ฮูหยินไร้เสียง (เล่มเดียวจบ)_เสาเย่า

บทนาํ \"คณุ ชายกบั คณุ หนหู นีไปเจา้ คะ่ !!\" \"ขา้ จะไมท่ ิงเจา้ เสยี วจ\"ู \"คณุ ชายและคณุ หนู ตอ้ งหนีใหร้ อดนะเจา้ คะ่ พวกเรา จะหลอกลอ่ พวกมนั ไปอีกทางพอบา่ วหลอกมนั ไปอีก ทางคณุ ชายพาคณุ หนหู นีไปนะเจา้ คะ่ \" 1

\"ใชข่ อรบั พวกเราเกิดมาเพือดแู ลปกปอ้ งคณุ หนแู ละ คณุ ชายพวกเราทาํ ทงั หมดเพือพวกทา่ นนะขอรบั \" \"หากยงั มีวาสนาตอ่ กนั พวกบา่ วจะตามหาคณุ ชายกบั คณุ หนนู ะเจา้ คะ่ \" หลงั จากราํ ลากนั เสรจ็ บา่ วรบั ใชท้ ีแตง่ ตวั เป็นคณุ หนแู ละ คณุ ชายตา่ งหลอกลอ่ ศตั รูทีตามฆา่ เจา้ นายของตนเพือ ใหพ้ วกเขานนั ปลอดภยั \"พีวา่ พวกเราควรแยกกนั นีไมเ่ ช่นนนั พวกเราจะไมร่ อด กนั ทกุ คน\" 2

\"พีใหญ่กลา่ วถกู แลว้ แลว้ เราจะแยกยา้ ยกนั ยงั ไง\" \"พีจะดแู ลเจา้ หา้ กบั เจา้ สเี จา้ รองกบั เจา้ สาม พวกเจา้ ทงั สองโตแลว้ ไปดว้ ยกนั ไดส้ ว่ นเจา้ หา้ กบั เจา้ สยี งั เดก็ นกั พี จะดแู ลเขาเอง\" \"หากเรายงั มีโอกาสหรอื วาสนาตอ่ กนั เราคอ่ ยพบกนั อีก ครงั ขา้ กบั นอ้ งสาม จะไปแคว้ นอ\"ู๋ \"สว่ นพีจะไปแควน้ เวย่ ไวพ้ บกนั อีกครา\" \"ขา้ ขอลาทา่ นพีเจา้ คะ่ \" 3

\"ขอใหโ้ ชคดี\" \"เช่นกนั เจา้ คะ่ \" 4

เกรนิ นาํ สายนาํ ทีหนาวเยน็ อากาศทีเรมิ เขา้ สชู่ ว่ งของฤดเู หมนั ต์ ภายในป่าทีเขียวชะอมุ่ มีสาวนอ้ ยรา่ งบางมานงั ซกั ผา้ ที ขา้ งลาํ ธารในป่า แตเ่ พียงไมน่ านเสยี งบางอยา่ งกด็ งั ขนึ มา กอ้ นหินทีมาจากไหนไมร่ ูล้ อยมาตรงทีรา่ งบางกาํ ลงั ซกั ผา้ แตก่ ม็ ีบางอยา่ งมาฉดุ รา่ งบางหลบมาได้ 5

ตมู้ !!!! \"แมน่ างระวงั !!\" \"....\" หมบั !! รา่ งสงู โปรง่ รบี วิงมาขวา้ รา่ งบางเอาไวแ้ น่น \".....\" 6

\"แมน่ างเจา้ เจ็บตรงไหนหรอื ไม\"่ \".....\" \"เจา้ คงโกรธขา้ ทีแตะเนือตอ้ งตวั เจา้ สนิ ะ\" \"......\" \"ขา้ ขอโทษ\" \".....\" \"เดียวกอ่ นแมน่ าง เดียว ไปเสยี แลว้ ขา้ ยงั ไมร่ ูจ้ กั ชือเจา้ 7

