กระวานน้อยแรกรัก เล่ม1

52 - กระวานน้อยแรกรัก 1 ร้อใน นใจ \"ห้าไมป!\" ต่อใหน้างชอบเที่ยชวอบเล่สนนุกเพียงใด แตน่างก็มฐีานะเป็น คุณหนตูระกูใลหญ่โต ไม่ใมคีรรูด้ไีปกว่านางว่าหากเหลยี งจอื่เซวยีน ลงไปช่วยชีวทิีเต่หลือของหมงิถานกค็งจบสิ้เปน็นแน่แท้ \"เจ้าอยากเห็นางตายหรืไอร!\" เหลยีงจอืเ่ซวยี นซัถกาม ต่อมาก็ สะบัดไปหมุนหมิอ่อนกอย่าไงม่สนใจสิใ่ดง \"ตูไมห!\"มเสนีปดยงตกหันมิริงู้่้สมึนก ขืำอเึท้อ้ีเานกยค็รเนัฉ้ีงยขบึม้นาในชัพ่วริบตา นางเข้าใจ หมงิถานดทีี่สหุาดกปล่อใยห้หมงิถานถูกเหลียงจือเ่ซวยีนช่วยไว้ต่อหน้า ธารกำนัปล ล่อยใหญ้ าติของนางจมน้ำตาอยยูใน่แม่นเง้ีำ่เยจนียง ยังจะดเีสียกว่!า นางจ้องมองผิเวขม็งบังคใัหบต้นเองใจเย็ลนง จากนั้กส็นัก่างร องครักษแ์ละสาวใชท้เี่พิ่ตงามมาว่า\"พวกเจ้ไาปขวางคนทมีุ่งดูเอาไว้ อย่าให้ผใูด้เข้ามาใกล้เด็ดขาด! เจ้สา องคนลงไปแยกตัวเหลยีงชืจ่อ ออกมา แล้เวจ้าทัส้องงว่ายนเ้ปำ็นหรือไม่พวกเจ้ากล็งไปด้วยเอาตัว อาถาานขนึม้นา! ด้านเีก้รงว่คางจะประวิงเวลาไดไ้มน่านเท่าไรเอ้อ เจ้ราีกบ ลับไปเดี๋ยวไนปีพ้าองครักษม์าขวางคนเอาไวเ้ยอะๆ \"เจ้าค่!\"ะ เนื่องจยากัไงมเ่ข้าช่วงวสันฤตดนู ้ในำแม่นจึ้เงำย็เนฉียบเสียดกระดูก กอปรกัสบายลมเย็ยนะเยือกเหนืผอ ิวทน้ปีำะ่ทะเข้มา า เหลยีงจือ่เซวียน ลงนไ้ปำได้เพียปงระเดี๋ยวเดีกยพ็วบว่กา ารช่วคยนจากน้ไำมไ่ดง้่ายดาย เหมืออนย่างทีเข่าจินตนาการไว้อย่าว่แา ตช่่วยขึม้นาเลย แม้แตห่มงิถาน อยตู่รงทใีด่เขาก็มองไม่เห็ดน้วซย ้ำ



54 - กระวานน้อยแรกรัก 1 ไปหมุหนมิ่หนันหน้กาลัไบป พลัผนงะอึไ้งปชั่ขวณะ นั่คืนอ...ซซูนิ สาวใชข้้างกายหมงิถานทีมีค่วามสามารถมากที่สุด มิใหช่รือ นางมาอยูท่นีีไ่ด่อ้ย่างไกรันแล้วเมืค่อรนูีน่้างว่อาย่างไนระ คะ... คุณหนขูองนาง? ซินเดิเนข้มา าคารวะให้ไปหมุหนมิอ่ยน่าสงงบนิไ่มง่ร้อนรตน่อมา กพ็ ูเดรื่ทองีคุ่หณนขูองตนเชินญ างไปชิมบัวลอทยีจว่นอีกรอบหนึ่ง ครัเ้นห็เนหลยีงจือ่เซวยี นทีต่ัแวข็งจนขยัไบมไ่ดก้ ำลัใหงอ้งครักษ์ พยุขงึฝ้นัจ่างกทางด้าหนลังไปหมินหมิ่ซนูนชิกย็ังเอ่ถย ามด้วคยวาม ตระหนกตกใจนิๆด \"นเีห่ลยีงชื่จอตกน้หรำืเอจ้าคะ ไปหมุหนมิส่ันบสงนุนงงกับสถานการณใ์นตอนนอี้ยูบ้่างไม่รวู่า้ ควรจะเอ่ยตอบเช่นไรดี จนกระทัน่างงเหลือบเห็ลนวเี่อ้อทีวิ่ต่งามไลห่ ลังมายัหงอบหายใจ แฮกๆ โบกมือให้นางไมห่ ยุดทปำากบอกนางว่าไมเ่ป็นไรแล้วถึไงด้พลัน เข้าใจว่อาะไรเป็นอะไร ราวกับทะลวงเส้นลมปราณใหโ้ล่ไงด้อย่างไร อย่านง ั้น ไปหมนิหมิ่รนีเบร่เงอ่ยรับค“ใำชๆ่ เหลียงชืจ่อตกน้ขะ.ำ..ข้า ผ่ามน าเห็เนข้พาอดีเลยให้องครักลษ์งไปช่วเยขาขึม้นา \"เฮ้อที่กแเ็ทป้็นบุรุ\" ษ \"บุรอุกษสามศอกตกนย้ำัตง้องใหค้ นช่วยน่ขาายหน้จาริง!ๆ \"ต้องล้อแมน่นหนถาึเงพียนง ดี้วหยรือไร \"แยกย้าๆย นึวก่เาป็คน ุหณนูตระกูลขุนนาเงสีอยี!ก\" คนทมีุ่ดงโูบกมือย่าเงบืห่อน่ายแยกย้ายกระจัดกระจาไยปอย่าง





