คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป11

คณุ หลงอยา่ หยงิ่ ยโส เกนิ ไป 11



ไดห้ รือ? หรือวา่ ตอนท่ีเธออยดู่ ว้ ยกนั กบั ตูห้ ลิงเซวียนท้งั สองคนไม่ไดท้ าถึง กา้ วน้ีเลยหรือ?ลวั่ ลวั่ ของเขา ยงั เป็นลวั่ ลว่ั ในตอนแรกเหมือนเดิม หรือ? เพยี งแค่เป็นลว่ั ลว่ั สาหรับเขาคนเดียวหรือ?! เป็นอยา่ งน้ีจริงๆหรือ?! แมว้ า่ เขาไดย้ อมรับส่ิงที่แยท่ ี่สุดแลว้ แต่ไดย้ นิ เธอพดู เช่นน้ีในใจก็ ยงั อดไม่ไดท้ ่ีดีใจบา้ คลง่ั ใหญ่โต!เขาดีใจมาก ดีใจมากสุดๆ! ลวั่ หานจอ้ งมองสีหนา้ การเปลี่ยนแปลงของเขา อดไม่ไดค้ ิ้วงดงาม ขมวด “คิดอะไรอยลู่ ่ะ? ยมิ้ มืดคร้ึมขนาดน้ี? ซอบวางแผนเรื่องชว่ั ร้าย อะไรใช่หรือไม่ล่ะ?” ท่านเซียวกอดภรรยาท่ีรักของเขาไวใ้ นอก กอดไวอ้ ยา่ งแน่นๆ กอด ไวอ้ ยา่ งมน่ั คง “ผมดีใจมาก ดีใจมาก ลวั่ ลวั่ ” เขาไม่มีเง่ือนงาพดู ประโยคเช่นน้ีออกมา ทาใหล้ ว่ั หานทา่ ตวั ไม่ถูก เลก็ นอ้ ย เพยี งแค่ ตามใจเขาเกาะแน่น “สตั วป์ ่ าท่ีกินอิ่มดื่มพอแลว้ ยอ่ ม ดีใจอยแู่ ลว้ น่า สงสารกระต่ายนอ้ ยอยา่ งฉนั ตวั น้ี เจบ็ ไปท้งั ตวั เลย”

ท่านเซียวยมิ้ แลว้ “กระต่ายดี อีกสกั ครู่สตั วป์ ่ าจะทาอาหารเชา้ ให้ คุณ เอง ส่งคุณไปทางานเอง ชดเชยใหค้ ุณอยา่ งดี” อบอุ่นไปสกั พกั หลงั จากท่านเซียวเปิ ดผา้ ห่มไปอาบน้าแลว้ กล็ งไป ทาอาหารขา้ งล่าง ลว่ั หานจอ้ งมองภาพขา้ งหลงั การออกไปของผชู้ าย ลากร่างกายท่ี อ่อนเพลียลุกข้ึนมานง่ั เปิ ดผา้ ห่มออก มองเห็นจุดแดงท่ีอยบู่ นกาย “เป็นเดรัจฉานอยา่ งแทจ้ ริง อดทนไวส้ องปี กวา่ เม่ือวานลว้ นระบาย ออกหมดแลว้ ล่ะ?” แต่นึกถึงการกอดกนั ที่อบอุ่นของเมื่อคืน เธอก็ ยมิ้ หวานแลว้ ระหวา่ งพวกเขาเคยใกลช้ ิดมาหลายคร้ัง แต่วา่ ลว้ นไม่สมบูรณ์ งดงามเท่าเมื่อคืน การสมั ผสั ที่ซึมซบั เขา้ ใจ เขา้ ดว้ ยกนั ซ่ึงกนั และกนั อยา่ งสมบูรณ์งดงาม ช่างทาใหค้ นติดลมจนลืมกลบั บา้ นจริงๆ ลวั่ หานไม่ไดใ้ หห้ ลงเชียวส่งเธอไปทางานเลย แต่วา่ ต่างคนต่างขบั รถไปเอง ไปคนละทิศละทาง สาเหตุง่ายมาก “ฉนั คือภรรยาของคุณ ไม่ใช่เดก็ แลว้ จะตอ้ งมีช่อง

วา่ งกบั บุคลิกส่วนตวั ไม่อยากกลายเป็นสตั วท์ ่ีไร้กระดูก” หลงเซียวกร็ ับปากอยา่ งเรียบง่ายมาก “ภรรยามีความสามารถขนาด น้ี ผมยง่ิ ตอ้ งพยายามกวา่ น้ีแลว้ ” เงารถหน่ึงดาหน่ึงขาวสองคนั ต่างคนต่างไกลออกไป “แอนน่า คุณน่าตื่นตะลึงจริงๆนะ! ขา่ วสาวรับสมคั รเพ่งิ ประกาศ ออก ไป ถึงขนาดมีหลายพนั คนยนื่ ใบสมคั ร! โอพ้ ระเจา้ น่ีถา้ สมั ภาษณ์ทีละ คนๆ ลว้ นตอ้ งเหนื่อยจนเป็นลมแลว้ ล่ะ?” Lisa เปิ ดจอคอมพวิ เตอร์ ขา้ งบนแสดงจานวนที่ส่งขอ้ มูลส่วนตวั “สามพนั หา้ ร้อยหกสิบคน อยา่ งตามท่ีเห็น เยอะมาก คดั เลือกแลว้ หรือ? มีคนครบคุณสมบตั ิมาสมั ภาษณ์มากเท่าไหร่ละ่ ?” Lisa ดีดนิ้วหน่ึงที่ “ฉนั กบั Curretทาการคดั เลือกแลว้ ยงั เหลือสาม ร้อยกวา่ แต่วา่ สามร้อยกวา่ กไ็ ม่นอ้ ยล่ะ” ลว่ั หานพยกั หนา้ “ไม่เป็นไร ฉนั คดั เลือกอีกรอบหน่ึง ใช่แลว้ คุณ กบั Curretบินเครื่องบินไฟลไ์ หนหรือ?” “พรุ่งน้ีตอนบ่าย”

เวลากระช้นั ชิดสกั หน่อย “หลงั จากหน่ึงชว่ั โมงฉนั จะเอารายช่ือผู้ สมคั รใหค้ ุณ คนท่ีผา่ นวนั น้ีตอนบ่ายสามารถมาสมั ภาษณ์ดูก่อน คุณ กบั Curretช่วยฉนั ทาเรื่องสุดทา้ ยน้ีใหจ้ บก่อน เป็นยงั ไงล่ะ?” “ไดแ้ น่นอน! พวกเรารอขา่ วของคุณ” เพ่อื จะใหท้ นั เวลา ลวั่ หานกวาดดูขอ้ มูลส่วนตวั สามร้อยชุดเสร็จ อยา่ งรวดเร็ว แทท้ ี่จริงแลว้ ง่ายมาก เธอแค่ดูประเภทกี่อยา่ งที่ตนเอง ตอ้ งการท่ีสุดกพ็ อแลว้ หลงั จากผา่ นไปสองชว่ั โมง ลว่ั หานใหร้ ายช่ือผทู้ ่ีครบคุณสมบตั ิจะ ใหม้ าสมั ภาษณ์แก Lisa ชุดหน่ึง ขา้ งบนเหลือเพียงแค่สิบคนที่ถูกคดั เลือก สามพนั กวา่ เลือกแค่สิบคน ค่อยเลือกอีกสองคนจากขา้ งใน ความ สุดยอดในสุดยอด หวั กะทิในหวั กะทิ หลงั จาก Lisa ไดร้ ายช่ือแลว้ กโ็ ทรหาผทู้ ี่ถูกคดั เลือกอยา่ งรวดเร็ว ท้งั สิบคนลว้ นบอกวา่ จะมาทนั เวลาร่วมสมั ภาษณ์

ไม่ตอ้ งพดู ถึงจะรับสมคั รเป็นผชู้ ่วย ไดเ้ พยี งแค่เขา้ ไปในการ สมั ภาษณ์คร้ังแรก กเ็ ป็นการยอมรับอยา่ งใหญ่มากแลว้ ! เพราะฉะน้นั ท้งั สิบคนลว้ นเห็นโอกาสคร้ังน้ีเป็นสาคญั มาก ตอนเท่ียง ฉู่ลว่ั หานกบั หมอศลั ยกรรมหวั ใจ เปิ ดประชุมส้นั ๆเรื่อง หน่ึง ในการประชุม ถงั จิ้นเหยยี นกบั ลว่ั หานไดแ้ สดงการร่วมมือ อยา่ ง สูงส่งเตม็ ที่ ปัญหาแนวทางที่พวกเขายกออกมา แทบจะไม่ได้ ปรึกษา กนั มาก่อน ไม่ตอ้ งรันอินแมแ้ ต่นิด กส็ ามารถเขา้ สู่การรักษา ทางคลินิก โดยตรง ผทู้ ่ีเขา้ ร่วมประชุมไม่มีใครท่ีไม่ทอดถอนใจถึงการรู้ใจกนั ของท้งั สอง แต่ทุกคนลว้ นรู้อีกวา่ หมอแอนน่าคนน้ีที่นงั่ อยตู่ ่อหนา้ พวกเขา เมื่อคืนถูกหลงเชียวใชแ้ หวนราคาเท่าฟ้าสวมใส่นิ้วนางไวแ้ ลว้ แหวนท่ีราคาสี่พนั สี่ร้อยลา้ น อ่า! เวลาน้ีกถ็ ูกเธอใส่อยทู่ ่ีนิ้วอยา่ งมว่ั ๆ จากท่ีเธอดูมา ดูเหมือนแค่เป็นแหวนที่ธรรมดาๆวงหน่ึงเท่าน้นั แน่นอน ข่าวท่ีครึกโครมฮือฮาเช่นน้ี ถงั จิ้นเหยยี นกร็ ู้

ดงั น้นั ทุกคนลว้ นรักษาความเงียบอยา่ งเขา้ ใจโดยปริยาย ไม่มีใคร ยกข้ึนมาพูดสักคาเลย ตอนบ่าย ผสู้ มั ภาษณ์มาถึงโรงพยาบาลต่อๆกนั Lisaกบั Curretและลว่ั หานยนื อยหู่ อ้ งผา่ ตดั ดว้ ยกนั ใหผ้ สู้ มั ภาษณ์ เขา้ มาทีละคนๆ ศพที่เอามาใชใ้ นการทดลองนอนอยบู่ นเตียงผา่ ตดั ผทู้ ่ี เขา้ มาร่วม การสมั ภาษณ์จะตอ้ งผา่ ตดั ศพอยตู่ ่อหนา้ พวกเขา ทาฉากหน่ึงท่ีอยใู่ น เหตุการณ์ผา่ ตดั หวั ใจอยา่ งเร่งด่วน ระดบั ความยากแบบน้ีถือวา่ ไม่อยากมากเลยแต่วา่ เป็นการผา่ ตดั ที่ ทดสอบความสามารถการมีไหวพริบกบั ความสามารถการแกไ้ ข สถานการณ์ของหมอ ใชใ้ นการสัมภาษณ์เหมาะสมที่สุดแลว้ “คนต่อไป หลินซีเหวิน” หลินซีเหวนิ ที่ถูกเรียกชื่อสูดลมหายใจลึกๆหน่ึงที่ เดินเขา้ ไปในหอ้ ง ผา่ ตดั

