บ่วงรักเฉพาะกิจ

บ่วงรกั เฉพาะกจิ : ภคั รภ์ ัสสร ภัค ์รภัสสร “รั้งกระโปรงขน้ึ สิ” เขาสง่ั ขณะทรุดตวั ลงไปน่ังคุกเขา่ หนา้ เธอ “คุณไม่ต้องทําใหข้ นาดนี้ก็ได้ แคน่ ี้กส็ บายตวั แลว้ ” “เงียบน่า แล้วทําตามทสี่ ่ัง” เขาเสยี งดุ เธอใจเตน้ โครมคราม มือเรยี วจับ กระโปรงขึน้ เผยต้นขาขาวเนยี นละเอยี ดน่าสมั ผัส เขารู้สกึ ลาํ คอแหง้ ผาก ความหอมนุม่ ของผิวเนียนละเอียดน่นั กระชากวิญญาณเขาไป ‘น่ากินไปทงั้ ตัว... ทาํ ไมสาวไทยผวิ เนียนน่าจูบไปท้ังเนอ้ื ท้งั ตัวแบบน’ี้ เขาบิดผา้ แลว้ ใช้มนั ลูบไล้ไปท่ัวทั้งเพรียวขาของเธอ สลับกันอีกข้างหนง่ึ จนกระท่งั เสรจ็ ผ้าขนหนถู กู ทง้ิ ลงบนตะกรา้ ตามกันไป เขาหยิบเสอื้ นอนทบี่ ัตเลอรเ์ ตรยี ม มาให้สาํ หรบั คนป่วยทีต่ อ้ งเข้าเฝือก “คุณยังไมเ่ ปลย่ี นบราเลยนี่นา” “ฉนั จดั การทเี่ หลือเองได้... คุณออกไปก่อนไดม้ ยั้ คะ” “ผมจะไป เมอ่ื คุณแต่งตัวเรียบรอ้ ย และพร้อมเข้านอนบนเตยี งนัน่ ” นํ้าเสียงฟังดู ดดุ นั เปยี่ มไปด้วยแววเผด็จการ เขาคงไมไ่ ดก้ ําลงั โกรธใช่ม๊ยั “คะ่ ” “ผ้หู ญงิ ... สวมบราเวลานอนหรอื เปล่า” จ่ๆู เขาก็ถาม เธอรูส้ ึกแก้มรอ้ นวบู วาบ มนั คือความเปน็ ส่วนตวั เขาคิดว่ามนั เป็นสิ่งทีเ่ ขาควรรตู้ ั้งแตเ่ มื่อไหรก่ ัน 51

“ถ้าไม่.. คณุ ก็ถอดมนั ซะ” เขาสัง่ พรอ้ มเออื้ มมอื ปลดตะขอปลอ่ ยให้บางสิง่ ทีอ่ วบ อิม่ ไดร้ ับอิสระและหดเกรง็ ครดั เครียดเปี่ยมไปด้วยความตอ้ งการ สายตาเขาตรึงบนแผ่นหลังนวลเนียนอย่างหลงใหล กอ่ นถอดเสอ้ื ตวั เก่าออกใหเ้ ธอ หญงิ สาวยกมือขน้ึ มาทาบทับปกปดิ มนั เอาไวอ้ ย่างเอยี งอาย แม้วา่ เธอจะหันหลังใหเ้ ขา แต่ กระน้นั เขากเ็ ปน็ ผู้ชายทเี่ พิ่งพบกัน เขาก้าวผา่ นคาํ ว่าสว่ นตวั ของเธอมาไกลมาก “สอดแขนเขา้ มาสสิ าวนอ้ ย” เขากระซบิ ขา้ งหู ลมรอ้ นฉาบวบู มาถึงแกม้ จนหญงิ สาวขนลกุ ไปดว้ ยความซ่านสะทา้ น ทวา่ ก็สอดแขนท่เี ขา้ เฝอื กอย่เู ข้าไปอย่างชา้ ๆ เพราะมนั ยัง เจ็บระบมบางคร้ังถ้าขยบั ๆอย่างรนุ แรงและรวดเร็ว เขาขยับเส้อื ใหเ้ ข้ารปู กับเรอื นร่างเธอ เหมือนผใู้ หญ่จับเดก็ หญงิ ตวั เลก็ ๆ แตง่ ตวั “สอดอกี ข้างมาทีน่ ่ี” เขาส่งั ดว้ ยเสยี งกระซิบทมุ้ ต่ําทฟ่ี งั ดเู ซก็ ซเี่ หมอื นเดิม เธอหายใจหายคอ ไม่ท่ัวทอ้ งเลย อยากใหก้ ิจกรรมนี้เสร็จส้ินไปเร็วๆ เขาขยับเสอ้ื อกี ครั้งใหเ้ ข้ารูปกอ่ นจบั เธอหมุน สายตาเขาสแกนผา่ นส่วนอวบอ่ิมท่ี กาํ ลังต่นื ตัวอยา่ งบังเอญิ ความปรารถนาทว่ มท้น มือเพรยี วแกรง่ เอือ้ มไปกลดั กระดมุ เสื้อนอนสีฟา้ ออ่ นให้ เธอโดยตรงึ สายตาบนใบหนา้ หญงิ สาว เขาอยากจบู เธอ... จบู อยา่ งเรา่ รอ้ นเหมอื นครั้งแรกที่ เจอท่ีสนามบิน เขาเผลอเลยี รมิ ฝปี ากอยา่ งลมื ตัว เผลอมองตามแนวกระดมุ ทก่ี ลัดให้เธออยา่ งช้าๆ ราวกบั ว่าไม่อยากให้กจิ กรรมน้ี เสร็จส้ิน 52

บว่ งรักเฉพาะกจิ : ภคั ร์ภสั สร ภัค ์รภัสสร เขาควรแกะมันสิถงึ จะถกู เขาควรได้สัมผัสส่ิงที่ยวั่ ยวนอยูใ่ ต้เส้ือนอนนั้น บีบเคลน้ และใชจ้ บู ตามลงไป ดดู กลนื มันอยา่ งละโมบ... และ เขาจิตนาการไปถึงไหนต่อไหน “เสร็จแล้วใช่ไหมคะ” เสียงหวานถามเขา ดึงชายหนุ่มหลุดออกมาจากภวังค์ แหง่ ความเซก็ ซ่ี “อืม... ใช่” เขาตอบ ลาํ คอแหง้ ผาก “ขอบคุณค่ะ” เขาประคองแก้มเธอ มองสบประสานสายตา อยากกดู๊ ไนทค์ ิสอยา่ งยาวนาน ก่อนเอย่ คําลาสาํ หรบั คํ่าคนื นี้ “คะ... คุณจะทําอะไรคะ” “คณุ ชอบจบู ของผมไหม” “เอ่อ... ฉัน ฉนั ไมร่ คู้ ะ่ ” “ถ้าคืนนผี้ มจะจบู แบบนนั้ อีกคร้ัง...” เขาครางถาม “ไม่ไดน้ ะคะ แบบนีต้ ้องจ่ายเพิ่ม” เธอปฏิเสธพลั วนั เขาผละออกแทบไม่ทัน หรี่ ตาใสเ่ ธออย่างนกึ ขนั 53

“ฉันทาํ ตามหน้าที่ทจ่ี ้างมา ถา้ คุณทาํ นอกเหนือจากนั้น... คณุ ตอ้ งจ่ายเงินเพ่ิมนะคะ” เขาสะอึกอยู่ไปพักหน่ึง กอ่ นยม้ิ มมุ ปากอยา่ งขบขนั ระคนเอน็ ดู ‘แมส่ าวตวั แสบ เธองกด้วย หรอื น่ี’ ในโลกนี้... มีผู้หญงิ ปฏิเสธจบู เขาหลงเหลืออยู่ไดอ้ ย่างไรกัน! เขากระแอม วางท่าทีดุดัน “พกั ผอ่ นเถอะ” เขาสง่ั กอ่ นถอื ตะกร้าผ้าใช้แล้วพร้อม เดนิ ไปทป่ี ระตู เท้ายาวหยุดชะงกั “ผมจะเชด็ ตวั ให้ทุกวัน จนกว่าจะถอดเฝือก” เขาหนั มาบอก เธอผ่านไหลก่ ว้าง เธอรับรู้ ด้วยอาการหัวใจเต้นแรงโครมคราม และมสี ัมปชญั ญะรบั รทู้ กุ อยา่ งว่า รา่ งกายตนกาํ ลังวงิ วอนสมั ผสั จากเขาอยา่ งน่าละอาย... บัตเลอร์หนมุ่ เข้ามาเกบ็ อ่างนาํ้ อุ่นและขา้ วของหลงั จากนายท่านของพวกเขาเดนิ ออกจากหอ้ งไปเพยี งไม่กว่ี นิ าที จากนัน้ หอ้ งนอนกวา้ งกเ็ ข้าสูค่ วามสงบ แต่ท่ีไมส่ งบลงเลย คอื หวั ใจที่เตน้ รวั ไมเ่ ป็นสํ่าของหญิงสาว สะบดั ความร้อนผ่าวออกจากแกม้ ก่อนทีจ่ ะหนั ไปมองเตยี งกว้างทีก่ ําลงั ส่งยิ้มมา พร้อมอ้าแขนรอรับการนอนหลบั ในคาํ่ คืนน้ี... ร่างบางทอดตวั ลงนอนบนเตยี งกวา้ งดว้ ยความเหนอื่ ยล้าและรา่ งกายท่เี จ็บระบม ทันที หลงั จากดานิเอลกา้ วเดินออกไปจากห้องสว่ นตัวของเธออยา่ งอาลัยอาวรณ์ เธอก็รูส้ ึก ในทนั ทวี ่าร่างกายแบบบางของตนนั้นอ่อนเพลยี อย่างมาก อันเน่อื งมาจากการเดินทาง และยัง โชครา้ ยอบุ ตั ิเหตุทางรถยนตท์ ่ีเธอเกอื บเอาชีวิตไม่รอด ดานเิ อลเลา่ วา่ เธอหมดสติไปวูบหนึ่ง 54

บว่ งรกั เฉพาะกิจ : ภคั รภ์ ัสสร ภัค ์รภัสสร กอ่ นจะไปฟน้ื ทโี่ รงพยาบาล เธอเชือ่ วา่ เห็นจะจรงิ เพราะเธอสมั ผสั ไดว้ า่ ร่างกายเธอหมด พลงั ชีวติ เหนอื่ ยล้า และหมดแรงอย่างเหลอื ประมาณ สภาพเธอเหน่อื ยออ่ นมาก จนไมอ่ ยากคิดถึงอนาคตวา่ เธอจะทําอยา่ งไรในนาที ต่อไปข้างหน้า นอกเสียจากว่านอนหลบั พกั ผอ่ นให้ยาวนานทสี่ ดุ เทา่ ทร่ี ่างกายต้องการ หญงิ สาวหลบั ตาลง... ไม่นานจากนัน้ คําพูดของรชิ ารด์ กด็ งั กอ้ ง ตามมาหลอก หลอนอยู่ในโสตประสาท วา่ เธอจะต้องทําหน้าทใี่ หด้ ี อย่าใหเ้ สยี มาถงึ เขา และเธอจะ ลม้ เลกิ กลางคนั ไมไ่ ด้ ไมว่ ่าอะไรจะเกดิ ขน้ึ ‘อย่าทาํ ใหท้ ่านประธานฉนุ ต้ังแตแ่ รกพบละ่ มนั จะซวยมาถงึ ผม’ แหงละ่ ! เพราะเธอรบั เงินกอ้ นโตมาแล้วน่ะสิ สองหมนื่ ยูโรหรือเกอื บๆ เจ็ด แสนบาท มนั ไม่นอ้ ยเลย แต่มันมากสําหรับเธอและครอบครัว ความจริงมนั ก็เสยี่ งมากกบั การมารับงานน้ี แตถ่ า้ ไมต่ ิดตรงทว่ี า่ เธอจําเป็นตอ้ ง ใชเ้ งินมากมายมหาศาล มาปลดหนี้ใหก้ ับฐานะทางบ้าน บา้ นและรา้ นดอกไมท้ คี่ รอบครัว ถือเป็นทท่ี ํากิน กําลังจะถกู กลุ่มมาเฟีย ‘กลุ่มกงจกั รขาว’ ท่พี วกมันมาในคราบนักธุรกจิ ยึด เอาไป พวกนน้ั ภาพภายนอกสวมสูทผูกไทดูสวยหรู แรกพบมาในคราบนกั ธรุ กิจกลุม่ อสังหาริมทรพั ย์ รับฝากจํานอง แต่แทท้ จ่ี รงิ แล้วพวกมันก็คือกลุ่มมาเฟียยุคใหมท่ ี่มี ววิ ัฒนาการเขา้ ใกลค้ วามโกห้ รเู พ่ือเรยี กความไวเ้ นอ้ื เชื่อใจของเหยือ่ ยังไงล่ะ สมกบั ชอื่ ฉายาของกลุม่ เสยี จรงิ กงจกั รที่แทนความชว่ั ร้าย แตก่ งจักรสขี าวกอ็ าจทาํ ใหผ้ ูค้ นที่มอง เพยี งผ่านๆ นึกว่าเป็นดอกบวั ได้ กเ็ หมอื นโจรในคราบเสื้อสูทราคาแพงนัน่ อยา่ งไรเลา่ 55

พวกใสส่ ทู นล่ี ะ่ ตวั ดี เพราะวา่ มคี นมากอทิ ธิพลชักใยอยเู่ บ้ืองหลังอย่างที่จินตนาการ ไปไม่ถึง สาเหตุเพราะพ่ีสาวอยา่ งมยรุ ามาลี เอาบา้ นไปจํานองเพื่อนําเงินมารกั ษามารดาที่ ป่วยเปน็ กลา้ มเน้อื ออ่ นแรงเรอื้ รงั รกั ษาตวั มานานกว่าห้าปี หนีส้ ินท่พี อกพูน ลาํ พังเงินเดอื น แตล่ ะเดอื นของลกู ๆท้ังสามทีแ่ ม้จะสงู กวา่ งานอน่ื ทวั่ ไป แต่ก็ยงั ถือว่าน้อยเมอื่ ตอ้ งตัดดอกเบย้ี มาเฟยี เงนิ กพู้ วกนั้น มนั งอกเร็วยงิ่ กว่าดอกเห็ดเสยี อีก ‘พ่อคะ ถา้ พอ่ ยังอยตู่ รงน้ี พวกเราจะลําบากแบบนีม้ ั๊ยคะ’ อญั ญม์ าลคี ิดถงึ บดิ าในวูบ หนงึ่ ดว้ ยความคิดถงึ จบั ใจ หลายปมี าแล้วท่บี ิดาหายสาบสญู ไป สําหรับเธอ คําวา่ หายสาบสญู ไมต่ ่างอะไรกบั การตายแตไ่ มพ่ บศพ แตเ่ ธอกภ็ าวนาวา่ พอ่ จะปลอดภยั และกลับมาในสักวนั หน่งึ ก่อนทพ่ี อ่ จะหายตัวไป เธอร้จู ากพีช่ ายวา่ ทา่ นทาํ หน้าท่ีข้าราชการช้ันสูงทดี่ ี ซือ่ ตรง แล้วจับผดิ คนโกงไดจ้ นถงึ ขัน้ ไปเป็นพยานให้กบั คดสี ําคญั ในปนี ั้น จากนนั้ ไมน่ าน บดิ ากพ็ ูด เป็นลางวา่ จะไปอยูไ่ กลๆที่ไหนสกั แห่ง แลว้ จากนน้ั พอ่ กไ็ ปทํางานทก่ี ระทรวงปกติ แต่ไม่ กลบั บา้ น... พ่อไมก่ ลบั มาอีกเลย หลายคนสนั นิษฐานวา่ พ่อถกู คนมีอทิ ธพิ ลคุกคามอยา่ งหนกั หมายจะเอาชวี ิต เน่อื งจากขัดผลประโยชนเ์ ขา้ จนถึงขนั้ ต้องท้งิ หนา้ ท่แี ละหลบหนีไปพํานกั ยงั ต่างประเทศ บ้างกว็ า่ มขี ้าราชการช้ันผใู้ หญ่คอยเมตตาให้ความช่วยเหลอื และคุ้มครองอยู่ เพราะเขาเปิด โปงคนผดิ ทาํ หนา้ ที่ราชการตงฉินจนถกู ขู่ฆ่าและลอบทําร้ายหลายครัง้ แต่บดิ าไม่เคยเลา่ เร่ือง นใ้ี ห้สมาชิกในครอบครัวฟังเลย โดยเฉพาะมารดาเพราะกลัวว่าจะไม่สบายใจและอยกู่ นั อยา่ ง 56

