คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป10

“ตูม !!” ถงั จิ้นเหยยี นไม่มีโอกาสพดู ใหจ้ บเลย กาป้ันหนกั ๆ กระแทกแกม้ ซา้ ยของเขาอยา่ งแรง แรงจน ทาใหถ้ งั จิ้นเหยี ยนซวนเซไปมาทนั ที ท่านเซียวควา้ ปลอกคอของเขาดว้ ยมือขา้ งเดียว ถงั จิ้นเห ยยี นท่ีถอย ไปขา้ งหลงั ถกู ลากไปขา้ งหนา้ เขา มองเขาดว้ ย ดวงตาที่กระหาย เลือด หายใจแรง พน่ ไฟความโกรธ และมุม ปากท่ีโกรธของเขาสน่ั กา้ วพร้อมกนั โดยไม่ไดน้ ดั กนั ท่านเซียวเหล่ตา มองไปท่ีประตูหอ้ งฉุกเฉินที่ปิ ดสนิทอยู่ น้าเสียง ของเขาเยน็ ชาจนทาใหท้ ุกคนท่ีไดย้ นิ หูส้นั ไปหมด “เธอเป็นยงั ไงบา้ ง?” คาพดู น้ี เขาไม่ไดถ้ ามคนอ่ืน แต่มุ่งเป้าไปท่ีถงั จิ้นเหยยี น ถงั จิ้นเหยยี นไม่คาดคิดวา่ หลงเชียวจะมาเร็วขนาดน้ี “คุณหมอยงั ไม่ออกมา แต่ตอนที่เธอตกลงมาจากดึก มี เบาะลมอยู่ ขา้ งล่าง จึงไม่มีอนั ตรายต่อชีวติ .” “ตูม !!”

ถงั จิ้นเหยยี นไม่มีโอกาสพดู ใหจ้ บเลย กาป้ันหนกั ๆ กระแทกแกม้ ซา้ ยของเขาอยา่ งแรง แรงจน ทาใหถ้ งั จิ้นเหยี ยนซวนเซไปมาทนั ที ท่านเซียวควา้ ปลอกคอของเขาดว้ ยมือขา้ งเดียว ถงั จิ้นเห ยยี นที่ถอย ไปขา้ งหลงั ถูกลากไปขา้ งหนา้ เขา มองเขาดว้ ย ดวงตาท่ีกระหาย เลือด หายใจแรง พน่ ไฟความโกรธ และมมุ ปากที่โกรธของเขาสน่ั และเขาก็ตะโกนด่าวา่ “ถา้ เธอเป็นอะไรไป ผมจะฆ่าคุณ!” คุณหมอที่อยขู่ า้ งหลงั กลวั จนเหง่ือแตก แต่.แต่.. คุณหมอแอนน่า ประสบอบุ ตั ิเหตุ ท่าหลงเชียวจึงโกรธมาก ขนาดน้ี และเขายงั โกรธ ถงั จิ้นเหยยี นอีกดว้ ย? น่ี.เป็นเพราะพวกเขาคิดเช่ือมโยงกนั มากไปเลก็ นอ้ ย หรือวา่ . . จมูกของถงั จิ้นเหยยี นเอ่อลน้ ไปดว้ ยเลือดอุ่น และเขา ไม่ทนั สนใจที่ จะเช็ดมนั ออก ไหลไปถึงท่ีมุมปากของเขา เสียงต่าและแหบแหง้ “ถา้ เธอเกิดอะไรข้ึนอีก คุณไม่ตอ้ ง ลงมือ ผมกร็ ู้วา่ จะตอ้ งทา อยา่ งไร”

ท่านเชียวโกรธมาก และคลายปลอกคอเขาอยา่ งรุนแรง ความ เจบ็ ปวดและความวติ กกงั วลทาใหเ้ ส้นเลือดสีฟ้าบนคิ้ว ของเขาปูดที่ ละเส้น และพดู ทนั ทีวา่ “จินเสี่ยวเยน้ อยทู่ ่ีไหน?” เขาเพ่งิ รู้วา่ จินเสี่ยวเยน็ เก่ียวขอ้ งกบั เรื่องของลว่ั หาน แต่ ตงหมิงไป หาคนแต่บอกวา่ ไม่อยู่ ต่อมาเธอกท็ าร้ายลวั่ หาน เป็นคร้ังที่สอง! และเขาก็ตะโกนด่าวา่ “ถา้ เธอเป็นอะไรไป ผมจะฆ่าคุณ!” คุณหมอที่อยขู่ า้ งหลงั กลวั จนเหงื่อแตก แต่.แต่.. คุณหมอแอนน่า ประสบอบุ ตั ิเหตุ ท่าหลงเชียวจึงโกรธมาก ขนาดน้ี และเขายงั โกรธ ถงั จิ้นเหยยี นอีกดว้ ย? น่ี.เป็นเพราะพวกเขาคิดเช่ือมโยงกนั มากไปเลก็ นอ้ ย หรือวา่ . . จมูกของถงั จิ้นเหยยี นเอ่อลน้ ไปดว้ ยเลือดอุ่น และเขา ไม่ทนั สนใจท่ี จะเช็ดมนั ออก ไหลไปถึงท่ีมมุ ปากของเขา เสียงต่าและแหบแหง้ “ถา้ เธอเกิดอะไรข้ึนอีก คุณไม่ตอ้ ง ลงมือ ผมกร็ ู้วา่ จะตอ้ งทา อยา่ งไร”

ท่านเชียวโกรธมาก และคลายปลอกคอเขาอยา่ งรุนแรง ความ เจบ็ ปวดและความวิตกกงั วลทาใหเ้ สน้ เลือดสีฟ้าบนคิว้ ของเขาปูดที่ ละเสน้ และพดู ทนั ทีวา่ “จินเส่ียวเยน้ อยทู่ ี่ไหน?” เขาเพ่งิ รู้วา่ จินเสี่ยวเยน็ เก่ียวขอ้ งกบั เรื่องของลวั่ หาน แต่ ตงหมิงไป หาคนแต่บอกวา่ ไม่อยู่ ต่อมาเธอกท็ าร้ายลว่ั หาน เป็นคร้ังที่สอง! ผหู้ ญิงคนน้ี! เธอตอ้ งตาย! ถงั จิ้นเหยยี นเชด็ เลือดกาเดาของเขา และมีเลือดเตม็ ไป หมดที่หลงั มือของเขา “เธอไดร้ ับบาดเจบ็ สาหสั กวา่ ไม่รู้วา่ เธอจะออกจากหอ้ ง ฉุกเฉินไดห้ รือไม”่ ดวงตาคมของท่านเซียวพน่ เปลวไฟ และกดั ฟันของเขา เลก็ นอ้ ย “เธอ ไม่วา่ เธอจะตายยงั ไง เธอกต็ อ้ งตาย!” กาหมดั แน่น! เวลาในการรอคอยน้นั ยาวนานมาก และโถงทางเดินก็ กลบั สู่ความ สงบ ในท่ีสุด ประตูหอ้ งฉุกเฉินกถ็ ูกผลกั เปิ ดออก

บนเตียง ผหู้ ญิงหนา้ ซีดสวมหนา้ กากออกซิเจนอยู่ และ อ่อนแอจน ราวกบั ดอกกหุ ลาบในสายลม สวยงาม แต่ดู เหมือนกาลงั จะล่องลอย ไป ทาใหค้ นทุกขใ์ จ และหวั ใจสลาย ท่านเชียวกา้ วไปขา้ งหนา้ จบั มือของลวั่ หานไว้ และปิ ดไว้ ในฝ่ ามือ ของเขาเบาๆ ดวงตาที่เตม็ ไปดว้ ยเลือดของเขาก็ เปลี่ยนเป็นความ อ่อนโยน “ลวั่ ลว่ั ผหู้ ญิงคนน้ี! เธอตอ้ งตาย! ถงั จิ้นเหยยี นเชด็ เลือดกาเดาของเขา และมีเลือดเตม็ ไป หมดที่หลงั มือของเขา “เธอไดร้ ับบาดเจบ็ สาหสั กวา่ ไม่รู้วา่ เธอจะออกจากหอ้ ง ฉุกเฉินไดห้ รือไม่” ดวงตาคมของท่านเซียวพน่ เปลวไฟ และกดั ฟันของเขา เลก็ นอ้ ย “เธอ ไม่วา่ เธอจะตายยงั ไง เธอกต็ อ้ งตาย!” กาหมดั แน่น! เวลาในการรอคอยน้นั ยาวนานมาก และโถงทางเดินก็ กลบั สู่ความ สงบ ในท่ีสุด ประตูหอ้ งฉุกเฉินกถ็ ูกผลกั เปิ ดออก

บนเตียง ผหู้ ญิงหนา้ ซีดสวมหนา้ กากออกซิเจนอยู่ และ อ่อนแอจน ราวกบั ดอกกหุ ลาบในสายลม สวยงาม แต่ดู เหมือนกาลงั จะล่องลอย ไป ทาใหค้ นทุกขใ์ จ และหวั ใจสลาย ท่านเชียวกา้ วไปขา้ งหนา้ จบั มือของลว่ั หานไว้ และปิ ดไว้ ในฝ่ ามือ ของเขาเบาๆ ดวงตาท่ีเตม็ ไปดว้ ยเลือดของเขาก็ เปลี่ยนเป็นความ อ่อนโยน “ลวั่ ลวั่ คุณหมอเห็นวา่ เป็นท่านเชียว ยดื เอวอยา่ งเคร่งขรึม และ ตอบดว้ ยความเคารพ “คุณหลง ผปู้ ่ วยยงั ไม่ฟ้ื นคืนสติ แต่ คุณ ไม่ตอ้ งกงั วล เธอไม่ไดเ้ ป็นอนั ตรายถึงชีวิต เพียงแต่ถูก กระทบ กระแทกท่ีสมอง.. ท่านเซียวเหลือบมองไปที่หมอคนท่ีกาลงั พดู ดว้ ยสายตา เหมือนจะ ฆ่าคน แลว้ ถามดว้ ยน้าเสียงเยน็ จนชาไปหมดๆ “เป็นแคก่ ระทบ กระแทกที่สมองเหรอ?” แคเ่ หรอ? ! คนพวกน้ี! กห็ าความตายเอง!

