คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป9

คณุ หลงอยา่ หยงิ่ ยโส เกนิ ไป 9



การสนทนาของคนสองคน ดูเหมือนจะเป็นคนคนเดียวกนั แต่ท่าน เชียวเพียงฝ่ ายเดียวท่ีคิดวา่ แอนน่าเป็นลว่ั หาน แค่ผู้ หญิงคนน้ียงั ไม่ สามารถรับรู้ไดถ้ ึงคาพดู ที่ลึกซ้ึง ซ่อนความอบอุ่นเอาไว้ ท้งั หมดน้ี เพือ่ เธอคนเดียว แอนน่าเบะปาก “ในใจคิดถึงภรรยาของคุณ ตอนน้ีคุณ กลบั มาบอก ความในใจกบั ฉนั คุณหลงมีรักแบบเพ่ือนร่วม Tan เธอเอนหลงั พิง โซฟา เม่ือก้ีเกือบโดนเขาลากแลว้ ตอนน้ี คร่ึงท่อน โดนหอ้ ยไวท้ ่ีมุมโซฟา คือถา้ ไม่พลาดนิดหน่ึงกจ็ ะ ตกได้ และยงั ตก ลงไปพอดีกบั ขาใหญ่ๆ ท่ีกาลงั นง่ั ยองๆ อยู่ ของเขา นงั่ ยองๆ ต้งั นาน นึกไม่ถึงวา่ ขาของเขาไม่ชา? ภรรยาท่ีหายไปของ หลงเชียว ตอนน้ีไดม้ าอยตู่ รงหนา้ แลว้ เขามองอะไรกว็ า่ ดีไปหมด อากาศยงั หวานเลย เอ่อ ไม่สิ ปนๆ กนั ไป อากาศที่มีกลิ่นกหุ ลาบฉุน!

“ใช่ ฉนั ไม่เพียงแคร่ ักแบบเพอื่ นร่วมโลก แถมยงั ตกหลุม รักคนง่าย อีก ไม่เพยี งแคต่ กหลุมรักคนง่าย และยงั ซอบไปรัก คนอ่ืนอีกดว้ ย เมื่อก้ีคุณกไ็ ดย้ นิ แลว้ วา่ ฉนั อยากจะเป็นผชู้ าย ของเธอ” เอย๊ ! น้าเสียงอนั ธพาลแบบน้ีเป็นอะไรท่ีเกินดา้ นมาก คิด วา่ ตวั เอง เป็นฮ่องเตเ้ ลือกนางสนม? แอนน่าไม่มีทางเชื่อเดด็ ขาด แต่วา่ เธอกไ็ ม่ไดร้ ีบร้อนที่จะ โกรธเขา สองคนราไทเกก๊ ไปมา “แทท้ ่ีจริง คุณหลงเป็นเจา้ นายที่หนกั แน่น ในความรัก ในใจยงั มีแต่ภรรยาท่ีเสียชีวติ ไปแลว้ ในบา้ นกเ็ ล้ียงคน ไวเ้ ฝ้าฉนั ขา้ งนอกกย็ งั ดา้ นนอกมี สาวสวยรอใส่ชุดแต่งงานของคุณ อย”ู่ หลงเชียวฟังคาพูดถากถางของเธอดว้ ยความเพลิดเพลิน หูเขากลบั รู้สึกเหมือนลมในฤดูใบไมผ้ ลิพดั ผา่ นอยา่ งสบายหู น่ีกค็ ือลวั่ ลว่ั ! ราว กบั ผหู้ ญิงที่ลงมาจากสวรรคอ์ ีกคร้ัง! ไดย้ นิ เพยี งแคเ่ สียงของเธอ ทานเซียวกร็ ู้สึกวา่ ไม่มีอะไรจะ ท่าใหม้ ี ความสุขไปมากกวา่ น้ีแลว้

เขาวางมือลงวางโซฟา เลือดไม่หมุนเวยี น ขาซาแลว้ “ใช่ แลว้ คุณ อ่านวรรณกรรมจีนมากเ็ ยอะ อาจจะเคยเห็น ประโยคน้ี มือสองมือ ตอ้ งจบั ไว้ มือสองมือตอ้ งแขง็ แกร่ง” แอนน่าเบะปาก “อ่อ? ดงั น้นั งานหม้นั คุณกบั คุณโม่ยงั คง นบั ใช่ ไหม?” ท่านเชียวยกคิ้ว ยมิ้ ดว้ ยความรักและผกู พนั ”คาน้ี ฉนั ดูเหมือนวา่ คุณ กาลงั หึงฉนั อยใู่ ช่หรือไม่?” แอนน่าไม่ไดว้ า่ ใช่ไหม เงยคางเลก็ นอ้ ย บวั เลก็ ๆ ท่ี บอบบางจะ แสดงมุมแหลมคมจากน้าเหมือนดวงตาของ พระจนั ทร์ยมิ้ “ง้นั ความสามารถในการเขา้ ใจของคุณกค็ งจะ แยม่ าก” หลงเชียวขยบั เขา้ ไปนงั่ ใกลๆ้ แอนน่า ผอ่ นคลายหวั เข่า ก็ เพอ่ื ท่ีจะ ไดใ้ กลช้ ิดกบั เธอ “คุณล่ะ? เม่ือไหร่จะยกเลิกงาน หม้นั กบั ผชู้ ายแบบ น้นั ของคุณ” หะ? ท่านเขียวใหค้ าจากดั ความกบั เควนิ เหอเหอ แอนน่ากลบั เสพ สุขอยอู่ ยา่ งน้นั พดู ง่ายๆ กค็ ือ ชอบถก

เถียงทะเลาะกนั กบั หลงเชียว เธอรู้สึกมนั สนุกดี เขาคือผชู้ ายท่ีฉนั จะแต่งงานดว้ ย ทาไมตอ้ งถอนหม้นั ดว้ ย? หลง เช่ียว คุณคิดวา่ ท่ีคุณกาลงั ทาน้นั มนั จะทาใหฉ้ นั เปลี่ยนใจไดเ้ หรอ? หยดุ ใสช่ือสักท่ีจะไดไ้ หม? โตๆ กนั แลว้ นะ โง่หรือเปล่า? เธอจะแต่งงานกบั เควนิ นะ ลางสงั หรณ์บอก ผชู้ ายแบบเควินเท่าน้นั ถึงจะเหมาะท่ีจะใชช้ ีวติ ดว้ ย หลงเชียว อ่ะเหรอ มีออร่ามากเกินไป แถมยงั ฐานะดีเกินไปอีก หลงเชียวเกี่ยวเส้นผมของเธอวนไปหน่ึงรอบ ลบู ผมที่ เหมือนเส้น ไหมผา่ นระหวา่ งซอกนิ้ว “เช่ือฉนั ตอ้ งมีสกั วนั ไม่ ง้นั กร็ อเวลาเธอ ถอนหม้นั บอกฉนั สกั คา ฉนั กจ็ ะถอนหม้นั เหมือนกนั เม่ือเทียบกบั การสู้คนเดียวน้นั ฉนั ชอบการมี ความสุขท้งั คูม่ ากกวา่ ” ตอนน้ีเขากส็ ามารถท่ีจะมน่ั ใจในสถานะของแอนน่า แต่ ทางโม่หรู เฟยแคห่ ม้นั เท่าน้นั แคแ่ หวนหม้นั เขายงั ไม่ใหเ้ ลย อยา่ งดีกแ็ คเ่ ป็น ตอนนึงท่ีเขาเผยหนา้ ออกมาในพิธี ยง่ิ ไป กวา่ น้นั ไม่ถึงสองนาทีเขาก็ จากไปแลว้

ในวนั น้ี เขายงั คงจ่าสิ่งที่พูดไวต้ อนท่ีจากไปได้ “ละครท่ี พวกคุณ กากบั จะชวนฉนั ไปเป็นดารารับเชิญ? อยา่ งง้นั ฉนั ขอบอกพวกคุณ เลยนะ รายการการแสดงวนั น้ี เขาจะไดร้ ับ ผลอะไรยงั ไง ฉนั กไ็ ม่รู้ นะ” เขาเดินจากไป โดยทิ้งโม่หรูเฟยที่สวมชุดเดรสและผใู้ หญ่ ของ ตระกลู หลงและตระกลู โม่อีกดว้ ย เหอะ! เร่ืองแบบน้ี เขายงั จะมาบรรยายแบบน้ีอีกเหรอ? แอนน่า มองเขา ยมิ้ แลว้ “คุณหลง คุณจาคนผดิ แลว้ ค่ะ ไม่ตอ้ งถูกนะ คะ เวลาเดินออก จากประตูกอ็ ยา่ ไปเดินผดิ ทางอีกนะ” มือขาวๆ ของเธอโบกเบาๆ เหมือนกบั นายหญิงกาลงั ส่ง ไม่ตอ้ งสงสยั วา่ ทาไม แอนน่าสุขมุ ฉลาด มีไหวพริบกวา่ ลั่ ตอ้ งสงสยั วา่ ทาไมตอนน้ีท่านเซียวถึงชอบแอนน่า ลวั่ หาน ถูกเพมิ่ เขา้ มายงั ความสงบของแอนน่า

“สบายใจได้ เดินผิดทางแลว้ ยงั ไง? เดินออ้ มหน่ึงรอบโลก ฉนั กย็ งั กลบั มาที่นี่ได”้ มาหาคุณ แอนน่าไม่คุน้ ชินกบั ความรู้สึกลึกซ้ึงของหลงเชียวในวนั น้ี เลย รู้สึก ทนไม่ไหวแลว้ รู้สึกวา่ มนั ทา้ ทายความอดทนของ หวั ใจเธอมากๆ เลย โชคดีที่วา่ ตอนเธอกาลงั คิดหาวิธีที่จะหยดุ สงครามลอ้ ยงั ไงดี โทรศพั ทข์ องเขากด็ งั ข้ึนมาพอดี มองเห็นเบอร์ท่ีโทรเขา้ มา ท่านเซียวกต็ ดั สายทนั ที “ท่าไมนะ? ไม่รับโทรศพั ทเ์ หรอ?” เธอจงใจยมิ้ แบบไม่ใส่ใจ ในฐานะที่เป็นคนนอก ไม่ใช่ เรื่องของ ตวั เอง ท่านเขียวขมวดคิ้ว “ผหู้ ญิงคนเดียวที่ทาใหค้ ุณทึงได”้ อยา่ งง้ี กค็ ง เป็น โม่หรูเฟยแลว้ แหละ