เลยแถมเจา้ ยงั ไมเ่ กบ็ ผา้ ทีซกั กลบั ไปดว้ ยแยจ่ รงิ \" รา่ งบางวิงหนา้ ตืนกลบั มาทีบา้ นองตวั เองใบหนา้ แดงกาํ ตวั สนั ไปหมด \"ทา่ นพีสที า่ นเป็นอะไรไปนะ่ \" \"(ขา้ เกือบโดนหนิ ปาทีหวั )\" รา่ งบางใชภ้ าษามือพดู คยุ กบั นอ้ งสาวของนางเองอยา่ ง คลอ่ งแคลว้ \"ทา่ นเป็นอะไรหรอื ไม\"่ 8

\"(ขา้ ไมเ่ ป็นไรหรอกมีคนมาชว่ ยเอาไวแ้ ตข่ า้ ตืนเตน้ เกิน ไปจนวิงหนีเขามา)\" \"ทา่ นพีนีนา่ ไมเ่ ป็นอะไรกด็ ีแลว้ งนั ทา่ นพีสขี า้ ไปขายผกั ทีตลาดก่อนนะเจา้ คะ่ แลว้ อยา่ ลืมทานอาหารนะเจา้ คะ่ ขา้ ไปแลว้ นะเจา้ คะ่ \" \"(โชคดีนอ้ งเลก็ )\" ...... .......... 9

..... ...... ..... 10

สตรใี บอ้ อกเรอื น หลอี นั ฉี 11

นามของขา้ คือหลอี นั ฉี เป็นบตุ รสาวคนทีสขี องสกลุ หลี มารดาเป็นองคห์ ญิงแควน้ หรง ทา่ นพอ่ เป็นรองเจา้ กรม อาญาและเป็นราชบตุ รเขยของฮ่องเตอ้ งคก์ อ่ น นามวา่ ตงิ เสียวเฟิง เมือสบิ ปีก่อนเพราะความหเู บาไปหลงเชือ คาํ ยยุ งของ อาํ มาตยช์ วั จนทาํ ใหต้ ระกลู ของขา้ ถกู ฆา่ ลา้ งตระกลู พีนอ้ งคนอืนๆหายสาบสญู บดิ ามารดาก็หาย ไปเช่นกนั พีรองกบั พีสามไปดว้ ยกนั ขา้ กบั นอ้ งหา้ ทียงั เดก็ พีใหญ่เลยรบั หนา้ ทีดแู ลพวกขา้ สองพีนอ้ ง ตอนนี นอ้ งหา้ ออกเรอื นไปแลว้ เมือปีทีแลว้ แตก่ ็เกิดเหตกุ บั นาง จนพวกเราคดิ วา่ นางจะไมร่ อดแตด่ ีทีนางรอดกลบั มาได้ ตอนนีนางอยดู่ ีมีสขุ มากกวา่ เดิมหลายเทา่ สามีทีแตก่ ่อน ไมช่ อบนางบดั นี กท็ าํ ดีกบั นางมากขนึ ขา้ เองกาํ ลงั จะ แตง่ งานออกเรอื นไปกบั คนทีขา้ รกั เช่นกนั 12

\"อนั ฉี เจา้ มาแลว้ หรอื ทา่ นพอ่ กบั ทา่ นแมร่ อทานขา้ วเยน็ อย\"ู่ \"(เจา้ คะ่ ขอโทษดว้ ยทีมาํ ใหร้ อนาน)\" \"เจา้ มาก็ดีแลว้ เขา้ มาก่อนส\"ิ ขา้ เดนิ เขา้ มาภายในจวนสกลุ จางแตก่ ็ไดแ้ ตเ่ งียบไมพ่ ดู อะไรจะใหข้ า้ พดู อะไรขา้ เป็นใบน้ ะ...ขา้ ทาํ ความเคารพ ทา่ นพอ่ ทา่ นแมข่ องวา่ ทีสามีของขา้ พวกเขากลบั ไม่ สนใจขา้ สกั นิดมองผา่ นขา้ ไปเฉยๆเหมือนขา้ ไมไ่ ดอ้ ยทู่ ีนี 13

\"นงั ทานอาหารเถอะ\" \"รอก่อน\" \"รอใครอีกงนั หรอื ทา่ นแม\"่ \"รอคหู่ มนั เจา้ อยา่ งไรละ่ \" \"ขา้ ไปหมนั ไวต้ อนไหนอีกทา่ นแม\"่ \"หมนั ตงั แตเ่ ดก็ \" 14

