English Literature for Classroom Teaching

1. Group Discussion 1.1 Poisonous Peaches 1. โครงเร่ือง (Plot) 1.3.1 ความขัดแย้ง (conflicts)  ความขดั แยง้ ระหวา่ งตวั ละคร จากเรื่องส้นั Poisonous peaches เจา้ นายเป็ นคนข้ีเหนียว ตอ้ งการเกบ็ พชี ไวก้ ินคนเดียว ไม่ตอ้ งการแบ่งใหค้ นใช้ ในขณะท่ีคนใชก้ ็อยากกินลูกพชี ของเจา้ นาย ทาํ ใหล้ ูกนอ้ งแอบกินลูกพี ชโดยไม่ไดร้ ับอนุญาต 1.3.2 เหตกุ ารณ์ (actions)  พฒั นาการของเหตกุ ารณ์ o การปเู รื่อง จากเรื่องส้นั Poisonous peaches เจา้ นายไม่ตอ้ งการใหค้ นใชม้ ากินลูกพชี จึงโกหกคนใช้ วา่ ตน้ พชี มีพษิ แตค่ นใชเ้ องก็รูจ้ กั นิสยั เจา้ นายดี เขา้ ไม่เช่ือ แต่กพ็ ดู วา่ เขาไม่เขา้ ใกลแ้ น่นอน เพอ่ื ใหเ้ จา้ นายตายใจ o จดุ สุดยอดของเร่ือง เจา้ นายโมโหมากเม่ือพบวา่ ลูกพชี หายไป และแกว้ แตก o เหตุการณ์คล่ีคลาย จากเรื่องส้นั Poisonous peaches คนใชแ้ กต้ วั กบั เจา้ นายวา่ ตนเองทาํ แจกนั หยกแตก และ รูส้ ึกผดิ จงึ ลงโทษตนเองโดยการไปกินลูกพชี ตอนน้ีคงไดร้ บั พษิ และคงจะตายในเร็วๆน้ี o บทสรุป  ทิง้ ใหผ้ อู้ ่านขบคิดเอง - เช่น เจา้ นายตอ้ งยอมจาํ นนทใ์ หก้ บั ความเจา้ เล่ห์ เพราะเจา้ นายหลอกคนใชไ้ ว้ เช่นกนั  ลาํ ดบั การเกิดเหตกุ ารณ์ในเรื่อง o เหตุการณ์เกิดตามลาํ ดบั เวลาอยา่ งชดั เจน โดยเจา้ นายออกไปทาํ งานในตอนเชา้ และกลบั มา ในช่วงบา่ ย เขาพบวา่ ลูกพชี หายไป 1.4 เทคนิคการเพมิ่ ความน่าสนใจใหแ้ ก่โครงสรา้ ง 1.4.1 เง่ือนงาํ ความน่าสงสยั ; คนใชแ้ อบกินลูกพชี และทาํ แกว้ หยกแตก ทาํ ใหด้ ึงความสนใจของผอู้ ่าน

1.2 The North Wind and the Sun The North Wind and the Sun had a quarrel about which of them was the stronger. While they were disputing with much heat and bluster, a Traveler passed along the road wrapped in a cloak. \"Let us agree,\" said the Sun, \"that he is the stronger who can strip that Traveler of his cloak.\" \"Very well,\" growled the North Wind, and at once sent a cold, howling blast against the Traveler. With the first gust of wind the ends of the cloak whipped about the Traveler's body. But he immediately wrapped it closely around him, and the harder the Wind blew, the tighter he held it to him. The North Wind tore angrily at the cloak, but all his efforts were in vain. Then the Sun began to shine. At first his beams were gentle, and in the pleasant warmth after the bitter cold of the North Wind, the Traveler unfastened his cloak and let it hang loosely from his shoulders. The Sun's rays grew warmer and warmer. The man took off his cap and mopped his brow. At last he became so heated that he pulled off his cloak, and, to escape the blazing sunshine, threw himself down in the welcome shade of a tree by the roadside. Gentleness and kind persuasion win where force and bluster. Table 2 : THE NORTH WIND AND THE SUN According to Table 2, to analyze the vocabulary from the short story “The North wind and the sun” through the information system. It indicates the result of the vocabulary analyzing in the following;

Firstly, K1 Words are the fundamental vocabulary and high-frequency words. They’re very important that the students should know first priority. K1 words are the most frequently found in the textbook, general text, and supplementary books etc. As shown in Table 2 from the short story “The North wind and the sun”, there are 80.82% of K1 Words. Secondly, K2 Words are the fundamental vocabulary and the mid-frequency words that the students should know. If the students can recognize the vocabulary K1 and K2 Words adequately, they can read and comprehend the textbooks. As shown in Table 2 from the short story “The North wind and the sun”, there are 8.68% of K2 Words Thirdly, AWL (Academic Word List) is one type of ESP (English for specific purposes). It can find in the academic writing such as English for Hotel, English for Guide, English for Physician and English for Law etc. The short story “The North wind and the sun” is the general story. Hence, It not found the AWL in this story. Fourthly, Off-List Words are the low-frequency words that cannot find in K1 and K2 Words categories. As shown in Table 2 from the short story “The North wind and the sun”, there are 10.50% of Off- List Words. To analyze the vocabulary from the short story through the information system “www.lextutor.ca”. There are a large number of advantages. Especially, this information system can facilitate to the teacher’s selection. By choosing the appropriate story that aware of the background knowledge, grade level, vocabulary level, and fluent usage in English performance of the students in teaching vocabulary through the literature.

When you want to teach the vocabulary through the context. But the students don’t know the meaning of the K2 word, the teacher should teach them the vocabulary K1 first. To clarify, the teacher teaches the vocabulary “shade” is the K2 word, but the students cannot tell the meaning, the teacher should teach them the K1 word “shadow” first. In conclusion, this website acts as the useful educational equipment which helps the teacher in preparing the suitable lesson for the students that cover all the proficiency of students. 1.3 Words selecting & Exercises Words/Lists Lextutor AntConc. Cambridge Rank Freq. Dictionary mischievous (ADJ) Off list 876 1 particular (ADJ) K1 916 1 N/A revolting (ADJ) 466 2 B2 blockage (N) Off list 574 1 N/A except (PREP.) Off list 701 1 N/A disaster (N) 665 1 A2 gleaming (ADJ) K1 409 2 B2 sweet (N) Off list 498 2 N/A excitement (N) Off list 391 2 A2 gigantic (ADJ) 213 4 B1 suck (V) K1 238 4 N/A rotten (ADJ) K2 971 1 C2 machine (N) Off list 95 10 B2 enormous (ADJ) K2 168 5 A2 fabulous (ADJ) K2 393 2 B1 K1 N/A AWL Off list mischievous (adjective) US /ˈmɪs.tʃə.vəs/ N/A :behaving in a way, or describing behaviour, that is slightly bad but is not intended to cause serious harm or damage.

e.g. She has a mischievous sense of humour. particular (adjective) US /pɚˈtɪk.jə.lɚ/ B2 :special, or this and not any other e.g. She wanted a particular type of cactus. He wouldn't take just any book - he had to have this particular one! \"Why did you ask?\" \"Oh, no particular reason, just making conversation.\" revolting (adjective) US /rɪˈvoʊl.tɪŋ/ N/A :extremely unpleasant: e.g. a revolting smell of rotting cabbage. Picking your nose is a revolting habit. blockage (noun) US /ˈblɑː.kɪdʒ/ N/A :something that stops something else passing through, or the act of stopping something passing through. e.g. His death was caused by a blockage in one of his arteries. except (preposition, conjunction) US /ɪkˈsept/ A2 :not including; but not. e.g. The museum is open daily except Monday(s). The government has few options except to keep interest rates high. It's cool and quiet everywhere except in the kitchen. Everyone was there except for Sally. There is nothing to indicate the building's past, except (for) the fireplace.

disaster (noun) US /dɪˈzæs.tɚ/ B2 :(an event that results in) great harm, damage, or death, or serious difficulty e.g. An inquiry was ordered into the recent rail disaster (= a serious train accident). It would be a disaster for me if I lost my job. This is one of the worst natural disasters ever to befall the area. Heavy and prolonged rain can spell disaster for many plants. Everything was going smoothly until suddenly disaster struck. Inviting James and Ivan to dinner on the same evening was a recipe for disaster (= caused a very difficult situation) - they always argue with each other. gleaming (ADJ) US /ˈɡliː.mɪŋ/ N/A :bright and shiny from being cleaned e.g. a gleaming kitchen gleaming windows sweet (N) US /swiːt/ A2 :a small piece of sweet food, made of sugar e.g. She bought a packet of sweets to suck on the way. boiled sweet (N) /ˌbɔɪld ˈswiːt/ N/A :a hard, often brightly coloured sweet excitement (N) US /ɪkˈsaɪt.mənt/ B1 :a feeling of being excited, or an exciting event e.g. Robin's heart was pounding with excitement.

If you want excitement, you should try parachuting. gigantic (Adj.) /ˌdʒaɪˈɡæn.t̬ɪk/ N/A :extremely large :a gigantic statue e.g. he cost has been gigantic. suck (V) US /sʌk/ C2 :to pull in liquid or air through your mouth without using your teeth, or to move the tongue and muscles of the mouth around something inside your mouth, often in order to dissolve it. rotten (Adj.) US /ˈrɑː.tən/ B2 :decayed e.g. The room smelled of rotten vegetables. machine (noun) US /məˈʃiːn/ A2 :a piece of equipment with several moving parts that uses power to do a particular type of work: e.g. The different sizes of eggs are sorted by a machine. If I'm not home when you call, leave a message on the machine (= answering machine). Don't forget to put the towels in the machine (= washing machine) before you go out. I got some chocolate from a vending machine. enormous (adjective) US /əˈnɔːr.məs/ B1 :extremely large: e.g. an enormous car/house He earns an enormous salary. I was absolutely enormous when I was pregnant.

