40 Years ChemEngUP

Δημήτρης Παπαμαντέλος υπηρέτησε 1977-2002 Ο Δημήτρης Παπαμαντέλος ήταν Μηχανικός. Μεταλλίων - Μεταλλουργός ΕΜΠ, Dr.- Ing. RWTH - Aachen σιδηρουργία, Privatdozent TU-Berlin. Διετέλεσε διευθυντής Μεταλλουργικών ∆εργασιών Maximillianshuette GmbH (1973-1977). Εξόριστος (1967-1974) συμμετέχει στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, συναγωνιστής και προσωπικός φίλος του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου. Επιστρέφει στην Ελλάδα (1977). Καθηγητής Μεταλλογνωσίας και ∆ιευθυντής Εργαστήριου Πολυτεχνικής Σχολής Παν/μιου Πατρών (1977-2003). ∆ιοικητής ∆ΕΗ (1981-1986), Προέδρος ∆.Σ. ΛΑΡΚΟ (1986- 1989), αποκρατικοποίηση Σκαλιστήρη (1994- 1996). Ειδικός Γραμματέας ΥΠΕΠΘ επί ευρωπαϊκών θεμάτων και ΚΠΣ (1995). Σύμβουλος της Ε.Ε. επί θεμάτων χάλυβα (1995-2008) και Εθνικός Εκπρόσωπος στις ευρωπαϊκές επιτροπές χάλυβα (1995-2008). Σύμβουλος των Georgsmarienhuette GmbH (GMH), ΛΑΡΚΟ. Προέδρος ∆.Σ. Ελληνικού Κέντρου Έρευνας Μετάλλων, ΕΛΚΕΜΕ (2003-). Ο Δημήτρης Παπαμαντέλος απεβίωσε το 2015. 351

Αναστάσιος Ντόντος υπηρέτησε 1978-2001 O Αναστάσιος Ντόντος ήταν μαζί με τον Δημήτρη Παπαμαντέλο οι δύο πρώτοι Καθηγητές Έδρας του Τμήματος. Υπηρέτησε το Τμήμα από αυτή την βαθμίδα κατά την περίοδο 1977-2002. Το 1957 έλαβε πτυχίο από το τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία. Απέκτησε Δίπλωμα Ανωτέρων Σπουδών από το Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου το 1961. Εν συνεχεία έλαβε 2 διδακτορικούς τίτλους, Doctorat 3eme cycle το 1962 και Doctorat d’Etat το 1964 από το ίδιο πανεπιστήμιο. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του εντοπίζονταν στο πεδίο των πολυμερών και πιο συγκεκριμένα ειδικευόταν στην σύνθετη και την ρεολογία υδατοδιαλυτών πολυμερών. Ηταν ιδρυτής ενός από τα πρώτα Εργαστήρια στο Τμήμα, του εργαστηρίου Πολυμερών. Υπήρξε προσωπικός φίλος του νομπελίστα Pierre-Gilles de Gennes. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 1970 ανέλαβε χρέη Υφηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απεβίωσε το Νοέμβριο του 2012 όντας ενεργός ερευνητικά και διδακτικά Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματός μας. 352

Γρηγόρης Μπότσαρης υπηρέτησε 1979-1983 Ο Γρηγόρης Δ. Μπότσαρης, Ομότιμος Καθηγητής Χημικής και Βιολογικής Μηχανικής του Πανεπιστημίου Tufts, απεβίωσε στις 25 Σεπτεμβρίου 2014 περιστοιχιζόμενος από την οικογένεια και τους στενούς φίλους του. Ο καθηγητής Μπότσαρης ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές του στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε τρείς μεταπτυχιακούς τίτλους από το M.I.T., συμπεριλαμβανομένου ενός Διδακτορικού Διπλώματος στη χημική μηχανική. Αφού ολοκλήρωσε το διδακτορικό του το 1965, έγινε μέλος του Τμήματος Χημικών Μηχανικών της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου Tufts ως επίκουρος καθηγητής. Προήχθη στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή το 1969 και σε εκείνη του Καθηγητή το 1975. Κατά τη διάρκεια της άδειάς του από το Tufts το 1978, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών στην Ελλάδα. Στο Πανεπιστήμιο Πάτρας υπηρέτησε από το 1979 έως το 1983. Με την επιστροφή του στην Αμερική, έτος1983, και έως το 1993, διετέλεσε πρόεδρος του τμήματος του Πανεπιστημίου του Tufts. Μετά την αποχώρησή του το 2004, ανακηρύχθηκε Ομότιμος Καθηγητής. 353