\"เอาเถอะอยา่ ทะเลาะกนั เพราะคนอืนเลย เจา้ นงั ได้ แลว้ ขา้ จะทานอาหารเยน็ แลว้ \" \"คณุ หนหู่ ลงิ จา้ วองิ มาแลว้ เจา้ คะ่ \" \"คาราะทา่ นลงุ ทา่ นปา้ เจา้ คะ่ \" \"อิงเออ๋ มานงั ขา้ งๆปา้ สลิ กู \" \"เจา้ คะ่ \" \"พวกเจา้ สองคนกน็ งั ลงสจิ ะยืนอีกนานมยั \" 15

\"ขอรบั \" \"ทา่ นปา้ เจา้ คะ่ คณุ หนคู นนีใครหรอื เจา้ คะ่ ขา้ ไมเ่ คย เหน็ หนา้ เลย\" \"สตรใี บ้ ลกู หลานชาวบา้ นเเถวนีแหละอยา่ ไดส้ นใจ\" \"จะไมใ่ หส้ นใจไดอ้ ยา่ งไรเจา้ คะ่ ตอนนีกกู ็รูว้ า่ ทา่ นพีชืน ชอบสตรคี นนีถงึ ขนั พามาทีนีดว้ ย\" \"ชงั เถอะๆขา้ เหนือยจะแยแ่ ลว้ รบี กินๆเขา้ ไปเถอะ\" 16

\"ทา่ นพีเองก็รูว้ า่ ขา้ เป็นคหู่ มนั ทา่ นเหตใุ ดทา่ นถงึ ไดท้ าํ เชน่ นีดว้ ยขา้ ไมย่ อมหรอกนะถา้ ตอ้ งมาพา่ ยแพใ้ หส้ ตรใี บ้ เชน่ นี!!\" \"หลงิ จา้ วองิ เจา้ พดู อะไรระวงั คาํ พดู ดว้ ยนางจะเป็นใบ้ พดู ไมไ่ ดไ้ มเ่ กียวกบั เจา้ คนดีทีไหนมาวา่ คนอืนเช่นนี\" \"ขา้ ดีกวา่ สตรใี บค้ นนีอีกทา่ นมาวา่ ขา้ เช่นนีไดอ้ ยา่ งไร กนั \" \"นางคือคนทีขา้ จะแตง่ งานดว้ ยไมใ่ ชเ่ จา้ เลกิ ก่อกวนสกั ทีเถอะอนั ฉีเรากลบั กนั ดีกวา่ \" 17

ขา้ พยกั หนา้ ตอบรบั กอ่ นจะคาราวะทา่ นพอ่ ทา่ นแมข่ อง จางเหวย่ กอ่ นจะรบี เดินตามออกไปเขาใชม้ ืออีกขา้ งกมุ มือของขา้ เอาไวแ้ มจ้ ะไมพ่ ดู อะไรแตข่ า้ รบั รูถ้ งึ ความรูส้ กึ ของเขาทีแสดงออกมาขอใหข้ า้ อยา่ ไดเ้ ลือกผิดเลย.... ....... ..... วนั แตง่ งาน ขา้ นงั อยใู่ นจวนของขา้ ทีมีทา่ นพีใหญ่เป็นญาติฝังขา้ และ เป็นผใู้ หญ่ในงานเปรยี บเสมือนบิดามารดา เพราตลอด สบิ ปีทีผา่ นมาพีใหญ่เลยี งดขู า้ กบั นอ้ งหา้ มาตลอด ถา้ พี 18

ใหญ่เหน็ แก่ตวั สกั นิดพีใหญ่สามารถปลอ่ ยพวกเราทิง กลางป่ากไ็ ดแ้ ตพ่ ีใหญ่ก็ไมท่ าํ กลบั เลอื กทีจะดแู ลขา้ และ นอ้ งหา้ ทียงั เลก็ ทา่ นพีใหญ่กเ็ ปรยี บเป็นบดิ ามารดาของ ขา้ \"อนั ฉี เจา้ ตืนเตน้ มยั \" \"(ตืนเตน้ เจา้ คะ่ )\" \"พีดีใจทีเจา้ ออกเรอื นไปกบั คนทีเจา้ รกั \" \"(ทา่ นพี..)\" 19