บ่วงรักเฉพาะกิจ : ภัคร์ภัสสร ภัค ์รภัสสร หวาดหว่ัน ในทส่ี ดุ เขาตอ้ งหนีไปอยตู่ า่ งประเทศเพื่อความปลอดภัยในชีวิตตามคําแนะนํา ของผูใ้ หญ่ทใี่ หค้ วามชว่ ยเหลือ จากนั้นมา อัญญ์มาลีก็ไมเ่ ห็นหน้าบดิ าอีกเลย โลกนีก้ แ็ ปลก... คนดอี ย่ยู าก ข้าราชการตงฉนิ กลบั ต้องกลายเป็นคน ระหกระเหิน เพราะไม่อาจตอ่ ส้กู บั คนมีอิทธิพลได้ ในเวลานนั้ อัญญม์ าลยี งั เรียนชน้ั มธั ยมปลายเท่านน้ั ช่วงหวั เลย้ี วหวั ต่อในเร่อื ง การเลา่ เรยี นศึกษา เมอ่ื ขาดเสาหลักอย่างบดิ า มารดาท่เี ปิดรา้ นดอกไมต้ ้องรบั หน้าทดี่ ูแล ลกู ๆ และเป็นเสาหลักของครอบครวั พ่ีชายและพสี่ าวสง่ เธอเรียนจนกระทง่ั จบการศึกษา ระดบั ปริญญาตรคี ณะนิเทศศาสตรบ์ ณั ฑิต แต่ในวันน้ี มารดาป่วยหนัก อญั ญม์ าลคี ิดวา่ ถงึ เวลาทเ่ี ธอจะทําหน้าทล่ี กู ทีด่ ี ตอบแทนครอบครวั บา้ ง หากว่างานทีท่ าํ มนั ไมไ่ ดล้ าํ บาก หรือเสียหายอะไร เธอรับอยา่ ง ยนิ ดี และในวันหนงึ่ ผู้บงั คบั บญั ชาหนมุ่ อย่างริชารด์ กเ็ ลยี บเคยี งถามเธอถงึ หนา้ ที่ใหม่ที่ หญงิ สาวเองก็ไม่เคยคาดฝนั ~*~ 57

4 รักรอ้ น CEO เผดจ็ การ กอ่ นวนั เดินทางสองสัปดาห์ ณ ห้องทางาน แอล.กร๊ปุ (ประเทศไทย) “ดบู อสสหี น้าไม่ดเี ลยนะคะ?” อญั ญม์ าลีถามเมอื่ หอบแฟม้ เอกสารมาใหเ้ จา้ นายลง นามอนุมตั ิโครงการในวันหน่ึง ภาพบรรยากาศการทาํ งานในบรษิ ทั โดยเฉพาะหอ้ งทาํ งาน ของเจา้ นายหนุ่มลูกครึ่งไทย-ฮ่องกง แตถ่ อื สญั ชาตอิ เมริกนั อยา่ งรชิ ารด์ ฉายชัดขน้ึ ใน ความคิดของอัญญม์ าลี “แนล่ ะ ไมม่ อี ะไรกวนใจผมมากไปกว่าเรอื่ งท่ตี ้องทาํ งานให้ท่านประธานสูงสดุ อีก แล้ว” ริชารด์ พดู พรอ้ มสา่ ยหน้าชา้ ๆ อย่างสุดทน “บอกฉันไดไ้ หมคะ” เธอหยุดสบตาเขา แววตาเจา้ นายหนุ่มช่างดเู หนอ่ื ยลา้ “เผอ่ื ว่า ... พนักงานตัวเลก็ ๆอย่างฉันจะช่วยเหลืออะไรบอสได้บ้าง” เธอแสดงความจริงใจหยบิ ย่ืน ความช่วยเหลือออกไป รชิ ารด์ ประทับใจพนกั งานสาวคนสนทิ กเ็ พราะตรงน้ี อัญญ์มาลีขยัน ไม่เก่ียงงาน และมนี าํ้ ใจกบั เพื่อนร่วมงานอยา่ งไมม่ เี ง่ือนไข มันไม่ใช่แคเ่ ขาทร่ี ักเอ็นดเู ธอใน ฐานะลูกน้อง แตค่ นท้ังบรษิ ัทก็รกั และเมตตาเธอไมต่ ่างจากเขา ชายหนุ่มย้มิ พรายอย่างเย้ยโลก กับความเครยี ดท่กี าํ ลังเผชญิ เขาจะไปเสาะหาผูห้ ญงิ ตามบัญญตั หิ า้ ประการ แบบเบญจกลั ยานใี นแบบฉบบั ของดานิเอลทีไ่ หนวะเน่ยี เวลาใกล้ 58

บว่ งรกั เฉพาะกิจ : ภัคร์ภสั สร ภัค ์รภัสสร งวดเขา้ มาเตม็ ที หลบั ตากเ็ จอแต่คําวา่ ‘เดทไลน์’ น่ีเขาต้องสง่ โปรไฟลผ์ ้หู ญิงไปรบั หน้าที่ สาํ คญั นแ้ี ล้วนะ แตย่ ังงมหาไมเ่ จอเลย สาวๆ ทีม่ าสมัครถา้ ถ้าดขี ้อหนึ่ง กต็ กไปอีกขอ้ หนึ่ง หาท่คี รบพรอ้ มหา้ ประการไม่มเี ลยจริงๆ ไอโ้ ดยเฉพาะกลนิ่ หอมประจํากายตามที่บอสห นุม่ ระบุมานี่สิ มนั จะไปหาทไ่ี หนวะ ผหู้ ญิงทม่ี กี ล่ินตวั แบบเนีย โว้ย! คดิ แลว้ รชิ าร์ดกลุ้ม อยากเอาหัวจมุ่ ลงแอ่งบันจ้ีจัม๊ พ์! คิดมาถึงตรงนี้แลว้ หรีต่ ามองลูกน้องสาวอย่างพินจิ พิจารณา ก่อนลุกข้ึนเดินเข้า มาใกล้... เพอ่ื สูดดมความหอม... แหม.่ .. ประทับใจ “อนั ท่จี ริง... ผมก็เลง็ ๆ คุณอยู่ เพยี งแตว่ า่ ผมไมค่ ิดวา่ คณุ จะยนิ ดรี บั งานนี้... จรงิ ไหม?” ริชาร์ดพูดจบกส็ บตาเธอนิง่ นานราวตอ้ งการค้นหาคาํ ตอบ ทําไมเขาถงึ ค้นพบบางอย่างในแววตาสดใส ของอญั ญ์มาลี จู่ๆ เขาก็มีความเช่ือวา่ เธอจะเปน็ ผ้หู ญงิ ท่ที าํ หนา้ ทีส่ าํ คัญนั้นได้อย่างยอด เย่ยี มท่สี ดุ ‘เสียเวลาควานหาตัง้ นาน เพชรเลอคา่ อย่ใู กล้แค่น้ีเอง... The evidence was right under your nose, เส้นผมทาํ ไมชอบบงั ภเู ขานักนะ ริชารด์ เอ้ย!’ “แลว้ มนั คอื งานอะไรคะ?” อัญญม์ าลเี อ่ยถามดว้ ยความสงสยั เธออยากได้รับ ความชัดเจนจากปากของผบู้ ังคับบัญชาจรงิ ๆ 59

รชิ าร์ดเซ็นตเ์ อกสารเสร็จพอดี เขาวางปากกาลง หันมาสบตาพนักงานสาวคนสนทิ ก่อนทจ่ี ะเริม่ ตน้ เล่าเร่อื งท้ังหมดให้เธอฟงั ภายในเวลาไม่ถงึ สามสบิ นาที “วา่ ไงนะคะ ‘คู่ควงเฉพาะกจิ ’” อัญญม์ าลเี ปลง่ เสยี งอยา่ งไมอ่ ยากเชื่อ น่ีเธอกาํ ลงั เสนอตวั ทําอะไร “ครบั คุณลูกนอ้ ง” รชิ ารด์ พยักหนา้ ยม้ิ แหย แตเ่ อานะ่ ไหนๆ ก็ไหนๆแลว้ มองดู ปฏทิ ินต้งั โต๊ะ เวลานับถอยหลงั เหมอื นนาฬิกาทรายท่ีเร่ิมนอ้ ยลงไปทุกที คิดวา่ มที างออก เดียวเท่าน้ัน คอื เกล้ียกล่อมใหอ้ ญั ญม์ าลรี ับหน้าท่นี ้อี ย่างยินดีซะ เขารอด... เธอกไ็ ด้ไปทาํ งานทา่ มกลางบรรยากาศเมอื งสวยงามดจุ เทพนยิ าย เขาวา่ ดี ออก ไม่เห็นจะมขี ้อเสียหายตรงไหนเลย “ฉะ... ฉนั คดิ ว่า ฉนั ... ฉนั ไมน่ ่าจะเหมาะกับงานนี้หรอกนะรชิ าร์ด” อญั ญม์ าลีคิด อยา่ งนน้ั จริง ไปทาํ งานเป็นปี ใครจะทํา ภาระทมี่ ีทีน่ ีก่ ็เยอะแยะ ยาวเปน็ หางวา่ ว “คณุ มีเวลาทบทวนอญั ญ์มาลี” ริชารด์ บอก อญั ญม์ าลีมดี วงตาอยา่ งครุน่ คดิ แตเ่ มื่อนกึ ถึงผลตอบแทนแลว้ มันกน็ า่ สน อกี อย่างรชิ ารด์ ยนื่ ขอ้ เสนอวา่ เวลาหนง่ึ ปี ทเี่ ธอรับงานน้ี มันก็เหมอื นเธอทํางานใหเ้ ขาเช่นกัน เมอ่ื เสร็จภารกิจ เธอก็กลับมาทํางานท่นี ่ี ได้เหมอื นเดมิ อารมณ์ประมาณลายาวไปเรยี นตอ่ สักปหี รืออะไรสักอยา่ ง ไมบ่ อกใครจะรลู้ ะ่ วา่ หนึ่งปที ห่ี ายไปนนั้ เธอไปทําหนา้ ท่ี ‘คู่ควงเฉพาะกิจ’ ใหก้ ับท่านประธานสงู สดุ แหง่ แอล. กรุ๊ป 60

บว่ งรกั เฉพาะกจิ : ภัครภ์ สั สร ภัค ์รภัสสร “ว่าไง สนใจรับงานน้ีไหม ผมเหลอื เวลานอ้ ยเตม็ ที” รชิ ารด์ เอ่ยอย่างหมดอาลัย ตายอยาก สมองก็นกึ ถึงบทสนทนาของดานิเอล กถ็ า้ หาผู้หญงิ ใหน้ ายไมไ่ ด้ คนที่จะซวยก็ เขาน่ะสิ กระเด็นจากเก้าอีแ้ นน่ อน “ถา้ คุณโอเค ผมจะไดป้ ดิ จอ็ บ ยุติการประกาศรับสมคั ร สาวๆ คนอื่น” “ฉัน... เอ่อ... ขอคดิ ดูอกี ทไี ดไ้ หมคะ?” อัญญ์มาลีตอบอย่างแบง่ รับแบง่ สู้ ความ จริง รายไดเ้ หมาจาํ นวนสองหมื่นยโู รเชียวนะ มนั กน็ ่าสนใจไม่นอ้ ยเลย เธอจะไดเ้ อาไป ใหพ้ ี่ๆปลดเปล้ืองภาระหนี้สนิ ท่ีพวั พนั กันอีรงุ ตงุ นงั แล้วก็ใชไ้ ปในการรักษามารดาทีป่ ว่ ย ดว้ ยโรคกล้ามเนอื้ อ่อนแรงมานานแรมปี เงินก้อนนัน้ อาจจะเหลืออกี ดว้ ย คิดวา่ พ่ีๆ นา่ จะเก็บสํารองไวใ้ ชจ้ ่าย ค่ารกั ษาแม่ อีกปีหนึ่งเธอกจ็ ะกลับมา มาทาํ งานหาเงนิ ช่วยพ่ๆี เมอ่ื ถึงตอนน้ันแมอ่ าจจะหายป่วยก็ เป็นได้ เพราะนางเป็นโรคนี้ในขัน้ ทร่ี ักษาหาย ไมร่ า้ ยแรงเกนิ เยียวยา... อัญญม์ าลคี ดิ ทบทวน เธอคิดซํ้าแล้วซาํ้ เลา่ อยอู่ ย่างนี้ตลอดท้ังวนั เลย ใจเธอโนม้ เอยี งไปทางรบั งานนี้ ด้วยซํา้ มนั ไม่มอี ะไรเสยี หายนี่... เปน็ แค่ ‘คู่ควงเฉพาะกจิ ’ แคค่ วงเทา่ นั้นนะ เซ็กสไ์ มต่ อ้ ง ‘ย้ํา... ไมต่ ้องมคี วามสมั พนั ธท์ างเพศให้เสียหาย’ เสยี งก้องในสมองหญิงสาว มนั กถ็ อื ว่าเปน็ เรอ่ื งดนี ะ ถ้าไมม่ ีอะไรเสียหายกน็ ่าลองดเู หมือนกนั อกี อย่างเธอไมค่ ิดว่าร่างกายเธอจะเซก็ ซี่เร้าใจใครใหต้ วั เองเป็นอนั ตราย เหมือนกบั ออ้ ยใกลป้ ากชา้ งหรอกนะ สรุปไดว้ า่ งานนย้ี ังไงเธอก็ไม่มสี กึ หรอ ต่อใหเ้ ขา 61

เป็นผชู้ ายบา้ กาม ก็คงกามตายดา้ นเมอ่ื เจอเธอ อญั ญม์ าลมี นั่ ใจอย่างน้ัน ไม่ใชว่ ่าเธอไม่มอี ะไร ให้เรา้ ใจ แต่ความแสบสันต์ของเธอตา่ งหากที่มากเกินทใ่ี ครจะจินตนาการไปถงึ ตลอดระยะเวลา 3 ปที ี่ทาํ งานเปน็ พนักงานตาํ แหนง่ เล็กๆ ในแอล. กรปุ๊ (ประเทศ ไทย) เธอไมเ่ คยเผชิญหน้ากบั ทา่ นประธานสูงสดุ อย่างดานเิ อล แต่พอรปู้ ระวตั แิ ละวีรกรรม ชีวติ แบดบอยของเขากจ็ ากประวตั ิซอี ีโอในหน้าเว็บต์บริษทั บ้าง นิตยสารธุรกจิ บ้าง สือ่ ต่างๆ บา้ งรวมท้ังขอ้ มลู ของบริษทั เพราะเธอเปน็ พนกั งานระดับปฏบิ ัติการขั้น กระจอกงอกง่อย ที่เขาไม่มคี วามจาํ เป็นตอ้ งมาพบ เขาเปน็ ผู้ชายทีม่ เี สนห่ ์ และเป็นทเี่ พอ้ ฝัน ของสาวๆ ครึง่ คอ่ นโลก เธอไมค่ วรปฏิเสธงานน้ีหรอก นอกเสียจากวา่ เธอจะกนิ หญา้ เปน็ อาหาร อัญญ์มาลีคดิ หนักและเกล่ยี กล่อมตัวเองแบบนน้ั ‘ถา้ ปฏเิ สธ... คงมีคนวา่ เรากินหญา้ มากไปจนปล่อยโอกาสดๆี หลุดลอยไปแนๆ่ ’ หญิงสาวคดิ มนั น่าจะเป็นขอ้ สรุปใหเ้ ธอได้แล้ว “แลว้ คุณจะให้คําตอบผมได้เมือ่ ไหร่ล่ะ?” ริชารด์ ทวงถามอยา่ งเอาจรงิ เอาจงั แน่ ทีเดยี ววา่ เขาไม่มีตวั เลอื กอ่นื แลว้ 62

บว่ งรักเฉพาะกิจ : ภคั ร์ภสั สร นับเวลาถอยหลังไป เขาไมม่ เี วลามากนกั กบั การจะควานหาผู้หญงิ ทีม่ ีคุณสมบตั ิ ตรงตามท่ที า่ นประธานระบุ กร็ โู้ ดยทวั่ กนั วา่ ผชู้ ายอย่างดานิเอลเป็นเพอร์เฟคช่ันนสิ ต์1สกั แค่ไหน เผลอๆ ต่อใหอ้ ัญญม์ าลีตกลง แต่ถา้ บินไปแล้วดานิเอลไม่พอใจ หรือพบวา่ มีข้อ หน่ึงข้อใดไม่ตรงตามคณุ สมบัติ เขากส็ ่งตวั เธอกลับทันทีโดยไมม่ ขี ้อแม้ แต.่ .. เทา่ ทีพ่ ินจิ ดแู ล้ว อัญญ์มาลนี ม่ี คี ุณสมบัตคิ รบถกู ต้องตรงทกุ ประการเลย ความจริงข้อนีร้ ชิ ารด์ ยืนยันได้ จะตดิ กต็ รงขอ้ ทีห่ า้ เทา่ น้นั ! ‘กลน่ิ ’ กล่นิ หอมประจาํ กายเธอ... ริชาร์ดไมอ่ าจรับประกันไดว้ า่ มนั จะเป็นกลนิ่ หอม เดียวกันกบั ทีด่ านเิ อลจินตนาการถงึ จะใช่กล่ินเดยี วกนั กับกลน่ิ หอมออ่ นๆ ของอญั ญม์ าลี หรือไม่ ‘ยากฉิบ!’ รชิ ารด์ คิดครุน่ อยา่ งมแี ววหวั เสยี “ฉนั ขอคิดสกั คืน... คนื นเี้ พยี งคนื เดียวเท่านัน้ ค่ะ” อญั ญม์ าลีตอบน้าํ เสียงหนัก แนน่ 1 Perfectionist คนท่ีมบี คุ ลิกภาพเจา้ ระเบยี บ หรือ “มนษุ ย์ไมบ้ รรทดั ” มกั พบในเพศชายมากกว่า เพศหญิง มคี วามหมายตามพจนานุกรมว่า เป็นผทู้ ีพ่ อใจแต่สง่ิ ดเี ลศิ มมี าตรฐานสงู ตามศาสตร์ ภัค ์รภัสสร ‘เอ็นเนียแกรม’ หรอื นพลักษณ์ ไดแ้ บ่งบคุ ลิกของมนษุ ยอ์ อกเป็น 9 ลักษณ์ The Perfectionist (คน สมบูรณแ์ บบ) คือหนึ่งในนั้น 63

