สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว เล่ม 3

ทดลองอ่าน ทดลองอา่ น ทดลองอา่ น

ทดลองอ่าน ทดลองอา่ น ทดลองอา่ น

คือทุกสิ่งท่ีเชื่อมโยงใจไว้คู่กัน

แจ่มใสขอส่งมอบความรัก และแบ่งปันความสุขให้เต็มพ้ืนที่ในใจคุณ ร่วมแบ่งปันเร่อื งราวความสุข กับ มากกว่ารัก ได้ท่ี www.facebook.com/morethanlovebook

ค�ำน�ำ ว่ากันว่าคนเราเวลาได้มีโอกาสมีชีวิตอีกครั้ง ย่อมจะไม่ท�ำผิดพลาดอีก เปน็ ครง้ั ทสี่ อง กเ็ หมอื นกบั 'เจยี งชงิ หวา่ น' อะไรทเ่ี คยโง่ เคยใชอ้ ารมณก์ ป็ รบั ปรงุ ตวั สขุ มุ ยง่ิ ขึน้ หมายใหช้ วี ิตตนเองไมเ่ ดนิ พลาดซำ�้ รอยเดมิ โดยเฉพาะกบั 'คนเดมิ ' แตก่ ด็ งั คำ� กลา่ วทวี่ า่ 'ยง่ิ หนยี ง่ิ เจอ' แมไ้ มอ่ ยากยงุ่ เกยี่ วกบั 'ชยุ จห้ี ลงิ ' เพยี งไร แต่ การไดร้ วู้ า่ เขายงั คงเฝา้ รอ ยงั คงมคี วามรกั ใหก้ บั 'ชยุ ฮหู ยนิ ' ทเ่ี ปน็ ตวั นางในอดตี นาง ก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น มิใช่เขาหรือที่ทอดทิ้งนางก่อน ในคร้ังน้ีเขายังท�ำตัว เป็นพ่อบุญธรรมแสนประเสริฐ สู่ขอนางให้บุตรชายบุญธรรมของตัวเองด้วย น่ีเขา อยากใหน้ างเรยี กเขาวา่ 'พอ่ บญุ ธรรม' ไปอกี คนหรอื ไร เมื่อเร่ืองราวความลับในอดีตกำ� ลังจะถูกเปิดเผย ความรู้สึกของเจียงชิงหว่าน จะยงั สงบนง่ิ ปลอ่ ยวางจากเรอ่ื งครงั้ กอ่ นไดจ้ รงิ หรอื สดุ ทา้ ยความรกั ในครง้ั นร้ี ะหวา่ ง หลานไมจ่ รงิ อาไมแ่ ทจ้ ะลงเอยเชน่ ไร ไปรว่ มตดิ ตามกนั ตอ่ ไดเ้ ลยคะ่ ดว้ ยไมตรจี ติ สำ� นกั พิมพ์แจม่ ใส

ขณะเทา้ แตะพน้ื เขากจ็ งใจทำ� เสยี งฝเี ทา้ ใหด้ งั ขน้ึ และกท็ ำ� ใหค้ นบนเตยี งตกใจตน่ื ขน้ึ มาจรงิ ๆ \"ใครอย่ขู ้างนอก!\" ท้ังๆ ที่เป็นเพียงเสียงสอบถามท่ีติดจะแหบแห้ง แต่ชุยจ้ีหลิงได้ยินแล้วกลับใจส่ันไหว ในดวงตาเกือบจะมีน�้ำตาไหลลงมา ความรู้สึกทคี่ นุ้ เคยเช่นนี้ นางก็คอื หวา่ นวานของข้า ไมม่ ีทางผดิ อยา่ งแนน่ อน! ชุยจีห้ ลิงอยากจะเอย่ ปากพูด แต่อา้ ปากหลายครงั้ แล้วกย็ งั พูดไมอ่ อกแมแ้ ตค่ ำ� เดียว ครัน้ คนบนเตยี งถามข้ึนอกี รอบ เสียงกด็ งั ขนึ้ กว่าเมอ่ื ครู่น้ี เขาถึงไดเ้ อ่ยปากเสียงสั่น \"หวา่ นวาน\" เสยี งของเขากแ็ หบแหง้ เชน่ กนั ทง้ั ยงั สามารถฟงั ออกไดว้ า่ เจอื แววสะอนื้ อยเู่ ลก็ ๆ \"ขา้ เอง สามขี องเจา้ ขา้ มาหาเจา้ แลว้ \"

แนะน�ำตัวละคร ✱ เจียงชิงหวา่ น รา่ งเดมิ เปน็ บตุ รสาวตระกลู พอ่ คา้ แตง่ งานใหช้ ยุ จหี้ ลงิ ถกู เรยี กวา่ 'หวา่ นวาน' รา่ งใหมเ่ ปน็ บตุ รสาวทเี่ กดิ จาก ภรรยาเอกของหย่งชางป๋อ เป็นคนสุขุม วางตัวดี เฉลยี วฉลาด ✱ ชยุ จ้ีหลิง บรรดาศักด์ิจิ้งหนิงโหว ด�ำรงต�ำแหน่งผู้บัญชาการ มณฑลทหาร เคยเปน็ บณั ฑิต กอ่ นทิ้งพกู่ นั มารว่ มรบ แต่งงานกับเจียงชิงหว่าน รักและทะนุถนอมภรรยา อยา่ งมาก ✱ ซนุ อ้งิ เซวยี น สหายรักของเจียงชิงหว่าน (หว่านวาน) มารดาเป็น ภรรยาลบั ทไ่ี มอ่ าจออกหนา้ ออกตา มชี วี ติ ยากลำ� บาก เปน็ คนฉลาด รจู้ กั เอาตวั รอด ช่างวางแผนการ ✱ เหอจิง่ หมงิ อาลักษณ์ข้ันหก ส�ำนักฮ่ันหลิน อายุสิบเก้า เป็น ลกู บญุ ธรรมของชุยจหี้ ลิง ✱ เซวยี หมิงเฉิง หลานชายเซวียไทเฮา บรรดาศักดิ์เว่ยกั๋วกง เป็น คนรักอสิ ระ ✱ โจวฮยุ ด�ำรงต�ำแหน่งผู้บัญชาการกองก�ำลังรักษาเมืองหลวง ผูใ้ ต้บงั คบั บัญชาของชุยจหี้ ลงิ ซ่อื สตั ย์กบั ผ้เู ปน็ นาย ✱ เฉินผิง องครักษ์ประจ�ำตัวชุยจ้ีหลิง ท�ำงานรับใช้มาหลายปี ซือ่ สัตยต์ ่อผ้เู ปน็ นาย



ฉางโกวล่ัวเยว่ีย 101 แวง้ กัด ยามนใ้ี นใจเมง่ิ อเี๋ หนยี งกลวั จนเตน้ ไมเ่ ปน็ สำ�่ แลว้ แตภ่ ายนอกยงั คง พยายามรกั ษาความสงบเยอื กเยน็ เอาไว้ พดู ทงั้ นำ�้ ตาคลอหนว่ ยวา่ \"นายทา่ น ผนู้ อ้ ยจะทำ� เรอ่ื งเยย่ี งนไี้ ดอ้ ยา่ งไร มหิ นำ� ซำ้� ผดู้ แู ลอกู๋ ท็ ำ� งานในจวนของเรา มาหลายปี เปน็ คนซอ่ื สตั ยภ์ กั ดอี ยา่ งทส่ี ดุ แลว้ เขาจะทำ� เรอื่ งรา้ ยตอ่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ไดอ้ ยา่ งไรกนั จะตอ้ งเปน็ สาวใชผ้ นู้ ขี้ องคณุ หนสู ามถกู คนบงการ จงใจ ปั้นเรื่องเหล่านี้เพ่ือใส่ร้ายผู้น้อยและผู้ดูแลอู๋...นายท่าน ท่านจะต้องให้ ความเปน็ ธรรมตอ่ ผนู้ อ้ ยและผดู้ แู ลอนู๋ ะเจา้ คะ!\" เม่ิงอี๋เหนียงคิดในใจว่า...ถึงอย่างไรบทสนทนาระหว่างฮุ่ยเซียงกับ ผดู้ แู ลอกู๋ ม็ สี าวใชน้ ามลวหี่ ลวั ผนู้ ไี้ ดย้ นิ เพยี งผเู้ ดยี ว ขอเพยี งขา้ ยนื กรานวา่ เรอื่ งเหลา่ นลี้ ว้ นเปน็ เรอ่ื งทลี่ วห่ี ลวั แตง่ ออกมา คดิ วา่ ผอู้ นื่ กค็ งพดู อะไรไมไ่ ด้ เมง่ิ อเี๋ หนยี งหวงั เพยี งวา่ ผดู้ แู ลอจู๋ ะเปน็ คนฉลาด สามารถฟงั ความหมาย ในคำ� พดู ของนางออกได้ แลว้ กลา่ วโทษลวหี่ ลวั ดว้ ยกนั กบั นางจะเปน็ การดที สี่ ดุ 7

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 สายตาเมิ่งอ๋เี หนยี งมองไปยังผดู้ แู ลอู๋ เดมิ ทผี ดู้ แู ลอเู๋ ขา้ มาถงึ กค็ กุ เขา่ ลงกบั พนื้ ตกใจจนสน่ั เทมิ้ ไปทง้ั รา่ ง คดิ แคว่ า่ เรอื่ งแดงแลว้ ชวี ติ นอ้ ยๆ นข้ี องเขากย็ ากจะรกั ษาไวไ้ ด้ ไมค่ ดิ วา่ จๆู่ จะไดย้ นิ คำ� พดู นขี้ องเมง่ิ อเ๋ี หนยี ง จงึ เหมอ่ ลอยไปเลก็ นอ้ ย ครนั้ เงยหนา้ ขนึ้ กส็ บเขา้ กบั สายตาของเมงิ่ อเี๋ หนยี งทกี่ ำ� ลงั มองเขาอยู่ เมอื่ ไดร้ บั การมอบปญั ญา ผดู้ แู ลอกู๋ ค็ ลานเขา่ ไปถงึ หนา้ เจยี งเทยี นโยว่ แลว้ กลา่ วทนั ทวี า่ \"นายทา่ น ทา่ นโปรดพจิ ารณาดว้ ยขอรบั ยามนน้ั บา่ วเรร่ อ่ น อยตู่ ามถนน เปน็ ทา่ นใหข้ า้ วบา่ วกนิ บา่ วถงึ มไิ ดห้ วิ ตาย บญุ คณุ นบี้ า่ วจารจำ� ไว้ ในใจตลอดมา แลว้ จะคดิ คดทำ� รา้ ยฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ไดอ้ ยา่ งไร เปน็ สาวใชน้ างนี้ พดู จาเหลวไหล ใสร่ า้ ยคน! หากใสค่ วามบา่ วผเู้ ดยี วกช็ า่ งเถดิ แตน่ างกลา้ ใสค่ วามอเี๋ หนยี งไดอ้ ยา่ งไร อเี๋ หนยี งเคารพและกตญั ญตู อ่ ฮหู ยนิ ผ้เู ฒ่ามาก เพยี งไร บา่ วไพรใ่ นจวนอยา่ งพวกเรากล็ ว้ นเหน็ อยกู่ บั ตานะขอรบั !\" ลว่ีหลัวคิดไม่ถึงว่าตนที่พูดความจริงออกมาแท้ๆ จะถูกสองคนนี้ กลับด�ำเป็นขาว หาว่านางใส่ความเสียได้ ถึงปกติลวี่หลัวจะมีนิสัยสุขุม หนกั แนน่ เพยี งไร แตย่ ามนนี้ างกโ็ มโหจนสองขาออ่ นแรงและหนา้ เปลย่ี นสี แลว้ จงึ คกุ เขา่ ลงโขกศรี ษะตอ่ เจยี งเทยี นโยว่ จากนน้ั กย็ ดื ตวั ตรง กลา่ วดว้ ย สหี นา้ ขงึ ขงั \"นายทา่ น นายหญงิ และคณุ หนโู ปรดเปน็ พยาน เรอ่ื งทเี่ ลา่ เมอื่ ครนู่ เ้ี ปน็ บา่ วไดย้ นิ ฮยุ่ เซยี งกบั ผดู้ แู ลอพู๋ ดู เองกบั หู หากมแี มแ้ ตค่ ำ� เดยี ว ทไี่ มเ่ ปน็ ความจรงิ กข็ อใหบ้ า่ วถกู ฟา้ ผา่ ไมไ่ ดต้ ายด\"ี \"สาบานอย่างเดียวมีประโยชน์อันใด\" หลังจากความตื่นตระหนก เมอ่ื ครนู่ ผ้ี า่ นพน้ ไป ฮยุ่ เซยี งในยามนก้ี ไ็ ดส้ ตกิ ลบั มาแลว้ ไดย้ นิ ดงั นก้ี ร็ อ้ ง ขน้ึ มา \"หากการสาบานมปี ระโยชน์ ไยตอ้ งมที างการอกี เมอ่ื ครนู่ ขี้ า้ เคยพดู 8