คุณหมอลดศีรษะลงในทนั ที และตวั สน่ั ไปหมดแลว้ พดู วา่ “ใช่.. กระแทกที่สมอง ไดร้ ับการควบคุมแลว้ หลงั จาก หมดฤทธ์ิยาชา.. เก็ต่ืนข้ึนมาแลว้ แต่ คุณหมอไม่กลา้ พดู ต่อไปแลว้ หลงเชียวมองไปดา้ นขา้ ง และพน่ ออกมาคาหน่ึง “พดู มา!” เมื่อเห็น เช่นน้ี ถงั จิ้นเหยยี นรู้สึกวา่ ถา้ หมอพดู ต่อไป ชีวติ ของเขาจะหายไป เขาจึงกา้ วเดิน คุณหมอเห็นวา่ เป็นท่านเชียว ยดื เอว อยา่ งเคร่งขรึม และ ตอบดว้ ยความเคารพ “คุณหลง ผปู้ ่ วยยงั ไม่ฟ้ื น คืนสติ แต่ คุณไม่ตอ้ งกงั วล เธอไม่ไดเ้ ป็นอนั ตรายถึงชีวติ เพยี งแต่ ถูก กระทบกระแทกที่สมอง.. ท่านเซียวเหลือบมองไปที่หมอคนท่ีกาลงั พดู ดว้ ยสายตา เหมือนจะ ฆ่าคน แลว้ ถามดว้ ยน้าเสียงเยน็ จนชาไปหมดๆ “เป็นแคก่ ระทบ กระแทกที่สมองเหรอ?” แคเ่ หรอ? ! คนพวกน้ี! กห็ าความตายเอง!

คุณหมอลดศีรษะลงในทนั ที และตวั สน่ั ไปหมดแลว้ พดู วา่ “ใช่.. กระแทกที่สมอง ไดร้ ับการควบคุมแลว้ หลงั จาก หมดฤทธ์ิยาชา.. เก็ต่ืนข้ึนมาแลว้ แต่ คุณหมอไม่กลา้ พดู ต่อไปแลว้ หลงเชียวมองไปดา้ นขา้ ง และพน่ ออกมาคาหน่ึง “พดู มา!” เม่ือเห็น เช่นน้ี ถงั จิ้นเหยยี นรู้สึกวา่ ถา้ หมอพดู ต่อไป ชีวติ ของเขาจะหายไป เขาจึงกา้ วเดิน ไปขา้ งหนา้ และตอบแทนหมอวา่ “ยงั ไงเธอกต็ กลงมาจากท่ี สูง และไดร้ ับผลกระทบหนกั มาก มนั เป็น อาการของการถูก กระทบกระแทกชว่ั คราว แต่ยงั ตอ้ งสงั เกตอาการ อีกสกั สอง สามวนั ดูวา่ มีเลือดออกในกะโหลกหรือไม่ ถา้ หาก..” ท่านเซียวไม่มีความอดทนท่ีจะฟังเร่ืองไร้สาระของเขาอีก ต่อไป และถามตรงๆวา่ “ขา้ จา้ งพวกเจา้ มา ไม่ใช่มาเพื่อจะ ฟังคาพดู ท่ีไม่ ชดั เจนของพวกเจา้ !” หลงั จากพดู จบ ท่านเซียวกไ็ ปที่หอ้ งผปู้ ่ วย VIP ของโรง พยาบาล หวาเซ่ียพร้อมกบั ลว่ั หาน

หลงั จากจดั การเรื่องของลว่ั หานเรียบร้อย ถงั จิ้นเหยยี นก็ เดินเขา้ มา และพดู ดว้ ยเสียงต่า “คุณหลง การช่วยฉุกเฉิน ของจินเส่ียวเยน้ ไม่ ไดผ้ ล และเสียชีวติ ไปแลว้ ” หลงเชียวขยบั คิว้ เพียงเลก็ นอ้ ย โดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆอีก เลย ในท่ีสุดผคู้ นกแ็ ยกยา้ ยกนั ไป ในหอ้ งผปู้ ่ วยขนาดใหญ่ ท่านเซียวกอ็ ยู่ เป็นเพอ่ื นของเธอ จบั มือของเธอแน่นดว้ ยมือ ท้งั สองขา้ ง และมอง ลงไป ความเจบ็ ปวดในดวงตาของเขาดู เหมือนจะ ไปขา้ งหนา้ และ ตอบแทนหมอวา่ “ยงั ไงเธอกต็ กลงมาจากท่ี สูง และไดร้ ับ ผลกระทบหนกั มาก มนั เป็นอาการของการถูก กระทบกระแทก ชว่ั คราว แต่ยงั ตอ้ งสังเกตอาการอีกสกั สอง สามวนั ดูวา่ มีเลือดออก ในกะโหลกหรือไม่ ถา้ หาก..” ท่านเซียวไม่มีความอดทนที่จะฟังเร่ืองไร้สาระของเขาอีก ต่อไป และถามตรงๆวา่ “ขา้ จา้ งพวกเจา้ มา ไม่ใช่มาเพอื่ จะ ฟังคาพดู ที่ไม่ ชดั เจนของพวกเจา้ !”

หลงั จากพดู จบ ท่านเซียวกไ็ ปท่ีหอ้ งผปู้ ่ วย VIP ของโรง พยาบาล หวาเซี่ยพร้อมกบั ลวั่ หาน หลงั จากจดั การเรื่องของลวั่ หานเรียบร้อย ถงั จิ้นเหยยี นก็ เดินเขา้ มา และพูดดว้ ยเสียงต่า “คุณหลง การช่วยฉุกเฉิน ของจินเส่ียวเยน้ ไม่ ไดผ้ ล และเสียชีวิตไปแลว้ ” หลงเชียวขยบั คิ้วเพียงเลก็ นอ้ ย โดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆอีก เลย ในที่สุดผคู้ นกแ็ ยกยา้ ยกนั ไป ในหอ้ งผปู้ ่ วยขนาดใหญ่ ท่านเซียวกอ็ ยู่ เป็นเพื่อนของเธอ จบั มือของเธอแน่นดว้ ยมือ ท้งั สองขา้ ง และมอง ลงไป ความเจบ็ ปวดในดวงตาของเขาดู เหมือนจะ ไม่ยดึ ออกอีก ต่อไป และมนั กาลงั จะกลายเป็นน้าตาที่ใหล ออกมา ผหู้ ญิงคนน้ี ยงั จะโกหกหลอกเอาน้าตา และความเจบ็ ปวด ของเขา มากแค่ไหน?

ท่านเซียววางมือของเธอ เดินไปท่ีหอ้ งน้าของหอ้ งสูทดว้ ย ตวั เอง เอา ผา้ ขนหนูชุบน้าอุ่น มาซบั และเช็ดใบหนา้ ของหญิง สาวที่หมดสติอยู่ อยา่ งเบามือ ช่างงดงามราวกบั ใบหนา้ ท่ีจินตนาการโดยจิตรกร เขาไม่ กลา้ ท่ีจะ คิดวา่ จะมีใบหนา้ ท่ีบอบบางและไร้ท่ีติเช่นน้ีได้ อยา่ งไร ถา้ ไม่ใช่ เพราะมีดของศลั ยแพทยต์ กแต่งท่ีจะกรีดลง บนผวิ หนงั . . เม่ือนึกถึงส่ิงน้ี หวั ใจของท่านเชียวกร็ ู้สึกเจบ็ ปวดอยา่ ง หนกั ข้ึนมา มนั เจบ็ จนแทบจะหายใจไม่ออก และในตอนน้ี Lisa Curretและคนอ่ืนๆ ที่ยนื อยนู่ อกประตู ต่างก็ เขา้ ใจแลว้ วา่ ผชู้ ายของคุณหมอแอนน่า ไม่ใช่ถงั จิ้นเห ยยี น แต่เป็น หลงเชียว.. ไม่ยดึ ออกอีกต่อไป และมนั กาลงั จะกลายเป็นน้าตาที่ ใหล ออกมา ผหู้ ญิงคนน้ี ยงั จะโกหกหลอกเอาน้าตา และความเจบ็ ปวด ของเขา มากแคไ่ หน?

ท่านเซียววางมือของเธอ เดินไปที่หอ้ งน้าของหอ้ งสูทดว้ ย ตวั เอง เอา ผา้ ขนหนูชุบน้าอุ่น มาซบั และเชด็ ใบหนา้ ของหญิง สาวท่ีหมดสติอยู่ อยา่ งเบามือ ช่างงดงามราวกบั ใบหนา้ ท่ีจินตนาการโดยจิตรกร เขาไม่ กลา้ ที่จะ คิดวา่ จะมีใบหนา้ ที่บอบบางและไร้ท่ีติเช่นน้ีได้ อยา่ งไร ถา้ ไมใ่ ช่ เพราะมีดของศลั ยแพทยต์ กแต่งที่จะกรีดลง บนผวิ หนงั . . เม่ือนึกถึงส่ิงน้ี หวั ใจของท่านเชียวกร็ ู้สึกเจบ็ ปวดอยา่ ง หนกั ข้ึนมา มนั เจบ็ จนแทบจะหายใจไม่ออก และในตอนน้ี Lisa Curretและคนอ่ืนๆ ที่ยนื อยนู่ อกประตู ต่างก็ เขา้ ใจแลว้ วา่ ผชู้ ายของคุณหมอแอนน่า ไม่ใช่ถงั จิ้นเห ยยี น แต่เป็น หลงเชียว.. เป็นหลงเชียวนนั่ เอง! ถงั จิ้นเหยยี นมองดูไปที่ฉากขา้ งใน คลี่คลายปมท้งั หมดท่ี อยใู่ นใจ ของเขา และในเวลาเดียวกนั กท็ าใหแ้ น่นข้ึน เธอคือลว่ั หาน ไม่มีผดิ เขากต็ อ้ งสูญเสียทุกความเป็นไปไดก้ บั เธอไปอีกคร้ังแลว้

ถงั จิ้นเหยยี นกา้ วไปขา้ งหนา้ อยา่ งเคร่งขรึม และหนั หลงั จากไป อยา่ งเดียวดาย ในโถงทางเดินอนั ยาวไกล เงาร่างน้นั ดูโดดเด่ียว ยงิ่ ข้ึน เหมือนห่านป่ าที่ถูกทอดทิ้งอยา่ งโดดเดี่ยว ที่ลอยอยใู่ น ท่ามกลางอากาศ โดยไม่มีฝงู นกนางแอ่น และ ทาไดแ้ คก่ า้ วไป ขา้ งหนา้ เพยี งลาพงั พวกคุณหมอมองดูท่ีเขา และมีคนก็อดไม่ไดท้ ่ีจะหลงั่ น้าตา และขา้ งใน ใครจะบอกไดว้ า่ ไม่รู้สึกซ้ึงกบั ความรักที่มา จากหลงเชียว? หลงเชียว ซ่ึงนง่ั อยใู่ นตาแหน่งสูงสุด และมองทุกอยา่ งมา โดยตลอด แต่ตอนน้ีสวมใส่เส้ือผา้ ที่อยบู่ า้ น และสวม รองเทา้ แตะ เฝ้าอยู่ เป็น หลงเชียวนน่ั เอง! ถงั จิ้นเหยยี นมองดูไปที่ฉากขา้ งใน คล่ีคลายปมท้งั หมดที่ อยใู่ นใจ ของเขา และในเวลาเดียวกนั กท็ าใหแ้ น่นข้ึน เธอคือลว่ั หาน ไมม่ ีผดิ

