คอลัมน์ : The journey in Turkey

08 “Today’s special moments are tomorrow’s memories.” - Genie from Aladdin - (เรอื งพิเศษในวันนคี ือความทรงจาํ ของพรุง่ นี) HASIF SALIKA FATIH, ISTANBUL กาลครังหนึง...เมือวานนี วารสารสมาคมนักเรยี นไทยในตรุ กีปที 7

“ ณ หอพักนกั เรียนเมอื งคอนยา ประเทศตุรกี ในเชา้ วนั หนึง เวลา 12.00 นา ิ กา .... ใช่ครับ อา่ นไมผ่ ิด เราตนื เทยี งแบบนที ุกวัน หลงั จากไวรัสโคโรนา ไม่สิ COVID-19 แพร่ระบาดไปทวั โลก ทุก อยา่ งถกู ชัตดาวนล์ ง สาํ นักงาน ห้างสรรพสนิ ค้า รา้ นอาหารและ มหาวทิ ยาลยั ตอ้ งหยุดชะงักเสมือนทุกอย่างถกู pause ไว้ (หยุด ชะงกั ) รอวนั เวลาทจี ะถกู กด play (เลน่ ) ตอ่ ไป นีกค็ รบหนึงเดือนแลว้ ทีเราต้องอยู่แตใ่ นหอ ในห้องทมี สี เี ตยี งแต่เราอยคู่ นเดยี วเพราะเมทตรุ - กตี ่างแหก่ ลับบา้ นกันไปหมดหลังจากประกาศปดมหาวทิ ยาลยั สามอา- ทิตย์ ซึงตอนนปี ระกาศปดไมม่ กี ารเรียนการสอนไปอีกทงั เทอมแต่จะ เปลยี นเปนเรยี นระบบออนไลนแ์ ทน ทาํ ใหเ้ ราต้องอยคู่ นเดียวไปอีก หลายเดอื น…แต่เรากม็ ีความสุขดนี ะ : ) Photo: Pinterest การอยู่หอมนั กลายเปนส่วนหนึงในชวี ติ ของเราตังแต่เมือไรกันนะ Photo: Pinterest การเจอเมททนี ิสยั ดีถึงดีโคตรรร หรอื การเจอเมททีไม่ชอบหนา้ กันถงึ ขันจะตอ่ ยตีกนั มันเปนความปกติสําหรับเราไปตังแต่ตอนไหนกัน ไม่วา่ จะถามตวั เองอีกสกั กรี อบก็รู้แค่เพียงวา่ มนั คือ comfort zone (พืนที ปลอดภัย) และความเคยชนิ ของเรา ความเคยชนิ ทีเรายึดไวว้ ่านีแหละ คือความสุขสบายทเี ราไมต่ ้องการการเปลยี นแปลงอะไรอีก...

ตดึ ตึด ตดึ ตดึ ตดึ ตึด ... Photo: Pinterest เสียงเจ้านา ิ กาปลุกทตี ังไวก้ อ่ นนอนตอนตีสีเมือ qua คนื มันทาํ หน้าทขี องมันทกุ วันอย่างทเี คย ran …13.00PM ... tin emo บ่ายโมงอีกแล้วสินะ ตวั เลขเดิม ๆ ทเี หน็ ทกุ วันจน o d :) เรารสู้ กึ เคยชินกับมนั ทําไมนะ แตก่ ่อนเราจะรสู้ กึ เสีย- ดายเวลามาก ๆ ถ้าตืนสาย เพราะเหมอื นเราเสียเวลาใน ชวี ติ ไปครงึ วันโดยไม่ไดท้ าํ อะไร ถา้ อยูท่ ีบา้ นเราคงจะ โดนเฉง่ วา่ “นอนตนื สายขนาดนี คนอืนเขาไปถึงดวง- จนั ทร์กันแล้ว!!” ตอนเด็ก ๆ กไ็ มเ่ ข้าใจจริง ๆ นะ วา่ ทําไมตอ้ งเปรียบเทียบแบบนี แตต่ อนนีเขา้ ใจแล้วว่าถา้ เราเอาเวลาทีนอนตืนสายรวม ๆ กันไปทาํ อะไรทีมปี ระ- โยชน์ ปานนีคงทําจรวดบินไปดวงจันทร์ไดแ้ ลว้ แต่กน็ ะ ในโลกแหง่ ความเปนจรงิ ถงึ เราจะนอนตืนแต่เช้าตรไู่ ก่- โห่ทกุ วนั ไอควิ คนอย่างเราคงไดแ้ ค่พับจรวดกระดาษ แลว้ โยนให้มันร่อนสงู ๆ แค่นันแหละ หลงั จากกดปดเจา้ นา ิ กาปลกุ กิจวตั รแรกในทกุ ๆ วันก็คือเขา้ Facebook และ...