น่ีคือคร้ังแรก เธอไดม้ องเห็นฉู่ลวั่ หานที่สวมใส่เส้ือกาวน์ กย็ นื อยตู่ ่อ หนา้ ตนเอง ระหวา่ งดวงตาสี่ดวงสบตากนั หลินซีเหวินเงียบจนพดู ไมอ่ อกแมแ้ ต่ คาเดียว พระเจา้ .! คนน้ีคือฮีโร่ของเธอ! ไม่เพยี งแค่ของเธอแอนน่า คาน้ีแทบจะเป็นฮีโร่ของศลั ยกรรมหวั ใจท้งั หมด คนมากมายลว้ น เห็น แอนน่าเป็นหมายการต่อสู้ เป็นแบบอยา่ งแบบฉบบั แทบจะ คุกเขา่ ขอร้องเธอรับเป็นลูกศิษย์ ไม่เพียงแคน่ ้ีแอนน่ายงั เป็นสาวงามที่สุดในวงการแพทยต์ วั จริงเธอ สวยกวา่ ในรูปถ่าย บุคลิกยง่ิ ดี! เส้ือกาวนส์ วมใส่อยบู่ นกายเธอ งดงาม เหลือเกิน สมบูรณ์แบบ เรียกไดว้ า่ สมบูรณ์แบบ! ตอนน้ี เธอคิดไม่ถึงวา่ จอ้ งมองเธอต่อหนา้ ต่อตา! แม่เจา้ ! หวั ใจเตน้ เร็วมาก! ลวั่ หานเห็นเธออ้ึงไป เสียงเยน็ ชาเลก็ นอ้ ยตกั เตือนวา่ “หลินซีเหวนิ ? คุณเร่ิมไดแ้ ลว้ ”

“อ่า? เริ่มไดแ้ ลว้ หรือ?ไดค้ ่ะๆ” เธอยมิ้ พดู อยู่ กย็ งั อดไม่ไดม้ องไปยงั ลว่ั หานอีก เทพธิดา! ตวั จริงคุณยงิ่ สวยมาก! วนั หลงั ถา้ ฉนั สามารถ กลายเป็นผชู้ ่วยของคุณ รับรองวา่ ถ่ายรูปใหค้ ุณไดด้ ูดีที่สุด! รูปถ่าย แต่ก่อนท่ีคุณถ่ายดูไม่คอ่ ยเท่าไหร่จริงๆ!” เทพธิดาหรือ? กลบั คุน้ หูมาก ลว่ั หานอดไม่ไดย้ มิ้ หน่ึงที่ “คุณเริ่มผา่ ตดั ก่อน ผา่ นแลว้ คอ่ ยวา่ กนั ” “ไดค้ ่ะ!” หลินสวมใส่เรียบร้อย หยบิ มีดผา่ ตดั ข้ึนมา ผา่ ทอ้ งให้ “คนไข”้ อยา่ ง คล่องแคล่ว ท่าทางถึงขนาดชองอยา่ งคิดไม่ถึง ลวั่ หานกบั Lisa แลกเปล่ียนสายตาซ่ึงกนั และกนั “หลินซีเหวนิ ถา้ หากวา่ คนไขอ้ ยใู่ นระหวา่ งผา่ ตดั อยดู่ ีๆหวั ใจหยดุ เตน้ สัญญาณชีพหายไป คุณจะทายงั ไงดีล่ะ?” คนท่ีถูกถามท้งั ผา่ ตดั อยทู่ ้งั ตอบวา่ “หวั ใจหยดุ เตน้ แบ่งเป็นสอง อยา่ ง วิธีแกไ้ ขกต็ อ้ งมีสองอยา่ ง อยา่ งแรก”

หลินซ่ีเหวิน ตอบคาถามอยา่ งมีลาดบั ไม่สบั สน ท่าทางในมือกไ็ ม่มี ความวนุ่ วายใดๆ “ถา้ หากวา่ คนไขป้ ฏิเสธการรักษา แต่อาศยั วธิ ีการแพทยก์ ลบั สามารถรักษาคนไข่ใหห้ ายได้ คุณจะทายงั ไงดี?” หลินซีเหวนิ ยมิ้ แลว้ ยมิ้ อีก “ถา้ หากวา่ คนไขเ้ พราะวา่ คือไม่อยากอยู่ ต่อแลว้ ไม่ยอมรักษา ฉนั จะใหเ้ ขาสมปรารถนา ยงั ไงกต็ ามถา้ บงั คบั ช่วยใหม้ ีชีวิตอยรู่ อดกไ็ ม่มีความหมายอะไร ถา้ หากวา่ ไม่มีเงินล่ะ ฉนั สามารถหาวธิ ีช่วยเหลือเขาได”้ การผา่ ตดั จบในระหวา่ งหน่ึงถามหน่ึงตอบหลินซีเหวินทาการเยบ็ ให”้ คนไข”้ ท่าทางช่าชองมาก ไม่เหมือนนกั ศึกษาปริญญาโทที่ยงั อยู่ โรงเรียนเลย หลินซีเหวิน ถอดผา้ ปิ ดปากออก “เทพธิดา ฉนั กม็ ีปัญหาหน่ึงอยาก จะถามคุณ” “เอ่อ?” คิดไม่ถึงวา่ ถามคาถามกบั ผคู้ ุมสอบ?

หลินซ่ีเหวนิ จอ้ งมองตาของแอนน่า “ขอถามหนอย ถา้ หากวา่ เปอร์เซ็นตค์ วามสาเร็จในการผา่ ตดั มีแคห่ น่ึงในร้อย คุณยงั จะยนื หยดั ในการผา่ ตดั ต่อไหม?” ลวั่ หานอดไม่ไดย้ มิ้ “เปอร์เซ็นตค์ วามสาเร็จหน่ึงในร้อยหรือ? คุร หลิน ถา้ หากวา่ ที่คุณพดู คือการผา่ ตดั ของศลั ยกรรมหวั ใจ ฉนั สามารถ พดู กบั คุณอยา่ งมนั่ ใจวา่ อยทู่ ี่ของฉนั นี่ไม่มีการผา่ ตดั ท่ีมี เปอร์เซ็นต์ ความสาเร็จหน่ึงในร้อย” หลินซ่ีเหวนิ อยดู่ ีๆกอดลว่ั หาน “ถา้ หากวา่ คุณคือเทพธิดาของฉนั ! คุณรับฉนั เถอะ!” ลวั่ หานถกู เธอกอดจนต้งั ตวั ไม่ทนั “คุรหลิน คุณปล่อยมือก่อน ผลลพั ธ์ท้งั หมดฉนั จะพยายามตอบกลบั ใหค้ ุณอยา่ งรวดเร็ว ใจ เยน็ ๆ” “ฉนั เช่ือสายตาของเทพธิดา!” หลินซีเหวิน ผลกั แวน่ ตาท่ีอยปู่ ลายจมูก ตาที่อยภู่ ายใตก้ รอบแวน่ ตา ยมิ้ หวาน ลวั่ หาน เอ่อ เสียงหน่ึงอยา่ งตะลึง

“คนต่อไป หวาเทียน ผทู้ ่ีเตรียมสอบหวาเทียนท่ีถูกเรียก เพราะวา่ เวลาที่รอนานเกินไป นอนอยทู่ ี่บนเกา้ อ้ียาวอยดู่ า้ นนอกไปแลว้ Lisa เรียกเขาหลายเสียงจึง ปลกุ ต่ืนได้ ยงั ไม่ไดเ้ ร่ิมสมั ภาษณ์กท็ ิ้งความประทบั ใจแรกไวท้ ่ีแยข่ นาดน้ี จาก อารมณ์ของแอนน่า คนอยา่ งน้ีจะไม่รับอยา่ งแน่นอน หวาเทียน บิดความข้ีเกียจลุกข้ึนมา “ถึงคิวผมแลว้ หรือ?” หวาเทียน ที่ใส่เส้ือกาวน์ ขยบั แขนขาอยา่ งสบายๆสกั ที “อืม เชิญเขา้ มา” หวาเทียน เขา้ ไปหอ้ งผา่ ตดั มองเห็นลว่ั หาน พยกั หนา้ อยา่ งไม่คอ่ ย เรียบร้อยเลก็ นอ้ ย “สวสั ดีครับ หมอที่ถูกร่าลือวา่ เป็นเทพ” ลว่ั หานหวั เราะเบาๆ “ยงั ไงหรือ? ไดย้ นิ น้าเสียงของคุณ ดูเหมือนไม่ ค่อยพอใจ” ผชู้ ายคนน้ีท่ีอยตู่ ่อหนา้ บนเอกสารเขียนไวอ้ ายยุ ส่ี ิบเจด็ กบั ใกล้ เคียง กบั อายขุ องตนเอง แต่วา่ มองเห็นตวั จริง ดูเหมือนยงิ่ อายนุ อ้ ย ตา ท่ี

คร่ึงเปิ ดคร่ึงปิ ดคู่หน่ึงของเขา เตม็ เปี่ ยมดว้ ยการดูถูก แมว้ า่ หนา้ ตา เป็นลกั ษณะท่ีหล่อสะอาดสุภาพ แต่ในบุคลิก…ไม่กลา้ สรรเสริญ เยน็ ยอดว้ ยความประจบประแจงจริงๆ หวาเทียน มุมปากงอยมิ้ เบาๆ “ซูฮกหรือไม่ซูฮก ลว้ นตอ้ งเห็นกบั ตา จึงจะรู้ มีสุภาษิตคาหน่ึงวา่ สามคนกลายเป็นเสือ ยงั มีสุภาษิตคาหน่ึง อีก วา่ กระพือข่าวลือใหก้ ระพอื แผก่ วา้ งออกไป” ช่างกลา้ หาญจริงๆ! มือท้งั คู่ของลว่ั หานสอดอยใู่ นกระเป๋ าเส้ือกาวน์ สีหนา้ เขม้ งวด น้า เสียงเยน็ ชาเลก็ นอ้ ย “ฉนั คิดวา่ คุณควรตอ้ งศึกษาอีกคาหน่ึงวา่ ตบ หนา้ ตวั เอง เร่ิมการผา่ ตดั ของคุณไดแ้ ลว้ !”