เขากต็ อ้ งสูญเสียทุกความเป็นไปไดก้ บั เธอไปอีกคร้ังแลว้ ถงั จิ้นเหยยี นกา้ วไปขา้ งหนา้ อยา่ งเคร่งขรึม และหนั หลงั จากไป อยา่ งเดียวดาย ในโถงทางเดินอนั ยาวไกล เงาร่างน้นั ดูโดดเด่ียว ยงิ่ ข้ึน เหมือนห่านป่ าที่ถูกทอดทิ้งอยา่ งโดดเดี่ยว ที่ลอยอยใู่ น ท่ามกลางอากาศ โดยไม่มีฝงู นกนางแอ่น และ ทาไดแ้ คก่ า้ วไป ขา้ งหนา้ เพียงลาพงั พวกคุณหมอมองดูท่ีเขา และมีคนก็อดไม่ไดท้ ่ีจะหลง่ั น้าตา และขา้ งใน ใครจะบอกไดว้ า่ ไม่รู้สึกซ้ึงกบั ความรักที่มา จากหลงเชียว? หลงเชียว ซ่ึงนงั่ อยใู่ นตาแหน่งสูงสุด และมองทุกอยา่ งมา โดยตลอด แต่ตอนน้ีสวมใส่เส้ือผา้ ท่ีอยบู่ า้ น และสวม รองเทา้ แตะ เฝ้าอยู่ ท่ี หนา้ ต่างของคนท่ีเขารัก โลกท้งั ใบไร้ผลไปท้งั หมด และใน สายตา ของเขากเ็ หลือเพยี งคนที่อยตู่ ่อหนา้ เขาคนเดียว เท่าน้นั

Lisaเชด็ น้าตาที่มุมตาของเธอ และเธอกเ็ ขา้ ใจแลว้ วา่ ท่าไมจู่จู่แอน น่าจึงยกเลิกการหม้นั กบั เควิน หากมีคนๆหน่ึงที่รักใคร่กนั มากขนาดน้ี ถึงแมว้ า่ ขา้ งนอก จะมีผชู้ าย ที่ดีกวา่ และมากแคไ่ หน มนั กไ็ ม่มีประโยชนใ์ ดๆ แลว้ ใช่ไหม? หลงเชียวจูบท่ีมือของเธอ และเรียกช่ือเธอดว้ ยเสียงต่า “ลวั่ ลว่ั คุณได้ ยนิ ผมพูดไหม?” “หากคุณไม่ไดย้ นิ กไ็ ม่เป็นไร ผมมีเร่ืองจะพดู กบั คุณอีก มากมาย. .” เขากระซิบเบาๆ และพดู เรื่องที่เขาประสบในช่วงสองปี ที่ ผา่ นมา บางเวลาโกรธ บางเวลาเสียใจ บางเวลากท็ าอะไร ไม่ได้ แต่ส่วน ใหญ่แลว้ กค็ ือความเสียใจทีหลงั และปวดใจ เขาพูดไปเรื่อยๆ ไม่รู้วา่ พดู ไปนานแคไ่ หน “เมื่อคุณตื่นข้ึนมา ผมจะชดเชยความผดิ ท้งั หมดในอดีต ใหห้ มด ลว่ั ลว่ั ผมขอโทษ” ที่หนา้ ต่างของคนที่เขารัก โลกท้งั ใบไร้ผลไป

ท้งั หมด และใน สายตาของเขากเ็ หลือเพยี งคนท่ีอยตู่ ่อหนา้ เขาคน เดียว เท่าน้นั Lisaเชด็ น้าตาท่ีมุมตาของเธอ และเธอกเ็ ขา้ ใจแลว้ วา่ ท่าไมจู่จู่แอน น่าจึงยกเลิกการหม้นั กบั เควนิ หากมีคนๆหน่ึงที่รักใคร่กนั มากขนาดน้ี ถึงแมว้ า่ ขา้ งนอก จะมีผชู้ าย ที่ดีกวา่ และมากแคไ่ หน มนั กไ็ ม่มีประโยชน์ใดๆ แลว้ ใช่ไหม? หลงเชียวจูบท่ีมือของเธอ และเรียกชื่อเธอดว้ ยเสียงต่า “ลว่ั ลวั่ คุณได้ ยนิ ผมพูดไหม?” “หากคุณไม่ไดย้ นิ กไ็ ม่เป็นไร ผมมีเรื่องจะพดู กบั คุณอีก มากมาย. .” เขากระซิบเบาๆ และพดู เร่ืองที่เขาประสบในช่วงสองปี ท่ี ผา่ นมา บางเวลาโกรธ บางเวลาเสียใจ บางเวลากท็ าอะไร ไม่ได้ แต่ส่วน ใหญ่แลว้ กค็ ือความเสียใจทีหลงั และปวดใจ เขาพดู ไปเร่ือยๆ ไม่รู้วา่ พดู ไปนานแค่ไหน

“เม่ือคุณต่ืนข้ึนมา ผมจะชดเชยความผดิ ท้งั หมดในอดีต ใหห้ มด ลวั่ ลวั่ ผมขอโทษ” เขากม้ ศีรษะลงวางมือนุ่มๆของเธอไวบ้ นริมฝีปาก ของเขา ดวงตาของเขาร้อนแรง เสียงทุม้ ต่า บางมาก และนุ่มนวลมาก ลอยเขา้ มาในหู เบาและ อ่อนแอ แต่มีรอยยมิ้ ข้ีเล่นเลก็ นอ้ ย “หลงเชียว ฉนั ไม่ ใช่ศิษยาภิบาล และคุณสารภาพอยา่ งสุดซ้ึงเช่นน้ี ฉนั กไ็ ม่ สามารถใหอ้ ภยั คุณแทน พระเจา้ ได”้ จบั ฝ่ ามือเลก็ ๆของเธอ หนกั ลงทนั ที และแน่นข้ึน รูม่านตา ของเธอ โผล่ข้ึนมา ขณะท่ีมองดูท่ีผหู้ ญิงบนเตียง และเธอกระ พริบตา สะอาดและสดใสโดยไม่มีร่องรอยของฝ่ นุ “ลว่ั ลว่ั ! ในที่สุดคุณกต็ ่ืนแลว้ !” เธอกระพริบตา และยกริมฝี ปากข้ึนเลก็ นอ้ ย “ฉนั ต่ืนแลว้ ท่านเซียว” สีหนา้ ของหลงเชียวพลนั มีนงงทนั ที!

ท่านเซียว? คาสองคาที่คุน้ เคยซ่ึงเดินทางผา่ นกาลเวลา เขาไม่ไดย้ นิ มานาน เกินไปแลว้ และช่ือท่ีเยาะเยย้ เลก็ นอ้ ยน้ี หายไปและก็ ถูกกู้ คืนกลบั มาแลว้ ! เขากม้ ศีรษะลงวางมือนุ่มๆของเธอไวบ้ นริมฝีปาก ของเขา ดวงตาของเขาร้อนแรง เสียงทุม้ ต่า บางมาก และนุ่มนวลมาก ลอยเขา้ มาในหู เบาและ อ่อนแอ แต่มีรอยยมิ้ ข้ีเล่นเลก็ นอ้ ย “หลงเชียว ฉนั ไม่ ใช่ศิษยาภิบาล และคุณสารภาพอยา่ งสุดซ้ึงเช่นน้ี ฉนั กไ็ ม่ สามารถใหอ้ ภยั คุณแทน พระเจา้ ได”้ จบั ฝ่ ามือเลก็ ๆของเธอ หนกั ลงทนั ที และแน่นข้ึน รูม่านตา ของเธอ โผล่ข้ึนมา ขณะที่มองดูท่ีผหู้ ญิงบนเตียง และเธอกระ พริบตา สะอาดและสดใสโดยไม่มีร่องรอยของฝ่ นุ “ลว่ั ลว่ั ! ในที่สุดคุณกต็ ื่นแลว้ !” เธอกระพริบตา และยกริมฝี ปากข้ึนเลก็ นอ้ ย “ฉนั ต่ืนแลว้

ท่านเซียว” สีหนา้ ของหลงเชียวพลนั มีนงงทนั ที! ท่านเซียว? คาสองคาที่คุน้ เคยซ่ึงเดินทางผา่ นกาลเวลา เขาไม่ไดย้ นิ มานาน เกินไปแลว้ และช่ือที่เยาะเยย้ เลก็ นอ้ ยน้ี หายไปและก็ ถูกกู้ คืนกลบั มาแลว้ ! “คุณ.” หลงเชียวไม่กลา้ ท่ีจะเชื่อ และอยากจะพดู แต่ กห็ ยดุ พดู เธอยมิ้ เลก็ นอ้ ย และควา้ นิ้วของเขา “ฉนั กลบั มาแลว้ คุณ หลง” “คุณ.” หลงเชียวไม่กลา้ ที่จะเช่ือ และอยากจะพดู แต่ กห็ ยดุ พดู เธอยมิ้ เลก็ นอ้ ย และควา้ นิ้วของเขา “ฉนั กลบั มาแลว้ คุณหลง”

ตอนที่ 239 หลายๆ ปี ทผ่ี ่านมา ทุกๆเร่ือง ทุกๆคน ร่างกายส่วนบนของหลงเชียวจมลง และท้งั ร่างของเขากก็ ด ทบั ลง ไปท่ีผหู้ ญิงตวั เลก็ ๆ แต่ไม่กลา้ ปล่อยใหน้ ้าหนกั ของ ร่างกายของเขา กดทบั ตวั เธอเลย เขาแขวนตวั ไวเ้ หนือเธอ และใชเ้ อวรับน้าหนกั ตวั ไว้ แขนท้งั สองกโ็ อบรอบตวั ผหู้ ญิง ท่ีนอนอยู่ เขากอดไหล่ของเธอแน่น โอบเขา้ ออ้ มกอดของเขาเบาๆ ในที่สุด สมบตั ิที่หายากของเขากก็ ลบั คืนสู่ฝ่ ามือของเขา กลบั สู่ฝ่ ามือของเขา อยา่ งเตม็ ท่ี และสมบูรณ์ กล่ินหอมเตกีล่าท่ีคุน้ เคยบนร่างกายของชายคนน้นั หอม ฉุนคุน้ เคย แต่กลบั เพิ่มรสชาติท่ีแตกต่างจากในอดีตฉู่ลว่ั หา นแทบจะหลงไหล และโลภกบั กลิ่นบนร่างกายของเขา เวลาผา่ นไปนานแค่ไหน หน่ึงศตวรรษ หน่ึงชาติชีวติ และ การกลบั ชาติมาเกิด