Αλκιβιάδης Παγιατάκης υπηρέτησε 1981-2009 Ο Αλκιβιάδης Χ. Παγιατάκης απεβίωσε στις 29 Νοεμβρίου 2009 μετά από γενναία αλλά άνιση μάχη με την επάρατη νόσο., όντας ενεργός καθηγητής του Τμήματος και Διευθυντής του ΙΤΕ. Σπούδασε στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. αποφοιτώντας το 1968. Εκπόνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στις Η.Π.Α. και έλαβε Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Syracuse έως 1973. Στη συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στην Brunswick Corp. στο Illinois για ένα έτος και ύστερα ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον στο Τέξας όπου παρέμεινε έως το 1981. Κατά την περίοδο 1999-2006 ήταν διευθυντής του ΙΤΕ/ΕΙΧΗΜΥΘ και την περίοδο 2005-2009 διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. ΙΤΕ και Διευθυντής Κεντρικής Διεύθυνσης ΙΤΕ. Υπήρξε καθηγητής του τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών την περίοδο 1983-2009. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων, τα φαινόμενα μεταφοράς μάζας και ενέργειας, η φυσικοχημική και υδροδυναμική ανάλυση πορωδών μέσων, η βελτιωμένη εξόρυξη πετρελαίου, οι μέθοδοι διήθησης αερίων και υγρών και οι μέθοδοι διαχωρισμού 354

Προσέφεραν Στο Τμήμα 40 years 355

Παναγιώτης Νικολόπουλος υπηρέτησε 1978-2009 Έλαβε το Δίπλωμα τού Φυσικού (Dipl. Phys.) από το Πολυτεχνείο της Karlsruhe (σήμερα KIT) το 1969 και εν συνεχεία το Διδακτορικό Δίπλωμα του Μηχανικού (Dr.- Ing.) από το ίδιο Πολυτεχνείο το 1974. Τα έτη 1969 – 1974 ανήκε στο επιστημονικό προσωπικό του «Ινστιτούτου Ερεύνης Υλικών» του «Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών Karlsruhe». Το 1976 εξελέγη Επιμελητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Υπήρξε από τους πρώτους διδάσκοντες στο ΤΧΜ (1978) στο οποίο εντάχθηκε επίσημα το 1982. Στην συνέχεια από τις διάφορες βαθμίδες εξέλιξης με τελική αυτήν του Καθηγητού (1996) και διευθυντού του «Εργαστηρίου Κεραμικών και Σύνθετων Υλικών» δίδαξε, σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, τα μαθήματα που σχετίζονται με την «Επιστήμη των Υλικών», ιδιαίτερα τα ανόργανα υλικά. Η ερευνά του, η οποία πραγματοποιήθηκε με χρηματοδότηση μέσω ανταγωνιστικών προγραμμάτων Ελληνικών και Ευρωπαϊκών, αφορούσε: α) τα φαινόμενα διαβροχής και αλληλεπιδράσεις κατά την επαφή κεραμικών με ρευστές μεταλλικές φάσεις με στόχο την συνένωση υλικών καθώς και βιοκεραμικών με βιολογικά υγρά, β) φαινόμενα συσσωμάτωσης και συσχετισμός δομής - ιδιοτήτων και γ) χρήση παραπροϊόντων βιομηχανικών διεργασιών στην τσιμεντοβιομηχανία και κεραμοποιία. Κατά την διάρκεια της μακροχρόνιας παρουσίας του στο Πανεπιστήμιο υπήρξε επί σειρά ετών μέλος της Συγκλήτου, μέλος του Τεχνικού Συμβουλίου, Μέλος του Εκτυπωτικού Κέντρου. Στο ΤΧΜ υπήρξε μέλος όλων σχεδόν των επιτροπών, αντιπρόεδρος του Τμήματος και για πολλές διετίες Διευθυντής του Τομέα «Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών». Επίσης υπήρξε μέλος των διοικητικών συμβουλίων των εταιριών «Αργιλομάζα Α. Ε.» και «ΕΚΕΠΥ Α. Ε.». 356