ตอนท่ี 254 ท่านรู้ความจริงเกยี่ วกบั การขับไล่ “ผสู้ มั ภาษณ์ที่ชื่อวา่ หวาเทียนคนน้ี ตกลงวา่ มีภูมิหลงั อะไรกนั แน่?” หลงั จากการสมั ภาษณ์ลว้ นจบสิ้นแลว้ ลว่ั หานเรียก Lisa กบั Curret ไปที่ออฟฟิ ศของตนเอง ช้ีไปท่ีขอ้ มูลส่วนตวั ของหวาเทียน ถาม Lisa ยกั ไหล่ เป้ปากอยา่ งสไตลอ์ เมริกาอยา่ งมาก “ไม่รู้ขอ้ มูลของ เขาเขียนง่ายมาก เพยี งแคจ่ ุดสาคญั ทาใหก้ ารศึกษากบั ประสบการณ์ การทางานของตนเองโดดเด่นออกมา แต่วา่ เขานะเคยเป็น หมอทาง คลินิกมาสองปี ในโรงพยาบาลเซนตพ์ อล โอว้ เซนตพ์ อล ไม่ใช่คน ทว่ั ไปที่สามารถเขา้ ไปได้ โอว้ ” ลว่ั หานยอ่ มรู้อยแู่ ลว้ มิฉะน้นั กจ็ ะไม่เลือกเขามาเขา้ ร่วมการ สมั ภาษณ์จากคนมากมายในน้นั แต่วา่ ลว่ั หานอดไม่ไดค้ ิดอีกวา่ ทาไมเขาปล่อยโอกาสท่ีดีเช่นน้นั อยา่ งเซนตพ์ อล ไม่เอาล่ะ กลบั จะ มา เป็นผชู้ ่วยเธอท่ีนี่หรือ? พดู ตามทฤษฎีแลว้ ไม่สมเหตุสมผล?

นิ้วมือลวั่ หานจบั ขมบั ไว้ อีกมือหน่ึงยงั หยดุ อยทู่ ่ีขอ้ มูลส่วนตวั ของ หวาเทียน “จบจากสแตนฟอร์ด เคยไดร้ ับรางวลั ใหญ่ทางการแพทย์ ที่ น่าเชื่อถือที่สุดในอเมริกา ยงั เคยเขา้ ร่วมทีมวจิ ยั ของศาสตราจารย์ JK เบ้ืองหลงั ของคนน้ีดีจนเกินไปสกั หน่อย” หรือวา่ นานแลว้ ท่ีเธอไม่ไดเ้ ฝ้าสงั เกตเกี่ยวกบั ประวตั ิประสบการณ์ ของหมอในปัจจุบนั น้ี ตามการยา่ งกา้ วของยคุ สมยั ไม่ทนั แลว้ หรือ? Curretยกั หนา้ พดู วา่ “ดงั น้นั แอนน่าคุณหมายความวา่ อะไรหรือ จะ เอาเขาไวไ้ หม??” ในมือแอนน่าเกบ็ ประวตั ิของหา้ คนไว้ หลงั จากผา่ นการสมั ภาษณ์ เบ้ืองตน้ เธอคดั เลือกออกมาหา้ คนจากขา้ งใน ลว้ นเป็นหวั กะทิ อยา่ ง นอ้ ยฝึกฝนเลก็ นอ้ ยลว้ นสามารถกลายเป็นหมอศลั ยกรรมท่ีดีมาก แต่ วา่ มีจุดหน่ึงที่ทาใหเ้ ธอปวดหวั กวา่ ในท้งั หา้ คนน้ี คิดไม่ถึงวา่ มีผู้ หญิงเพยี งแคค่ นเดียว

“หลินซีเหวิน..” ลวั่ หานอ่านช่ือน้ีอีกรอบ จะนึกถึงการทาตวั ท่ีเธอ อยใู่ นหอ้ งผา่ ตดั อดไม่ไดย้ มิ้ แลว้ ยมิ้ อีก “ผหู้ ญิงคนน้ีกลบั น่าสนใจ เลก็ นอ้ ย” แมว้ า่ Lisa ยอมรับ แต่วา่ เขากส็ งสยั เช่นกนั “แอนนา เธอยงั ไม่ไดจ้ บ ปริญญาโท อีกท้งั ประสบการณ์ในการลงมือจริงกไ็ ม่เยอะเลย ฉนั กงั วลวา่ เธอไม่สามารถแบกรับหนา้ ที่ท่ีหนกั ขนาดน้ี คนป่ วยใน โครงการงานวจิ ยั คุณกร็ ู้สถานการณ์อยแู่ ลว้ ” ลวั่ หานกลบั ส่ายหวั “ไม่ ฉนั รู้สึกวา่ เธอมีสติปัญญามาก อีกท้งั ไหว พริบความสามารถของเธอเก่งมาก อายยุ งั นอ้ ย ป้ันไดง้ ่ายมากดว้ ย” Lisaกบั Curretสบตายมิ้ หน่ึงที่ “นนั่ ดูแลว้ คุณน่าจะมีแผนแลว้ ล่ะ?” ลว่ั หานกไ็ ม่ปฏิเสธ ในใจเธอมีคาตอบอยแู่ ลว้ จริงๆ มือหน่ึงถือ ตาราง การคานวณผลการสอบใบหน่ึง จบั ปากกาเซนตช์ ่ือตนเองอยู่ ขา้ งบน “พวกคุณท้งั สองพรุ่งน้ีกบ็ ินแลว้ ฉนั ไม่ใช่จะตอ้ งรีบหาผชู้ ่วยอีกสอง คนมาใหต้ นเองหรือ? อีกท้งั ฉนั ชินท่ีจะมีหญิงหน่ึงชายหน่ึงเป็น

เพือ่ น อยซู่ า้ ยขาว พวกคุณรู้ใจนะ” “ฮาๆ รู้ใจสิ! แต่วา่ แอนน่าคุณ จะตอ้ งระมดั ระวงั หน่อยล่ะ บงั เอิญ พวกเขาท้งั สองชอบกนั ข้ึนมาละก็ แฮ่ๆๆ” โอว้ หรือ? ลว่ั หานจอ้ งมองรูปถ่ายของท้งั สอง ไม่คอ่ ยเห็นดว้ ยเท่า ไหร่ ดูเหมือนกลิ่นอายไม่คอ่ ยเหมือนกนั “ไม่ตอ้ งดาเนินการสมั ภาษณ์ซ้าอีกแลว้ ติดต่อหลินซีเหวินกบั หวา เทียนโดยตรง พรุ่งน้ีมาโรงพยาบาล ฉนั ตอ้ งการดูความสามารถใน การ ลงมือจริงของพวกเขา ถา้ หากวา่ พวกเขาท้งั สองไมส่ ามารถ บรรลุถึง ความตอ้ งการของฉนั ฉนั จะสับเปล่ียน” “ไดค้ ะ่ !” ออฟฟิ ศของหลงเซียววนั น้ีคึกคกั มาก ไม่เพียงแคอ่ อฟฟิ ศ คึกคกั แมแ้ ต่ตึกสานกั งานของMBK ลว้ นคึกคกั มาก “ท่านประธานทาอยา่ งน้ีไดย้ งั ไง..น่ีกว็ วู่ ามเกินไปแลว้ ล่ะ? ถึง ขนาด ขอแต่งงานกบั หมอส่วนตวั ของตนเอง? ก่อนหนา้ น้นั เขาไม่ใช่ หมน่ั กบั โม่หรูเฟยแลว้ หรือ?”

“หรือวา่ ท้งั สองยกเลิกสญั ญาการหม้นั แลว้ หรือ? ทาไมล่ะ? ลว้ น ปรากฏตวั ในงานหลายคร้ังขนาดน้นั แลว้ อีกท้งั ก่อนหนา้ น้นั ไม่นาน ใน FACEBOOK ของโม่หรูเฟยยงั พบรูปถ่ายของท้งั สองกินขา้ ว ดว้ ยกนั พดู วา่ เลิกกนั กเ็ ลิกกนั หรือ ?” อะไรทานองน้ี เพยี งแคเ่ มา้ ส์กนั ระหวา่ งเพ่อื นร่วมงานหญิงที่ไมเ่ คย ขาดตอนต้งั แต่เชา้ ตรู่ท่ีมาถึงบริษทั แน่นอนกเ็ ป็นเร่ืองไร้สาระท่ีส่ง ไม่ ถึงหูของท่านเซียว ตรงขา้ มน้ีกลบั คือปฏิกิริยาจากคณะกรรมการ ยง่ิ ปรากฏใหเ้ ห็นการ ผนั ผวนของราคาหุน้ โดยตรง หลงเซียวนงั่ อยใู่ นออฟฟิ ศ ตาจอ้ งอยหู่ นา้ จอคอมพิวเตอร์ความ ละเอียดสูง มือหน่ึงถือกาแฟมือหน่ึงขยบั เมาส์ข้ึนลง ขมวดคิว้ เลก็ นอ้ ย แต่ไม่ใช่เพราะวา่ เห็นราคาหุน้ ที่ตกอยา่ งรุนแรงแลว้ ปรากฏ ความไม่ สงบกบั ความตื่นเตน้ เลย เพียงแคไ่ ม่ค่อยสนใจสกั หน่อยพดู วา่ “ถา้ พดู เช่นน้ี นนั่ ทางคณะกรรมการฝ่ังน้นั รอผมอยแู่ ลว้ หรือ?”