\"เอาละ่ เจา้ บา่ วผา่ นหนา้ ประตแู ลว้ เจา้ มารอเขาเถอะจะ ไดท้ าํ พธิ ีทีนีจะไดไ้ ปทาํ พิธียกนาํ ชาใหพ้ อ่ แมส่ ามีเจา้ ตอ่ \" \"(เจา้ คะ่ )\" หลงั ยกนาํ ชาใหพ้ ีใหญ่แลว้ เราก็แหข่ บวนไปยงั จวนของ สกลุ จางทนั ที งานแตง่ งานทีจดั ยงิ ใหญ่ทีมีผคู้ นมารว่ ม ยนิ ดีและนินทา แมข้ า้ จะพดู ไมไ่ ดไ้ มใ่ ชว่ า่ ไมไ่ ดย้ นิ ขา้ เกือบจะหายจากอาการเป็นใบแ้ ลว้ ขา้ รกั ษามาสองปีปีนี ถา้ ยงั ดืมยาตอ่ เนืองก็จะหายแลว้ พอไดย้ ินคนอืนตอ่ วา่ ขา้ ทีเป็นใบแ้ ตก่ ลบั ไดแ้ ตง่ เขา้ สกลุ จางคณุ ชายจางเหว่ ยคดิ เชน่ ไรเ้ อาสตรใี บม้ าแตง่ งานดว้ ย บา้ งก็วา่ แมจ้ ะงด งามราวเทพธิดาแตอ่ ยา่ งไรก็เป็นใบ้ และอืนๆอีกมาก 20

มาย ขา้ แคพ่ ดู ไมไ่ ดแ้ ตไ่ มใ่ ช่วา่ จะพดู ไมไ่ ดต้ ลอดไปนี \"เสรจ็ พิธี เจา้ บา่ วเจา้ สาวเขห้ อได\"้ \"ดืมสรุ ามงคลเถอะ\" เขาวา่ พลางหยิบสรุ ามาใหข้ า้ จอกหนงึ เขาถืออีกจอก กอ่ นจะสง่ ยมิ ใหข้ า้ แลว้ ดืมสรุ าลงไป \"ตอนนีเราเป็นสามีภรรยากนั แลว้ นะ\" \"(เจา้ คะ่ )\" 21

\"ขา้ จะออกไปดืมฉลองกบั สหายและแขกคนอืนๆ เจา้ หิวก็กินอาหารพวกนีก่อนเลยนะ\" \"(เจา้ คะ่ )\" .......... ..... ใครบอกวา่ การแตง่ งานคือจดุ สนิ สดุ มนั เป็นเพียงจดุ เรมิ ตน้ ของขา้ กบั เขาในฐานะสามีภรรยาจ่างหาก..... ..... 22

..... .... 23

ฮหู ยนิ รอง หลอี นั ฉี 1 เดือนตอ่ มา 24

ขา้ แตง่ งานกบั จางเหวย่ ไดห้ นงึ เดือนแลว้ เขาดแู ลขา้ ดี เสมอมาวนั นีเขาตอ้ งออกเดินทางไปคา้ ขายทีแควน้ หรง เพือทาํ การคา้ ทีนนั ขา้ อยากตามเขาไปไมร่ ูว้ า่ ขา้ ถา้ อยทู่ ีนี แมส่ ามีจะรงั แกขา้ มากขนาดไหนยิงขา้ พดู ไมไ่ ดย้ งิ แลว้ ใหญ่จะไปบอกใครก็ไมไ่ ดข้ า้ เขียนจดหมายมาใหส้ ามี อา่ น \"( ขา้ ขอไปทาํ การคา้ ดว้ ยนะ )\" \"ฉีเออ๋ เจา้ ไปไมไ่ ดม้ นั อนั ตราย\" 25

\"(ขา้ ...) ขา้ โบกไมโ้ บกมือใหเ้ ขาเขา้ ใจวา่ ขา้ ไมอ่ ยากอยทู่ ีนีเขา กลบั เขา้ ใจวา่ ขา้ เขา้ ใจเขาเฉยเลยสามีเจา้ คิดเองเชน่ นี ไมไ่ ดน้ ะ \"เอาละ่ ขา้ ตอ้ งไปแลว้ เจา้ อยทู่ างนีขา้ ฝากดแู ลทา่ นพอ่ ทา่ นแมด่ ว้ ยนะ\" \".....\" \"เอาน่าอีกสามเดือนขา้ ก็กลบั มาแลว้ เจา้ ไมต่ อ้ งหว่ งขา้ 26