...See your memories on Facebook... (ดูความทรงจําของคณุ บน Facebook) เราวา่ ทุกคนคงคุ้นชนิ กบั ประโยคนใี นตอนตนื นอน เหมือนกบั เรา ทีในทกุ วนั จะเหน็ มันขนึ แจง้ เตอื นคลา้ ยกบั เปนประโยคอรณุ สวัสดิ หรอื สวสั ดวี ันจนั ทร์ทีแม่ ๆ เราชอบส่งมากัน แต่วนั นีความร้สู ึกของ เรามนั เปลยี นไป เราจ้องรปู ทีมนั ขึนแจ้งเตือนอยหู่ นา้ ฟด รูปทแี ต่ กอ่ นมันเปนแคร่ ปู ธรรมดารปู หนึง แตใ่ นวันนมี ันเต็มไปดว้ ยอารมณ์ และความรู้สกึ ต่าง ๆ มากมาย ตอนนีราวกบั ว่าทุกคนในรปู กําลัง เคลือนไหวพรอ้ มรอยยิมเหล่านนั ทาํ ไมราวกบั วา่ เหตกุ ารณต์ า่ ง ๆ ในภาพมันเพิงเกดิ ขนึ เมอื ไมน่ าน ไมส่ ิ มนั ราวกับวา่ เพิงเกดิ ขึนเมือ- วานเลยนะ ... Photo: Pinterest Photo: Pinterest “เหย้ มึง ไม่เปนไรนะเว้ยเดยี วทุกอย่างก็ดีขึน” คํา ปลอบใจทีตอนนนั เราได้ยินอย่างหนาหจู ากเพือนทัง หอ้ งเรยี นหลงั จากรผู้ ลว่าไม่ติดทุนมาเรยี นทปี ระเทศตุรกี คาํ ปลอบใจเหล่านีไม่ได้ประโลมใจเราขึนมาเท่าไรนักด้วยกับ ความผิดหวังและความเสียใจทมี นั กําลงั บนั ทอนจิตใจเราอยู่ ดว้ ยกับความฝนในการเรียนตอ่ ต่างประเทศและการเปนตวั เต็งในการสอบชงิ ทุนครงั นคี วามคาดหวงั ของคนอนื ไมส่ ิ เหนอื สงิ อนื ใดความคาดหวงั ทตี ัวเองจะไดท้ นุ มันสูงจนพอ

เราผิดหวงั มนั คล้ายกับวา่ เราดิงตัวเองลงเหว เปนเหวทมี นั ลึกจนมองไม่เห็นปลายทางเลยแมส้ กั นดิ มนั เวงิ ว้าง และมืดมนไปหมด จนกระทงั ... 15 October 2011 From Bangkok TK 1623 has landed. “เธอยังอยากไปเรยี นตุรกี ใชค่ รบั เราได้ทนุ ตามทตี งั ใจ อยูอ่ ีกมยั ” ประโยคคําถามที ไว้ และเมอื เครอื งบินแตะพืนกรุง เราอยากให้คาํ ตอบมากทีสดุ อสิ ตนั บูล เรารู้ไดเ้ ลยวา่ หลังจากนี แม้จะไม่รวู้ า่ ครูจะพู ดอะไรต่อ ชีวติ ของเราจะไม่เหมอื นเดมิ อีกต่อ ไปอกี เราไม่ลังเลทีจะตอบใน ไป มีคนเคยบอกไว้วา่ “ลกู นกจะรู้ สิงทีใจคิด แลว้ ก็ไดร้ วู้ า่ โอ- ว่ามนั โตแลว้ กเ็ มือมนั ไดเ้ ผชิญ กาสทีสองทไี ม่ใช่ทุกคนทีจะได้ โลกอนั กวา้ งใหญโ่ ดยไร้ออ้ มกอด รบั นันมันมอี ยจู่ ริง คําขอพร ของพ่อแม่มัน” ตอนนีถึงเราจะ ของเราในทุกวันมันไมส่ ูญ ออกมาเผชิญโลกโดยทีเรายงั ไมโ่ ต เปล่า การตอบรบั ของพระ- เตม็ วยั แตเ่ ราร้ตู วั ว่าใจเราพรอ้ ม องค์ทเี รารอคอยในทุกวันมนั มากแค่ไหนทจี ะมาเจอกับโลกใบ เปนจริงแล้ว และเราจะทาํ ครงั ใหม่และชีวิตใหม่ทกี ําลังรอคอยเรา นีให้ดที สี ดุ อยู่ Photo: Pinterest