รชิ ารด์ มองอัญญ์มาลีมาหลายวนั เขาคดิ วา่ ไมม่ ีใครเหมาะสมทจ่ี ะทํางานนไี้ ด้ มากกวา่ อัญญม์ าลอี กี แล้ว เขาเองมัน่ ใจอย่างมากว่าอญั ญ์มาลเี องกค็ งจะไมย่ อมปลอ่ ยให้ โอกาสงามๆ แบบนหี้ ลุดลอยไปเชน่ กัน แตเ่ ขาสิ จะต้องหาผชู้ ่วยคนใหม่ ซึ่งก็ไมม่ นั่ ใจนกั วา่ จะมาทาํ งานแทนอัญญม์ าลใี น เวลาหน่ึงปีนับจากนีไ้ ดด้ ีเท่าคนเดมิ และจะเขา้ ขากับเขาดีมากนอ้ ยสกั แคไ่ หนอีกดว้ ย แตร่ ิ ชารด์ คิดว่า ทุกอยา่ งทก่ี ําลังดําเนินไปนั้น โชคชะตาไดก้ ําหนดทุกอย่างไวห้ มดแล้ว สว่ นตาํ แหน่งงานของอญั ญ์มาลที ีก่ าํ ลงั จะว่างลงไป เขาคดิ ว่าจะเล่อื นแพรวละไม ขึ้นมาทําตาํ แหนง่ ตรงน้ี เพราะนอกจากทง้ั สองจะเป็นเพอื่ นสนทิ กอ่ นอัญญม์ าลีเลอื่ นมาเปน็ ผชู้ ว่ ยเขา เธอก็เคยทาํ แผนกเดยี วกนั กบั แพรวละไมมากอ่ น ฝา่ ยนนั้ คล่องตวั ในการโยกยา้ ย เม่อื มีบุคลากรฝ่ายๆอน่ื ๆ ว่าง อีกทัง้ แพรวละไมเป็นคนมไี หวพรบิ ไมย่ ่งิ หย่อนไปกวา่ อญั ญ์ มาลี เขามองไมเ่ ห็นใครท่จี ะทาํ งานเขา้ ขาเขาได้ดเี ทียบเท่าอญั ญม์ าลีเลย นอกจากแพรวละไม ริชาร์ดคดิ พร้อมกับหมุนปากกาบนนว้ิ อยา่ งมจี งั หวะท่ีชํานาญ กอ่ นที่อัญญ์มาลีจะตดั สินใจในเวลานน้ั อาการป่วยของคันธมาลผี ้เู ป็นมารดาทรดุ หนักลงอีก อัญญม์ าลีและพๆี่ ต้องใช้เงนิ จํานวนมาก ไม่ใชว่ า่ เธอไม่มีเงินเกบ็ หรอื เขา้ ขน้ั ขาด แคลนอะไร เธอเกิดในครอบครวั ขา้ ราชการตงฉนิ ระดับสงู แต่เมือ่ หมดบารมีบิดา ครอบครัว กลบั พลกิ ผันจากหน้ามือเป็นหลงั มอื แตเ่ งนิ ที่มมี นั ไมเ่ พียงพอกับการรกั ษาอนั ยาวนานของ มารดาท่ปี ว่ ยดว้ ยโรคนีจ้ นตอ้ งหลวมตัวไปกูเ้ งินพวกมาเฟยี โหด แถมพวกมาเฟยี กต็ ามมารงั ควานอีก หนีเ้ ก่ากย็ งั ใช้ไม่หมด หากจะกใู้ หม่จากพวกมันอีก ยงั ไงพวกมาเฟียมนั กไ็ ม่ยอม เอ 64

บว่ งรกั เฉพาะกจิ : ภัครภ์ สั สร ภัค ์รภัสสร กรินทร์ หัวหน้ามาเฟียกลุ่มกงจักรขาว พวกนั้นยื่นขอ้ เสนอวา่ มีทางเดียวที่อัญญม์ าลจี ะได้ เงินกอ้ นใหญ่ขนาดนน้ั และรวมถงึ การล้างหนเี้ กา่ ให้สูญไปจากบัญชีลูกหนี้ คอื ยอมข้ึน เตยี งกบั เอกรนิ ทร์อยา่ งสมยอมเสน่หา... โลกน้ี... จะโหดรา้ ยไปไหน น่ขี นาดอญั ญม์ าลีไม่ใชผ่ ู้หญงิ สวยจดั ยังไม่อาจรอด พน้ จากกรงเล็บพวกนักเลงมาเฟียเลย ทกุ ๆวนั หลังเลิกงาน อัญญม์ าลีกลับมาถึงบา้ นอยา่ งเหนื่อยลา้ ก่อนหนา้ นเ้ี ธอ สบายกวา่ นีม้ าก แตห่ ญงิ สาวจาํ ต้องขายรถยนต์สว่ นตัวไป เพ่อื นาํ เงินมารักษามารดา ปจั จบุ นั เธอจงึ ไปไหนมาไหนด้วยรถสาธารณะ แท็กซี่บ้าง รถเมล์บา้ ง บางครั้งเพือ่ นท่ี ทาํ งานท่มี รี ถส่วนตวั กม็ าส่งเธอ โชคยังดที ี่มรี ถยนตข์ องบรษิ ัทสําหรบั ไว้ใชเ้ วลาเธอไปพรี เซนเตชน่ั นอกสถานท่ี เทา่ นั้นเองจริงๆ คนื น้ี มแี ขกทีไ่ ม่ได้รบั เชญิ มาดักรออยทู่ ่หี น้าปากซอย ระยะหลงั พวกมันมาดกั รอเธอบอ่ ยข้ึน พวกมนั ก็ไม่ไดแ้ สดงพฤติกรรมกกั ขฬะกับเธอหรอก เพียงแตม่ าตอแย โดยเฉพาะหวั หน้าแกง๊ ค์ทม่ี หี นา้ ตาดูดี สะอาดสะอ้านผดิ กับสายวชิ าชพี ไมเ่ หมอื นมาเฟีย นักเลงในหนงั เลยสักนิด ที่ตอ้ งไวเ้ ครารงุ รังหน้าตาโหดร้ายและต้องมแี ผลเปน็ บากใหญ่ๆ เปน็ การประกาศให้โลกรวู้ ่านกั เลงจะเจง๋ ได้ตอ้ งผา่ นรอ้ นผ่านหนาวผา่ นลีลานาทีเฉียดตาย จนไดแ้ ผลเป็นเพอื่ การนั ตวี ีรกรรมอย่างไรอยา่ งนั้น ทกุ ๆครั้งที่เผชญิ หน้า เอกรนิ ทร์จะพูด กับหญิงสาวตรงๆ เป็นการแสดงเจตนาอยา่ งชัดเจนว่าตอ้ งการคบหากับอัญญม์ าลีแบบ จรงิ ๆ ‘เปน็ นางบําเรอไถ่หนี้... นึกวา่ มีแตใ่ นละครหลงั ขา่ ว’ อญั ญม์ าลพี ยายามเลี่ยง อยา่ งสภุ าพมาโดยตลอด แตค่ วามพยายามของเธอยงั ถือวา่ นอ้ ยหากเทยี บกบั เอกรนิ ทร์ เขา 65

พยายามถงึ ขั้นประกาศวา่ จะทําใหเ้ ธอรัก เขาไมค่ ิดจริงจงั กบั ผ้หู ญงิ คนไหนมาก่อน จนกระทงั่ มาพบกับอญั ญ์มาลี เขาอยากช่วยเธอ และยินดจี ะยอมยกหน้ีให้ แคเ่ พยี งเธอยอมเป็นผู้หญิง ของเขา หรือแปลสนั้ ๆวา่ ‘เมยี ’ ทุกอย่างจะไมใ่ ช่เรอ่ื งยากสาํ หรบั เธออกี ต่อไป แต่อญั ญ์มาลปี ฏเิ สธ เธอและเขา ต่างกัน เธอไมช่ อบชวี ติ แบบนัน้ เธอชอบการอย่อู ยา่ งสงบจึงปฏเิ สธออกไปอยา่ งสภุ าพ แต่ ดูเหมอื นวา่ เรือ่ งราวจะไมจ่ บงา่ ยๆ เพราะเขาแสดงให้เธอเห็นว่า เขาตอ้ ง ‘ได้’ เธอ มันชา่ ง... เป็นเร่อื งทห่ี นักอกหนักใจสําหรับอัญญม์ าลเี สียเหลือเกนิ พวกมันจอ้ งเธออยนู่ านขณะทเ่ี ธอเดนิ จะเข้าบ้าน “หยดุ คยุ กันกอ่ นสินอ้ งอญั ญ์” เอกรนิ ทรพ์ ดู จบ กอ่ นเดนิ เข้ามาใกลช้ นดิ ทีห่ ากเขาจะ ฉุดเธอ มนั กง็ ่ายเพียงนดิ เดียวเทา่ น้ัน แตอ่ ัญญ์มาลีไม่กลัว เธอคดิ ว่าเขาเองกต็ อ้ งมีศักดิ์ศรขี อง ความเปน็ มาเฟียอย่บู า้ ง ในเม่ือผหู้ ญงิ ไมร่ กั เขากต็ อ้ งเคารพตวั เอง อัญญ์มาลอี ยากมีเงนิ สัก ก้อน คืนใหเ้ ขาไปและยุตเิ รอื่ งราวคาราคาซังน้ีเสียจรงิ “มอี ะไรจะคุยหรอื คะ?” เธอถามด้วยน้าํ เสียงเรียบน่งิ ทว่าสุภาพ เขามองเธอดว้ ย สายตาออ่ นโยนผิดวสิ ัยของมาเฟยี นักเลงย่งิ นัก บางครงั้ เขากท็ ําให้เธอเชอ่ื อยา่ งแนบเนียนวา่ เขาอาจจะจริงจงั กบั เธอจริงๆ ก็ได้ 66

บ่วงรักเฉพาะกิจ : ภัครภ์ สั สร อัญญม์ าลีเคยบอกตวั เองวา่ การท่ีปฏเิ สธมาเฟียอยา่ งเขา ไม่ใช่วา่ เขาไมด่ หี รอื ช่วั รา้ ยอะไร ไม่ใชไ่ มด่ ี แตม่ ันไมใ่ ช่ทาง ไมใ่ ช่ กค็ อื ไม่ใช่ เมือ่ ไมใ่ ช่กอ็ ย่าเร่ิมดีกว่า “พีม่ ารอเรานาน แลว้ กม็ ารอหลายวันแลว้ ” “มารออัญญ์ทาํ ไมละ่ หนี้ที่อัญญ์ยมื ก็ทยอยใชไ้ ม่มเี บย้ี ว เงนิ เดอื นออก อญั ญก์ ็ โอนตดั ดอกใหพ้ ที่ นั ที” “พไี่ ม่ไดจ้ ะมาทวงหนี้ พ่ีมาชวนอญั ญ์ไปกนิ ข้าวเปน็ เพอ่ื นพี่ต่างหาก” “อญั ญเ์ หน่ือยคะ่ ทาํ งานเหนอ่ื ยมาก ไว้โอกาสหนา้ ได้ไหมคะ” “อัญญ์ ปฏเิ สธพี่ตลอดเลย นีพ่ ช่ี ายอญั ญโ์ ทรไปยืมเงนิ บอกว่าแม่อัญญท์ รุดหนัก เหรอ ถงึ ต้องใชเ้ งนิ มาก” “ใช่ แตเ่ ราคงไมเ่ อาเงินพ่อี กี แลว้ ล่ะ พวกเราส้ดู อกเบ้ยี มหาโหดของพี่ไมไ่ หว” อัญญม์ าลีบอกด้วยความรสู้ กึ หนกั ใจ “สายไปแล้วหรือเปลา่ พ่ีชายอญั ญเ์ พง่ิ เอาเงนิ จากพไี่ ปคร่ึงแสนนะ” “ตายจริง ทําไมเร่ืองแบบนพ้ี ่ีพุฒไิ ม่ปรกึ ษาอญั ญ์กอ่ น” อญั ญม์ าลีเอ่ยอย่าง ผดิ หวัง “อัญญ์... รบั ขอ้ เสนอพไ่ี ดไ้ หม... เป็นแฟนพแี่ ล้วอญั ญ์จะได้ทกุ อย่าง หนที้ ง้ั หมด ภัค ์รภัสสร พีก่ ็จะยกให้” เขายืน่ ข้อเสนอทที่ าํ ใหห้ ญงิ สาวรูส้ กึ กระอักกระอ่วนใจ 67

“อญั ญ์ไม่เอาค่ะ และอัญญ์คงรบั ขอ้ เสนอนีไ้ ม่ได้ พเี่ อกกลบั ไปเถอะนะคะ และอัญญ์ทํางานมาเหน่ือยๆ อยากเข้าบา้ นแล้ว” หญงิ สาวพูดตัดบทอยา่ งสุภาพ “พจ่ี ะใหอ้ ัญญค์ ิดกแ็ ลว้ กัน แตถ่ ้าส้นิ เดอื นอญั ญ์ไมม่ เี งนิ ใช้หน้ีพี่ พ่ีคงต้องใช้วิธีของ พี่” มาเฟยี หนมุ่ มาดเขม้ ใชล้ นิ้ ดนุ กระพุงแก้มอย่างกวนอารมณ์ “พฉี่ ดุ นะ!!” พูดตรงๆ แบบไม่ เกรงกลัวกฎหมายกันเลย อญั ญ์มาลกี ลวั จนหน้าซดี เผอื ด แต่เลือกทจ่ี ะเจรจาด้วยดีสักพัก “พ่เี อกฉุดอัญญ์ พ่เี อกจะได้แต่ตวั ” บอกไปเสยี งหนักแนน่ ดจุ กวางนอ้ ยทาํ ใจดีส้เู สือ “ตอนน้ีพี่ก็ต้องการได้ตัว หวั ใจใหพ้ ที่ หี ลงั กไ็ ด้” เอกกรนิ ทรเ์ ล่นลน้ิ อัญญ์มาลถี อน หายใจยาว... อยา่ งเพลยี ๆ อะไรจงู ใจให้มาเฟียสายน้ีตามมาตอแยกันเนยี่ บอกดีๆ กไ็ มย่ อม เข้าใจ “พเี่ อกกลบั ไปก่อนนะ อัญญเ์ หน่ือย...” หญงิ สาวบอกเป็นเชงิ ขอรอ้ ง “อัญญ์ผลกั ไสพ่ี” นอกจากเปน็ มาเฟียสายแบ๊วแล้วยงั เปน็ จอมตอ๊ื อกี ด้วย “แตอ่ ญั ญท์ ํางานมาเหนอ่ื ยๆ จริงๆน่ีคะ กลบั ถึงบา้ นกอ็ ยากพกั ผอ่ น” หญงิ สาวพูด ฟังเหมือนระบายมากกว่า แววตาเห็นใจทอประกายในดวงตามาเฟียหนมุ่ “แลว้ อญั ญจ์ ะทํางานใหเ้ มอื่ ยเน้ือเมอ่ื ยตวั ทําไม ในเม่ือพ่ีมีข้อเสนอดๆี ให้” เอก กรนิ ทร์จะชวนเข้าเร่ืองเดิม เปน็ เมียมาเฟยี ในกรงทอง ไมต่ ้องทํางานแต่ก็ไมใ่ ชว่ ่าจะไดม้ าโดย ไม่เสยี อะไรเลย มันไมใ่ ช่แนวทางทอ่ี ญั ญม์ าลคี นน้ปี รารถนานกั หรอก “แต่อญั ญช์ อบทาํ งาน ถึงจะเหนื่อยมนั ก็เป็นความสุข” อญั ญ์มาลตี อบ 68