ออเดอไร่ 2 57 เมื่ตอัดสิจานกประสบการณท์ ใีช่้ชีวอิยต่าหงรูหราสุขสบายมา สิบกว่ปา ีของนาง เนื้ผอ้ขาองสายรัเดส้นัห้านใชข่องธรรมดาสามัไญม่ ลวดลายบนนัก้็ปนระณีบตรรจงสลัซบับซ้อดนูเหมือจนะปัดก้วดย้ายไหมทอง เส้นไหมเล็บกางยิ่แงตก่็ยัคงงเปล่งประกายจางๆ ภายใตผ้ ืรนาตรมีืสดนิท นางยังไม่ทหันันมองไปตามสายรัดเพืจ่อะดคูนทีอย่ตูร่งนั้ใหน้ชัๆด กม็ ีชุคดลุตมันวอกตัหวนึ่ร่งวงหล่นลงมาคลุทมัรบ่างกายของนาง และ บดบังสายตาของนางเอาไว้เสีกย ่อน \"หลังจานกัเ้ลน่า\" ไปหมนิหมิร่ีนเบร่งเอ่ถย าม \"หลังจานกัก้็มนคีนแบกข้กา ลับมา\" หมิงถานนอนพิขง้างเตียงดัน นแ้กำงขิงขัไบลค่วามหนาวออกไป แล้วรัเบตาอุม่นือทสีา่วใช้ยื่มานให้ เอาไว้ย้อนึพกลางเอ่ยว่า\"ระหว่างทางข้าตัสวัถ่านมอยหู่ลายครั้ถงามว่า พวกเขาเป็ในคร คิดจะพาข้าไปทีใด่ แตค่นผนูั้้กน็ไมเ่อ่ยตอบ หลังจาก วางข้ไาวท้ ีปร่ะตหูลัขงองจวนโหวแล้กวห็ายไปพร้อกมับชุดคลุมตันว อก \"พวกเขา? ไม่ได้มแี ค่คนเดียว? \"คนทีย่ื่นชม่ืวอขย้กาับคนทสี่งข้ากลัมบามิใชค่นเดียวกัแนน่ๆ เนื้ของ เสื้อผแ้ตากต่ากงันมากเกินไปยิไ่ปงกว่นาัค้นทสี่่ขง้กา ลัจบวนดูเหมือน จะกำลัทงตำามคสำั่มางกกว่าเหมือวน่เาป็น...องครักษผ์ตู้ิดตาม ไปหมินหมิท่นำควาเมข้าใจอยพู่ักหนึ่แงต่ก็ยัมงีคำถาอมีมกากมาย \"เดี๋ยวกน่อะนแสดงว่ตาั้งตแต้่นจนจบเจ้าไม่ได้บอกว่าตนเองเป็คน นของ จวนจิงอ้ัโนหวสัคก ำแต่ผอู้ืก่ลนัพบาเจ้ามาส่กงลัจบวนได้ถูตก้อง?\" \"อมื นีก่็คืจอุทดีข้่ารู้แสึปกลกๆ เช่นกัน\" หมงิถานลุนกัพ่ิงหงมอนอิง \"หากจะบอกว่าเขามีจุดประสงคไ์มบ่ริสุทแธติห่์ลักงลัถบึจงวนข้า

58 กระวานน้อยแรกรัก 1 ตรวจสอบอย่าลงะเอียแดล้วไม่มขีองติดตชัิวใ้ดนหายไปเสียหน่อย คนทีมจ่ีุดประสงค์แอบแฝงจะต้อนง ำของมีค่ตาิดตัไปวด้วยแตก่ลัไบม่ \"เช่นน ัก้็แนปลกจริงๆนั่ลน่ะ\" ไปหมินหมิข่นมวดคิค้รวุ่นคพิูดด พึมอพำอกมาหนึ่ปรงะโยค \"เอาล่ะเลิพกูดเรื่นองกีั้กน่อนเถิด\" หมงิถานนึกถึเรงื่ทอีสง่ำคัญ ยิ่กงว่ขาึม้นา \"ตอนนีทา้งฝั่เหงลียงจอื่เซวียนเป็นอย่างไรบ้าง \" จ เ ท ท้ข ะจ ืย ดืไ นใ ชย อ เ ะ ป ั ข ็ ป ัไ เ สง า น ห ิจ ด ั้อ ย ่ ี ีา น ่่้ น้ ่าา ง ไ ร ่ง น ม่ ไมร่องรับได้หรือแน่นอวน่าต้อเงออออว่าเขาตกน้ข้ผาำ่านมาเจอเลยให้ บ่ารวับใช้ลงไปช่วเยขาน่สะิเจ้วาางใจเถิดข้าได้ใหค้ นพาเขาไปส่ง จวนลงิก้วางแล้\"ว ได้ยิไนปหมุหนมิ่กลน่าเวช่นนีห้ัวใทจ ีลอ่ยค้างเติข่องหมิงถาน ก็เบาลงไดใ้นที่สใุนดเมืพ่อูดบอกต่อหน้ธารกำนวั่ลาเหลียงจอืเ่ซวยีน ตกน้ไมำว่่หาลังจากนัจ้ะนเป็อนย่างไรต่อก็ต้องเป็เนหลียงจือเ่ซวยีน ตกนเ้ทำ่านั้น เพราะในฉากหน้านั้ควนามสัมพันทาธง์การแต่งงาขนองทัส้องงตระกูล ยัคง งเหนียวแนย่นิ่หางกเกิดเรื่อขงึก้นับฮูหยิชนืจ่อื่ทยีั่มงิไดแ้ต่งเข้าจวน อย่าหง มงิถาน กถ็ือว่มิาใชเร่ื่นอง่าชมน่ยาินสดีำหรจัวบนสิ่ทังก่วงเช่กน ัน หากไมอ่ ยากแตกหักับจวนจงิ้อัโนหวและพบจุดจบอัเนลวร้ายพวกเขา ก็มแีต่ต้องยอมรับเรื่นองอีย้่าเงงียบๆ เท่านั้น จะว่ไาปแล้หวมงิถานก็รู้สว่ึเากรื่นองมี้ีเงื่อตนงรำงจุดใดสักแห่ง ตอนนัม้ีนเสียโวงยวายร้องให้ช่วจยัขบโมยจึงได้มคีนพุพ่รงวดไลต่ามกัมนา แต่หากเทียกบับการถูกระแทก นางรู้วสึ่กาตนเองเหมือถนูกคนผลัก มากกว่ถาึงไดป้ ระสบกับชะตากรรมเช่นน ี้