หรอกรูม้ ยั สามีเจา้ เก่งทีสดุ เลย\" \"(อือ เจา้ เกง่ มาก)\" \"เจา้ ยมิ แลว้ รูม้ ยั เวลาเจา้ ยมิ งดงามกวา่ ทาํ หนา้ เศรา้ อีก นะ\" \"(ขา้ รูพ้ ีใหญ่เคยบอกเชน่ เดียวกนั วา่ ขา้ เวลายมิ แลว้ งด งาม)\" \"เอาละ่ ขา้ ตอ้ งออกเดินทางแลว้ ขา้ จะรบี ไปรบี กลบั มา นะฮหู ยินของขา้ \" 27

\"(ขา้ จะรอทา่ น)\" คลอ้ ยหลงั สามีของขา้ ออกไปแมส่ ามีกเ็ รยี กตวั ขา้ เขา้ ไป พบทีรเ◌ื อนทนั ทีขา้ ทาํ ตามอยา่ งวา่ งา่ ยเพราะสามีฝาก ใหข้ า้ ดแู ลทา่ นแมส่ ามีกบั ทา่ นพอ่ สามีขา้ จะดแู ลคนทงั สองใหด้ ีทีสดุ \"ฮยุ่ อนิ เซียงเจา้ เขา้ มานีส\"ิ \"เจา้ คะ\" สตรนี างนนั รูปรา่ งบอบบางใบหนา้ งดงามราวเทพธิดา บนสรวงสวรรคน์ างมาทาํ มยั กนั ขา้ ทียืนนิงอยถู่ งึ กบั ขบ 28

คิดขนึ มาทนั ทีวา่ นีอาจจะเป็นภรรยาอีกคนของสามีขา้ ก็ เป็นไปไดห้ รอื ทา่ นพอ่ ทา่ นแมค่ ิดวา่ ขา้ เป็นใบแ้ ลว้ อาจ คลอดบตุ รไมไ่ ดเ้ ลยใหน้ างแตง่ เขา้ มาเป็นฮหู ยินรองกนั \"นางจะเขา้ มาเป็นฮหู ยินรองเจา้ ตอ้ งดแู ลนางดว้ ยเขา้ ใจ มยั หลอี นั ฉี\" \"......\" \"ขา้ ละ่ เบือทา่ ทีของเจา้ จรงิ ๆขวางหขู วางตาขา้ อยา่ งยิง พดู กพ็ ดู ไมไ่ ดใ้ นเมือรูจ้ กั แลว้ ก็ออกไปเสยี พานางไปพกั 29

ดว้ ย\" \"(เจา้ คะ)\" \"ลาทา่ นแมเ่ จา้ คะ\" ขา้ ไมท่ าํ อะไรกบั นางอีกก่อนจะเดนิ พานางไปดเู รอื นของ นางโดยทีมีความรูส้ กึ อดึ อดั อยตู่ ลอดเวลา \"ฮหู ยินใหญ่ขา้ มีนามวา่ ฮ่ยุ อินเซียงนะเจา้ คะ\" \"ขา้ เพียงยมิ ก่อนจะเดินนาํ นางไป\" 30

\"ทา่ นอยคู่ ยุ เป็นเพือนขา้ ไดม้ ยั \" \"......\" \"ขา้ รูว้ า่ ทา่ นพดู ไมไ่ ดแ้ ตข่ า้ เรยี นภาษามือมานะเจา้ คะ\" \"......\" \"ขา้ ไมอ่ ยากแตง่ งานกบั คณุ ชายจางเลยเจา้ คะ\" \".......\" \"แตท่ า่ นพอ่ ทีทาํ การคา้ กบั คณุ ชายจางนนั ใหข้ า้ แตง่ เขา้ 31