ฉางโกวล่ัวเยวี่ย เรอ่ื งพวกนน้ั กบั ผดู้ แู ลอเู๋ สยี ทใ่ี ด เปน็ เจา้ ปน้ั เรอื่ งมาใสค่ วามพวกขา้ ชดั ๆ แค่ ใสค่ วามพวกขา้ กช็ า่ งเถอะ แตถ่ งึ กบั ยงั ใสค่ วามอเ๋ี หนยี งดว้ ย เจา้ ชา่ งบงั อาจนกั !\" เดมิ ทลี วห่ี ลวั กม็ ใิ ชค่ นทพ่ี ดู เกง่ หลงั ไดย้ นิ คำ� ของฮยุ่ เซยี งกโ็ มโหจน หนา้ ซดี เผอื ด กำ� ลงั จะเอย่ ปากพดู กลบั เหน็ เจยี งชงิ หวา่ นสา่ ยหนา้ ใหน้ าง ลวหี่ ลัวจงึ ปดิ ปากไมม่ วี าจาจะกลา่ วแลว้ เอาแตค่ กุ เข่าหลุบตา เจยี งชงิ หวา่ นเขา้ ใจดวี า่ ประชนั ฝปี ากกนั ไปกไ็ ร้ประโยชน์ ทสี่ ำ� คญั ทสี่ ดุ คอื ตอ้ งนำ� หลกั ฐานทท่ี ำ� ใหค้ นเชอื่ ถอื ออกมา นางมน่ั ใจ ตอนนคี้ นอยทู่ น่ี ก่ี นั หมด ยงั ตอ้ งวติ กวา่ จะไตส่ วนตน้ สาย ปลายเหตใุ นเรอื่ งนอ้ี อกมาไมไ่ ดอ้ กี หรอื นางจงึ กลา่ วกบั เจยี งเทยี นโยว่ อยา่ ง เคารพนบนอบ \"ทา่ นพอ่ เรอ่ื งนมี้ ใิ ชเ่ รอื่ งเลก็ ทง้ั เกย่ี วขอ้ งกบั ความปลอดภยั ของทา่ นยา่ ทงั้ เกย่ี วขอ้ งกบั ความบรสิ ทุ ธข์ิ องเมง่ิ อเี๋ หนยี ง ขา้ คดิ วา่ ตอ้ งไตส่ วน ใหก้ ระจา่ งแจง้ จงึ เปน็ การด.ี ..มทิ ราบวา่ ทา่ นพอ่ คดิ เหน็ ประการใดเจา้ คะ\" ยามนใี้ นใจของเจยี งเทยี นโยว่ วา้ วนุ่ ยงิ่ นกั ในสมองกส็ บั สนไปหมด ด้านหน่งึ เขารวู้ ่าเร่ืองน้ีเป็นเรอื่ งใหญห่ ลวงอยา่ งทส่ี ดุ มารดาหมดสตไิ ปเฉยี บพลนั ทแ่ี ทม้ ใิ ชเ่ จบ็ ไขไ้ ดป้ ว่ ย แตถ่ งึ กบั ถกู คน วางยา ใครกนั ทขี่ วญั กลา้ เทยี มฟา้ เยย่ี งนี้ จะตอ้ งสบื ใหช้ ดั แจง้ ใหไ้ ด้ อกี ดา้ นหนงึ่ ... เจียงเทียนโยว่ มองไปยงั เมิ่งอ๋ีเหนียง นางใบหนา้ ซดี ขาว สองตามนี ำ�้ ตาคลอหนว่ ย ดทู า่ ทางออ่ นแอไรท้ พ่ี งึ่ ราวกบั ดอกถซู อื สายตาทมี่ องเขาเปย่ี มลน้ ไปดว้ ยการพง่ึ พาและความอาลยั อาวรณ์ ต่อให้ระยะนี้เขาจะลุ่มหลงความอ่อนเยาว์ของสตรี พักท่ีเรือนของ 9

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 เฝงิ อเ๋ี หนยี งทกุ คนื แตเ่ มง่ิ อเี๋ หนยี งยงั คงเปน็ คนพเิ ศษในใจเขาเพยี งผเู้ ดยี ว ไมม่ ใี ครแทนได้ เมง่ิ อเี๋ หนยี งจะทำ� เรอื่ งเยย่ี งนน้ั ตอ่ มารดาเขาไดจ้ รงิ ๆ หรอื ไมแ่ นน่ างอาจถกู ปรกั ปรำ� เปน็ ผใู้ ดกลา้ ปรกั ปรำ� นาง ขณะเดยี วกนั ลวหี่ ลวั ก็เป็นหัวหน้าสาวใช้ข้างกายเจยี งชงิ หว่าน... ด้วยเรื่องท่ีซุนอ้ิงเซวียนมาอาละวาดก่อกวนถึงจวนเมื่อครั้งก่อน ในใจเจียงเทยี นโย่วกเ็ ร่มิ ชืน่ ชมบตุ รสาวอย่างเจียงชิงหวา่ นขึน้ มา วันน้ีเจียงชิงหว่านกลับมาก็เป็นเว่ยก๋ัวกงพามาส่ง ซ้�ำเซวียไทเฮา ยงั สงั่ ใหห้ วั หนา้ สำ� นกั หมอหลวงมาตรวจอาการใหม้ ารดาอกี วนั ขา้ งหนา้ ของนางจะตอ้ งไมแ่ ยอ่ ยา่ งแนน่ อน คนหนึ่งเป็นคนท่ีอยู่เคียงข้างตนเองมาหลายปี และตนก็เชื่อถือ อยา่ งหมดทง้ั ตวั และหวั ใจ อกี คนเปน็ บตุ รสาวทตี่ นเองเรมิ่ จะชนื่ ชม และดมู ที ที า่ วา่ จะสามารถ นำ� กำ� ลงั ชว่ ยเหลอื มาใหจ้ วนหยง่ ชางปอ๋ ไดอ้ กี ดว้ ย ไมว่ า่ สดุ ทา้ ยแลว้ ผลการสบื สวนจะออกมาวา่ ใครกำ� ลงั โกหกกนั แน่ เจยี งเทยี นโยว่ กล็ ว้ นรสู้ กึ วา่ ยากจะรบั ไดท้ งั้ สน้ิ ถงึ ขนั้ อยากจะปลอ่ ยใหเ้ รอ่ื งนี้ ผา่ นไปใหจ้ บๆ กนั เสยี ดว้ ยซำ�้ ทว่าเจยี งชิงหวา่ นไมม่ ีทางมอบโอกาสนใ้ี หเ้ ขา \"ทา่ นพ่อ\" เจียงชงิ หว่านเอ่ยปากดว้ ยสหี น้าขงึ ขัง \"ความหมายของ อเ๋ี หนยี ง ขา้ กระจา่ งดี ลวห่ี ลวั เปน็ หวั หนา้ สาวใชข้ า้ งกายขา้ ความหมาย ในวาจาของอเ๋ี หนยี งชดั เจนวา่ เรอื่ งนเ้ี ปน็ ขา้ บงการใหล้ วห่ี ลวั ใสค่ วามนางกบั ผดู้ แู ลอู๋ ทวา่ ขา้ เขา้ วงั ไปเดอื นกวา่ เพงิ่ จะกลบั มา แลว้ จะบงการใหห้ วั หนา้ สาวใชข้ า้ งกายทำ� เรอ่ื งเยยี่ งนไ้ี ดอ้ ยา่ งไร ตอ้ งขอใหท้ า่ นพอ่ คนื ความบรสิ ทุ ธิ์ 10

ฉางโกวล่ัวเยวี่ย ใหข้ า้ ดว้ ยเจา้ คะ่ \" พดู พลางกม้ คารวะเจยี งเทยี นโยว่ เมง่ิ อ๋ีเหนยี งรูว้ ่ายามน้แี ผนการใกลจ้ ะแตกแล้ว มิอาจเอาแต่แสรง้ ทำ� ทา่ ทางออ่ นแอนา่ สงสารไมพ่ ดู ไมจ่ าไดอ้ กี ผอู้ นื่ นางลว้ นหวงั พง่ึ ไมไ่ ด้ มเี พยี ง ตอ้ งพง่ึ ตนเองแลว้ เมง่ิ อเี๋ หนยี งจงึ หวั เราะเสยี งเยน็ กอ่ นวา่ \"คณุ หนสู ามฉลาดปราดเปรอ่ื ง ผอู้ น่ื จะคาดเดาความคดิ ความอา่ นของทา่ นถกู ไดอ้ ยา่ งไร คดิ วา่ คงเปน็ เพราะ หลายปมี านน้ี ายทา่ นใหค้ วามสำ� คญั กบั ผนู้ อ้ ย ทา่ นเจบ็ ใจแทนนายหญงิ จงึ มคี วามคดิ จะกำ� จดั ผนู้ อ้ ยอยนู่ านแลว้ บงั เอญิ วา่ วนั นฮ้ี หู ยนิ ผเู้ ฒา่ หมดสตไิ ป กะทนั หนั พอดี ทา่ นจงึ เอาเรอ่ื งนม้ี าอา้ งวา่ เมลด็ ซง่ิ ในชาทฮี่ หู ยนิ ผเู้ ฒา่ ดมื่ ถกู คนสบั เปลยี่ น ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ มใิ ชเ่ จบ็ ไขไ้ ดป้ ว่ ย แตถ่ กู คนวางยา เอด็ องึ จน คนทงั้ จวนรเู้ รอ่ื งกนั หมด และยงั สง่ั ใหส้ าวใชร้ บี ไปเชญิ นายทา่ นมาจากหอ้ งโถง สว่ นหนา้ ซำ�้ ยงั สงั่ การใหห้ วั หนา้ สาวใชข้ า้ งกายตนจงใจเลา่ เรอ่ื งเหลา่ นนั้ ออกมาต่อหน้านายท่านเพ่ือใส่ความผู้น้อยกับผู้ดูแลอู๋ อยู่ดีๆ ผู้น้อยกับ ผดู้ แู ลอกู๋ ท็ ำ� รา้ ยฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ อยา่ งนน้ั หรอื คณุ หนสู าม ไมว่ า่ เรอื่ งใดกล็ ว้ น ตอ้ งถกกนั ดว้ ยหลกั ฐาน มอิ าจกลา่ วอา้ งปากเปลา่ ใชว่ า่ ทา่ นบอกวา่ ใคร มเี จตนารา้ ยแลว้ ผนู้ น้ั กจ็ ะมเี จตนารา้ ยจรงิ ๆ เสยี หนอ่ ย\" เทยี บกบั ทา่ ทางพลงุ่ พลา่ นของเมงิ่ อเ๋ี หนยี งแลว้ เจยี งชงิ หวา่ นกลบั สงบนง่ิ กวา่ มาก \"ไยอเี๋ หนยี งตอ้ งอารมณพ์ ลงุ่ พลา่ นปานน้ี ขา้ ใสค่ วามอเี๋ หนยี ง หรอื ไม่ เพยี งสบื อยา่ งละเอยี ดยอ่ มจะรแู้ ลว้ \" เหยาซอ่ื เหน็ เมงิ่ อเี๋ หนยี งกลา่ วหาเจยี งชงิ หวา่ นตอ่ หนา้ ธารกำ� นลั เยย่ี งน้ี กโ็ มโหจนหนา้ เปลยี่ นสแี ลว้ \"หวา่ นเจย่ี ทำ� อะไรชดั แจง้ เสมอมา นางเปน็ เดก็ ดี ไมเ่ คยใสค่ วามผใู้ ด เจา้ พดู เยย่ี งนห้ี มายความวา่ อยา่ งไร!\" 11

