήμα εξασφάλισε στενή συνεργασία με το Ίδρυμα Τεχνολογίας επίδοσή τους στο διδακτικό έργο και στα αποτελέσματα αυτής της & Έρευνας και το Πανεπιστήμιο Κρήτης όπου θα συγκεράσουμε τις γνώσεις συνεργασίας με Επιχειρήσεις, στα έσοδα που φέρνουν στο Πανεπιστήμιο και και τις εμπειρίες των μεν και των δε, θα αξιοποιήσουμε - φυσικά επ’ αμοιβή - στην προσφορά τους στην πραγματική οικονομία. Και βέβαια, η Γνώση έχει τα θαυμάσια ερευνητικά όργανα που έχουν αγοραστεί στα Πανεπιστήμια και αξία και θα πρέπει να αντικατοπτριστεί στην αμοιβή των ίδιων των υποαπασχολούνται, για να βγάλουμε προϊόντα πραγματικά πρωτότυπα. Καθηγητών και Ερευνητών που την παρέχουν, πάντα με βάση το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι αντίστοιχες δράσεις συνεργασίας μπορούν να αναπτύξουν με τα Πανεπιστήμιά μας όλες οι ελληνικές βιομηχανίες που βλέπουν μπροστά. Νομίζω ότι σαν εταιρία, ένας από τους βασικούς άξονες της καλής μας πορείας είναι η αξιοποίηση της γνώσης. Πέρα από τον πολύ μεγάλο αριθμό Πριν 2 βδομάδες παραβρέθηκα σε μια τελετή αποφοίτησης σε φημισμένο χημικών μηχανικών, ηλεκτρολόγων και μηχανικών άλλων ειδικοτήτων, γύρω Πανεπιστήμιο της Αμερικής. Την εκδήλωση χαιρέτισε εκ μέρους των φοιτητών στους 40 σε σύνολο 400 εργαζόμενων εδώ στην Ελλάδα, λειτουργούμε ένας νεαρός νοτιαμερικανός. Που είχε περάσει νύχτα τα σύνορα σε ηλικία 11 εργαστήρια πανεπιστημιακού επιπέδου για την έρευνα-ανάπτυξη και τμήμα ετών, από μυστικά περάσματα, και για πολλά χρόνια έζησε σα παράνομος engineering, που μας δίδουν τη δυνατότητα να προσαρμόζουμε τα μετανάστης. Αφιέρωσε την ομιλία του σ’ αυτούς τους μετανάστες, στα 11,5 προϊόντα μας στις απαιτήσεις καθεμιάς από τις 70 χώρες που εξάγουμε και εκατομμύρια που υπάρχουν στην Αμερική, κι ιδιαίτερα στον πατέρα του. Που να βγαίνουμε μπροστά από τους ανταγωνιστές μας. Πέρυσι δημιουργήσαμε για να μπορέσει το παιδί του να σπουδάσει και να προοδεύσει, καθάριζε ένα καινούργιο Τμήμα που το ονομάσαμε DR, Disruptive Research, με κάθε βράδυ, σα 2η δουλειά, τις σκάλες και τις τουαλέτες του ίδιου αυτού διδάκτορες μόνιμης απασχόλησης που στόχος τους είναι να δουλέψουν του Πανεπιστημίου. Δε μπόρεσα - ακούγοντας τα λόγια αυτού του νέου - να χωρίς την πίεση της καθημερινότητας πάνω στην ανάπτυξη εντελώς νέων συγκρατήσω τα δάκρυά μου. προϊόντων, τα οποία θα βγουν στην αγορά σε 3-5 χρόνια, και θα πρέπει να ανατρέπουν τα δεδομένα στον τομέα μας δίδοντάς μας συντριπτικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Αισθάνομαι λοιπόν την ανάγκη, τελειώνοντας, να σας παρακαλέσω να αποτίσουμε φόρο τιμής μ’ ένα χειροκρότημα στον ανώνυμο Πατέρα και την ανώνυμη Μητέρα, που δούλεψαν ή δουλεύουν σκληρά μέσα στις αντίξοες συνθήκες της Ελλάδας της κρίσης, ώστε από το υστέρημά τους να ‘χουμε σήμερα 35 γενιές άξιων χημικών μηχανικών από το Τμήμα μας. Θέλω να ευχαριστήσω όλους μου τους καθηγητές γι’ αυτά που μου πρόσφεραν αλλά και τους συμφοιτητές μου που ζήσαμε μαζί στην Πάτρα 5 όμορφα και παραγωγικά χρόνια. Εύχομαι στο Τμήμα μας να συνεχίσει το αξιόλογο έργο του.

40 years Ηλεκτρονική Εγγραφή στο λίστα αποφοίτων Προπτυχιακών και Μεταπτυχιακών Σπουδών http://www.chemeng.upatras.gr/en/content/stay-touch-us Γενική & Γραφιστική Επιμέλεια Έκδοσης Γιάννης Δημακόπουλος ® Επίκουρος Καθηγητής email: [email protected]

40 years