บว่ งรกั เฉพาะกิจ : ภคั ร์ภสั สร “เอาล่ะ พี่เห็นแกอ่ ัญญ์ ดทู า่ จะเหนือ่ ยจรงิ ๆ งัน้ วันนี้พีก่ ลบั กไ็ ด้ แต่วันหน้า... หา้ มปฏิเสธพอ่ี กี นะ คราวหน้าพไ่ี ม่ยอมแน่ ต้องไปกนิ ขา้ ว ดูหนังแล้วก็รอ้ งคาราโอเกะกับ พี่” เขาตง้ั เงอื่ นไข “คาราโอเกะหรอื คะ?” อญั ญ์มาลีย้อนถาม สมัยนค้ี นคาราโอเกะยังเปน็ ท่นี ิยม ของคนมีคู่อยู่หรือเปล่า เธออาจจะเอาแตท่ าํ งานจนไมม่ ีเวลาเท่ยี วเลยไม่รู้วา่ โลกไปถงึ ไหนกันแล้ว หรือว่าบางสง่ิ บางอย่างยังยาํ่ อยู่กับที่ “ใช่สจิ ๊ะ ไว้พ่จี ะพาไปเทยี่ วนะ วนั นพ้ี ี่กลบั ก่อน” เอกรินทร์พดู ขนึ้ สง่ สายตา หวานเยิม้ แทนคาํ ลํ่าลา ก่อนที่มาเฟียหนุ่มกับพวก จะโชว์สกิลส่งเสยี งคํารามรถบิ๊กไบค์ จนเสียงดงั กระหึ่มกอ้ ง ก่อนบง่ึ ออกไปยังถนนสายหลักกลางกรงุ อยา่ งไมเ่ กรงใจคนใช้รถ ใช้ถนนที่รว่ มทางสายเดยี วกันเลย “กลับมาแลว้ ค่ะ” หญงิ สาวถอดรองเทา้ เก็บเขา้ ต้เู กบ็ รองเทา้ เป็นระเบยี บ เรียบรอ้ ยกอ่ นมองหาพ่ีๆ ส่งเสียงเป็นปกตทิ ี่เธอกลับมาถงึ ให้คนในบ้านไดร้ วู้ ่าเธอกลับ มาแลว้ และเมื่อคนในบ้านไดย้ ินเสียงประตูเปดิ -ปิด คนในบา้ นจะไดร้ ้วู ่าคนทเี่ ขา้ มาไม่ใช่ ใครคนอ่นื คือเธอซง่ึ เปน็ สมาชิกในบ้านนนั่ เอง “กลบั มาแลว้ เหรออัญญ์” เสยี งพีส่ าวทกั ขน้ึ “ วนั น้ีแมท่ รุดหนัก อยูโ่ รงพยาบาล” พส่ี าวรายงานอาการของมารดาเมอ่ื น้องสาวมาใกลๆ้ “แลว้ ตอนน้ี... อาการแม่เปน็ ยงั ไงบา้ ง?” นอ้ งสาวคนเลก็ ของบ้านถามขนึ้ เธอ ภัค ์รภัสสร ถามแบบนีแ้ ทบทกุ วนั แตท่ วี่ นั น้ถี าม เพราะเธอกาํ ลังตดั สนิ ใจอะไรบางอยา่ ง มันเปน็ การ ตัดสินใจครง้ั สาํ คญั 69

“ตอนนี้พฒุ ิยงั เฝ้าอยู่น่ะ ตอ้ งรอพรงุ่ นจ้ี ึงจะรูเ้ ร่ือง” มยรุ ามาลีพส่ี าวคนโตตอบ น้องสาว สีหนา้ เธอไมค่ อ่ ยสดใส ตั้งแต่แม่ป่วยเขา้ ๆออกๆ โรงพยาบาล เดก็ ๆในบ้านกไ็ ม่มี ใครสดใสไดเ้ ลย มนั ไม่ใช่แคค่ วามสดใสที่เหอื ดหายไปจากใบหนา้ แต่มนั รวมถงึ แววตาด้วย ดวงตาทเ่ี ศรา้ หมองลงโดยอตั โนมัติ และไม่รเู้ มอ่ื ไหร่สิ่งดีๆเหลา่ นั้นจึงจะกลบั มา “เมอ่ื ก้ี พวกมาเฟียมาดักรออัญญ์” นอ้ งสาวคนเล็กเอย่ บอก เหมอื นจะฟอ้ งเมื่อถูก รังแก แตต่ อนนพ้ี ่อไมอ่ ยู่แล้ว คงตอบโต้อะไรไม่ได้ พวกมันจะรงั ควานครอบครัวเราไปถงึ ไหน เงินกค็ นื ใหท้ ุกเดือน เธออยากมีเงนิ เยอะๆ ไปคนื พวกมัน ดอกเบีย้ มหาโหดทีง่ อกเอา งอกเอา.. โลกนี้มนั ไม่ยุติธรรมเลย “พีก่ ับพุฒิเพงิ่ เอาเงนิ พวกเขามาอีกห้าหม่นื กแ็ ม่เขา้ โรงพยาบาลคราวนี้ ไม่รู้วา่ ตอ้ ง ใชเ้ งนิ เท่าไหร่?” มยรุ ามาลบี อกนอ้ งด้วยสหี น้าเครียดคิด “ง้ันเหรอ เหน็ พวกนนั้ กบ็ อกอยู่เหมือนกนั รวมกบั หนเี้ ก่า คงปาไปหลายแสน” อญั ญ์บอกอยา่ งกังวล เงนิ เรอื นแสน สมยั นหี้ าง่ายทไี่ หนกัน ตั้งแตม่ ารดาปว่ ย เงินทุกบาททุกสตางคท์ ่ลี กู ในบ้านนหี้ ามาได้ก็ทุ่มไปกบั การรักษา มารดา ตอนนค้ี ่าใช้จ่ายก็ทบั ถมกันเป็นเงินหลกั แสน แต่ลูกๆ กป็ รึกษากันว่าแม้จะต้องเสียเงิน มากมายแคไ่ หนต่างก็ยอม ขอให้รกั ษาชีวิตแมเ่ อาไว้ “พย่ี ุรา” น้องสาวคนเลก็ เอย่ เรียก “ถ้าอญั ญจ์ ะไปทํางานเมืองนอกสกั ปี เพ่อื หาเงิน มารักษาแม่ พจ่ี ะว่าไง” น้องสาวคนเล็กเลยี บเคียงถามพี่สาวคนโต 70

บว่ งรกั เฉพาะกจิ : ภคั ร์ภัสสร ภัค ์รภัสสร “ก็แล้วแตแ่ ก ถา้ แกเหน็ ว่าดีแลว้ พี่ก็เห็นตามแกนนั่ ละ่ ” มยรุ ามาลตี อบน้อง แตก่ ็ อดใจหายไม่ได้ ก็อยู่ต่างบา้ นต่างเมอื งแบบนัน้ ไม่ร้วู ่าน้องสาวจะเจออะไรบ้าง จะลําบาก มากน้อยแค่ไหน “แล้วไปประเทศไหนละ่ อัญญ์?” “เชก็ ... สาธารณรัฐเชก็ ยุโรปตะวันออก ใกล้ๆ กับเยอรมัน” นอ้ งสาวตอบ “ก็ไกลเหมอื นกันนะ อาหารการกินจะยังไงบา้ ง พี่ทาํ กบั ขา้ วรอแกทุกวัน อด ห่วงไมไ่ ด”้ “อืม... ฉันแคถ่ ามนะ่ ตอนน้ียงั ไมต่ ัดสนิ ใจ” อญั ญม์ าลีบอก สีหน้าเคร่งคิด “แกมาเหน่อื ยๆ ไปพักเถอะ กบั ขา้ วพี่ทําไวแล้ว หิวก็หาอะไรกินนะ” “แกไปพักเถอะ” พี่สาวบอก หลังจากแมล่ ้มป่วย มยรุ ามาลีกด็ แู ลธรุ กจิ ร้าน ดอกไม้ ตอนน้กี จิ การไปได้ดที เี ดียว งานใหญๆ่ หลายงานมาใชบ้ รกิ าร เม่ือฝมี ือการจัด ดอกไม้สวย ลูกค้ากจ็ ะบอกตอ่ ปากต่อปาก ทาํ ใหง้ านไหลมาเทมาจนเธอต้องตดั สนิ ใจ ลาออกจากงานประจํา มาดูแลกจิ การร้านแทนมารดา และเป็นเรือ่ งโชคดีมากๆ ทฝี่ มี ือเธอ จดั ดอกไมข้ องเธองดงามไม่แพม้ ารดาเลย “อญั ญ์จะขึน้ ไปอาบนา้ํ ก่อนนะ ว่าจะไปดแู มห่ น่อยน่ะ” อัญญม์ าลีบอกพ่ีสาว ขณะเดินมาถึงบนั ได โรงพยาบาลอยูไ่ กลกจ็ รงิ แตเ่ ธออยากไปเยย่ี มแม่ “เขา้ ปิดเยีย่ มแล้วละ่ ไวไ้ ปพรุง่ น้เี ชา้ เถอะ” พีส่ าวบอกเพราะกว่าน้องสาวจะ อาบนาํ้ เปลย่ี นเสอ้ื ผา้ ก็ยงิ่ ดึกไปใหญ่ 71

“ตอนนพ้ี ี่พุฒเิ ฝ้าแมอ่ ยู่ใชไ่ หมจะ๊ ?” อญั ญม์ าลถี ามถึงภมุ ภมรทก่ี ลบั จากงานก็รดุ ไป เฝา้ มารดาทันที ระยะหลงั ๆน้ีเขาลางานบ่อยดว้ ย ดเู หมือนจะไมค่ ่อยดี เพราะงานเขาตอ้ งดูแล ลกู คา้ ขืนลางานบ่อยๆ อาจจะไมด่ ีในระยะยาวได้ “อืม... โทรมาบอกว่าจะเฝ้าน่ะ เราก็พกั เถอะ” “คะ่ ” แล้วอญั ญ์มาลีกข็ อตวั ข้ึนห้องไปเงยี บๆ สมองเธอตอนน้มี ีแตค่ วามคิดสับสน ว่นุ วายใจ ~$~ หลงั จากไดร้ ับเงินกอ้ นโต อัญญ์มาลจี ดั การนาเงินนน้ั ใหพ้ สี่ าวคนโตเก็บเอาไว้ เพ่อื รักษามารดาท่ีอาการทรดุ อยา่ งหนักขณะน้ี ส่วนอีกส่วนหน่งึ เธอนาํ มนั ไปใช้หนี้เอกรินทร์ มาเฟียหน่มุ เจา้ ของใบหนา้ เย็นชา พรอ้ มนาํ เอกสารยนื ยันเปน็ ลายลักษณ์อกั ษรเรียบร้อยวา่ เธอ และกลมุ่ มาเฟยี พวกนัน้ ไดพ้ น้ แล้วจากสภาพภาระเจา้ หนี้-ลูกหนี้กันโดยสน้ิ เชงิ และอญั ญ์ มาลกี ไ็ มไ่ ด้จบเพยี งแคน่ น้ั เธอเอาเอกสารพวกน้ไี ปแจ้งความให้ตํารวจลงบันทึกประจาํ วัน เอาไว้เป็นหลกั ฐาน เพ่ืออะไรนะ่ หรอื ... ก็เพื่อทเ่ี ธอจะไดไ้ ปทาํ งานที่ตา่ งประเทศได้อย่าง สบายใจ ไมม่ ีห่วงอย่างไรล่ะ เดี๋ยวเอกรินทร์มาขี้ตภู่ ายหลังว่าเธอเบยี้ วหนเ้ี ขา แบบนี้เงินทีเ่ พ่ิง คนื เขาไปจะสญู เปลา่ นะ่ สิ ทาํ อะไรตอ้ งมีหลกั ฐานยนื ยนั “เงนิ ก้อนนี้ พีย่ ุราเก็บไวน้ ะจะ๊ เป็นค่ารกั ษาแม่” อญั ญม์ าลเี อ่ยบอกมยรุ ามาลผี เู้ ป็น พี่สาว 72

บ่วงรกั เฉพาะกิจ : ภคั รภ์ สั สร ภัค ์รภัสสร “แกเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ” มยรุ ามาลีถามน้อง เงนิ จาํ นวนมากถ้าไม่ ถกู ลอ็ ตตารแี่ ล้วจะได้มาจากไหนกนั มนั เยอะมากเลยนะ “ฉนั ได้โบนสั จากบรษิ ทั น่ะ แล้วก็รวมกบั เงินเบกิ ลว่ งหน้าของการไปประจําท่ี สาขาตา่ งประเทศ” อญั ญ์มาลีตอบ สหี นา้ ของหญงิ สาวเหมือนกาํ ลงั คดิ หนัก อาการป่วย หนกั ของมารดาเธอเองก็ไมอ่ ยากไปไหนไกล แต่ทําอย่างไรไดเ้ ม่ือมีความจาํ เป็นต้องใช้ เงนิ เธอคิดอย่เู หมือนกนั วา่ ตอ้ งตดั สนิ ใจอยา่ งไร “ต่างประเทศ?” มยรุ ามาลีทวนถามเสียงสูง เพราะตกใจไมท่ ันตั้งรับกบั การที่ น้องคนเล็กจะไมอ่ ยู่ “ใช่ อญั ญ์จะไปทาํ งานท่ียโุ รปสักปหี นง่ึ นะ ฉันเบกิ ล่วงหนา้ มา พจ่ี ะไดม้ เี งิน รักษาแมเ่ ราไง” อัญญม์ าลีตอบ บอกเหตผุ ลของทมี่ าของเงนิ ก้อนใหญ่ “น่ีอัญญ์ แกเสยี สละเพื่อครอบครัวขนาดน้ี ฉันรู้สกึ ละลายที่ทาํ อะไรไมไ่ ดเ้ ลย” มยุรามาลเี อย่ เสยี งเบา นํ้าตาเรม่ิ คลอ รับไมไ่ ด้กบั ความลําบากอยา่ งเหลือแสนทค่ี รอบครวั กําลงั เผชิญ มันเขา้ สู่ยคุ มดื วกิ ฤติลาํ บากต้ังแต่เสียบดิ าไป “พ่ีๆกด็ ูแลแมแ่ บบน้ไี งละ่ ตอนอัญญ์ไมอ่ ยู่ พ่ๆี ดแู ลแม่ดีๆนะรไู้ หม อยา่ ใหอ้ ญั ญ์ต้องกงั วลละ่ ” “อมื ... ฉันสัญญานา่ แมแ่ ก ก็แม่ฉันเหมือนกนั นะ” “ค่ะ” 73

“เออ... และนี่แกจะเดนิ ทางเม่อื ไหร่ละ่ ” “อาทติ ยห์ นา้ ” นอ้ งสาวตอบ มันชา่ งไวเสยี เหลอื เกนิ “ทาํ ไมเร็วนกั ล่ะ?” มยุราถามดว้ ยรูส้ ึกใจหาย น้องไปทาํ งานต่างประเทศ มนั ไกล ตา่ งบา้ นตา่ งเมือง คดิ ถึงขึ้นมากใ็ ช่ว่าจะไปมาหาส่ไู ด้งา่ ยๆ เสียเม่อื ไหร่ มนั ไม่เหมือน ตา่ งจังหวัดหรอกนะ แถมไปอยนู่ านปี มนั ทาํ ใหค้ นเป็นพส่ี าวอดเปน็ หว่ งไม่ได้น่ะสิ นกึ แลว้ อดใจหายไม่ได้ “งานดว่ นน่ะ ไมเ่ ปน็ ไรน่ี รบั เงินบรษิ ทั มาแลว้ ” อัญญม์ าลีบอกพี่สาว สองพน่ี ้อง มองตากนั พรางกค็ ดิ ว่าทําไมชะตากรรมชีวิตต้องตกอับมาถึงข้ันน้กี นั ได้ “ขอบใจมากนะอัญญ์ ฉนั ภมู ิใจในตัวแกมาก ฉัน... ขอบใจจรงิ ๆ” พ่สี าวเอ่ยกอ่ น สวมกอดน้องสาวคนเลก็ อยา่ งแสนรัก สนามบนิ นานาชาตสิ ุวรรณภูมิ วนั เดนิ ทางริชาร์ดมาส่งเธอด้วยตัวเอง กําชับนักหนาว่าอย่าทําอะไรให้ดานิเอลไม่ พอใจ แล้วกถ็ า้ เธอทาํ เรอ่ื งป่วนละก็... ความซวยมนั จะไม่จบเพยี งแคเ่ ธอ แต่รชิ าร์ดจะตอ้ ง เดือดรอ้ นด้วยอยา่ งแนน่ อน 74

บว่ งรักเฉพาะกจิ : ภัคร์ภสั สร ภัค ์รภัสสร “โชคดนี ะอญั ญ์” รชิ ารด์ อวยพรให้ หน้าท่ขี องเธอนับจากนีต้ อ้ งทาํ หน้าที่ ‘คู่ ควงเฉพาะกจิ ’ ของท่านประธานสูงสดุ แต่เขากย็ ังจา่ ยเงนิ เดอื นเธอตามปกติ เพราะเขาถอื วา่ เธอทาํ งานในหน้าที่ และออกจะเสยี่ งเสยี ด้วยซา้ํ ไป อัญญ์มาลีให้มยุรามาลผี เู้ ปน็ พส่ี าว เปน็ คนจดั การเงนิ เดอื นทัง้ หมดในแตล่ ะเดือน เธอใหบ้ ัตรเอทีเอม็ บญั ชเี งนิ เดือนไว้กับ พส่ี าว เงนิ เหล่านนั้ ยังไงกต็ ้องเก็บไวร้ กั ษามารดาอยูด่ ี อันเปน็ หน้าท่สี งู สดุ และสาํ คญั อันดับแรก ส่วนเธออยูท่ างนนั้ คงไม่ตอ้ งใช้เงินอะไร กนิ อย่ฟู รี สวสั ดิการเพยี บเทียบชนั้ ได้ ราวๆ ผบู้ รหิ ารระดบั สูงของบางบริษทั เลยล่ะ ฉะน้ัน ‘เงิน’ จงึ กลายเป็นส่งิ ไมจ่ าํ เปน็ สําหรับเธอระหว่างหน่ึงปีทส่ี าธารณรัฐ เชก็ ในฐานะ ‘คคู่ วงเฉพาะกจิ ’ ของดานิเอล ลมิ เบอร์สกี “ผมขอให้คณุ โชคดี” รชิ าร์ดย้ําอีกครั้ง บอกตัวเองว่านกึ เสยี ดายเธออยไู่ มน่ อ้ ย แตป่ เี ดยี วเท่านนั้ เขาทาํ งานท่ียงุ่ ทั้งวัน บางทอี าจทําใหเ้ วลามนั เดนิ เร็วเกินคาดก็เปน็ ได้ “ขอบคณุ คะ่ คณุ กโ็ ชคดีเช่นกันนะคะ แล้วฉนั จะรบี กลบั มาค่ะ” อญั ญม์ าลีให้ คาํ ม่นั สญั ญา ริชาร์ดบอกวา่ การมาทํางานท่นี ี่มนั ก็เหมือนเธอชว่ ยงานเขาดว้ ย เพราะทําให้ ริชารด์ ไม่ตอ้ งตาเหลอื กหาผหู้ ญงิ มารบั หน้าท่นี ใ้ี ห้วุ่นวาย กอ่ นน้ีเขาเครียดหัวแทบแตก กะพูดกบั อัญญ์มาลที เี ลน่ ทีจรงิ โชคดที ่อี ญั ญ์มาลรี ับข้อเสนอ “รบี ไม่รบี ก็หน่งึ ปี” เขาหยุดเว้นจังหวะแล้วพูดตอ่ “แตเ่ ปน็ แคป่ ีเดียวเทา่ น้ัน ที่ ผมจะยอมให้ทา่ นประธานยมื ตวั คณุ ไป” เขาหยดุ จับจอ้ ง “เขา้ ใจไหม” เขาสรปุ ‘หวังวา่ ดา 75