You've been an enormous help. fabulous (adjective) US /ˈfæb.jə.ləs/ N/A :very good; excellent: e.g. She looked absolutely fabulous in her dress. They've got a fabulous apartment in the centre of Paris. We had a fabulous time at the party. Group 4 Vocabulary Summary 2. Individual Analysis & Exercises 2.1 Values of Literature 1. คุณค่าประการแรกของวรรณกรรมเป็ นคุณคา่ ทางดา้ นสุนทรียภาพ ชิ้นงานวรรณกรรมท่ดี ีเมื่ออ่านแลว้ ผอู้ ่านจะรูส้ ึกเหมือนกบั วา่ งานชิ้นน้นั กาํ ลงั ส่ือสารหรือ “พดู ” ดว้ ย ประสบการณ์ทางวรรณกรรมไม่ใช่ประสบการณ์น่ิง (passive) แตเ่ ป็ นประสบการณ์ท่ผี อู้ ่านตอ้ งเขา้ ไปมีส่วนร่วม ดว้ ย การกระทาํ ของตวั ละครมกั จะสะทอ้ นตอ่ ตวั เรา เราอาจจะหวั เราะ รอ้ งไห้ ดีใจ เสียใจ หม่นหมอง ระทมทุกข์ หรือฝันร่วมกบั ตวั ละครได้ โดยไม่จาํ เป็นตอ้ งทาํ ใหช้ ีวติ จริงๆของเรา ตกอยใู่ นสถานการณ์เช่นน้นั จริงๆ ประสบการณ์ดงั กล่าวน้ีจะเป็นเพยี งส่ิงทีเ่ ราจนิ ตนาการไปตามตวั หนงั สือ ไม่ใช่ประสบการณ์จริง แตอ่ ารมณ์และ ความรู้สึกท่ีเกิดข้นึ ในตวั เราเป็นอารมณ์และความรูส้ ึกจริง คุณสมบตั ิในการทาํ ให้เกิดจนิ ตนาการและความ

เพลิดเพลิน ยกตวั อยา่ งเช่น ฉากบรรยายความจนของบา้ นชาร์ลี ส่งผลใหผ้ อู้ ่านรูส้ ึกเศร้า ความยงิ่ ใหญ่ของโรงงาน ทาํ ใหผ้ อู้ ่านรูส้ ึกตน่ื เตน้ ลกั ษณะของอมุ ปาลมู ป้า ผอู้ ่านไม่เคยรับรู้มาก่อน จึงทาํ ใหผ้ อู้ ่านรู้สึกประหลาดใจ หอ้ ง ช็อกโกแลต มีการบรรยายถึงน้าํ ตกช็อกโกแลต ทงุ่ หญา้ ตน้ ไม้ และดอกไมท้ ่ที าํ มาจากชอ็ กโกแลต ทาํ ใหผ้ อู้ ่าน รู้สึกตน่ื ตาตน่ื ใจ 2. วรรณกรรมช่วยขยายขอบเขตมุมมองของผอู้ ่านท่มี ีต่อโลกใหก้ วา้ งข้ึน วรรณกรรมทาํ ให้เราสามารถเดินทางขา้ มเสน้ แบ่งขอบเขตของกาลเวลา สถานที่ และวฒั นธรรม เราไดม้ ี โอกาสพบปะผคู้ นซ่ึงแตกต่างไปจากเรา จากวรรณกรรมเรื่องชาร์ลีกบั โรงงานชอ็ กโกแลตช่วยให้เห็นลกั ษณะ นิสยั ของผคู้ นทหี่ ลากหลาย ซ่ึงสะทอ้ นมาจากตวั ละครเด็กๆ ใหผ้ อู้ ่านไดศ้ กึ ษาลกั ษณะนิสยั เขา้ ใจและสามารถ รับมือหากพบเจอคนทม่ี ีนิสยั คลา้ ยกบั ตวั ละครเหล่าน้นั ผทู้ อ่ี ่านวรรณกรรม จะมีประสบการณ์เสมอื นจริงของชีวติ ยกตวั อยา่ งเช่น ฉากทีบ่ รรยายถึงบา้ นหลงั เลก็ และความเหน็บหนาว ทาํ ใหผ้ อู้ ่านรูส้ ึกถึงความยากจนของชาร์ลี และฉากที่บรรยายถึงโรงงานชอ็ กโกแลต ทาํ ใหผ้ อู้ ่านจินตนาการตามถึงลกั ษณะของโรงงาน กลิ่นชอ็ กโกแลต หอมฟุ้งจากโรงงานที่กระจายไปทุกทิศทาง เสมือนผอู้ ่านไดย้ นื อยหู่ นา้ โรงงานกบั ชาร์ลี มีคนส่วนนอ้ ยมากทไ่ี ม่ เคยสมั ผสั กบั วรรณกรรมเลย แมก้ ระทงั่ คนท่อี ่านหนงั สือไม่ออก ก็ตอ้ งเคยรูจ้ กั วรรณกรรมในรูปของเร่ืองเล่า นิทานปรมั ปรา และละคร โดยในปัจจบุ นั โลกถูกยอ่ ส่วนให้เล็กลง ผคู้ นสามารถเขา้ ถึงอินเตอร์เน็ตไดอ้ ยา่ งสะดวก ทาํ ใหเ้ ขา้ ถึงวรรณกรรมไดง้ ่ายข้นึ วรรณกรรมเป็ นแหล่งความรูท้ ด่ี ีเยย่ี มสาํ หรับการเรียนรู้และเขา้ ใจวา่ คนอื่นๆ ชน ชาตอิ ่ืนๆ มีความเป็นอยอู่ ยา่ งไร มีความคดิ อยา่ งไร เราสามารถเขา้ ใจวฒั นธรรมหน่ึงๆ มองเห็นภาพรวมของ วฒั นธรรมน้นั และคน้ พบค่านิยมทางจริยธรรมอนั เป็ นทยี่ อมรับของมวลหมู่ชนหลากหลายเผา่ พนั ธุ์ ท้งั ในเร่ือง ความซ่ือสตั ย์ ความจริงใจ ความกลา้ หาญ การเสียสละเพอ่ื ส่วนรวม เช่น การเสียสละของคุณบคั๊ เกต โดยเขา เสียสละใหป้ ่ ูโจเขา้ ไปที่โรงงานแทนตน ประสบการณ์ผา่ นวรรณกรรมเหล่าน้ี ทาํ ใหเ้ ห็นวา่ ผคู้ นในส่วนต่างๆของ โลกมีความแตกตา่ งกนั แตใ่ นขณะเดียวกนั กม็ ีบางอยา่ งท่ีเหมือนกนั 3. การอ่านวรรณกรรมเป็นส่ิงทมี่ ีประโยชน์ เพราะกิจกรรมที่นกั เรียนตอ้ งทาํ เม่ืออ่านเสร็จ หรือปัญหาทีน่ กั เรียนตอ้ งขบคิดในขณะอ่านจะช่วยเพม่ิ พนู ทกั ษะ การแกป้ ัญหาใหแ้ ก่นกั เรียนเอง ซ่ึงนกั เรียนสามารถนาํ ทกั ษะน้ีไปใชป้ ระโยชนใ์ นการดาํ รงชีวิตได้ การอ่านและ ตคี วามวรรณกรรม จะทาํ ใหน้ กั เรียนไดเ้ ห็นแงม่ ุมตา่ งๆของชีวติ ยกตวั อยา่ งเช่น เรื่องชาร์ลีกบั โรงงานชอ็ กโกแลต เมื่อนกั เรียนอ่านจบ จะทราบถึงลกั ษณะนิสยั ต่างๆของเดก็ ท้งั 5 คน และคดิ วเิ คราะหถ์ ึงลกั ษณะนิสยั ของตวั ละคร แต่ละตวั นกั เรียนจะไดเ้ ห็นลกั ษณะนิสยั ท่ตี ่างกนั เช่น ไวโอเลต็ สาวนอ้ ยผูเ้ อาแตใ่ จ ไดร้ ับการตามใจจาก ผปู้ กครอง เธอจงึ ไดท้ กุ สิ่งที่ตอ้ งการ ไม่รูจ้ กั การรอคอยและความพอเพยี ง เธอมกั จะบงั คบั พอ่ ใหห้ าทุกอยา่ งทีเ่ ธอ

ตอ้ งการ เมื่อนกั เรียนไดอ้ ่าน ก็จะเห็นลกั ษณะนิสยั ที่ไม่ดีและเห็นผลลพั ธท์ ไี่ ม่ดี นกั เรียนจะเกิดความคิดวา่ จะไม่ เอาเป็ นแบบอยา่ ง หรืออีกหน่ึงตวั ละคร ไมค์ ทวี ี เดก็ ชายผชู้ ่ืนชอบการดูโทรทศั น์ซ่ึงบางคร้ังมีฉากรุนแรงและน่า กลวั หล่อหลอมใหไ้ มคเ์ ป็นเดก็ ทกี่ า้ วรา้ ว ช่ืนชอบความรุนแรง และด้ือร้ัน เขาไม่ฟังคาํ เตือนของคุณวองกา้ จงึ เจอ บทเรียนจากความด้ือร้ันของเขาเอง เม่ือนกั เรียนเห็นผลลพั ธท์ เี่ กิดข้นึ จากความด้ือร้ัน เกเร นกั เรียนอาจจะไม่ทาํ ตามตวั อยา่ งที่ไม่ดีของไมค์ และตวั ละครอื่นๆในเร่ือง 2.2 The Lucky Envelope 2.2.1 Structure (1) โครงเรื่อง (Plot) 1.2 ชนิดของโครงเร่ือง โครงเรื่องหลกั (main plot) ไดร้ ับรางวลั ท่องเท่ยี วฟรี, วนั หยดุ ช่วงหนา้ ร้อน โครงเร่ืองยอ่ ย (sub plot) - สมาชิกในครอบครวั ตอ้ งการพกั ผอ่ นในแบบทตี่ นตอ้ งการ - การโทรมาแจง้ สถานท่ที ่องเทีย่ ว ทาํ ใหท้ กุ คนรูว้ า่ ซอง จดหมาย ถูกส่งมาจากคุณยาย - สมาชิกในครอบครัวเก็บของลงกระเป๋ าเดินทาง และไปที่ บา้ น ของคุณยาย - ทกุ คนไดพ้ กั ผอ่ นในแบบทต่ี อ้ งการ คอื พอ่ ไดส้ ูดอากาศ บริสุทธ์ิ, แม่ ไดช้ ็อปป้ิ ง, Ahmed ไดท้ านอาหารดีๆ และ Dalia ไดว้ า่ ยน้าํ ท่ที ะเล 1.3 องค์ประกอบของโครงเร่ือง 1.3.1 ความขัดแย้ง (conflicts) - สมาชิกในครอบครวั แต่ละคน มีความตอ้ งการทจี่ ะไปพกั ผอ่ นในรูปแบบของตนเอง เป็นความขดั แยง้ กนั ระหวา่ งตวั ละครกบั ตวั ละคร (man against man) คอื มีความตอ้ งการ ทีไ่ ม่ ตรงกนั โดย พอ่ ตอ้ งการนอนกางเตน็ ท์ รับอากาศบริสุทธ์ิ, แม่ ตอ้ งการไปชอ็ ปปิ้ ง ในเมืองใหญ่