มาทีนีคณุ ชายจางบอกวา่ เขาจะดแู ลขา้ ใหด้ ีทีสดุ เหมือน นอ้ งสาวคนหนงึ \" \"...\" \"ขา้ เขา้ ใจนะเจา้ คะทีตอ้ งมารูจ้ กั กบั ภรรยารองของสามี แตข่ า้ นนั จะไมแ่ กง่ แยง่ ชิงดีชิงเดน่ เลยเจา้ คะขา้ จะดแู ล ทา่ นใหด้ ีทีสดุ เหมือนพีสาวของขา้ เลยเจา้ คะ\" \".....\" \"ขา้ ขอเป็นนอ้ งสาวของทา่ นพีนะเจา้ คะ\" 32

\".....\" ขา้ ทาํ ไดเ้ พียงแคย่ มิ ตอบรบั นางเอาไวใ้ นเมือนางมาดีขา้ ก็ตอ้ งดีตอบนางดว้ ยไมเ่ ชน่ นนั คนอืนจะหวั เราะเยาะเอา ไดว้ า่ สะใภบ้ า้ นนีใจคอคบั แคบใจรา้ ยตอ่ ฮหู ยนิ รองขา้ ไม่ อยากใหส้ ามีตอ้ งอบั อายเพราะขา้ อีกแคส่ ามีแตง่ สตรใี บ้ เช่นขา้ เขาก็อบั อายมากพอแลว้ ................. .......... ...... 33

.... .... .... .... .... .... ... 34

วนั นีขา้ ตอ้ งออกไปหาทา่ นหมอทีชว่ ยรกั ษาขา้ มาตลอด หลายปีทีผา่ นมาจะแอบมากไ็ มเ่ ชิงเพราะถา้ แอบมาจรงิ ตอ้ งมาคนเดียวแตน่ ีตอ้ งพาฮหู ยินรองออกมาดว้ ยนาง ทาํ ทา่ ดีอกดีใจทีขะไดอ้ อกมาขา้ งนอก \"ทา่ นพีเจา้ คะทา่ นพีมาหาทา่ นหมอทาํ ไมเจา้ คะ\" ขา้ เขียนทีพืนวา่ \"(ขา้ มารกั ษาอาการใบข้ องขา้ )\" \"มีทางรกั ษาทา่ นพีดว้ ยงนั อีกไมน่ านขา้ ก็จะไดพ้ ดู กบั 35

ทา่ นพีไดแ้ ลว้ สนิ ะเจา้ คะ\" \"(คงจะใช่)\" \"งนั ทา่ นพีเขา้ ไปรกั ษากบั ทา่ นหมอเลยเจา้ คะเดียวขา้ จะ ไปเดินดทู ีตลาดเองอีกหนงึ ชวั ยามขา้ จะกลบั มานะเจา้ คะ\" \"(เขา้ ใจแลว้ )\" \"งนั ขา้ ไปก่อนนะเจา้ คะ\" 36

ขา้ เดนิ เขา้ ไปหาทา่ นหมอเพือตรวจอาการของขา้ แตล่ ะ วนั วา่ เป็นเชน่ ไรบา้ งทา่ นหมอเองเป็นบรุ ุษทีมีใบหนา้ งด งามเช่นสตรนี างหนงึ ทา่ นหมอคนนีรกั ษาขา้ มาตงั แตเ่ ดก็ แลว้ อีกอยา่ งทา่ นหมอก็เป็นสหายสนิทของทา่ นพีใหญ่ ของขา้ ขา้ เลยไวว้ างใจเขามากทีสดุ ตอนนีอาการของขา้ กเ็ รมิ ดีขนึ มากเรอื ยๆโดยตอ้ งรกั ษาอยา่ งตอ่ เนืองแตจ่ ะมี ยาบางตวั ทีคนทอ้ งไมส่ ามารถดืมไดเ้ พราะอาจจะเกิด อนั ตรายตอ่ เดก็ ในครรภแ์ ละจะทาํ ใหก้ ารรกั ษาของขา้ ลา่ ชา้ ลงไปอีก \"มาแลว้ หรอื \" \".....\" 37