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 ในด้านปะทะฝีปากน้นั เหยาซ่อื มหี รือจะเกง่ สู้เม่งิ อเ๋ี หนียงได้ \"คุณหนูสามย่อมเป็นเด็กดี แต่ก็เพราะนางเป็นเด็กดี รักนายหญิง เกนิ ไปเจา้ คะ่ ถงึ ไดเ้ หน็ ผนู้ อ้ ยขดั หขู ดั ตา ผนู้ อ้ ยเองกท็ ราบวา่ เรอื่ งในครานน้ั ในใจนายหญงิ นกึ ขนุ่ แคน้ ผนู้ อ้ ย จะตอ้ งพดู เรอื่ งเหลา่ นก้ี บั คณุ หนสู ามไมน่ อ้ ย แนน่ อน คณุ หนสู ามไดย้ นิ แลว้ ในใจมหี รอื จะไมแ่ คน้ ไมเ่ กลยี ดผนู้ อ้ ย ทา่ น ดเู ถดิ ตง้ั แตค่ ณุ หนสู ามเขา้ จวนมากไ็ ดอ้ าศยั ความรกั ใครโ่ ปรดปรานจาก ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ มารงั แกผนู้ อ้ ยทงั้ ในทางลบั ทางแจง้ มใิ ชน่ อ้ ยๆ เรอ่ื งในตอนนน้ั ทส่ี ดุ แลว้ ในใจผนู้ อ้ ยกร็ สู้ กึ ละอาย อยากจะทำ� ใหใ้ นบา้ นปรองดองสงบสขุ ทำ� ใหน้ ายทา่ นไมต่ อ้ งคอยรำ� คาญใจ ถงึ ไดอ้ ดทนมาโดยตลอด มเิ คยบอก นายทา่ นแมแ้ ตค่ ำ� เดยี ว อนั ทจี่ รงิ หากคดิ ดดู ๆี เหตใุ ดคราวกอ่ นอวเี้ จย่ี จๆู่ ก็ เกดิ คลมุ้ คลงั่ ขว่ นหนา้ ตนเอง จะรไู้ ดอ้ ยา่ งไรวา่ มใิ ชม่ ใี ครลอบเลน่ ลกู ไมอ้ ะไร ดว้ ยอยากจะใหพ้ วกเราสองแมล่ กู มชี วี ติ ไมเ่ ปน็ สขุ \" พดู ถงึ ตรงนเ้ี มงิ่ อเ๋ี หนยี งกน็ ำ้� ตารนิ โผไปควา้ แขนเสอื้ ของเจยี งเทยี นโยว่ ไว้ กอ่ นพดู ทงั้ นำ้� ตา \"นายทา่ น อวเ้ี จย่ี นา่ สงสารนกั ชวี ติ นถ้ี กู ทำ� ลายจนสน้ิ แลว้ ทา่ นเฝา้ ดนู างเตบิ โตมา จะไมส่ นใจนางมไิ ด้ ตอ้ งทวงความยตุ ธิ รรมคนื มาใหน้ าง นะเจา้ คะ!\" ถงึ อยา่ งไรพดั ไมถ้ านมเู่ ลม่ นน้ั กถ็ กู ฮยุ่ เซยี งโยนทงิ้ ลงนำ�้ ไปแลว้ และ ผอู้ นื่ กไ็ มม่ ใี ครรเู้ รอ่ื งนี้ เมงิ่ อเี๋ หนยี งจงึ สามารถกลบั ดำ� เปน็ ขาว ผลกั เรอ่ื งน้ี ใหเ้ ปน็ ความผดิ ของเจยี งชงิ หวา่ นได้ เมง่ิ อเ๋ี หนยี งรแู้ กใ่ จดวี า่ เหยาซอื่ ไมน่ า่ กลวั สว่ นฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เจยี งนน้ั ถงึ แมค้ ราวนจี้ ะถกู ชว่ ยชวี ติ ไวไ้ ด้ วนั หนา้ กำ� ลงั วงั ชายอ่ มสเู้ มอื่ กอ่ นไมไ่ ด้ ยงั จะสามารถยงุ่ เรอ่ื งชาวบา้ นไดอ้ กี หรอื 12

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย กลบั เปน็ เจยี งชงิ หว่านผนู้ ี้ที่เมิง่ อเี๋ หนยี งจะต้องกำ� จดั ทง้ิ ให้ได!้ แมน่ างน้อยผู้นี้ร้ายกาจเกินไปแล้วจริงๆ ถึงกับสามารถคาดเดา เรื่องท่ีตนลอบสับเปล่ียนเมล็ดซ่ิงออกมาได้ ซ้�ำยังสั่งให้หัวหน้าสาวใช้ สะกดรอยตามฮยุ่ เซยี งจนไปไดย้ นิ บทสนทนาของฮยุ่ เซยี งกบั ผดู้ แู ลอเู๋ ขา้ อกี สว่ นเรอื่ งทเี่ จยี งชงิ อวถี้ กู ทำ� ลายโฉมนนั้ เมงิ่ อเ๋ี หนยี งกน็ ำ� มาคดิ บญั ชกี บั เจยี งชงิ หวา่ น หากเวลานน้ั เจยี งชงิ หวา่ นไมย่ อมงา่ ยๆ แลว้ เกบ็ เอาพดั ไมถ้ านมู่ เลม่ นนั้ ไวเ้ อง มหี รอื จะเกดิ เรอื่ งเยย่ี งนน้ั กบั เจยี งชงิ อว้ี เพียงแค่คิดถึงเร่ืองนี้เม่ิงอ๋ีเหนียงก็อยากจะกำ� จัดเจียงชิงหว่านทิ้ง ใจแทบขาด สายตาทมี่ องเจยี งชงิ หวา่ นแฝงไปดว้ ยแววอาฆาตแคน้ เจยี งชงิ หวา่ นกลบั ไมต่ น่ื ตระหนกแมแ้ ตน่ อ้ ย ยามสบตากบั เมง่ิ อเ๋ี หนยี ง ถงึ ขนั้ ยงั มรี อยยม้ิ บางๆ เลยทเี ดยี ว ทา่ ทางสงบนงิ่ เชน่ นขี้ องเจยี งชงิ หวา่ น เมง่ิ อเี๋ หนยี งเหน็ แลว้ ทางหนง่ึ ในใจยง่ิ นกึ ชงิ ชงั เหลอื ประมาณ อกี ทางหนง่ึ กเ็ รมิ่ จะรสู้ กึ หวาดหวนั่ ลนลาน ขนึ้ มา เจยี งชงิ หวา่ นสงบเยอื กเยน็ ปานนี้ หรอื วา่ ในมอื นางจะมหี ลกั ฐานอะไรอยู่ หากเปน็ เชน่ น้นั จริงๆ... เมงิ่ อเี๋ หนยี งอดจะใจเตน้ ไมเ่ ปน็ จงั หวะขนึ้ มาไมไ่ ด้ มอื ทจี่ บั แขนเสอื้ เจยี งเทยี นโยว่ กก็ ำ� แนน่ ขน้ึ อนั ทจี่ รงิ ในใจเจยี งเทยี นโยว่ ในเวลานไ้ี ดเ้ อนเอยี งไปทางเมง่ิ อเี๋ หนยี งแลว้ ที่สุดแล้วเมิ่งอี๋เหนียงก็ติดตามข้างกายเขามาเป็นสิบๆ ปี และยัง ใหก้ ำ� เนดิ บตุ รชายและบตุ รสาวแกเ่ ขา มหิ นำ� ซำ้� เจยี งชงิ อวกี้ เ็ ปน็ บตุ รสาว ในอทุ รของเมง่ิ อเ๋ี หนยี ง... 13

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 เจยี งเทียนโย่วหันหน้าไปมองเจียงชิงหวา่ น แตเ่ จยี งชงิ หวา่ นเองกเ็ ปน็ บตุ รสาวในไสข้ องเขาเชน่ กนั อกี ทงั้ บดั น้ี ก็ดูจะได้รับความช่ืนชอบและความส�ำคัญจากเซวียไทเฮาและเว่ยก๋ัวกง เปน็ อนั มาก ไมแ่ นว่ า่ นางอาจจะแตง่ ใหเ้ วย่ กว๋ั กง กลายเปน็ ฮหู ยนิ ของเวย่ กว๋ั กง กเ็ ปน็ ได.้ .. เจยี งเทียนโยว่ อดจะลงั เลขึน้ มาไมไ่ ด้... 14

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย 102 พิสูจนค์ วามบรสิ ุทธขิ์ องตนเอง เมง่ิ อเ๋ี หนยี งอยขู่ า้ งกายเจยี งเทยี นโยว่ มาหลายปี ยอ่ มกระจา่ งแจง้ ดวี า่ เขาเปน็ คนเชน่ ไร ยามนเี้ หน็ เขามสี หี นา้ ลงั เล แมจ้ ะไมเ่ ขา้ ใจวา่ เขาเกรงใจเจยี งชงิ หวา่ น เรอ่ื งใดกนั แน่ แตข่ อเพยี งเขาไมส่ บื สวนเรอ่ื งนจ้ี นถงึ ทส่ี ดุ กน็ บั วา่ เปน็ เรอื่ งดี ตอ่ เมง่ิ อเี๋ หนยี งแลว้ ตรงขา้ มกบั เมง่ิ อเ๋ี หนยี ง เจยี งชงิ หวา่ นยอมใหส้ บื สวนเรอ่ื งนจี้ นถงึ ทสี่ ดุ ดกี วา่ ปลอ่ ยใหโ้ อกาสครง้ั นพ้ี ลาดไป มเิ ชน่ นนั้ หากวนั หนา้ คดิ จะโคน่ เมง่ิ อเ๋ี หนยี ง อกี กย็ ากแลว้ เจยี งชงิ หวา่ นจ�ำต้องพจิ ารณาถงึ ภายภาคหนา้ ของเหยาซอ่ื ใหด้ ี เจยี งชงิ หวา่ นเดนิ ไปถงึ เบอื้ งหนา้ เจยี งเทยี นโยว่ กอ่ นคกุ เขา่ ลง เงยหนา้ มองเขา ดวงตารปู เมลด็ ซงิ่ ทงั้ สองขา้ งมนี ำ้� ตารน้ื ขนึ้ มาอยา่ งรวดเรว็ นาง กลา่ วดว้ ยเสยี งแผว่ เบาทวา่ เดด็ เดย่ี วแนว่ แนว่ า่ \"ทา่ นพอ่ ขา้ มอิ าจทนรบั 15