ยาวนานจนไม่รู้วา่ จะชดเชยไดอ้ ยา่ งไร จึงทาไดเ้ พยี งแค่ ใชแ้ ขนของ ตวั เอง กอดเขาไวแ้ น่นๆ ตอนท่ี 239 หลายๆ ปี ท่ีผา่ นมา ทุกๆเรื่อง ทุกๆคน ร่างกายส่วนบนของหลงเชียวจมลง และท้งั ร่างของเขากก็ ด ทบั ลง ไปที่ผหู้ ญิงตวั เลก็ ๆ แต่ไม่กลา้ ปล่อยใหน้ ้าหนกั ของ ร่างกายของเขา กดทบั ตวั เธอเลย เขาแขวนตวั ไวเ้ หนือเธอ และใชเ้ อวรับน้าหนกั ตวั ไว้ แขนท้งั สองกโ็ อบรอบตวั ผหู้ ญิง ท่ีนอนอยู่ เขากอดไหล่ของเธอแน่น โอบเขา้ ออ้ มกอดของเขาเบาๆ ในท่ีสุด สมบตั ิท่ีหายากของเขากก็ ลบั คืนสู่ฝ่ ามือของเขา กลบั สู่ฝ่ ามือของเขา อยา่ งเตม็ ที่ และสมบูรณ์ กลิ่นหอมเตกีล่าท่ีคุน้ เคยบนร่างกายของชายคนน้นั หอม ฉุนคุน้ เคย แต่กลบั เพิ่มรสชาติที่แตกต่างจากในอดีตฉู่ลว่ั หา นแทบจะหลงไหล และโลภกบั กลิ่นบนร่างกายของเขา เวลาผา่ นไปนานแคไ่ หน หน่ึงศตวรรษ หน่ึงชาติชีวิต และ การกลบั ชาติมาเกิด

ยาวนานจนไม่รู้วา่ จะชดเชยไดอ้ ยา่ งไร จึงทาไดเ้ พียงแค่ ใชแ้ ขนของ ตวั เอง กอดเขาไวแ้ น่นๆ เช่นกนั ใชอ้ ุณหภูมิร่างกายท้งั หมดเพอื่ ร่า ลึกถึงความรักท่ี วา่ งเปล่ามากวา่ สองปี ลมหายใจ หนกั หน่วง และลมหายใจของจมูกหนกั ข้ึนเลก็ นอ้ ยจาก การกล้นั น้าตา นอนอยใู่ นออ้ มกอดของเขา น้าตา ในดวงตาของคู่ลว่ั หาน กไ็ ม่สามารถรองรับมนั ไดอ้ ีกต่อไป ท้งั หมดหยดลงบนเส้ือผา้ ของเขา “หลงเชียว ฉนั คิดถึงคุณมาก คิดถึงมาก..คิดถึงมาก” เสียงที่กดต่า ของเธอ ติดอยใู่ นออ้ มกอดของเขา อ่อนแอและ ไร้แรงมาก แต่ สน่ั สะเทือนเสน้ ประสาทของเขาทุกเส้น เพราะวา่ เขากเ็ ป็นเช่นน้นั เขากอดเธอไว้ และไม่ปล่อยมือแมแ้ ต่ครู่เดียว เสียงของ เขาถูกชะ ลา้ งไปดว้ ยความสุขและกลายเป็นหมอก และมนั ก็ ตกอยใู่ นหวั ใจ ของเธอ อ่อนโยนมาก “ผมคิดถึงคุณมากกวา่ ถวั่ ลวั่ ผมคิดถึงคุณ อยา่ งบา้ คลง่ั ”

เธอเชื่อ เธอเชื่อวา่ ในสองปี ที่ผา่ นมา หลงเซียวตอ้ งผา่ น อะไรมา มากมาย ตอนที่เธอไม่อยู่ เขาผา่ นมนั มาไดอ้ ยา่ งไร? ในความเป็นจริง เธอสามารถรู้ไดท้ ุกอยา่ ง โดย เช่นกนั ใชอ้ ุณหภูมิ ร่างกายท้งั หมดเพอ่ื ร่าลึกถึงความรักที่ วา่ งเปล่ามากวา่ สองปี ลมหายใจ หนกั หน่วง และลมหายใจของจมูกหนกั ข้ึนเลก็ นอ้ ยจาก การกล้นั น้าตา นอนอยใู่ นออ้ มกอดของเขา น้าตา ในดวงตาของคู่ลว่ั หาน กไ็ ม่สามารถรองรับมนั ไดอ้ ีกต่อไป ท้งั หมดหยดลงบนเส้ือผา้ ของเขา “หลงเชียว ฉนั คิดถึงคุณมาก คิดถึงมาก..คิดถึงมาก” เสียงท่ีกดต่า ของเธอ ติดอยใู่ นออ้ มกอดของเขา อ่อนแอและ ไร้แรงมาก แต่ สน่ั สะเทือนเส้นประสาทของเขาทุกเสน้ เพราะวา่ เขากเ็ ป็นเช่นน้นั เขากอดเธอไว้ และไม่ปล่อยมือแมแ้ ต่ครู่เดียว เสียงของ เขาถูกชะ ลา้ งไปดว้ ยความสุขและกลายเป็นหมอก และมนั ก็ ตกอยใู่ นหวั ใจ

ของเธอ อ่อนโยนมาก “ผมคิดถึงคุณมากกวา่ ถวั่ ลวั่ ผมคิดถึงคุณ อยา่ งบา้ คลง่ั ” เธอเชื่อ เธอเชื่อวา่ ในสองปี ที่ผา่ นมา หลงเซียวตอ้ งผา่ น อะไรมา มากมาย ตอนท่ีเธอไม่อยู่ เขาผา่ นมนั มาไดอ้ ยา่ งไร? ในความเป็นจริง เธอสามารถรู้ไดท้ ุกอยา่ ง โดย ไม่ตอ้ งถามอะไร มากมาย อาการจุกเสียดในหวั ใจของหลงเชียวเกิดจากความคิดถึง ที่มาก เกินไป ไม่วา่ จะเป็นทางดา้ นการแพทยห์ รือทางจิตใจ เขาทรมาน ตวั เองไดเ้ ช่นน้ี คงตอ้ งเจอกบั ช่วงเวลาที่เสียด แทงใจ และยากจะลืม เลือน กลีบดอกพดุ ท่ีอยใู่ นขวดของในวิลล่าของเขา…เพลง เปี ยโนที่เขา เล่น ความแรงที่เขาพยายามขย้เี ธอหนกั แค่ไหน เม่ือเขากอดเธออย…ู่ เธอรู้ดี เธอรู้ทุกอยา่ ง

ในที่สุด เธอกก็ ลบั มาสู่ในออ้ มแขนของเขา ในฐานะคูล่ั วหานพร้อม กบั ความทรงจาของฉู่ลวั่ หาน เธอรู้ถึงความเศร้า และความสุข ท้งั หมดของเขา และเธอกเ็ ขา้ ใจถึงอดีตท้งั หมด ของเขา สามารถเห็นอกเห็นใจ และจบั มือสู้ไปดว้ ยกนั ได้ ดีจงั เดีจงั ! “หลงเซียว กอดฉนั ไวแ้ น่นๆ กอดฉนั ไวแ้ น่นๆ” เธอขตตวั เขา้ สู่ใน ออ้ มกอดของเขา ถอดหนา้ กาก ไม่ตอ้ งถามอะไรมากมาย อาการจุกเสียดในหวั ใจของหลงเชียวเกิดจากความคิดถึง ท่ีมาก เกินไป ไม่วา่ จะเป็นทางดา้ นการแพทยห์ รือทางจิตใจ เขาทรมาน ตวั เองไดเ้ ช่นน้ี คงตอ้ งเจอกบั ช่วงเวลาที่เสียด แทงใจ และยากจะลืม เลือน กลีบดอกพดุ ที่อยใู่ นขวดของในวิลล่าของเขา…เพลง เปี ยโนท่ีเขา เล่น ความแรงที่เขาพยายามขย้เี ธอหนกั แค่ไหน เม่ือเขากอดเธออย…ู่ เธอรู้ดี เธอรู้ทุกอยา่ ง

ในท่ีสุด เธอกก็ ลบั มาสู่ในออ้ มแขนของเขา ในฐานะคูล่ั วหานพร้อม กบั ความทรงจาของฉู่ลวั่ หาน เธอรู้ถึงความเศร้า และความสุข ท้งั หมดของเขา และเธอกเ็ ขา้ ใจถึงอดีตท้งั หมด ของเขา สามารถเห็นอกเห็นใจ และจบั มือสูไ้ ปดว้ ยกนั ได้ ดีจงั เดีจงั ! “หลงเซียว กอดฉนั ไวแ้ น่นๆ กอดฉนั ไวแ้ น่นๆ” เธอขตตวั เขา้ สู่ใน ออ้ มกอดของเขา ถอดหนา้ กาก ออกซิเจน ฝังตวั ไวท้ ี่หนา้ อกของเขา และรู้สึกถึงการเตน้ ของ หวั ใจเขาดว้ ยแกม้ ของตวั เอง แขนของหลงเซียวไม่กลา้ ใชก้ าลงั มากเกินไป ควบคุมแรง ใหพ้ อดี และกระชบั ทาใหผ้ หู้ ญิงอยใู่ นท่าทางที่อบอุ่นและ สบายท่ีสุด ลูบ ไหล่ของเธอ และกระซิบเบาๆ “ลวั่ ลวั่ ผมรัก คุณ ผมรักคุณ ผมรัก คุณนะ..

