นิทานชวนคิด เรื่อง ต้นอ้อกับต้นไทร

นทิ านชวนคิด...เรอ่ื ง “ตน้ อ้อกับต้นไทร” ================================ มีนทิ านเลา่ ว่า ต้นไทรใหญต่ ้นหน่งึ เกดิ อยรู่ มิ แม่นำ้ คืนวนั หนึ่ง ฝนตกหนกั และพายพุ ัดอยา่ งแรง ทำให้ ตน้ ไทรน้นั ไมส่ ามารถต้านได้ จึงหักโคน่ ลงลอยมาตดิ ตลิง่ ใกล้กบั ตน้ ออ้ ส่วนต้นอ้อยงั คงยืนต้นเปน็ ปกติ วนั รงุ่ ขนึ้ ต้นไทรเห็นต้นออ้ เปน็ ปกติดจี งึ ถามวา่ “เมื่อคืนน้ี ฝนตกหนกั พายุพดั แรงทำใหเ้ ราหักโคน่ ลง สว่ นพวกทา่ นซ่งึ เป็นเพียงตน้ ไมเ้ ลก็ ๆ แมจ้ ะ เทยี บกบั ก่งิ ก้านของเราก็ยังไม่ได้ เหตไุ ฉนจึงยังอยู่เปน็ ปกติดี หรือวา่ พายุไม่ไดพ้ ดั มาถึงทน่ี ่ี” ตน้ อ้อจึงตอบวา่ “พายพุ ดั มาถงึ ทนี่ เ่ี หมอื นกัน แตพ่ วกเราเป็นตน้ ไมอ้ อ่ น เมอื่ ลมพัดแรงมา เรากเ็ อนลู่ ไปตามลม ปลอ่ ยให้ลมพดั ผา่ นเราไปเสยี เราจงึ ไม่หกั โค่น” ต้นไทรไดฟ้ งั ดงั น้นั ก็นึกวา่ ...ถึงเราเปน็ ตน้ ไมใ้ หญ่ แตไ่ มร่ จู้ ักโอนอ่อนผอ่ นตามแรงลม ต้งั หนา้ ตา้ นอยู่ อยา่ งเดยี ว ลมมีแรงมากกว่าจึงพัดเอาเราโคน่ ลม้ ได้ สว่ นต้นออ้ เหลา่ น้ี...ถงึ เป็นตน้ ไม้เล็ก ๆ แต่ก็รจู้ ักโอนอ่อนผ่อนตาม จึงไมห่ ักโค่นเหมือนตน้ ไมใ้ หญเ่ ชน่ เรา เรอื่ งนี้แมเ้ ปน็ เพยี งนทิ าน...แต่กใ็ ห้ขอ้ คดิ ทสี่ ำคัญ เมือ่ นำมาเปรยี บเทียบกบั ชวี ติ คนซึ่งมีชีวติ แตกต่างกนั บางคนมกั มที ฐิ ิมานะ สำคัญตวั เองอยู่ตลอดเวลาว่าประเสริฐเลศิ เลอกว่าคนอน่ื อวดตนวา่ เกง่ กวา่ ใคร ท้ังหมด ไมม่ ีใครยงิ่ ใหญเ่ ทา่ ตน เมื่อเป็นเช่นน้ี กอ็ ยา่ หวังเลยว่า ใคร ๆ เขาจะนิยมชมชอบ ในที่สดุ ก็มี ชะตากรรมทไี่ มต่ า่ งอะไรกบั ตน้ ไทรใหญ่ดงั กล่าว สว่ นคนทมี่ ีลกั ษณะเหมือนกับตน้ ออ้ เป็นคนมีสัมมาคารวะ ไมเ่ ยอ่ หย่งิ ถอื ตน โดยแสดงออกทาง กริ ยิ ามารยาทอ่อนน้อม วาจาอ่อนหวาน จติ ใจออ่ นโยน คนเช่นน้จี ะมีแต่คนนบั ถอื รักใครเ่ อน็ ดู และ คอยชแี้ นะคุณประโยชน์ให้ จะสามารถปรับตัวใหเ้ ข้ากบั สถานการณ์ได้ ไม่ตา้ นทานฝนื ในสิง่ ที่ไมค่ วร ผืน ไม่ทำตนเป็นคนขวางโลก ปฏบิ ตั ิในส่งิ ท่ถี ูกต้องดงี าม เป็นคนอ่อนนอ้ มแต่มิใชอ่ อ่ นแอ เป็นคน แขง็ แรงแตม่ ิใชแ่ ขง็ กระด้าง ด้วยลักษณะของคน ๒ ประเภทดังกล่าวนน้ั เราจงึ มีหลักเป็นเครื่องพจิ ารณาตนเองวา่ เราควรจะเป็น คนประเภทตน้ ไทร หรอื คนประเภทต้นอ้อ