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 การใสร่ า้ ยปา้ ยสเี ยยี่ งนไ้ี ด้ เพอื่ พสิ จู นค์ วามบรสิ ทุ ธข์ิ องตนเอง ยงั คงตอ้ ง ขอใหท้ า่ นพอ่ สบื สวนเรอื่ งนจ้ี นถงึ ทส่ี ดุ ดว้ ยเจา้ คะ่ มเิ ชน่ นนั้ ขา้ จะขอบวชชี หนั หนา้ เขา้ หาพระธรรมชว่ั ชวี ติ \" ชาตกิ อ่ นนางหวั แขง็ เกนิ ไป ไมเ่ คยยอมลงใหใ้ คร แตช่ าตนิ ไี้ มเ่ หมอื นเดมิ แลว้ ในเมอื่ เจยี งเทยี นโยว่ กนิ ออ่ นไมก่ นิ แขง็ * แลว้ ไฉนนางจะไมใ่ ชไ้ มอ้ อ่ น กบั เขาสกั หนอ่ ยเลา่ มหิ นำ� ซำ้� ตอ่ ใหเ้ ขาไมย่ อมสบื สวนจนถงึ ทสี่ ดุ จรงิ ๆ นางก็ บวชเปน็ ชเี สยี เลย ไมม่ อี ะไรไมด่ เี ชน่ กนั ถงึ อยา่ งไรนางกไ็ มอ่ ยากแตง่ งานกบั ผใู้ ดอกี แลว้ สามารถใชโ้ อกาสนี้ รกั ษาศกั ดศ์ิ รขี องตนและยงั สามารถสมความปรารถนาไดอ้ กี ดว้ ย หากจๆู่ นางบอกไปอยา่ งไมม่ ปี ม่ี ขี ลยุ่ วา่ อยากบวชชี หนั หนา้ เขา้ หา พระธรรมชว่ั ชวี ติ จะมผี ใู้ ดเหน็ ดว้ ยเลา่ มแี ตจ่ ะนกึ วา่ นางฟน่ั เฟอื นไปแลว้ มากกวา่ เจยี งเทยี นโยว่ สบเขา้ กบั ดวงตาทม่ี นี ำ้� ตาเออ่ คลอของเจยี งชงิ หวา่ น ในใจกอ็ ดจะหวน่ั ไหวไมไ่ ด้ ทวา่ ทท่ี ำ� ใหเ้ ขายงิ่ หวน่ั ไหวกลบั เปน็ เรอื่ งทน่ี าง จะหกั ใจบวชเปน็ ชจี รงิ ๆ แลว้ ทางดา้ นเวย่ กว๋ั กง... เจียงเทียนโย่วมองออกว่าเซวียหมิงเฉิงหวั่นไหวต่อเจียงชิงหว่าน อยู่หลายส่วน และเจียงเทียนโย่วก็อยากได้เซวียหมิงเฉิงมาเป็นบุตรเขย มากจรงิ ๆ เจยี งเทยี นโยว่ ไดแ้ ตร่ บั ปากอยา่ งสองจติ สองใจ \"ในเมอ่ื เปน็ เชน่ นก้ี ็ สบื สวนเรอ่ื งนส้ี กั หนอ่ ยแลว้ กนั \" วา่ แลว้ ภายในจติ ใจเขากเ็ รมิ่ เอนเอยี งอกี ครงั้ * กินออ่ นไม่กนิ แข็ง เป็นส�ำนวน สอ่ื ถึงบคุ ลกิ ของคนทีช่ อบไม้อ่อน ชอบให้คนพูดจาดว้ ยดีๆ 16

ฉางโกวล่ัวเยวี่ย ดจู ากทา่ ทางของเจยี งชงิ หวา่ นทย่ี นื กรานพสิ จู นค์ วามบรสิ ทุ ธข์ิ องตนเอง อยา่ งเดด็ เดยี่ วปานนี้ ชดั เจนวา่ นางไมไ่ ดม้ เี จตนาบงการใหห้ วั หนา้ สาวใชจ้ งใจ ใสค่ วามเมงิ่ อเี๋ หนยี งกบั ผดู้ แู ลอู๋ หรอื วา่ เจยี งชงิ หวา่ นจะถกู ปรกั ปรำ� เชน่ นนั้ เรอื่ งทห่ี วั หนา้ สาวใชข้ องนางพดู เมอื่ ครนู่ .ี้ .. เจยี งเทยี นโยว่ พลนั รสู้ กึ วา่ สมองของตนไมม่ คี วามสามารถพอในการ ใครค่ รวญพจิ ารณาแลว้ เวลาน้เี ม่ิงอเี๋ หนียงเริ่มจะตน่ื ตระหนกขนึ้ มา ผลลัพธ์ทด่ี ีท่ีสุดทน่ี างคาดคดิ ไวเ้ ม่อื ครนู่ ีก้ ค็ อื เรื่องน้ใี หแ้ ล้วกนั ไป ท้ังท่ีเห็นอยู่ชัดๆ ว่าเจียงเทียนโย่วมีท่าทีจะไม่สืบสวนต่อ แต่ เจียงชิงหวา่ นกลบั บีบใหเ้ ขาต้องสบื สวนต่อไป อกี ทงั้ เมงิ่ อเ๋ี หนยี งกไ็ มอ่ าจเอย่ ปากบอกใหเ้ จยี งเทยี นโยว่ ไมส่ บื สวน ได้ เช่นนั้นมิเท่ากับว่านางเป็นวัวสันหลังหวะหรือไร นางท�ำได้เพียงมอง เจยี งชงิ หวา่ นตาขวางดว้ ยความโมโหขนุ่ เคอื ง เจยี งชิงหวา่ นยงั คงมีทา่ ทางสงบน่ิง ตอ่ ใหผ้ ลลพั ธเ์ ลวรา้ ยเพยี งไรกเ็ พยี งนางบวชเปน็ ชี ชาตนิ หี้ นั หนา้ เขา้ หา พระธรรมชว่ั ชวี ติ เทา่ นนั้ ซงึ่ อนั ทจ่ี รงิ นางกอ็ ยากจะใหเ้ ปน็ เชน่ นนั้ เพราะฉะน้นั นางมสี ่งิ ใดให้ต้องกลัวเลา่ เวลาน้ีเองเม่ิงอ๋ีเหนียงก็คิดอุบายหนึ่งขึ้นมาได้อีก จึงกล่าวกับ เจยี งเทยี นโยว่ อยา่ งนมุ่ นวล \"นายทา่ น ในเมอ่ื ทา่ นตอ้ งการจะสบื สวนเรอ่ื งนี้ ผนู้ อ้ ยยอ่ มจะสนบั สนนุ มอื สะอาดไมจ่ ำ� เปน็ ตอ้ งลา้ ง รอผลการสบื สวนออกมา แลว้ ยอ่ มคนื ความบรสิ ทุ ธใิ์ หผ้ นู้ อ้ ยได.้ ..เพยี งแตใ่ นเมอื่ เรอ่ื งนเ้ี กยี่ วขอ้ งกบั ทงั้ คณุ หนสู ามและผนู้ อ้ ย เพอื่ ไมใ่ หเ้ ปน็ ทร่ี ะแวงสงสยั ขณะทที่ า่ นไตส่ วน 17

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 คนเหลา่ นี้ ผนู้ อ้ ยกบั คณุ หนสู ามจะอยดู่ ว้ ยไดอ้ ยา่ งไร ผนู้ อ้ ยยงั คงขอตวั ออกไป รออยขู่ า้ งนอกจะดกี วา่ เจา้ คะ่ !\" เมิ่งอ๋ีเหนียงเช่ือว่าผู้ดูแลอู๋กับฮุ่ยเซียงล้วนฟังความหมายในค�ำพูด กอ่ นหนา้ นขี้ องนางเขา้ ใจแลว้ ขอเพยี งพวกเขาสองคนไมป่ รปิ าก ผอู้ นื่ จะทำ� อะไรได้ อีกท้งั เจยี งเทียนโยว่ เองกม็ ใิ ชค่ นละเอยี ดรอบคอบเลยสักนิด บัดน้ีเม่ิงอ๋ีเหนียงไม่หวังจะโค่นล้มเจียงชิงหว่านแล้ว คิดเพียงว่า เรื่องน้ีสามารถผ่านไปได้ย่อมเป็นการดี ส่วนเร่ืองอ่ืนน้ันวันหน้าค่อยมา คดิ หาหนทางใหม่ ทวา่ เงอ่ื นไขมขี อ้ เดยี วคอื ไมอ่ าจปลอ่ ยใหเ้ จยี งชงิ หวา่ นอยขู่ า้ งๆ ดว้ ย เปน็ อนั ขาด คณุ หนสู ามผนู้ มี้ คี วามคดิ ละเอยี ดลอออยา่ งทสี่ ดุ ทง้ั ยงั เปน็ คนรอบคอบ ถถ่ี ว้ น ไมร่ ะวงั เพยี งนดิ เดยี วกอ็ าจถกู อกี ฝา่ ยจบั ชอ่ งโหวใ่ นคำ� พดู ของผดู้ แู ลอู๋ กบั ฮยุ่ เซยี งได้ เจียงชิงหว่านย่อมจะเข้าใจเร่ืองท่ีเม่ิงอี๋เหนียงตรึกตรองอยู่ในใจ เหลา่ นด้ี ี แตก่ ลบั มไิ ดค้ ดั คา้ น เพยี งยม้ิ บางๆ พลางตอบรบั วา่ \"ขา้ กร็ สู้ กึ วา่ ควรเปน็ เยย่ี งนเ้ี ชน่ กนั \" เมง่ิ อ๋เี หนยี งเองกม็ ใิ ช่ตะเกยี งขาดน้ำ� มัน* มเี มง่ิ อเ๋ี หนยี งชน้ี ำ� อยขู่ า้ งๆ ฮยุ่ เซยี งกบั ผดู้ แู ลอกู๋ จ็ ะเปน็ ดงั่ เสอื ตดิ ปกี ซ้�ำนางยังจะคอยแสร้งท�ำตัวอ่อนแอบอบบางต่อหน้าเจียงเทียนโย่ว ส่ง ผลกระทบตอ่ การพจิ ารณาเรอื่ งราวของเจยี งเทยี นโยว่ ไดอ้ ยา่ งมากเชน่ กนั * มิใชต่ ะเกียงขาดนำ�้ มนั เปน็ สำ� นวน หมายถึงผู้มปี ญั ญาหลักแหลม มีพื้นภูมดิ ี หรือมผี คู้ อยสนับสนนุ 18

ฉางโกวลั่วเยว่ีย มสิ ู้พวกนางสองคนออกไปอยู่ข้างนอกจะดกี วา่ เหน็ เจยี งชงิ หวา่ นจะออกไป เหยาซอื่ กค็ ดิ จะตามออกไปอยเู่ ปน็ เพอื่ นนาง ดว้ ย แตเ่ จยี งชงิ หวา่ นกลบั เพยี งยมิ้ แลว้ เอย่ โนม้ นา้ วเอาไว้ \"ทา่ นแม่ ทา่ นเปน็ นายหญงิ เวลาสำ� คญั เยยี่ งนที้ า่ นจะออกไปไดอ้ ยา่ งไรเลา่ ยอ่ มจะตอ้ งอยใู่ นนสี้ ิ เจา้ คะ\" จากนน้ั เจยี งชงิ หวา่ นกเ็ ดนิ ไปถงึ เบอ้ื งหนา้ เหยาซอื่ กอ่ นกระซบิ ขา้ งหู เหยาซ่ือมีสีหน้าลังเลก่อนจะพยักหน้า ท้ายท่ีสุดก็มิได้เอ่ยปากว่า จะออกไปอกี กลบั ตอบเสยี งเบาวา่ \"ขา้ เขา้ ใจแลว้ \" เมง่ิ อเ๋ี หนยี งเหน็ แลว้ กไ็ มใ่ ครส่ บายใจ เอย่ ถามอยา่ งทนั ควนั \"คณุ หนสู าม ทา่ นพดู อะไรกบั นายหญงิ \" เรื่องท่ีอยากก�ำชับ เจียงชิงหว่านก็ได้ก�ำชับจนจบแล้ว ครั้นได้ยิน ค�ำถามนี้นางก็หันหน้ามามองเม่ิงอี๋เหนียง มุมปากปรากฏรอยยิ้มบางๆ \"อเี๋ หนยี งจะยงุ่ เกนิ เรอ่ื งไปสกั หนอ่ ยแลว้ ขา้ พดู กบั ทา่ นแม่ ตอ้ งชแ้ี จงใหท้ า่ นฟงั ดว้ ยหรอื \" คำ� พดู ประโยคเดยี วทำ� เอาเมง่ิ อเ๋ี หนยี งพดู ไมอ่ อกแมแ้ ตค่ รงึ่ คำ� ไดแ้ ต่ โมโหเงยี บๆ กบั ตนเอง สว่ นเจยี งชงิ หวา่ นกก็ มุ มอื เหยาซอ่ื กอ่ นหนั หนา้ ไปมองลวหี่ ลวั แลว้ พยกั หนา้ ใหฝ้ า่ ยหลงั ดว้ ยความเปน็ หว่ ง จากนน้ั ถงึ พาโจวหงเยา่ เดนิ ออกไป ขา้ งนอก ลวีห่ ลวั รั้งอยใู่ นหอ้ ง รอรบั การไตส่ วนจากเจียงเทยี นโย่ว เหน็ เจยี งชงิ หวา่ นออกไปแลว้ เมงิ่ อเี๋ หนยี งกไ็ ดแ้ ตต่ ามออกไปดว้ ย ทวา่ 19