คู่ลว่ั หานยมิ้ เลก็ นอ้ ย หลบั ตาอยา่ งพึงพอใจ ฟังเสียง หายใจและการ เตน้ ของหวั ใจเขา และฟังคาบอกรักของเขา “ฉนั กร็ ักคุณเช่นกนั รัก คุณมากมาย” รักคุณมาตลอดหลายปี ท่ีผา่ นมา และไม่เคยเปลี่ยนแปลง ท้งั สองกอดกนั เป็นเหมือนสตั วเ์ ล้ียงลูกดว้ ยนมท่ีบินอยู่ ตามลาพงั เป็นระยะทางหลายหมื่นไมลบ์ นท่ีสูงอนั เงียบเหงา พวกเขาหลงไป ในน่านน้าที่ไม่ถูกตอ้ ง และในท่ีสุดก็กลบั มา รวมตวั กนั อีกคร้ังดว้ ย ความรักในชีวิตน้ีในตอนที่พวกเขา รู้สึกเหนื่อยลา้ สุดๆ ดว้ ยความ เหน่ือยลา้ ท้งั ทวั่ ร่างของพวก เขา และไดเ้ ห็นพลงั ในการสยายปี กอีก คร้ังจากสายตาซ่ึงกนั และกนั ออกซิเจน ฝังตวั ไวท้ ่ีหนา้ อกของเขา และรู้สึกถึงการเตน้ ของ หวั ใจเขาดว้ ยแกม้ ของตวั เอง แขนของหลงเซียวไม่กลา้ ใชก้ าลงั มากเกินไป ควบคุมแรง ใหพ้ อดี และกระชบั ทาใหผ้ หู้ ญิงอยใู่ นท่าทางที่อบอุ่นและ สบายที่สุด ลูบ ไหล่ของเธอ และกระซิบเบาๆ “ลว่ั ลวั่ ผมรัก คุณ ผมรักคุณ ผมรัก คุณนะ..

คู่ลวั่ หานยมิ้ เลก็ นอ้ ย หลบั ตาอยา่ งพงึ พอใจ ฟังเสียง หายใจและการ เตน้ ของหวั ใจเขา และฟังคาบอกรักของเขา “ฉนั กร็ ักคุณเช่นกนั รัก คุณมากมาย” รักคุณมาตลอดหลายปี ที่ผา่ นมา และไม่เคยเปล่ียนแปลง ท้งั สองกอดกนั เป็นเหมือนสตั วเ์ ล้ียงลูกดว้ ยนมที่บินอยู่ ตามลาพงั เป็นระยะทางหลายหม่ืนไมลบ์ นท่ีสูงอนั เงียบเหงา พวกเขาหลงไป ในน่านน้าที่ไม่ถูกตอ้ ง และในท่ีสุดก็กลบั มา รวมตวั กนั อีกคร้ังดว้ ย ความรักในชีวิตน้ีในตอนท่ีพวกเขา รู้สึกเหนื่อยลา้ สุดๆ ดว้ ยความ เหนื่อยลา้ ท้งั ทว่ั ร่างของพวก เขา และไดเ้ ห็นพลงั ในการสยายปี กอีก คร้ังจากสายตาซ่ึงกนั และกนั บอกตวั เองเสมอวา่ อยา่ ยอมแพ้ และ สุดทา้ ยกไ็ ดค้ า่ ตอบแทนกลบั มา พวกเขากางปี กของตวั เอง ใหค้ วามอบอุ่นซ่ึงกนั และกนั อาศยั อยู่ และระลึกถึงทุกส่ิงในอดีต ดว้ ยลมและฝน และสญั ญาวา่ จะไม่มีวนั แยกจากกนั ไปอีก

เป็นเวลานานเน่ินนาน กไ็ ม่มีใครยอมปล่อยมืออีกฝ่ าย อยากจะ ชดเชยความเสียใจท้งั หมดท่ีพวกเขาพลาดไปกลบั มาท้งั หมด และ อยากจะดึงอีกฝ่ ายไวใ้ นอุง้ มือของตวั เอง และ ฝังไวใ้ นเสน้ เลือดแห่ง ชีวติ น้าตาของอู่ลวั่ หานทาใหเ้ ส้ือผา้ เขาเปี ยกไปแผน่ ใหญ่ๆ และในท่ีสุดก็ ขยบั ออกจากออ้ มกอดเขาเลก็ นอ้ ย เนื่องจาก ถกู กระทบกระแทกที่ สมองเธอตอ้ งขยบั อยา่ งเบาๆ และ ระมดั ระวงั ในตอนน้ี หลงั จากสูดจมูกแลว้ ฉู่ลว่ั หานกเ็ งยหนา้ ข้ึนมองใบหนา้ ของเขา และ ลูบผวิ หนงั เขาทีละนิ้ว “ตอนท่ีฉนั ตกจากหนา้ ผา ฉนั คิดอยใู่ นใจวา่ ในชีวิตน้ี เราจะตอ้ งแยกกนั แบบน้ีแลว้ เห รอ? จะไม่ไดเ้ จอกนั อีก แลว้ เหรอ? เมื่อคิดไปคิดมาแลว้ บอกตวั เองเสมอวา่ อยา่ ยอมแพ้ และ สุดทา้ ยกไ็ ดค้ ่า ตอบแทนกลบั มา พวกเขากางปี กของตวั เอง ใหค้ วามอบอุ่นซ่ึงกนั และกนั อาศยั อยู่ และระลึกถึงทุกส่ิงในอดีต ดว้ ยลมและฝน และสญั ญาวา่ จะไม่มีวนั แยกจากกนั ไปอีก

เป็นเวลานานเน่ินนาน กไ็ ม่มีใครยอมปล่อยมืออีกฝ่ าย อยากจะ ชดเชยความเสียใจท้งั หมดท่ีพวกเขาพลาดไปกลบั มาท้งั หมด และ อยากจะดึงอีกฝ่ ายไวใ้ นองุ้ มือของตวั เอง และ ฝังไวใ้ นเสน้ เลือดแห่ง ชีวติ น้าตาของอู่ลวั่ หานทาใหเ้ ส้ือผา้ เขาเปี ยกไปแผน่ ใหญ่ๆ และในท่ีสุดก็ ขยบั ออกจากออ้ มกอดเขาเลก็ นอ้ ย เนื่องจาก ถูกกระทบกระแทกท่ี สมองเธอตอ้ งขยบั อยา่ งเบาๆ และ ระมดั ระวงั ในตอนน้ี หลงั จากสูดจมูกแลว้ ฉู่ลว่ั หานกเ็ งยหนา้ ข้ึนมองใบหนา้ ของเขา และ ลบู ผิวหนงั เขาทีละนิ้ว “ตอนที่ฉนั ตกจากหนา้ ผา ฉนั คิดอยใู่ นใจวา่ ในชีวิตน้ี เราจะตอ้ งแยกกนั แบบน้ีแลว้ เห รอ? จะไม่ไดเ้ จอกนั อีก แลว้ เหรอ? เม่ือคิดไปคิดมาแลว้ จ่าฉนั กก็ ลวั ความตายมาก คุณรู้ ไหม? ต้งั แต่พอ่ กบั แม่ของ ฉนั เสียชีวิตไป ฉนั กไ็ ม่เคยกลวั ความตาย เลย. . นิ้วที่อ่อนนุ่มของเธอ พาดผา่ นใบหนา้ ที่สวยงามเหมือนใน ความ ทรงจาของเธอ คิว้ ดาบ ดวงตาท่ีลึก ต้งั จมูก ริมฝีปาก บาง.เธอใช้ ปลายนิ้ว คน้ หาความทรงจา

“แต่ในคร้ังน้นั ฉนั กลวั มาก กลวั ความตายมาก เพราะ ความตาย นน่ั หมายความวา่ ฉนั จะไม่ไดพ้ บเจอคุณอีกต่อไป แลว้ และฉนั กไ็ ม่ อยากจะจากคุณไป..” หลงเชียวมองเธอดว้ ยสายตาอบอุ่นลึกๆ นิ้วกดท่ีริมฝีปาก ของเธอ และไม่สามารถทนฟังไดอ้ ีกต่อไป และทนไม่ไดท้ ่ีจะ ปล่อยใหเ้ ธอ ร้ือฟ้ื นความทรงจาน้นั ข้ึนมาอีกคร้ัง คู่ลวั่ หานยมิ้ อยา่ งโง่ๆ จากน้นั เธอกไ็ ม่ไดพ้ ดู อีก “ใช่แลว้ คุณรู้หรือ ยงั ? คนที่ผลกั ฉนั ตกหนา้ ผาในวนั น้นั …..* “ผมรู้แลว้ คือจินเส่ียวเยน้ แต่เธอตายไปแลว้ ” จ่าฉนั กก็ ลวั ความตาย มาก คุณรู้ไหม? ต้งั แต่พอ่ กบั แม่ของ ฉนั เสียชีวิตไป ฉนั กไ็ ม่เคยกลวั ความตายเลย. . นิ้วที่อ่อนนุ่มของเธอ พาดผา่ นใบหนา้ ที่สวยงามเหมือนใน ความ ทรงจาของเธอ คิ้วดาบ ดวงตาที่ลึก ต้งั จมูก ริมฝีปาก บาง.เธอใช้ ปลายนิ้ว คน้ หาความทรงจา

“แต่ในคร้ังน้นั ฉนั กลวั มาก กลวั ความตายมาก เพราะ ความตาย นนั่ หมายความวา่ ฉนั จะไม่ไดพ้ บเจอคุณอีกต่อไป แลว้ และฉนั กไ็ ม่ อยากจะจากคุณไป..” หลงเชียวมองเธอดว้ ยสายตาอบอุ่นลึกๆ นิ้วกดท่ีริมฝีปาก ของเธอ และไม่สามารถทนฟังไดอ้ ีกต่อไป และทนไม่ไดท้ ่ีจะ ปล่อยใหเ้ ธอ ร้ือฟ้ื นความทรงจาน้นั ข้ึนมาอีกคร้ัง คูล่ ว่ั หานยมิ้ อยา่ งโง่ๆ จากน้นั เธอกไ็ ม่ไดพ้ ดู อีก “ใช่แลว้ คุณรู้หรือ ยงั ? คนท่ีผลกั ฉนั ตกหนา้ ผาในวนั น้นั …..* “ผมรู้แลว้ คือจินเส่ียวเยน้ แต่เธอตายไปแลว้ ” จู่สว่ั หานชมวดคิ้ว “คุณรู้ต้งั แต่เม่ือไหร่? “เม่ือวานน้ี พ่ึงไดย้ นื ยนั ” เมื่อวานน้ี? หางตาของแอนนาเห็นดวงอาทิตยส์ ่องแสง และปรากฏวา่ เวลาผา่ น ไปนานมากแลว้

“คุณอยทู่ ี่น่ีกบั ฉนั มาท้งั คืนเลยเหรอ?” ปฏิกิริยาแรก กค็ ือ เม่ือคืนเขามาไดย้ งั ไง? ตอนท่ีเกิดเหตุน้นั เป็นช่วงเวลากลางคืนแลว้ เขาตอ้ งไม่ได้ หลบั ท้งั คืนเลยแน่ๆ ใช่ไหม? หลงเซียวไม่ไดต้ อบคาถาม จบั มือเธอไว้ และกลบั มานงั่ ท่ี ขอบเตียง “ผมชอบ และกเ็ ตม็ ใจ” ฉู่ลวั่ หานยกริมฝีปากข้ึน ครุ่นคิดถึงทุกส่ิงในใจอยากจะ ร้องไห้ และ กอ็ ยากจะหวั เราะ “ใช่แลว้ คุณปิ ดโรงพยาบาล กลางไปแลว้ เหรอ? วิธีน้ีมีประสิทธิภาพมากนกั ” หลงเชียวสารภาพ แต่เขากไ็ ม่ไดร้ ู้สึกผดิ แต่อยา่ งใด และ เขากพ็ ดู อยา่ งเป็นธรรมชาติวา่ “ไม่เพียงแคอ่ ยากจะปิ ดมนั ไป ผมอยากจะ โค่นอาคารน้นั ทิ้งท้งั หมด และสร้างข้ึนมา ใหม่ดว้ ยซ้า” จู่สวั่ หาน ชมวดคิ้ว “คุณรู้ต้งั แต่เมื่อไหร่? “เม่ือวานน้ี พ่งึ ไดย้ นื ยนั ” เม่ือวานน้ี?