โทรศพั ทด์ งั รอบที่สองแลว้ คร้ังน้ี ไม่ตอ้ งรอหลงเชียวกด วาง เธอรีบ ควา้ โทรศพั ทม์ าเลย เธอยมิ้ แลว้ พดู วา่ “วา่ ท่ีเจา้ สาวโทรมากต็ อ้ งรับ นะ คุณจีบฉนั ไม่ติด กอ็ ยา่ ละทิ้งทางน้นั เลย ถึงเวลาที่อยากร้องไห้ จะหาซบไหล่ใครกไ็ ม่มี” นิ้วมือกข็ องเธอกก็ ดไปท่ีป่ ุมรับสาย ยกโทรศพั ทแ์ นบไปที่ ขา้ งหู ของเขา ยกข้ึนมาใหด้ ว้ ยความใจดีและอารมณ์ท่ีดี “อึม” “ยงุ่ อย”ู่ “วนั น้ี? มองดูท่ีนาฬิกาขอ้ มือ “โอเค” ยงั จะมีการคุยโทรศพั ทท์ ี่ส้นั กวา่ น้ีไหม? อยา่ งนอ้ ยแอนน่า กไ็ ม่เคย เห็นมาก่อน สรุปสายตดั ไปแลว้

เชียวไม่ใช่คนเล่ียนๆ กบั แอนน่าน้นั กไ็ ม่สามารถใช้ กลยทุ ธท์ ่ีรวบ รัดน้ีไดส้ าเร็จ ดงั น้นั ท่านเชียวกย็ นื อยา่ งเขม้ งวด ฉนั มีธุระขา้ งนอก นิดหน่อย คุณอยบู่ า้ นกด็ ูแลตวั เองให้ ดีนะ แอนน่ากลนั่ ไม่อยู่ ขาจนไหล่สนั่ “ระบบความปลอดภยั ใน บา้ นคุณ หลงดีขนาดน้ี จะมีอะไรน่าห่วงอีกคะ?” หลงเชียวบีบด้งั ของเธออยา่ งไร้ยางอายดว้ ยนิ้วยาวๆ ทาทางแบบน้ี คือสุดจริงๆ แต่ความรู้สึกท่ีเขาสมั ผสั ไดน้ ้นั แตกต่างจากตอนท่ี บีบลวั่ หานนิดหน่อย จมูกของแอนน่าตรง มาก หน่ึงในหวั ใจ การ ทาศลั ยกรรมของเธอประสบความ สาเร็จอยา่ งมาก! “ถึงกรงทองจะปลอดภยั แคไ่ หน กข็ งั หมาป่ าท่ีมีความ ทะเยอทะยาน ไม่ได”้ ยงั คงคิดถึงหมาป่ าตาขาวของเธอ? ความจาดีจริงๆ แอนน่าใชส้ องมือหยบิ หนงั สือมาอีกคร้ัง กมั หนา้ พลิก หนงั สือ “ขอใหเ้ ตทของคุณหลงราบรื่น หวานชื่นและมีความ สุขนะคะ! ” ร่างสูงใหญ่ของท่านเชียวยนื พิงแสงไฟเงาหล่อ ในท่ีมืดๆ กก็ ม้ ลงมา

ใกลๆ้ “คุณหนูแอนน่ามีความสุขในการ อ่านหนงั สือนะ หาความรู้ เพิม่ เยอะๆ” ในเวลาเดียวกนั นิ้วยาวๆ ของเขากห็ ยบิ หนงั สือที่ แอนน่า ถือกลบั หวั ใหอ้ ยใู่ นดา้ นปกติ แอนน่า: “.” ขายหนา้ มาก ชายผสู้ วมชุดสูทสีดาอนั สง่าเดินออกไป ดึงเสน่ห์ความ เป็นผชู้ าย ออกมา แต่กลบั กา้ วห่างออกไปไกลเร่ือยๆ ทาให้ มนั สลกั อยทู่ ่ีแอน น่าแบบลึกซ้ึงมาก นิ้วมือเขากค็ ่อยๆ แตะท่ีริมฝี ปากของเธอ ปากของเขา ราวกบั ไวน์ที่มีกลิ่นหอมนุ่มนวลเตม็ ไปดว้ ย ความ แขง็ แกร่ง คร้ังน้ีเธอรู้สึกวา่ แกม้ สองขา้ งของเธอร้อน ผา่ ว ส่ายหวั หลบั ตา หยดุ คิด

เป็นไปไม่ได้ หลงเชียวตอ้ งลอ้ เล่นแน่ๆ! ฉนั โดที่อเมริกา และทุกคน รอบตวั ฉนั พิสูจนไ์ ด!้ ภรรยาที่เสียไปแลว้ ของหลง เชียว? เกินไปแลว้ ! คิดวา่ จะฆ่าเวลาเบื่อๆ ไปถึงเวลาอาหารเยน็ แต่ไม่คิดเลย วา่ ถึงเวลา หกโมง โทรศพั ทก์ ด็ งั ข้ึนมา เบอร์แปลกจีนโทรมาแต่ท่ีน่ีเป็นเขตโตเกียว ถึงแมไ้ ม่รู้วา่ คนท่ีโทร มาเป็นใคร แต่ดูจากเลขทา้ ยเบอร์โทรแลว้ มีเลข แปดและหก เท่าน้ีก็ พอจะบ่งบอกถึงฐานะทางสงั คมของ เจา้ ของเบอร์แลว้ ความรู้สึกแรกคือคิดวา่ เป็นทางโรงพยาบาลโทรมา เวลา น้ีถา้ ไม่มี อะไรผดิ พลาดนะ ถงั จิ้นเหยยี นกค็ งกาลงั นงั่ เครื่อง เพื่อกลบั ประเทศ ละ ยากนะที่โรงพยาบาลจะมีธุระตอ้ งติดต่อ กบั เธอ 4 – ใครคะ?” แอนน่าลองถามไปหน่ึงประโยค รอฟังฝ่ ายตรงขา้ มตอบกลบั มา อยา่ งเงียบๆ

เกินคาดมาก ฟังเสียงจากทางน้นั คือเป็นเสียงผชู้ าย หวั เราะ สามส่วน เหมือนวา่ รู้จกั เป็นอยา่ งดี สามส่วนเหมือน วา่ จะไม่ดี ส่วนที่เหลือก็ คือตดั ออกไป เธอรู้ทนั ทีวา่ เจา้ ของเสียงคือใคร เกาจึงอาน “คุณหนูแอนน่า รับโทรศพั ทผ์ ม ไม่รู้วา่ คุณรู้สึกเซอร์ไพรส์ หรือ เปล่า?” ตอนน้นั ผชู้ ายคนน้นั กย็ งั คงหวั เราเบาๆ ค่อน ขา้ งอารมณ์ดี เลยทีเดียวล่ะ แต่แอนน่าไม่ไดร้ ู้สึกวา่ มนั น่าสนใจอยา่ งที่เขาคิด ตรงๆ เลยนะ “คุณ เกา ไม่ทราบวา่ มีธุระอะไรคะ? ถา้ จะมาพดู แบบ คร้ังท่ีแลว้ คุณกด วางซะตอนน้ีจะดีกวา่ ” “อยา่ รีบร้อนส่ิคุณหนูแอนน่า วนั น้ีฉนั เชิญคุณเป็นพิเศษ และหวงั วา่ คุณจะไมท่ าใหฉ้ นั เสียหนา้ นะ เชิญดว้ ยความ จริงใจ รับรองไมม่ ี ความคิดอ่ืนแอบแฝงแน่นอน”

เกาจิงอานพดู ไปกเ็ ร่ิมไม่ขาแลว้ สุภาพและยงั อ่อนนอ้ ม ถ่อมตนดว้ ย แมแ้ ต่ความเยอ่ หยง่ิ การดูถูกเหยยี ดหยาม ผคู้ นท้งั หมดน้ีถูกถอดออก หมดแลว้ เหลือความชายแสนถ่อมตวั แอนขมวดเชิญทาไม เปิ ดประตูเซราติ เดินวิลล่าอาคาร หลกั กา้ วบนั ได เหนือออก แบบ เรียกมารยาท คุณหนูแอนที่แลว้ คุณ รู้สึกเสียใจจริงขอโทษดว้ ย ตวั เอง หวงั โอกาส แอนแหยเพลยบ์ อยเปลี่ยนแลว้ เลยเป็นฝ่ ายขอโทษก่อนเธอเชื่อหรือ เชื่อ ขอโทษเหรอจาเป็นแลว้ แคอ่ ยา่ เกิดเร่ือง แบบพอคุณเกา ธุระแลว้ ฉนั ขอวางพดู อยแู่ อนอยากวางสายแลว้ วางสายได้ แต่คุณเปิ ดประตูใหก้ ่อนมอ่ะ อ่อ สายตาลอยไปที่ประตูบานคู่ แอนน่าลุกข้ึน เกาจึงอานเกม น่ีไม่ง่าย อยา่ งที่คิด แทจ้ ริงแลว้ จอแสดงผลเห็นเกาจิงอานยนื ตรงๆ อยทู่ ่ี

บนั ได ในภาพแสดงความเห็นถึงความหล่อเหลา ไม่ธรรมดาแต่กลบั มีใบหนา้ ท่ีอนั ธพาล คุณมาท่าอะไรท่ีน่ี? คุณหนูแอนน่า มีหลกั การไหนท่ีรับแขกขา้ มประตูบา้ ง? อยา่ งนอ้ ยก็ ควรเปิ ดประตูนะ? ฉนั ขบั รถมาเป็นชว่ั โมงกวา่ จะ ถึงที่น่ี ไม่ใหฉ้ นั กินน้าสกั หน่อยเหรอ? แอนน่าขมวดคิ้ว ไม่ไดค้ ิดอะไรพร้อมเบะมุมปาก เกาจิง อานกาลงั จะเล่นกลอะไรกนั แน่? เปิ ดประตู แอนน่าวางโทรศพั ทล์ ง แลว้ กพ็ ิจารณาเกาจิ้ง อาน “เรื่อง อะไรพูดมา?” เกาจิงอานมองเขา้ ไปขา้ งใน ริมฝีปากบางๆ ยมิ้ แบบข้ีเล่น “หลงเชียว ไม่อยบู่ า้ น ง้นั ฉนั ไม่เขา้ ไปแลว้ ล่ะ ไม่ง้นั หญิง หมา้ ยกบั ผชู้ ายพดู ออกไปมนั จะไม่มีผลไม่ดีต่อซื่อเสียงของ คุณหนูแอนน่า แบบน้ี คุณหนูแอนน่าพอจะเดินไปที่รถของผม ไดห้ รือไม่ ผมมีเรื่องจะพดู กบั คุณ”