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 ก่อนออกจากห้องสายตานางกวาดมองไปยังผู้ดูแลอู๋และฮุ่ยเซียงด้วย ความวติ ก หวงั วา่ พวกเขาจะปดิ ปากสนทิ มเิ ชน่ นนั้ วนั นน้ี างคงจะ... เจียงชิงหว่านกับเมิ่งอ๋ีเหนียงเข้ามาในโถงระเบียงท่ีด้านหน้าแล้ว ย่อมจะมีสาวใช้และหญิงรับใช้น�ำม้าน่ังกลมมาให้พวกนางน่ัง จากนั้น ยังยกน�้ำชาและขนมกุหลาบนึ่งจานหนึ่งมาให้พวกนาง \"น่ีเป็นขนมท่ีใช้ ดอกกหุ ลาบทเี่ พงิ่ เกบ็ ของปนี นี้ ำ� มาเคย่ี วกบั นำ�้ ตาล ขอใหค้ ณุ หนสู ามกบั อเี๋ หนยี งลองชมิ ด\"ู เจยี งชงิ หวา่ นมองขนมนง่ึ จานนนั้ สขี าวสะอาดราวกบั หมิ ะ ชนิ้ เลก็ ๆ แตล่ ะชน้ิ จดั วางอยใู่ นจานอยา่ งเปน็ ระเบยี บ เมอ่ื หยบิ ขน้ึ มากดั กจ็ ะไดร้ ส กหุ ลาบเคย่ี วนำ้� ตาลทถี่ กู หอ่ อยภู่ ายใน หอมหวานอบอวล ทว่าเม่ิงอ๋ีเหนียงยามนี้ไม่มีอารมณ์จะกินแต่อย่างใด ถึงจะเป็น ไขกระดกู หงสต์ บั มงั กรกก็ นิ ไมล่ ง นางบดิ ขยำ� ผา้ เชด็ หนา้ ในมอื แนน่ สายตา มองไปทางเรอื นหลกั โดยตลอด แมเ้ มงิ่ อเี๋ หนยี งจะพยายามปดิ บงั อยา่ งเตม็ ทแี่ ลว้ แตผ่ อู้ น่ื กย็ งั สามารถ มองออกไดถ้ งึ แววประหมา่ และกระวนกระวายจากสหี นา้ นาง หนา้ ตา่ งฉลลุ ายของโถงระเบยี งเปดิ อยู่ สามารถมองเหน็ วา่ ขา้ งนอก มตี น้ กยุ้ ฮวาอยตู่ น้ หนงึ่ ยามนม้ี ดี อกบานสะพรงั่ เตม็ ตน้ สง่ กลนิ่ หอมเยน็ แตะจมกู ทดี่ า้ นขา้ งยงั มตี น้ พดุ ตานอกี ตน้ หนง่ึ บนยอดไมม้ ดี อกสชี มพกู ลบี ซอ้ น ผลบิ านอยู่ ดรู าวกบั ปยุ เมฆสชี มพกู ม็ ปิ าน เจยี งชงิ หวา่ นมองดอกกยุ้ และดอกพดุ ตานไดค้ รหู่ นงึ่ หนั หนา้ ไปเหน็ 20

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย เมงิ่ อเี๋ หนยี งยนื ไมไ่ หวตงิ อยตู่ รงนน้ั จนใกลจ้ ะกลายเปน็ หนิ มองสาม*ี แลว้ จงึ กลา่ ววา่ \"มอื สะอาดไมจ่ ำ� เปน็ ตอ้ งลา้ ง อเี๋ หนยี งจะรอ้ นใจไปไย มสิ นู้ งั่ ลง ดม่ื ชาสกั ถว้ ย กนิ ขนมกหุ ลาบนง่ึ สกั ชน้ิ ชมดดู อกกยุ้ และดอกพดุ ตานนด้ี ว้ ยกนั กบั ขา้ จะดกี วา่ \" เมง่ิ อเ๋ี หนยี งหนั หนา้ กลบั มามองเจยี งชงิ หวา่ น กเ็ หน็ นางวางแขนขวา บนขอบหนา้ ตา่ ง ในดวงตาและมมุ ปากลว้ นมรี อยยม้ิ สหี นา้ ทา่ ทางผอ่ นคลาย เปน็ ทส่ี ดุ แตย่ ง่ิ เจยี งชงิ หวา่ นแสดงทา่ ทผี อ่ นคลายออกมามากเพยี งไร เมง่ิ อเี๋ หนยี ง กย็ งิ่ ประหมา่ กระวนกระวายมากเพยี งนนั้ หรอื ว่าเจียงชิงหว่านจะมีหลกั ฐานอะไรอยูจ่ ริงๆ กอ่ นออกมาเมอ่ื ครนู่ เี้ จยี งชงิ หวา่ นกก็ ระซบิ ขา้ งหเู หยาซอื่ ดว้ ย นาง พดู อะไรไปบา้ งกนั แน่ เม่ือครู่นี้เม่ิงอ๋ีเหนียงคิดเร่ืองน้ีมาโดยตลอด ย่ิงคิดก็ย่ิงรู้สึกว่า เจยี งชงิ หวา่ นมหี ลกั ฐานชน้ิ สำ� คญั อยจู่ รงิ ๆ และขณะนางออกมากไ็ ดบ้ อก เร่อื งหลกั ฐานเหล่านั้นต่อเหยาซอื่ ไปแลว้ มเิ ชน่ นน้ั คนฉลาดอยา่ งเจยี งชงิ หวา่ นมหี รอื จะยอมตอบตกลงในทนั ที ตอนทตี่ นบอกวา่ อยากหลกี เลยี่ งไม่ใหเ้ ปน็ ทร่ี ะแวงสงสยั แลว้ ออกมาขา้ งนอก ด้วยกัน ชัดเจนว่าหมายกันตนออกมาเพ่ือให้เหยาซ่ือได้มีโอกาสพูดกับ เจยี งเทยี นโยว่ ไมแ่ นว่ า่ ยามนเ้ี หยาซอื่ อาจบอกเรอ่ื งหลกั ฐานเหลา่ นนั้ ทเี่ จยี งชงิ หวา่ น มอี ยใู่ หน้ ายทา่ นทราบหมดแลว้ ... * หนิ มองสามี มที ่มี าจากนทิ านพนื้ บา้ นเกย่ี วกบั หญิงสาวผซู้ งึ่ จงรักภกั ดีเฝา้ รอคอยสามขี องตนนานแสนนาน จนเทพเจา้ แหง่ ท้องทะเลได้เปลย่ี นนางให้กลายเปน็ หนิ เพื่อให้จิตวิญญาณของนางไดอ้ ย่กู บั สามีตลอดไป 21

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 เมงิ่ อเี๋ หนยี งพลนั ใจเตน้ กระตกุ สายตาจอ้ งเจยี งชงิ หวา่ นเขมง็ พลาง พดู ดว้ ยนำ�้ เสยี งไมส่ ดู้ ี \"เมอ่ื ครเู่ จา้ พดู อะไรกบั นายหญงิ กนั แน\"่ คว้ิ เรยี วของเจยี งชงิ หวา่ นเลกิ ขนึ้ นอ้ ยๆ \"ยอ่ มเปน็ เรอื่ งทท่ี า่ นสมคบกบั ผดู้ แู ลอสู๋ บั เปลย่ี นเมลด็ ซงิ่ ในชาหวานทท่ี า่ นยา่ ดมื่ ทกุ วนั อเี๋ หนยี งฉลาดเฉลยี ว ออกปานน้ี ขา้ ไมเ่ ชอื่ หรอกวา่ ทา่ นจะคาดเดาไมไ่ ด\"้ เมอื่ อยตู่ อ่ หนา้ ผอู้ นื่ โดยเฉพาะตอ่ หนา้ เจยี งเทยี นโยว่ เมงิ่ อเี๋ หนยี ง จะแสดงทา่ ทางออ่ นหวานเปราะบางอยเู่ สมอ แตเ่ มอื่ อยตู่ อ่ หนา้ เจยี งชงิ หวา่ น โดยเฉพาะยามนี้ นางกลบั ไมม่ คี วามคดิ จะเสแสรง้ อกี ตอ่ ไป ถงึ อยา่ งไรวนั นเ้ี มง่ิ อเี๋ หนยี งกแ็ ตกหกั กบั เจยี งชงิ หวา่ นแลว้ นางจงึ มไิ ด้ ปฏเิ สธ แตแ่ คน่ เสยี งเยน็ คราหนง่ึ \"เรอ่ื งนกี้ เ็ ปน็ เพยี งเรอื่ งทเ่ี จา้ คาดเดาเทา่ นนั้ ขา้ ไมเ่ ชอื่ หรอกวา่ ในมอื เจา้ จะมหี ลกั ฐานอะไรจรงิ ๆ\" \"หากข้าไม่มีหลักฐาน ยามนี้ข้าจะมามัวนั่งคุยกับอ๋ีเหนียงอย่าง สบายอกสบายใจปานนไ้ี ดอ้ ยา่ งไรเลา่ \" เจยี งชงิ หวา่ นเอยี งศรี ษะเลก็ นอ้ ย รอยยมิ้ บางๆ บนใบหนา้ ยงั คงเดมิ \"กลบั เปน็ อเี๋ หนยี งเองตา่ งหากทย่ี ามนี้ สองมอื กำ� แนน่ หนา้ ผากมเี หงอ่ื ซมึ สหี นา้ ประหมา่ และกระวนกระวาย... อันท่ีจริงยามน้ีในใจท่านคงก�ำลังกลัวกระมัง กลัวว่าพอท่านพ่อล่วงรู้ถึง โฉมหนา้ ทแี่ ทจ้ รงิ ของทา่ นแลว้ ทา่ นพอ่ จะปฏบิ ตั อิ ยา่ งไรกบั ทา่ น\" เมงิ่ อเ๋ี หนยี งมไิ ดพ้ ดู อะไร ทวา่ สายตาฉายแววกระวนกระวายอยบู่ า้ ง หนงึ่ คอื นางมคี วามลบั ทใ่ี หใ้ ครรไู้ มไ่ ดจ้ รงิ ๆ จงึ รอ้ นตวั อยไู่ มม่ ากกน็ อ้ ย สองคอื นางรสู้ กึ วา่ เจยี งชงิ หวา่ นแสดงทา่ ทางไดเ้ ยอื กเยน็ เกนิ ไป นาง ไมอ่ าจไมส่ งสยั วา่ เจยี งชงิ หวา่ นมหี ลกั ฐานอะไรอยใู่ นมอื จรงิ ๆ เหงอื่ บนหนา้ ผากเมงิ่ อเี๋ หนยี งยงิ่ ผดุ ออกมามากขน้ึ สหี นา้ ทเ่ี ผยแวว 22

