ตัวร้ายอย่างข้าจะหนีเอาตัวรอดยังไงดี เล่ม 1

คหบดีสองสามตระกลู จงึ รวมตวั กนั ตกลงใจเชิญยอดฝีมือผ้ฝู ึกวชิ า เซียนจากส�ำนกั ชางฉยงซานมาชว่ ยเหลือ เสน่ิ ชิงชิวอา่ นข้อมลู เหลา่ นีจ้ บไปหลายรอบแล้ว แตไ่ มว่ า่ จะอา่ นเพม่ิ อีกสกั ก่ีจบ ก็ไมเ่ หน็ อะไรที่จะมาเป็นตวั ชว่ ยได้เลย มารถลกหนงั เป็นตวั อะไรกนั แน่ เขายงั ไมเ่ คยได้ยนิ มากอ่ น เป็นพลอ็ ต ท่ีเพ่ิมเข้ามาโดยเฉพาะหรือวา่ เป็นพลอ็ ตท่ีแอบซอ่ นไว้ อนั ตรายรึเปลา่ พลงั 52 ยทุ ธ์สงู ไหม แล้วเกอ22จะรับมือไหวหรือ นี่ไมเ่ หมือนที่คยุ กนั ไว้เลยนะ ตอนที่เขาถามค�ำถามเหลา่ นี ้ระบบตอบวา่ 『มีตรงไหนไม่เหมือน สถานะของคณุ ก่อนหน้านีค้ ือผ้อู ่านนิยาย นยิ ายกค็ อื ศลิ ปะสร้างสรรค์ชนดิ หนง่ึ ศลิ ปะสร้างสรรค์ต้องมกี ารเลอื กสรรกนั บ้างสว่ นไหนควรละไว้กล็ ะตอนนคี ้ ณุ กลายมาเป็นสว่ นหนง่ึ ของโลกนแี ้ ล้วจงึ สมควรเผชญิ กบั เหตกุ ารณ์ทงั้ หมดทงั้ ปวงในเนือ้ เร่ืองด้วยตนเอง เนือ้ เร่ืองใน พลอ็ ตเดมิ ที่ถกู ละเอาไว้คณุ ก็ต้องด�ำเนินตอ่ ให้จบสมบรู ณ์』 เส่ินชิงชิวไม่มีทางเลือก จึงได้แต่ฝึกวิชาอย่างขยนั ขนั แข็งอย่หู ลาย วนั เพื่อให้ใช้วิชาได้อย่างคล่องตวั แต่เน่ินๆ มิเช่นนนั้ แทนที่จะต้องตายใต้ ฝ่าเท้าพระเอก อาจจะถกู ฆ่าตายด้วยมือของภตู ผีปีศาจจากไหนก็ไม่รู้เสีย ก่อนที่งานจะสำ� เร็จ ลว่ั ปิงเหอยงั อยขู่ ้างนอก เสนิ่ ชงิ ชวิ ไมก่ ล้าคลายการระวงั ปอ้ งกนั คอย จบั ตาดทู กุ ความเคลอื่ นไหวมาตลอดทาง ขณะเดยี วกนั ก็รือ้ ข้าวของในรถม้า ให้วนุ่ ไปหมด ในรถไมว่ า่ อะไรกม็ พี ร้อมสรรพ ครัน้ เสน่ิ ชงิ ชวิ งดั ชดุ ถ้วยชาออก มาได้ห้าหกชดุ ก็ถงึ กบั พดู ไมอ่ อกไปพกั หนงึ่ ขีห้ มขู ีห้ มาชาตทิ ่ีแล้วเขาก็ถือวา่ เป็นพวกเศรษฐีรุ่นสองคนหนงึ่ แตย่ งั ไมเ่ คยทำ� ตวั พถิ ีพถิ นั เร่ืองมากเชน่ นีเ้ลย เวลานีเ้ องเสียงหวั เราะครืนดงั มาจากนอกรถม้า เขากวาดสายตา มองออกไปข้างนอก ลวั่ ปิงเหอถกู ทิง้ อย่ทู ้ายขบวนคนเดียว เดินบ้างวิ่งบ้าง บางคราก็มี 22 เกอในท่ีนีค้ ือเสน่ิ ชิงชิวเรียกตวั เองวา่ พ่ีชาย หรืออารมณ์ประมาณวา่ เฮีย