แอนน่ากอดอกและยมิ้ อ่อนๆ “เขา้ บา้ นดูไม่เหมาะสม? แลว้ ข้ึนไป บนรถนี่เหมาะสมเหรอ? ง้นั กค็ ุยกนั ตรง น้ีแหละ” เกาจิงอานยมิ้ แบบลาบากใจ “พดู ความจริงเลยแลว้ กนั ผมอยากชวน คุณหนูแอนน่าข้ึนรถ ดูอะไรบางอยา่ ง ฉนั รับรอง คุณไม่ผดิ หวงั แน่นอน และผมกจ็ ะไม่ทาอะไรไม่ดีกบั คุณเดด็ ขาด” เกาจิงอานชูสองนิ้วพร้อมสาบานอยา่ งต้งั ใจ แอนน่ากาลงั สบั สนในใจ “คุณเกา หลอกฉนั มนั กไ็ ม่ไดม้ ี อะไรดีกบั คุณเลยนะ”

ตอนที่ 211 ไม่ร่วมโต๊ะเขาว่ามนั แออดั เขาเปิ ดประตูรถใหแ้ อนน่านง่ั ตรงท่ีนงั่ ขา้ งคนขบั เกาจึงอาน เดิน ออ้ มไปฝั่งตรงขา้ มแลว้ ข้ึนรถปิ ดประตูรถ “ดึกคึก” “คุณชายเกาลีคุณจะทาอะไร?” แอนน่าดึงประตูรถอยา่ ง ระแวง ประตูถูกลอ็ คตายและไม่สามารถเปิ ดได้ เกาจิงอานหวั เราะเบา ๆ ดวงตาใตค้ ิว้ ดาหนาของเขา นอกจากจะมี เลศนยั แลว้ ยงั ดีท่ียงั พอเห็นความจริงจงั อยบู่ า้ ง “คุณแอนน่าผมอยาก ชวนคุณมาทานอาหารค่าดว้ ย นี่มนั ไม่ ง่ายเลยจริงๆนะครับ ถา้ ผมไม่ ใชก้ ลเลก็ ๆ นอ้ ย ๆ คุณคงจะไม่ ข้ึนรถผมดว้ ยซ้าใช่ม้ยั ?” ท่ี! แอนน่าหวั เราะเยาะ “น้ีคุณพยายามขนาดน้ี กเ็ พ่อื จะชวน ฉนั ไปทาน อาหารเยน็ ง้นั เหรอ” “แน่นอนวา่ ไม่ใช่ ชวนคุณไปทานอาหารค่าเป็นแค่ข้นั ตอน แรก” เขายกั ไหล่และสตาร์ทรถ “จุดประสงคข์ องผมคือจีบ คุณ แน่นอนวา่ คุณดูออก ผม

“แน่นอนวา่ ไม่ใช่ ชวนคุณไปทานอาหารค่าเป็นแค่ ข้นั ตอนแรก” เขายกั ไหล่และสตาร์ทรถ “จุดประสงค์ ของผมคือจีบคุณ แน่นอนวา่ คุณดูออก ผมจะขบั รถ แลว้ คุณแอนน่ารัดเขม็ ขดั นิรภยั ของคุณใหด้ ี นะครับ ไม่อยา่ งน้นั ถา้ รถเล้ียวแลว้ คุณไหลมาติดตวั ผม ผมจะ เขา้ ใจ วา่ คุณเป็นคนเร่ิมเขา้ มาหาผมก่อนนะ!” ภายในเวลาไม่ถึงหน่ึงวนั หลงเชียวกส็ ารภาพรัก กบั เธออยา่ ง แปลกๆ เกาจิ่งอานกห็ ลอกชวนเธอไป ทานอาหารเยน็ ดว้ ยกนั หรือ วา่ นี่คือดวงดอกทอ้ ใน ตานาน? แต่ดูเหมือนวา่ กไ็ ม่ไดม้ ีอะไรพิเศษนะ แอนน่ามองไปท่ีหลงั คารถแลว้ แสยะยมิ้ อยา่ งช่วย ไม่ได้ “คุณชาย เกา! คุณนี่มนั วา่ งจริงๆเลยนะคะ!” เกาจึงอานสตาร์ทรถ เงาของรถสีขาวกแ็ วบไปทนั ที “ไม่! ผมยงุ่ มาก แต่เวลาเราจีบคนที่เราชอบ เวลาเป็น สิ่งที่ตอ้ งลงทุน” เกาจิงอานแกลง้ จนแอนน่าหวั เราะออกมา เธอคาด เขม็ ขดั นิรภยั ของ เธอ “คุณชายเกาฉนั มีคู่หม้นั นะคะ อยา่ วา่ แตช่ วนฉนั ไปทานขา้ วเลย ค่ะ แมว้ า่ คุณจะชวน ฉนั ไปดวงจนั ทร์ฉนั จะตอบตกลง”

เกาจิงอานไม่ตอบ แต่มองไปท่ีใบหนา้ ที่สดใสของ แอนน่าและริม ฝีปากของเขากส็ น่ั เขาอยากจะขยบั เขา้ ไปหอมดมหรือจูบสกั คร้ัง! ” มีคนสวยไปเป็นเพ่อื น บินไปไหนกด็ ีไปหมด!” สถานที่ร้านอาหารท่ีนดั ไวอ้ ยไู่ กลเลก็ นอ้ ย เกาจิ่ง อานขบั รถไปหน่ึง ชวั่ โมงเตม็ และในท่ีสุดรถกห็ ยดุ ลง แอนน่าเห็นโลโกท้ ี่ดา้ นนอกร้านอาหารฝรั่งเศสสุด หรูผา่ นทาง กระจกรถ ซ่ึงเป็นร้านอาหารตะวนั ตกระดบั โลกเพียงร้านเดียวใน เกียวโต คนทวั่ ไปไม่สามารถ เขา้ ไปมาไดเ้ ลย แต่แน่นอนวา่ เกาจิง อานเตม็ ใจท่ีจะ ใชจ้ ่ายเงินเพอ่ื จีบสาว “คุณแอนน่าเชิญครับ” เกาจ่ิงอานโนม้ ตวั ลงอยา่ ง สุภาพและทาท่า พายมือเชิญเธอเขา้ มา มีรอยยมิ้ อยู่ บนมุมปากของเขาตลอด ไม่รู้ เหมือนกนั วา่ คน ๆ น้ี อารมณ์ดีมาจากไหน เขาข้ึนลิฟตไ์ ป และมุ่งหนา้ ไปช้นั บนสุด แอนน่ายมิ้ ออกมาเมื่อเธอ เห็นลานกวา้ งที่หรูหราของร้านอาหาร ฝร่ังเศส เธอกอดอกแลว้ ยกั คิว้ เบาๆ น้าเสียงของเธอ เบาหววิ และดูซิว “คุณชายเกาใจป้านะ คะเน่ีย”

ปิ ดร้านเล้ียง สมกบั ท่ีเป็นลูกคนรวย จริงๆ แสงระยบิ ระยบั ของโคมระยา้ คริสตลั ส่องมาท่ีเขา สองคน แอนน่าท่ี ไม่ไดแ้ ตง่ หนา้ และสวมเส้ือผา้ และ รองเทา้ แตะบา้ นๆ กบั เกาจึงอาน ซ่ึงสวมชุดสูทและ รองเทา้ หนงั ทรงตรงเงาวบั มองเขา้ ไปแลว้ เขา สองคน ไม่คอ่ ยเหมือนคู่รักกนั สกั เท่าไหร่ เกาจ่ิงอานยนื เอามือไขวห้ ลงั “เพ่อื ไดเ้ ห็นรอยยมิ้ ของคนสวยแลว้ เสียเงินเท่าไหร่กไ็ ม่เป็นไร” ปากของแอนน่ากระตุกเลก็ นอ้ ย นี่เกาจึงอาน ใช้ ความรู้เท่าท่ีมีในหวั มาจีบสาวหมดแลว้ รึเปล่า? ท้งั สองนงั่ ลงที่หนา้ หนา้ ต่างพาโนรามา ในร้าน อาหารที่ต้งั อยทู่ ี่ช้นั บนสุดของอาคารแลนดม์ าร์คที่สูง ท่ีสุดของเกียวโต กบั เสียง ไวโอลินไพเราะค่อยๆเล่น ลอยไป ลูก โนต้ ลอยเตม็ ไปทุกมุมของ ร้านอาหาร การตกแต่งผนงั ภายในดว้ ยแพลตตินมั่ ท่ีเปล่ง ประกาย มนั สะทอ้ น ใบหนา้ ที่ขาวกระจ่างใสของผู้ หญิงคนน้ี แขนยาวสีเรียบงาย แขน

เส้ือตกไปกองที่ แขนพบั อยา่ งเป็นธรรมชาติและปลายผมกระจาย บน ไหล่ของเธอ เกาจิงอานมองไปท่ีผหู้ ญิงท่ีอยตู่ รงหนา้ อยา่ งละ สายตาไม่ได้ ใจท่ี เตน้ แรงจนไม่สามารถควบคุมมนั ได้ แอนน่าเงยหนา้ ข้ึนและสบตากบั เขา คนหน่ึงรักจน ร้อนรน กบั อีก คนหน่ึงพยายามออกห่างอยา่ งมีสติและสงบ ในท่ีสุดเกาจึงอานกพ็ า่ ย แพต้ ่อความไม่แยแสของเธอ “แอนน่าคุณรู้ไหมวา่ ผหู้ ญิงท่ีสวยและเยน็ ชา จะยง่ิ กระตุน้ ความ ปรารถนาของผชู้ ายใหอ้ ยากจะพิชิต พวกผชู้ ายชอบทา้ ทายอะไรท่ี มนั ยากๆ คุณเป็นแบบน้ี มนั ยง่ิ ทาใหผ้ มหยดุ ตวั เองไม่ได”้ เขา ประสานมือและ วางบนโตะ๊ ใบหนา้ ท่ีหล่อเหลาของเขายมิ้ ออกมา บาง ๆ เตม็ ไปดว้ ยความอยากพิชิต แอนน่าหมุนแกว้ ไวน์แดงที่วา่ งเปล่าเล่นอยา่ งเบ่ือ หน่าย “คุณชายเกา คงไม่รู้วา่ หาเร่ืองใส่ตวั สุดทา้ ยจะ ตายกนั หมดนะคะ “ฮ่า ๆ ๆ ! แอนน่าตอนท่ีคุณขคู่ น คุณน่ารักมากนะ ครับ!”

หลงั จากพดู แกลง้ เสร็จ เกาจิงอานกด็ ีดนิ้วของเขา และเสียงไวโอลิน กเ็ ปลี่ยนไปเป็นเพลงท่ีไพเราะมาก ข้ึน เสียงเพลงท่ีสง่าและเร้าใจ ชายหนุ่มรูปหล่อชาวฝร่ังเศสกา้ วไปตามจงั หวะดนตรี เดินเขน็ รถ อาหารมาจากทางเขา้ อยา่ ง ชา้ ๆ รถอาหารสีเงินขาวางถว้ ยและจานไว้ ตรงกลาง เป็นเคก้ ทีรามิสุรูปดาวที่ดูดี พดู ฝร่ังเศสดว้ ยสาเนียงที่มาตรฐาน แคพ่ ดู ออกมา กด็ ว้ ยไปดว้ ยความ โรแมนติกแบบฝรั่งเศสทนั ที “ท่าน ครับ คุณผหู้ ญิงที่สวยงาม โปรด ใหผ้ มแนะนาอาหาร ในค่าคืนน้ีแก่ท่านสองคนนะครับ” แอนน่านงั่ ไขวห่ า้ งและเขยา่ นิ้วเทา้ ของเธอที่อยใู่ ต้ โต๊ะ มองไปที่เกา จึงอานดว้ ยความไม่แยแส “ฉนั ขอโทษจริงๆนะ คุณชายเกา ฉนั ไม่เขา้ ใจภาษา ฝรั่งเศส ไม่ เขา้ ใจเลยแมแ้ ต่คาเดียว” น้ีเป็นไปไม่ได้ เขาสืบมาแลว้ แอนน่าเช่ียวชาญดา้ น ภาษาฝรั่งเศส และภาษาองั กฤษ แต่เขากใ็ หค้ วามร่วม มือเป็นอยา่ งดี “คุณจะเขา้ ใจ

ไหมไม่สาคญั บทบาท ของผมที่อยตู่ รงน้ีคือการเป็นล่าม พนกั งาน เสิร์ฟและแฟนหนุ่มในอนาคตใหก้ บั คุณ” แอนน่าหวั เราะอยา่ งแดกดนั “ดูเหมือนวา่ ฉนั จะอยู่ ทานอาหารม้ือน้ี ไม่ไดซ้ ะแลว้ ” หลงั พดู จบ เธอกผ็ ลกั เกา้ อ้ีออกและกาลงั จะลุกข้ึน เกาจิงอานกร็ ีบ เอ้ือมมือไปหา้ มเธอ “โอเค! โอเค เรา ค่อยเป็นค่อยไปกนั ” พอ่ ครัวแนะนาเวลารับประทานอาหาร แอนน่าเห็น นาฬิกาของเธอช้ี ไปท่ีแปดโมง หลงเชียวกลบั บา้ นแลว้ ไม่รู้หรือวา่ เธอไม่อย?ู่ เธอขมวดคิ้วแลว้ ส่งขอ้ ความถึงหลงเช่ียว “คืนน้ีฉนั ออกไปขา้ งนอก ไม่กินขา้ วที่บา้ น” ขณะน้ี ช้นั ล่างของร้านอาหาร หลงเซียวท่ีเพิ่งจอดรถเสร็จเห็นโทรศพั ทม์ ือถือของ เขาสวา่ งข้ึน ขอ้ ความของแอนน่า ” บงั เอิญจงั ผมกเ็ ช่นกนั ” หลงั จากตอบขอ้ ความเสร็จ คุณเชียวกล็ งจากรถ

โม่หรูเฟยควงแขนเขาแลว้ ยมิ้ หวานพร้อมพดู พ่ี เชียวเราไม่ไดม้ า ทานขา้ วที่ร้านน้ีนานแลว้ เนอะ ฟัว กราส์ของร้านน้ีไม่เลวนะ” หลงเชียวสอดมือขา้ งหน่ึงไวใ้ นกระเป๋ ากางเกง ปล่อยใหเ้ ธอโอบ แขนอีกขา้ งไว้ แลว้ พยกั หนา้ อยา่ ง เฉยเมย ลิฟตเ์ ดินตรงไปที่ช้นั บนสุด โม่หรูเฟยจบั แขนของ เขาไวแ้ น่นตลอด ทาง เพราะกลวั วา่ เขาจะว่งิ หนีทนั ทีท่ี เธอปล่อยมือ เธอแอบเงยหนา้ มองเขาเป็นระยะ และ อดหวั เราะไม่ไดท้ ุกคร้ังที่เธอเงยหนา้ มองเขา น่ีคือผชู้ ายของเธอ! เป็นของเธอเท่าน้นั ! เมื่อกา้ วออกจากลิฟทก์ จ็ ะเป็นประตูกระจกของทาง ร้าน มีบริกรชาว ฝรั่งเศส 2 คนยนื อยทู่ ้งั สองดา้ นเม่ือ เห็นมีคนเดินเขา้ มา พวกเขากร็ ีบ ขอโทษ” ขอโทษครับ ท่าน วนั น่ีมีคนเหมาร้านครับ รบกวนคุณคอ่ ย มาวนั หลงั นะ ครับ” ตอนแรกกไ็ ม่มีอารมณ์ท่ีจะทานขา้ วกบั โม่หรูเฟยอยู่ แลว้ หลงเชียว ขมวดคิ้ว” ถา้ มีคนเหมาร้านแลว้ เรา คอ่ ยมาวนั อื่นละกนั ”

โม่หรูเฟยจะยอมปล่อยมือไดย้ งั ไง เธอบ่นวา่ ดว้ ย น้าเสียงออ้ นวอน “พ่เี ชียวฉนั ไม่ไดเ้ จอคุณมาหลายวนั แลว้ นะ นานๆจะไดอ้ อกมาทาน ขา้ วดว้ ยกนั สกั ที จะ กลบั มาโดยไม่ไดท้ านอะไรเลยไดอ้ ยา่ งไร ยงิ่ ไป กวา่ น้นั คือ คนพวกน้ีไม่ใหห้ นา้ คุณเลย มนั จะมากเกินไป แลว้ !” ขณะที่เธอพดู เธอกห็ วั เราะเยาะใส่พนกั งานเสิร์ฟ “นายรู้ไหมวา่ ลูกคา้ ที่นายเพง่ิ ปฏิเสธไปคือใคร? ฉนั วา่ พวกนายไม่อยากทางานท่ีนี่แลว้ ใช่ไหม” หลงเชียวมองไปท่ีประตูกระจกอยา่ งเบ่ือหน่าย ทนั ใดน้นั ดวงตาของ เขากด็ ิ่งลง ผหู้ ญิงที่นง่ั ขา้ ง หนา้ ต่างคือแอนน่าง้นั เหรอ? ฝ่ังตรงขา้ ม เป็นเกาจึงอานไดไ้ ง ทาไมพวกเขาถึงอยทู่ ี่นี่? โม่หรูเฟยยงั คงเถียงกบั พนกั งานเสิร์ฟอยู่ ท่าน เชียว กา้ วไปขา้ งหนา้ และพดู ดว้ ยน้าเสียงท่ีต่าและสง่า งามเหมือนดงั่ ราชาที่ทรงพลงั “เรียกผจู้ ดั การของคุณ ใหอ้ อกมาพบฉนั ”

ผจู้ ดั การเห็นการโตเ้ ถียงกนั นอกประตูร้าน พระเจา้ ! เกิดเร่ืองใหญ่ แลว้ ! ทาไมถึงกีดกนั เจา้ ชายแห่งเกียวโตไวข้ า้ งนอก! เจา้ ชายคนน้ีไดร้ ับสิทธิพิเศษอยา่ งแทจ้ ริง อยา่ วา่ แต่วา่ เป็นการเหมา ร้านเลย แมว้ า่ ร้านอาหารปิ ดไป แลว้ แคเ่ ขาพดู มาคาเดียวพนกั งาน ทุกคนตอ้ งกลบั มา ทางานใหห้ มด! “ท่านเซียว! เชิญครับ เชิญครับ!” เขาถูกลอ้ มรอบดว้ ยพนกั งานเสิร์ฟหลายคน หลง เชียวกา้ วเขา้ ไปใน หอ้ งโถงอนั งดงามหลงั จากมองไปที่วิวที่สวยงามนอกหนา้ หนา้ ต่าง แลว้ น้าใตต้ าของเขากค็ อ่ ยๆเพมิ่ ข้ึน เม่ือไดย้ นิ เสียงวนุ่ วาย เกาจึงอานและแอนน่ากเ็ อียง ศีรษะพร้อมกนั และมองไปเห็นหลงเชียวที่น่าเกรงขาม ยนื อยใู่ ตโ้ คมไฟคริสตลั ดา้ นหลงั ของเขาเป็นฟ้าที่มืดลงแลว้ ดวงดาวกส็ ่อง แสงเปร่งประกาย ท้งั สองมองหนา้ กนั อยา่ งลึกซ้ึง ท่ามกลางบรรยากาศท่ีแผว่ เบา ดู เหมือนเขากาลงั พดู วา่ ที โชคชะตาชดั ๆ!