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย ประหมา่ และกระวนกระวายยง่ิ เหน็ ชดั ขนึ้ กวา่ เมอ่ื ครู่ เจียงชิงหว่านสังเกตทุกอากัปกิริยาของเมิ่งอ๋ีเหนียงอย่างละเอียด โดยตลอด ยามนเี้ หน็ อกี ฝา่ ยมที า่ ทางเยย่ี งนี้ เหน็ ไดช้ ดั วา่ ในใจเรม่ิ จะเชอ่ื เรอื่ งทน่ี างพดู เมอ่ื ครนู่ แ้ี ลว้ นางจงึ ตดั สนิ ใจกระตนุ้ ยาแรงอกี ขนาน เจียงชิงหว่านจึงย้ิมพลางกล่าวช้าๆ วาจาก็ไม่ได้ให้เกียรติอีกฝ่าย \"เรอ่ื งมาถงึ บดั นแี้ ลว้ เมงิ่ อเ๋ี หนยี ง ขา้ เองกไ็ มก่ ลวั ทจี่ ะบอกความจรงิ ตอ่ เจา้ ... เจา้ นกึ วา่ ทา่ นยา่ ดมื่ ชาหวานใสเ่ มลด็ ซงิ่ เหลา่ นนั้ ลงไปจรงิ ๆ หรอื อกี ประการ เจา้ นกึ วา่ เรอื่ งทว่ี นั นที้ า่ นยา่ หมดสตเิ ฉยี บพลนั เปน็ เรอื่ งจรงิ ? อนั ทจ่ี รงิ นล่ี ว้ น เปน็ แผนการทท่ี า่ นยา่ กบั ขา้ ใชเ้ พอื่ จะเปดิ โปงโฉมหนา้ ทแี่ ทจ้ รงิ ของเจา้ ตอ่ หนา้ ทา่ นพอ่ ตา่ งหาก ยามนท้ี า่ นยา่ จะตอ้ งลกุ ขน้ึ มาจากเตยี งแลว้ และกำ� ลงั ไตส่ วน ฮยุ่ เซยี งกบั ผดู้ แู ลออู๋ ยอู่ ยา่ งแนน่ อน!\" \"เป็นไปไม่ได้! เร่ืองนี้เป็นไปไม่ได้!\" เม่ิงอ๋ีเหนียงอ้ึงงันไป ก่อนจะ สะดงุ้ ขน้ึ มาดว้ ยอารามหวาดผวา \"ตอนเชา้ เปน็ เถาจอื รบี รอ้ นมาหาขา้ บอกวา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หมดสติ ขอใหข้ า้ รบี ไปเชญิ หมอมา ตอ่ มาพอขา้ กบั นายทา่ นมาดู ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ กน็ อนแนน่ ง่ิ อยบู่ นเตยี งจรงิ ๆ เมอ่ื ครหู่ มอหลวงเองกบ็ อกวา่ ...\" ทวา่ ยง่ิ พดู นางกย็ ง่ิ หมดความมน่ั ใจ ใชแ่ ลว้ เถาจอื เปน็ สาวใชข้ า้ งกายฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สงั่ ใหน้ าง ทำ� อะไร นางยอ่ มจะทำ� ตามนน้ั ส่วนหมอที่เชิญมาจากข้างนอกผู้น้ันเดิมทีก็เป็นเพียงหมอพเนจร จะมฝี มี อื เกง่ กาจไดส้ กั เทา่ ไร ยง่ิ กวา่ นน้ั ตนเองยงั ใหเ้ งนิ เขาไปเพอื่ บอกใหเ้ ขา หลอกเจยี งเทยี นโยว่ อกี ดว้ ย อกี อยา่ งหมอหลวงหวงั ผนู้ นั้ กเ็ ปน็ คนทเี่ จยี งชงิ หวา่ นพามาตง้ั แตแ่ รก 23

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 ถา้ อยา่ งนนั้ ...บรรดาเรอ่ื งทเ่ี จยี งชงิ หวา่ นพดู มานลี้ ว้ นเปน็ เรอื่ งจรงิ ? เมงิ่ อเี๋ หนยี งรสู้ กึ วา่ รา่ งกายของตนเองเรมิ่ จะออ่ นยวบ เปน็ เพราะมอื ยนั ผนงั ทด่ี า้ นขา้ งไวถ้ งึ สามารถฝนื ประคองตวั ไมใ่ หท้ รดุ ลงได้ 24

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย 103 กรรมตามสนอง ผ่านไปครู่ใหญ่เม่ิงอ๋ีเหนียงถึงได้เอ่ยปากพูดด้วยเสียงแหบแห้ง \"ข้าไม่เช่ือ ฮูหยินผู้เฒ่านาง...เป็นไปไม่ได้ท่ีนางจะรู้เร่ืองที่ข้าสับเปล่ียน เมลด็ ซง่ิ \" กระนั้นวาจาน้ีเม่ิงอ๋ีเหนียงก็กล่าวออกมาอย่างไม่มีความม่ันใจ เอาเสยี เลย ตั้งแต่นางได้พบฮูหยินผู้เฒ่าเจียงครั้งแรกก็รู้แล้วว่าอีกฝา่ ยเป็นคน ฉลาดหลกั แหลมและแขง็ กรา้ วอยา่ งทส่ี ดุ และกเ็ ปน็ เพราะมฮี หู ยนิ ผเู้ ฒา่ เจยี ง คอยกดอยู่ หลายปมี านน้ี างถงึ ไดเ้ ปน็ เพยี งอนภุ รรยา ลองดูเร่ืองต่างๆ ท่ีฮูหยินผู้เฒ่าเจียงท�ำหลังมาถึงเมืองหลวงแล้ว มเี รอื่ งใดทไ่ี มใ่ ชก่ ารกดขม่ นางบา้ งเลา่ ยงั ถงึ ขน้ั ใหน้ ายทา่ นรบั อนภุ รรยาสาว รปู โฉมงดงามเพม่ิ อกี คน หมายใหม้ าแบง่ ความโปรดปรานไปจากนางดว้ ย... \"ทา่ นยา่ เปน็ คนฉลาดลำ้� อบุ ายตน้ื ๆ ของเจา้ จะตบตานางไดอ้ ยา่ งไร\" 25

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 เจยี งชงิ หวา่ นเหลอื บมองเมงิ่ อเี๋ หนยี งปราดหนง่ึ เหน็ อกี ฝา่ ยใบหนา้ ซดี ขาว ตอ้ งยนั ผนงั ไวจ้ งึ จะฝนื ยนื อยไู่ ด้ กร็ วู้ า่ เมงิ่ อเ๋ี หนยี งไดห้ ลงเชอื่ คำ� พดู เมอ่ื ครนู่ ี้ จนหมดสน้ิ แลว้ เชน่ นก้ี จ็ ัดการงา่ ยขึ้นแลว้ ! เจยี งชงิ หวา่ นพดู ตอ่ ไปดว้ ยทา่ ทางใจเยน็ ไมร่ บี ไมร่ อ้ น \"กอ่ นหนา้ ทข่ี า้ จะเขา้ วงั วนั หนง่ึ ทา่ นยา่ เคยเปรยกบั ขา้ วา่ รสชาตขิ องชาหวานใสเ่ มลด็ ซงิ่ ทน่ี างดม่ื ตอนเชา้ ผดิ แปลกไป มรี สขมปะแลม่ วนั รงุ่ ขน้ึ ชาหวานใสเ่ มลด็ ซงิ่ ทยี่ กมาจากครวั กไ็ มม่ รี สขมแลว้ กลายเปน็ หวานกวา่ เมอื่ กอ่ นมาก ทา่ นยา่ จงึ ระวงั ตวั ตงั้ แตน่ น้ั มไิ ดบ้ อกอะไรกบั ผใู้ ด แตส่ งั่ ใหค้ นแอบสบื เรอ่ื งนเ้ี งยี บๆ แนน่ อนวา่ ชาหวานทส่ี ง่ มาหลงั จากนน้ั ทา่ นยา่ ลว้ นเททงิ้ มไิ ดด้ มื่ อกี แมแ้ ต่ อกึ เดยี ว สว่ นระยะนที้ า่ นยา่ กค็ อยสบื เรอ่ื งชว่ั ทเี่ มง่ิ อเี๋ หนยี งทำ� ในหลายปมี าน้ี โดยตลอด ทา่ นยา่ กระทำ� การใดบา้ งเจา้ เองกร็ ดู้ ี หากยงั ไมม่ หี ลกั ฐานแนน่ หนา นางมหี รอื จะเผยทา่ ทอี อกมา นางไดส้ งั่ ใหค้ นเขา้ วงั ไปบอกขา้ ไวก้ อ่ นแลว้ วา่ วนั นนี้ างจะทำ� อะไร ใหข้ า้ กลบั มาชว่ ยแสดงละครรว่ มกบั นาง สว่ นเรอ่ื งที่ ฮยุ่ เซยี งกบั ผดู้ แู ลอลู๋ อบกระทำ� นนั้ ทา่ นยา่ สบื ออกมาไดก้ ระจา่ งแจง้ นานแลว้ คดิ วา่ ยามนคี้ งกำ� ลงั นำ� ออกมาไตส่ วนอยู่ พวกเขาสองคนเอาตวั ไมร่ อดเชน่ นี้ มหี รอื จะไมบ่ อกเรอ่ื งแตล่ ะอยา่ งทเ่ี จา้ สง่ั ใหพ้ วกเขาทำ� ออกมาใหท้ า่ นพอ่ ฟงั \" เมง่ิ อ๋ีเหนียงรา่ งกายโงนเงนคล้ายจะลม้ หลายปมี าน้มี ีหลายเร่อื งท่ีนางมอบหมายให้ฮุ่ยเซยี งทำ� สว่ นผดู้ แู ลอนู๋ นั้ เนอ่ื งจากเขาดแู ลหอ้ งเกบ็ ของของจวน เพอ่ื หาเงนิ ใหต้ นเอง นางไดส้ มคบกบั เขาทำ� เรอื่ งอยา่ งซื้อมาถกู แตร่ ายงานวา่ แพง ไปไมน่ อ้ ย... 26

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย มนิ า่ วนั นฮ้ี หู ยนิ ผเู้ ฒา่ เพงิ่ จะหมดสติ เจยี งชงิ หวา่ นกก็ ลบั มาจากในวงั ทนั ที ซำ�้ ยงั พาหมอหลวงมาดว้ ย ทแ่ี ทก้ น็ ดั แนะกบั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ไวเ้ รยี บรอ้ ย กอ่ นแลว้ บดั นห้ี มอหลวงผนู้ ้นั ยังไปตรวจใบหนา้ ของอวี้เจยี่ อกี อยู่ดีๆ เจียงชิงหว่านมีหรือจะห่วงใยอวี้เจ่ียปานนั้น หรือว่านางจะ คน้ พบอะไรเขา้ แลว้ ... เมง่ิ อ๋ีเหนยี งใจหายวาบ เจยี งชงิ หวา่ นราวกบั ลว่ งรคู้ วามคดิ ภายในใจทง้ั หมดของเมง่ิ อเ๋ี หนยี ง นางพดู อยา่ งเชอ่ื งชา้ ตอ่ อกี วา่ \"อเี๋ หนยี ง พงึ ตอ้ งรไู้ วว้ า่ ใหท้ กุ ขแ์ กท่ า่ น ทกุ ขน์ น้ั ถงึ ตวั กรรมใดใครกอ่ กรรมนนั้ ยอ่ มคนื สนอง เวลานนั้ จๆู่ พหี่ ญงิ รองกค็ ลมุ้ คลง่ั กะทนั หนั ขว่ นหนา้ ตนเองจนเปน็ แผล เกรงวา่ คงมใิ ชเ่ รอ่ื งบงั เอญิ แตเ่ ปน็ เจา้ เลน่ ลกู ไมอ้ ะไรใชห่ รอื ไม\"่ เมง่ิ อเ๋ี หนยี งเงยหน้ามองเจยี งชิงหว่านด้วยทา่ ทางตระหนกตกใจ เจยี งชงิ หวา่ นเหน็ กร็ ใู้ นทนั ทวี า่ ตนคาดเดาไดถ้ กู ตอ้ ง จงึ อยากกระตนุ้ เมงิ่ อเ๋ี หนยี งตอ่ อกี รอยยม้ิ เยอื กเยน็ บนใบหนา้ ของเจยี งชงิ หวา่ นยงั คงไมเ่ ปลย่ี น นำ้� เสยี ง ทเี่ อย่ กไ็ มเ่ รว็ ไมช่ า้ ทำ� ใหเ้ มง่ิ อเ๋ี หนยี งไดย้ นิ แลว้ ในใจรสู้ กึ เพยี งวา่ เจยี งชงิ หวา่ น ลว่ งรทู้ กุ เรอ่ื งแลว้ \"จะอยา่ งไรพห่ี ญงิ รองกเ็ ปน็ บตุ รสาวในไสข้ องเจา้ เจา้ ยอ่ มไมม่ ที าง ทำ� เรอ่ื งเชน่ นน้ั ตอ่ นางได้ พดั ไมถ้ านมเู่ ลม่ นน้ั เดมิ ทเี ปน็ ของทใ่ี หข้ า้ อเ๋ี หนยี ง คงเลน่ ลกู ไมอ้ ะไรกบั พดั เลม่ นน้ั กระมงั ลำ� พงั แคถ่ อื พดั อยา่ งเดยี วคงไมเ่ ปน็ ไร แต่ถ้าใช้เคร่ืองประทินโฉมท่ีอ๋ีเหนียงตั้งใจซ้ือมาจากร้านซูอวี้พร้อมกัน 27