จ้ีตงหมิงพยกั หนา้ รายงานอยา่ งระมดั ระวงั พดู วา่ “อม คณะ กรรมการท้งั หลายตอนน้ีลว้ นอยทู่ ี่หอ้ งประชุมหวงั วา่ ท่านสามารถ ได้ ไปอธิบายสกั หน่อย.. หลงเซียวขมวดคิ้วหน่ึงที่อีกคร้ัง ด่ืมกาแฟท่ีขมปาก “อธิบายหรือ? คาอธิบายที่พวกเขาอยากไดย้ นิ ผมจะไม่ใหค้ ณะกรรมการเช่นน้ีไม่มี ความหมายใดๆ บอกกบั พวกเขา ยกเลิกการประชุมคณะกรรมการ ชวั่ คราว” จ้ีตงหมิงตากวาดหน่ึงท่ี “เถา้ แก่ น่ีเกรงวา่ ไมไ่ ด้ ท่านประธาน กรรมการกจ็ ะมาเขา้ ร่วมดว้ ย ท่านยงั ไงกไ็ ปดูหน่อยเถอะ…” ท้งั พดู อยู่ จ้ีตงหมิงยงั จอ้ งมองไปยงั แหวนเพชรท่ีแวววาวบนนิ้วนาง ของ เถา้ แก่ตนเองอยา่ งระมดั ระวงั เม่ือคืนเขาทิ้งไปอยา่ งหนกั แปดพนั ลา้ นล่ะ ใหข้ องขวญั ชิ้นใหญ่การขอแต่งงานระดบั สูงท่ีครึกโครม ฮือฮา ทว่ั เมืองฉากหน่ึงแก่คุณนาย ที่ไดม้ าคือสภาพท่ีราคาหุน้ ตก อยา่ ง รุนแรงของเขาวนั น้ี ไฮ่ว เถา้ แก่เอาแต่ใจจริงๆ

คิว้ ดงั่ กระบี่ของหลงเซียวยกั แลว้ ยกั อีก ในตาลึกล้ายากที่จะคาดเดา จอ้ งมองจ้ีตงหมิงหน่ึงที่ “อ่อหรือ? เขากอ็ ยหู่ รือ?” “ใช่ครับเถา้ แก่ ท่านประธานกรรมการวนั น้ีจะเขา้ ร่วมดว้ ยตนเอง” ท่านเซียวอดไม่ไดย้ มิ้ เยน็ ชา ต้งั แต่เขาดูแลบริษทั มา หลงถึงแทบจะ ไม่เขา้ ร่วมการประชุมคณะกรรมการ เร่ืองใหญ่เลก็ ของบริษทั เขา เพียง ตอ้ งทาการตดั สินใจแลว้ ค่อยรายงานกบั เขาสกั หน่อยกไ็ ดแ้ ลว้ คร้ังที่ แลว้ เขาเขา้ ร่วมการประชุมจากท่ีไม่เคยมีมาก่อนกเ็ พราะวา่ มา แต่งต้งั หลงจ่ือเป็นผจู้ ดั การฝ่ ายการเงินเอง ถา้ อยา่ งง้นั วนั น้ี เพียงแคข่ า่ วอนั หน่ึงที่ทาใหร้ าคาหุน้ เกิดการผนั ผวน คิดไม่ถึงวา่ ทา ใหเ้ ขาต่ืนตะลึงหรือ? กลบั น่าสนใจเลก็ นอ้ ย “ได้ ผมไปดู” หลงเซียววางแกว้ กาแฟลง ตอนเวลาลกุ ข้ึนเหล่ตามองคอมพวิ เตอร์ หน่ึงที่ ไม่รีบไม่ร้อนพดู วา่ “ปิ ดขา่ วเร่ืองน้ีใหผ้ ม ส่วนท่ีปิ ดไม่ได้

บลอ็ ก ออกโดยตรง ถา้ หากวา่ มีคนออกตวั ตา้ นกบั ผม คุณน่าจะรู้วา่ ตอ้ ง จดั การยงั ไง” เร่ืองแบบน้ี จ้ีตงหมิงกลายเป็นผเู้ ชี่ยวชาญแลว้ พยกั หนา้ “ไดค้ รับ เถา้ แก่โปรดวางใจ” เสียงวพิ ากษว์ ิจารณ์ในหอ้ งประชุม ผา่ นประตูไมห้ นาหนกั ลว้ น สามารถไดย้ นิ ชดั เจน สาหรับการกระทาของหลงเชียวในคร้ังน้ี คณะ กรรมการมีขอ้ โตแ้ ยง้ มากมาย อีกท้งั ยงั มีคนเอาเร่ืองขา่ วชูส้ าว ของ ประธานาธิบดีของอเมริกามาเปรียบเทียบ ช่างน่าตลกจริงๆ! หลงเซียวยกมือซา้ ยข้ึน มองไปยงั แหวนบนนิ้วนางหน่ึงท่ี มุมปาก อมยมิ้ ผลกั ประตูใหญ่ออกเอง เงากายสีดาเรียวยาวปรากฏข้ึน ในหอ้ งประชุมเงียบสนิททนั ที ดวงตาสิบกวา่ คู่ลว้ นจอ้ งมองเขาคนเดียว แมว้ า่ ตกอยใู่ นน้าวนของคา นินทา แบกรับภาระการนินทาท่ีไมถ่ ูกคนเขา้ ใจต่างๆนานา เขาเป็น หลง เซียวท่ีไดแ้ ค่เงยหนา้ มองอยขู่ า้ งๆคนน้นั เหมือนเดิม

สีหนา้ สงบนิ่ง สายตาโหดร้าย เสียงเขม้ ต่า มีการโมโหเลก็ นอ้ ยก็ ไม่ มี “เมื่อก้ีท่านท้งั หลายไม่ใช่วพิ ากษว์ ิจารณ์อยา่ งรุนแรงหรือ? ตอนน้ี ทาไมผมเป็นคนท่ีควรไดย้ นิ ที่สุดคนน้ีมาแลว้ กลบั ไม่พดู อะไรล่ะ?” หลงเซียวเอ่ยปาก คนท้งั หลายยงิ่ จอ้ งหนา้ กนั ไม่กลา้ เอ่ยคาพดู อยา่ ง ง่ายตาย หลงถึงท่ีนงั่ อยทู่ ่ีนง่ั ของประธานกรรมการใบหนา้ เขม้ งวดเยน็ ชาไป หมด สายตาดุร้ายกวาดผา่ นลูกชายน้าเสียงหนาและเยน็ “คุณรู้สึกวา่ ตนเองทาเร่ืองท่ียอดเยย่ี มเร่ืองหน่ึงไปมากเลยหรือ?!” หลงเซียวจบั สูทแลว้ นงั่ ลง มือท้งั สองดนั ไวบ้ นโตะ๊ “วนั น้ีทุกคนอยู่ ร่วมในหอ้ งเดียวกนั อยา่ งมีความสุข หรือวา่ ไม่ใช่มาแสดงความยนิ ดี กบั ผมหรือ ทุกคนกลบั ไดร้ ับข่าวอยา่ งรวดเร็ว ผมเพ่งิ จบั มือกนั กบั ภรรยา ของผม ทุกคนกม็ าแสดงความยนิ ดีเอง ขอบคุณอยา่ งมาก?” คาพดู ของหลงเซียวน้ี พดู อยา่ งใจเยน็ เช่นน้ี กลบั ทาใหค้ นท่ีตาหนิ เขาหุบปากทนั ที

หลงถึง ฮี เยน็ ชา “การกระทาของคุณสร้างผลสะทอ้ นท่ียา่ แยข่ นาด น้ีกบั บริษทั ผลสะทอ้ นต่อผลประโยชน์ของบริษทั กบั กรรมการท้งั หลายอยา่ งหนกั แลว้ คุณแกลง้ โง่อะไรล่ะ!” คิ้วของหลงเซียวขมวดข้ึนอีกคร้ัง ทนั ทีน้นั สายตาเขากวาดผา่ น ใบหนา้ ของพวกคณะกรรมการท่ีแฝงไวด้ ว้ ยความไม่หวงั ดีดง่ั มีด ไม่ ใส่ใจพดู วา่ “กรรมการท้งั หลาย ราคาหุน้ ของพวกคุณใน MBK ส่วน ที่ นอ้ ยลงในวนั น้ี คาดวา่ ในใจลว้ นรู้ตวั แลว้ แต่วา่ ผมอยากถามทุก คนวา่ วนั แต่งงานใหญ่ของผมหลงเชียว ทุกคนใส่ซองแคน่ ้ีใหผ้ ม เยอะมาก หรือ?” อะไรล่ะ?!! พวกกรรมการท้งั หมดต่ืนตะลึงเลย! หลงถึงหน่ึงฝ่ ามือตบอยบู่ นโต๊ะ “เหลวไหล! คุณถึงขนาดเอาเงินท่ี ลดลงของพวกคณะกรรมการบอกวา่ ใส่ซองใหค้ ุณ! ท่ีนง่ั น้ีของคุณ นง่ั สบายเกินไปแลว้ ล่ะ!”

เผชิญหนา้ กบั ความโมโหของหลงถึง หลงเซียวสงบนิ่ง “ท่าน ประธานกรรมการในเมื่อมีความคิดเช่นน้ี ถา้ อยา่ งน้นั สามารถถาม กลบั หน่อยวา่ ท่ีนงั่ น่ีมีใครอยากนงั่ ผมยกท่ีนง่ั ใหผ้ มู้ ีความสามารถ” พดู แลว้ หลงเซียวกลบั ลุกข้ึนมาอยา่ งไม่อาลยั อาวรณ์แมแ้ ต่นิดจริงๆ “คุณ! นงั่ ลง!” เดิมที่เป็นการประชุมการโจมตีขบั ไล่ฉากหน่ึงท่ีจะตาหนิความ วนุ่ วายชีวติ ส่วนตวั ของหลงเซียวสร้างผลสะทอ้ นกบั ราคาหุน้ สุดทา้ ย กลบั จบดว้ ยการท่ีคนท้งั หลายยกมือขอแสดงความยนิ ดี พวกกรรมการยง่ิ เขา้ ใจวา่ คร้ังน้ีเป็น การกระทาววู่ าม ท่ีพอ่ ลูกท้งั สอง คนหน่ึงร้องเป็นหนา้ แดงเล่นบทพอ่ พระแม่พระ คนหน่ึงร้อง เป็น หนา้ ขาวเล่นบทโหด ผลสรุปคือ ไกล่เกล่ียใหย้ ตุ ิขอ้ พพิ าทซ่ึงกนั และ กนั อยา่ งสมบูรณ์ราบรื่น ไม่มีใครกลา้ พดู วา่ ไม่แมแ้ ต่คนเดียว หลงั จากเลิกประชุม หลงถึง ฮี เสียงหน่ึงใหล้ กู ชายหยดุ “หลงเชียว คุณอธิบายใหผ้ มอยา่ งชดั เจน ตกลงวา่ เป็นเรื่องอะไรกนั แน่!”