ม้าปว้ นเปีย้ นรอบตวั เขา จงใจท�ำฝ่นุ ฟงุ้ ใส่ ท�ำเอาเขาเลอะเทอะเปรอะเปือ้ น 53 ไปทงั้ ตวั เสน่ิ ชิงชิวก�ำพดั ด้ามจิว้ แนน่ อยา่ งอดรนทนไมไ่ หว คนั ไม้คนั มือยิบๆ น่ีเป็นแค่นิยายเรื่องหน่ึง ตัวละครทุกตัวล้วนถูกสร้ างขึน้ จาก จินตนาการ ว่ากนั ตามเหตผุ ลแล้ว เส่ินชิงชิวเข้าใจความจริงข้อนีอ้ ย่างชดั แจ้ง ทวา่ ...ต้องมาเห็นตวั ละครถกู กลนั่ แกล้งตอ่ หน้าตอ่ ตาจะจะแบบนี ้ จะ ไมใ่ ห้เขาไมร่ ู้สกึ รู้สาอะไรเลยก็ไร้เหตผุ ลเกินไปแล้ว หลงั ห้ามปรามหลายครัง้ ไมเ่ ป็นผล ในที่สดุ หนิงองิ องิ คอ่ ยรู้ตวั วา่ การ เข้าไปชว่ ยยงุ่ ของเธอรังแตจ่ ะได้ผลตรงกนั ข้าม จงึ รีบกระต้นุ ม้ามาเทยี บรถม้า ร้องบอกอาจารย์วา่ “ซือจนุ ! ทา่ นดพู วกศษิ ย์พี่สเิ จ้าคะ” เสนิ่ ชิงชิวได้ความคดิ อยา่ งหนง่ึ ขนึ ้ แตไ่ มแ่ สดงอาการออกมา กลา่ ว ด้วยเสยี งราบเรียบไร้อารมณ์วา่ “พวกเขาท�ำอะไร” นำ� ้ เสยี งของหนงิ องิ องิ เจอื ความน้อยอกน้อยใจ กลา่ วอยา่ งไมย่ นิ ยอม วา่ “พวกเขารังแกคนเชน่ นี ท้ า่ นกไ็ มว่ า่ กลา่ วพวกเขา ขนื เป็นเชน่ นตี ้ อ่ ไป ศษิ ย์ ท่ีทา่ นสอนจะกลายเป็นกระไรเลา่ ” น่ีถือเป็นการฟอ้ งกนั ซง่ึ ๆ หน้า แตห่ มิงฟานกบั พวกหาได้รู้สกึ กดดนั ไม่ ความท่ีการกระท�ำเหลา่ นีเ้สน่ิ ชิงชิวล้วนแอบเหน็ ชอบโดยดษุ ณีมาตลอด พวกเขาเลยคิดว่ายิ่งรังแกลวั่ ปิงเหอหนกั ข้อขึน้ เท่าไร ซือจุนย่ิงชอบใจขึน้ เทา่ นนั้ ไหนเลยจะยอมเก็บอาการ หมงิ ฟานกระหยม่ิ ใจเป็นท่ีสดุ วนั นนั้ บาดแผลที่หลงั เขาเป็นฝีมือของ ลวั่ ปิงเหอแนน่ อน บงั อาจเอาวชิ ามารท่ีเรียนจากไหนไมร่ ู้มาท�ำร้ายคน แตว่ นั นีซ้ ือจนุ อยทู่ ี่นี่ด้วย มนั ต้องถกู ก�ำราบเป็นแน่ เสนิ่ ชิงชิวท�ำเสียง “อืม” จากนนั้ กลา่ ววา่ “ลว่ั ปิงเหอ เจ้ามาน่ี” ลวั่ ปิงเหอสีหน้าราบเรียบอยา่ งชินชา เขาตอบวา่ “ขอรับ” แล้วเดิน ขนึ ้ หน้า