หางตาของแอนนาเห็นดวงอาทิตยส์ ่องแสง และปรากฏวา่ เวลาผา่ น ไปนานมากแลว้ “คุณอยทู่ ่ีน่ีกบั ฉนั มาท้งั คืนเลยเหรอ?” ปฏิกิริยาแรก กค็ ือ เมื่อคืนเขามาไดย้ งั ไง? ตอนที่เกิดเหตุน้นั เป็นช่วงเวลากลางคืนแลว้ เขาตอ้ งไม่ได้ หลบั ท้งั คืนเลยแน่ๆ ใช่ไหม? หลงเซียวไม่ไดต้ อบคาถาม จบั มือเธอไว้ และกลบั มานง่ั ที่ ขอบเตียง “ผมชอบ และกเ็ ตม็ ใจ” ฉู่ลวั่ หานยกริมฝีปากข้ึน ครุ่นคิดถึงทุกสิ่งในใจอยากจะ ร้องไห้ และ กอ็ ยากจะหวั เราะ “ใช่แลว้ คุณปิ ดโรงพยาบาล กลางไปแลว้ เหรอ? วธิ ีน้ีมีประสิทธิภาพมากนกั ” หลงเชียวสารภาพ แต่เขากไ็ ม่ไดร้ ู้สึกผดิ แต่อยา่ งใด และ เขากพ็ ดู อยา่ งเป็นธรรมชาติวา่ “ไม่เพียงแคอ่ ยากจะปิ ดมนั ไป ผมอยากจะ โคน่ อาคารน้นั ทิ้งท้งั หมด และสร้างข้ึนมา ใหม่ดว้ ยซ้า” ครอบงาอะ! ผชู้ ายของเธอ

หลงั จากท่ีเธอพดู จบ กถ็ ึงคราวที่เขาจะพดู แลว้ ท่านเซียวลุกข้ึนยนื อยา่ งระมดั ระวงั มองลงไปที่ผหู้ ญิงตวั เลก็ ๆ กม้ หวั ลง เหมือนเดก็ นกั เรียนท่ียอมรับความผดิ ของ เขา “ลว่ั ลวั่ ตอนน้ี ผมมีบางอยา่ งอยากจะขอโทษคุณ และก็ ยงั มีมีบางอยา่ ง ท่ีผม อยากจะบอกคุณดว้ ย” ทนั ใดน้นั เขากด็ ูจริงจงั มากข้ึนมา ฉู่ลว่ั หานหวั เราะเยาะ “น่ีคุณ อยากจะทาอะไรอีก?” หลงเชียวหยดุ เธอไม่ใหพ้ ดู และพดู ดว้ ยน้าเสียงที่แผว่ เบา ทีละคา “หลงั จากท่ีเราแต่งงานกนั ผมกม็ ีท่าทีเยน็ ชาต่อคุณ แมก้ ระทง่ั คบกบั โม่หรูเฟย เพราะวา่ ผมเห็นคุณและผชู้ ายคน อ่ืนๆอยใู่ นโรงแรม… จากในรูปถ่ายนน่ั ” คูล่ ว่ั หานเหล่ตาอยา่ งเงียบๆ ! ยงั มีเร่ืองแบบน้นั ดว้ ยหรือ? เธอจาไม่ไดเ้ ลยสกั นิด! “ฉนั ….ไม่รู้เรื่องเลยสกั นิด”

“คุณถูกคนวางยา และหมดสติไป แน่นอนวา่ คุณ ครอบงาอะ! ผชู้ าย ของเธอ หลงั จากท่ีเธอพดู จบ กถ็ ึงคราวที่เขาจะพดู แลว้ ท่านเซียวลุกข้ึนยนื อยา่ งระมดั ระวงั มองลงไปท่ีผหู้ ญิงตวั เลก็ ๆ กม้ หวั ลง เหมือนเดก็ นกั เรียนท่ียอมรับความผดิ ของ เขา “ลวั่ ลว่ั ตอนน้ี ผมมีบางอยา่ งอยากจะขอโทษคุณ และก็ ยงั มีมีบางอยา่ ง ท่ีผม อยากจะบอกคุณดว้ ย” ทนั ใดน้นั เขากด็ ูจริงจงั มากข้ึนมา ฉู่ลวั่ หานหวั เราะเยาะ “น่ีคุณ อยากจะทาอะไรอีก?” หลงเชียวหยดุ เธอไม่ใหพ้ ดู และพดู ดว้ ยน้าเสียงที่แผว่ เบา ทีละคา “หลงั จากท่ีเราแต่งงานกนั ผมกม็ ีท่าทีเยน็ ชาต่อคุณ แมก้ ระทงั่ คบกบั โม่หรูเฟย เพราะวา่ ผมเห็นคุณและผชู้ ายคน อ่ืนๆอยใู่ นโรงแรม… จากในรูปถ่ายนน่ั ” คูล่ วั่ หานเหล่ตาอยา่ งเงียบๆ ! ยงั มีเร่ืองแบบน้นั ดว้ ยหรือ? เธอจาไม่ไดเ้ ลยสกั นิด!

“ฉนั ….ไม่รู้เร่ืองเลยสกั นิด” “คุณถกู คนวางยา และหมดสติไป แน่นอนวา่ คุณ ไม่รู้ แต่ตอนน้ี ผม ไดร้ ู้ความจริงหมดแลว้ สว่ั ลวั่ ผมขอโทษ สาหรับทุกส่ิงท่ีผมทากบั คุณมาในอดีต.. คู่ลวั่ หานควา้ ผา้ ปูท่ีนอน ไม่เคยคาดคิดมาก่อนวา่ ตน้ ตอ ของทุก อยา่ งเป็นเพราะสิ่งน้ี “คือใคร? ใครคือคนทา?” “นอ้ งสาวของคุณ ฉู่ซีหราน” ท่านเซียวตอบอยา่ งเรียบ ง่าย เพราะเขา รู้สึกวา่ ลวั่ ลวั่ ไม่จาเป็นตอ้ งเขา้ มาแทรกแซง ในเรื่องน้ี เขาจะจดั การ แทนเธอใหเ้ รียบร้อยเอง ฉู่ลวั่ หานยมิ้ อยา่ งไม่แยแส และทาอะไรไม่ถูกเลก็ นอ้ ย “ฉู่ ซีหราน ฮ่าฮ่า ฉนั ควรรู้มานานแลว้ วา่ เธอมีความคิดในตวั คุณ และแม่ลูกคู่น้ี พวกเขาอยากจะปี นข้ึนสู่ตระกลู หลง และ ฉนั …กเ็ ป็นหนามเส้ียนใน เน้ือของพวกเขาตาม ธรรมชาติ”

หลงเซียวกล่าววา่ “ผมจะช่วยคุณจดั การกบั พวกเขาเอง และจะไม่ ปล่อยใหพ้ วกเขาปรากฏตวั ต่อหนา้ คุณอีก” คู่ลว่ั หานกพ็ ดู ข้ึนล่วงหนา้ วา่ “ไม่ พวกเขาลอ้ มกรอบฉนั และทาให้ ฉนั อยใู่ นรู้สึกผดิ มา ไม่รู้ แตต่ อนน้ี ผมไดร้ ู้ความจริงหมดแลว้ สว่ั ลว่ั ผมขอโทษ สาหรับทุกส่ิงที่ผมทากบั คุณมาในอดีต.. คู่ลว่ั หานควา้ ผา้ ปูที่นอน ไม่เคยคาดคิดมาก่อนวา่ ตน้ ตอ ของทุก อยา่ งเป็นเพราะส่ิงน้ี “คือใคร? ใครคือคนทา?” “นอ้ งสาวของคุณ ฉู่ซีหราน” ท่านเซียวตอบอยา่ งเรียบ ง่าย เพราะเขา รู้สึกวา่ ลว่ั ลวั่ ไม่จาเป็นตอ้ งเขา้ มาแทรกแซง ในเรื่องน้ี เขาจะจดั การ แทนเธอใหเ้ รียบร้อยเอง ฉู่ลว่ั หานยมิ้ อยา่ งไม่แยแส และทาอะไรไม่ถูกเลก็ นอ้ ย “ฉู่ ซีหราน ฮ่าฮ่า ฉนั ควรรู้มานานแลว้ วา่ เธอมีความคิดในตวั คุณ และแม่ลูกคูน่ ้ี พวกเขาอยากจะปี นข้ึนสู่ตระกลู หลง และ ฉนั …กเ็ ป็นหนามเส้ียนใน เน้ือของพวกเขาตาม ธรรมชาติ”

หลงเซียวกล่าววา่ “ผมจะช่วยคุณจดั การกบั พวกเขาเอง และจะไม่ ปล่อยใหพ้ วกเขาปรากฏตวั ต่อหนา้ คุณอีก” คูล่ ว่ั หานกพ็ ดู ข้ึนล่วงหนา้ วา่ “ไม่ พวกเขาลอ้ มกรอบฉนั และทาให้ ฉนั อยใู่ นรู้สึกผดิ มา หลายปี ฉนั จะตอ้ งจดั การเรื่องน้ีกบั พวกเขาดว้ ย ตวั เอง” เม่ือนึกถึงส่ิงเหล่าน้ี จู่ลวั่ หานกเ็ สียใจมาก ที่เธอใจอ่อน กบั สองคนน้ี มาก จนปล่อยใหเ้ สือกลบั ไปสู่ป่ าคร้ังแลว้ คร้ัง เล่า! แต่ต่อไปน้ี จะไม่มีอีกแลว้ ! “โอ?้ คุณจะจดั การดว้ ยตวั เองหรือ? ตอนน้ีคูซ่ ีหราน แต่งงานกบั เงิน เหลียว เขามีอิทธิพลมากในเมืองเจียงเฉิง และลกู นอ้ งของเขาเตม็ ไป ดว้ ยท้งั ฝั่งคนดีและคนร้าย คุณ อยากจะทาอยา่ งไร?” คูล่ ว่ั หานอิมดว้ ยความมน่ั ใจ “ฉนั รู้ แต่ในการวิเคราะห์ข้นั สุดทา้ ย น่ี เป็นเรื่องของตระกลู ฉู่ ดงั น้นั ฉนั ควรจดั การมนั เอง ในเม่ือจู่ชีหราน แต่งงานกบั เสิ่นเหลียวท่ีคุณพดู ถึงแลว้ ถา้ อยา่ งง้นั บริษทั ฉู่ซื่อ กต็ อ้ ง เปล่ียนเจา้ ของแลว้ ใช่ไหม?”