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 บนใบหน้าก็จะคันจนยากทานทน คนก็จะคลุ้มคล่ังเช่นกัน ใช่หรือไม่ เวลานน้ั อเ๋ี หนยี งจะตอ้ งอยากใหพ้ หี่ ญงิ รองไดเ้ ขา้ วงั ไปเปน็ สหายรว่ มเรยี น ขององคห์ ญงิ จงึ ไดค้ ดิ วธิ นี อ้ี อกมาเพอื่ ทำ� ใหข้ า้ เสยี โฉมเปน็ แน่ ซำ้� ผอู้ น่ื กจ็ ะ ตรวจสอบอะไรออกมาไมไ่ ดอ้ กี ดว้ ย...เฮอ้ ใหท้ กุ ขแ์ กท่ า่ น ทกุ ขน์ น้ั ถงึ ตวั แทๆ้ ใครจะไปรวู้ า่ ทา่ นยา่ เหน็ พห่ี ญงิ รองชอบพดั ไมถ้ านมเู่ ลม่ นน้ั จงึ ไดม้ อบมนั ให้ พห่ี ญงิ รอง อเ๋ี หนยี ง พหี่ ญงิ รองมสี ภาพเยย่ี งในปจั จบุ นั อนั ทจ่ี รงิ ลว้ นมสี าเหตุ มาจากเจา้ ทง้ั สน้ิ ทกุ ครง้ั ทมี่ องเหน็ สภาพทกุ ขท์ รมานของนาง ไดย้ นิ เสยี งรอ้ ง โศกเศรา้ เสยี ใจของนาง ในใจเจา้ ทเี่ ปน็ แมร่ สู้ กึ อยา่ งไรบา้ งเลา่ \" คร้ันเจียงชงิ หวา่ นพดู เชน่ นี้ เม่งิ อเ๋ี หนยี งกน็ กึ ถึงเจยี งชิงอวข้ี ้ึนมา แมน่ างคนงามทเี่ ดมิ ทมี รี ปู โฉมงามเพรศิ พรงิ้ ปานกหุ ลาบบดั นที้ วั่ ทง้ั ใบหนา้ มแี ตแ่ ผลและรอยแผลเปน็ ทน่ี า่ เวทนาเกนิ กวา่ จะทนดไู ด้ ผอู้ น่ื เหน็ ลว้ นแตค่ ดิ วา่ เปน็ ภตู ผปี ศี าจ เจยี งชงิ อวเี้ องกร็ บั ไมไ่ ดเ้ ชน่ กนั ทตี่ นเองมสี ภาพเยย่ี งนี้ จงึ คลมุ้ คลงั่ ทกุ วนั ถงึ กบั ไมอ่ ยากมชี วี ติ อยแู่ ลว้ นางทง้ั เคยพงุ่ ชนกำ� แพง เคยแขวนคอ เคยอดอาหาร เคราะหด์ ที ลี่ ว้ นถกู พบเหน็ ทนั การณ์ บดั นใ้ี นหอ้ งทเี่ จยี งชงิ อวพ้ี กั อยู่ เมงิ่ อเ๋ี หนยี งไมก่ ลา้ เหลอื เครอ่ื งเรอื นไว้ แมแ้ ตช่ นิ้ เดยี ว และไมก่ ลา้ วางของมคี มไวใ้ นนนั้ ดว้ ยเชน่ กนั ตามผนงั กส็ งั่ ให้ คนใชผ้ า้ นวมผนื หนามาตดิ กนั เอาไว้ กระนนั้ เจยี งชงิ อวกี้ ย็ งั คงทกุ ขท์ รมานยงิ่ รอ้ งไหว้ งิ วอนเมงิ่ อเ๋ี หนยี งวา่ 'อเ๋ี หนยี ง ทา่ นปลอ่ ยใหข้ า้ ตายไปเถดิ ขา้ รบั สภาพเยย่ี งนขี้ องตนเองไมไ่ ด.้ .. อเ๋ี หนยี ง ไดโ้ ปรดเถดิ เจา้ คะ่ ' นกึ ถงึ คำ� พดู เหลา่ นท้ี เ่ี จยี งชงิ อวพี้ ดู เมง่ิ อเ๋ี หนยี งกน็ ำ้� ตาไหลนองหนา้ 28

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย อยา่ งสดุ กลน้ั \"เปน็ เพราะเจา้ !\" เมง่ิ อเี๋ หนยี งยกมอื ชเ้ี จยี งชงิ หวา่ น บนใบหนา้ ไหนเลย จะยงั เหลอื แววออ่ นหวานออ่ นแอเชน่ ในยามปกตอิ กี กลบั เตม็ ไปดว้ ยแวว ดรุ า้ ยและโกรธแคน้ \"ลว้ นเปน็ พวกเจา้ ทำ� รา้ ยอวเ้ี จย่ี ของขา้ ! ไฉนพวกเจา้ ตอ้ งมาเมอื งหลวง อยทู่ ก่ี านโจวดๆี ไมช่ อบหรอื ไร ไยตอ้ งมาเมอื งหลวงดว้ ย!\" ในใจเมงิ่ อเ๋ี หนยี งโกรธแคน้ ถงึ ขดี สดุ นางเดนิ มาถงึ เบอ้ื งหนา้ เจยี งชงิ หวา่ น ประหนง่ึ ลมหอบ ยกมอื ออกแรงผลกั โตะ๊ ทว่ี างอยรู่ มิ หนา้ ตา่ งอยา่ งแรง เสยี งโครมครามดงั ขนึ้ สองสามครงั้ ถว้ ยชาและจานทวี่ างอยบู่ นโตะ๊ ลว้ นตกแตกเปน็ เสยี่ ง นำ้� ชาไหลนอง ขนมกหุ ลาบนง่ึ กก็ ลง้ิ ไปทว่ั พน้ื เชน่ กนั สาวใชแ้ ละหญงิ รบั ใชค้ นอน่ื ในโถงถกู เจยี งชงิ หวา่ นสง่ั ใหอ้ อกไปนานแลว้ ยามน้ใี นโถงจงึ เหลือโจวหงเยา่ เพยี งคนเดยี ว โจวหงเยา่ หว่ งวา่ เมง่ิ อเี๋ หนยี งจะทำ� รา้ ยเจยี งชงิ หวา่ น จงึ รบี ปราดมา กางแขนบังอยู่ข้างหน้า ซ�้ำยังมองเม่ิงอี๋เหนียงอย่างระแวดระวังพลางร้อง เสยี งดงั \"อเ๋ี หนยี ง ทา่ นจะทำ� อะไร!\" สองตาเมง่ิ อเ๋ี หนยี งถลงึ มองโจวหงเยา่ พลางถม่ นำ�้ ลายลงพน้ื อยา่ งแรง จากนน้ั กเ็ อย่ ปากดา่ \"เจา้ นบั เปน็ ตวั อะไร เปน็ แคส่ าวใชช้ น้ั ตำ่� ผหู้ นง่ึ กลา้ ดี อยา่ งไรมาขน้ึ เสยี งตอ่ หนา้ ขา้ !\" มองดทู า่ ทางในยามนข้ี องเมงิ่ อเี๋ หนยี ง ไหนเลยจะยงั เปน็ คนทอ่ี อ่ นโยน เปราะบางราวกบั ดอกถซู อื อกี ชดั เจนวา่ อกี ฝา่ ยเปน็ หญงิ ปากรา้ ย \"มารดาของเจา้ มปี ระโยชนอ์ ะไร ทงั้ โงท่ งั้ ทมึ่ ไมว่ า่ เรอ่ื งใดกไ็ มร่ คู้ วาม เปน็ แคโ่ คลนฉาบไมต่ ดิ ผนงั * ในใจนายทา่ นเคยมนี างเสยี ทใี่ ด ทง้ั ทบ่ี ตุ รชาย * โคลนฉาบไมต่ ดิ ผนงั เปน็ ส�ำนวน หมายถึงดอ้ ยความสามารถ ไม่เป็นโล้เปน็ พาย 29

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 ของตนเองไมอ่ าจมชี วี ติ รอดได้ กลบั เอาแตย่ ดึ ครองตำ� แหนง่ นายหญงิ ไว้ ไมย่ อมปลอ่ ย ถา้ เปน็ คนทรี่ จู้ กั ประมาณตนสกั นดิ กส็ มควรจะเชญิ ตนเองลง จากตำ� แหนง่ เสยี ยอมปลอ่ ยตำ� แหนง่ นายหญงิ ออกมาจงึ จะถกู เจา้ กอ็ กี คน เดมิ กเ็ ปน็ แคเ่ ดก็ สาวบา้ นปา่ ทพ่ี าไปอวดใครไมไ่ ด้ ไหนเลยจะมลี กั ษณะที่ หญงิ สาวสงู ศกั ดพ์ิ งึ มี แตพ่ อเจา้ เขา้ เมอื งหลวงมาแลว้ กลบั เสแสรง้ ทำ� ตวั สำ� รวม ไดเ้ กง่ นกั ซำ�้ ยงั กลา้ ออกคำ� สง่ั กบั ขา้ อกี คดิ วา่ ตนเองเปน็ คณุ หนผู สู้ งู ศกั ด์ิ ในจวนปอ๋ จรงิ ๆ หรอื อวเี้ จยี่ กบั หนงิ เกอของขา้ ตา่ งหากทเี่ ปน็ คณุ หนแู ละ คณุ ชายผสู้ งู ศกั ดใ์ิ นจวนปอ๋ แหง่ น้ี พวกเขาสองคนเตบิ โตมาอยา่ งสงู ศกั ดิ์ ตงั้ แตเ่ ลก็ ความรมู้ หี รอื จะกวา้ งขวางสเู้ จา้ ไมไ่ ด้ แตเ่ ปน็ เพราะแมเ่ จา้ เปน็ นายหญงิ ขา้ เปน็ อนภุ รรยา พวกเขาสองคนเกดิ มากต็ อ้ งถกู คนตราหนา้ วา่ เปน็ ลกู อนภุ รรยา ดถู กู พวกเขาสารพดั แมแ้ ตเ่ รอ่ื งเขา้ วงั ไปเปน็ สหายรว่ มเรยี น ครานี้ ในจวนมีคุณหนูท่ีอายุเหมาะสมอยู่สามคน แต่อาศัยอะไรเจ้ากับ เจยี งชงิ เซวยี นถงึ ไปได้ มแี คอ่ วเี้ จย่ี คนเดยี วทไี่ มไ่ ดไ้ ป นางมสี งิ่ ใดดอ้ ยกวา่ พวกเจา้ หรอื ทงั้ ทนี่ างมดี กี วา่ พวกเจา้ ทกุ อยา่ งแทๆ้ \" พูดถึงตรงน้ีเม่ิงอี๋เหนียงก็ยากจะสะกดกล้ันโทสะในใจเอาไว้ได้อีก พงุ่ ตวั มาจะตเี จยี งชงิ หวา่ น แตโ่ จวหงเยา่ ขวางไวส้ ดุ ชวี ติ ทงั้ ยงั ออกแรงใช้ สองมอื ผลกั นางกลบั ไป เม่ิงอ๋เี หนยี งทรงตัวไมอ่ ยู่จึงลม้ ลงกับพ้นื ทวา่ นางกม็ ไิ ดส้ นใจวา่ ตนเองในยามนมี้ สี ภาพทลุ กั ทเุ ลมากเพยี งไร กลบั จอ้ งหนา้ เจยี งชงิ หวา่ นดว้ ยทา่ ทางราวกบั อสรพษิ พลางพดู อยา่ งเขน่ เขยี้ ว \"ลว้ นเปน็ ใบหนา้ นข้ี องเจา้ ทสี่ รา้ งปญั หา! หากไมม่ ใี บหนา้ นี้ ยายเฒา่ นน่ั มหี รอื จะใหเ้ จา้ เขา้ วงั ไปเปน็ สหายรว่ มเรยี น นางจะตอ้ งใหบ้ ตุ รสาวของขา้ ไป 30