และไปโรงละคร, Ahmed ตอ้ งการล่องเรือชมโลมา และทานอาหารดีๆ และ Dalia ตอ้ งการวา่ ย น้าํ ท่ที ะเล และสรา้ งปราสาททราย 1.3.2 เหตกุ ารณ์ (actions) เกิดเหตกุ ารณ์โตแ้ ยง้ กนั ในครอบครวั เพอ่ื เลือกสถานที่พกั ผอ่ นท่ตี นตอ้ งการ พฒั นาการของเหตกุ ารณ์ (development of actions) - การปเู ร่ือง (exposition) ครอบครัวไดร้ บั รางวลั ท่องเที่ยวฟรี - เหตุการณ์ทวคี วามเขม้ ขน้ (rising action) แต่ละคนอยากพกั ผอ่ นในสถานทท่ี ่ตี นตอ้ งการ - จดุ สุดยอดของเรื่อง (climax) การโทรมาแจง้ สถานท่ีท่องเทยี่ ว ทาํ ใหท้ กุ คนรูว้ า่ เป็ นแผนของคุณยาย ทอ่ี ยากใหท้ ุกคน ใชเ้ วลาช่วงวนั หยดุ หนา้ ร้อนดว้ ยกนั กบั คุณยาย - เหตุการณ์คล่ีคลาย (falling action) ทุกคนในครอบครวั จดั กระเป๋ าเดินทาง และไปพกั ผอ่ นทบี่ า้ นคณุ ยาย เป็ นเวลา 2 สปั ดาห์ - บทสรุป (resolution) ทกุ คนไดใ้ นสิ่งที่ตนเองตอ้ งการ คอื พอ่ ไดร้ ับอากาศบริสุทธ์ิ, แม่ ไดช้ ็อปปิ้ งAhmed ได้ ทานอาหารดีๆ, Dalia ไดว้ า่ ยน้าํ ท่ที ะเล รวมท้งั คุณยายก็ไดใ้ ชเ้ วลาในช่วงวนั หยดุ ร่วมกบั ลูกหลาน และเร่ืองราวจบลงอยา่ งมีความสุข ลาํ ดบั การเกิดเหตุการณ์ในเร่ือง (sequence of actions) จากเร่ือง The Lucky Envelope ผปู้ ระพนั ธด์ าํ เนินเรื่อง เรียงตามลาํ ดบั ของเวลาทเี่ กิด (chronological order) โดยดาํ เนินเร่ืองจากจดุ เริ่มตน้ เรียงไปตามพฒั นาการ จนจบลงท่ีบทสรุป

1.4 เทคนิคเพ่ิมความน่าสนใจให้แก่โครงเร่ือง 1.4.1 เง่ือนงาํ ความน่าสงสัย (suspense) ผปู้ ระพนั ธก์ ระตนุ้ ใหผ้ อู้ ่านอยากรู้ จากเหตกุ ารณ์ท่ีทุกคนในครอบครวั ต่างเลือกสถานท่ี ที่ตนเองตอ้ งการ ทาํ ใหผ้ อู้ ่านเกิดความสงสยั วา่ เหตกุ ารณ์จะจบลงอยา่ งไร และใครคอื ปลายสาย จากโทรศพั ทน์ ิรนาม (2) ตัวละคร (Characters) 2.1 คุณสมบตั ขิ องตวั ละคร (characteristics) - ตวั ละครมีคุณคา่ หรือไม่ คุณยาย นบั เป็นตวั ละครทม่ี ีคุณค่าในเร่ืองน้ี เน่ืองจาก คุณยายไดม้ อบวนั พกั ผอ่ นทต่ี รงใจใหก้ บั ทุกคนได้ - ตวั ละครมีลกั ษณะเป็ นสากลหรือไม่ ตวั ละครในเร่ือง The Lucky Envelope ทกุ ตวั อนั ไดแ้ ก่ พอ่ , แม่, Ahmed และ Dalia ต่างเป็ นตวั ละครท่มี ีความตอ้ งการของตนเอง ส่วนคุณยาย เป็ นตวั ละครทมี่ ีจติ ใจโอบออ้ มอารีต่อลูกหลาน ซ่ึง ท้งั หมดน้ีมีความเป็ นสากลและสามารถพบไดใ้ นชีวติ จริง - ตวั ละครมีเหตจุ ูงใจทเ่ี หมาะสมในการแสดงออกหรือไม่ ตวั ละครของคุณยาย มีแรงจูงใจในการจดั กิจกรรมในช่วงวนั หยดุ หนา้ ร้อนร่วมกบั ครอบครวั น้ี โดยอาจจะทราบมาก่อนแลว้ วา่ ท้งั 4 คน มีวนั หยดุ ทต่ี รงกนั เป็ นเวลา 2 สปั ดาห์ และทราบถึงกิจกรรมและ สถานที่ทีท่ ้งั 4 คนตอ้ งการ คุณยายจงึ ส่งตว๋ั ใหท้ ้งั ครอบครัวมาพกั กบั ตนเอง 2.2 ลักษณะนิสัยของตัวละคร (characterizations) 2.2.1 มมุ มองในด้านลกั ษณะนิสัย จากเรื่อง The Lucky Envelope ตวั ละคร พอ่ , แม่, Ahmed, Dalia และคุณยาย ต่างเป็นตวั ละครที่แสดงนิสยั ออกมาเพยี งดา้ นเดียว (flat characters) 2.2.2 มมุ มองในด้านพัฒนาการ

ตวั ละครในเร่ือง The Lucky Envelope เป็ นตวั ละครทีค่ งที่ (static characters) นิสยั และ บทบาทไม่เปลี่ยนแปลงตลอดท้งั เรื่อง 2.3 วิธีการนําเสนอตัวละคร 2.3.1 จากการบรรยาย (presentation method) ผปู้ ระพนั ธบ์ รรยายเร่ืองราวทเ่ี กิดข้ึนกบั ครอบครวั น้ี ในช่วงตน้ เรื่อง และบทสรุป ในตอนปลายของเร่ือง 2.3.2 จากเหตกุ ารณ์ (dramatic method) ผปู้ ระพนั ธใ์ ชก้ ารนาํ เสนอตวั ละครใหผ้ อู้ ่านรู้จกั จากเหตกุ ารณ์ตา่ งๆ เช่น ในตอนทมี่ ี โทรศพั ทเ์ ขา้ และเหตุการณ์ถูกเฉลยวา่ คุณยายเป็ นคนส่งทริปทอ่ งเทยี่ วช่วงวนั หยดุ หนา้ รอ้ น ดงั กล่าวมา แสดงใหเ้ ห็นวา่ ตวั ละครมีจติ ใจดี เอ้ือเฟ้ื อต่อลูกหลาน (3) ฉาก (Setting) 3.1 หน้าทขี่ องฉาก (functions of setting) 3.1.5 ทาํ ให้เข้าใจลกั ษณะทางสังคม ลกั ษณะของสงั คม สะทอ้ นผา่ นตวั ละครวา่ พอ่ จะมีความตอ้ งการในแบบของผชู้ าย แนวผจญภยั กางเตน็ ท์ แม่ จะแทนความตอ้ งการของผหู้ ญิง เช่น การช็อปปิ้ งในเมืองใหญ่ Ahmed เป็นตวั แทนของเด็กผชู้ ายในสงั คม ที่อยากผจญภยั เห็นโลกกวา้ ง และ Dalia เป็นตวั แทน ของเดก็ ผหู้ ญิงส่วนใหญ่ในสงั คมทม่ี ีความสดใส 3.2 ชนิดของฉาก (types of setting) 3.2.1 ฉากท่ีไม่เน้นรายละเอยี ด (neutral setting) จากเร่ือง ไม่ไดเ้ นน้ บรรยายรายละเอียดของฉากมากนกั มกี ารพดู ถึงเพยี งคร่าวๆ เช่น ฉากเปิ ดซองจดหมาย, ไปพกั ทบี่ า้ นคุณยาย, พอ่ กางเตน็ ทต์ ้งั แคมป์ , แม่ไปชอ็ ปปิ้ ง, Ahmed ล่องเรือชมโลมา และ Dalia ไปทะเล 3.3 รายละเอยี ดของฉาก (elements of setting)

3.3.3 ช่วงเวลาทีเ่ รื่องเกดิ หรือดําเนินอยู่ เหตุการณ์เกิดข้นึ เป็นเวลา 2 สปั ดาห์ ช่วงวนั หยดุ หนา้ ร้อน (4) วธิ ีการเล่าเร่ือง (Point of View) 4.1 แบ่งตามสถานภาพของผู้เล่า ในเร่ือง The Lucky Envelope ผปู้ ระพนั ธไ์ ม่ไดเ้ ป็ นตวั ละครในเร่ือง แต่เป็ นบุคคลภายนอก ท่ี มองเขา้ ไปในเหตุการณ์ จึงเป็นเทคนิคการเล่าเรื่องแบบ “the third-person narration” 4.2 แบ่งตามขอบเขตความรู้ของผู้เล่า 4.2.1 ผู้เล่ารู้รายละเอยี ดทุกอย่าง (the omniscient narration) - เล่าเป็นบางเรื่อง (selective omniscience) จากเร่ือง ผปู้ ระพนั ธไ์ ดเ้ ล่าในตอนตน้ เร่ืองวา่ มีจดหมายมาทีบ่ า้ น จากน้นั ใหต้ วั ละคร ดาํ เนินเร่ืองจนถึงกลางเร่ือง แลว้ บรรยายสถานการณ์ในขณะน้นั วา่ มีการโตเ้ ถียงจนถึงเวลาค่าํ และผปู้ ระพนั ธไ์ ดบ้ รรยายสรุปในตอนทา้ ยเร่ือง 4.2.3 เล่าแบบผสม (combinations) จากเร่ือง The Lucky Envelope ผปู้ ระพนั ธไ์ ดใ้ ชก้ ารเล่าแบบบรรยาย และการให้ ตวั ละครพดู ดาํ เนินเร่ือง (5) เทคนิคการให้รายละเอียดและการบรรยาย (Descriptive and Narrative Techniques) 5.1 เทคนิคการให้รายละเอยี ด (descriptive technique) ผปู้ ระพนั ธใ์ ห้รายละเอียดดา้ นความตอ้ งการของแตล่ ะตวั ละครวา่ ตวั ละครมีความตอ้ งการ ท่ี แตกตา่ งกนั คือ พอ่ ตอ้ งการนอนกางเตน็ ท์ รับอากาศบริสุทธ์ิ, แม่ ตอ้ งการช็อปปิ้ ง และไปโรงละคร, Ahmed ตอ้ งการล่องเรือชมโลมา และทานอาหารดีๆ และ Dalia ตอ้ งการวา่ ยน้าํ ที่ทะเล และสร้างปราสาท ทราย แตไ่ ม่ไดใ้ หร้ ายละเอียดเก่ียวกบั ลกั ษณะหนา้ ตา, ลกั ษณะนิสยั และการแตง่ กาย 5.2 เทคนิคการบรรยายฉาก (narrative technique)