ก่อนที่หลงเชียวจะตอบ จู่ลวั่ หานกห็ วั เราะทนั ที “ใช่แลว้ ฉนั เกือบ ลืมไป ก่อนที่ฉนั จะประสบอุบตั ิเหตุ ผถู้ ือหุน้ รายใหญ่ ที่สุดของ บริษทั ฉู่ชื่อ กไ็ ดเ้ ปลี่ยนเป็น บริษทั จู่ซื่อแลว้ … หลายปี ฉนั จะตอ้ ง จดั การเร่ืองน้ีกบั พวกเขาดว้ ยตวั เอง” เม่ือนึกถึงสิ่งเหล่าน้ี จู่ลวั่ หานกเ็ สียใจมาก ที่เธอใจอ่อน กบั สองคนน้ี มาก จนปล่อยใหเ้ สือกลบั ไปสู่ป่ าคร้ังแลว้ คร้ัง เล่า! แต่ต่อไปน้ี จะไม่มีอีกแลว้ ! “โอ?้ คุณจะจดั การดว้ ยตวั เองหรือ? ตอนน้ีคู่ซีหราน แต่งงานกบั เงิน เหลียว เขามีอิทธิพลมากในเมืองเจียงเฉิง และลูกนอ้ งของเขาเตม็ ไป ดว้ ยท้งั ฝ่ังคนดีและคนร้าย คุณ อยากจะทาอยา่ งไร?” คูล่ วั่ หานอิมดว้ ยความมน่ั ใจ “ฉนั รู้ แต่ในการวเิ คราะห์ข้นั สุดทา้ ย น่ี เป็นเร่ืองของตระกลู ฉู่ ดงั น้นั ฉนั ควรจดั การมนั เอง ในเม่ือจู่ชีหราน แต่งงานกบั เส่ินเหลียวท่ีคุณพดู ถึงแลว้ ถา้ อยา่ งง้นั บริษทั ฉู่ซ่ือ กต็ อ้ ง เปล่ียนเจา้ ของแลว้ ใช่ไหม?”

ก่อนท่ีหลงเชียวจะตอบ จู่ลว่ั หานกห็ วั เราะทนั ที “ใช่แลว้ ฉนั เกือบ ลืมไป ก่อนที่ฉนั จะประสบอุบตั ิเหตุ ผถู้ ือหุน้ รายใหญ่ ท่ีสุดของ บริษทั ฉู่ช่ือ กไ็ ดเ้ ปลี่ยนเป็น บริษทั จู่ซื่อแลว้ … เธออ่านคาสองคาน้ี แลว้ มองไปท่ีหลงเชียว “ฉนั อยากจะ เอาบริษทั จู่ซ่ือกลบั มา ก่อน หนา้ น้ีฉนั ไม่อยากจะเขา้ ไปยงุ่ เก่ียวกบั การบริหารจดั การของ บริษทั ฉนั จึงยก บริษทั ให้ กบั พวกเขา แต่ตอนน้ี ฉนั เปล่ียนใจแลว้ น่ีคือ จิตใจหลกั ของ พอ่ แม่ฉนั ฉนั จะตอ้ งเอามนั กลบั คืนมา!” หลงเชียวนง่ั ลงอีกคร้ัง และมองไปที่ผหู้ ญิงที่มีรูปร่าง หนา้ ตาและ โมเมนตมั แตกต่างกนั มาก เขายมิ้ “ลว่ั ลว่ั คุณ เปลี่ยนไปแลว้ จริงๆ” แต่เธอกซ็ นและขายความน่ารัก “แน่นอน คุณเคยพดู ไม่ใช่เหรอ? การทาศลั ยกรรมประสบความสาเร็จ และไม่มี การเปิ ดเผย ขอ้ บกพร่อง แน่นอนฉนั เปล่ียนไปแลว้ และสวย ข้ึนใช่ม้ยั ?” ความหลงตวั เองของเธอ ทาใหเ้ ขาพดู ไม่ออก เขากล้นั หวั เราะ แต่ก็ อดกล้นั ไม่ได้ “ใช่” “มีคาหน่ึงกล่าวไวว้ า่ คุณกน็ ่าจะรู้ผหู้ ญิงท่ียง่ิ สวยงาม ก็ ยง่ิ โหดเห้ียม อามหิต”

“อยากจะทาอะไร กไ็ ปทาอยา่ งกลา้ หาญเถอะ เอาบริษทั ชื่อ คืนกลบั มา ชาระบญั ชีเก่าใหเ้ รียบร้อย ไม่วา่ คุณจะก่อ เรื่องใหญ่แค่ ไหนข้ึนมา ผมกจ็ ะช่วยคุณจดั การกบั ผลที่ตาม มาเอง ไม่ เธออ่านคา สองคาน้ี แลว้ มองไปที่หลงเชียว “ฉนั อยากจะ เอาบริษทั จู่ซื่อกลบั มา ก่อนหนา้ น้ีฉนั ไม่อยากจะเขา้ ไปยงุ่ เกี่ยวกบั การบริหารจดั การของ บริษทั ฉนั จึงยก บริษทั ให้ กบั พวกเขา แต่ตอนน้ี ฉนั เปลี่ยนใจแลว้ น่ีคือจิตใจหลกั ของ พอ่ แมฉ่ นั ฉนั จะตอ้ งเอามนั กลบั คืนมา!” หลงเชียวนง่ั ลงอีกคร้ัง และมองไปท่ีผหู้ ญิงที่มีรูปร่าง หนา้ ตาและ โมเมนตมั แตกต่างกนั มาก เขายมิ้ “ลว่ั ลวั่ คุณ เปลี่ยนไปแลว้ จริงๆ” แต่เธอกซ็ นและขายความน่ารัก “แน่นอน คุณเคยพดู ไม่ใช่เหรอ? การทาศลั ยกรรมประสบความสาเร็จ และไม่มี การเปิ ดเผย ขอ้ บกพร่อง แน่นอนฉนั เปลี่ยนไปแลว้ และสวย ข้ึนใช่ม้ยั ?” ความหลงตวั เองของเธอ ทาใหเ้ ขาพดู ไม่ออก เขากล้นั หวั เราะ แต่ก็ อดกล้นั ไม่ได้ “ใช่” “มีคาหน่ึงกล่าวไวว้ า่ คุณกน็ ่าจะรู้ผหู้ ญิงที่ยง่ิ สวยงาม ก็ ยงิ่ โหดเห้ียม อามหิต”

“อยากจะทาอะไร กไ็ ปทาอยา่ งกลา้ หาญเถอะ เอาบริษทั ชื่อ คืนกลบั มา ชาระบญั ชีเก่าใหเ้ รียบร้อย ไม่วา่ คุณจะก่อ เร่ืองใหญ่แค่ ไหนข้ึนมา ผมกจ็ ะช่วยคุณจดั การกบั ผลท่ีตาม มาเอง ไม่ ตอ้ งกงั วล ไดๆ ไม่วา่ จะเป็นคู่ชีหราน หรือเส่ินเหลียวกต็ าม คุณอยากจะสู้กลบั อยา่ งไร? กส็ ู้กลบั ไปอยา่ งน้นั ” ผมจะคอยยนื อยขู่ า้ งหลงั ของคุณ และช่วยเหลือคุณทุกท่ี ทุกเวลา คูล่ ว่ั หานยมิ้ และดอกพดุ ท่ีสดใสอยา่ งหาที่เปรียบไม่ไดก้ ็ บานอยใู่ ต้ ดวงตาของเธอ “ง้นั ฉนั กจ็ ะเป็นเสือปลอมสกั คร้ัง หน่ึง” “โอเค” ฉู่ลว่ั หานตอ้ งการเอียงศีรษะ และไดร้ ับการแกไ้ ขโดยหลง เชียว “คุณ ไดร้ ับการวนิ ิจฉยั วา่ มีการกระทบกระแทกที่สมอง ดงั น้นั จึงควร นอนลง และอยนู่ ิ่งๆ ในตอนน้ี อยา่ ขยบั ตวั ” คูล่ วั่ หานขมวดคิ้ว “ฉนั เคยพดู วา่ อยา่ งไรบา้ งนะ? คุณมี ร่างกายท่ีทา ใหเ้ กิดปัญหาจริงๆ และจะโชคร้ายทุกคร้ังท่ีได้ ใกลช้ ิดกบั คุณ”