Γιώργος Σαραντόγλου υπηρέτησε 1978-2011 O Γεώργιος Σαραντόγλου υπηρέτησε ως Λέκτορας το Τμήμα Χημικών Μηχανικών για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Αρχικά ως ειδικό επιστημονικό προσωπικό του Εργαστηρίου Μεταλλογνωσίας. ‘Ελαβε πτυχίο Φυσικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1973. και απέκτησε Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Πατρών το 1983. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα συνίσταντο στη μελέτη της διάβρωσης μετάλλων και κραμάτων. 357

Γιώργος Παπαθεοδώρου υπηρέτησε 1981-2006 Ο Γ. Παπαθεοδώρου είναι Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματός μας και Διακεκριμένο Μέλος του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας. Απόφοιτος του Χημείας ΕΚΠΑ το 1962. Έλαβε Ms. Sc. (1988) στη Χημείο-φυσική και Ph.D. στη Φυσικοχημεία (1969) από το Πανεπιστήμιο του Chicago. Για 12 χρονιά εργάστηκε ως ερευνητής στα National Laboratory of USΑ έως το 1981 όπου επέστρεψε στη Ελλάδα ως Τακτικός Καθηγητής. Εργάστηκε ως Καθηγητής στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών από το 1981-2006 και ήταν ο πρώτος εκλεγμένος Προέδρος του Τμήματος 1982-83 . Μαζί με τους Κώστα Βαγενά, Άλκη Παγιατάκη, ήταν οι ιδρυτές και βασικοί θεμελιωτές του ΙΤΕ/ΙΕΧΜΥ, στο οποίο διετέλεσε ως πρώτος Διευθυντής από το 1984-1999. Ο Γ. Παπαθεοδώρου ανέλαβε πολλές θέσεις ευθύνης σε πολλούς κρατικούς και ερευνητικούς φορείς. Χαρακτηριστικά, την διετία 1988-1989 ήταν Γενικός Γραμματέας Ε.Τ. στο Υπουργείο Ανάπτυξης και τη περίοδο 1996-2002 Προέδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αντικατοπτρίζονται στο ευρύ φάσμα των δημοσιεύσεών του σε διάφορα εθνικά και διεθνή περιοδικά.. Ο ερευνητικός του τομέας είναι η φυσικοχημεία ανόργανων υλικών. Ειδικεύεται στη Φασματοσκοπία δόνησης / ηλεκτρονικής απορρόφησης ανόργανων ατμών υψηλής θερμοκρασίας, τηγμένων αλάτων και γυαλιών καθώς και σε εφαρμογές φασματοσκοπιών σκέδασης φωτός. 358

Δημήτρης Ραπακούλιας υπηρέτησε 1984-2010 Ο Δημήτρης Ραπακούλιας διετέλεσε καθηγητής του Τομέα Υλικών του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών από το 1984 έως και το 2010, όταν συνταξιοδοτήθηκε. Το γνωστικό αντικείμενο που υπηρέτησε ο Δ. Ραπακούλιας τα 40 χρόνια της καριέρας του ήταν οι φυσικοχημικές διεργασίες πλάσματος και η χημική εναπόθεση και η τροποποίηση επιφανειών προηγμένων υλικών με πλάσμα χαμηλής πίεσης. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Έρευνας και Τεχνολογίας από το 1982 έως το 1985 και Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου PASTEUR από το 1988 έως το 1994. Από το 1995 έως και το 2007 υπήρξε προσκεκλημένος καθηγητής της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Παρισιού. 359