5.2.1 การบรรยายภาพรวม (panoramic technique) ผปู้ ระพนั ธเ์ ร่ือง The Lucky Envelope บรรยายถึงซองจดหมายสีทองท่ีกล่องจดหมาย ซ่ึงจะทาํ ใหผ้ อู้ ่านจินตนาการไดว้ า่ สมาชิกอยกู่ นั ที่บา้ น และมีจดหมายมาที่หนา้ ประตู รวมถึงมี การบรรยายรวมๆในตอนทา้ ยเรื่องวา่ ทกุ คนไดท้ าํ กิจกรรมตามท่ตี วั เองตอ้ งการ เช่น Dalia ไดว้ า่ ย น้าํ ท่ที ะเล (6) บทสนทนา (Dialogue) 6.1 หน้าทขี่ องบทสนทนา 6.1.2 ทาํ ให้เห็นการเปลยี่ นแปลงทางอารมณ์ของตัวละคร ในตอนทท่ี กุ คนเริ่มโตแ้ ยง้ กนั แสดงใหเ้ ห็นถึงอารมณ์และความรู้สึกของตวั ละครวา่ ในขณะน้นั ตวั ละครกาํ ลงั อยใู่ นอารมณ์ใด 6.1.3 ทาํ ให้ทราบรายละเอียดเพิม่ เตมิ เกย่ี วกบั เนื้อเร่ืองและการดาํ เนินเร่ือง ผปู้ ระพนั ธไ์ ม่เล่าผา่ นการบรรยาย แตจ่ ะใชก้ ารเสนอรายละเอียดท่มี ีความสาํ คญั ผา่ นบท สนทนาของตวั ละคร 6.2 ลกั ษณะของบทสนทนาทดี่ ี 6.2.1 เป็ นธรรมชาตแิ ละมีการเลือกสรร (natural and selective) จากเรื่อง The Lucky Envelope ผปู้ ระพนั ธใ์ ชบ้ ทสนทนาทคี่ ลา้ ยคลึงกบั ใน ชีวติ ประจาํ วนั ท้งั บทสนทนาในครอบครัวระหว่างพอ่ แม่ ลูก, การสนทนาทางโทรศพั ท์ และ บทสนทนาน้นั ยงั เป็นประโยชนแ์ ละเป็ นส่วนสาํ คญั ในการดาํ เนินเร่ือง (7) แก่นของเร่ือง (Theme) จากเรื่อง The Lucky Envelope มีการประพนั ธใ์ นตอนตน้ ใหเ้ ห็นถึงความขดั แยง้ ในครอบครัว เพราะ ความตอ้ งการของแต่ละคนไม่ตรงกนั แต่คุณยายไดเ้ ป็ นผคู้ ลายปมความขดั แยง้ ในคร้งั น้ี และยงั แสดงใหเ้ ห็นวา่ คุณยายรกั และเอ้ืออาทรต่อครอบครัวน้ี สื่อถึงสายใยในครอบครวั ในส่วนน้ีจะสามารถสอนใหผ้ เู้ รียนคาํ นึงถึง ความรัก ความผกู พนั ในครอบครวั ของตนเอง สอดแทรกความกตญั �ูตอ่ บพุ การีและป่ ูยา่ ตายาย

(8) แบบแผนของภาษาและนํ้าเสียง (Style and Tone) 8.1 แบบแผนของภาษา (style) จากเร่ือง The Lucky Envelope ผปู้ ระพนั ธเ์ ลือกใชก้ ารเสนอแบบตรงไปตรงมา กระชบั และเป็น บทพดู ท่ีมีถอ้ ยคาํ ที่ใชจ้ ริงในชีวติ ประจาํ วนั 8.1.1 ถ้อยคาํ ทใี่ ช้ (diction) - ใชต้ ามความหมายหนา้ คาํ (denotation) โดยผปู้ ระพนั ธใ์ ชค้ าํ ทต่ี รงไปตรงมาตาม คาํ ศพั ทน์ ้นั ๆ 8.1.3 ลกั ษณะประโยค (syntax) ผปู้ ระพนั ธเ์ รื่อง The Lucky Envelope ใชล้ กั ษณะประโยคส้นั ๆ กระชบั และตืน่ เตน้ เรา้ ใจ ตอนท่เี ปิ ดอ่านจดหมาย และในตอนท่ีคุยโทรศพั ทก์ ร็ วบรดั และเกิดข้ึนอยา่ งรวดเร็ว 8.2 นํา้ เสียง (tone) 8.2.3 นํา้ เสียงเป็ นกลาง (middle tone) น้าํ เสียงท่ีผปู้ ระพนั ธส์ ่ือ เป็ นไปตามจริง มีการใส่อารมณ์ความรู้สึกของตวั ละคร ในตอน ทค่ี รอบครัวโตแ้ ยง้ กม็ ีน้าํ เสียงท่เี ป็ นความจริง เกิดไดใ้ นชีวติ จริง และในตอนทีเ่ ฉลยวา่ เป็ นคุณ ยายโทรมา ก็แสดงอารมณ์ตื่นเตน้ ประหลาดใจ เช่น ในประโยค ‘Oh Grandma, you tricked us!’ 2.2.2 Exercises 1. envelope (N) : paper container for a letter. 2. sandcastle (N): a model castle of sand. 3. cruise (N) : a journey on a large ship for pleasure. 4. dolphin (N) : a sea mammal that is large, smooth, and grey. 5. to argue (V) : to give the reasons for your opinion, idea, belief. 6. to trick (V) : to deceive someone, often as a part of a plan.

7. suitcase (N) : a large, rectangular case with a handle for carrying clothes and possessions while travelling. 8. to pack (V) : to put something into a bag, box, etc. 9. to answer (V) : to say, write, or do something as a reaction to a question, letter. 10. to shout (V) : to speak with a very loud voice. 11. to ring (V) : to make a phone call to someone. 12. to invite (V) : to ask or request someone to go to an event. 13. to spend (V) : to use time doing something or being somewhere. A. Comprehension Directions: Respond to each of the questions by choosing the correct answer. (1) What did Dalia and Ahmed’s family get? a. A golden ticket b. A golden envelope (2) Who wants to get into the cruise and watch the dolphins? a. Dalia b. Ahmed (3) Who was the one making a phone call to this family? a. Grandma b. Grandpa (4) Why did the family get a golden envelope?

a. Grandma wants them to spend their summer holiday with her. b. They won a ticket from game show. (5) How was the end of the story? a. Grandma came to visit and spent her time with Dalia’s family. b. Everyone got what they wished for. B. Structure Directions: Read Sentence A carefully. Complete Sentence B without changing the meaning of Sentence A. (1) A. ‘ I’d like to go on a cruise,’ Said Ahmed. B. Ahmed said ............................................................................................................................................................................................ (2) A. ‘ I’d like to go to a big city,’ said Mum. B. Mum said ............................................................................................................................................................................................ (3) A. Dalia said ‘I can swim in the sea and make sandcastles.’ B. Dalia said ............................................................................................................................................................................................ (4) A. Dad said ‘I can sleep in the tent and get lots of fresh air.’ B. Dad said ............................................................................................................................................................................................ C. Vocabulary Directions: C1. Complete each sentence with a word or expression from the given list. envelope sandcastle cruise dolphin argue tricked suitcase (1) Tom packed his .................................................................. for one month in Japan. (2) The paper is too big for the ..................................................................

(3) Titanic was a ,.................................................................. it was the biggest and luxury ship. (4) I don’t want to .................................................................. with you about your idea. (5) Bow .................................................................. me to pay diamond ring for her. (6) Jan and her friends make .................................................................. at the beach. (7) Tle went to the beach to see the .................................................................. Directions: C2. Give the other two forms of the verb. Indicate with R for the regular verb and with IR for the irregular verb. Present Past Past Participle R/IR (1) shout (2) argued (3) tricked (4) invited (5) spend (6) rang (7) packed (8) answer D. Word Forms Directions: D1. Complete each sentence with a word that has the same root as the word in bold. (1) trick (a) You can’t ............................................................ me to do your homework. (b) Dan ............................................................ Jane into telling him the password of her safe. (2) spend

(a) I want to ............................................................ all my time with you. (b) Joe ............................................................ a lot of time on the phone. (c) Richy ............................................................ last Sunday reading novels. Directions: D2. In each of the following sentences, fill in the blank with a word that has the same root as the word in bold. (1) Karn sent me an invitation. She ............................................................ me to her birthday party. (2) I am tired of this argument. I don’t want to ............................................................ with you anymore. (3) Luckily I didn’t miss the plane. I am ............................................................ to get away from traffic jam. E. Word Collocations Directions: In each of the following sentences, choose the words that can fit in. (1) A golden (ticket, envelope, paper) fell through into the (bag, basket, letterbox). On the front it (spoke, listened, said), ‘You’ve Won!’ (2) They (sold, got, packed) their (books, car, suitcases) and spent their (money, phone, time) at Grandma’s house for two fun (hours, weeks, years). F. Oral Discussion Directions: Discuss the following questions with your partner. (1) If you have to spend your holiday with your family, will you argue with them for what you want or let your family decide about where to go? Why? ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... G. Summary

Directions: In 50-80 words, summarize the main points of the oral discussion in connected prose. ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................................................................................................... H. Guided Composition Directions: The following is a shortened version of the story. Fill in each blank with a correct choice. The family got a golden (1) ............................................................ (a. paper b. envelope). It said, ‘You’ve Won!’ Mum, Dalia and Ahmed shouted at Dad to (2) ............................................................ (a. close b. open) it. They had won a free (3) ............................................................ (a. fitness course b. holiday). Dalia want to go to the (4) (a............................................................. seaside b. mountain) for swimming and make sandcastles. Dad want to camping and get lots of (5) ............................................................ (a. good b. fresh) air. Ahmed want to go on a cruise to watch the (6) ............................................................ (a. sharks b. dolphins) and have a nice meal. Mum want to go shopping in a big city and go to the (7) ............................................................ (a. museum b. theatre). They start arguing about where to go until it was dark. Then the (8) ............................................................ (a. bell b. phone) rang and Dalia answered it. It’s from Lucky Holidays, it said they’ve won a holiday to sunny Alexandria. Everyone realized that they were (9) ............................................................ (a. cheated b. tricked) by their Grandma to spend their summer (10) ............................................................ (a. holiday b. weekend) with her. They spent two fun weeks at Grandma’s house and they all got what they want for their holiday. 2.3 Charlie and the Chocolate Factory 2.3.1 Structure 1. โครงเรื่อง (Plot)