เมื่อคืนไม่ยอมรับสายเขา ทาใหห้ ลงถึงโมโหแลว้ วนั น้ีถึงขนาดสูก้ บั พลงั อานาจของเขาต่อหนา้ ทุกคน หลงเซียวพดู วา่ “พอ่ ไม่ใช่เห็นแลว้ หรือ? ผมกบั แอนน่าแต่งงานแลว้ โอ่ว กน็ ่าจะรู้อีกวา่ แอนน่ากค็ ือลวั่ หาน เดิมทีเธอกเ็ ป็นภรรยาของผม อยู่ แลว้ ” หลงถึงกากาป้ันอยา่ งแน่น! เส้นเลือดเขียวบนคิว้ เตน้ ตลอด! มู่ลว่ั หาน! เป็นเธออีกแลว้ ! หลงถึงตาหยเี ลก็ นอ้ ย “ฮี!แอนน่าหรือ? ฉู่ลว่ั หานหรือ? ผมจะรู้วา่ คุณ จะอธิบายยงั ไงกบั สงั คมภายนอก!” “พอ่ ผดิ แลว้ เรื่องของผมหลงเซียวไม่จาเป็นตอ้ งอธิบายใหใ้ ครๆรู้ ถา้ หากวา่ พอ่ ไม่มีเร่ืองอื่นอีกแลว้ ผมกลบั ไปก่อน เกา้ อ้ีท่านประธานตวั น้ี ไม่ไดส้ บายกวา่ ท่านประธานกรรมการเลย” ไม่รอใหห้ ลงถึงพดู อะไรออกมาอีก หลงเชียวกก็ า้ วเทา้ ใหญ่ออกจาก ทางเดินแลว้ นิ้วของทา่ นเซียวทีละนิ้วๆกลายเป็นกาป้ัน ตาสีดาหยขี ้ึน

ตอนที่เขาใหก้ เู้ ยนเซินตรวจสอบเหตุการณ์ท้งั หมดของเรื่องน้ี ไดร้ ู้ ขา่ วหน่ึงท่ีเกือบจะทาใหเ้ ขาเกิดความคิดที่อยากจะฆ่าคน! ข่าวน้ี ในเวลาท่ีเขาเห็นหลงถึงในทุกคร้ังลว้ นจะถูกยกข้ึนมาซ้าๆอยู่ ในสมองกระตุน้ ไฟโมโหของเขา ใหญ่ข้ึนคร้ังแลว้ คร้ังเล่า! หลายวนั ก่อน.. “คุณชายหลง ผมไดพ้ บเห็นเรื่องน่าสนใจมากเรื่องหน่ึง คุณ ยอ่ ม. คาดเดาไม่ถึงแน่นอน” “อยา่ พดู ไร้สาระ พดู !” กเู้ ยนเซ็นเอาเอกสารชุดหน่ึงส่งไปถึงมือของหลงเชียว “คุณดูเอง ส.ออิ ไล่ออกจากประเทศล่ะ วิธีน้ีช่างจิตใจโหดร้ายจริงๆ” หลงเซียวจอ้ งมองเอกสารท่ีถูกปั๊มสีแดงในมือ กระดาษขาวตวั หนงั สือดาเขียนวา่ ฉู่ลวั่ หานหา้ มเหยยี บเขา้ ประเทศจีนตลอดกาล “น่ี คืออะไรกนั แน่?!” ท่านเซียวจบั กระดาษไวแ้ น่น ความโมโหไม่ สามารถระบาย

กเู้ ยนเซ็นปากเป้ “ไม่พดู ไม่ได้ แมแ้ ต่ผมกส็ งสยั วา่ ตกลงคุณเป็นลูก แทๆ้ ของพอ่ คุณหรือไม่ คิดไม่ถึงวา่ เขาสามารถทาเร่ืองเช่นน้ีกบั ผหู้ ญิง ของคุณ อิอิ ผมไปตรวจสอบมาแลว้ ปี น้นั ภรรยาของคุณ ก่อนที่จะไป เอธิโอเปี ย คือออกไปดว้ ยฐานะท่ีถูกไล่ออกจาก ประเทศ ฮีๆ คนท่ีบีบ บงั คบั ภรรยาของคุณเดินมาถึงกา้ วน้ี คือพอ่ ของคุณล่ะ” พอ่ ของคุณหรือ?! “คุณพูดอะไรนะ?!” “พอ่ ของคุณเพือ่ ที่จะหา้ มคนสวยฉู่ลวั่ หานกลบั ประเทศจีน ใชเ้ ส้น สาย ใชเ้ ล่ห์เหล่ียม ยดั ความผดิ ใส่ท่ีฟังแลว้ ไม่คอ่ ยดีเท่าไหร่ใหแ้ ก่ เธอ ไล่เธอออกจากประเทศจีนตลอดกาล”

ตอนท่ี 255 เนื้อทีถ่ ูกตัดออกต้องเปะกลบั มา หลงเซียวนง่ั อยบู่ นเกา้ อ้ีเถา้ แก่ เล่นแหวนแต่งงานบนนิ้ว “ตรวจสอบ ใหช้ ดั เจน ตลาดหุน้ ของMBK การผนั ผวนในคร้ังน้ีตกลงมีคนทาร้าย หรือไม่” “ไดค้ รับ เถา้ แก่” จ้ีตงหมิงจอ้ งมองสายตาของเถา้ แก่อยา่ งละเอียดและระมดั ระวงั สอบถามวา่ “เถา้ แก่ คณะกรรมการทางโนน้ จะเพ่ิมความกดดนั ให้ ดว้ ย หรือไม่ เร่ืองเช่นน้ีไม่ใช่เป็นคร้ังแรกแลว้ กรรมการเหล่าน้ี ความกลา้ ใหญ่เกินไปแลว้ หน่อยหรือไม่?” ถึงขนาดกลา้ วางอานาจกบั ท่านประธาน กระดูกแก่กลุ่มน้ีไม่อยาก อยตู่ ่อแลว้ หรือ หลงเซียวไม่ไดแ้ สดงท่าทีอะไรเลย สาหรับเล่ห์กลต่างๆของคน เหล่าน้ี แกลง้ ไม่เห็นโดยตรงกลบั เป็นวธิ ีการจดั การที่ดีท่ีสุด พวกคุณ อยากจะมาทรมานตามใจทาใหเ้ ตม็ ที่ ใครจะสนใจคุณ

แต่วา่ ท่านเชียวนึกถึงเรื่องอะไรเลก็ นอ้ ย โบกมือใหจ้ ้ีตงหมิงไป ตรวจสอบก่อน ตวั เองกห็ ยบิ โทรศพั ทใ์ นบริษทั ข้ึน ใชป้ ่ ุมลดั กด หมายเลขออฟฟิ ศของหลงจ้ือ เสียงกริ่งโทรศพั ทด์ งั ไปสกั พกั ไม่มีคนรับส่าย เดก็ คนน้ีถึงขนาดหน่ึงาน หลงจ่ือกาลงั ขบั รถอยบู่ นถนนอยา่ งสะใจ เสียงมือถืออยดู่ ีๆตดั เพลง rap ท่ีฮมั อยใู่ นปากของเขา ใส่หูฟังบูธูท หลงจื่อโยกหวั “ไฮ่!” หลง เซียวขมวดคิ้ว “เสี่ยวจ้ือ ออฟฟิ ศของคุณยา้ ยท่ีต้งั แต่เมื่อไหร่ แลว้ ล่ะ? ยา้ ยไปท่ีบนรถแลว้ หรือ?” อ่า? ไหวพริบของหลงจื่อ เกือบจะขบั รถไปท่ีบนตน้ ไมร้ ีบลดความเร็ว ลด ลงจากน้นั สุดลมหายใจลึกๆหน่ึงที่แกลง้ ไม่รู้ไม่ช้ีวา่ “นน่ั จะ เป็นไปไดย้ งั ไงล่ะ แต่วา่ พใี่ หญ่ สองวนั น้ีไมใ่ ช่ทาการสารวจวิจยั กบั คนในแผนกการ ตลาดหรือ ? ผมกาลงั ทาการสารวจวจิ ยั อยู่ เอ่อ ยงั อยบู่ นถนน ”

ขอ้ สอบของหลงเชียววางอยทู่ ่ีจบั ของโซฟามือขา้ งหน่ึงถือมือถือไว้ มืออีกขา้ งหน่ึงถือแกว้ กาแฟข้ึน นิ้วสมั ผสั กบั ผวิ แกว้ พบเห็นวา่ กาแฟ เยน็ ไปแลว้ ตวั เองลุกข้ึนมาเดินไปที่หอ้ งนง่ั เล่น “เส่ียวจื่อ อยู่ ต่อหนา้ ผมคุณพดู ความจริงดีกวา่ อยา่ ใหผ้ มจบั แผนการเลก็ นอ้ ยของ คุณได้ “พใี่ หญ่ ที่ผมพูดคือเร่ืองจริง ผมกาลงั ทาการสารวจวจิ ยั อยจู่ ริงๆ น่ี ไม่ใช่คุณสงั่ เองหรือ?” หลงจ้ือจอ้ งมองนาฬิกาขอ้ มือ รถเปลี่ยน ทิศทาง หนา้ สี่แยกทนั ที ขบั บินไปยงั ทางใหญ่ท่ีจะไปบริษทั หลงเซียวเทกาแฟทิ้ง เงากายท่ีเรียวยาวยนื ตรง “การสารวจวิจยั ของ แผนกการตลาดเมื่อวานกห็ มดสิ้นแลว้ อะไรนะ? จบแลว้ หรือ? หลงจืออึดอดั ใจ ฮี ๆๆ หวั เราะไปหลายเสียงปิ ดบงั คาโกหกที่ถูกจบั ไดเ้ มื่อก้ีของตนเอง “อนั น้นั เอาล่ะ ผมทรมานอดทนอยใู่ นบริษทั ออก มากินลมชมวิว เดี่ยวกก็ ลบั ไป ! อยา่ งนอ้ ยคร่ึงชวั่ โมง!” “การประชุมคณะกรรมการในวนั น้ี ทาไมไม่เขา้ ร่วมหรือ?”