Παναγιώτης Λιανός υπηρέτησε 1984-2015 Ο Παναγιώτης Λιανός είναι Ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών από το 2015. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίόυ Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1970. Έλαβε Διδακτορικό Δίπλωμα Φυσικής από το Πανεπιστήμιο του Tennessee το 1978. Αρχικά εργάστηκε ώς ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Louis Pasteur στη Γαλλία μέχρι το 1982. Τα επόμενα 2 έτη κατείχε θέση λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στην Πάτρα ώς αναπληρωτής καθηγητής στο Γενικό Τμήμα της Πολυτεχνικής Σχολής έως το 1992, όταν έλαβε τη θέση Καθηγητή. Το 2012 εντάχθηκε στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών, στο οποίο προσέφερε διαρκώς τα προηγούμενα χρόνια ως μέλος του Γενικού Τμήματος. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν τη μελέτη κολλοειδών και επιφανειών, τη φωτοφυσική καθώς και την ανάπτυξη υλικών και συσκευών. 360

Γιώργος Στάικος υπηρέτησε 1987-2017 Ο Γ. Στάικος υπήρξε καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών έως το 2017. Έλαβε πτυχίο Χημείας από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1973 και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο P. & M. Curie , όπου απέκτησε D.E.A. στη φυσικοχημεία Μακρομορίων (1984). Στη συνέχεια έλαβε Διδακτορικό Δίπλωμα στη Χημική Μηχανική στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών το 1986. Τελειώνοντας τις σπουδές του, εργάστηκε ως μεταδιδάκτορας στο Τμήμα και εν συνεχεία ως Λέκτορας, σταδιακά αποκτώντας τον τίτλο του Καθηγητή. Από το 2018 ο Γ. Στάικος είναι Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν τη μελέτη διαλυμάτων πολυμερών, υδατοδιαλυτών πολυμερών, πολυηλεκτρολυτών και κολλοειδών νανοσωματιδίων. 361

Δημοσθένης Τσάχαλης υπηρέτησε 1988-2011 Ο Δήμος Τσάχαλης σπούδασε στο Τμήμα Μηχανολόγων & Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Ε.Μ.Π. απ’ όπου έλαβε το δίπλωμά του το 1971. Εν συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από το Ε.Μ.Π. το 1972 στην Αεροδιαστημική Μηχανική. Μετακινήθηκε στις Η.Π.Α. για τις διδακτορικές του σπουδές στο Κρατικό Πανεπιστήμιο και Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Virginia απ’ όπου αποφοίτησε το 1974. Κύριο ερευνητικό πεδίο της εργασίας του ήταν η Μηχανική Ρευστών. Ύστερα εργάστηκε ως ερευνητής μηχανικός στη Shell Development Company μέσω του Πανεπιστημίου του Χιούστον στο Τέξας έως το 1986, συμπληρώνοντας 12 έτη. Την περίοδο αυτή μετακινήθηκε στην Ολλανδία ώστε να αναλάβει χρέη διευθυντή στο ερευνητικό τμήμα υπεράκτιων δομών και σωληνώσεων της Royal Dutch/Shell. Το 1988 γίνεται καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και ιδρύει το εργαστήριο Μηχανικής Ρευστών και Ενέργειας (LFME). Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών έως το 2011 και στη συνέχεια ίδρυσε στην Αθήνα το οργανισμό “Learning Foundation in Mechatronics”. 362

Γιώργος Δάσιος υπηρέτησε 1989-2013 Ο Γιώργος Δάσιος εισήχθη στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1965, από όπου πήρε το πτυχίο του το 1970 και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική. Του απονεμήθηκε το Master of Science το 1972 και το Διδακτορικό το 1975 στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο του Illinois στο Chicago. Το 1977 μετακινήθηκε στην τότε Δ! Έδρα Γενικών Μαθηματικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, όπου το 1980 αναγορεύθηκε Υφηγητής στην επιστημονική περιοχή των Μερικών Διαφορικών Εξισώσεων. Το 1981 εκλέχθηκε καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Πάτρας και το 1989 αποδέχθηκε μετάκλησή του στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Σήμερα είναι Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και Επίτιμος Ερευνητής του Ελληνικού Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας. Είναι επίσης μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Πρόεδρος της Επιτροπής των Πανελληνίων Εξετάσεων. 363