1.1 ชนิดของโครงเรื่อง 1.1.1 โครงเร่ืองหลกั (main plot) : Charlie picked it up and tore off the wrapper… and suddenly… from underneath the wrapper… there came a brilliant flash of gold. Charlie’s heart stood still. ‘It’s a Golden Ticket!’ screamed the shopkeeper, leaping about a foot in the air. ‘You’ve got a Golden Ticket! You’ve found the last Golden Ticket! Hey, would you believe it! Come and look at this, everybody! The kid’s found Wonka’s last Golden Ticket! There it is! It’s right here in his hands!’ 1.1.2 โครงเรื่องยอ่ ย (sub plot) : - บา้ นจน Mr. Bucket was the only person in the family with a job. He worked in a toothpaste factory, where he sat all day long at a bench and screwed the little caps on to the tops of the tubes of toothpaste after the tubes had been filled. But a toothpaste cap-screwer is never paid very much money, and poor Mr. Bucket, however hard he worked, and however fast he screwed on the caps, was never able to make enough to buy one half of the things that so large a family needed. There wasn’t even enough money to buy proper food for them all. The only meals they could afford were bread and margarine for breakfast, boiled potatoes and cabbage for lunch, and cabbage soup for supper. Sundays were a bit better. They all looked forward to Sundays because then, although they had exactly the same, everyone was allowed a second helping. The Buckets, of course, didn’t starve, but every one of them – the two old grandfathers, the two old grandmothers, Charlie’s father, Charlie’s mother, and especially little Charlie himself – went about from morning till night with a horrible empty feeling in their tummies. - ความยง่ิ ใหญข่ องโรงงาน And it wasn’t simply an ordinary enormous chocolate factory, either. It was the largest and most famous in the whole world! It was WONKA’S FACTORY, owned by a man called Mr. Willy Wonka, the greatest inventor and maker of chocolates that there has ever been. And what a tremendous, marvellous place it was! It had huge iron gates leading into it, and a high wall surrounding it, and smoke belching from its chimneys, and strange whizzing sounds coming from deep inside it.

And outside the walls, for half a mile around in every direction, the air was scented with the heavy rich smell of melting chocolate! - เหตกุ ารณ์ผจญภยั ในหอ้ งต่างๆ The Chocolate Room There were green meadows on either side of the valley, and along the bottom of it there flowed a great brown river. What is more, there was a tremendous waterfall halfway along the river – a steep cliff over which the water curled and rolled in a solid sheet, and then went crashing down into a boiling churning whirlpool of froth and spray. Below the waterfall (and this was the most astonishing sight of all), a whole mass of enormous glass pipes were dangling down into the river from somewhere high up in the ceiling! They really were enormous, those pipes. There must have been a dozen of them at least, and they were sucking up the brownish muddy water from the river and carrying it away to goodness knows where. And because they were made of glass, you could see the liquid flowing and bubbling along inside them, and above the noise of the waterfall, you could hear the never-ending suck-suck-sucking sound of the pipes as they did their work. Graceful trees and bushes were growing along the riverbanks – weeping willows and alders and tall clumps of rhododendrons with their pink and red and mauve blossoms. In the meadows there were thousands of buttercups. ‘There!’ cried Mr. Wonka, dancing up and down and pointing his gold-topped cane at the great brown river. ‘It’s all chocolate! Every drop of that river is hot melted chocolate of the finest quality. The very finest quality. There’s enough chocolate in there to fill every bathtub in the entire country! And all the swimming pools as well! Isn’t it terrific? And just look at my pipes! They suck up the chocolate and carry it away to all the other rooms in the factory where it is needed! Thousands of gallons an hour, my dear children! Thousands and thousands of gallons!’ The Inventing Room ‘This is the most important room in the entire factory!’ he said. ‘All my most secret new inventions are cooking and simmering in here!

Charlie Bucket stared around the gigantic room in which he now found himself. The place was like a witch’s kitchen! All about him black metal pots were boiling and bubbling on huge stoves, and kettles were hissing and pans were sizzling, and strange iron machines were clanking and spluttering, and there were pipes running all over the ceiling and walls, and the whole place was filled with smoke and steam and delicious rich smells. The Nut Room It was an amazing sight. One hundred squirrels were seated upon high stools around a large table. On the table, there were mounds and mounds of walnuts, and the squirrels were all working away like mad, shelling the walnuts at a tremendous speed. They watched the little squirrel as he tapped the walnut shell with his knuckles. He cocked his head to one side, listening intently, then suddenly he threw the nut over his shoulder into a large hole in the floor. The Television-Chocolate Room The room was painted white all over. Even the floor was white, and there wasn’t a speck of dust anywhere. From the ceiling, huge lamps hung down and bathed the room in a brilliant blue-white light. The room was completely bare except at the far ends. At one of these ends there was an enormous camera on wheels, and a whole army of Oompa- Loompas was clustering around it, oiling its joints and adjusting its knobs and polishing its great glass lens. The Oompa-Loompas were all dressed in the most extraordinary way. They were wearing bright-red space suits, complete with helmets and goggles – at least they looked like space suits – and they were working in complete silence. At the other end of the room, about fifty paces away from the camera, a single Oompa- Loompa (also wearing a space suit) was sitting at a black table gazing at the screen of a very large television set. 1.2 องคป์ ระกอบของโครงเรื่อง 1.2.1 ความขดั แยง้ (conflicts) : • ความขดั แยง้ ระหวา่ งตวั ละคร (man against man) Augustus Gloop

When Mr. Wonka turned round and saw what Augustus Gloop was doing, he cried out, ‘Oh, no! Please, Augustus, please! I beg of you not to do that. My chocolate must be untouched by human hands!’ ‘Augustus!’ called out Mrs. Gloop. ‘Didn’t you hear what the man said? Come away from that river at once!’ ‘This stuff is fabulous!’ said Augustus, taking not the slightest notice of his mother or Mr. Wonka. ‘Gosh, I need a bucket to drink it properly!’ ‘Augustus,’ cried Mr. Wonka, hopping up and down and waggling his stick in the air, ‘you must come away. You are dirtying my chocolate!’ ‘Be careful, Augustus!’ shouted Mr. Gloop. ‘You’re leaning too far out!’ Mr. Gloop was absolutely right. For suddenly there was a shriek, and then a splash, and into the river went Augustus Gloop, and in one second he had disappeared under the brown surface. Violet Beauregarde ‘Come on, Mr. Wonka,’ she said, ‘hand over this magic gum of yours and we’ll see if the thing works.’ ‘Now, Violet,’ said Mrs. Beauregarde, her mother; ‘don’t let’s do anything silly, Violet.’ ‘I want the gum!’ Violet said obstinately. ‘What’s so silly?’ ‘I would rather you didn’t take it,’ Mr. Wonka told her gently. ‘You see, I haven’t got it quite right yet. There are still one or two things…’ ‘Oh, to blazes with that!’ said Violet, and suddenly, before Mr. Wonka could stop her, she shot out a fat hand and grabbed the stick of gum out of the little drawer and popped it into her mouth. ‘Fabulous!’ shouted Violet. ‘It’s tomato soup! It’s hot and creamy and delicious! I can feel it running down my throat!’ ‘Stop!’ said Mr. Wonka. ‘The gum isn’t ready yet! It’s not right!’

‘Mercy! Save us!’ yelled Mrs. Beauregarde. ‘The girl’s going blue and purple all over! Even her hair is changing colour! Violet, you’re turning violet, Violet! What is happening to you?’ I told you I hadn’t got it quite right,’ sighed Mr. Wonka, shaking his head sadly. Veruca Salt ‘Hey, Mummy!’ shouted Veruca Salt suddenly, ‘I’ve decided I want a squirrel! Get me one of those squirrels!’ ‘Don’t be silly, sweetheart,’ said Mrs. Salt. ‘These all belong to Mr. Wonka.’ Mr. Salt, Veruca’s father, stepped forward. ‘Very well, Wonka,’ he said importantly, taking out a wallet full of money, ‘how much d’you want for one of these squirrels? Name your price.’ ‘They’re not for sale,’ Mr. Wonka answered. ‘She can’t have one.’ ‘Who says I can’t!’ shouted Veruca. ‘I’m going in to get myself one this very minute!’ ‘Don’t!’ said Mr. Wonka quickly, but he was too late. The girl had already thrown open the door and rushed in. She reached out her hands to grab the squirrel… but as she did so… in that first split second when her hands started to go forward, there was a sudden flash of movement in the room, like a flash of brown lightning, and every single squirrel around the table took a flying leap towards her and landed on her body. Veruca struggled furiously, but the squirrels held her tight and she couldn’t move. The squirrel on her shoulder went tap-tap-tapping the side of her head with his knuckles. Then all at once, the squirrels pulled Veruca to the ground and started carrying her across the floor. ‘Where are they taking her?’ shrieked Mrs. Salt. ‘She’s going where all the other bad nuts go,’ said Mr. Willy Wonka. ‘Down the rubbish chute.’ Mike Teavee

‘And what about people?’ asked Mike Teavee. ‘Could you send a real live person from one place to another in the same way?’ ‘A person!’ cried Mr. Wonka. ‘Are you off your rocker?’ ‘But could it be done?’ ‘Good heavens, child, I really don’t know… I suppose it could… yes. I’m pretty sure it could… of course it could… I wouldn’t like to risk it, though… it might have some very nasty results…’ But Mike Teavee was already off and running. The moment he heard Mr. Wonka saying, ‘I’m pretty sure it could… of course it could,’ he turned away and started running as fast as he could towards the other end of the room where the great camera was standing. ‘Look at me!’ he shouted as he ran. ‘I’m going to be the first person in the world to be sent by television!’ ‘No, no, no, no!’ cried Mr. Wonka. ‘Mike!’ screamed Mrs. Teavee. ‘Stop! Come back! You’ll be turned into a million tiny pieces!’ But there was no stopping Mike Teavee now. The crazy boy rushed on, and when he reached the enormous camera, he jumped straight for the switch, scattering Oompa-Loompas right and left as he went. A tiny little voice, no louder than the squeaking of a mouse, came out of the television set. ‘Hi, Mum!’ it said. ‘Hi, Pop! Look at me! I’m the first person ever to be sent by television!’ He was certainly not more than an inch tall. ‘He’s shrunk!’ said Mr. Teavee. ‘He won’t be able to do anything!’ cried Mrs. Teavee. 1.2.2 เหตุการณ์ (actions) • พฒั นาการของเหตกุ ารณ์ (development of actions) - การปูเร่ือง (exposition) : เป็นการบรรยายเหตุการณ์ ฉาก หรือแนะนาํ ตวั ละคร บา้ นของชาร์ลี These two very old people are the father and mother of Mr. Bucket.