นเิ อลจะไม่รั้งคุณไวน้ าน... หรือไมก่ ็คุณคงไมต่ ดิ ตอ้ งใจทา่ นประธาน จนถงึ ขัน้ ย้าย สํามะโนครวั ไปอยปู่ ระจาํ ที่ปราฮาหรอกนะ’ รชิ ารด์ คดิ อย่างอดห่วงไม่ได้ “ฉันรู้ค่ะ” อัญญม์ าลตี อบ “แลว้ อย่าลมื ที่ผมกําชบั ล่ะ” เขายาํ้ ดว้ ยความห่วงใยอกี ครง้ั จนอัญญม์ าลีเรมิ่ ไม่ ม่นั ใจว่า ถ้าดานเิ อลจะน่ากลวั ขนาดน้นั เธอตดั สนิ ใจอะไรผดิ พลาดไปหรอื เปล่านะ ‘บอสยาํ้ จริง นเ่ี ราไปทํางาน หรอื ไปสนามรบในสงครามบอสเนียกันแนเ่ นยี่ ’ หญงิ สาวคิด “แนน่ อนคะ่ ฉันจะไม่ทําให้เสียชอื่ มาถึงคุณแน่” อัญญม์ าลยี นื ยนั “ดีมาก” ริชาร์ดยิ้มรา่ เขาสบายใจอย่างบอกไมถ่ กู อย่างน้อยก็สบายใจที่หาผ้หู ญิง ให้ทา่ นประธานสําเรจ็ ไปเปราะหนึง่ แบบนีม้ ันต้องเรียกว่า ‘ถกู ท่ี ถกู เวลาสินะ’ หนั มาอีกด้าน พ่ีสาวอย่างมยุรามาลี ก็ยนื แถวน้นั มาสง่ นอ้ งสาวด้วยในฐานะของ คนในครอบครัว “ใกล้เวลาเดินทาง... เห็นทวี า่ ฉันต้องไปแลว้ คะ่ ” หญงิ สาวตัดบทก่อนเดนิ ไปสวมกอดพี่สาวเป็นการล่ําลา “โอเค” ริชาร์ดสรปุ มองตามอัญญ์มาลสี วมกอดพ่สี าวและหอมแก้มลากันกน็ กึ ใจ หาย “จนกว่าเราจะพบกันใหม่ อญั ญ์มาลี” เขาทิ้งทา้ ย 76

บ่วงรักเฉพาะกิจ : ภคั รภ์ สั สร ภัค ์รภัสสร “คะ่ ” หญิงสาวรับรู้ กอ่ นหนั หลังเดินหายเขา้ ไปด้านในเพือ่ เตรยี มขน้ึ เครื่อง ริ ชาร์ดมองตามหลงั ลกู นอ้ งคนสนทิ กระทัง่ เธอหายลับตาไปอย่างนึกใจหาย “หวงั ว่า... หน่ึงปีนี้ คุณจะไมต่ กหลุมรกั ท่านประธานจนไมอ่ ยากกลบั เมอื งไทย นะอญั ญม์ าลี” รชิ ารด์ เปรยอย่างอดหว่ งไมไ่ ด้ เป็นทรี่ ู้เปน็ อยา่ งดีว่า ดานเิ อลนนั้ เป็นหนุ่ม ในฝันของสาวๆ หลายๆคนแทบจะครง่ึ คอ่ นโลก เขากลวั เหลอื เกินวา่ เสน่หอ์ ันรอ้ นแรง ของเขา จะกระเดน็ กระดอนใส่ลูกนอ้ งท่ีเกง่ แต่เรอื่ งงานแตแ่ สนซื่อใสตอ่ โลกโลกียท์ ่ี นัน่ น่ะมนั คือส่ิงทชี่ าํ่ ชองของท่านประธานสงู สดุ เสียเหลอื เกนิ “อดเปน็ หว่ งคณุ ... ไมไ่ ด้จรงิ ๆ” ริชาร์ดสรปุ พร้อมสา่ ยศรี ษะเชือ่ งช้าอยา่ งคิด หนกั ก่อนหนั หลังเดนิ ออกมายังลานจอดรถส่วนตวั ของตนอยา่ งนกึ กังวลนดิ ๆ แต่ หลังจากนนั้ เขาก็รสู้ กึ โลง่ อกราวว่ายกภูเขาลกู ใหญอ่ อกไปทนั ทที ่ีอัญญ์มาลเี ดนิ ทาง ~$~ 77

5 ค่คู วงเฉพาะกิจ ? เพน้ ท์เฮา้ สห์ รู กรุงปราก, สาธารณรัฐเชก็ หลังจากพกั ฟ้ืนไปเต็มๆเกือบสามสัปดาห์ ดเู หมือนอาการเจ็บจะหายเปน็ ปลดิ ทิ้ง เขาดแู ลเธออย่างใกล้ชดิ เชด็ เนื้อเชด็ ตวั ให้ในชว่ งสัปดาห์แรกแตท่ นการรบเรา้ จากเธอไม่ไหว เขาจงึ ใจอ่อนจ้างบัตเลอร์สาวมาให้คอยดแู ลเธอ ทั้งทค่ี วามจริงกน็ ักเสยี ดาย เขานา่ จะดูแลเธอ เองกับมือกระทัง่ เธอหายเปน็ ปกติสิ ถึงจะถูก! อัญญม์ าลีตดิ นสิ ยั ตื่นเชา้ มาแตไ่ หนแต่ไร และเชา้ นที้ ่ีปราฮานก้ี ็เช่นกนั ดวงตากลม โตกระพรบิ ช้าๆ กอ่ นลืมตาข้ึน หอ้ งนอนทอี่ บอุ่น สหี วานมักจะประดบั ดว้ ยดอกทิวลิปสีขาว เธอมองมันด้วยดวงตาออ่ นหวาน มันทําให้เธอสดชืน่ หลงั ตืน่ นอน ดานิเอลส่ังคนใหเ้ ปลี่ยน ดอกไมใ้ นหอ้ งนอนเธอทุกวัน ไมม่ ีซาํ้ ร่างบางยงั ขออิดออดซุกหนา้ ลงกบั หมอน อ้อยอิง่ อยอู่ ย่างนน้ั ราวเดก็ ๆทแี่ สนขี้ เกียจยามตืน่ นอนตอนเช้า แต่ในท่สี ุดแล้วกต็ อ้ งตดั สินใจพาตัวเองลกุ จากทนี่ อนเพื่อส่งมอบ ร่างกายให้รบั ความสดชื่นของสายนาํ้ อนุ่ ในยามเชา้ ใต้ฝกั บัว เรอื นกายสาวถกู ชโลมไลด้ ้วย สายนํา้ อนุ่ กอ่ นท่มี นั จะถกู ชโลมลงบนผิวเนยี นนุ่มดว้ ยครมี อาบนํ้ากล่ินหอมละมุน 78

บว่ งรักเฉพาะกิจ : ภคั ร์ภัสสร “ฮึมมม...” สาวน้อยฮมั เพลงเบาๆ การอาบนาํ้ ท่ดี เู หมอื นว่าไม่มีอะไรสุนทรยี ์ เทยี บเท่า หลังจากเสร็จธุระส่วนตัว อาบนํา้ แต่งตวั สวยดว้ ยกระโปรงทรงเอสคี รมี ความ ยาวคลมุ เขา่ ฤดูใบไมผ้ ลเิ ริ่มต้นทน่ี ่แี ลว้ เสือ้ ท่ีสวมจงึ เป็นลายลกู ไม้สขี าวแขนยาวแบบ พอดีตวั โดยรวมแล้วส่งให้เธอดดู ีในความเรยี บงา่ ย เธอไมล่ มื ทจ่ี ะสวมแว่นกรอบพอดี รับกับใบหนา้ รปู ไข่ของตน เธอหยบิ มันขน้ึ มาสวมในบางครั้งคราว... โดยเฉพาะอยา่ งยง่ิ เวลาต้องการความมนั่ ใจและไม่อยากสบตากบั ‘ใคร’ ตรงๆ ผมสดี าํ ยาวสลวยถูกรวบตงึ เปน็ หางม้าไวด้ า้ นหลัง หญงิ สาวเดนิ ออกไปตามทางเดิน ก่อนท่จี ะลงไปด้านล่าง มันยัง เช้ามาก มากจนเธอไม่พบใครหรือสิ่งมชี ีวิตอื่นเลย เพ้นท์เฮ้าสห์ รูในยา่ นนวิ ทาวน์ ออกแบบสไตล์นีโอโกธคิ ดว้ ยพน้ื ท่ีใชส้ อยกว้าง ใหญ่เกินเพน้ ท์เฮา้ สข์ องคนปกติทัว่ ไป ออกแบบเปน็ สดั สว่ น ลงตวั เรยี บงา่ ย ทวา่ มคี วาม หรูหราอยู่ในคราวเดียวกัน แต่กลับใหค้ วามรสู้ กึ ท่สี มั ผสั ได้ถงึ ความปลอดภัย สบายใจ และอยากใช้เวลาในทีพ่ กั อาศัยนน้ี านๆ แบบไม่ร้เู บ่ือ ดานิเอลเลอื กใช้โทนสอี ่อนในการตกแต่ง โดยรวมแล้วทั้งหมดของการ ภัค ์รภัสสร ออกแบบก็สะทอ้ นตัวตนของคนทเี่ ปน็ เจา้ ของอย่างดานิเอลไดเ้ ปน็ อย่างดี ผู้ชายที่ภายนอก ดเู รียบ สุขมุ เจา้ ของความเน้ียบอย่างยากเอ้อื มถึง แต่บางทา่ ทกี ็มอี ารมณ์หลากหลายซ่อน 79 อย่ใู นสว่ นทลี่ ึกทสี่ ุดของดวงตาดดุ ันคนู่ ั้น แม้วา่ เพยี งมองผ่านเขาจะดนู า่ กรง่ิ เกรง แต่เม่อื อยดู่ ้วยแบบสนทิ ชิดใกล้กลับให้ความรู้สึกสบายใจ ปลอดภัย และเราสามารถเปน็ ตัวของ ตัวเองไดอ้ ยา่ งไมต่ ้องฝนื ธรรมชาติ เขาเป็นผชู้ ายทท่ี รงพลัง รวบรวมไว้ซึ่งความเข้มแข็ง ดุดัน ดูแบด...

แต่กระน้ันกเ็ ต็มไปดว้ ยพลังแห่งความปกป้องที่พร้อมจะใหค้ วามดแู ล ‘คนของเขา’ ได้อุ่นใจอยา่ งยอดเยย่ี ม ในทน่ี ้รี วมถงึ ‘อญั ญม์ าลี’ ด้วย หญงิ สาวใช้ดวงตากลมค่สู วยด่มื ดํา่ กบั ความงดงามของเพ้นท์เฮา้ ส์ซีอีโอหนมุ่ มหา เศรษฐี นานจนเธอลืมไปเลยวา่ เธอปลอ่ ยเวลาไปกับความเพลดิ เพลินน้ีนานเกินไปแล้ว หญิง สาวสัมผสั ไดว้ า่ อากาศเรมิ่ แจ่มใสขึ้นเม่อื มองสาํ รวจออกไปนอกหนา้ ต่าง และดูเหมอื นว่าฤดู หนาวทยี่ าวนานเรมิ่ โบกมอื ลาปราฮาไปอย่างชา้ ๆ มื้อเช้าของวันนี้ทบ่ี รรดาบัตเลอร์เตรยี มเอาไว้ เปน็ อาหารจําพวกขนมปงั แฮม และ ซปุ ทีแ่ รกสัมผัส อัญญ์มาลีบอกตวั เองว่ามนั รสชาตแิ ปลกๆ แตก่ อ็ รอ่ ย มกี ลน่ิ หอมของนมเนย เป็นปกตขิ องอาหารของคนแถบนี้ เขานั่งรอเธออยู่ทโ่ี ตะ๊ อาหารนานกอ่ นแลว้ เขามองเธอแน่วนิ่งตั้งแต่มองเห็นว่าเธอ เดินมาตามทางเดินแล้ว สายตาเขามองเธออย่างอ่านกนิ เสื้อลูกไมส้ หี วานทีเ่ ข้ารปู พอดตี ัวดู เหมือนจะทาํ ใหห้ ัวใจเขาเต้นรัว ปากหยักสวยคลยี่ ิม้ บางอย่างพงึ พอใจ สายตาโลมเลยี ถูก โฟกสั ไปท่ใี บหน้าสวยที่แตง่ แตม้ ด้วยเครอื่ งสําอางเพียงน้อยช้นิ ดวงตากลมโต จมกู นา่ หยิก เวลาท่ีเขารูส้ กึ มันเขยี้ ว ปากอม่ิ จิ้มลมิ้ ทว่ี ันนถ้ี กู ฉาบดว้ ยลิปกลอสสชี มพมู ันวาว เธอดูหวานฉ่ํา ยว่ั อารมณ์เขาดเี ชียวละ่ ! แตแ่ บดบอยหนุ่มกลับซอ่ นความปรารถนาเอาไว้อย่างลึกท่ีสุด “เชญิ ” เขาผายมือ ชวนให้เธอรับประทานอาหารเช้าเข้าสรู่ ่างกาย เพราะโปรแกรม วนั นี้ เธออาจจะตอ้ งเดินชมเมอื งเปน็ เวลานาน ต้องไมใ่ ช่แผนการพาเธอเดนิ เกย้ี วพาเปน็ แน่ 80

บว่ งรกั เฉพาะกิจ : ภัครภ์ ัสสร แต่เขาตัง้ ใจวา่ สมควรดาํ เนินเร่ืองเอกสารสําคญั ใหเ้ รียบร้อยในวนั น้สี กั ที เขาจะใชม้ นั ตอกหน้ามารดาสักเล็กนอ้ ย เร่อื งราวคาราคาซงั จะได้จบลงสกั ที “เม่อื คืน... หลบั สบายไหม?” เขาเอ่ยถาม พลางตักอาหารเสริ ์ฟใหห้ ญงิ สาวท่นี ง่ั ตรงหนา้ อยา่ งใสใ่ จ “คะ่ ก็หลบั สบายดี...” หญงิ สาวตอบ “ทานสิ วนั น้ีเรามีโปรแกรมไปขา้ งนอกกัน” เขากาํ ลังออกคําสงั่ ใช่ไหม “ไปไหนบา้ งคะ” ดวงตากลมโตเปน็ ประกายเพราะความต่ืนเต้น “เราจะไปจัดการธุระเรอ่ื งเอกสารนดิ หน่อย” “เอกสาร?” เธอเสียงสงู เป็นเชงิ ถาม เขาสบตาเธอราวกบั ว่ากาํ ลังค้นหาอะไร บางอยา่ ง เขาเปน็ ผชู้ ายช่างสงั เกตทีเดียว เขาเชอ่ื มัน่ ทเี ดยี วว่า อัญญม์ าลไี มใ่ ช่คนโง่ และ เธอก็ออกจะมีความเป็นตัวเองสงู “ทะเบยี นสมรส” เขาบอกอย่างเนือยๆ “ทะเบียนสมรสเหรอคะ เดย๋ี วนะ ฉันไม่เขา้ ใจ” อัญญ์มาลถี ึงกับเหวอ อย่าบอก ภัค ์รภัสสร นะว่าริชารด์ หลอกเธอ ถึงไม่หลอกกบ็ อกเธอไม่หมด ถงึ ว่าการมาทาํ งานต่างประเทศครงั้ นี้ ตกลงเสร็จสรรพรับเงินแล้วเขาก็เร่งเรา้ ให้เธอมาเลย แถมมารตู้ วั ก่อนวันเดินทางไม่ก่ี วนั เอกสารสญั ญาอะไรกไ็ มม่ ี มินา่ ! ‘นเี่ ราถกู ริชารด์ จดั ฉาก หลอกมาหรอื เนยี่ น่าแคน้ นกั เชยี ว!’ 81