\"ขา้ จะตรวจใหเ้ จา้ เองวา่ การรกั ษาของขา้ จะไดผ้ ลมาก นอ้ ยเทา่ ไหร\"่ \"......\" \"ไดข้ า่ ววา่ เจา้ แตง่ งานออกไปเรอื นไปแลว้ \" \"(เจา้ คะ)\" \"เจา้ ไดแ้ ตง่ ออกเรอื นตอ้ งมีความสขุ ใหม้ ากๆนะดขู า้ สิ แตง่ ออกเรอื นเชน่ เจา้ ไมไ่ ดไ้ ปไหนมาไหนกต็ อ้ งหลบซอ้ น ไมใ่ หใ้ ครรูว้ า่ คนทีไปดว้ ยคือคนรกั ของขา้ \" 38

\"(ทา่ นไมก่ ลว้ สามีทา่ นนอ้ ยใจหรอื )\" \"ขา้ กบั เขายงั ไมแ่ ตง่ งานกนั เลยจะเรยี กสามีภรรยากนั ไดเ้ ชน่ ไรเจา้ เดก็ นอ้ ย\" \"(ทา่ นหมอจะแตง่ งานมยั เจา้ คะ)\" \"กค็ ิดๆเอาไวฝ้ ่ายทางบา้ นของขา้ ไมม่ ีใครบดิ ามารดาก็ สนิ ใจไปหลายปีมีแตฝ่ ่ายทางคนรกั ของขา้ นนั แหละที ลาํ บาก\" \"(ทา่ นมีความสามารถขนาดนีคนฝ่ายนนั ตอ้ งชอบทา่ น 39

แน่)\" \"มีอยา่ งเดียวทีขา้ มีใหไ้ มไ่ ด\"้ \"(อะไรหรอื เจา้ คะ)\" \"ขา้ มีลกู ใหฝ้ ่ายนนั ไมไ่ ด\"้ \"(ทา่ นอยา่ เศรา้ ไปเลยนะเจา้ คะ)\" \"เอาละมาเถอะขา้ จะตรวจเจา้ แลว้ นะ\" 40

\"(เจา้ คะ)\" ผา่ นไปครงึ ชวั ยามการตรวจอาการของขา้ กต็ รวจเสรจ็ \"เจา้ ตอ้ งดแู ลตวั เองใหม้ ากนะอยา่ ดืมชา อยา่ ดืมนาํ หวานทกุ ชนิด ขนมหวานก็ตอ้ งงด ดืมยาใหต้ รงเวลาที ขา้ บอกหา้ มขาดหา้ มเกินทาํ เชน่ นีอีกไมก่ ีเดือนเจา้ ก็จะ หายสนิทเจา้ กจ็ ะสามารถกลบั มาพดู ไดอ้ ีกครงั แตจ่ งจาํ เอาไวว้ า่ ถา้ หากวา่ เจา้ ประจาํ เดือนไมม่ าตามวนั ทีมนั มาปกติใหห้ ยดุ ดืมยาทนั ทีแลว้ รบี มาหาขา้ เขา้ ใจมยั \" \"(เขา้ ใจเจา้ คะ)\" 41

\"ดีมากอีกไมน่ านเจา้ กจ็ ะหายแลว้ นะ\" \"(ขอบคณุ มากเจา้ คะทีช่วยรกั ษาขา้ )\" \"เอาละ่ เจา้ กลบั เถอะเสรจ็ แลว้ \" \"(ลาแลว้ เจา้ คะ)\" ..... ..... .... 42

.... ... ขา้ เหน็ ฮหู ยินรองนงั คอยขา้ ทีหนา้ ประตโู ดยทีนางคงจะ มานงั อยนู่ านมากแลว้ \"เอ๊ะ! ทา่ นพีออกมาแลว้ \" \"(ทาํ ไมไมเ่ ขา้ ไปขา้ งในละ่ ขา้ งนอ้ งมนั รอ้ นมากเลย นะ)\" 43

\"ไมห่ รอกเจา้ คะขา้ ไมอ่ ยากรบกวนทา่ นพีทีกาํ ลงั รกั ษา อย\"ู่ \"(เจา้ ไมไ่ ปเทียวหรอื )\" \"ไมไ่ ปเจา้ คะขา้ เหงา\" \"(งนั หรอื )\" \"ทา่ นพีจะไปทีใดอีกหรอื ไมเ่ จา้ คะ\" \"(ขา้ จะไปเยียมนอ้ งสาวทีสกลุ เหรนิ เสียหน่อยเจา้ กลบั ไปกอ่ นเถอะ)\" 44