Their names are Grandpa Joe and Grandma Josephine. And these two very old people are the father and mother of Mrs. Bucket. Their names are Grandpa George and Grandma Georgina. This is Mr. Bucket. This is Mrs. Bucket. Mr. and Mrs. Bucket have a small boy whose name is Charlie Bucket. This is Charlie. ... The whole of this family – the six grown-ups (count them) and little Charlie Bucket – live together in a small wooden house on the edge of a great town. The house wasn’t nearly large enough for so many people, and life was extremely uncomfortable for them all. There were only two rooms in the place altogether, and there was only one bed. The bed was given to the four old grandparents because they were so old and tired. They were so tired, they never got out of it. … Mr. Bucket was the only person in the family with a job. He worked in a toothpaste factory. ออกสั ตสั กลูป๊ the first Golden Ticket was found. The finder was a boy called Augustus Gloop. ... a nine-year-old boy who was so enormously fat he looked as though he had been blown up with a powerful pump. Great flabby folds of fat bulged out from every part of his body, and his face was like a monstrous ball of dough with two small greedy curranty eyes peering out upon the world. เวรูกา้ ซอลท์ the newspapers announced that the second Golden Ticket had been found. The lucky person was a small girl called Veruca Salt who lived with her rich parents in a great city far away. … She was sitting between her beaming father and mother in the living room of their house, waving the Golden Ticket above her head, and grinning from ear to ear. …

Veruca’s father, Mr. Salt, had eagerly explained to the newspapermen exactly how the ticket was found. I’m in the peanut business, you see, and I’ve got about a hundred women working for me over at my place, shelling peanuts for roasting and salting. ... So I says to them, “Okay, girls,” I says, “from now on, you can stop shelling peanuts and start shelling the wrappers off these chocolate bars instead!” ไวโอเลต็ โบรีการ์ด ‘the third ticket was found by a Miss Violet Beauregarde. … the famous girl was standing on a chair in the living room waving the Golden Ticket madly at arm’s length as though she were flagging a taxi. She was talking very fast and very loudly to everyone, but it was not easy to hear all that she said because she was chewing so ferociously upon a piece of gum at the same time. … “I’m a gum chewer, normally,” she shouted, “but when I heard about these ticket things of Mr. Wonka’s, I gave up gum and started on chocolate bars in the hope of striking lucky. ไมค์ ทวี ี The fourth Golden Ticket was found by a boy called Mike Teavee. ... The nine-year-old boy was seated before an enormous television set, with his eyes glued to the screen, and he was watching a film in which one bunch of gangsters was shooting up another bunch of gangsters with machine guns. Mike Teavee himself had no less than eighteen toy pistols of various sizes hanging from belts around his body, and every now and again he would leap up into the air and fire off half a dozen rounds from one or another of these weapons. โรงงานช็อกโกแลต In the town itself, actually within sight of the house in which Charlie lived, there was an ENORMOUS CHOCOLATE FACTORY!

Just imagine that! And it wasn’t simply an ordinary enormous chocolate factory, either. It was the largest and most famous in the whole world! It was WONKA’S FACTORY, owned by a man called Mr Willy Wonka, the greatest inventor and maker of chocolates that there has ever been. And what a tremendous, marvellous place it was! It had huge iron gates leading into it, and a high wall surrounding it, and smoke belching from its chimneys, and strange whizzing sounds coming from deep inside it. And outside the walls, for half a mile around in every direction, the air was scented with the heavy rich smell of melting chocolate! ชาร์ลีเจอเหรียญ Carefully, Charlie pulled it out from under the snow. It was damp and dirty, but otherwise perfect. A WHOLE fifty pence! Automatically, Charlie turned and began moving towards the nearest shop. It was only ten paces away… it was a newspaper and stationery shop, the kind that sells almost everything, including sweets and cigars… and what he would do, he whispered quickly to himself… he would buy one luscious bar of chocolate and eat it all up, every bit of it, right then and there… and the rest of the money he would take straight back home and give to his mother. - เหตุการณ์ทวคี วามเขม้ ขน้ (rising action) : มีเหตกุ ารณ์ท่ีทาํ ใหเ้ น้ือเร่ืองทวคี วามเขม้ ขน้ ข้ึน ชาร์ลีฉีกห่อชอ็ กโกแลต ‘Why not?’ the fat shopkeeper said, reaching behind him again and taking another Whipple-Scrumptious Fudgemallow Delight from the shelf. He laid it on the counter. Charlie picked it up and tore off the wrapper… and suddenly… from underneath the wrapper… there came a brilliant flash of gold. Charlie’s heart stood still. ออกสั ตสั กม้ ลงกินชอ็ กโกแลตในลาํ ธาร But Augustus was deaf to everything except the call of his enormous stomach. He was now lying full length on the ground with his head far out over the river, lapping up the chocolate like a dog.

ออกสั ตสั ถกู ดูดเขา้ ไปในท่อ the wretched boy was being sucked closer and closer towards the mouth of one of the great pipes that was dangling down into the river. Then all at once, the powerful suction took hold of him completely, and he was pulled under the surface and then into the mouth of the pipe. ไวโอเลต็ เค้ียวหมากฝรัง่ ม้ืออาหาร ‘I would rather you didn’t take it,’ Mr. Wonka told her gently. ‘You see, I haven’t got it quite right yet. There are still one or two things…’ ‘Oh, to blazes with that!’ said Violet, and suddenly, before Mr. Wonka could stop her, she shot out a fat hand and grabbed the stick of gum out of the little drawer and popped it into her mouth. At once, her huge, well-trained jaws started chewing away on it like a pair of tongs. ไวโอเลต็ และพายบลูเบอร์รี่ ‘Blueberry pie and cream!’ shouted Violet. ‘Here it comes! Oh my, it’s perfect! It’s beautiful! It’s… it’s exactly as though I’m swallowing it! It’s as though I’m chewing and swallowing great big spoonfuls of the most marvellous blueberry pie in the world!’ ‘Good heavens, girl!’ shrieked Mrs. Beauregarde suddenly, staring at Violet, ‘what’s happening to your nose!’ เวรูกา้ และกระรอกของคณุ วองกา้ ‘But I don’t want any old squirrel!’ Veruca shouted. ‘I want a trained squirrel!’ At this point, Mr. Salt, Veruca’s father, stepped forward. ‘Very well, Wonka,’ he said importantly, taking out a wallet full of money, ‘how much d’you want for one of these squirrels? Name your price.’ ‘They’re not for sale,’ Mr. Wonka answered. ‘She can’t have one.’ ‘Who says I can’t!’ shouted Veruca. ‘I’m going in to get myself one this very minute!’ ‘Don’t!’ said Mr. Wonka quickly.

ภายในหอ้ งถวั่ Veruca struggled furiously, but the squirrels held her tight and she couldn’t move. The squirrel on her shoulder went tap-tap-tapping the side of her head with his knuckles. Then all at once, the squirrels pulled Veruca to the ground and started carrying her across the floor. ไมคแ์ ละกลอ้ งถ่ายโทรทศั น์ But Mike Teavee was already off and running. The moment he heard Mr. Wonka saying, ‘I’m pretty sure it could… of course it could,’ he turned away and started running as fast as he could towards the other end of the room where the great camera was standing. ‘Look at me!’ he shouted as he ran. ‘I’m going to be the first person in the world to be sent by television!’ ‘No, no, no, no!’ cried Mr. Wonka. ‘Mike!’ screamed Mrs. Teavee. ‘Stop! Come back! You’ll be turned into a million tiny pieces!’ บนจอโทรทศั น์ ‘Hold everything!’ said Mr. Wonka. ‘Watch the screen! Something’s happening!’ The screen had suddenly begun to flicker. Then some wavy lines appeared. Mr. Wonka adjusted one of the knobs and the wavy lines went away. And now, very slowly, the screen began to get brighter and brighter. ลิฟตแ์ กว้ ‘Ah-ha!’ cried Mr. Wonka, ‘you wait and see! I’ve been longing to press this button for years! But I’ve never done it until now! I was tempted many times! Oh, yes, I was tempted! But I couldn’t bear the thought of making a great big hole in the roof of the factory! Here we go, boys! Up and out!’

‘But you don’t mean…’ shouted Grandpa Joe, ‘… you don’t really mean that this lift…’ ‘Oh yes, I do!’ answered Mr. Wonka. ‘You wait and see! Up and out!’ ‘But… but… but… it’s made of glass!’ shouted Grandpa Joe. ‘It’ll break into a million pieces!’ ‘I suppose it might,’ said Mr. Wonka, cheerful as ever, ‘but it’s pretty thick glass, all the same.’ The lift rushed on, going up and up and up, faster and faster and faster… คุณวองกา้ และชาร์ลี ‘I am very pleased to hear you say that,’ said Mr. Wonka, looking more serious than ever. He went on staring at Charlie. ‘Yes,’ he said, ‘I am very pleased indeed to hear you say that. And now I shall tell you why.’ Mr. Wonka cocked his head to one side and all at once the tiny twinkling wrinkles of a smile appeared around the corners of his eyes. - จุดสุดยอดของเร่ือง (climax) : เป็ นจดุ ท่เี กิดเหตกุ ารณ์ท่ีสาํ คญั ของเร่ือง และเป็ นตวั ตดั สินวา่ เรื่องจะดาํ เนินต่อไปอยา่ งไร ชาร์ลีเจอตวั๋ ทองคาํ ‘It’s a Golden Ticket!’ screamed the shopkeeper, leaping about a foot in the air. ‘You’ve got a Golden Ticket! You’ve found the last Golden Ticket! Hey, would you believe it! Come and look at this, everybody! The kid’s found Wonka’s last Golden Ticket! There it is! It’s right here in his hands!’ ออกสั ตสั ตกลงไปในลาํ ธารช็อกโกแลต Mr. Gloop was absolutely right. For suddenly there was a shriek, and then a splash, and into the river went Augustus Gloop, and in one second he had disappeared under the brown surface. ออกสั ตสั หายเขา้ ไปในท่อ WHOOF! Up he shot again like a bullet in the barrel of a gun. ‘He’s disappeared!’ yelled Mrs. Gloop. ไวโอเลต็ กลายเป็นผลบลูเบอร์รี่