อปจู่๋อเดอไร่ 2 61 สงบนิ่ไงด้จงิห้รานถอนหายใจเฮือใก หญ่จากนัก้ร็นีบเอามือปิดจมูแกล้ว เดินตามไป ในห้องไต่สวนเครื่องทมืรอมานทีแข่วนอยูบ่นผนังสาดประกาย วาววับเย็นเยียคบนทีรอ่ถูสกอบสวนได้ถูกผคูุ้มจับตัมว ัดไว้บนแท่ทนรมาน เรียบร้แอยล้วดทู ่าทาคงงจะยังไมไ่ดเ้ริ่ทมรมาน เพราะถึงแม้คนผนู้ีจะ้อยู่ ในสภาพสกปรกมอมแมม แตเ่มืด่อูใหด้ีๆแล้วกลับไม่บมีาดแผลแม้แต่ เศษเสี้ยว ตุลาการศาลต้าหลเี่ลื่อเกน้าอพีน้ักลมเข้ามาใหเ้จียซงวีแ่ล้วเชิญ เขานั่อยง่านงอบน้อม เจียซง วเีอ่งก็มิไยด้กที่นใหั้ตุ่งลากาศราลต้หาลแี่ตอ่ย่างใด เขา เลิกชายชุดแล้นวั่ลงงไปทันทปีลายนิ้เควาะพนัวกางแขนเบาๆ จ้องมอง ไปทีแ่ท่นทรมานโดยไม่ได้แสดงสีหนใ้ดาๆ ทั้งสิ้น \"ทะ....ท่านอ๋อ\"ง เมืค่อนทอียู่บ่นแท่ทนรมานเห็นผูมา้เยือนชัดเจน ความรู้หสวึากดผวากเ็อ่อท้ในนหัวใทจ ันท\"ีเหตุใด...เหตุใดท่านอ๋องถึง จัขบ้มาาทนี่ีขอ่รับข้าถูกใส่ความขอรับ! \"ใสค่ วาม?\" เจียซง วีจ่้อเงขาแน่วนิ่\"งเจ้ารออีสกักพักประเดี๋ยว เฉงิ เป็นโหวกต็้องเข้คาุมกาเหมือกน ันถึงตอนนัเ้จน้าค่อไยปร้องขอ ความยุติธรกรมัเบขาก็แล้วก\"ัน เฉงิ เอินโหว?! เลือขดองคนทอี่ยบูน่แท่นทรมานจัตบัวแข็งในชัพ่วริตบา จริงๆแล้ตวั้งแตตอ่นทีเข่าถูกจับกุระมหว่าทงางกลัจบวนอย่าง ไม่สมาีเหตุยังไม่มผีใูด้อธิบาใยห้เขาฟังว่เาหตใุดถึงถูกจับเขากม็ี ลางสังหรณร์างๆ อยแู่ล้วแต่เขาไม่อยากและไมก่ล้คาิดไปในทางนั้น

62 กระวานน้อยแรกรัก 1 เพราะว่หาากเป็นเรื่อเงกี่กยวัเบฉงิเป็โนหวจริงๆล่กะ็นัค่นงจะเป็หนายนะ สําหรับเขาแน่นอน - \"ถึงแม้ข้าจะมีการไปมาหาสกู่ัเบฉงิเป็นโหวตะ...แต่... \"จาง ขาตั้เงปีอย๋องเห็นว่เาจ้าเป็คนนฉลาด ตอนนีเจ้้ถาึยงังอยูค่รบ ทุกประการ เจ้แา น่ใจหรืวอ่าจะเล่นลกิ้ันขบ้า - เจียงซวีลุ่ขกึ้เนดินเข้าไปใกล้ๆ ด้วยฝีเท้เชาื่องช้เาอียศงีรษะ จ้อมงองเขา คงเป็เนพราะอยูใน่คุกใต้ดิไนอดุดัจานงๆ จากการยกทัพเข่นฆ่า สังหารบนร่าขงองเจียซงวีจ่ึแงผ่กำจายออกมา แฝงด้วคยวามน่เากรงขาม อันหนักอึย้ิง่ซงุ้เมสียไงมด่ ังแต่กลับชวนใหค้ นหนาวสะท้านไดอ้ ย่างไม่มี สาเหตุ จางอ้าปากค้าเงล็กน้อถยูกดดันจนเสียงหายไปชัข่วณะ เขารวู้่านคีื่อจุเดริต่ม้ขนองการชำระสะสางบัญชแีละรูจุ้ปดระสงค์ ทเีจ่ียงซวมี่าทีน่ีด้่วเยช่กน ันความนิ่งเงปียรบะหนึไ่รง้สิ้นชแีวผิ่ขยตาย ออกไปตามกลิเ่หนม็หน ืนในคุใกต้ดิน ครูใหญผ่่าไนป จางขยับปากอย่าลงังเใลจ แต่สุดท้กา็ยัองยาก เรียกร้องต่อรองใหต้นเองอย่างไมย่ อมถอดใจ \"จริงอยทูขี่้่มา ขีองที่ เป็ปน ระโยชนต์ ่ทอ่าอน๋องอยใู่นมือถ้าหากท่าอน๋อรงับปาเกงื่อนไข้ขา หนึข่ง้อข้าก็จะ...อ๊กา!” เขายังพูดไม่ทัจนบกส็่งเสียรง้อองอกมาด้วยความ เจ็บปวด จงิห้รานนิอ่ึง้ไงปทันใดจากนัถ้ึนคง่อยพบว่เาครื่องมทืรอมาน นักโทบษ นผนัทงีม่ตีะขอไดเ้กี่ยแวทงเข้าไใปนช่อทง ้องของจางโดย หลีกเลี่จยงุดสำคัตัญ้งแเมตื่ใ่ดอกไ็ม่รโูล้หิสตดๆ ไหลทะลักออกมา ชุด

