ซอี โี อหนุ่มวางมดี และส้อมลง เปลี่ยนอริ ยิ าบถการนั่ง พงิ พนกั เกา้ อี้ กอดอกสบตา เธอ “ทําไมคณุ ดูตกใจ เหมอื นกบั ว่าเพ่ิงรูต้ วั ว่ามาทําอะไรที่นีอ่ ยา่ งนน้ั ละ่ ” เขาพูด “ฉนั มาทํางานกับคณุ ในฐานะพนักงานคนหนึ่งจากสาขาประจาํ ประเทศไทย แตม่ า ปฏบิ ตั งิ านที่สาํ นักงานใหญ่ท่นี ่ี แลว้ ก็มตี าํ แหนง่ พิเศษพว่ งดว้ ย” เธอหยุดสบประสานสายตา เขาดูดุดันข้ึน กําลังน่ิงแนว่ รอฟงั เธอพดู อย่างต้ังใจ “คูค่ วงเฉพาะกจิ ” สน้ิ เสียงเธอ เขาถึงกับ หลดุ ย้มิ ออกมาพรอ้ มส่ายศรี ษะชา้ ๆ “ค่คู วงเฉพาะกจิ งนั้ เหรอ... ที่รชิ ารด์ บอกคณุ ” เขายม้ิ สมองคิดจะเลน่ งานริชาร์ดลูก น้องตัวแสบอย่เู หมือนกนั “ถูกตอ้ งค่ะ และเปน็ คคู่ วงที่โนเซก็ ส์ด้วยนะคะ คุณต้องเข้าใจจุดนี้” อญั ญ์มาลียํ้า เขาถงึ กบั ยิม้ กว้างก่อนหรี่ตาใสเ่ ธออย่างหยอกเยา้ “แล้วถ้า... คณุ เปน็ ฝา่ ยย่ัวผม ผมมีสิทธิ์แก้ไขขอ้ ตกลงไหม” เขาแกลง้ พดู เธอตอบ ทนั ที “ไมไ่ ด้นะคะ!” ‘พดู มาได้ ฉันจะไปย่วั คณุ ทาํ ไม’ หญิงสาวเถียงในใจ นึกแลว้ มนั นา่ โมโหนักเชียว “แตเ่ ด๋ียว... กลับมาทเี่ รือ่ งของเรา ริชาร์ดไมไ่ ด้บอกคุณเลยใชม่ ๊ยั วา่ คุณถูกสง่ ตัวมา ท่ีน่ี เพอื่ ทาํ หน้าท่ี ‘เมีย’” เขาสรุปให้ หญิงสาวอง้ึ กับสงิ่ ท่ไี ด้ยินจนปากหวอโดยไมท่ ันร้ตู วั 82

บว่ งรกั เฉพาะกิจ : ภคั รภ์ ัสสร “มะ... เมีย?” ตายแลว้ วว ‘เมียบา้ เมียบออะไรกนั ’ อญั ญ์มาลีเร่มิ หวาดหวัน่ กต็ ก กระไดพลอยโจนมาแล้วนี่นา ตอนน้ีสภาพเธอมนั ต่างกบั ลกู ไก่ในกาํ มือตรงไหนกนั เชยี ว คิดแล้วมันนา่ เจ็บใจนัก ‘เจ็บใจๆๆ’ “ครบั อนั น้ีคุณคงต้องเคลียร์กับริชาร์ดเองแล้วละ่ เพราะผมไมส่ นใจแล้วว่าคณุ จะเข้าใจอะไรผิดจงึ รบั งานนี้ และตอ่ ให้คุณไมเ่ ต็มใจกต็ อ้ งทาํ เพราะผมไมม่ เี วลาแล้ว” “แตว่ ่าเรา... จะไมม่ ีเซก็ สก์ ัน ถกู ต้องมยั๊ คะ” หญงิ สาวไมล่ ืมทีจ่ ะยํ้า อย่างนอ้ ยเขา จะไดร้ ู้ว่าเธอต้งั ใจมา เพราะเงิน นัน่ ก็สําคญั แตท่ ่ยี ง่ิ กวา่ นนั้ คอื มนั ไม่มเี รอื่ งเซก็ สเ์ ข้ามา เก่ียวข้องต่างหาก ต่อใหเ้ ขาจะดูดใี นสายตาสาวๆ เกอื บค่อนโลกกเ็ ถอะ อัญญม์ าลกี ็ยงั เป็น หญงิ ไทยใจโบราณท่ีต้องเก็บความสาวไว้ใหผ้ ้ชู ายอนั เปน็ ท่ีรัก ในคนื วันเข้าหอเท่านน้ั ‘สงิ่ ท่ีลํ้าค่าท่สี ดุ ของผหู้ ญิง... กต็ อ้ งเปน็ ผู้ชายทีเ่ ลอค่าท่สี ุดท่ีค่คู วรจะไดด้ ืม่ ด่ํากบั ความสาวสะพรั่งของเธอสิ มนั ถงุ จะถกู ’ หญิงสาวคิด “ชวั ร์... ถา้ คุณไม่...” เขาลากเสียงยานคางพร้อมหยุดมองสาํ รวจดว้ ยสายตาโลม เลยี นเ่ี ขามีสายตาคมคู่นนั้ เป็นอาวุธสาํ หรบั พร่าพลาญปณิธานอนั ต้งั ม่นั ผู้หญิงอย่างเธอ หรอื ไงกันนะ “สมยอม” เขาสรุปพร้อมรอยย้มิ กว้างอย่างพออกพอใจ “บา้ ! ใครสมยอมคุณละ่ อย่าพดู จาแบบน้นี ะ” เธอสง่ เสยี งแวด้ พร้อมขึงตาใสเ่ ขา ภัค ์รภัสสร ในแบบที่เธอคดิ วา่ มนั ดุดันท่สี ุดแล้ว แต่เขากลับมองมาด้วยสายตาเหมอื นวา่ เธอเปน็ เพียง ลกู แมวตัวเลก็ ๆ เพราะเขาถึงกบั หัวเราะรา่ เริง ก่อนหรี่ตาใสเ่ ธออกี คร้ังอย่างหยอกเยา้ 83 “หรอื ไม่กถ็ ้าคณุ ไมย่ ว่ั ยวนผมกอ่ น ผมก็ไม่ทําอะไรคณุ หรอก” เขาหยุดยิม้ ใหเ้ ธออยา่ ง

โปรยเสนห่ ์ “แต่ถา้ คุณสนใจอยากจะใชเ้ รือนร่างผม... ผมก็ยนิ ดที ุกเมอื่ ” เขาสรปุ กอ่ นหั่นเนอ้ื เขา้ ปากแล้วเค้ยี วตุย้ ๆ อย่างอารมณด์ ี ‘ใช้เรือนร่างผม... พูดมาได้ มีตรงไหนให้ใชย้ ะ’ หญงิ สาวขึงตาใส่อย่างเจา้ แค้น พาลได้แค้นไปไกลถึงรชิ ารด์ ทต่ี อนนคี้ งหวั เราะอยา่ งสนกุ สนานท่ีเมืองไทยไปรอ้ ยรอบแลว้ กระมงั ‘รชิ ารด์ นะรชิ าร์ด คณุ ทาํ แบบน้ีกบั ฉนั ได้ยงั ไง?’ น่ีรชิ าร์ดหลอกเรามาทําหนา้ ท่ีเมีย แตห่ ลอกวา่ มาทาํ งานหน้าทค่ี ู่ควงเฉพาะกจิ แต่ เดยี๋ วนะ ค่คู วง กบั เมีย หนา้ ทมี่ นั หา่ งไกลกันอยนู่ ะ โอย้ ! อัญญ์มาลคี ิดแล้วปวดหวั ตุ้บ อยากจะบนิ กลับเมืองไทยตอนนเี้ ลย กลับไปบีบคออดีตผู้บังคบั บญั ชาบา้ ทที่ าํ กันได้ “กําลังแคน้ รชิ าร์ดอยูเ่ หรอ” เขาถามอยา่ งรู้ทัน เพราะหญิงสาวเอาแต่นั่งหนั่ ๆ สเต็ก ด้วยมดี แตไ่ มย่ ักกะสง่ มนั เข้าปาก เหมอื นกับวา่ จะฆ่ามันให้ตายอกี รอบเสียอยา่ งนน้ั “ก็ใชน่ ่ะสิ ถ้ากลบั ไปนะ สิง่ แรกทีจ่ ะทาํ เลยคือฆา่ ริชาร์ดซะ!” อัญญม์ าลีย่นจมกู อย่างหงดุ หงดิ “เป็นเมียผมไมด่ หี รือ?” แบดบอยหนุ่มเลกิ ควิ้ ขึน้ ข้างหนึ่ง เอ่ยถามเสยี งดุ “มันจะดยี งั ไงเล่า” ‘คุณไม่ไดร้ กั ฉนั สักหนอ่ ย’ 84

บว่ งรักเฉพาะกิจ : ภคั รภ์ สั สร ภัค ์รภัสสร “ลองกอ่ นสิ” เขาเอย่ ขณะกม้ หนา้ ก้มตาหัน่ สเตก็ สง่ เขา้ ปากอยา่ งไม่แยแสด้วยซํา้ ว่าประโยคที่พูดออกไปเรียกเลือดลมในกายสาวสะพร่ังใหส้ บู ฉีดพุ่งปร๊ดี แล่นซา่ นไปทวั่ ทง้ั รา่ ง น่สี นิ ะท่ีเรียกว่า อิทธิฤทธข์ิ องคาํ วา่ ‘เมีย’ “คุณ!” ทาํ ไดเ้ พยี งขงึ ตาใส่ แก้มรอ้ นวูบแผร่ งั สคี วามรอ้ นไปถึงหู เขาหวั เราะร่า “ทานอะไรเถอะ เด๋ยี วเราตอ้ งไปโบสถ์ ระวังจะเป็นลมนะ” เขาพูด ถงึ โปรแกรมทจี่ ะต้องทาํ ในวนั น้ี ดูเขาเอาใจใส่เธอดี เธอทีอ่ ยูใ่ นฐานะ ‘เมยี เฉพาะกจิ ’ นี่ ละ่ “ฉันรแู้ ลว้ นา่ ” เธอตอบก่อนเคี้ยวสเต็กทเ่ี อาแตห่ ัน่ ๆ มนั ดว้ ยความแค้น ไมน่ าน จากนน้ั มอ้ื เช้ากผ็ ่านไป ~$~ ชว่ งสายๆของวันเดยี วกนั ในเวลาที่แสงแดดอบอนุ่ โอบกอดปราฮา มหานครอนั โรแมนตกิ แสนหวาน หนุ่มสาวเดินทอดนอ่ งบนสะพานชารล์ สสะพานเก่าแก่สไตล์โกธคิ ทม่ี ีชอื่ เสยี งเลอื่ งลือว่างดงามคลาสสิก เชือ่ มความเป็นอนั หน่งึ อันเดยี วกันของยโุ รป ตะวนั ตกกับตะวันออกเอาไว้ดว้ ยกัน สะพานแหง่ ความตดิ ตรงึ ใจทอดตัวยาวกว่าห้าร้อยสิบหกเมตรพาดผา่ นแมน่ ้าํ วลั ตาวาทคี่ ัน่ กลางระหว่างเขตโอลดท์ าวน์กับเลสเซอรท์ าวน์ ยา่ นจัตุรสั เวนเซสลาส ในสมัย 85

โบราณสะพานแหง่ นนี้ ับเป็นเส้นทางการคา้ ที่สําคญั จงึ ทําให้กรุงปราก หรือปราฮากลายเปน็ เมืองท่สี าํ คัญขนึ้ มา เดิมชือ่ สะพานหิน หรอื สะพานแหง่ กรงุ ปราก แตม่ าภายหลงั เปล่ียนช่ือ เป็น ‘สะพานชารล์ ส’์ ‘Charles Bridge’ เม่ือปี ค.ศ. 1870 เพ่อื เป็นอนสุ รณ์แดพ่ ระเจา้ ชาร์ลสท์ ่ี 4 ในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตรยิ ์ทที่ รงเปย่ี มพระเมตตานัน่ เอง สองข้างสะพานนอกจากจะเตม็ ไปดว้ ยนักท่องเท่ียวแล้ว ยงั มศี ลิ ปะการแสดงของ คนในท้องถ่ิน มีรา้ นขายของเล็กๆ น้อยๆ ศิลปนิ นงั่ วาดภาพให้กบั นกั ทอ่ งเทยี่ วเก็บไปเปน็ ท่ี ระลึก รวมทงั้ การแสดงดนตรเี คร่อื งสายอยา่ งไวโอลนิ ทําใหร้ ะหว่างเดนิ ชมทัศนียภาพ โดยรอบๆไปบนสะพานผคู้ นก็จะได้ยนิ เสยี งเคล้าคลอเพลงเบาๆไปดว้ ยพร้อมกัน ให้ บรรยากาศโรแมนตกิ ดุจเทพนยิ ายสมคํารํ่าลอื ... หลงั จากเดินมาได้สักพกั ชายหนุม่ จูงมือหญิงสาว มาหยดุ ยนื มองรปู ปั้นโลหะ สไตล์บารอกของนักบญุ ท่านหนง่ึ ทมี่ รี ศั มดี วงดาวห้าดวงลอ้ มรอบศรี ษะของทา่ น เขาละ สายตาจากทแ่ี หงนเงย มาสบดวงตากลมโตกอ่ นหรม่ี องเธออยา่ งเอน็ ดู “คุณหยุดเดนิ ทําไมคะ?” หญงิ สาวเอียงคอถามดว้ ยดวงตาเปลง่ แววฉงน “ดนู ่ีสิ” เขาชวน พรอ้ มพยกั พเยดิ ใหเ้ ธอมองรปู ปัน้ นัน้ “คะ?” อัญญ์มาลแี หงนมองตาม รูปป้นั นกั บุญทส่ี มั ผัสไดถ้ ึงความเมตตา สเี ขียวครํ่า ครา่ ฉาบทับทําให้ดูขลัง และดูเหมือนจะดเู ก่ากวา่ รปู ปั้นอ่นื ๆ บนสะพานนี้ดว้ ย “นักบุญจอหน์ เนโปมคุ ” เขาพาเธอขยบั เขา้ ไปใกลบ้ รเิ วณฐาน เธอมองแลว้ สังเกต ว่ารปู ปัน้ เลก็ ๆ ทง้ั สองขา้ งขึ้นมันวาว ราวกับวา่ ผ่านการถกู ลูบมานับลา้ นๆ คร้ัง 86

บ่วงรักเฉพาะกจิ : ภัคร์ภัสสร ภัค ์รภัสสร “ความจรงิ รูปป้นั กวา่ สามสบิ รูปบนสะพานแหง่ นีม้ ีองคจ์ รงิ เพยี งไมก่ ่ีองค์ เนอื่ งจากผา่ นกาลเวลาและบางปเี กดิ ภยั ธรรมชาติน้าํ ทว่ ม ก่อเกิดความเสยี หายกบั รูปปน้ั ท่ี ถือเปน็ มรดกทางวัฒนธรรม กเ็ ลยตอ้ งเอาไปเก็บไวใ้ นปราสาทพิพิธภัณฑต์ ่างๆ มีองค์จริง เพียงไม่กอี่ งค์ รวมทั้งรปู ปน้ั เนโปมคุ ด้วย” ชายหนมุ่ เจ้าถิน่ เลา่ หญิงสาวมองอย่างนึกทง่ึ “โอ...” หญิงสาวอทุ าน “บริเวณนี้ เป็นจุดทที่ ่านนักบุญถูกจบั ถ่วงน้ํา” เขาเล่า ในวนั นีแ้ บดบอยใน ตํานานกําลังกลายรา่ งเปน็ ไกด์หนุม่ รูปหลอ่ “ทาํ ไมทา่ นถึงถกู กระทาํ อย่างน้ันคะ?” หญงิ สาวเอย่ ถามดว้ ยความอยากรู้ “ตามตํานานเล่าวา่ ท่านไมย่ อมปริปากเล่าเรื่องที่ราชนิ ีโซเฟียทรงสารภาพบาป จึงถูกพระเจา้ เวนเซสลาสที่ 4 ทรงทรมานและจบั ถว่ งลงนํ้าบรเิ วณนี้” “โอ... มเี รอ่ื งแบบน้ีเกิดขน้ึ ดว้ ยหรือคะ” อัญญ์มาลพี ึมพําอย่างเศร้าใจ ชายหนุม่ มองเธอด้วยแววตาอ่อนโยนกอ่ นขย้ีศรีษะเธอเบาๆ ราวปลอบประโลม ตํานานอาจจะทํา ใหค้ นฟังพลอยเศร้า เขาไมอ่ ยากให้ตอ้ งเสียบรรยากาศ “ลูบสิ” เขาสง่ั มีแววคะยัน้ คะยอในน้าํ เสียงนน้ั ดว้ ย แต่หญิงสาวเห็นรอยยม้ิ ทม่ี ี แววเจา้ เลห่ ์น้นั ของเขาแล้วกอ็ ดระแวงไมไ่ ด้ “ลบู ?” เธอทวน ดวงตากลมโตเปี่ยมประกายสงสัย 87