Δώρος Θεοδώρου υπηρέτησε 1991-2002 Ο Δώρος Θεοδώρου έλαβε δίπλωμα Χημικού Μηχανικού από το Ε.Μ.Π. το 1981. Το Σεπτέμβριο του 1981 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Μ.Ι.Τ. στις Η.Π.Α., απ’ όπου έλαβε δίπλωμα Master of Science το 1983 και Διδακτορικό το 1985. Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία ως Assistant Professor στο University of California, Berkeley των Η.Π.Α και ταυτόχρονα ήταν συνεργαζόμενος καθηγητής στο Center for Advanced Materials του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Berkeley (LBL) των Η.Π.Α. Τον Οκτώβριο του 1989, ο Δώρος Θεοδώρου εκλέχθηκε Αν. Καθηγητής στο Τμήμα με αντικείμενο «Φυσικές Διεργασίες και Θερμοδυναμική». Ανέλαβε υπηρεσία τον Ιανουάριο του 1991 και εξελίχθηκε σε Καθηγητή το 1994. Υπηρέτησε στο Τμήμα έως το 2002.. Από το 2002 είναι Καθηγητής στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν τη μαθηματική μοντελοποίηση φαινομένων σε πολλαπλές κλίμακες με έμφαση στις μοριακές προσομοιώσεις, τη μελέτη πολυμερών καθώς και τα διεπιφανειακά φαινόμενα. Το ερευνητικό του έργο έχει λάβει αρκετές διακρίσεις, όπως ενδεικτικά το Presidential Young Investigator Award της National Science Foundation των Η.Π.Α. (1988-1992), το Allan P. Colburn Memorial Lectureship του Πανεπιστημίου Delaware (1993), και το D. Medema Award του Ολλανδικού PTN (Polymer Technology in the Netherlands, 2009). Το 2015 έγινε μέλος του National Academy of Engineering of USA. 364

Γιάννης Γεντεκάκης υπηρέτησε 1995-2001 Το 1978-1983 φοίτησε στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πάτρας. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή (1983-1987) στο ίδιο τμήμα λαμβάνοντας Διδακτορικό Δίπλωμα.. To 1987 προσλαμβάνεται στο Πανεπιστήμιο Princeton των ΗΠΑ ως Postdoctoral fellow/senior researcher. Επιστρέφει στην Ελλάδα, λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων, και το 1989 προσλαμβάνεται ως Μεταδιδακτορικός Ερευνητής του ΙΤΕ/ΕΙΧΗΜΥΘ και του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πάτρας. Το 1995 εκλέγεται Λέκτορας στο ίδιο Τμήμα με γνωστικό αντικείμενο «Χημικές και Ηλεκτροχημικές Διεργασίες», όπου και ιδρύει το εργαστήριο «Περιβαλλοντικής Μηχανικής και Χημείας». Θητεύει στο εν λόγω Τμήμα έως και τη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Το 2001 εκλέγεται στην βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή στο Γενικό Τμήμα του Πολυτεχνείου Κρήτης. 365

Γεράσιμος Λυμπεράτος υπηρέτησε 1990-2011 Ο Γεράσιμος Λυμπεράτος είναι Καθηγητής στον Τομέα Ανάλυσης, Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Διεργασιών και Συστημάτων της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου και συνεργαζόμενο μέλος ΔΕΠ του Ινστιτούτου Επιστημών Χημικής Μηχανικής. Το γνωστικό αντικείμενο που υπηρετεί ο Γ. Λυμπεράτος τα τελευταία 30 περίπου χρόνια ως Καθηγητής διαδοχικά στα University of Florida (1983-1990), Πανεπιστήμιο Πατρών (1990-2011) και ΕΜΠ (2011-σήμερα) είναι η Βιοχημική Μηχανική, με ιδιαίτερη έμφαση στην επεξεργασία και αξιοποίηση αποβλήτων (υγρών και στερεών) και βιομάζας. Είναι εκδότης του διεθνούς περιοδικού Journal of Hazardous Materials και Αναπληρωτής Εκδότης του περιοδικού Waste and Biomass Valorization. Είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Υδατικού Συνδέσμου (Ελληνικού σκέλους της International Water Association). 366