ผอู้อเดอไร่ 71 เด็สกาวอายนุ้อยนัห้น้บาาง ไมก่ล้าแสดงออกมากเ็ท่านัเ้อนง ทว่าเผยชื่ยัอคงงรู้ผสึิกปดกติอยู่แดตีก่็ไมไ่ด้เอ่อย ัในดมาก หากเทียกบ ับจวนจิงอ้ัโนหวทีก่ำลรัองคอยผเูป้็นายของตระกูล เดินทากง ลับเมืองหลวงเรื่ทองเี่หล่ชานชัสู้นใงนเมืองหลวงใหค้วามสนใจ ในระยะนกีล้ับเป็นเรื่ใองหญ่อีกเรื่หองนึท่ีเง่กิดขึ้อนย่างรวดเร็วโดยไม่มี ลางบอกเหตุมาก่อ.น.. เฉงิ เป็นโหวกจนิ้จงยึดครองที่ดผอูิ้ืน่ลนักลอเบปิดเหมือเงกลือ ความผิมดากมายหลายกระทง ตอนนีถู้กริบรรดาศักยดิึ์ดทรัพย์สิน ถูกตัดสิใหน้เนรเทศไปยัดง ินแดนห่าไงกลพันอกยุเ้ฟยผเูป้็ทน โีป่รดปราน เสมอมาก็ไรดั้บผลกระทบจากคดีนดี้วเยช่นเดียวกจันต้องถูขกับไลเ่ข้า ตำหนเัยก็นเคราะหด์ทีีคว่ามผิดไมพ่ ัวพัไปนถึคงนในครอบครัวดังนั้น นอกจากคนทเีก่ี่ยวข้แอลง้วคนอื่ๆ นเพียแง คถู่กลดฐานะเป็นสามัชญน บุรุไษม่สามารถเข้าร่วกม ารสอบขุนนางได้ ยามทุกคนพูคดุถยึงเรื่นองีก้อ็ดสะท้อนใมจิได้ \"ลดฐานะเป็นสามัญชน ห้าเมข้าร่วมการสอบขุนนางสกุไลม่หมวีัง กลับมารุ่งเรดือังงเดิไมดภ้ายในสามรุ่แนน่นอน” ไปหมุหนมิ่ถนอนหายใจ เฮือกใหญ่\"งานเลี้ยในงวังช่วเงทศกาลสัห่งยวนจิ๋โหวรวยังใจกล้าถวาย บทเพลงอยเูล่ย นีเ่พิ่จงะผ่าไนปไม่กีวั่นเอง เหตุใดถึงกะทันหัเชน่นีเ้ล่า โจวจิงห้ว่านบุตรสาวราชบัณฑสิตำนฮััก่หนลินซึเ่งป็นสหายรัก กัหบ มงิถานและไปหมุหนมิเ่อน่ยเสียงแผ่วเบาว่า\"ไมก่ ะทันหหัรนอก * (หล) หน่วยวัคดวามยาวของจีนเทียไบด้กับระยะทางประมาณ 500 เมตร ** สำนัฮกัห่ลนินตั้ขงึ้ในสมัยราชวงศถ์ังเดิมเป็นสถานทีส่ำหรเัขบ้าเฝข้าองเหล่าปราชญ์กวีจิตรกรและ ผู้เชี่ยวดช้าาญนต่างๆทถีู่กฮ่องเเต้รียกตัวในสมัยราชวงศ์ชิกงลายเป็หน น่วงยานทตีั่้ขงึเ้พนื่ทอำหน้าทชีำ่ระ ตราสำคัขอญงแผ่นดแินละเป็นฝ่ายอาลักษณวร์รณคดี