Everybody was staring at Violet. And what a terrible, peculiar sight she was! Her face and hands and legs and neck, in fact the skin all over her body, as well as her great big mop of curly hair, had turned a brilliant, purplish-blue, the colour of blueberry juice! เวรูกา้ เขา้ ไปในหอ้ งคดั ถวั่ The moment she entered the room, one hundred squirrels stopped what they were doing and turned their heads and stared at her with small black beady eyes. Veruca Salt stopped also, and stared back at them. Then her gaze fell upon a pretty little squirrel sitting nearest to her at the end of the table. The squirrel was holding a walnut in its paws. ‘All right,’ Veruca said, ‘I’ll have you!’ She reached out her hands to grab the squirrel… but as she did so… in that first split second when her hands started to go forward, there was a sudden flash of movement in the room, like a flash of brown lightning, and every single squirrel around the table took a flying leap towards her and landed on her body. เวรูกา้ หล่นลงไปในหลุมในขยะ ‘She’s going where all the other bad nuts go,’ said Mr. Willy Wonka. ‘Down the rubbish chute.’ ไมคห์ ายไป ‘Great heavens, he has gone!’ shouted Mr. Teavee. ไมคอ์ ยใู่ นจอโทรทศั น์ ‘Here he comes!’ yelled Mr. Wonka. ‘Yes, that’s him all right!’ ลิฟตแ์ กว้ พงุ่ ชนหลงั คาโรงงาน Then suddenly, CRASH! – and the most tremendous noise of splintering wood and broken tiles came from directly above their heads, and Grandpa Joe shouted, ‘Help! It’s the end! We’re done for!’ and Mr. Wonka said, ‘No, we’re not! We’re through! We’re out!’ Sure enough, the lift had shot right up through the roof of the factory and was now

rising into the sky like a rocket, and the sunshine was pouring in through the glass roof. In five seconds they were a thousand feet up in the sky. คุณวองกา้ ยกโรงงานช็อกโกแลตใหช้ าร์ลี and he said, ‘You see, my dear boy, I have decided to make you a present of the whole place. As soon as you are old enough to run it, the entire factory will become yours.’ - เหตกุ ารณ์คลี่คลาย (falling action) : เป็ นจดุ ทีเ่ ร่ืองเริ่มคลี่คลาย ผอู้ ่านเร่ิมเห็นวา่ เหตกุ ารณ์ จะดาํ เนินต่อไปอยา่ งไร ตวั๋ ทองคาํ ของชาร์ลี ‘You know something,’ the fat shopkeeper said, pausing a moment and smiling at Charlie, ‘I have a feeling you needed a break like this. I’m awfully glad you got it. Good luck to you, sonny.’ ‘Thank you,’ Charlie said, and off he went, running through the snow as fast as his legs would go. And as he flew past Mr. Willy Wonka’s factory, he turned and waved at it and sang out, ‘I’ll be seeing you! I’ll be seeing you soon!’ And five minutes later he arrived at his own home. พอ่ และแมอ่ อกสั ตสั ไปตามหาออกสั ตสั ‘Now listen to me!’ said Mr. Wonka, looking down at the tiny man. ‘I want you to take Mr. and Mrs. Gloop up to the Fudge Room and help them to find their son, Augustus. He’s just gone up the pipe.’ ค้นั น้าํ บลูเบอร์รี่ออกจากไวโอเล็ต ‘Roll Miss Beauregarde into the boat,’ he said to them, ‘and take her along to the Juicing Room at once.’ ‘The Juicing Room?’ cried Mrs. Beauregarde. ‘What are they going to do to her there?’ ‘Squeeze her,’ said Mr. Wonka. ‘We’ve got to squeeze the juice out of her immediately. After that, we’ll just have to see how she comes out. But don’t worry, my dear Mrs. Beauregarde. We’ll get her repaired if it’s the last thing we do. I am sorry about it all, I really am…’

หลุมขยะ ‘That particular chute,’ Mr. Wonka told her, ‘runs directly into the great big main rubbish pipe which carries away all the rubbish from every part of the factory – all the floor sweepings and potato peelings and rotten cabbages and fish heads and stuff like that.’ ไมคต์ วั จิ๋ว A tiny little voice, no louder than the squeaking of a mouse, came out of the television set. ‘Hi, Mum!’ it said. ‘Hi, Pop! Look at me! I’m the first person ever to be sent by television!’ การตดั สินใจของคุณวองกา้ So I have to have a child. I want a good sensible loving child, one to whom I can tell all my most precious sweet-making secrets – while I am still alive. ‘So that is why you sent out the Golden Tickets!’ cried Charlie. ‘Exactly!’ said Mr. Wonka. ‘I decided to invite five children to the factory, and the one I liked best at the end of the day would be the winner!’ ลิฟตแ์ กว้ ลอยไปบา้ นชาร์ลี Charlie climbed on to the bed and tried to calm the three old people who were still petrified with fear. ‘Please don’t be frightened,’ he said. ‘It’s quite safe. And we’re going to the most wonderful place in the world! - บทสรุป (resolution หรือ denouement) : ปัญหาและความขดั แยง้ ถึงจดุ ยตุ ิ  จบแบบสมหวงั Mr. Wonka suddenly exploded with excitement. ‘But my dear boy,’ he cried out, ‘that means you’ve won!’ He rushed out of the lift and started shaking Charlie’s hand so furiously it nearly came off. ‘Oh, I do congratulate you!’ he cried. ‘I really do! I’m absolutely delighted! It couldn’t be better! How wonderful this is! I had a hunch, you knew, right from the beginning, that it was going to be you! Well done, Charlie, well done! This is terrific! ...

‘How I love my chocolate factory,’ said Mr. Wonka, gazing down. Then he paused, and he turned around and looked at Charlie with a most serious expression on his face. ‘Do you love it too, Charlie?’ he asked. ‘Oh, yes,’ cried Charlie, I think it’s the most wonderful place in the whole world!’ ‘I am very pleased to hear you say that,’ said Mr. Wonka, looking more serious than ever. He went on staring at Charlie. ‘Yes,’ he said, ‘I am very pleased indeed to hear you say that. And now I shall tell you why.’ Mr. Wonka cocked his head to one side and all at once the tiny twinkling wrinkles of a smile appeared around the corners of his eyes, and he said, ‘You see, my dear boy, I have decided to make you a present of the whole place. As soon as you are old enough to run it, the entire factory will become yours.’ ... ‘But Mr. Wonka,’ stammered Grandpa Joe, ‘do you really and truly mean that you are giving the whole of this enormous factory to little Charlie? After all…’ ‘There’s no time for arguments!’ cried Mr. Wonka. ‘We must go at once and fetch the rest of the family – Charlie’s father and his mother and anyone else that’s around! They can all live in the factory from now on! They can all help to run it until Charlie is old enough to do it by himself! • ลาํ ดบั การเกิดของเหตุการณ์ในเร่ือง (sequence of actions) - แสดงเหตกุ ารณ์ตามลาํ ดบั ของเวลาท่เี กิด (chronological order) วนั เกดิ ‘Happy birthday!’ cried the four old grandparents, as Charlie came into their room early the next morning. Charlie smiled nervously and sat down on the edge of the bed. He was holding his present, his only present, very carefully in his two hands. WONKA’S WHIPPLE-SCRUMPTIOUS FUDGEMALLOW DELIGHT, it said on the wrapper. The room became silent. Everybody was waiting now for Charlie to start opening his present. Charlie looked down at the bar of chocolate. He ran his fingers slowly back and forth

along the length of it, stroking it lovingly, and the shiny paper wrapper made little sharp crackly noises in the quiet room. This particular bar of chocolate had as much chance as any other of having a Golden Ticket. And that was why all the grandparents and parents in the room were actually just as tense and excited as Charlie was, although they were pretending to be very calm. Very slowly, Charlie’s fingers began to tear open one small corner of the wrapping paper. Then suddenly, as though he couldn’t bear the suspense any longer, Charlie tore the wrapper right down the middle… and on to his lap, there fell… a light-brown creamy- coloured bar of chocolate. There was no sign of a Golden Ticket anywhere. เจอต๋วั ‘I think,’ he said quietly, ‘I think… I’ll have just one more of those chocolate bars. The same kind as before, please.’ ‘Why not?’ the fat shopkeeper said, reaching behind him again and taking another Whipple-Scrumptious Fudgemallow Delight from the shelf. He laid it on the counter. Charlie picked it up and tore off the wrapper… and suddenly… from underneath the wrapper… there came a brilliant flash of gold. Charlie’s heart stood still. ‘It’s a Golden Ticket!’ screamed the shopkeeper, leaping about a foot in the air. ‘You’ve got a Golden Ticket! You’ve found the last Golden Ticket! Hey, would you believe it! Come and look at this, everybody! The kid’s found Wonka’s last Golden Ticket! There it is! It’s right here in his hands!’ เข้าโรงงาน Outside the gates of Wonka’s factory, enormous crowds of people had gathered to watch the five lucky ticket holders going in. The excitement was tremendous. It was just before ten o’clock. The crowds were pushing and shouting, and policemen with arms linked were trying to hold them back from the gates.

Right beside the gates, in a small group that was carefully shielded from the crowds by the police, stood the five famous children, together with the grown-ups who had come with them. Mr. Wonka was standing all alone just inside the open gates of the factory. … Now will you please follow me! Our tour is about to begin! But do keep together! Please don’t wander off by yourselves! I shouldn’t like to lose any of you at this stage of the proceedings! Oh, dear me, no!’ Charlie glanced back over his shoulder and saw the great iron entrance gates slowly closing behind him. The crowds on the outside were still pushing and shouting. Charlie took a last look at them. Then, as the gates closed with a clang, all sight of the outside world disappeared. ไปห้องต่างๆ 1. The Chocolate Room There were green meadows on either side of the valley, and along the bottom of it there flowed a great brown river. What is more, there was a tremendous waterfall halfway along the river – a steep cliff over which the water curled and rolled in a solid sheet, and then went crashing down into a boiling churning whirlpool of froth and spray. Below the waterfall (and this was the most astonishing sight of all), a whole mass of enormous glass pipes were dangling down into the river from somewhere high up in the ceiling! They really were enormous, those pipes. There must have been a dozen of them at least, and they were sucking up the brownish muddy water from the river and carrying it away to goodness knows where. And because they were made of glass, you could see the liquid flowing and bubbling along inside them, and above the noise of the waterfall, you could hear the never-ending suck-suck-sucking sound of the pipes as they did their work. Graceful trees and bushes were growing along the riverbanks – weeping willows and alders and tall clumps of rhododendrons with their pink and red and mauve blossoms. In the meadows there were thousands of buttercups.