Γιάννης Κεβρεκίδης υπηρέτησε 1997-2000 Ο Ι. Κεβρεκίδης είναι από το 2017 καθηγητής του Τμήματος Χημικής και Βιομοριακής Μηχανικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συνίστανται στην μελέτη της δυναμικής συμπεριφοράς φυσικών, χημικών και βιοχημικών συστημάτων . Έλαβε δίπλωμα Χημικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1982, Master από το Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου της Minnesota το 1986 καθώς και Διδακτορικό από το Τμήμα Χημικών Μηχανικών του ιδίου Πανεπιστημίου το 1986. Εργάστηκε ως μεταδιδάκτορας στο κέντρο Μη Γραμμικών Επιστημών του Los Alamos National Laboratory και στη συνέχεια μετακινήθηκε στο πανεπιστήμιο του Princeton όπου παρέμεινε για 30 συναπτά έτη. Έως το καλοκαίρι του 2017, κατήχε την Έδρα Pomeroy and Betty Perry Smith στη Μηχανική έχοντας τη θέση καθηγητή στο Τμήμα Χημικής και Βιομοριακής Μηχανικής του Princeton, συνεργαζόμενος με το Τμήμα Μαθηματικών του ίδιου πανεπιστημίου και με ενεργή συμμετοχή στο πρόγραμμα Εφαρμοσμένων και Υπολογιστικών Μαθηματικών. 367

Κώστας Κράβαρης υπηρέτησε 1999-2017 Ο Κ. Κράβαρης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1979). Συνέχισε τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) όπου και έλαβε Master το 1981 και Διδακτορικό Δίπλωμα στη Χημική Μηχανική το 1984. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν τη μελέτη Μη Γραμμικών συστημάτων καθώς και τη Ρύθμιση Διεργασιών. Η ακαδημαϊκή του καριέρα ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο του Michigan το 1984 όπου διετέλεσε Επίκουρος και στη συνέχεια Αναπληρωτής Καθηγητής έως το 2004. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών ως Καθηγητής έως το 2014. Έκτοτε κατέχει θέση Καθηγητή στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεστημίου του Τέξας A&M. Κατά τις περιόδους 2005-2007 και 2007-2009 διτέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος και Πρόεδρος του τμήματος. 368