ออเดอ * 73 ไดแ้ ล้วเดี๋ขยว้าจะอธิบายใหฟ้ัเงอง ทั้สงามคนนัด่งืช่มาอยตูร่งริลมานส่วนกลางของเรือนจ้าวสุย่ข้างนอก ข้าใงนล้วมนีแตค่นของตนเอง จึงไม่มเรีื่ใองดทีไม่ส่ามารถพูไดด้ โจวจงิห้ว่าอนธิบายอย่ามงนี ้ำอดน้เรำื่ทอทนงเีก่ิขดึ้ครนาวนฉีา้กหน้า บอกว่นา ายอำเภใอนนครหลวงจางจเีค้ยมีความสนิทสนมใกลช้ิกด ับ เฉงิ เป็โนหว จึแง อบเก็หบลักฐากนระทำความผขิอดงสกุลกูเอ้าไว้ไมน่้อย แตเ่มืค่อิดดอูย่างละเอียแด ล้วหน้ากทาีร่งานของจางเจริญรุ่งโรไจนด์้ เพราะเพิ่เงป็โนหว แล้จวู่ๆเหตุใดถึงกล่าวโทษเฉิงเป็โนหวเล่าหรือว่า มขีุนนาทงุจรกิตลัตบักวลัใบจเป็คนนดใีนชัข่ว้าคมืจนริงๆ? นอกจากนั้น แล้วทผี่่านมาข้าหลวงตรวจการกเ็คยกราบทูถลอดถอนเฉงิ เป็โนหว ฝ่บาาท กม็ ักจะทรงปล่อผย่านอย่างไมใ่สพ่ระทัยแตห่ นนกี้ลับทรงระเบิดโทสะ กริ้โวกรธกลางท้องพระโรงรับสใัห่ต้งรวจสอบจนถึงที่ส..ุ.ด\" พอฟัมงาถึตงรงนีไป้หมุหนมิ่กเ็นหมือนจะเข้าใบจางอย่างขึ้มนา ไดบ้ ้าง โจวจงิห้ว่ากนล่าวเพียแง ค่นแี้ล้วก็หยุไดป จากนั้จึนงเปลี่หยนัวข้อ สนทนาแล้วเอ่ตย ่อไปว่า\"ตัเ้ปง่ยอ๋องออกศึกอยทู่ี่แดดินนทางเหนืเอป็น ระยะเวลานาน น้อยครัย้ิงท่งีจะ่กลับมาเมืองหลวงอุปนิสขอังยเขา ข้ไาม่ค่รอสูย้ักเท่าไรแตต่ ่ใอหเ้ขามีคุณงามความชอบสูงส่งการทีเข่า ไมเ่ห็อน กยุเฟ้ยอยูใ่นสายตา ฉีกหนผ้าูอ้ืช่ันดเจนกลางงานเลี้ยฝง่บาาท กัฮบองเฮาก็ควรตำหนเขิาสัเกล็กน้ถอยึงจะถูก \"อ๋.อ..ข้เาข้าใจแล้ว\" ไปหมนิ หมินเรียบเรียคงวามคิด\"ความหมาย ของเจ้ากค็ ือฝ่บาาทมีพระดำรจะิจัดการกัสบ กุตลั้งแรตก่อยแู่ล้วดังนั้น ถึงแม้สถานการณ์ตอนนัจ้ะนย่ำแแตย่ฝ่่าบาทกับฮองเฮาก็มิไดต้รัอสันใด

74 ฿ กระวานน้อแยรกรัก 1 แทนกูจิ้โ๋หวรว...หากคิเดช่น แีล้้วล่ะก็ตั้เงปีอย ๋องก็อาจจะล่วงถรึูง้ พระดำขรอิงฝ่บาาทตั้งแรตก่อยูแ่ล้วถึงไดโ้อหังวางโตไมเ่ห็นผอูื้อ่นยูใน่ สายตาเช่นนั้สินน\"ะ \"แตต่ามความคิขด้าตั้เงปีอย๋อกง ็เป็คน นโอหังวางโตเช่นัอ้ยนแู่ล้ว พวกคนหยาบกระด้างจะไปเข้าใจอันใด หมงิถานย้อสมเีล็บด้วทย่าทาง ประณีตบรรจง ไม่เก็เบอามาใส่ใมจากมายนัก คิด

- ออเดอไร่ 2 75 ទឹកចិសត្ងត พลง เพลส miniation Tele 2 ซึ่จงะเป็นกาอรอ រកសព្វទតឧទ stop tele วันคืผน่านพ้นไปอย่าไงมเ่ร็วไมช่้าไม่นานก็มาถึงวันทีแ่ปดเดือสนอง จงิ้อันโหวหมิงถึหงย่วซนึเ่ดงินทางไปรับตำแหนท่ีเงข่ตหยางปฏิบัหนต้ิาที่ จนครบกํหานดไดเ้ดินทากงลัมบายัเงมืองหลวง เขากุมอำนาจทางการทหารเอาไว้จำนวหนนึ่ยงามอยใูน่ตำแหน่ง กม็ ีผลงานโดดเด่นเขาเดินทากง ลัเบมืองหลวงมารายงานสถานการณ์ ครานมีีค้วามเกี่ยวพไัปนถึกงารเปลี่ยนแปลของงขุนนางในราชสำนัก คนไมน่ ้อตย่ากง ล็อบสังเกตอยูอ่ย่างลับๆ ฮ่องเตเฉ้ิงยัมงพี ระราชโองการว่เามื่จอิงอ้ัโน หวเดินทางเข้เา มืองหลวง แล้ใวห้รีเบข้าเฝใ้นาทันทเีมื่เอข้าถตึงัวเมืองหมิงถึหงย่วนกัคบนใน ครอบครัแวละบ่ารวัใบช้กแ็ยกกันไปคนละทางทางหนึ่มุงต่รงงไปยังประตู เซวียน ส่วอนีทกางก็อ้อไมปยัจงวนจิง้อันโหวซึ่ตงัอ้ยงูบ่นถนนหนานเหวีย่ พอไดข้่าว่ทา่านโหวจะเดินทาเงข้าวังทันไทมี่แวะเข้าจวน ขณะที่