มสุ ตาฟา เฆรมริ ลีอานาโดลอู ิมาม-ฮาทิป ลิเซซี (Mustafa Germirli Anadolu Imam-Hatip Lisesi) คอื ปายโรงเรยี นต้อนรับพวกเราหา้ คน เด็กนักเรยี นไทย หนา้ ตาเอเชยี ผิวสีนาํ ผึง ทบี างคนใสเ่ สอื เสวตเตอร์แขนกุด บางคนใส่เสอื กนั หนาว หรือเช่นเราทใี สเ่ สือเชติ ผูกเนกไท ทีเปนคอสตมู ขนึ เครอื งบนิ ครงั แรกในชวี ติ ของเรา แตท่ ีต่างจากทสี นามบนิ สุวรรณภูมคิ อื หนา้ ตาอนั เหนอื ยลา้ และอดิ โรยจากการเดินทาง มา 24 ชวั โมง ออ้ เราบอกหรือยงั ว่าเราได้ทุนระดบั มธั ยมปลายนะ หากพู ดถงึ โรงเรยี นนานาชาติ ทุกคนอาจจะนกึ ถึงโรงเรียนทหี รหู ราและมอี าจารย์ ฝรงั มงั คา่ กบั นักเรียนหน้าฝรังตานาํ ข้าวใช่ไหมครบั แตโ่ รงเรียนของเราไดเ้ ปลียน ทศั นคติเหลา่ นันไปอย่างสนิ เชงิ เพราะนกั เรียนทมี าจาก 50 ประเทศ 4 ทวีป ทีมี ตงั แต่ผวิ ขาวชาวบอสเนยี หนา้ ตีชาวจนี หนา้ เอเชยี ชาวอาเซยี น ผวิ สชี าวแอฟรกิ า และพวกเคราเฟมชาวอาหรับ ใครจะคิดละครับวา่ ครังหนงึ ในชวี ติ เราจะไดม้ ีเพือนทีมา จากทวั โลกขนาดนี Photo: Pexels

“นาย ๆ อันนแี ปลว่าอะไรหรอ” คาํ ถามทเี ราพู ด กบั เพือนร่วมชนั คนไทยคอื ชากริ นาวาวียแ์ ละนาซฟี ซึงหลงั ๆ สรรพนามคําวา่ นายได้ถูกตดั ออกไป แทนทดี ว้ ยคาํ ว่า “มึงกูและไอ”้ แทนดว้ ยความสนิท ของเรา ออ้ ! แล้วยงั มีฟาเดล ตา๊ ร ฟาดลิ แจม ฟาฮัด ซลั มาน เปนเพือนร่วมรนุ่ ซงึ อยคู่ นละหอ้ งกัน พวกเราไมไ่ ด้สนิทกนั มากในช่วงแรก ๆ ถ้าจะพู ดกนั ตรง ๆ ก็มแี บ่งพรรคแบง่ พวกกันตามประสาเด็ก น้อยหอยสังข์ทีมักจะเลอื กคบเพือนทนี สิ ยั คลา้ ย ๆ กนั ถ้าจะพู ดถงึ เรอื งตอ่ ยตีหรอครบั หึหึ เอาเปนวา่ ยกพวกตกี ันกม็ ีมาแลว้ ครับ แต่ว่ากันวา่ ความสัมพันธข์ องมนุษยเ์ ราตอ้ งให้ เวลาเปนเครอื งพิสูจน์ ใครจะคดิ ครับว่ามนั คือเรอื ง จริง พวกเราสิบคนกลายเปนเพือนกนั รักกัน ช่วย เหลอื กัน กอดคอกัน ไปไหนมาไหนดว้ ยกัน แต่ถา้ จะ ให้พู ดตามตรงก็มกี ันอยู่แค่นแี หละ กเู ลอื กเพือนไม่ ได้จริง ๆ (ถงึ เพือน ๆ ทีกพู ู ดถงึ ขา้ งต้น ถา้ ได้อ่าน อยู่ อยา่ คดิ มาก กูเขยี นเอาอรรถรสเด้อ) Photo: Pinterest