EDITORIAL Τα Editorials είθισται να γράφονται στην αρχή μιας έκδοσης, όμως το ξεδίπλωμα, πρώτα, και η καταγραφή, μετά, μιας ιστορίας ξεκινάει πάντα μετά το τέλος της. Οπότε, ας τα πούμε λίγο εδώ, στο τέλος, αυτής της πρώτης έκδοσης. Όσο δύσκολα ήταν τα πρώτα χρόνια για το Τμήμα, τόσο κοπιαστική ήταν η συλλογή του υλικού και η καταγραφή των 40 χρόνων λειτουργίας του, μέσα σε 12 εικοσιτετράωρα. Όμως, η κούραση φεύγει μόνο με τον ερχομό της χαράς. Έτσι έγινε και εδώ. Την ημέρα που έπρεπε. Στο χώρο που άρμοζε. Η χαρά ήρθε με το αντίκρισμα ενός ολόκληρου αμφιθέατρου να το κρατάει, και να το ξεφυλλίζει αναζητώντας συναισθήματα λησμονημένα. Το λεύκωμα συμπλήρωνε οπτικά τις προφορικές ο διηγήσεις των ομιλητών στο 1 Συμπόσιο Αποφοίτων. Μπορεί η παρούσα έκδοση να μην περιέχει την χρονολογική καταγραφή γεγονότων, όμως είναι πλούσια σε Εικόνες. Εικόνες από 35 γενιές χαρούμενων και ελπιδοφόρων εικοσάρηδων που στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν το προσωπικό τους μέλλον, χάραξαν την πορεία του Τμήματος. Άλλωστε, ζούμε μέσα στην Εικόνα, η οποία ευτυχώς καταγράφεται έντυπα και ηλεκτρονικά μέσω της Φωτογραφίας. Οι πάνω από 1500 απόφοιτοι του Τμήματος βιώσαν στους ίδιους χώρους διαφορετικές πτυχές της 40χρόνης ιστορίας Του. Είδαν από διαφορετικές οπτικές, απείρως διαφορετικές Εικόνες. Άκουσαν και αντιλήφθηκαν κατά τρόπο Μοναδικό γεγονότα και πεπραγμένα. Χάρη σε αυτούς, συνθέσαμε το εικαστικό περιεχόμενο του λευκώματος. Έστω, στο βαθμό που αυτοί μας το εμπιστεύτηκαν. Ή ακριβέστερα, όσοι τόλμησαν να μας το εμπιστευτούν, χωρίς να έχουν δεύτερες σκέψεις για τις προθέσεις μας. Μέρος των φωτογραφιών του λευκώματος προήλθαν από τα προσωπικά αρχεία 25 συναδέλφων. Των: Δημήτρη Βαγενά Κώστα Βαγενά Αλέξανδρου Κατσαούνη Γιώργου Κελεσίδη Δημήτρη Κονταρίδη Πέτρου Κουτσούκου Γεράσιμου Λυμπεράτου Γιώργου Μακρυγιώργου Δημήτρη Ματαρά Βασιλικής Ματθαίου Εύαν Μητσούλη Σογομών Μπογοσιάν Παναγιώτη Νικολόπουλου Γιώργος Παπαθεοδώρου Νέλλη Παπαμαντέλου Χριστάκη Παρασκευά Σταύρου Παύλου Εσπερίας Σταγκαροπούλου Σωτήρη Τσάτσου Δημήτρη Σπαρτινού Δέσποινας Σωτηροπούλου Κώστα Τσιτσιλιάνη Μαρίας Τσάμη Γιάννη Τσαμόπουλου Γιάννη Δημακόπουλου Για το Τμήμα, Πέτρος Κουτσούκος Σταύρος Παύλου Γιάννης Δημακόπουλος 369

Ευχαριστίες Για το επετειακό λεύκωμα συνέδραμαν συστηματικά όλα τα Ερευνητικά Εργαστήρια του Τμήματος. Σε πολλές από τις φωτογραφίες του Λευκώματος πριν το 1990 φωτογράφος ήταν ο Καθηγητής Γ. Παπαθεοδώρου. Έμπρακτη Συνδρομή: Παντελής Μοσχόπουλος και Γιώργος Μακρυγιώργος Εδώ, ο Γιώργος με πολύ “διάθεση” συνδράμει κριτικά και πνευματικώς …τον Παντελή Ευχαριστούμε τις Εκδόσεις Τζιόλα για την χορηγία της εκτύπωσης 350 αντιτύπων της έντυπης έκδοσης, τα οποία μοιράστηκαν στο 1 ο Συμπόσιο Αποφοίτων του Τμήματος 370

Διατηρούμε την Επαφή Ακούμε και νοιαζόμαστε για το Τμήμα. Ακολουθούμε τον σύνδεσμο, και συμπληρώνουμε τα στοιχεία επικοινωνίας μας http://www.chemeng.upatras.gr/ en/content/stay-touch-us Είναι μια ένδειξη αλληλοσεβασμού και αλληλοεκτίμησης από και προς το Τμήμα, που ανιδιοτελώς μας σπούδασε, και μας έδωσε τα επιστημονικά εφόδια για την όποια επαγγελματική μας επιλογή. Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές 20άρηδων, που θα γαλουχηθούν στην κοινή Επιστημονική μας γενέτειρα. ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ 371

Innovative Science 40 years