เปลี่ยนคาพูดทนั ที จุดประสงคแ์ ทจ้ ริงท่ีหลงเซียวอยากจะถามให้ ชดั เจนคือเร่ืองน้ี “การประชุมคณะกรรมการหรือ? ผมไม่รู้วา่ มีการประชุมคณะ กรรมการ ไม่มีคนแจง้ ใหผ้ มไปประชุม พดู อีกวา่ พี่ใหญ่รู้วา่ ผมไม่ ชอบ ไปประชุมที่แลว้ การประชุมคณะกรรมการน่าเบื่อท่ีสุด ยงั ไม่มี ความ น่าสนใจกวา่ การประชุมของแผนกเราเลย การประชุม คณะกรรมการ ในวนั น้ีมีอะไรน่าสนุกไหม?” โอ่ว? หลงจือถึงขนาดไม่ไดร้ ับการแจง้ หรือ? ดูแลว้ ปัจจุบนั น้ีคณะ กรรมการกลุ่มน้นั กลบั ไม่มีอะไรเก่ียวพนั โดยตรงกบั หลงจ้ือ แต่วา่ พอ่ กไ็ ม่ไดแ้ จง้ เขาดว้ ยหรือ? ฮี! หลงเซียวหวั เราะเยน็ ชา หลงถึงคือกงั วลวา่ เขาจะซ่วยเขาต่อตา้ น พลงั อานาจของพอ่ ในการประชุมคณะกรรมการล่ะ? “ไม่มี น่าเบื่อเหมือนที่ผา่ นมา” วางสายลง หลงเชียวเตรียมตวั จะใหเ้ ลขาเทกาแฟ ตอนท่ีสายตา จอ้ ง มองไปยงั นอกประตู กลบั มองเห็นเงากายเงาหน่ึงพอดี

กเู้ ยนเซินปิ งอยเู่ คาน์เตอร์เลขา กาลงั แหยเ่ ล่นกบั แอนด้ีและลินตา คุณชายกชู้ ายท่ีเจา้ ชู้ ไปถึงท่ีไหนลว้ นไม่ลืมนิสยั เดิมที่แหยเ่ ล่น พวั พนั กบั ผหู้ ญิง ตอนน้ีถึงขนาดยน่ื อุง้ มือมาถึงออฟฟิ ศของหลง เชียวเลย ความอยากอาหารมากจริงๆนะ! “คุณชายกวู้ า่ งมากหรือ?” หลงเซียวมือหน่ึงถือแกว้ กาแฟ อีกมือหน่ึงสอดไวใ้ นกระเป๋ ากางเกง เงากายท่ีสูงใหญ่ยนื อยนู่ อกประตู สายตาความเป็นระเบียบในสภาพ แวดลอ้ มที่วนุ่ วายจอ้ งมองกเู้ ยนเซิน กเู้ ยนเซินเกบ็ มือท่ีจะจบั หนา้ ของลินดากลบั มา ผวิ ปากเสียงมาเฟี ย เสียงหน่ึง “คุณชายหลงถึงขนาดออกจากประตูมาตอ้ นรับเอง ไม่ ตอ้ ง อบอนุ่ ขนาดน้ีม้งั ไอ่หยา่ ยงั ถือกาแฟใหผ้ มดว้ ยมือตนเอง ช่าง เกรงใจ จริงๆ?” พดู แลว้ กไ็ ปรับแกว้ เอามาแลว้ จึงพบเห็นวา่ คือแกว้ เปล่า “แม่ง!”

ท่านเซียวขมวดคิว้ “ในเมื่อคุณชายกอู้ ยากดื่มกาแฟ ออกจากประตู เล้ียวซา้ ย ซงเสร็จแลว้ ส่งเขา้ มา ทาใหล้ าบากแลว้ ” มือใหญ่ตบไหล่กเู้ ยนเซิน หลงเชียวกลบั ไปท่ีออฟฟิ ศอยา่ งสง่างาม “แม่ง!” กเู้ ยนเซินจอ้ งมองแกว้ อยา่ งกลุ่มใจ สายตาเอียงไปมองเห็นเลขาที่ กาลงั แอบยมิ้ อยู่ ยมิ้ เบิกบานอยา่ งนิสยั คนพาลหน่ึงที่ “คนสวยท้งั หลายอีกสกั ครู่เจอกนั ” ถือกาแฟสองแกว้ เขา้ ไป กเู้ ยนเซ็นเบป้ าก อยา่ งไม่พอใจ “ดาจริงๆ ถึงขนาดเอาเปรียบผม” หลงเซียวดื่มกาแฟคาหน่ึง ขมวดคิ้ว ฝีมือใชไ้ ม่ได้ วนั หลงั ตอ้ ง ฝึกฝนมากกวา่ น้ีหน่อย” ! ไม่ชอบดื่ม ไม่ด่ืมกไ็ ด้ แต่วา่ เลขาผหู้ ญิง ของคุณ สวยคนแลว้ คนเล่า ใหผ้ มคนหน่ึงละ?” หลงเซียวเหล่ตามองเพ่ือน “ไสหวั ไปเอง หรือวา่ จะใหผ้ มเตะคุณ ล่ะ?”

“อยา่ เลย! เอาละๆ ผมมาหาคุณมีธุระจริงๆกเู้ ยนเซินตวั เองดื่ม กาแฟ คาหน่ึง ฟาดทิ้งเถอะๆ “รสชาติกย็ งั พอใชไ้ ดล้ ่ะ!” “เขา้ เรื่อง” “OK! ผมพบเห็นเรื่องท่ีน่าสนใจมากเรื่องหน่ึงเส่ินเหลียวช่วงน้ีทา การ คา้ ขายกบั ญี่ป่ ุน แลว้ เป็นการคา้ ขายอะไร ผมกไ็ ม่ตอ้ งพดู ชดั เจน มากกวา่ น้ีแลว้ เขามีสินคา้ ชุดหน่ึงคืนน้ีตอ้ งผา่ นท่าเรือ L ขนส่งไปยงั ญ่ีป่ ุน ผมไปตรวจสอบสกั หน่อย เรือโดยสารลา้ นตนั ขา้ งในใส่ สินคา้ เตม็ ไปหมด ออกจากท่าเรือโดยใชข้ อ้ อา้ งที่จะส่งนกั ท่องเท่ียว น่าจะ คานวณออกคร่าวๆวา่ สินคา้ ชุดน้ีอยา่ งนอ้ ยมีราคาถึงเลขตวั น้ี” กเู้ ยนเซินใชน้ ิ้วช้ีเขียนตวั เลข 9 เกา้ หลกั ยอ่ มไม่ใช่เป็นจานวนนอ้ ยอยดู่ ี หลงเซียวพงิ หลงั เกา้ อ้ี มุมปากกวาดผา่ นรอยยมิ้ หน่ึง”ดงั น้นั ล่ะ? เกี่ยวอะไรกบั ผมหรือ?” “แม่ง! อยา่ แกลง้ ทาดงั่ สุภาพบุรุษผดู้ ีไดไ้ หม? อยตู่ ่อหนา้ ผมคุณก็ เกบ็ ความเสแสร้งน้ีข้ึนมาเถอะ OK? พดู จนเหมือนตวั เองไม่เคยเตะ

กบั เงินร้อนมาก่อน” กเู้ ยนเซินนง่ั ไปยงั โซฟาที่อยตู่ รงขา้ มเขาอยา่ ง ตามใจ ทาปากกวา้ ง หลงเซียวมมุ ปากเอียง “ดูแลว้ คุณมีแผนการ “นนั่ จาเป็นเส่ินเหลียวคนน้ีในทุกปี ลว้ นตอ้ งส่งสินคา้ ใหก้ บั สิบกวา่ ประเทศ จานวนผลลพั ธท์ าใหค้ นตื่นตะลึง แต่วา่ อยทู่ ่ีงานประมูล จิ้งจอกตวั น้ีช่างไม่ใจใหญ่จริงๆ! แต่วา่ คุณชายหลงคุณลูกผชู้ ายพอ เกา้ พนั ลา้ น ใจใหญ่จริงๆ! มีดน้ีกรีดเน้ือออกไปไม่นอ้ ย ไม่เจบ็ ใจ หรือ?” หลงเซียวเล่นแหวนอยู่ ฮี เบาๆ “โอ่ว? ดูแลว้ เน้ือที่กรีดออกน้ี มีความ จาเป็นตอ้ งเปะกลบั มาจริงๆ” กเู้ ยนเซ็นดีดนิ้วเสียงดงั “ชาญฉลาด!” หลงเซียวพยกั หนา้ “ปลน้ สินคา้ ของเส่ินเหลียว ในประเทศมีหลาย คนท่ีไม่กลวั ตายอยากได้ ส่งต่อใหพ้ วกเขา”

“สวยงาม! ผมกค็ ิดเช่นน้ี! คืนน้ีหา้ ทุ่ม เจอกนั ท่ีท่าเรือ นานแลว้ ไม่ได้ ร่วมงานดว้ ยกนั ผมต้งั หนา้ ต้งั ตารอ” หลงเซียวขมวดคิว้ ”หา้ ทุ่ม หรือ? มีธุระไปไม่ได้ คุณไปจดั การ ลูก นอ้ งท่ีตอ้ งการผมจะวางแผนจดั การใหค้ ุณอยา่ งดี” “แม่ง! คุณไม่ไปหรือ? มีเรื่องอะไรล่ะ?” ท่านเซียวจบั แหวน “ผมเพง่ิ แต่งงาน คุณใหผ้ มกลางคืนทิ้งภรรยาไว้ ไปรับลมท่ีท่าเรือหรือ?” กเู้ ยนเซินเงยหนา้ ข้ึน ไม่มีอาลยั อาวรณ์ร้องเรียก “แม่ง!!” ยงั ไม่ถึงเวลาเลิกงาน ลว่ั หานหยบิ กญุ แจรถ “มีเรื่องโทรหาฉนั ฉนั มี ธุระเลก็ นอ้ ยไปก่อนแลว้ ” Lisa ซุบซิบจอ้ งมองลวั่ หาน “เมื่อวานมีคนเพิ่งขอแต่งงาน วนั ้ีกห็ นี งานไปออกเดตหรือ?” ลว่ั หานทิมจมูกของLisa ท่ีโด่ง ไม่ใช่ออกเดต แต่วา่ คุม้ ท่ีจะใหฉ้ นั หน่ึงานสกั คร้ัง”

รถลีมูซีน Maybach สีขาวขบั ออกจากลานจอดรถ มุ่งตรงไปทาง ทางหน่ึง เร็วมาก รถจอดอยทู่ ี่ขา้ งนอกโรงแรมหา้ ดาวแห่งหน่ึงใน เมืองหลวง แอนน่าหยบิ บตั รสมาชิกเพชรที่ไดเ้ อามาจากลิ้นชกั ของ หลงเชียวใน ตอนเชา้ ก่อนท่ีจะออกประตูออกมา พนกั งานไม่ไดพ้ ดู อะไรกน็ าเธอ เขา้ ไปในหอ้ งพกั VIP ช้นั หน่ึงอยา่ งเคารพ “คุณผหู้ ญิง ขอถามหน่อยวา่ มีอะไรท่ีจะบริการใหท้ ่านไดห้ รือ?” ลว่ั หานอมยมิ้ “ช่วยฉนั เรียกคุณฉู่ซีหรานมาท่ีนี่ ขอบคุณ” “คุณฉู่ท่ีอยหู่ อ้ งเพรสซิเดนทส์ ูทหรือ?” สถานท่ีอยกู่ ลบั ดี “ใช่ค่ะ” “ไดค้ ่ะ รบกวนท่านรอสกั ครู่ ลวั่ หานพยกั หนา้ นิ้วเล่นการ์ดสมาชิกอยู่ ฐานะของหลงเซียวใชอ้ ยทู่ ี่ น่ีพดู ไดง้ ่ายจริงๆ อีกท้งั เธอยงั สงสยั วา่ ถา้ หากวา่ เอาบตั รประชาชน ของหลงเซียวออกจากบา้ น ใช่หรือไม่วา่ เดินทวั่ ทวั่ หลา้ ไร้ผตู้ ่อตา้ น วนั หลงั กลบั ทดลองดูได้