ตอนแรกทกุ คนยงั นกึ ยินดีในคราเคราะห์ของผ้อู ่ืน เข้าใจวา่ ที่ซือจนุ เรียกลวั่ ปิงเหอไปใกล้ ก็เพ่ือจะดึงหอู บรมเป็นแน่ ที่ไหนได้ ครู่ต่อมาแทบ หงายหลงั ขาชีฟ้ า้ ไปตามๆ กนั ! เสนิ่ ชิงชิวใช้พดั ด้ามจิว้ เลกิ มา่ นรถขนึ ้ ท�ำหน้าเชิดใสล่ ว่ั ปิงเหออยา่ ง ยโสโอหงั แล้วบ้ยุ สายตาเข้ามาในรถม้า แม้ไมพ่ ดู อะไร แตค่ วามหมายของ การกระท�ำนีก้ ็ชดั เจนจนไมอ่ าจชดั ไปกวา่ นีแ้ ล้ว 54 หนิงอิงอิงร้องอยา่ งดีใจ “อาลว่ั รีบขนึ ้ รถเร็ว ซือจนุ ให้เจ้าโดยสารรถ คนั เดียวกบั ทา่ น”　 ฟา้ ! ผา่ ! กลาง! แดด! เปรีย้ ง! ถ้าไมท่ ราบวา่ ซอื จนุ ได้ฌานระดบั จนิ ตนั มาหลายปีแล้ว หมงิ ฟานกบั พวกจะต้องเข้าใจวา่ เสนิ่ ชิงชิวถกู ผีสงิ แน!่ ลว่ั ปิงเหอเองก็ตกตะลงึ ไปเชน่ กนั แตเ่ ขาตงั้ ตวั ได้เร็ว ไมล่ งั เลให้มาก ความตอบไปวา่ “ขอบพระคณุ ซือจนุ ขอรับ” พอขึน้ รถม้าได้ก็น่ังตัวตรงแน่วสงบเสง่ียมอยู่ท่ีมุมรถ เม่ือน่ังลง เรียบร้อยก็พยายามเก็บมือเท้าให้มากที่สดุ เหมือนกลวั ว่าชดุ ผ้าขีร้ ิว้ ปปุ ะ ของตวั เองจะท�ำให้รถสกปรก ระบบ『ขอเตือน...』 เสน่ิ ชิงชิวกลา่ ววา่ “ขอปฏิเสธการเตือน ผมไม่ได้ OOC เลยนะ” ระบบ『‘เสิ่นชิงชิว’ ไม่มีทางกระท�ำการท่ีช่วยลว่ั ปิงเหอพ้นจาก ความลำ� บากเชน่ นี ้』 『ค�ำตดั สนิ ：ระดบั การ OOC =100%』 เส่ินชิงชิวกล่าวว่า “คุณไม่เคยศึกษาให้ดีเลยสินะว่าจิตใจของตวั ละครนีซ้ บั ซ้อนแค่ไหน หากเพียงเพือ่ ช่วยลวั่ ปิ งเหอใหพ้ น้ จากความล�ำบาก แนน่ อนวา่ ยอ่ มเป็นไปไมไ่ ด้ แตต่ อนนีเ้ ปา้ หมายของผมคือเพือ่ ไม่ใหห้ นิงอิงอิง ผิดหวงั ในตวั ซือจนุ หนิงอิงอิงเป็นศิษย์ทีผ่ มเอ็นดูทีส่ ดุ นะ เธอขอร้องผมทงั้ ที

ผมจะท�ำใหเ้ ธอเสียแรงเปล่าไดอ้ ย่างไร” 55 ระบบ『……』 เสน่ิ ชิงชิว “การกระท�ำของผมจึงถือว่าสอดคลอ้ งเป็นเหตเุ ป็นผลกบั บท ‘เส่ินชิงชิว’ อย่างสมบูรณ์ ค�ำเตือนถือเป็นโมฆะ!” หลงั จากปฏสิ มั พนั ธ์กบั ระบบในชว่ งหลายวนั มานี ้เขาคอ่ ยๆ คลำ� เจอ เคลด็ ลบั บ้างแล้ว ระบบแม้มีกฎเกณฑ์ แตไ่ มใ่ ชก่ ฎตายตวั ในเม่ือกฎเป็นสง่ิ ที่ดนิ ้ ได้ เชน่ นนั้ ก็ยงั มีชอ่ งทางให้ตอ่ รอง จริงดงั คาด ตอนนีร้ ะบบคดิ หาข้ออ้างมาหกั แต้มเขาไมไ่ ด้ ศกึ ยกแรก เสน่ิ ชิงชิวเป็นฝ่ายชนะ เขาสะใจจนเผลอหวั เราะออกมา คราแรกลว่ั ปิงเหอเหน็ เขานงั่ หลบั ตาทำ� สมาธิเงียบๆ อยใู่ นรถราวกบั เข้าฌานไปแล้ว จๆู่ พลนั ได้ยินเสยี งเขาหวั เราะออกมา จงึ ลอบช�ำเลืองมอง อยา่ งอดใจไมอ่ ยู่ พดู กนั ตามจริง หากบอกวา่ ลวั่ ปิงเหอไมป่ ระหลาดใจก็เทา่ กบั โกหก ถึงเขาจะเคารพเส่ินชิงชิวอย่างย่ิงยวด ทว่าซือจนุ ปฏิบตั ิตอ่ เขาเช่นไร มอง เขาอยา่ งไร เขายอ่ มกระจา่ งแก่ใจ ก่อนหน้านีล้ วั่ ปิงเหอยงั เข้าใจวา่ ที่ซือจนุ เรียกเขาขนึ ้ รถ ต้องมีอะไรที่ เลวร้ายมากกวา่ รออยเู่ ป็นแน่ จงึ เตรียมใจเอาไว้แล้ว ใครจะรู้ วา่ ซือจนุ หาได้ สนใจเขาสกั นิดไม่ กลบั เอาแตน่ ง่ั ท�ำสมาธิเสียอยา่ งนนั้ ลวั่ ปิงเหอคิดในใจ ดเู หมือนวา่ ตนจะไม่เคยมองเสิ่นชิงชิวอย่างใกล้ ชิดและพินิจพิเคราะห์เชน่ นีม้ าก่อน　 ในด้านรูปลกั ษณ์หน้าตาของเส่ินชิงชิวคงไม่ต้องพดู อะไรมาก อาจ ไม่ถึงขนั้ เป็นชายรูปงามอนั ดบั หนง่ึ แตก่ ็ถือวา่ หน้าตาดีชนิดที่ย่ิงดยู ่ิงเจริญ สายตา เสยี ้ วหน้าด้านข้างราวกบั ถกู ลำ� ธารในหบุ เขาเจียระไนออกมา หาก มิได้ท�ำหน้าตาเยน็ ชา จะดอู อ่ นโยนและสดใสยิ่งนกั เสิ่นชิงชิวลืมตาขึน้ เห็นลว่ั ปิงเหอก�ำลงั จ้องมองตนอยู่ พระเอกใน

อนาคตผ้เู ป็นเจ้าของค�ำบรรยาย ‘สองตาด�ำขลบั เป็นประกายดจุ ดารา ย้ิม นอ้ ยๆ เห็นไรฟนั ทา่ ทางสภุ าพออ่ นโยน’ เวลานพี ้ อมองเหน็ เค้าขนึ ้ มาบ้างแล้ว ลว่ั ปิงเหอถกู เขาจบั ได้วา่ ก�ำลงั จ้องมอง ขณะไมร่ ู้วา่ ควรท�ำอยา่ งไรดี เสน่ิ ชิงชิวก็สง่ ยิม้ มาให้ เป็นการยมิ ้ ออกมาโดยไมร่ ู้ตวั ลวั่ ปิงเหอราวกบั ถกู ยมิ ้ นีท้ มิ่ แทงเข้าไป ทีหนงึ่ รีบเบือนสายตาหนีทนั ที กลบั ย่ิงกระอกั กระอว่ นเข้าไปใหญ่ บอกไม่ 56 ถกู วา่ รู้สกึ อยา่ งไรกนั แน่ แตเ่ พียงไมน่ านเสน่ิ ชิงชิวก็ยิม้ ไมอ่ อก ระบบประกาศ 『ละเมดิ กฎ：OOC หกั คา่ B 5 แต้ม คา่ B ปัจจบุ นั เป็น 165』 เสนิ่ ชิงชิว “แค่ยิ้มก็ตอ้ งหกั แตม้ ดว้ ยเรอะ” ระบบให้เหตผุ ลวา่ 『OOC ก็คือ OOC』