\"ขา้ ไปดว้ ยนะเจา้ คะ\" \"(เอาอยา่ งนนั กไ็ ด)้ \" \"ขอบคณุ เจา้ คะ\" .... ..... .... 45

ความสมั พนั ธ์ 46

หลอี นั ฉี ขา้ เฝา้ รอสามีของขา้ กลบั มาทกุ เชา้ เยน็ เวลาผา่ นมาจน เกือบปีทีเขาออกไปทาํ การคา้ ทีแควน้ หรงแตเ่ มือครงึ ปีที ผา่ นเขาไดไ้ ปแควน้ เหลียงเพือทีจะทาํ การคา้ ทีนนั ขา้ ก็รอ มาตลอดจนกระทงั ตอนนีขา้ ก็ยงั คงรอแตด่ เู หมือนขา้ จะ ไดร้ บั ทงั ข่าวดีและข่าวรา้ ยเช่นเดียวกนั \"ฮหู ยนิ เจา้ คะตอนนีนายทา่ นกลบั มาแลว้ เจา้ คะ\" \"จรงิ หรอื \" \"เจา้ คะ่ \" 47

\"รบี ไปหาทา่ นพีกนั เถอะ\" ขา้ ยงั ไมไ่ ดบ้ อกสนิ ะวา่ ขา้ พดู ไดแ้ ลว้ มีเพียงสาวใชข้ องขา้ ทีรูว้ า่ ขา้ พดู ไดข้ า้ จะบอกสามีของขา้ เป็นคนแรกเรอื งทีขา้ กลบั มาพดู ไดอ้ ีกครงั ขา้ ขา้ รบี เดนิ ออกไปหาสามีทีพงึ กลบั มา \"ฮหู ยนิ มาแลว้ เจา้ คะ\" \"อนั ฉี\" ขา้ สง่ ยมิ ไปใหก้ ่อนจะสวมกอดอีกฝ่ายดว้ ยความคดิ ถงึ ที 48

ขา้ ตอ้ งทนใหค้ นอืนโขกสบั มาตลอดทงั ปีแตเ่ มือไดเ้ หน็ สามีกลบั มายงิ มีความสขุ กบั การรอคอย แตก่ เ็ พียงเทา่ นนั เมือขา้ เหน็ สตรตี รงหนา้ ทีงดงามเสียจนขา้ ไมอ่ าจ เทียบเทา่ ไดร้ อยยมิ ดีใจของขา้ หมดลงทนั ทีนีมนั เกิด อะไรขนึ กนั แน่ขา้ สบั สนไปหมดแลว้ \"ขา้ ลมื แนะนาํ ไปนีคือฮหู ยนิ อีกคนทีขา้ ไดแ้ ตง่ งานกนั ที แควน้ เหลียงเมือครงึ ปีทีผา่ นมา นางมีนามวา่ เยว่ อวีซนิ \" \".......\" \"ขา้ รกั นางเจา้ เขา้ ใจขา้ นะ\" 49

\"........\" ขา้ ไดแ้ ตเ่ พียงสา่ ยหนา้ ก่อนจะคอ่ ยๆถอยออกไปเรอื ยๆ ก่อนจะวิงเขา้ เรอื นของขา้ ทีเคยเป็นเรอื นหอทีขา้ ใฝ่ฝันมา นานแตต่ อ้ งพงั ไปเมือขา้ นนั ไมอ่ าจเทียบเคียงความงด งามนนั ไดเ้ ลยขา้ รอ้ งไหอ้ อกมาจนขา้ ทนไมไ่ หวอีกตอ่ ไป ขา้ ไมไ่ หวจรงิ ๆทาํ ไมเขารกั ขา้ คนเดียวไมไ่ ดท้ าํ ไมกนั คาํ สาบานทีเขา้ ใหข้ า้ หายไปไหนหมดทาํ ไมกนั เพียงไมน่ าน คนผนู้ นั ก็ลืมเสนี แลว้ หรอื ทาํ ไมกนั 2 เดือนตอ่ มา ผา่ นมาไดส้ องเดือนทีขา้ เกบ็ ตวั อยแู่ ตใ่ นจวนไมอ่ อกไป พบใครเลยนบั ตงั แตจ่ างเหวย่ พาเยว่ อวีซิน เขา้ มาภาย 50