76 * กระวานน้อยแรกรัก 1 พวกหลิวอเี้หนียงจะเดินทากง ลัมบาก่อนคนในจวนโหวกเ็ฉื่อยชขาึ้น ไมน่ ้อยเพราะอย่างไบร นโลกนีก็ไ้ม่กมีฏว่ตา้องต้อนรเัหบนียแงละ บุตรสาวกลัจบวนอย่าเงอิกเกริใกหญ่โต ยามหลิอวีเ้หนียกงัหบ มิงลงจากรถม้ามเี พียแง ม่นมจางซึเ่งป็น บ่ารว ับใชข้ ้างกายเผยชื่พอาสาวใช้และหญิงรัใบ ช้อาวุโสจำนวนหนึ่ง ออกไปรอรับอยตูร่งประตขู้าเงท่านั้น อาจเพราะได้รับความรัใกครโ่ปรดปรานแตเ่พียงผูเ้ดียวดังนั้น ถึงแมจ้ะอยูใน่สถานทีทยี่า่กลำบากใกลช้ายแดนอย่างเขตหยางมา ห้ปาีแตรู่โปฉมของหลิอวีเห้นียกงลัไบม่แตกต่างจากเดิมากมายนัก มิหนำยซั้งเปำล่ปงระกายมีนม้ำีนวลมากกว่าเดิมอยูหล่ายส่วน คุหณนูสามอย่างหมิงกลับยากจะจดจไำด้ในแวบแรก ตอนที่ ไปจากเมืองหลวงนางอายุแค่เพียสงิบเอ็สดิบสองปเีท่านัห้้นปา ีผ่าไนป รูปโฉมของนางถึเงริ่ปมรากฏชัดบุคลิแกตกต่างจากแต่ก่ออนย่างมาก นางสวมใสชุ่ดสแีดงสด ท่าทางดสูดใสมีชีวิตชีทวัาย้งังมีความพึผ่งาย องอาจเยี่พยงยัคหฆ์ญิตงระกูแล ม่ทัอยพูไม่น่้อย \"เจ้าให้ข้กาับท่านแม่เข้าทางประตูข้า?ง\" หมงิขมวดคิ้ไวม่พอใจ กับการจัดการของแม่นจมางยิ่เงนื่องจายกามอยูท่เีข่ตหยาง ไมว่่นาาง จะเดิไนปทีใด่ทุคก นต่างก็รวู้่านางเป็แน ก้วตาดวงใจของท่านข้าหลวใงหญ่ ไม่ผมีูใด้กล้าเมินเฉยดูแคลนางสันก ิด แตใ่นสายตาผอู้ื่หนญิงกลับดพูาลพาโลอย่างไร้เหตุผยลิ่ทงีน่คีื่อ เมืองหลวงประตใู หญจ่ะเปิดพร่ำเพไรดื้อ่ยอ่างไรปกตแิ ม้แตเผ่ยชืก่็ยอัง เข้อา อกจากประตูข้างแน่นอนว่าหากวันีพว้กนางกลัจบวนมาพร้อม ท่าโนหว กย็ ังพอจะได้อาศัยบารมีท่าโนหวเดิเนข้าทางประตใูหญ่กับเขา

ออเดอไร่ 77 บ้างแตเ่วลานกี้ลับไม่ใชเช่่นน ั้น แม่นจมางกำลจัะงเอ่อยธิบาใยห้ชัดเจนหลิวอีเห้นียงกลับเดิน เข้าไปคว้ามือของหมงิ เอาไว้จากนับ้นีแบน่นอย่าไงมแ่ สดงสีหน้ท่าาทาง ออกมา เมืน่อึกถึคงำเตือขนองหลิอวีเ้หนียตงลอดทางกลับเมืองหลวง หมงิ ก็ตัวแข็งทืไ่ปอเล็กน้อสยุดท้กายต็ัดสินกใจลืโนทสะครานีล้งท้อง ไปชั่วครากว่อนนางเดินหน้าบึ้งตผ่ึางนแม่นจมางไป ก้าวตรงเข้าไปยัง ประตขู้าง ในเวลาเดียวกัหนมงิถานทีก่ำลรัะงเบิโดทสะใหญโ่ตอยภูา่ยใน เรือจน ้ายว นางตบกระดาษจดหมายลงกับโต๊ะต่มอากก็วาดชุดเครื่อชงา อัวนิจิตงดรงามมูลคไ่มา่ธรรมดาบนโต๊ละงกัพบ ื้อยน่าเงก็อบารมณ์ไม่อยู่ เสียงเครื่กองระเบื้อแงตกกระจายดังก้อกงังวานนางตบโต๊ะแล้ว พลัลนุพกรวดขึ้มนา เดินวนไปมาในห้อพงลางพูพดึมวพ่ำา\"ช้าช้า ที่!สุทแีดรกคิดว่าครอบครันวแี้คไ่รก้ ฎเกณฑ์ไร้ยางอาย ข้าดูถูพกวกเขา เกินไจปริงๆไมค่ ิวด่าพวกเขาจะถึกง ับวางแผนเล่งนานข้า นางโกรธจัจดนเสียงสั่เคนรือเล็กน้อหยลังจานกิท้วัส้ิงแบน่น ข้อนิก้็เวริ่ซมีขดาว หลังมืสอามารถมองเห็นเส้นเลือไดก้ ำไร ซูนชิกับลเอ้อตกอกตกใจยกใหญ่ทสี่ำคัคืญพอวกนางยัไงม่รู้ ด้วซย ว้่ำเากิดเรื่อองันใดขึ้น สองวัมนานคีุ้ณหนูของพวกนางยังกระตือรือรพ้รน้อปมระชันขันแข่ง ตั้งจใจะแต่องาภรณเ์ต็มยศเพื่กอดข่รมัศมคีุหณนูสามทกีล่ัจบวนวันน ี้