ฉู่ซีหรานไดร้ ับสายจากเคาร์เตอร์ประชาสมั พนั ธแ์ ปลกใจเลก็ นอ้ ย อยใู่ นเมืองหลวงยงั จะมีใครจะมาหาเธออีกล่ะ? ฉู่ซีหรานเดินลงจากลิฟตพ์ ร้อมดว้ ยความสงสยั ยงั ไม่ไดเ้ ขา้ ไปแขก เฉพาะของVIP กเ็ ห็นฉ่ลว่ั หานท่ีด่ืมน้าชาอยา่ งสงบสบายอยบู่ น โซฟา ตาหยอี ยา่ งแน่น ยมิ้ เยน็ ชาพดู วา่ “โยว่ พสี่ าวที่ดีของฉนั ท่ีแทเ้ ป็น คุณนี่เอง!” ลว่ั หานเงยหนา้ ข้ึน จอ้ งมองคูซ่ ีหรานที่สวมใส่กระโปรง เซ็กซี่พอดีตวั มุมปากดูถูกสะบดั หน่ึงท่ี “คิดไม่ถึงหรือ? คุณนายเส้น” “ฮี! คิดไม่ถึงจริงๆ! คุณนายหลง!” ฉูซีหรานแต่ละคาลว้ นแทบจะ กดั ฟัน ลว่ั หานโบกมือใหส้ ญั ญาณเธอนง่ั ลง ตาส่ีดวงสบกนั แรงอาฆาต กระจาย “คุณมาหาฉนั มีเรื่องอะไรหรือ? ฉนั คิดวา่ ระหวา่ งเราไม่มีอะไรตอ้ ง พดู ” ฉู่ซีหรานแกวง่ ขาข้ึนมาขา้ งหน่ึง ยมิ้ เยน็ ชาจอ้ งมองเธอ

ลวั่ หานยกั ไหล่ “ระหวา่ งพวกเราไม่มีอะไรตอ้ งพดู จริงๆ แต่วา่ มีเรื่อง หน่ึง ฉนั ยงั ตอ้ งใหน้ อ้ งสาวอธิบายใหด้ ีๆจริงๆ” “ฮีใหฉ้ นั อธิบายหรือ? ฉู่ ลว่ั หาน คุณคิดวา่ ตนเองเป็นคนสาคญั จริงๆหรือ!” ลวั่ หานไม่รีบร้อนเลย ไม่โมโหดว้ ย แต่วา่ ใชม้ ือซา้ ยหยบิ แกว้ ชาไว้ ปรากฏแหวนวงน้นั ออกมา “ฉนั เป็นคนสาคญั หรือไม่คุณนายเส่ิน เม่ือ คืนไม่ใช่เห็นแลว้ หรือ?” “ไม่เอาหนา้ ! อาศยั อานาจของผชู้ าย!” “คุณนายเสิ้น พดู ไม่ผดิ ฉนั กค็ ืออาศยั อานาจของสามีฉนั ” ยมื มาใช้ อยา่ งสมเหตุสมผล ยมื มาใชอ้ ยา่ งปี ติ น้าเสียงเปล่ียนทนั ที ลว่ั หานหวั เราะ ฮี “ฉู่ซีหราน ฉนั ถามคุณ หุน้ ของบริษทั ฉู่ซื่อคุณใหใ้ ครไปแลว้ ละ่ ?” ฉู่ซีหรานหวั เราะ ฮีๆ “ฉนั วา่ แลว้ คุณทาไมมาหาฉนั ท่ีแทก้ ค็ ือเพ่ือ บริษทั ญ่ซื่อนนั่ เอง! พขี่ อโทษแลว้ จริงๆนะ หลงั จากปี น้นั คุณตาย

แลว้ ฉนั กบั แม่กข็ ายบริษทั ฉู่ซื่อ สาหรับผทู้ ี่มีสิทธิครอบครองบริษทั ฉู่ซื่อพดู ในตอนน้ีคือใคร ไม่รู้” ลว่ั หาน ฮี เสียงหน่ึง วางแกว้ ลง มือท้งั สองไขวก้ นั “ฉู่ซีหราน คุณ ซื่อสตั ยห์ น่อยดีกวา่ ถา้ ไม่ง้นั ฉนั ไม่ถือสาท่ีจะใชแ้ รงหน่อย ทาให้ สามี ที่ดีของคุณรู้วา่ คุณเป็นผหู้ ญิงยงั ไงกนั แน่? โอ่ว ฉนั จาไดว้ า่ คุณ ยงั เคย แทง้ ลูก เร่ืองน้ีถา้ หากวา่ ใหเ้ ขารู้แลว้ คุณรู้สึกวา่ เขา…..* “ฉลว่ั หาน! คุณคนต่าตอ้ ย! คุณอยา่ บงั คบั ฉนั !” ฉู่ชีหรานอยดู่ ีๆลุก ข้ึนมา เอ่ยปากซ้ีด่าลว่ั หาน ลว่ั หานฉีกมุมปากเลก็ นอ้ ย “รีบร้อนอะไรหรือ? ฉนั ยงั พดู ไม่จบละ่ OK ในเม่ือคุณไม่อยากฟัง อยา่ งง้นั กพ็ ดู ออกมาซ่ือๆตรงๆเถอะ หุน้ ใหญ่ที่สุดของบริษทั ฉ่ซื่อในปัจจุบนั น้ีคือใคร? บริษทั ฉู่ซ่ือกาลงั ทา การคา้ ขายอะไรอยอู่ ีก” ฉู่ซีหรานกากาป้ันอยา่ งแน่น แต่วา่ เธอกลบั โมโหไมก่ ลา้ ระบาย กดั ฟันอยา่ งแน่น ฮี เยน็ ชา “บริษทั ฉู่ซื่อตอนน้ี เป็นของสามีฉนั !ก่อนที่ คุณจะไปกเ็ ป็นของเขาแลว้ ไม่เพียงแคน่ ้ี คฤหาสนข์ องตระกลู ฉู่ใน ตอนน้ีกเ็ ป็นช่ือของสามีฉนั ดว้ ย เป็นยงั ไง ล่ะ? ต่ืนตกใจไหม?”

โอ่ว? ที่แทต้ อนเวลาน้นั ซ้ือหุน้ ของบริษทั ฉู่ซ่ือท่ีไม่ระบุชื่อ อีกท้งั คน ท่ีซ้ือคฤหาสน์ของตระกลู ฉู่ไป คิดไมถ่ ึงวา่ คือเส่ินเหลียวโลกน้ีช่าง เลก็ จริงๆ แต่วา่ เป็นเรื่องบงั เอิญจริงๆหรือ? “ไม่ตื่นตกใจ ช่างรังเกียจมาก พดู เถอะ สามีของคุณใชบ้ ริษทั ฉซ้ือ ทาการคา้ ขายอะไรกนั แน่?” ตามท่ีลวั่ หานรู้ บริเวณกิจการของบริษทั ฉู่ซ่ือในตอนน้ีไม่ใหญ่เลย ส่ิงท่ีทากค็ ือสินคา้ เขา้ ออกโดยทวั่ ไป แต่ส่ิงที่แปลกใจคือบริษทั ฉูซ่ือ กลบั สามารถอยภู่ ายใตท้ ี่เศรษฐกิจไม่มน่ั คง แค่อาศยั สินคา้ เขา้ ออก อยา่ งเดียวกส็ ามารถนงั่ มนั่ คงอยใู่ นเมืองหลวง ขา้ งในตอ้ งมีคนควบคุมอยแู่ น่นอน ฉูซีหรานยมิ้ แลว้ ยมิ้ เล่าอยา่ งไม่รู้อะไร “ฉนั เพยี งแค่ผหู้ ญิงคนหน่ึง ผชู้ ายทาการคา้ ขายฉนั ไม่ยงุ่ คุณอยากรู้ขนาดน้ี ไปถามเขาดว้ ย ตนเอง ถา้ แน่จริง คุณกข็ ่เู ขาดว้ ยลองดู ฉนั รับรอง คุณแมแ้ ต่สุดทา้ ย จะตายยงั ไงกไ็ ม่รู้ตวั !”

ลวั่ หานยมิ้ มองคุณนายมงั่ มีที่อยตู่ ่อหนา้ “ฉนั ยอ่ มไปถามใหช้ ดั เจน อยดู่ ี แต่วา่ ฉนั เตือนคุณสกั คา เป็นคนทาเร่ืองต่างๆมีสมองหน่อย อยา่ ถูกคนเตะแลว้ กไ็ ม่รู้วา่ ตายอยทู่ ่ีไหน”

ตอนท่ี 256 ชมเกนิ ไปแล้ว คุณนายหลง คฤหาสนส์ ่วนตวั ของ แขนเส้ือเชิ้ตที่ขาวสะอาดของหลงเซียวมว้ นข้ึนมา เป็นรอยพบั อยทู่ ี่ บริเวณขอ้ พบั แขน เผยใหเ้ ห็นท่อนแขนช่วงล่างที่กายาและสนั ทดั เขา หยบิ มะเขือเทศสีแดงสดสองลูกออกมาจากตูเ้ ยน็ เตรียมทา มะเขือเทศ ผดั ไข่ใหก้ บั ภรรยาสุดที่รักของเขา เพิ่งจะนนั่ มะเขือเทศเสร็จไปลูกหน่ึง โทรศพั ทม์ ือถือของท่านก็ ข้ึนมา มองเห็นเบอร์โทรศพั ทท์ ี่อยบู่ นหนา้ จอ ท่านเซียวเลื่อนเปิ ดรับสาย นาโทรศพั ทค์ าไวท้ ี่ระหวา่ งหูและไหล่ เอียงศีรษะรับสายไปดว้ ยผกั ไปดว้ ย เร่ืองอะไร? กเู้ ยนเซินกาลงั ขบั รถไปที่ทา่ เรือ มกั จะรู้สึกวา่ ตวั เองไปแบกรับ ภารกิจสาคญั ค่อนขา้ งท่ีจะไดร้ ับความไม่เป็นธรรม ไม่ยอมแลว้ จริงๆท่ี หลงเซียวอยบู่ า้ นเป็นเพอื่ นภรรยาไดอ้ ยา่ งสบาย

คุณชายใหญ่หลง กระผมกาลงั อยรู่ ะหวา่ งทางที่จะไปท่าเรือ แก ไม่มี อะไรที่อยากจะพดู กบั ฉนั สกั หน่อย? คราวน้ีฉนั ไปบุกน้าลุยไฟเพ่อื แกโดยเฉพาะเลยนะ แกไม่ควรมีการแสดงออกอะไรสกั หน่อย หรอ?” ท่านเซียวลงมีดหนั่ ผกั อยา่ งสม่าเสมอกนั ขมวดคิว้ พร้อมกบั เอ่ยข้ึน อยา่ งไม่แยแสวา่ แสดงออก? ฉนั แสดงออกวา่ น่าชื่นชมมาก” ทวดแกสิพดู ประโยคที่น่าฟังหน่อยไดห้ รือเปล่า? ตอนน้ีฉนั จะไป ต้งั คา่ ยประชนั กบั เหลียวไอส้ ารเลวน้นั รู้สึกกลดั ท่ีน่าฟังน่ะไม่มี หลงั จากท่ีเรื่องสาเร็จอยากจะเอาก่ีสิบเปอร์เซ็นแก เอาไปไดต้ ามสบาย” ท่านเซียวไม่ชอบการออ้ มคอ้ มไม่จริงใจ เอาสิ่งของมาพดู ท่ีผา่ นมา เขาไม่ทางดา้ นการเงินมาโดยตลอด กเู้ ยนเสียงท่ีสะทอ้ นออกมาจากโทรศพั ทว์ ิเคราะห์อยา่ ง ละเอียดอยู่ ครู่หน่ึงอยา่ งไม่กลา้ ที่จะเชื่อ โปรดใหอ้ ภยั ท่ีเขาไม่รู้ เสียงน้ี ฟังดูท่า ไมถึงไดค้ ุน้ หูขนาดน้นั ?