เวลามนั เดินไม่รอใครจรงิ ๆ นะครับ นาทีเหมือนชวั โมง ชัวโมงผา่ นไวเหมอื นวนั คืน พวกเราทงั สิบ คนโตขนึ ในรัวโรงเรียนเฆรมริ ลีแหง่ นใี ชค่ รับ นคี ือชอื ยอ่ ของโรงเรยี นเรา ทกุ คนฟงพู ดอ่านเขียนภาษา ตุรกีกนั ไดแ้ ล้ว บางคนอา่ นหนังสือและพู ดกบั ครู บางคนดหู นังหรอื ละคร แต่สําหรับเพือนเราบางคนที แอดวานซ์ไปกวา่ นันกค็ ือ หาผู้หญงิ ตรุ กมี าฝกภาษาด้วยซะเลย เรยี กได้ว่ายงิ ปนนัดเดยี วได้นกหลาย ตัวเลย อาจจะงงว่าทาํ ไมหลายตัว ก็เพราะไดห้ ลายคนไงละครับ ใครจะไปคดิ ว่าเพือนเรามันทําไดจ้ รงิ ๆ ทังไดเ้ ทียว ได้กิน (หมายถึงกนิ ข้าวนะครบั ) และทีสําคญั ไดแ้ ฟนดว้ ยนะสิ แปลกดนี ะครับ หลาย ๆ สงิ ทีเกิดขึนในชว่ งชีวติ ตอนนีของเรามนั มากมายซะเหลือเกิน การตืนสาย จนแต่งตวั และออกจากหอไม่ทนั การเข้าแถวร้องเพลงชาติตุรกี การโดดเรียนจากกําแพงหลงั โรงเรยี นเพือไปรา้ นไก่ทอดปอปอาย (Popeyes) เพราะทโี รงเรยี นมแี กงถวั การแอบทําอาหารในหอที เหมอื นเอาชวี ิตเปนเดิมพัน การแกลง้ ปวยเพือขอวันลาจากหมอใจดีทมี ีชอื วา่ เฟรามุซ อาเทช (Feramuz Ateş) การกลับมาเข้าเรยี นภาคคาํ สายจนต้องปนเขา้ จากหนา้ ต่างชนั สอง การตอ่ แถวเข้า Photo: Pexels

โรงอาหารทีใช้เวลาไม่ตาํ กวา่ ครงึ ชัวโมงโดยเฉพาะวนั ศกุ ร์ การทะเลาะกบั เพือนตา่ งชาติเพราะมนั ขยันเกนิ หน้าเกนิ ตา และเรือราว....ไมส่ ิ วีรกรรมอีกมากมายที เกดิ ขนึ ในช่วงชีวิตหนงึ ของเราทเี ราก็อดคดิ ไม่ไดเ้ ลย จรงิ ๆ วา่ ถา้ เราไมไ่ ด้มาเรียนตอ่ ทีนี เราจะไดท้ ํามนั ไหม เราจะได้มเี พือนทีมาจากอินเดยี เยเมน ยกู ันดา หรืออินโดนีเซียไหม เราจะพู ดภาษาตุรกไี ด้ไหม เราจะ ไดเ้ รียนรู้ไหมวา่ จริง ๆ แลว้ ชวี ติ มนั ยังมีอะไรอีก มากมายทเี ราไม่เคยคาํ นึงถงึ เลยวา่ มันจะเกดิ ขนึ และ ทุกสิงเกดิ ขนึ เพือให้เราได้เรียนรแู้ ละเขา้ ใจว่าโลกนี ไมม่ อี ะไรทีเปนไปไม่ได้เลย ... ลมเยน็ ทพี ัดผ่านหน้าของเราไปทีรมิ ระเบยี งดึงสติเรา กลบั มา เสยี งนกรอ้ งจบิ ๆ ทีโบยบินผา่ นไปมา เสียงผู้คน ทีกาํ ลงั เล่นกีฬาและพู ดคุยกนั กับแกว้ กาแฟอ่นุ ๆ ในมือ ของเรา ทุกอย่างมันไมไ่ ดเ้ ปลยี นไปเลย โลกของเรายัง เหมือนเดมิ มเี พียงแคเ่ วลาทยี ังเดนิ ต่อไป ทสี าํ คญั คือ อย่าลืมขอบคณุ ทุกสิงทกุ อยา่ งทีเกดิ ขึนในชีวิต แม้ชีวิต ในวนั นอี าจจะไมไ่ ด้เปนอยา่ งทีเราฝนร้อยเปอรเ์ ซ็นต์ แต่จะ ทําไงไดล้ ่ะ ชวี ติ มนั ต้องดําเนินตอ่ ไป อยู่ทีเราจะก้าวไปข้าง ”หนา้ หรือยาํ อยู่กับทแี ค่นันเอง แตส่ ําหรบั เรา เราว่า “ชีวิต ยงั ไม่สนิ ก็ต้องดนิ กนั ต่อไป” จริงไหม? Napatns