หลงเชียวท่ีอยตู่ รงหนา้ สวมสูทที่เธอเห็นตอนเขา ออกไปทางานไว้ และผกู เน็คไทท่ีเธอเลือกเองกบั มือ เน็คไทสีแดงเขม้ ทาใหอ้ อร่าของ เขาโดดเด่นมากข้ึน ไม่รู้วา่ เป็นเพราะแสงหรือของที่อยรู่ อบตวั เขา ทนั ใด น้นั เธอกพ็ บวา่ หลงเชียวตวั สูงข้ึนเยอะมาก สายตาท่ี เฉยเมย เหมือนมองอะไรกไ็ มถ้ ูกใจและข้ีเกียจเบาๆ ส่ิงเหล่าน้ีไม่ใช่ประเดน็ หลกั ขณะท่ีเธอจอ้ งมองไปท่ีเขา สายตาของเธอกวาตลง แอนน่ากเ็ ห็น โม่ หรูเฟยควงแขนของเขาอยู่ ซ่ึงดู เหมือนจะเป็นการแต่งชุดคู่โดย เจตนา วนั น้ีเธอสวม ชุดสีแดงสดมีเขม็ ขดั สีดาคาดเอวท่ีรัดรูป ท่าทาง สุด ลูกหูลูกตา ภาพน้ีทาใหผ้ คู้ นรู้สึกวา่ เหมือนเขาใส่เส้ือ คู่ กนั แอนน่ากม้ หนา้ ลงอยา่ อดไม่ได้ ทาไมเธอถึงมีความ รู้สึกที่เหมือนทา ชุดแต่งงานใหค้ นอ่ืนยงั ไงกไ็ ม่รู้? ยง่ิ ไปกวา่ น้นั คือเขาเป็นผชู้ ายที่เพิ่งสารภาพรักมา หลงั จากที่เกาจึงอานเห็นหลงเชียว เขากย็ นื ข้ึน อยา่ งสุภาพ ” นาย นอ้ ยหลง ไม่คาดคิดวา่ จะไดพ้ บคุณ และหรูเฟยที่นี่ บงั เอิญจริงๆ”

ท่านเซียว ไม่ไดม้ องไปที่ เกาจึงอาน เลยแมแ้ ต่นอ้ ย เขามองไปแคท่ ่ี แอนน่าดว้ ยสายตาท่ีราวกบั วา่ เขาอยใู่ นสถานท่ีที่ไม่มีคนอ่ืน “ก็ จริง บงั เอิญจงั ” โม่หรูเฟยเห็นวา่ คนท่ีนง่ั อยตู่ รงหนา้ เกาจิงอาน คือ แอนน่าเธอกอ็ ด ไม่ไดท้ ี่จะยมิ้ พร้อมขยบิ ริมฝีปากแดงๆ ของเธอ”พจี่ ึงอาน พาแฟนมา ทานอาหารเยน็ เหรอคะ? ฉนั กว็ า่ ใครใจป่ าจงั กบั ผหู้ ญิงของตวั เองนี่ ใหไ้ ดท้ ุก อยา่ งเลยนะคะ” ท่านเซียวเหลือบมองไปท่ีโม่หรูเฟยท่ีกาลงั พดู อยู่ เห็นไดช้ ดั วา่ เขา ไม่พอใจ แอนน่าอา้ ปากกาลงั จะอธิบายเกาจิงอานกห็ วั เราะ อยา่ งจริงใจ “ฮ่าฮ่า ฮ่า! หรูเฟย นบั วนั เธอยง่ิ พดู เก่ง มากข้ึนเรื่อย ๆเลยนะ ไม่น่าแปลกใจ ที่คุณชายหลง หวงขนาดน้ี รีบแต่งงานสี ๆ ! ถึงตอนน้นั ผมไปร่วม งานแน่ๆ” สองพ่นี อ้ งน้ีตอบโตก้ นั ไปมาอยา่ งเขา้ กนั ดี แสดง ไดด้ ีจริงๆเลย

แอนน่ากเ็ ลือกที่จะไม่อธิบายซะเลย และมนั กไ็ ม่มีประโยชน์อะไรท่ี จะอธิบายใหช้ ดั เจน ตอนน้ี หลงเชียวควงผหู้ ญิงคนอ่ืนมา ถา้ เธอจง ใจจะเคลียร์ ความสมั พนั ธข์ องเธอกบั เกาจิ่งอานใหช้ ดั เจน มนั จะ เป็นการบอกคาใบค้ นคนอื่นท่ีไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สายตาของหลงเชียวที่ดุโม่หรูเฟยกวาดไปที่แอน น่า สายตาแคแ่ วบ เดียว แต่มนั ดูยาวแสนยาว เกาจิงอานพดู อยา่ งสุภาพวา่ “ถา้ บงั เอิญขนาดน้นั เรานง่ั ร่วมโต๊ะกนั ไหม?” สายตาเฉยเมยของหลงเชียวตอบสนองเพียงเลก็ นอ้ ย เม่ือเทียบกบั ความกระตือรือร้นเกาจิ่งอานแลว้ ท่านเชียวน่ีหยง่ิ ผยองจริงๆ “ส่ีคน มนั แออดั เกินไป” มือของแอนน่าที่วางอยบู่ นโต๊ะกระตุกไปสองคร้ัง อยา่ งไม่รู้ตวั และ เมื่อเธอมองไปที่หลงเชียวอีกคร้ัง เขากก็ ลายเป็นแขกรับเชิญที่โตะ๊ กลางซ่ึงอยไู่ ม่ไกล มากนกั

หลงั จากท่ีโม่หรูเฟยนง่ั ลง เธอกม็ องไปท่ีตาแหน่งตรงน้นั ดว้ ย รอยยมิ้ ที่จะทาใหเ้ ขาผดิ ใจกนั มากกวา่ น้ี “พเี่ ซียว แอนน่า และ ลูกพลี่ กู นอ้ งของฉนั เขาดูเขา้ กนั ดีเลยทีเดียว ลูกพี่ลูกนอ้ งของฉนั มี อานาจ มากในเกียวโต แมว้ า่ แอนน่าจะเป็นแพทยท์ ี่มีช่ือเสียง ใน ระดบั สากล แต่ลูกพี่ลูกนอ้ งของฉนั กม็ ีค่าพอที่จะ คู่ควรกบั เธอ อีก อยา่ งพ่ีดูเส้ือผา้ ของแอนน่าสิ สวม รองเทา้ แตะมาทานขา้ วใน ร้านอาหารแบบน้ี ฉนั วา่ ความสมั พนั ธข์ องท้งั สองสนิทสนมกนั มาก” สนิทสนม? โม่หรูเฟยเมม้ ปากแน่นทนั ทีเมื่อท่านเชียวมองเธอ ดว้ ยสายตาท่ีเยน็ ชา “แอนน่ามีคู่หม้นั แลว้ อีกอยา่ งลูกพล่ี ูกนอ้ งของคุณ ที่เปลี่ยนผหู้ ญิง เหมือนเปล่ียนเส้ือผา้ เหมาะกบั แอนน่า ตรงไหน? ” ท่านเซียวใชน้ ิ้ว จิ้มๆไปที่โตะ๊ และตอนน้ี เขาไม่มีอารมณ์ท่ีจะสงั่ อาหารเลยดว้ ยซ้า ใส่รองเทา้ แตะอยบู่ า้ นกอ็ อกมากินขา้ วกบั ผชู้ าย ที่ เขารู้จกั กนั ดี สมองของผหู้ ญิงคนน้ีโดนรถทบั มาเหรอ?

ตอนที่ 212 คนไข้ที่บริการยากทีส่ ุด โม่หรูเฟยไม่เขา้ ใจคา่ ถามของหลงเชียว และไม่คาด คิดวา่ เขาจะจง ใจอธิบายใหเ้ ธอฟังเพราะเธอเขา้ ใจแอ นน่าผดิ เธอยมิ้ อยา่ งอบั อาย และยนื่ มือผา่ นโตะ๊ อาหารไปจบั มือของเขาไวแ้ น่น “ฉนั ไม่รู้วา่ เธอมี คูห่ ม้นั แลว้ กแ็ ค่… ฉนั คิดวา่ พวกเขาสองคนนงั่ ดว้ ยกนั ดูเขา้ กนั ได้ ดีมาก พเ่ี ซียวฉนั ไม่ไดเ้ จตนาอยา่ งอื่น” ยง่ิ เธอพยายามอธิบายมากเท่าไหร่ สีหนา้ ของชาย ที่อยตู่ รงขา้ มเธอก็ ยง่ิ ดูแยล่ งเท่าน้นั เขากด็ ึงมือออก จากฝ่ ามือของเธอออกมา ท่านเชียว หยบิ เมนูข้ึนมาดู “ถา้ คุณไม่แน่ใจ ไม่รู้ กอ็ ยา่ พดู ไปเรื่อย ฉนั ไม่ชอบ ผู้ หญิงพดู มาก ยงิ่ ไม่ชอบผหู้ ญิงท่ีชอบเดาเร่ืองคนอ่ืนไป ทวั่ ” “ต่อไปฉนั จะไม่ทาอีก” โม่หรูเฟยอธิบายอยา่ ง รวดเร็วและแสดง รอยยมิ้ ที่มีเสน่ห์และชุ่มช่ืนออกมา ทนั ที เอาใจเขา “พเี่ ชียวคุณลอง ทานฟัวกราส์ที่นี่ดูสิ คร้ังท่ีแลว้ ฉนั มาทายกบั พห่ี ยง่ิ จือ รสชาติดีมาก เลย ค่ะ” เกาหยงิ่ จือ?