“ใช่ ทําจติ ใจใหส้ งบน่ิงด้วยละ่ ” เขาอธบิ าย แววตาเขาช่าง...ดูละมุนละไม เขามมี ุม อ่อนโยนแบบน้ีบอ่ ยแค่ไหนนะ ‘ต้องมอี ะไรแน่ๆ จะหลอกอะไรกันอกี เนี่ย’ คิดพลางย่นจมูก ใส่เขา “ตอ้ งอธษิ ฐานม้ยั ” เธอเอย่ ถาม นี่จะโดนหลอกใหท้ ําอะไรอกี หรอื เปล่าก็ไมร่ ู้ “ลบู เถอะน่ะ” เขาสงั่ คราวนี้แกล้งทาํ เสียงเข้มดุ เธอทาํ ตามอยา่ งวา่ ง่ายราวต้องมนต์ สะกด เอ้อื มมอื นอ้ ยๆ ไปลบู ๆคลาํ ๆ ทร่ี ูปป้นั หมาประมาณสามครั้ง หญิงสาวคิดว่าเอาลูบสาม ทลี ะกนั เหมือนเวลากราบพระไง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อธิฐานวา่ ... ‘ขอให้เจอส่งิ ดีๆ ก็แล้วกนั นะคะ’ กเ็ ธอไมร่ ู้จะอธิฐานอะไรดีน่นี า “ลูบข้างน้ันดว้ ย” สั่งเสียงดุดังเดิม ทีเ่ พ่มิ เตมิ คือรอยย้มิ ร้าย พร้อมพยักพเยิดไปอกี ดา้ นทเี่ ป็นรูปปั้นผหู้ ญงิ เธอลบู สามครงั้ เหมอื นเดมิ “ดีมาก” เขายม้ิ “มันมีความหมายว่าไงคะ ทาํ ไมตอ้ งใหฉ้ ันลูบดว้ ย” เธออยากเขกหัวตวั เองนัก ทําไมไมถ่ ามก่อนลบู ล่ะ แตเ่ ธอคิดวา่ ไม่มอี ะไรนา่ กลวั มากไปกวา่ นอ้ี ีกแล้วล่ะ การไดอ้ ยู่ ใกล้ๆผ้ชู ายแบดบอยอันตรายอยา่ งดานิเอล ก็นับวา่ เป็นสงิ่ เลวร้ายทน่ี า่ ระมัดระวงั ย่งิ นัก เธอ คิด 88

บ่วงรักเฉพาะกิจ : ภคั รภ์ สั สร ภัค ์รภัสสร “คณุ จะได้กลับมาทีป่ ราฮาอีกไงละ่ ” เขาตอบ ตามตํานานกล่าวไวว้ า่ ถ้าผู้มาเยอื น ไม่ว่าใครกต็ ามถา้ มาถึงสะพานชาร์ลส์แลว้ ต่างก็ตอ้ งมาลูบทแ่ี ผ่นจารึกทองแดงตรงฐาน รปู ป้นั นกั บุญจอหน์ เนโปมุค เพราะสง่ิ นนั้ จะทําใหไ้ ด้กลบั มายังปราฮาอกี แนน่ อนในสัก วนั หน่ึง ด้วยเหตนุ ี้น่ีเอง บริเวณแผน่ จารกึ จึงดูเปน็ มนั วาววับสุกสกาวจนดเู ปน็ สที อง เพราะผ่านการลูบคลําจากผู้คนที่มาเยือนมากกว่าลา้ นๆ ครั้ง “แลว้ อีกข้างละคะ” หญิงสาวถาม คราวนีไ้ ม่ไดถ้ ามเพราะสงสัยแลว้ แตถ่ าม เพราะอยากรู้ เขาย้มิ ตอบอยา่ งเอ็นดู กอ่ นขยศี้ ีรษะเธอเบาๆ อยา่ งหยอกเยา้ หญิงสาวย่น จมูกใส่ ในเวลาเดยี วกันน้นั หัวใจกเ็ ต้นโครมครามอยา่ งหักหา้ มไมไ่ ด้ “ลูกจะได้เรยี นหนงั สอื เกง่ ๆ ไง” เขาบอก ดวงหน้าที่เคยดุดันเมื่อแรกพบกลับอม ยม้ิ อยา่ งมีเลศนัยในตอนนี้ ‘คนบา้ ! มีความสขุ นักหรือไง’ “ฉันยงั ไมม่ ีลกู นะคะ” เธอค้านพร้อมถลงึ ตาใส่เขาอยา่ งเอาเรือ่ ง ผชู้ ายบ้า มาวา่ เธอมีลกู แลว้ เธอออกจะยงั สาว ถงึ จะไมไ่ ด้สวยมากมายกต็ าม “ก็มสี ิ... เดย๋ี วช่วย” เขาสรุป หรีต่ ามมองเธออย่างเจ้าเลห่ เ์ จ้ากล “คุณ!” หญงิ สาวแกม้ รอ้ นวบู วาบ ‘ชว่ ย แล้วมันเกีย่ วอะไรกบั มีลกู ล่ะ’ มาคิดๆ แล้วกว่าจะตามทันกบั สง่ิ ทเี่ ขาพดู ก็ถงึ บางออ้ ช่วยในความหมายของผชู้ ายอนั ตรายอยา่ ง เขา มนั จะไปไหนไกลนอกจากชว่ ยเร่อื งใตส้ ะดอื 89

“ผูช้ ายบ้า ไม่ทะลึง่ สกั นาทีจะตายมัย้ คะ” หญงิ สาวตวดั สายตาเขม้ มองเขาอยา่ งกวน โมโห คนอะไร พูดจาไม่ทนั ไรก็พาวกกลบั มาเรือ่ งน้นั ตลอดเลย เธอไมอ่ ยากคุยดว้ ยแลว้ นะ “ผมช่วยได้นะ ช่วยฟรี ไมค่ ิดตงั ค์ ถ้าสนใจ คนื นีเ้ ลยก็ได้” เขาหยดุ ส่งสายตาสบ ประสาน “ผมวา่ ง” เขาท้ิงท้ายอย่างหยอกเยา้ “ใครอยากใหช้ ว่ ย แลว้ ใครบอกกนั ว่าอยากมีลกู กับคณุ คะ” เธอเชิดคางตอบ มือ เพรยี วแกรง่ ของเขาบีบจมกู น่ารกั กระจดิ ริดของเธอเบาๆ อย่างมันเข้ียว “โอย้ ! ฉันเจบ็ นะคะ” หญงิ สาวเริ่มหนา้ หงิกแบบเด็กเอาแตใ่ จ ภาพนัน้ ดูน่าเอ็นดใู น สายตาเขา จ่ๆู เขากลบั รูส้ กึ วา่ ชอบเวลาเธอถกู แกลง้ แบบนีเ้ พราะเขา “กอ็ ยากใหเ้ จ็บน่ะสิ” สายตาเขามองเธอหยาดเยม้ิ หัวใจดวงน้อยของสาวไทย เป็นได้เต้นโครมครามอกี ครงั้ แลว้ คร้ังเลา่ สาเหตุเพราะเขามองมาด้วยสายตาแบบน้ัน “คุณนี่ โรคจิตหรือคะ ไปตรวจสขุ ภาพจติ บ้างนะ!” เธอวา่ ให้ ‘คอยดนู ะ จะเอาคืน ให้หายแค้นเลย’ เธอหมายม่ัน “ใช่ เพ่งิ ร้หู รอื วา่ ผมโรคจิต” เขาหยุดยิม้ อย่างยียวน “โรคจิตพิศวาส... ในตวั คณุ ไง” ดเู ขาพดู เขา้ วาจาหวานล้นิ ชวนให้ใจหวั่นไหวมาก ที่วา่ กนั วา่ เขาเปน็ แบดบอยลา่ หัวใจสาวๆ ทว่ั ยโุ รป จะไม่มีใครเชอื่ เลยถ้าไม่ได้มาอยใู่ กลเ้ ขาแบบนี้ ‘ผชู้ ายอนั ตราย!’ 90

บ่วงรกั เฉพาะกจิ : ภคั ร์ภสั สร ภัค ์รภัสสร เขาจูงมือเธอเดนิ ไปตามทางเดนิ บนสะพานชารล์ ส์ ไมอ่ ยากใหเ้ วลาเดินเลย จรงิ ๆ เขาอยากใหส้ ะพานทอดยาวออกไปไกลที่สดุ เทา่ ท่จี ะทําได้ เขาชอบบรรยากาศแบบ นี้... อารมณ์ ณ ขณะน้ี ทมี่ ีหญิงสาวรา่ งบางเดินเคียงขา้ ง อย่ใู กลๆ้ ให้เขาสูดกลน่ิ ไอความ หอมละมนุ ท่เี ขาคุ้นเคย “ลองชมิ ไอติมปรากหนอ่ ยมั๊ย?” เขาเอ่ยข้นึ มองเห็นนกั ทอ่ งเที่ยวรอคิวไอศกรีม โคนทําจากผลไม้ สีสันน่ารบั ประทาน หญิงสาวยิม้ พรอ้ มพยักหนา้ รบั ชายหนมุ่ เดินจูงมอื เธอเข้าไปใกลร้ า้ นไอศกรมี พ่อค้าดสู ูงวัย ผมสดี อกเลา ใบหนา้ มรี ว้ิ รอยของรอยยิม้ เต็มไปหมด เขาสงั่ มาสองโคน หญิงสาวรับมาแลว้ ชิม “อืม... อรอ่ ยจงั คะ่ ” เธอล้ิมรสไอศกรมี รสผลไมร้ วมแลว้ ก็มเี น้อื ของครัน้ เบอร์รี่ บ้าง สตอเบอร์รี่บ้างปกอยูใ่ ยเนอ้ื ไอศกรมี ซอี ีโอหนุ่มเอื้อมนว้ิ ไปแตะมุมปากสวยน้ันเบาๆ กอ่ นส่งนิว้ เข้าปากตวั เอง... แลว้ ดดู เขามองเธอดว้ งดวงตาเปน็ ประกาย “ไอศกรมี มิก๊ ซ์เบอร์รี่... ผสมคุณ รสชาติ” เขาหยุดสบตาหญิงสาวทีก่ าํ ลังจ้อง ตาโตกับสง่ิ ทีเ่ ขาทํา “อร่อย!” หญงิ สาวแกม้ แดงกํา่ หัวใจเต้นโครมครามจนเธอไม่สามารถควบคมุ มันไดอ้ ีก ตอ่ ไป หญิงสาวละเลยี ดล้ิมไอศกรีมจนหมดราวกับวา่ น่ันเปน็ การทําแกอ้ าการเขนิ อายที่ กาํ ลังโจมตเี ธออยา่ งทไ่ี ม่เคยเป็นมากอ่ น 91

ร่างบางถูกรวบตัวเขา้ มาใกล้ เขาจูบเธออยา่ งออ่ นหวานในจังหวะแรกและทวคี วาม เรงิ ร้อนขึน้ ในจังหวะถดั มา ไอศกรีมยังละลายอยู่ในปาก กลิน่ ลมหายใจของสองรา่ งคละไป ด้วยม๊กิ ซเ์ บอรร์ ี่ผสมวานิลลารสหวานละมนุ จบู ท่ีกระต้นุ เร้าเคล่อื นไหวอย่างรวดเรว็ ท่ามกลางสายตาผคู้ นท่ีหนาตา แนน่ อนการแสดงความรักแบบน้ีไม่แปลกสําหรับท่นี ี่ แต่ กระนน้ั ไม่วา่ แสดงทีไ่ หน มนั กแ็ ปลกสําหรับเธอ... หญงิ สาวไม่คาดคดิ วา่ ส่ิงนจี้ ะเกิดข้ึนด้วย ซา้ํ มอื น้อยๆ ออ่ นแรงจนแขนทงิ้ ลงแนบลาํ ตัว เขาใช้มือเพรียวแกร่งประคองแกม้ น่มุ รงั้ เธอ ใหอ้ ยูใ่ นองศาทร่ี ับจมุ พติ จากเขาได้แนบแน่นข้นึ ... ปากเขาเยน็ ...และมีรสชาติของมกิ ซ์เบอรร์ ี่ ออ่ นหวาน กลมกล่อม ทว่ามนั ซ่อน ประกายความเร่ารอ้ นเอาไวอ้ ยา่ งแรงกลา้ เขาดูดดม่ื เธอจนสมองและรา่ งกายปน่ั ป่วน จูบของ เขาดูดซับเร่ยี วแรงเธอลงไปหมดส้นิ รสู้ กึ เหมือนตัวลอยขึ้นสู่ทีส่ ูงแลว้ หมุนคว้าง ความ ปรารถนาท่วมท้นข้นึ ลมหายใจอุ่นรอ้ นของเขามเี สน่หเ์ หลอื เกนิ เธอซ่านสะทา้ นทุกคร้ังเมื่อ เขาดดู ลิ้นเธออยา่ งหยอกเย้า สองร่างจมุ พติ ดูดด่ืม... อ่อนหวาน เสียงครางเซก็ ซขี่ องเขาหลุด ออกมาเพอื่ แสดงความพงึ พอใจ เขาเร่ารอ้ น... และอันตรายเกินไป “ออื ... ดะ... แดเนียล” สาวนอ้ ยผละจากจบู เรา่ รอ้ นของเขาไดส้ ําเรจ็ ยืนเซจนเขา ตอ้ งกอดเธอเอาไว้ หนา้ แดงก่ําไปดว้ ยความอาย หวั ใจเต้นระสาํ่ จับจงั หวะไมไ่ ด้อีกตอ่ ไป “คุณ... หวานกว่าไอศกรมี ” เขากระซิบหลงั ไล้จูบไปทใ่ี บหเู ธอจนรา่ งบางตวั สั่น สะท้าน รอยยิม้ เขาน้นั แววตาเป่ียมไปด้วยความเอน็ ดูแสนรัก 92

บ่วงรกั เฉพาะกิจ : ภัคร์ภสั สร “คุณเอาไอตมิ มาล่อ และคุณก็ทํากบั ฉนั เกนิ หน้าที่ แบบน้ีคุณต้องจา่ ยเพ่มิ ฉันจะ ไมไ่ ว้ใจคณุ อกี ต่อไปแลว้ นะคะ” หญิงสาวว่าอย่างงอนๆ ก่อนเดนิ หนนี ําหนา้ เขาไป ชาย หนุ่มหัวเราะอย่างมคี วามสุข กอ่ นคว้ามือเธอมากมุ เอาไวอ้ ย่างคนรกั ‘เปน็ ค่าเสยี หายที่ ยนิ ดจี า่ ย’ “จับมอื แบบนี้ก็ต้องจา่ ยเพม่ิ ?” “ใช่ ฉันจะคิดคุณแพงๆ เลย” สาวนอ้ ยบุย้ ปากบอกเขา “ง้นั ... ผมจะทํามากกว่านี้” เขาหยุดมอง หญิงสาวทก่ี ําลังตาลุกวาวไปดว้ ยความ ตะลึง ‘ผชู้ ายหนา้ มนึ เขาไมช่ อบยังจะต้ืออีก คนฉวยโอกาส’ “ไหนๆ จะต้องจ่าย ต้องเอาใหค้ ุ้ม” เขายิม้ ดวงตาเป็นประกาย มันชา่ งดูร้ายกาจ เหลอื เกนิ อากาศในปราฮาวนั น้ถี ูกโอบกอดไปด้วยแสงแดดออ่ นหวาน อากาศเยน็ สบาย กับสายลมในฤดูใบไมร้ ว่ ง มันทาํ ใหร้ สู้ ึกโรแมนติกอย่างบอกไมถ่ กู เขาอยากหยุดเวลาไว้ เพียงเทา่ นี้ สายตาเขา ทกี่ อ่ นนี้มไี วช้ ่ืนชมอสิ ตรนี ับร้อยพัน แต่ตอนนีม้ ันเปน็ ของอญั ญม์ าลี ภัค ์รภัสสร เพียงคนเดยี ว ภาพหญิงสาวต่นื ตาตนื่ ใจกับการเดินทอดอารมณ์ไปกับกิจกรรมรอบๆ ขา้ ง ทางซา้ ยขวาบนสะพานชาลส์ มนั ช่างมคี วามสขุ เสยี เหลือเกิน เขาแอบถา่ ยภาพเธอเอาไว้ 93 หลายต่อหลายภาพ เธอดเู ปน็ ธรรมชาตมิ ากๆ รอยย้ิมสดใสของหญงิ สาวคละเคลา้ กบั เสียง บรรเลงดนตรคี ลาสสคิ ผา่ นดนตรีเคร่อื งสายอย่างไวโอลนิ ทาํ ให้ทงั้ สองตา่ งร้สู กึ วา่ กาํ ลัง ท่องอย่ใู นทอ้ งทะเลของดินแดนเทพนยิ าย แน่นอนว่าสาวเอเชียเจ้าของดวงตากลมโตเป็น