“ถา้ อยา่ งง้นั คุณนายหลง คุณกลวั ไหม?” ริมฝีปากท้งั สอง ของเขา กลายเป็นเสน้ เดียวกนั และมองเธอดว้ ยรอยยมิ้ เหมือนไม่ไดย้ มิ้ “บงั เอิญจริง ที่ฉนั เป็นร่างอมตะ และฉนั ไม่ ตอ้ งกงั วลไดๆ ไม่วา่ จะ เป็นคูช่ ีหราน หรือเสิ่นเหลียวกต็ าม คุณอยากจะสูก้ ลบั อยา่ งไร? กส็ ู้ กลบั ไปอยา่ งน้นั ” ผมจะคอยยนื อยขู่ า้ งหลงั ของคุณ และช่วยเหลือคุณทุกที่ ทุกเวลา คูล่ ว่ั หานยมิ้ และดอกพดุ ที่สดใสอยา่ งหาที่เปรียบไม่ไดก้ ็ บานอยใู่ ต้ ดวงตาของเธอ “ง้นั ฉนั กจ็ ะเป็นเสือปลอมสกั คร้ัง หน่ึง” “โอเค” ฉู่ลว่ั หานตอ้ งการเอียงศีรษะ และไดร้ ับการแกไ้ ขโดยหลง เชียว “คุณ ไดร้ ับการวนิ ิจฉยั วา่ มีการกระทบกระแทกที่สมอง ดงั น้นั จึงควร นอนลง และอยนู่ ่ิงๆ ในตอนน้ี อยา่ ขยบั ตวั ” คู่ลว่ั หานขมวดคิ้ว “ฉนั เคยพูดวา่ อยา่ งไรบา้ งนะ? คุณมี ร่างกายที่ทา ใหเ้ กิดปัญหาจริงๆ และจะโชคร้ายทุกคร้ังท่ีได้ ใกลช้ ิดกบั คุณ”

“ถา้ อยา่ งง้นั คุณนายหลง คุณกลวั ไหม?” ริมฝีปากท้งั สอง ของเขา กลายเป็นเส้นเดียวกนั และมองเธอดว้ ยรอยยมิ้ เหมือนไม่ไดย้ มิ้ “บงั เอิญจริง ท่ีฉนั เป็นร่างอมตะ และฉนั ไม่ กลวั สตั วป์ ระหลาด ใดๆ” มองหนา้ กนั แลว้ ยมิ้ ไม่ตอ้ งพดู ซ้า คูล่ วั่ หานกม็ องไปท่ีหลงเชียวเหมือนนกั โทษ “คุณหลง คุณนายหลง อยากจะถามอะไรสกั หน่อย คุณกบั โม่หรูเฟย เพ่อื นที่ดีของฉนั ใน อดีต เริ่มคบกนั ไดอ้ ยา่ งไร? เพ่ือนสาวที่ สนิทที่สุดกบั สามี…ละคร เรื่องน้ี ดูเกินจริงไปหน่อย” สีหนา้ ของท่านเซียวซีด “ระหวา่ งเราสองคน กแ็ คเ่ ป็น เครื่องมือกนั และกนั เท่าน้นั ” “ไม่สบอารมณ์?” “ไม่มี” “ไม่ทาอยา่ งอื่นเหรอ?” 11 ท่านเซียวพดู ไม่ออก

ฉู่ลว่ั หานทาปากแบน “ถือวา่ ฉนั ไม่ไดถ้ ามแลว้ กนั ถา้ ไม่ได้ ลงมือ จะมีลูกไดอ้ ยา่ งไร?” ใบหนา้ ของท่านเชียว มืดมน “เรื่องน้ี ผมกจ็ ะตรวจสอบให้ ชดั เจน แน่นอน เดก็ คนน้นั อาจไมใ่ ช่ของผม” “โอ?้ ” เธอควรเชื่อหรือไม่? กลวั สัตวป์ ระหลาดใดๆ” มองหนา้ กนั แลว้ ยมิ้ ไม่ตอ้ งพดู ซ้า คู่ลว่ั หานกม็ องไปที่หลงเชียวเหมือนนกั โทษ “คุณหลง คุณนายหลง อยากจะถามอะไรสกั หน่อย คุณกบั โม่หรูเฟย เพอ่ื นที่ดีของฉนั ใน อดีต เริ่มคบกนั ไดอ้ ยา่ งไร? เพ่อื นสาวที่ สนิทที่สุดกบั สามี…ละคร เร่ืองน้ี ดูเกินจริงไปหน่อย” สีหนา้ ของท่านเซียวซีด “ระหวา่ งเราสองคน กแ็ ค่เป็น เคร่ืองมือกนั และกนั เท่าน้นั ” “ไม่สบอารมณ์?” “ไม่มี” “ไม่ทาอยา่ งอื่นเหรอ?”

11 ท่านเซียวพดู ไม่ออก ฉู่ลว่ั หานทาปากแบน “ถือวา่ ฉนั ไม่ไดถ้ ามแลว้ กนั ถา้ ไม่ได้ ลงมือ จะมีลูกไดอ้ ยา่ งไร?” ใบหนา้ ของท่านเชียว มืดมน “เร่ืองน้ี ผมกจ็ ะตรวจสอบให้ ชดั เจน แน่นอน เดก็ คนน้นั อาจไม่ใช่ของผม” “โอ?้ ” เธอควรเช่ือหรือไม่? ท่านเซียวหวั โต “ผมใชเ้ วลาอยกู่ บั เธอ นานมากกจ็ ริง แต่ มนั ไม่ใช่อยา่ งท่ีคุณคิด ผมไม่เคยคิดริเร่ิมท่ีจะ สมั ผสั ตวั เธอ ก่อน” คูล่ วั่ หานขมวดคิ้วอยา่ งกะทนั หนั “ไม่เคยแมแ้ ต่คร้ังเดียว เหรอ?” ชายคนน้นั พยกั หนา้ อยา่ งแน่วแน่ “ไม่เคย ทุกคร้ังหลงั จากเมาแลว้ ผมจากระบวนการไม่ไดเ้ ลย จาไม่ไดว้ า่ มนั เคย เกิดข้ึนจริงหรือ เปล่า” “หยดุ ฉนั ไม่อยากจะฟังรายละเอียด” เธอกาลงั หาเร่ือง หนกั ใจจริงๆ! ท่ีถามสิ่งน้ีข้ึนมา! หลงเซียวถอนหายใจอยา่ งรู้สึกผดิ “ผมขอโทษ”

“มนั ผา่ นไปแลว้ ฉนั จะลืมมนั ไป” ท้งั สองพดู คุยกนั มากมายอยใู่ นหอ้ งผปู้ ่ วย อดีต ปัจจุบนั และอนาคต แต่ทา้ ยท่ีสุด หวั ขอ้ กว็ นกลบั มาที่การฆาตกรรมในคร้ังน้ี อีกคร้ัง คูล่ วั่ หานและหลงเชียวพดู พร้อมกนั “ฉนั คิดวา่ จินเส่ียวเย้ ท้งั สองหยดุ พดู ในเวลาเดียวกนั ฉู่ลว่ั หานกล่าววา่ “คุณ พดู ก่อน” ท่านเซียวหวั โต “ผมใชเ้ วลาอยกู่ บั เธอนานมากกจ็ ริง แต่ มนั ไม่ใช่อยา่ งที่คุณคิด ผมไม่เคยคิดริเร่ิมที่จะสมั ผสั ตวั เธอ ก่อน” คู่ลวั่ หานขมวดคิ้วอยา่ งกะทนั หนั “ไม่เคยแมแ้ ต่คร้ังเดียว เหรอ?” ชายคนน้นั พยกั หนา้ อยา่ งแน่วแน่ “ไม่เคย ทุกคร้ังหลงั จากเมาแลว้ ผมจากระบวนการไม่ไดเ้ ลย จาไม่ไดว้ า่ มนั เคย เกิดข้ึนจริงหรือ เปล่า” “หยดุ ฉนั ไม่อยากจะฟังรายละเอียด” เธอกาลงั หาเร่ือง

หนกั ใจจริงๆ! ที่ถามส่ิงน้ีข้ึนมา! หลงเซียวถอนหายใจอยา่ งรู้สึกผดิ “ผมขอโทษ” “มนั ผา่ นไปแลว้ ฉนั จะลืมมนั ไป” ท้งั สองพดู คุยกนั มากมายอยใู่ นหอ้ งผปู้ ่ วย อดีต ปัจจุบนั และอนาคต แต่ทา้ ยท่ีสุด หวั ขอ้ กว็ นกลบั มาท่ีการฆาตกรรมในคร้ังน้ี อีกคร้ัง คู่ลว่ั หานและหลงเชียวพดู พร้อมกนั “ฉนั คิดวา่ จินเสี่ยวเย้ ท้งั สองหยดุ พดู ในเวลาเดียวกนั ฉู่ลวั่ หานกล่าววา่ “คุณ พดู ก่อน” “ผมไม่คิดวา่ จินเส่ียวเยน้ เป็นฆาตกรคนสุดทา้ ย เธอตอ้ ง ไดร้ ับคาสง่ั จากใครบางคนถึงมีความกลา้ หาญเช่นน้ี” การ แสดงออก ของหลงเชียวต่อยๆเยน็ ลง และความอ่อนโยนใน ดวงตาของเขา ก็ ถกู ปกคลุมดว้ ยความเยน็

คู่ลวั่ หานยมิ้ เลก็ นอ้ ย แมว้ า่ เธอจะไม่ไดพ้ ดู ออกมา แต่เธอ กร็ ู้วา่ การ คาดเดาเธอน้นั ไม่ห่างจากความจริงมากนกั “บงั เอิญ ฉนั กค็ ิดอยา่ ง น้นั อยเู่ หมือนกนั และฉนั คิดวา่ ท่ีเรา คาดเดาอยนู่ ้นั น่าจะเป็นคน เดียวกนั ” “โอ?้ ดูเหมือนวา่ คุณกร็ ู้ดว้ ย?” หลงเซียวมองไปท่ีเธอ อยา่ งงุนงง เธอรู้อะไรอีกกนั แน่ ท่ีในหวั ฉลาดน้ี? “ฉนั เป็นเหยอื่ และรอดชีวติ มาได้ ยงั ไม่ใหร้ ู้สึกตวั บา้ งเห รอ? ฉนั โง่ มาหลายปี แลว้ ควรจะฉลาดข้ึนแลว้ ” เธอหวั เราะ เยาะตวั เอง “ถา้ อยา่ งน้นั คุณนายหลง คุณมีแผนจะจดั การอยา่ งไรกบั คนที่ทา ร้ายคุณผนู้ ้ี? คุณรับมือจู่หรานและบริษทั จู่ซื่อไป หรือวา่ เร่ืองน้ีให้ ผมจดั การไหม?” โดยไม่คาดคิด ฉู่ลว่ั หานปฏิเสธอีกคร้ัง “ไม่ “ผมไม่คิดวา่ จินเส่ียวเยน้ เป็นฆาตกรคนสุดทา้ ย เธอตอ้ ง ไดร้ ับคาสง่ั จากใครบางคนถึงมีความ กลา้ หาญเช่นน้ี” การ แสดงออกของหลงเชียวต่อยๆเยน็ ลง และความ อ่อนโยนใน ดวงตาของเขา กถ็ ูกปกคลุมดว้ ยความเยน็