คาสามคาน้ีไปจ้ีจุดของท่านเชียวเงยหนา้ ข้ึนมอง จากดา้ นหลงั เมนู “หรูเฟย คุณไม่มีอะไรจะพดู นอกจาก ลูกพ่ีลูกนอ้ งของคุณแลว้ เหรอ? ถา้ ไม่มี กไ็ ม่ตอ้ งพดู ” โม่หรูเฟยหงุดหงิดจนอยากจะตบตวั เอง เธอรู้วา่ หลงเซียวไม่ชอบ สองคนน้ี แต่เธอพดู ถึงมนั โดยไม่ได้ ต้งั ใจ เธอรีบยมิ้ หวานและ เปลี่ยนเร่ืองคุยอยา่ งอ่อน หวาน “พ่เี ชียว สองสามวนั ก่อนฉนั กบั คุณ นา้ ไปชอ็ ป ปิ้ งดว้ ยกนั คุณนา้ ยงั บอกอีกวา่ วนั อ่ืนเราไปเท่ียวดว้ ย กนั อีก…” โม่หรูเฟยพดู ไปเยอะมาก หลงเชียวฟังไม่เขา้ หูเลย สกั คา ความ สนใจท้งั หมดของเขาจดจ่ออยทู่ ่ีโต๊ะที่อยู่ ไม่ไกลนกั ไม่รู้วา่ ลวั่ ลว่ั มาทานขา้ วกบั เกาจึงอานเขา จะคุยอะไรกนั นะ? เกาจึงอานทาเสียงชิชะ “แอนน่าคุณเห็นไหม? นน่ั คือคู่รักท่ีแทจ้ ริง คนรักกนั เวลาอยดู่ ว้ ยกนั มกั จะมี เร่ืองที่คุยกนั ไม่รู้จบ และมี ความสุขมาก”

แอนน่าหนั่ สเตก็ ดว้ ยมีดและส้อมอยา่ งไม่แยแส “ถา้ คุณชายเกาอิจฉา มาก กไ็ ปร่วมโตะ๊ ไดน้ ะ พอดีเลยจะไดใ้ หฉ้ นั ทานขา้ วในบรรยากาศ ที่เงียบสงบสกั ที” เกาจิงอานจิ้มฟัวกราส์มาเลก็ นอ้ ยแลว้ วางลงบน จานของแอนน่า ตอนท่ีเขาดึงมือกลบั เขากข็ มวด คิว้ ” ฉนั ไม่อยากเป็นกา้ งขวางคอ ของพวกเขาหรอกนะ อีกอยา่ งตวั เอกของผมในวนั น้ีคือคุณ วนั น้ีผม จะ บริการคุณเอง” มีดและส้อมสีเงินเคาะไปบนจานพอร์ชเลนระดบั ไฮ โซ ท่าใหเ้ สียง ที่ไพเราะดงั ข้ึน แอนน่ามองไปท่ีฟัว กราส์ในจานแลว้ ขมวดคิ้ว” คุณชายเกาเรายงั ไม่สนิท พอที่จะคืบอาหารใหก้ นั นะ” เกาจึงอาน ทา้ วศอกไวท้ ี่ขอบโต๊ะ เขาไม่ไดโ้ ตเ้ ถียง แต่ยมิ้ อยา่ งใจเยน็ “ผมไม่ไดข้ อใหค้ ุณคืบใหผ้ ม เพราะฉะน้นั มนั ไม่ใช่คีบใหก้ นั และ กนั แต่ฉนั ให้ บริการคุณเพยี งฝ่ ายเดียว” มีร่องลึกปรากฏข้ึนระหวา่ งคิว้ ของแอนน่าเธอไม่กิน อาหารท่ีคนอ่ืน คืบให้ อยา่ วา่ แต่เกาจิ่งอานเลย แมว้ า่ ทานขา้ วกบั เควินเขากไ็ ม่กลา้ คืบใหเ้ ธอตามใจชอบ

” คุณชายเกาเป็นคนซาดิส์หรือเปล่าคะ?” เธอมองฟัวกราส์ที่สะดุด ตาและอยากจะใหพ้ นกั งานมาเกบ็ จานไป เกาจึงอานท่ีหยง่ิ มาโดยตลอด อยา่ วา่ แต่ถูกรังแก ในเกียวโตน้ีคนที่ กลา้ ทาใหเ้ ขาเสียหนา้ นอกจากคน ตระกลู หลงแลว้ กไ็ ม่มีคนอื่น แต่ แอนน่ากลา้ พดู กบั เขาแบบน้ี เกาจึงอาน “ฮ่าฮ่า” ยมิ้ อยา่ งจริงใจ “แลว้ อยา่ งง้ี แอนน่าเป็นคนที่ชอบ ซาดิสมเ์ หรอ?ถา้ เป็นเช่นน้ี เรา สองคนเนี่ยเป็นคูท่ ่ีสมบูรณ์แบบที่สุด แลว้ ” เสียงหวั เราะจากท่ีนงั่ ตรงน้นั ไปรบกวนท่านเชียว อยตู่ ่อหนา้ อาหาร ที่เตม็ โตะ๊ เขากลบั ทานไม่อร่อย เมื่อ เทียบกบั ความไร้ชีวติ ชีวาของ ฝ่ังน้ี แอนน่าและเกาจ่ิง อานกลบั คุยกนั อยา่ งสนุกสนาน ท่านเซียวรู้สึกไม่พอใจอยา่ งมาก ถา้ เกาจิงอานกลา้ ที่จะมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนเลก็ นอ้ ยต่อ ลวั่ ลว่ั ละก็ เขากส็ ญั ญาวา่ จะตดั แขนขาของ เขาออกดว้ ยตวั เอง

โม่หรูเฟยเร่ิมคืบผกั ใหเ้ ขาก่อน พยายามทาใหเ้ ขา พอใจ” พี่เชียวลอง ทานน่ีดูสิ” หลงเชียวไม่ไดก้ ินอาหารเลยสกั คา และคิว้ ของเขากไ็ ม่คลายออกสกั ที ” หรูเฟย คืนน้ีผมมีธุระ ใหล้ กู พี่ ลกู นอ้ งของคุณพาคุณกลบั ไป นะ” โม่หรูเฟยกินไป ทนั ใดน้นั ก็รู้สึกเหมือนกาลงั การ เค้ียวเทียน อายแช โดวท์ ี่ต้งั ใจทามาอยา่ งระมดั ระวงั ก็ ดูเหมือนจะหลุดออกมาทีละช้นั ทีละช้นั เหมือนภาพ วาดบนผนงั ” พ่ีเซียวฉนั มาท่ีนี่เพอ่ื ทานขา้ วกบั คุณ ฉนั เป็นคู่หม้นั ของคุณ คุณจะผลกั ฉนั ใหล้ กู พี่ลูกนอ้ งของ ฉนั ทา ไดอ้ ยา่ งไร?” น้าเสียงของเธอหดหูเลก็ นอ้ ย เธอมองไปที่หลง เชียวเหมือนจะร้อง ไใหอ้ อกมา แต่สีหนา้ ของเขา เฉยเมยจนทาใหค้ นเห็นรู้สึกปวดใจ มนั ทาใหโ้ ม่หรู เฟยเจบ็ ปวดอยา่ งมาก หลงเชียววางแขนบนโตะ๊ เช่นเดิม มองไปท่ีโม่หรู เฟยดว้ ยความปวด หวั คุณตอ้ งการใหผ้ มเตือนคุณ อีกคร้ังหรือไม่วา่ สญั ญาการแต่งงาน ระหวา่ งคุณกบั ผมมนั มาไดย้ งั ไง? อีกอยา่ ง ผมบอกคุณแลว้ วา่ คุณ

เตม็ ใจที่จะเป็นคู่หม้นั ของผมแค่ในนาม กแ็ ลว้ แต่คุณ แต่คุณไม่มี สิทธ์ิท่ีจะแสดงความคิดเห็นตอนเร่ืองใดๆ และการตดั สินใจใดๆ ของผม ยงิ่ ไม่มีสิทธ์ิมาคดั คา้ น ผม” ส่ิงท่ีหลงเชียวพดู เมื่อ ปี ก่อน ทุกคาทุกประโยค ปรากฏข้ึนในหวั ของ โม่หรูดฟย เพอ่ื ที่จะไดร้ ับ ตาแหน่งคู่หม้นั ของหลงเชียว โม่หรูเฟย ไดส้ ญั ญาไว้ ทุกอยา่ ง เธอคิดเสมอวา่ เธอจะไดใ้ จของหลงเชียวมา แต่ เวลาผา่ นไปปี กวา่ แลว้ เธอกย็ งั แพใ้ หก้ บั ผหู้ ญิงที่ ตายไปแลว้ ! รักมากแค่ไหน กเ็ กลียดและไม่เตม็ ใจมากแค่น้นั ! เธอกดั ฟันไวแ้ ละ พยกั หนา้ “ฉนั เขา้ ใจแลว้ ค่ะพ่ี เชียว” หลงเซียวไม่ไดใ้ หโ้ อกาสเธอเจรจาแมแ้ ต่นิด เดียว” ถา้ รู้แลว้ ตอนน้ี ควรทาอยา่ งไร คงไม่ตอ้ งให้ ผมสอนนะ?” ดวงตาของโม่หรูเฟยเบิกกวา้ งข้ึนมาทนั ที “เดี๋ยวน้ี เหรอ?!” หลงเซียวกาลงั จะไล่เธอออกจากโต๊ะอาหาร ซ่ึง ความหายมนั ชดั เจน มาก

โม่หรูเฟยกาหมดั ไวแ้ น่น เธอไม่ไดล้ กุ ข้ึน แต่กล้นั ความโกรธในใจ ของเธอไว้ และถามไปทีละคาวา่ “พ่ี เชียว คุณชอบแอนน่าใช่ไหม” สญั ชาตญาณของผหู้ ญิงแม่นยา่ มาตลอด ท่านเซียวไม่ไดย้ อมรับ แต่กไ็ ม่ไดป้ ฏิเสธ เขาวาง มีดและสอ้ มลง แลว้ นง่ั พงิ พนกั เกา้ อ้ี ” หรูเฟยคุณยงุ่ เรื่องของผมมากเกินไปแลว้ ” สถานะของแอนน่ายงั ไม่แน่นอน เขาสร้างศตั รูให้ เธอไม่ได้ ที่จริงเขาอยากจะหยดุ แต่สถานการณ์มนั หา้ มไม่ได้ โม่หรูเฟยลุกข้ึนและกาสายกระเป๋ าไวแ้ น่นดว้ ย ความโกรธ ” พ่ีเซียว คุณทานไปก่อน ฉนั ไปก่อนนะ” สถานะที่ข้ึนชื่อวา่ คุณนายของตระกลู หลงหมายถึง อะไร? เบ้ืองหนา้ คนทว่ั ไปน้นั ดุดีมีสง่า แต่แทจ้ ริงแลว้ ไดอ้ ยกู่ บั ชายผวู้ า่ งเปล่า โดยไม่ ตอบสนองใด ๆ ไม่มี ความใส่ใจดูแลใด ๆ ในเม่ือเลือกท่ีจะด่ืมยาพษิ เพ่อื ดบั กระหายน้า กค็ วร ที่จะรู้วา่ มนั ตอ้ ง ชดใช้

“แอนน่าเป็นหมอประจาตวั ของผม เตือนเธอดว้ ยวา่ ผชู้ ายคนไหนท่ี เธอควรบริการ” เขาจงใจเนน้ คาวา่ ผชู้ าย และเห็นไดช้ ดั วา่ เขาไม่พอใจ โม่หรูเฟยโกรธจนตวั สน่ั บีบคาพดู ออกมาวา่ “อ้มั ” ท้งั แอนน่าและเกาจิงอานไม่คาดคิดวา่ จู่ๆ โมห่ รูเฟย จะเขา้ มายงุ่ แอนน่าเงยหนา้ มองดูใบหนา้ ที่ซีดเซียว เพราะถูกรังแกมาของเธอ ดว้ ยความสงสยั “คุณโม่มี อะไรรึเปล่า?” โม่หรูเฟยไม่ไดม้ องเธอดว้ ยซ้า แค่ไดย้ นิ เสียงของ เธอเหมือนกบั ฉู่ลว่ั หานเธอกอ็ ยากจะบีบคอเธออยู่ แลว้ ! พ่ีจึงอานพเ่ี ชียวมีธุระต่ออีก เพราะง้นั เด๋ียวพี่ไปส่ง ฉนั กลบั บา้ นนะ” สีหนา้ ของเกาจ๋ิงอาน แยล่ งทนั ที “ฉนั ?” เธอไม่ไดร้ อใหเ้ กาจิ้งอานสิ้นสุดการประหลาดใจ โม่หรูเฟยกก็ ดั ฟัน แลว้ พดู กบั แอนน่าวา่ “พเี่ ซียวให้ คุณไปหาเขา” ทีม?