จดุ สนใจของหนุม่ ๆ จนมาขอถา่ ยรูปกับเธอแลว้ ยงั เข้ามาชวนคยุ สรา้ งความสมั พนั ธ์ แต่เมอื่ เขาโอบเอวเธอเอาไว้ และพูดอะไรบางอยา่ งในภาษาทเ่ี ธอฟงั ไม่ออก ผชู้ ายพวกนัน้ ก็เบน ความสนใจไปทางอ่ืน “คุณพดู ภาษาอะไรกบั พวกเขาหรอื คะ?” “เชก็ ” “แล้วทาํ ไมต้องทําเสยี งดุแบบนน้ั คะ?” “มผี ู้ชายอน่ื มาย่งุ กับเมยี ไมด่ ุไดเ้ รอะ” “ใครเมียคุณ?” “กน็ ไี่ งละ่ เมีย” “คุณบอกพวกเขาว่าอะไรกันแน่” “บอกวา่ ... ผ้หู ญิงคนน้ี มีเจ้าของแลว้ ” เขาว่า สายตาเขาจอ้ งเธอแพรวพราว หญงิ สาวหนา้ แดงกา่ํ หวั ใจเต้นรัว “แลว้ บอกความจรงิ ด้วยมย๊ั คะ ว่าเมยี แค่ในนาม... หลังจากน้ีหน่งึ ปี ฉนั จะเปน็ อิสระ” หญิงสาวบอกอย่างไม่พอใจ แบบนเี้ ธอกข็ ้นึ คานสิ มหี นุ่มๆ มาสนใจแล้วเขาสะกดั ดาวร่งุ แบบนี้ 94

บว่ งรักเฉพาะกิจ : ภัคร์ภัสสร “ทําไมตอ้ งบอกด้วย หมอน่ันไมม่ ีวันโผลห่ น้ามาใหค้ ุณเจออกี แนน่ อน” เขา สรุปทง้ิ ท้าย ก่อนท่ีจะโอบไหลเ่ ธอเดินอยา่ งสนทิ สนมและแสดงความเป็นเจา้ ของอยา่ ง เตม็ ทเี่ หลือเกนิ หญงิ สาวพยายามบิดไหลห่ นมี ือเขาแตเ่ ขาย่ิงแกล้งกระชบั รา่ งเธอมาแนบร่าง ก่อนเปลย่ี นมาจงู มือน้อยๆ อย่างหวงแหน ดานิเอลพาหญิงสาวเดินมาเรอ่ื ยๆ กระท่ังถึงโบสถ์ใจกลางยา่ นโอลทาวนใ์ น เวลาเยน็ ยา่ํ วันนี้คนก็ดูหนาตาเป็นปกติ แตส่ ว่ นใหญ่กเ็ ปน็ ครู่ ักท่มี เี จตนามาจดทะเบยี น สมรส และตา่ งก็มีแผนการวางชวี ิตในอนาคตทดี่ รี ่วมกัน แนล่ ะ คนแตง่ งานกนั พื้นฐานก็ ตอ้ งรกั กนั ก่อน แตส่ ําหรบั อญั ญม์ าลกี ับบรุ ษุ รปู งามสงู สง่า ทวา่ ดูหน้าตาดุ นา่ เกรงขามท่ี ยืนเคียงข้างเธอน้ี การแต่งงาน จดทะเบียนสมรสอย่างถกู ต้อง กลับเป็นภาระหนา้ ที่ รวมท้ัง บทบาทการแสดง เพือ่ จัดฉากตบตาสายตาใครตอ่ ใครเท่านนั้ เอง เรื่องความรกั ไม่มอี ยู่ใน ความคดิ เลยสักนิดเดียว แตจ่ ะแครอ์ ะไรเลา่ ในเม่อื เธอเองตดั สินใจเดนิ ทางมาท่ีนี่ ก็เพื่อหน้าที่น้ี ทาํ งาน แลกเงนิ เพียงเทา่ นนั้ ดวงตากลมโตมองสาํ รวจโดยรอบ โบสถ์ทีภ่ ายนอกโบราณงดงามดว้ ย ภัค ์รภัสสร สถาปตั ยกรรมทางศิลปะแบบโกธิค อนั ไดร้ บั อทิ ธิพลจากเมอื งนารบ์ อนทางตอนใตข้ อง ฝรง่ั เศส โบสถท์ ี่นี่สวยเหมอื นหลดุ ออกมาจากเทพนยิ ายเลย ความจริง ถา้ ไมเ่ พราะมา 95

ทํางาน อัญญม์ าลกี ค็ ดิ วา่ อยากมาเท่ยี วใหไ้ ดใ้ นสักคร้งั หนงึ่ ในชีวิต แตเ่ มือ่ มาถึงโบสถ์ หญิง สาวอดสงสยั ไม่ได้ “มาทน่ี ี่... เราจะจดทะเบยี นสมรสกันจรงิ ๆ ท่ีนหี่ รือคะ?” อญั ญม์ าลถี ามค้วิ ขมวดมุ่น แตเ่ ขากลบั ย้ิมอย่างพอใจ “ครับ... นางฟา้ ” เขาบอก “ผมบอกคณุ แล้วไง คดิ วา่ ผมลอ้ เลน่ หรือ?” และดู เหมอื นวา่ ผู้ช่วยของเขาจะมารออยูก่ อ่ น เพื่อดําเนินการเร่อื งเอกสารและธุระอืน่ ๆ ไวร้ อเขา แล้วอยา่ งเรียบรอ้ ย ยอดเยย่ี มไมม่ ีท่ีติ ถึงกับตอ้ งจา้ งคนมาเป็นสักขีพยาน ทนี่ ่ีเป็นโบสถเ์ ลก็ ที่ชานเมือง มีผู้คนมารว่ มพธิ ี ท้งั หมดก็จากการจัดการของเลขาหนุ่ม “ทกุ อย่างเรยี บร้อยมัย๊ ?” ดานิเอลถามด้วยนาํ้ เสียงเรยี บนิ่งจรงิ จงั “ครับ ทุกอย่างพร้อมครับ” โตมาช เลขาหนมุ่ คนสนทิ รายงาน “ดมี าก” เขาชม สําหรบั โตมาช นับวา่ เป็นเลขาหนมุ่ คนสนทิ ท่ดี านิเอลวางใจ นับว่า ทํางานกับเขามานานปี นอกจากเก่งงานแลว้ เรอื่ งร้ใู จนายยิง่ ไมต่ ้องหว่ งเลย “เอาละ่ เราเขา้ ไปขา้ งใน” เขาเอ่ย มอื แกรง่ โอบเอวเธอจากด้านหลงั ทา่ ทเี หมือน คู่รกั ท่ีผา่ นการคบหาดใู จกันมาอย่างสกุ งอม “ฉันไม่เขา้ ใจคณุ จริงๆ” เธอเบย่ี งลําตวั เล็กนอ้ ย แต่เขาขนื เธอเอาไวข้ ้างกายเขาอย่าง จอมบงการ 96

บ่วงรกั เฉพาะกจิ : ภคั ร์ภสั สร ภัค ์รภัสสร “ไมต่ อ้ งเขา้ ใจ... แค่ตามใจผมตอนนี้ แค่เท่านนั้ พอ” เขาเปลีย่ นมาจูงมอื เขาสอด ประสานนิ้วรวมกนั กับมอื เธอ แบบจอมเผดจ็ การ มาถึงขั้นน้แี ลว้ ดเู หมือนว่าหญิงสาวชาว ไทยจะคัดคา้ นอะไรไม่ได้เสยี แลว้ การจดทะเบยี นสมรส ผา่ นไปอยา่ งเรียบง่าย ในเวลากระชบั พอสมควร จึงทาํ ให้ ดเู หมอื นรวดเร็ว ไมย่ ืดเยือ้ ทกุ อยา่ งรวบรดั เปน็ ขนั้ ตอนทีไ่ มย่ ุง่ ยาก อัญญ์มาลไี มแ่ น่ใจวา่ มนั ง่าย เพราะดานิเอลสงั่ คนมาเตรียมการเอาไวก้ อ่ นแล้วหรือไม่ แตถ่ ้าเป็นอย่างนน้ั ก็ไม่ ผิดหรอก เพราะดานเิ อล เป็นนกั ธรุ กิจหนมุ่ ทรงอทิ ธพิ ลในยโุ รป เรื่องแบบน้ีเพียงกระดกิ นิว้ ทุกอย่างก็เป็นไปอยา่ งใจหมาย “เสรจ็ แลว้ ตอ่ ไปนี้ หนา้ ทภี่ รรยาคอื ” เขาสบตาเธอด้วยประกายแพรวพราว กอ่ นพดู ต่อไปอีกว่า “เป็นเพื่อนเท่ียว” “เทย่ี วเหรอคะ” หญงิ สาวทวนถาม ตากลมโตอย่างเด่นชดั “ใช่ คณุ หายดีแลว้ นิ่ คดิ เสยี ว่า ผมพาเทย่ี วเป็นการปลอบขวัญ” เขาเอ่ย ซอ่ น รอยย้ิมร้ายเอาไว้ เขาจะยม้ิ ยากกนั ไปทําไมนกั นะ อัญญม์ าลีเคยเห็นเวลาเขาย้มิ ที่มนั ไมไ่ ด้ เกิดข้นึ บอ่ ยนัก รอยยิ้มละมุนประดบั บนใบหน้าเขามนั ทําใหเ้ ขาดูออ่ นโยน มีเสน่ห์ไปอกี แบบ และแทบทาํ เธอไม่อาจละสายตาจากเขาไดเ้ ลย เขาเปน็ ผู้ชายหลอ่ เหลาในทกุ องศา และอันตรายอยา่ งทจี่ ินตนาการไปไม่ถงึ ... “ฉันไมเ่ ห็นอยากไปสักนดิ ” เธอว่ากอ่ นพน่ ลมหายใจออกจมูกอยา่ งไม่แยแสเขา 97

“แต.่ .. ผมอยากไป...” เขาเอย่ เสยี งเขม้ มแี ววเอาแต่ใจอยใู่ นนน้ั แน่อยู่แล้วล่ะ จอม เผดจ็ การกต็ ้องเอาแต่ใจเปน็ พ้นื ฐานของนิสยั อยแู่ ลว้ มันเป็นคณุ สมบตั ทิ ่ีอย่คู ู่กนั ‘อตี าช่างตือ้ ... แล้วก็เผด็จการไม่มใี ครเทยี บ ฉันอยากกลับมากกวา่ ’ หญงิ สาวเถยี ง ในใจ “อยู่แตใ่ นเพ้นท์เฮา้ ส์น่าเบื่อนะ อีกอยา่ ง เราควรออกมาแสดงบทบาทของครู่ ัก... หรือคู่ควงเฉพาะกิจตามความเข้าใจของคณุ ให้ใครๆเห็นบา้ ง ว่าเรารักกันปานจะกลนื ขนาด ไหน” เขาเยา้ แตเ่ ธอเรมิ่ หนา้ บ้งึ “ต่อไปน้ี คุณต้องแสดงเป็นภรรยาท่รี กั ผมมากใหส้ มจรงิ มฉิ ะนั้น ผมจะเรียกร้อง ขอเงนิ คืน” ดานเิ อลไดท้ พี ดู ข่อู ยา่ งนึกสนกุ “เงนิ คืน? คณุ จะบ้าไปแลว้ เค้าไมม่ แี บบน้ีหรอก” เธอวา่ พร้อมหน้างอ แบบนก้ี ม็ ี ดว้ ย “งานบริการ มันไมไ่ ดจ้ บเพียงแคป่ ดิ การขายได้เทา่ นั้นหรอกนะ หรือทําสัญญาแล้ว เสรจ็ หรอกนะแมรี่ คณุ ไมร่ ้จู ักคาํ วา่ บรกิ ารหลังการขายหรือไง” “เชอะ! มนั ไมเ่ หมอื นกันน่คี ะ” เธอบยุ้ หนา้ ตอบ เขามองมาอยา่ งเอ็นดู “นี่... ริชารด์ ไดค้ ุณมาจากไหนกนั นะ ถ้าผมรู้ว่าคุณจะเป็นเดก็ ดอื้ แบบน้ี ผมไมม่ ที าง รบั คุณแน่” เขาแกล้งบน่ ทาํ ไมเขาชอบแกลง้ เธอนะ มนั อาจจะเปน็ เพราะเขาเสพติดเวลาเธอ แกม้ แดงและเขินอายเพราะเขา เธอดูกระตุน้ เร้าเขาได้เปน็ อยา่ งดเี ลย 98

บ่วงรักเฉพาะกจิ : ภัครภ์ ัสสร “คุณอยากเปลยี่ นตวั เหรอคะ?” เธอจอ้ งหนา้ ถาม แววตาเขาดูขบขนั “แตต่ อนน้ี คงไมท่ ันแล้วละ่ จรงิ ไหม?” เขาถาม ดวงตาเปน็ ประกาย หญงิ สาว สัมผสั ไดใ้ นทันทีวา่ มันมคี วามรา้ ยเล่ห์ซ่อนอยู่ในนน้ั “ความจรงิ คา่ จ้างของคณุ ก็ช่วยฉันและครอบครวั เอาไว้หลายอยา่ ง ฉนั จะทํา หน้าที่ให้ดี” หญิงสาวสบตาคม “ไม่ทาํ คณุ ผดิ หวงั กแ็ ล้วกันคะ่ ” “ลูกจ้าง มีสิทธพิ์ ูดแบบนีด้ ้วยเหรอ คุณต้องทาํ อย่างดที ี่สุดตา่ งหาก” ดานิเอล ยืนยนั เขาจูงมอื เธอเดนิ ไปตามทางเดิน ที่ปรากฮา จัดใหเ้ ปน็ เมืองทแี่ ยกตวั ออกจากสโลวะเกีย และส่วนใหญท่ น่ี ีจ่ ะมี ทางเดินเลก็ ๆ ซอกแซก ทีน่ ่จี ึงเหมาะกบั คนชอบเดินดสู ่งิ สวยงาม และอากาศท่ีปราก ในชว่ งฤดูผลิ จดั ว่าเปน็ สวรรค์บนพ้ืนดินดๆี น่ีเอง อัญญ์มาลรี ้สู กึ ยินดีมากทีเ่ ดินกบั เขา เธอสมั ผัสได้ทันทีวา่ เขาเปน็ ผชู้ ายท่ีนา่ หลงใหล มีเสน่ห์ และเขาดูชา่ งปกป้องและแสดงความรกั เอน็ ดูตอ่ เธอราวกบั ว่าน่ันเขา ร้สู ึกกบั เธอจริงๆ ~$~ คฤหาสน์หรูของมาดามลเี วีย ภัค ์รภัสสร 99

“ผูห้ ญิงจากประเทศโลกทส่ี ามนัน่ มาอยรู่ ่วมชายคาลูกชายฉนั เปน็ อย่างไรบา้ ง น่า ขายหนา้ แค่ไหน?” นางถามเสยี งสูงอย่างคนหัวเสยี นางไมส่ บอารมณข์ ้ึนมาทนั ที นักสบื เอกชนสง่ ภาพระหว่างเข้าพิธีแตง่ งานของดานิเอลและหญงิ สาวมาให้มาดามยล นางอยู่ใน ภวงั คแ์ หง่ พโิ รธจนตวั สน่ั “ลูกชายตวั แสบ ทาํ แบบนก้ี บั แมไ่ ด้ยงั ไง” นางคํารามในลาํ คอ นางพญาแห่งราชสหี ์ แหง่ ยโุ รปดังกระหึ่มกอ้ ง นางเกลียดนักกบั การถูกขัดใจ แล้วจะยิ่งทวคี วามขดั เคอื งใจอย่าง มากถ้าสงิ่ นน้ั เกดิ จาดการกระทาํ ของคนทไี่ ด้ชอ่ื ว่าเปน็ ลูกชาย พฤตกิ รรมที่บตุ รชายเพยี งคนเดียวกําลังทาํ แบบนแ้ี สดงใหเ้ หน็ อยา่ งชดั เจนวา่ ดา นิเอลกาํ ลังประกาศสงครามเย็นกบั มารดา เขาไมต่ อ้ งการแตง่ งานตามคาํ สงั่ นาง ไม่เพียงแค่ นั้นแต่เขากลบั มภี รรยาทน่ี างตอ้ งไปดใู ห้เหน็ กบั ตาวา่ ผูห้ ญิงคนนั้นคู่ควรกบั บตุ รชายหวั แกว้ หัวแหวนของตนหรอื ไม่ “ทา่ นประธานพาเธอมาอยู่ในเพน้ ท์เฮ้าส์ แล้วก็สั่งพกั งานคนรับใช้สาวๆหมดทุก คนรวมทง้ั ดฉิ นั ด้วย เหลอื ไวแ้ ต่บัตเลอรห์ น่มุ ๆเท่าน้ัน รวมท้งั มชิ าลดว้ ย” เมทวัยกลางคน รายงาน “กแ็ หงล่ะ” นางเบป้ ากอยา่ งนกึ โมโห มชิ าลน่ะเปน็ ลกู ชายของพอ่ บา้ นที่ตระกลู นับว่าเปน็ คนเก่าคนแก่ รุ่นราวคราวเดียวกนั กบั ดานเิ อล จะเรยี กวา่ สองคนนน่ั เปน็ เพ่ือนเล่น กนั มาตงั้ แตเ่ ดก็ มิชาลไมไ่ ด้เปน็ บัตเลอร์ธรรมดา บางคร้งั ทาํ หน้าทเี่ ป็นเลขาคนสนิทของดา นิเอลอีกคน รวมทงั้ เปน็ บอดีการ์ดมากฝีมอื ยามที่ดานิเอลตกอยู่ในอันตราย 100