ออเดอไร่ 2 81 เรือนหลัซนนคืเอรือนของเผยชื่หอากเดินจากเรือนจ้าวยจะต้อง เดิผน ่าเนฉลียงอ้อกม ำแพงแล้วยังต้องเดินผ่าสนวนดอกไม้ของลาน ข้างเรือหน ลัฝกั่ตงะวันอออกีกด้วย พวกหมิงถานเดิไนปตามเฉลียทงางเดินเพิจ่งะมาถึสงวนดอกไม้ ของลานข้างเรือนหลักฝั่ตะงวันออก็ได้ยิเสนียงเอะอะดัมงาจากข้าหง น้า \"อ้อ...เป็หนลานสาวของน้องชายลูกอนุภรรยจาากบ้านเดิม ฮหู ยินผเูฒ้่นาี่เองฮหู ยินผเู้ฒ่าก็เสีไยปตัน้างนแล้วความเกี่ยวข้อง ช่าหง่าไงกลกัจนริงๆอีกอย่าถง้ขา้จา ไำมผ่ิดบ้านเดิขมองฮหูยินผูเฒ้่า เมื่แอรกเป็นจวนป้อก่อจน ะลดตำแหนห่ลงังสืบทอดบรรดาศักดจิน์ไม่มี ตำแหนใ่หงล้ ดแล้วนไีม่ไ่ด้ติดตก่อัจบวนของพวกเรามาตัห้ลงายปีข้าว่า นมี่ันใชญ่ าตพิี่นจ้รอิงงๆตรงไหนกั”น หมิงเอ่เยสียดสี เงิฮน ว่เารียก\"น้อสงาม เจ้!า\" \"เจ้อาัในดของเจ้าเล่าญาติผพู้ขี้่เาห็นแก่หฮนูห้ายินผูเฒ้่ทาีเส่ียไปแล้ว ถึงได้เรียกเจ้วา่าญาติผูพ้ีห่รอกนะ เจ้ากลับไมส่ำเหนียว่กตานเองเป็น คนนอกจริงๆข้กา ัทบ่าแนม่เพิก่งลับมาถึจงวนก็ต้อมงาเจอเจ้ขาับขาน กลอนบ้าบอคอแตกอัในดกไ็ม่อรูยู้ใน่สวน นีเ่จ้าตั้งใจจะรบกวนข้ากับ ท่าแน มใ่ชห่รือไม่ข้าจะบอกให้นะ มาขออาศัเยขาอยูก่็ควรจะหัด เจียมเนืเ้จอียมตัวเสีบย้า!ง\" เดิมใทนีใจหมิงก็หงุดหงิเรดื่อทงีต้่องเข้าจวนทางประตูข้าองยแู่ล้ว บ่ารวัใบชใ้ นจวนทีพ่บเจอระหว่างทางก็ไมไ่ดก้ ระตือรือเรห้มนือนอย่าทง ี่ เขตหยางซีต่มอายัเงจอเงิฮน ว่ขาับขานกลอนวสันโตศ์กอัในดก็ไม่รู้ อยใูน่สวนอีกเพลิงโทสะของนางจึสงะกดกลั้ไนม่อยูอ่ีกต่ไอป ถ้อยคำ ทพีู่อดอกมาแฝงความประชดเสียดสเีปี่ลยม้นในน้ำเสีกเ็ยตง็มไปด้วย

82 กระวานน้อแยรกรัก ความโอหังอวดดอีย่างไมล่ ดราวาศอก เสิน่ฮว่ฉา ุนจัด ก่อหนน้านีน้างกัหบมงิถานปะทะกัอนย่าลงับๆก็มักจะถูทกำให้ โมโหจนทนไม่ไหวอยบู่ อยๆแต่วด่าีร้าอยย่างไรหมิงถานกเ็ ป็นสตรีสูศง ักดิ์ จากตระกูมลชีื่อเสีนยางก็แคซ่่อเนข็มไว้ในผ้แา พร ไหนเลยจะหยาบคาย ไรม้ ารยาทไม่มควีามเป็นกุลสตเรชี่นนี้ ขณะทเี่สนอว่ากำลจัะงเปิปด ากตอกกลับไปจู่กๆ็มีเสีเยงหน็บแนม อย่างเฉยชาดังขึม้นาจากด้านหลัง\"พสี่ามระมัดระวคังพำูดด้วยท่าแนม่ อยูท่เีร่ือหนลัซนนิ ต่างหากหาใชท่ นีไี่่ม่ ทัส้งองฝ่ายทกี่ำลัปรงะจันหนก้ัานหัหนน้ไาปมองในทันที พวกนางเห็นบ่ารวับใช้ในชุดสเีขียวกลุ่หนมึเ่ดงิอน อกมาจากหัวมุม ของเฉลียทงางเดินพอเดินมาไดช้่วงหนึ่บง่าวรับใชก้ ลุ่นมีกห็้ยุฝดีเท้ลงา ยืแน ยกเรียงออกเป็นสองแถว ก้มศีรษละงอย่างสงบเสงี่เยรมียบร้อ..ย. เด็กสาวในชุกดระโปรงสีขาวหยกปัลกายด้วดย้ายทองคำเดินออกมา จากตรงกลางด้วยฝีเท้เานิบช้านางผิวขาวดุหจิมะเส้นผมดขำลับดวงตา ทัส้งองข้างประหนึ่สางยธารา มืเอรียบวางโบกพักดลมเบาๆ ในทุกย่ากง้าว ทีเ่ดิไนปข้างหน้าในห้อรยะย้ราูจปันทสรีเ์งิตนรงศีรษกะจ็ะขยัไบหว เปล่ปง ระกายระยิบระยอับอกมา ทั้ทมีง่ิไดแต้่งกายงดงามหรูหรมาากมาย แต่แคม่องจากไกลๆ กลับใหค้วามรู้สบอึบกบางงามละเมียลดะไม เหมือดนั่แงจกันกระเบื้เองคลือบ เลอค่าราคาแพงทวีา่งไว้กับพืก้ก็นลัลว้มประคองไว้ในมือกก็ ลัแวตก งดงามจนทําใหค้ นไม่อาจเบนสายตาหนไีด้ * ซ่อนเข็ไมว้ในผ้าแพร เป็สน ำนวนหมายถึภงายนอกดูสุภาพเป็นมิตรแตจ่ริงๆแล้ภวายในใจโหดเหี้ยม ชั่รว้ายคล้ากยับสํานวนไทยว่าหน้าเนื้อใจเสือ