ฉางโกวลั่วเยว่ีย อย่างแน่นอน แม้แต่เจียงชิงเซวียนยังเป็นเหลียงย่วนของรัชทายาทได้ อวเ้ี จยี่ ของขา้ จะตอ้ งเกง่ กาจกวา่ นาง มหี รอื จะเปน็ เหลยี งต้ี เปน็ พระชายา ขององคช์ ายมไิ ด้ ฮา่ ๆ ถงึ เวลานนั้ พวกเจา้ แตล่ ะคนมใิ ชล่ ว้ นตอ้ งคอยมอง สหี น้าข้า? ขา้ มหี รอื จะยงั เปน็ เพียงอนุภรรยา ข้าจะตอ้ งไดเ้ ป็นนายหญิง ของจวนหยง่ ชางปอ๋ นแ้ี นน่ อน\" เจยี งชงิ หวา่ นมองเมงิ่ อเี๋ หนยี ง ผมขา้ งกรอบหนา้ นางหลดุ ลยุ่ แกม้ ทงั้ สองขา้ งเรอ่ื แดงดว้ ยอารมณท์ พี่ ลงุ่ พลา่ น แววตาวาบประกายอำ� มหติ ทำ� ใหค้ นเหน็ แลว้ รสู้ กึ ไมส่ บายใจ นีก่ ็คอื โฉมหนา้ ทแี่ ท้จรงิ ของเมิ่งอี๋เหนยี งกระมงั ทา่ ทางอ่อนโยนอ่อนแอในเวลาปกตนิ ัน้ เป็นเพียงหนา้ กากของนาง เจยี งชงิ หวา่ นเออ้ื มมอื ไปดนั โจวหงเยา่ ทขี่ วางอยเู่ บอื้ งหนา้ ตนเองเบาๆ ใหห้ ลบไป กอ่ นเดนิ ไปถงึ หนา้ เมง่ิ อเี๋ หนยี ง มองนางจากจดุ ทสี่ งู กวา่ นำ้� เสยี ง ยงั คงไมช่ า้ ไมเ่ รว็ \"เพราะฉะนนั้ เจา้ จงึ ไดค้ ดิ แผนการอำ� มหติ เชน่ นน้ั ออกมาทำ� รา้ ยขา้ คดิ จะทำ� ใหข้ า้ เสยี โฉม? เพยี งแตน่ า่ เสยี ดายทกี่ รรมกลบั ไปตกอยกู่ บั บตุ รสาว แทๆ้ ของเจา้ เอง\" \"ใช่!\" เสียงของเมิ่งอ๋ีเหนียงยังคงเห้ียมเกรียมเช่นเดิม ระคนด้วย แววโกรธแคน้ ชงิ ชงั \"แตน่ ม่ี ใิ ชค่ วามผดิ ของขา้ ! ถา้ ในตอนนนั้ ยายเฒา่ นน่ั ไมม่ อบพดั ไมถ้ านมเู่ ลม่ นนั้ ใหอ้ วเ้ี จย่ี ถา้ เวลานนั้ เจา้ ไมย่ อมยกพดั ใหง้ า่ ยๆ แลว้ เกบ็ พดั เลม่ นน้ั ไวเ้ อง อวเ้ี จยี่ ของขา้ จะมสี ภาพเชน่ ปจั จบุ นั ไดอ้ ยา่ งไร ลว้ นเปน็ พวกเจา้ ทำ� รา้ ยนาง ถอื เปน็ ความผดิ ของพวกเจา้ \" เหตุใดคนเลวถึงได้ไม่เคยรู้สึกว่าตนมีความผิดกันเลย กลับคิดว่า 31

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 โลกนไี้ มย่ ตุ ธิ รรมตอ่ ตนเอง ผอู้ น่ื ไมย่ ตุ ธิ รรมตอ่ ตนเอง ดงั นนั้ ทกุ การกระทำ� ของพวกเขาลว้ นถกู ตอ้ ง ลว้ นแตม่ เี หตใุ หอ้ ภยั ได้ แต่อันที่จริงมีใครบ้างที่ไม่ต้องเดินหน้าฟันฝา่ ขวากหนามในโลก ชีวิตคนเราเคยปรานีต่อใครเป็นพิเศษบ้างหรือ คนที่เจ้าคิดว่าเป็นผู้ชนะ เหลา่ นน้ั เจา้ จะไปรถู้ งึ ความลำ� บากชอกชำ�้ เบอื้ งหลงั ชวี ติ อนั สวยสดงดงาม มหี นา้ มตี าของพวกเขาไดอ้ ยา่ งไร ไมว่ า่ เปน็ เพราะสาเหตใุ ดกล็ ว้ นมใิ ชข่ อ้ อา้ งใหก้ ระทำ� การอำ� มหติ กบั ผบู้ รสิ ุทธ์ิ 32

ฉางโกวล่ัวเยว่ีย 104 เรื่องราวส้นิ สุด \"ออ้ ? เชน่ นน้ั ทา่ นยา่ เลา่ \" เจยี งชงิ หวา่ นมองเมง่ิ อเ๋ี หนยี งพลางเอย่ ถาม อยา่ งชา้ ๆ \"เพราะเรอ่ื งนเ้ี จา้ จงึ ไดใ้ หผ้ ดู้ แู ลอสู๋ บั เปลยี่ นเมลด็ ซง่ิ ชนดิ หวาน ในห้องครัวเป็นชนิดขมแทนอย่างนั้นหรือ เมล็ดซิ่งชนิดขมมีพิษ กิน ปรมิ าณนอ้ ยยงั ไมเ่ ปน็ ไร แตห่ ากกนิ เปน็ เวลานานพษิ จะสะสมในรา่ งกาย ไม่ช้าก็เร็วย่อมจะมีวันท่ีพิษกำ� เริบจนถึงแก่ความตาย เจ้าอยากเอาชีวิต ทา่ นยา่ ถงึ เพยี งนเี้ ชยี ว?\" \"นางสมควรตาย! นางสมควรตายตงั้ นานแลว้ !\" ไดย้ นิ เจยี งชงิ หวา่ น เอย่ ถงึ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เจยี งขน้ึ มา สายตาของเมงิ่ อเี๋ หนยี งกย็ งิ่ มแี ววเคยี ดแคน้ \"ตอนนนั้ ถา้ มใิ ชเ่ พราะนาง ขา้ คงไดเ้ ปน็ ภรรยาอกี คนของนายทา่ นไปแลว้ จะยงั เปน็ แคอ่ นภุ รรยาจวบจนปา่ นนไ้ี ดอ้ ยา่ งไร นางลมื ไปแลว้ วา่ ชวี ติ ของ บตุ รชายนางเปน็ พช่ี ายขา้ ชว่ ยเอาไว้ ถงึ ไดท้ ำ� กบั ขา้ และบตุ รของขา้ เยยี่ งน้ี วนั ทมี่ าถงึ เมอื งหลวงกท็ ำ� ใหอ้ วเ้ี จย่ี เสยี หนา้ ตอ่ หนา้ ธารกำ� นลั จากนน้ั กย็ งั 33

สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 3 ลงโทษอกี หลายครง้ั ใจนางเอยี งกระเทเ่ รแ่ ลว้ ซำ�้ คนชน้ั ตำ�่ อยา่ งเจยี งชงิ เซวยี น ยงั สามารถเขา้ วงั ได้ แลว้ เหตใุ ดอวเี้ จยี่ ของขา้ ถงึ ไมส่ ามารถ ทำ� เปน็ พดู ดวี า่ ใหข้ า้ ดแู ลงานในจวน อนั ทจ่ี รงิ มใิ ชใ่ หข้ า้ ทำ� งานเหนด็ เหนอ่ื ยทง้ั กายและใจ แลว้ นางกบั พวกเจา้ กส็ ำ� ราญกบั ชวี ติ วา่ งๆ สบายๆ อยเู่ บอ้ื งหลงั หรอื ไร นาง ถงึ ขนั้ ยงั รบั อนภุ รรยาอกี คนมาใหน้ ายทา่ น นก่ี ม็ ใิ ชเ่ พราะอยากใหม้ คี นมาแบง่ ความโปรดปรานไปจากขา้ ทำ� ใหน้ ายทา่ นไมโ่ ปรดปรานขา้ เพยี งผเู้ ดยี วอกี จะไดเ้ ลน่ งานขา้ ไดง้ า่ ยขนึ้ หรอื ไร\" พดู ถงึ ตรงนเ้ี มง่ิ อเี๋ หนยี งกห็ วั เราะเสยี งเยน็ \"คนเชน่ นจ้ี ะไมส่ มควรตาย ไดห้ รอื หากนางไมต่ าย วนั หนา้ ขา้ ยงั จะมจี ดุ จบทดี่ ไี ดอ้ ยา่ งไร บตุ รของขา้ กค็ ง ไมม่ ชี วี ิตท่ีดเี ช่นกนั \" จากน้นั ก็พูดด้วยสีหนา้ ไม่ยนิ ยอม \"เป็นสวรรค์ไรต้ า พวกเจา้ บงั เอญิ เจอโจรระหวา่ งทางกย็ งั มคี นมาชว่ ยเอาไว!้ พวกเจา้ ทง้ั หมด สมควรตายไปต้ังแต่ตอนนั้นแล้ว ถ้าเป็นเช่นน้ันข้าก็จะได้เป็นนายหญิง อวเี้ จย่ี กบั หนงิ เกอของขา้ กจ็ ะไดเ้ ปน็ บตุ รสาวและบตุ รชายภรรยาเอก สงู ศกั ดิ์ ไร้ใดเทียม แต่ไม่เป็นไร แม้คราวน้ียายเฒ่าจะโชคดีรอดชีวิตได้ แต่นาง อายุหกสิบกว่าแล้ว ยังจะมีชีวิตอยู่ได้อีกสักก่ีปี รอนางตายแล้ว เจ้ากับ เหยาซอ่ื นบั เปน็ อะไร จะสกู้ บั ขา้ ไดห้ รอื ในใจนายทา่ นไมม่ พี วกเจา้ แมล่ กู อยู่ โดยสน้ิ เชงิ ถงึ เวลานน้ั ขา้ จะตอ้ งไดเ้ ปน็ นายหญงิ แนน่ อน หนงิ เกอของขา้ กจ็ ะเปน็ บตุ รชายสายตรง สว่ นอวเี้ จยี่ นน้ั ถงึ นางจะเสยี โฉม แตต่ ราบทมี่ ี ฐานะเป็นบุตรสาวสายตรงของจวนหย่งชางป๋อ ยังต้องกังวลด้วยหรือว่า จะหาสามดี ๆี ไมไ่ ด\"้ เจยี งชงิ หวา่ นมองเมง่ิ อเี๋ หนยี งโดยไมพ่ ดู อะไร นางแคก่ ระตนุ้ ไปเลก็ นอ้ ย เมง่ิ อเี๋ หนยี งกค็ ายความในใจออกมาทง้ั หมดแลว้ 34