คราวน้ีถึงคราวท่ีแอนน่าจะรู้สึกงงใจ หลงเชียวจะ ทาอะไรอีก? แอนน่าเหมือนจะยมิ้ แต่กไ็ ม่ยมิ้ “คุณชายเกา ขอโทษดว้ ยนะคะ ดู เหมือนวา่ คนใชข้ องฉนั ตอ้ งการ ฉนั ท้งั สองคนทานอาหารใหอ้ ร่อย นะคะ คุณโม่เรา เพ่ิงเร่ิมทานกนั บริกรจะเอาจานใหม่มาใหน้ ะคะ ที รา มิสุ หวงั วา่ คุณจะชอบมนั นะคะ” โม่หรูเฟยอยากจะปาเคก้ ใส่หนา้ เธอจริงๆ! * แอนน่าอาการป่ วยของพ่เี ซียวกร็ บกวนคุณดว้ ย นะ คุณตอ้ ง…. ดูแลเขาใหด้ ีสุด!” ไม่วา่ ใครมาไดย้ นิ ต่างกฟ็ ังออกวา่ เธอกาลงั หึง! แอนน่าขยบั เกา้ อ้ีออกไป “คุณ โม่สบายใจไดเ้ ลยคะ่ ฉนั ปฏิบตั ิต่อ คนไขอ้ ยา่ งเท่าเทียมกนั มาโดยตลอด” เมื่อเดินไปถึงท่ีโตะ๊ อาหารของหลงเชียว แอนน่าไม่ ไดน้ งั่ ที่เกา้ อ้ีท่ี โม่หรูเฟยเคยนง่ั แต่ยนื อยหู่ นา้ โต๊ะและ มองไปท่ีเขา ” หรือวา่ คุณ หลงทานขา้ วกบั คูห่ ม้นั แลว้ ต่ืนเตน้ เกินไป หวั ใจไดร้ ับการ กระทบกระเทือนตอ้ ง การรักษาตวั ฉุกเฉินหรือ?”

ผหู้ ญิงคนน้ีถา้ ไม่พดู จาเสียดสีเธอจะตายรึไง แต่ทนั ทีท่ีเธอปรากฏตวั ท่านเซียว รู้สึกสวา่ งข้ึนมา ทนั ที แมว้ า่ ใบหนา้ ของเธอจะกวนตีนมากกต็ าม “นงั่ ลง” ท่านเชียวหยบิ มีดและสอ้ มข้ึนมาอีกคร้ัง และเร่ิม เพลิดเพลินกบั อาหารม้ือค่าอยา่ งแทจ้ ริง แอนน่าเบะปากเลก็ นอ้ ย “ใหฉ้ นั กินของเหลือของคู่ หมน่ั ของคุณเหรอ?” “ทาไม?ไม่เตม็ ใจ?” * แน่นอนวา่ ไม่เตม็ ใจ” ท่านเซียวเค้ียวอาหารในปาก แกม้ ของเขาขยบั เป็น จงั หวะ “ถา้ คุณ ไม่เตม็ ใจกน็ ง่ั ลงและดูผมกิน” ที่!

แอนน่าหวั เราะเยาะ แลว้ วางมือของเธอลงบนโตะ๊ เธอเกือบจะมอง บนใส่เขา” หลงเซียว คุณมาทาเก่ง ทาไม? คุณหงุดหงิดอะไร?” ท่านเซียวกินอยา่ งเอร็ดอร่อย “แลว้ หมอประจาตวั ของผม ผหู้ ญิงที่ ผมเพ่งิ ประกาศไปวา่ ผมจะจีบ มาทาน ขา้ วกบั ลูกพี่ลูกนอ้ งของ คูห่ ม้นั ผมเน่ืองในฐานะอะไร ครับ?” แม่งเอย้ ความสมั พนั ธน์ ้ีจะซบั ซอ้ นไปกวา่ น้ีอีกใหม? “เพ่อื น!” ท่านเซียวหวั เราะเยาะ” ดูเหมือนวา่ คุณจะเหงามา กนะเนี่ย หิวจนคบ เพ่ือนไม่เลือก?” แอนน่าดึงเกา้ อ้ีออกมาและนงั่ ลงดว้ ยความโกรธ ” หลงเชียว สิ่งที่ คุณทาไปเมื่อก้ี มนั ไม่สุภาพอยา่ ง มาก คู่หม้นั ของคุณเสียหนา้ มาก คุณจะใหเ้ ธอคิด อยา่ งไรกบั ฉนั ? ใหเ้ กาจึงอานคิดอยา่ งไรกบั ฉนั ?” หลงเชียวหนั่ สเตก็ ออกมาแลว้ เสียบไวท้ ่ีสอ้ มของตวั เอง ยดั ใส่ปาก แอนน่าอยา่ งแม่นยา! เน้ือววั ปิ ดปากของแอนน่าไว้ และแอนน่ากต็ กใจ อยา่ งมาก

ดวงตากลมๆของเธอจอ้ งมองไปท่ีใบหนา้ หล่อเหลา ที่ไร้ความปรานี ของหลงเชียว ไดแ้ ต่ด่าเขาวา่ คนเห้ีย ในใจ! ท่านเซียวดูเหมือนกอ้ นเมฆที่ลอยอยเู่ ปลี่ยนไปมา ไม่สามารถจบั ทาง ได้ “ทาไมฉนั ตอ้ งติดดว้ ยวา่ คนอื่น จะคิดอยา่ งไร?” เอาแต่ใจมาก หยง่ิ ยโสมาก ผชู้ ายคนน้ีน่ีหยาบคายไม่มีท่ีติ! นิ้วเรียวยาวของท่านเชียวเอ้ือมไปท่ีริมฝี ปากของ แอนน่าแลว้ บีบไป ที่คางของเธอต่อหนา้ ของสองคนท่ี นง่ั อยโู่ ตะ๊ ฝั่งน้นั สอนใหเ้ ธอกิน อาหารดว้ ยตนเอง วา่ ” ถา้ คุณไม่รีบกดั น้าลายกจ็ ะออกมาแลว้ นะ คุณแอ นน่า” ” แอนน่ากลืนสเตก็ ลงไปพร้อมความโกรธ ” หลง เชียว พอไดแ้ ลว้ มากกวา่ น้ีกจ็ ะไม่สนุกแลว้ ” ท่านเซียว จิ้มมาอีก 1ชิ้น เขาชอบภาพเธอตอนเค้ียว มากๆ “ตอนน้ี คุณกาลงั พดู กบั ผมในสถานะอะไร?ถา้ ในสถานะแฟนหรือภรรยา

ในอนาคต ผมจะฟัง ถา้ สถานะอื่น ๆล่ะก็ ไม่วา่ หลงั จากน้ีคุณจะพดู อะไร คุณ กลืนมนั ลงไปพร้อมอาหารไดเ้ ลยไดเ้ ลย ” ไอเ้ วร! แบบน้ีเรียกวา่ จีบเธอหรือ? เรียกวา่ บงั คบั เธอดีกวา่ ? ” ฉนั เป็นหมอของคุณ แค่น้ี” “ มนั ไม่สาคญั หรอก สถานะสามารถอพั เกรดได้ และปรับบทบาท ได”้ เขาส่งรอยยมิ้ ที่น่าหลงใหลออก มาอีกคร้ัง เขาจบั จงั หวะการ เตน้ ของหวั ใจเธอไปอยา่ ง ง่ายดาย * หลงั ทานอาหารเสร็จ ผมจะพาคุณไปท่ี ๆ หน่ึง” “ฉนั ไม่ไป” ” เม่ือสกั ครู่น้ีใครบอกวา่ เป็นหมอของผม ถา้ คุณ เลือกสถานะน้ีแลว้ ผมจะเชื่อฟังคุณอยา่ งดีเป็นคนไขท้ ่ี ดี” “นายมนั คนพาล หลงเชียว” ท่านเชียวลิ้มรสอาหารรู้สึกมีความสุขมากข้ึน “เมื่อ กน็ ้ีคุณเรียกผมวา่ อะไรนะ”

แอนน่าเค้ียวสเตก็ ” หลงเชียว!” เขาพยกั หนา้ ดว้ ยความพึงพอใจ “ดีมากความ หมายของสองคาน้ีก็ คือคนพาล” แอนนา: .. สมยั น้ีแมแ้ ต่คนพาลกส็ ามารถทาตวั เลวๆอยา่ งเปิ ด เผยได!้ มีแคท่ ี่น่ีท่ี เดียวไม่มีสาขาอ่ืนแลว้ ! ที่โต๊ะอาหารถดั ไป ต้งั แต่ที่ยา้ ยมานง่ั ตรงน้ี น้าตา บนใบหนา้ ของโม่ หรูเฟยยงั ไม่ไดห้ ยดุ เลย แต่เธอไม่ กลา้ ร้องมีเสียง ตอกแตกๆน้าตา ไหลหยดลงบนจาน เหมือนกบั เคร่ืองปรุง เกาจิงอานลบู ๆไปที่หนา้ ผากของเธอ “หรูเฟย ดูสิ ตอนน้ีสภาพเธอ เป็นยงั ไง แคเ่ พราะผชู้ ายคนน้ี” “ฉนั รักเขา ฉนั ยอม!” เกาจึงอานคร่าครวญถึงความโชคร้ายของเขา และ โกรธเขา” ความ รัก แม่งมีของแบบน้ีในโลกใบน้ีดว้ ย เหรอ? อยา่ โทษวา่ พี่ไม่เตือน