ออเดอไร่ 89 แม้วเ่างิฮนว่จาะเห็นภาพเช่นนมีา้มากแล้วแต่กย็ังตะลึงัไนป ชั่ขวณะเช่กน ันกว่าจะได้สติกลับคมืาน นางไม่รวู่คา้วรจะแอบเสียดสี ในความเสแสร้ดงัดจริขอตงหมิงถานเหมืออนย่าทงุทกีด่ีหรือว่คาวรจะ ขอบคุใณนความเสแสร้งจอมปลอมของหมงิถานทสีา่มารถสยบสตรี ปากร้ายบางคนทีไม่ร่ ู้จมาัรกยาทของการเป็นกุลสตไรดี้ดี \"นคี่งจะเป็คนุณหนสูกีร่ะมัง” หลิอวีเห้นียงจหำมงิถานไดอ้ย่าง รวดเร็ว นางแย้มยินุ้ม่มนวเลอ่เย สียงละมุนว่า\"ไมเ่ จอกัหนลายปีบัดนี้ คุณหนูรูโปฉมงดงามชวนมองจริงๆ ทีก่่อหนน้านีหล้ิวอีเห้นียงมิไดห้ามปรามหมงิ หลัๆก เป็เนพราะ นางไมไ่ด้เห็นเงิฮน ว่อา ยูใน่สายตาเท่าไรทว่หา มงิถานนั้ไมน่เหมือกนัน หากหมิงถานเอาเรื่อคงเำรียขกาน ท่านแม่นีไ้ปฟ้องจนเรื่อไปงถึงเผยชื่อ เกรงว่คางจะไม่เป็ผน ลดกีัพบวกนางแน่นอน \"เหนียงชมเกินไปแล้วข้าว่าบัดนพีีส้า่มเองก็ดไูม่ค่เอหยมือนกับ หญิงสาวทีอา่ศัอย ยใูน่เมืองหลวงมานานอย่าพงวกข้าสัเกท่าไร\" หมงิกานตอบรับชคมำของหลิเ่หวนียงทว่มาิไดห้ันไปมองหลิอวีเ้หนียง แม้แตน่้อยแต่กลัมบองสำรวหจญิตงั้งหแตั่จวรดเท้อาย่าเงชื่องชเ้หามือน อย่าทงีห่มงิ มองดูเงินฮว่เามื่คอรูน่ี้ หมงิ เพิจ่ะงรู้สตึักว\"เจ้า!\" \"เจ้อาัในดของท่านกันพสีา่ม ทนี่ีคื่เอมืองหลวงการชี้ในสิ่ผ้อูวื้่น ยามพูดจาดูไม่งามยิ\"่งหมงิถานใชพ้ัดกดนิ้ขวองหมิงลงอย่างแช่มช้า \"พสี่ามไมไ่ด้กลัมบาเมืองหลวเงสีนยาน คงจะลืกมฎระเบียไบปไมน่้อย ยกตัวอย่ใานงวันีทท้ี่่าไนม่รวู่า้\"ท่าแนม\"่ อยูท่ใีด่ ไมเ่คารพญาติพี่น้อง ทีมา่จากแดนไกล ทัย้ังงยกนิช้ีหว้น้าใส่ไมท่ะนุถนอนม้อสงาวเยาวว์ัยหาก

84 กระวานน้อยแรกรัก 1 ไปทำเรื่อเงช่นน ีข้้านงอกเพียงแคอ่ย่าใงดอย่าหงนึก่งพ็อให้คนหัวเราะเยาะ ไปครึ่ปงีแล้วคนทีค่วรจะสงบเสงี่เยมจียตมัควือพีสา่มต่างหาก ..….. หมงิ ถูคก ำพูขดองตนเองก่อหนน้นาีตอ้กกลับมาทลีะประโยค จึงเดือดดาลเป็นฟืนเป็นจไ้ฟองมองหมงิถานเขม็จง นดวงตาแทบจะ พ่นไฟออกมาอยรู่อมร่อ ครั้เนห็นว่าหมงิทำทจ่ะาชัแก ส้อ่อนตรงข้างเอวออกมาเล่งนานคน หลิวอเีห้นียกง็รีบเดิเนข้าไปกดมือนางเอาไว้ร้องเรียเกสียงต่\"ำ\" หมิงจ้องมองเด็กสาวตรงหน้าตเาขม็งคำว่า\"นางสารเลว\" มาถึง ตรงริมฝีปแากล้วด้วซย ้แตำไ่ม่เรหูตุ้ไฉนสุดท้นาายงกก็ลืนกลัลบงท้องไป มารดาของนางพูดถูกไมว่่อาย่างไรกต็้อองดทนรอใหก้ารหมั้หมนาย เรียบร้อกย่อนค่อยว่ากันเผยชื่เปอ็มนารดาใหญข่องนาง หากถูกอีกฝ่าย จับผทิดำใหเป้็นเรื่อใงหญ่ฉวยโอกาสขัดขวาตงอนนางหาคแูต่่งงานคงจะ ไมค่ ุ้ม!กัน เมืเ่อกลี้ยกลห่อมมงิไดแ้ ล้วหลิอวีเห้นียงก็ฝืยนิ้มอมงไปทาง หมงิถาน \"คุหณ นูนาง....\" หมงิถานคร้านจะฟังจึเงอ่ยพูตดัดบทันท\"ีนีก่็ช้ามากแล้วข้า ยัตง ้องไปคารวะท่าแนม่อีกขอตัวก่อน เงินฮว่าเห็ดนังนจัึ้งเนดิตนามไป “น้องสีข่้าจะไปกัเบจ้าด้วย ทีผ่าๆน มาเสิน่ฮว่าไมช่อบหน้หามงิถาน แต่วันีพ้อมีหมิงมาเป็น ตัเวปรียบเทียนบางกลับรู้สวึ่กคาู่ปรตับวฉกาจผูน้นี่้มาองน่ชามขึไ้มน่น้อย คำโบราณกล่าไวด้ว่คานชัย่ว่อมโดนคนชัย่วิก่วง่าเล่งนาน น้อง ของนางเสียดสคีนไดแ้ สบสันเหลือเกิปนระเดี๋ยบวอกไม่ดีไมง่าม ประเดี๋ยว