“เดี๋ยวก่อน คุณชายใหญ่หลง น่ีคุณท่านกาลงั ทาอะไรอยขู่ อรับ?” ดูเหมือนกาลงั นนั่ ผกั ? คุณชายใหญ่หลงคงไม่ไดอ้ ยทู่ ี่หอ้ งครัวหรอกกระมงั ? จอ้ งฉู่ลวั่ หา นทากบั ขา้ ว? ไม่ถูก ไม่คอ่ ยน่าจะเป็นไปไดห้ รอกล่ะม้งั ? นิสยั ของหลงเซียวเจา้ หนุ่มคนน้ี เขาเขา้ ใจดีเหลือเกิน ไม่ตอ้ งพดู ถึงวา่ ทาอาหาร คนท่ีรัก ความสะอาดมากจนเกินเหตุจนถึงระดบั วกิ ลจริตแบบเขา ไดก้ ล่ิน ควนั น้ามนั กย็ งั จะพะอืดพะอมไปคร่ึงค่อนปี หลงเซียวนามะเขือเทศที่นน่ั เสร็จแลว้ วางลงไปในภาชนะแกว้ ใส “ฝึกทกั ษะการใชม้ ีด” “ทกั …ทกั ษะการใชม้ ีด? มีดอะไร? ตอนน้ีไม่เล่นปื น เปล่ียนมาเล่น มีดแลว้ ? รสนิยมพิเศษมากเลยนะ” กูเ้ ยนเซินไม่เชื่ออยา่ งเดด็ ขาดวา่ หลงเซียวนนั่ ผกั อยทู่ ่ีบา้ น ใหต้ ายกไ็ ม่เชื่อ เขายอมเชื่อวา่ หลงเซียว เปล่ียนอาวธุ มาเป็นมีดใหญ่ยงั จะดีกวา่ ! “ทาไมจะไม่ไดล้ ่ะ? มีดกค็ ล่องมือดีเหมือนกนั ”

ไม่เช่นน้นั ทาไมถึงนน่ั ผกั ไดอ้ ยา่ งเลก็ ใหญ่สม่าเสมอกนั ขนาดน้ีล่ะ? กเู้ ยนเซินพยกั หนา้ “แกสุดยอด! ไม่วา่ แกจะเล่นอาวธุ อะไร ฝึก ทกั ษะอะไร ต่างกย็ อดเยย่ี มไปหมด แกมนั กค็ ือวิปริต! ” แขง็ แกร่งจนวปิ ริต หลงเซียวเตรียมผดั อาหารแลว้ “ยงั มีธุระอะไรอีกหรือเปล่า? หาก ไม่ มีธุระราชการ กต็ ้งั ใจขบั รถของแกไป” ระยะทางน้ีของกเู้ ยนเซินยาวไกลมาก ระหวา่ งทางเบ่ือไม่มีอะไรทา ไม่ง่ายเลยท่ีจะจบั ท่านเซียวมาคลายความเบื่อหน่ายได้ แน่นอนวา่ ไม่ อาจทาใจท่ีจะวางสายลง “อยา่ สิ คุยเป็นเพอ่ื นฉนั อีกสองสามนาที ฉนั ขบั รถรู้สึกง่วงนอน” “ฉนั มีธุระ” “ธุระอะไรจะยงั สาคญั กวา่ ฉนั ได?้ อีกสกั พกั คอ่ ยทา” “เร่ืองสาคญั รอไม่ไหว” พดู จบ ท่านเซียวกว็ างสายลง

เวลาที่ลว่ั ลว่ั จะกลบั บา้ นใกลจ้ ะถึงแลว้ เขาจะตอ้ งใหต้ อนที่เธอกลบั มาน้นั ไดม้ องเห็นอาหารร้อนกรุ่นที่เสิร์ฟอยบู่ นโต๊ะอาหาร แน่นอน วา่ ไม่ อาจจะเสียเวลาคุยเล่นเป็นเพื่อนกเู้ ยนเซินได้ ลว่ั หานเปิ ดประตูเขา้ ไปในบริเวณทางเขา้ ไดก้ ล่ินของอาหารมาแต่ ไกล ในใจรู้สึกเซอร์ไพรส์ สะบดั รองเทา้ สน้ สูงออกเปลี่ยนเป็น รองเทา้ ใส่ภายในบา้ นว่ิงไปทางหอ้ งครัว “หลงเซียว คุณกาลงั ทาอาหารหรอ คะ?” หลงเซียวเพง่ิ จะตกั อาหารใส่ลงไปในจานเสร็จ มะเขือเทศผดั ไข่ที่ บา้ นๆ ท่ีสุดง่ายที่สุดใส่ใจท่ีสุด เขาทาไดค้ ล่องมือมากข้ึนเรื่อยๆ “กลบั มาพอดี อาหารท่ีคุณชอบเสร็จแลว้ ” ลว่ั หานมองดูจานอาหาร ไข่ท่ีสีเหลืองส้มกบั มะเขือเทศที่สีสนั สวยงามแทรกซึมผา่ นกนั และกนั สีสนั สดใส กล่ินลอยเตะจมูกยงั ไม่ ไดก้ ินกอ็ ดไม่ไดท้ ่ีจะใหร้ ะดบั การประเมินท่ีสูงที่สุด “สุดยอด! กลิ่นสีสมบูรณ์แบบ! เชฟใหญ่หลง ฉนั อยากจะมอบ เหรียญรางวลั ระดบั หา้ ดาวใหก้ บั คุณจริงๆค่ะ”

หลงเซียวถือจานอาหารจีวองชี่รุ่นท่ีระลึกดว้ ยมือขา้ งเดียว ดวงตา ล้าลึกสีดาขลบั มองลงไปท่ีลวั่ หาน ริมฝีปากบางท่ีเซ็กซี่ยกข้ึน เลก็ นอ้ ย “เหรียญกไ็ ม่ตอ้ งหรอก ผมอยากไดร้ างวลั ท่ีเป็นจริงมากยงิ่ กวา่ ” “หม? “ลวั่ หานเอียงศีรษะเลก็ นอ้ ยอยา่ งไม่เขา้ ใจ “รางวลั อะไรคะ?” ร่างท่ีสูงโปร่งของท่านเชียวกดลงมาทางเธอ ริมฝีปากบางสองส่วน กลบั จูบลงบนริมฝีปากนุ่มๆท่ีมีสีชมพอู ่อนของเธอ ผสมรวมกบั กลิ่น หอมของอาหาร ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอกย็ งิ่ หวานหอมมาก ยง่ิ ข้ึนไป อีก มุมริมฝีปากของลว่ั หานฉีกออกเป็นรอยยมิ้ บางๆ ยมิ้ อยบู่ นริม ฝีปาก ของเขา พอเธอยมิ้ การจูบกจ็ าเป็นจะตอ้ งหยดุ ลงชวั่ คราว ดวงตาของหลงเซี่ยวหร่ีลงเลก็ นอ้ ย เอ่ยข้ึนอยา่ งแสร้งทาเป็นโกรธ “เป็นอะไรไป? รางวลั น้ีไม่ยนิ ดีท่ีจะให?้ ” ลว่ั หานท่ีอยภู่ ายใตร้ ่างกายอดทนไม่ไหวแลว้ จริงๆ หวั เราะคิกคกั ส่ง เสียงออกมา “หา? ไม่ใช่ๆคะ่ คุณหลง คุณเปล่ียนเป็นรีบร้อนขนาดน้ี

ต้งั แต่เมื่อไรกนั คะ? ฉนั จาไดว้ า่ ในตานานของโลกภายนอก คุณหลง ประธานบริษทั MBK ระยะหลงั น้ีรักษาระยะห่างจากเพศหญิง” หลงเซียวใชม้ ือขา้ งเดียวโอบช่วงเอวของเธอเอาไว้ ร่างกายยงั คง กด ทบั ลงไปดา้ นล่าง รู้จกั ใชแ้ ผน่ อกของตนเองแนบเขา้ กบั เธอ “มีดว้ ย หรอ? ถา้ ง้นั โลกภายนอกจะตอ้ งไม่รู้อยา่ งแน่นอนวา่ ผมรักษาระยะ ห่างจากเพศหญิง อนุรักษร์ ่างกายดุจดงั หยก ต่างกเ็ พ่ือนาพลงั และ ความเร่าร้อนท้งั หมดเกบ็ ไวใ้ หก้ บั คนๆนึง” เกบ็ ไวใ้ หก้ บั ผหู้ ญิงคนน้นั ท่ีเรียกวา่ คุณนายหลง หวั ใจของลวั่ หานถูกค่าหวานของเขาทาใหอ้ บอุ่นจนแทบจะระเหย ไป แต่กลบั เบป้ ากไม่สนใจ สองมือแยง่ อาหารท่ีร้อนกรุ่นมาจากมือ ของ เขา “ถา้ ง้นั คุณหลงกน็ าความเร่าร้อนเกบ็ ไวใ้ หก้ บั คนๆน้นั ก็ พอแลว้ คะ่ ฉนั ขอเพียงแคไ่ ดท้ านอาหารกพ็ อ! ” หลงเซียวอุทานออกมาอยา่ งหมดหนทางท่ีจะแกไ้ ข “ที่แทน้ ้าหนกั ของผมที่อยใู่ นใจของคุณยงั สู้อาหารจานหน่ึงไม่ได”้