เธอนะ ของพวกน้นั เป็น หลอกลวงในหนงั สือเท่าน้นั ในชีวิตของเรา มีแคต่ ่าง ฝ่ ายต่างหาความตอ้ งการของตวั เอง” โม่หรูเฟยกดั ฟันของเธอไวแ้ น่น และพดู อยา่ ง คลุมเครือวา่ “นน่ั เป็น เพราะพไ่ี ม่เคยรักมาก่อน พ่ไี ม่ เขา้ ใจ” “รัก? อ่อ… ถา้ เป็นแบบทา ฉนั กเ็ ขา้ ใจนะ”

ตอนท่ี 213 ลว่ั ลวั่ เราถึงบ้านกนั แล้วนะ คอมเพลก็ ซ์น้ีเทียบไม่ไดก้ บั วลิ ล่าหรูหราที่หลงเชียว อาศยั อยู่ และ ถือไดว้ า่ เป็นเพยี งที่อยอู่ าศยั ที่ธรรมดา มากๆ ในเกียวโตซ่ึงเป็นเมือง แห่งความมีนเมา เมื่อเขา้ ไปในลิฟตข์ นาดเลก็ ท้งั สองกเ็ ดินตรงข้ึนไป ท่ีช้นั 16 ทนั ใด น้นั เขาถึงมองลงไปท่ีแอนน่าและพดู วา่ “คุณสงสยั กบั เรื่องภรรยา ของผมมากไม่ใช่เหรอ? ผม พาคุณมารู้จกั กบั เธอ” อะไรนะ? เธอตายไปสองปี แลว้ ไม่ใช่หรือ? เธอ เขา้ ใจประโยคน้ีผดิ หรือเปล่า? หรือวา่ …. คิดมากไป? เปิ ดประตูเขา้ ไปขา้ งในเป็นบา้ นแบบสองหอ้ งนอน พ้นื ท่ีรวมไม่ถึง 100 ตารางเมตร แต่จดั ระเบียบได้ อยา่ งดี เห็นไดช้ ดั วา่ บา้ นหลงั น้ีไม่ มีคนอาศยั อยมู่ า เป็นเวลานานแลว้ รู้สึกรกร้างเลก็ นอ้ ย สิ่งท่ีแปลก คือเห็นไดช้ ดั วา่ เป็นบา้ นท่ีไม่มีใครอยู่ แต่หนา้ ต่างสวา่ งและสะอาด มาก และแมแ้ ต่ดอกไมบ้ นโต๊ะกเ็ ป็นดอกไมท้ ี่สดใหม่ ตอ้ งมีคนคอยทาความสะอาดแน่ๆ

แอนน่าเดินเขา้ ไปดูรอบ ๆ โถงทางเดิน หอ้ งนงั่ เล่น และระเบียง จากน้นั สายตาของเธอหยดุ อยคู่ รู่หน่ึงท่ี บนช้นั หนงั สือทางขวามือ ของประตู หนงั สือเตม็ ช้นั ไป หมด ซ่ึงส่วนใหญ่เป็นหนงั สือเกี่ยวกบั วชิ าชีพทางการ แพทย์ หนงั สือหลายเล่มดูเหมือนจะถูกอ่านมาหลาย คร้ังแลว้ สนั หนงั สือขาดเสียไปหมด ” ท่ีน่ีคือท่ีท่ีภรรยาของคุณเคยอาศยั อยใู่ ช่ไหม ?” รูปแบบของบา้ นและการตกแต่งแตกต่างเลก็ นอ้ ย โดยรวมเรียบง่าย มาก แต่รายละเอียดแสดงใหเ้ ห็น ถึงความรักสวยรักงามของเจา้ ของ บา้ น จะพูดยงั ไงดี เธอชอบมาก หลงเชียวสอดมือขา้ งหน่ึงไวใ้ นกระเป๋ าและพยกั หนา้ ” พดู อยา่ ง ถูกตอ้ งก็คือ นี่คือสถานที่ที่เธอเคย อาศยั อยู่ พดู ใหช้ ดั เจนอีกนิด น่ี คือที่ท่ีเราเคยอาศยั อยดู่ ว้ ยกนั ” เขายมิ้ อ่อน ๆ แค่คร้ังเดียว แต่มนั มีความหมาย อยา่ งมาก

ท่ีนี่มีโซฟาสองที่นงั่ ในหอ้ งนง่ั เล่น และแผงประตู ของหอ้ งนอน ลว้ นมีร่องรอยของเขาสองคน แต่ตอนน้ี มนั เป็นความทรงจาของเขา เพียงคนเดียว แอนน่าเอามือก่ายหนา้ ผากไว้ “หลงเชียวคุณตอ้ ง ใหฉ้ นั เนน้ อีกก่ีคร้ัง วา่ ฉนั ไม่ ใช่ ภรรยา ของคุณ!” หลงเซียวยกั ไหล่”ตอนน้ีไม่ใช่ มนั ไม่เป็นไร เมื่อ ก่อนเคยเป็น ใน อนาคตกจ็ ะเป็น กเ็ พียงพอแลว้ ” แอนน่าพดู ไม่คอ่ ยออกกบั ความหมกมุ่นของเขา หลงั จากเดินไปรอบ ๆ ในหอ้ งนงั่ เล่น เธอเห็นกรอบ รูปอยบู่ นโต๊ะ กระจกยาวหนา้ โซฟา แอนน่ากถ็ ูกดึงดูด เธอนง่ั ลงแลว้ หยบิ มนั ข้ึนมาดู คนท่ีอยใู่ นรูปคือคูล่ ว่ั หาน ร่างผอมเพรียวสวมเส้ือ แลบ็ สีขาว มี เครื่องฟังเสียงคลอ้ งคอไว้ มือขา้ งหน่ึง ใส่ ไวใ้ นกระเป๋ าเส้ือใบใหญ่ และยมิ้ ใหก้ ลอ้ ง รอยยมิ้ ของ เธอไม่ไดจ้ งใจแสร้งทาเป็นน่ารักหรือ

ช่ือๆ และกไ็ ม่ได้ แสดงออกถึงความเยน็ ชาของมืออาชีพ แต่กลบั เป็น ความมน่ั ใจและออกห่างที่ออกจากขา้ งใน นี่เป็นคร้ังแรกท่ีแอนน่าเห็นรูปถ่ายของฉู่ลว่ั หาน เธอบีบหนา้ โดยไม่ รู้ตวั และเปรียบเทียบแลว้ ถามวา่ “เหมือนหรอ? ไม่เห็นเหมือนกนั เลย” นอกจากน้ีเธอยงั จงใจยมิ้ ตามการยมิ้ ของ ฉู่ลวั่ หาน มุมปากของเธอ ขยายข้ึนขา้ งบนและดวงตาของเธอ โคง้ ลงเลก็ นอ้ ย แต่เลียนแบบไป หลาย ๆ คร้ัง มนั กไ็ ม่ค่อยเหมือน หลงเซียวพงิ ขอบประตูไว้ แลว้ มองเธอยมิ้ ชื่อๆแบบ น้ี ถา้ แยกเธอ สองคนดว้ ยรูปลกั ษณ์ปัจจุบนั น้ี เธอท้งั สองแทบไม่เกี่ยวกนั เลย ” ตอนน้ีรูปลกั ษณ์ของคุณ สองคนแตกต่างกนั มาก ฉนั ตอ้ งยอมรับวา่ การทา ศลั ยกรรมของคุณประสบความสาเร็จอยา่ งมาก ไม่มี ร่องรอย ใด ๆ เลย” แอนน่าวางรูปถ่ายลงและพดู อยา่ งเคร่งเครียดวา่ “หลงเชียว การวา่ ผหู้ ญิงคนหน่ึงทาศลั ยกรรมเป็นการ ดูถูกเธอ ฉนั ไม่อยากไดย้ นิ ประโยคน้ีอีกเป็นคร้ังท่ี สอง”

ศลั ยกรรม? จินตนาการลน้ เหลือจริงๆ ทาไมไม่ไป เขียนนิยายแฟน ตาซีล่ะ เธอยงั เปลี่ยนอวยั วะภายใน ดว้ ยแหละ! เปิ ดประตูหอ้ งนอนไป สีมว่ งอ่อนที่เป็นสีหลกั แทบ จะทาใหแ้ อนน่า สูดหายใจเขา้ ไปท้งั หอ้ ง “มุมมอง เกี่ยวกบั ความสวยของภรรยาของ คุณ .. สดช่ืนมาก” มีความสดชื่น ในขณะเดียวกนั กส็ ามารถเห็นไดว้ า่ เธอมีบุคลิกที่สง่า งามและหยงิ่ ผยอง สีม่วง คนปกติ ที่ไหนจะเอาอยู่ หลงเซียวพยกั หนา้ ” จุดน้ี คุณมีสิ่งท่ีตอ้ งเรียนรู้จาก เธออีก สีของ เส้ือผา้ ของเธอมีสีสนั กวา่ ของคุณ คุณ ลองดูสิ สีสามารถเปล่ียน อารมณ์ของคน ๆ หน่ึงได้ นะ” โอ?้ แอนน่าในกระจกแต่งตวั ดว้ ยเส้ือผา้ อยบู่ า้ น สี เรียบๆ โอเคเธอ ใส่ชุดอยบู่ า้ นน้ีไดค้ ุม้ จริงๆ ร้าน อาหารฝร่ัง ตึกอพาร์ตเมนต์ ใส่ได้ คุม้ ราคาจริงๆ “สีเส้ือผา้ เรียบง่ายหน่อย ชีวิตจะไดเ้ รียบง่าย ฉนั จะ กลา้ เทียบกบั ภรรยาของคุณไดอ้ ยา่ งไร? ใชช้ ีวติ ได้ อยา่ งงดงาม”