‘There!’ cried Mr. Wonka, dancing up and down and pointing his gold-topped cane at the great brown river. ‘It’s all chocolate! Every drop of that river is hot melted chocolate of the finest quality. The very finest quality. There’s enough chocolate in there to fill every bathtub in the entire country! And all the swimming pools as well! Isn’t it terrific? And just look at my pipes! They suck up the chocolate and carry it away to all the other rooms in the factory where it is needed! Thousands of gallons an hour, my dear children! Thousands and thousands of gallons!’ 2. The Inventing Room ‘This is the most important room in the entire factory!’ he said. ‘All my most secret new inventions are cooking and simmering in here! Charlie Bucket stared around the gigantic room in which he now found himself. The place was like a witch’s kitchen! All about him black metal pots were boiling and bubbling on huge stoves, and kettles were hissing and pans were sizzling, and strange iron machines were clanking and spluttering, and there were pipes running all over the ceiling and walls, and the whole place was filled with smoke and steam and delicious rich smells. 3. The Nut Room It was an amazing sight. One hundred squirrels were seated upon high stools around a large table. On the table, there were mounds and mounds of walnuts, and the squirrels were all working away like mad, shelling the walnuts at a tremendous speed. They watched the little squirrel as he tapped the walnut shell with his knuckles. He cocked his head to one side, listening intently, then suddenly he threw the nut over his shoulder into a large hole in the floor. 4. The Television-Chocolate Room The room was painted white all over. Even the floor was white, and there wasn’t a speck of dust anywhere. From the ceiling, huge lamps hung down and bathed the room in a brilliant blue-white light. The room was completely bare except at the far ends. At one of these ends there was an enormous camera on wheels, and a whole army of Oompa- Loompas was clustering around it, oiling its joints and adjusting its knobs and polishing its great glass lens. The Oompa-Loompas were all dressed in the most extraordinary way. They were wearing

bright-red space suits, complete with helmets and goggles – at least they looked like space suits – and they were working in complete silence. At the other end of the room, about fifty paces away from the camera, a single Oompa- Loompa (also wearing a space suit) was sitting at a black table gazing at the screen of a very large television set. 1.3 เทคนิคเพม่ิ ความน่าสนใจใหแ้ ก่โครงเรื่อง 1.3.1 เงอื่ นงาํ หรือความน่าสงสยั (suspense) : - สงสยั วา่ เหตกุ ารณ์จะจบลงอยา่ งไร Augustus Gloop ‘He’s disappeared!’ yelled Mrs. Gloop. ‘Where does that pipe go to? Quick! Call the fire brigade!’ ‘Keep calm!’ cried Mr. Wonka. ‘Keep calm, my dear lady, keep calm. There is no danger! No danger whatsoever! Augustus has gone on a little journey, that’s all. A most interesting little journey. But he’ll come out of it just fine, you wait and see.’ … ‘If he’s perfectly safe, then where is he?’ snapped Mrs. Gloop. ‘Lead me to him this instant!’ Mr. Wonka turned around and clicked his fingers sharply, click, click, click, three times. Immediately, an Oompa-Loompa appeared, as if from nowhere, and stood beside him. … ‘Go straight to the Fudge Room,’ Mr. Wonka said to the Oompa-Loompa, ‘and when you get there, take a long stick and start poking around inside the big chocolate-mixing barrel. I’m almost certain you’ll find him in there. … ‘Off we go!’ cried Mr. Wonka. ‘Hurry up, everybody! Follow me to the next room! And please don’t worry about Augustus Gloop. He’s bound to come out in the wash. They always do. Violet Beauregarde

‘The Juicing Room?’ cried Mrs. Beauregarde. ‘What are they going to do to her there?’ ‘Squeeze her,’ said Mr. Wonka. ‘We’ve got to squeeze the juice out of her immediately. After that, we’ll just have to see how she comes out. But don’t worry, my dear Mrs. Beauregarde. We’ll get her repaired if it’s the last thing we do. I am sorry about it all, I really am…’ … ‘But Mr. Wonka,’ said Charlie Bucket anxiously, ‘will Violet Beauregarde ever be all right again or will she always be a blueberry?’ ‘They’ll de-juice her in no time flat!’ declared Mr. Wonka. ‘They’ll roll her into the de-juicing machine, and she’ll come out just as thin as a whistle!’ ‘But will she still be blue all over?’ asked Charlie. ‘She’ll be purple!’ cried Mr. Wonka. ‘A fine rich purple from head to toe! But there you are! That’s what comes from chewing disgusting gum all day long!’ Veruca Salt But he was already toppling forward, and down the chute he went, just as his wife had done before him – and his daughter. ‘Oh dear!’ cried Charlie, who was watching with the others through the door, ‘what on earth’s going to happen to them now?’ ‘I expect someone will catch them at the bottom of the chute,’ said Mr. Wonka. ‘But what about the great fiery incinerator?’ asked Charlie. ‘They only light it every other day,’ said Mr. Wonka. ‘Perhaps this is one of the days when they let it go out. You never know… they might be lucky…’ Mike Teevee ‘Hooray!’ cried Mr. Wonka. ‘He’s all in one piece! He’s completely unharmed!’ ‘You call that unharmed?’ snapped Mrs. Teavee, peering at the little speck of a boy who was now running to and fro across the palm of her hand, waving his pistols in the air.

He was certainly not more than an inch tall. … ‘Oh, Mr. Wonka,’ wailed Mrs. Teavee, ‘how can we make him grow?’ ‘Well,’ said Mr. Wonka, stroking his beard and gazing thoughtfully at the ceiling, I must say that’s a wee bit tricky. But small boys are extremely springy and elastic. They stretch like mad. So what we’ll do, we’ll put him in a special machine I have for testing the stretchiness of chewing- gum! Maybe that will bring him back to what he was.’ … ‘How far d’you think he’ll stretch?’ asked Mr. Teavee. ‘Maybe miles,’ said Mr. Wonka. ‘Who knows? But he’s going to be awfully thin. Everything gets thinner when you stretch it.’ … ‘How thin will he be?’ asked Mrs. Teavee anxiously. ‘I haven’t the foggiest idea,’ said Mr. Wonka. ‘And it doesn’t really matter, anyway, because we’ll soon fatten him up again. All we’ll have to do is give him a triple overdose of my wonderful Supervitamin Chocolate. Supervitamin Chocolate contains huge amounts of vitamin A and vitamin B. It also contains vitamin C, vitamin D, vitamin E, vitamin F, vitamin G, vitamin I, vitamin J, vitamin K, vitamin L, vitamin M, vitamin N, vitamin O, vitamin P, vitamin Q, vitamin R, vitamin T, vitamin U, vitamin V, vitamin W, vitamin X, vitamin Y, and, believe it or not, vitamin Z! The only two vitamins it doesn’t have in it are vitamin S, because it makes you sick, and vitamin H, because it makes you grow horns on the top of your head, like a bull. But it does have in it a very small amount of the rarest and most magical vitamin of them all – vitamin Wonka.’ ‘And what will that do to him?’ asked Mr. Teavee anxiously. ‘It’ll make his toes grow out until they’re as long as his fingers…’ 2. ตัวละคร (Character)

2.1 คุณสมบตั ิของตวั ละคร • ตวั ละครมีคุณคา่ หรือไม่ : - เป็นแบบอยา่ ง ครอบครวั ของชาร์ลีเป็นตวั ละครทีม่ ีคุณคา่ เหมาะแก่การนาํ มาสอนเพอ่ื เป็ นแบบอยา่ ง เช่น ความ กตญั �ูของชาร์ลี จากประโยคทว่ี า่ ‘Here, Mother, have a bit. We’ll share it. I want everybody to taste it.’ และ ‘Please,’ begged Charlie, turning round and offering it to Grandpa Joe. คาํ สอนทีแ่ ม่มีตอ่ ชาร์ลี เพอื่ ให้เตรียมใจต่อความผดิ หวงั Then Mrs. Bucket said gently, ‘You mustn’t be too disappointed, my darling, if you don’t find what you’re looking for underneath that wrapper. You really can’t expect to be as lucky as all that.’ คาํ สอนของยายจอร์จิน่า ที่บอกใหช้ าร์ลีเห็นค่าในส่ิงที่มี ‘The thing to remember,’ Grandma Georgina said, ‘is that whatever happens, you’ll still have the bar of chocolate.’ การเสียสละของพอ่ ทีม่ ีต่อครอบครัว โดยใหป้ ่ โู จเป็ นผดู้ ูแลชาร์ลีในการเยย่ี มชมโรงงาน ชอ็ กโกแลต I believe that the person who really deserves to go most of all is Grandpa Joe himself. - ไม่เป็นแบบอยา่ ง เวรูกา้ เป็นตวั ละครท่เี อาแตใ่ จ ไม่ควรเอาเป็ นแบบอยา่ ง ‘Daddy!’ shouted Veruca Salt (the girl who got everything she wanted). ‘Daddy! I want an Oompa-Loompa! I want you to get me an Oompa-Loompa! I want an Oompa-Loompa right away! I want to take it home with me! Go on, Daddy! Get me an Oompa-Loompa!’ ออกสั ตสั เป็นตวั ละครทเ่ี ห็นแก่กิน เขากินตลอดเวลา ‘He eats so many bars of chocolate a day that it was almost impossible for him not to find one. Eating is his hobby, you know. That’s all he’s interested in. ไมค์ เป็ นเดก็ กา้ วร้าว เน่ืองจากดูรายการโทรทศั น์ที่เสนอเก่ียวกบั ความรุนแรง “Can’t you fools see I’m watching television?” he said angrily. “I wish you wouldn’t interrupt!” และ ‘The nine- year-old boy was seated before an enormous television set, with his eyes glued to the screen, and he was watching a film in which one bunch of gangsters was shooting up another bunch of gangsters with machine guns. • ตวั ละครมีลกั ษณะเป็ นสากลหรือไม่ : ตวั ละครทกุ ตวั มีลกั ษณะเป็ นสากล - ชาร์ลี มีลกั ษณะนิสยั วธิ ีคิด ของเดก็ กตญั �แู ละมีจิตใจดี ซ่ึงสามารถพบไดใ้ นสงั คม เห็นไดจ้ าก ประโยคท่ยี า่ โจเซฟีนพดู ถึงชาร์ลีวา่ ‘He refuses to take any of ours. I hear his mother tried to slip her own piece of bread on to his plate at breakfast this morning, but he wouldn’t touch it. He made her take it back.’

- พอ่ ของชาร์ลี เป็นหวั หนา้ ครอบครัวทีม่ ีความรบั ผดิ ชอบต่อครอบครวั อยา่ งมาก เขาเป็ นคนเดียวท่ี ทาํ งานหาเล้ียงครอบครัว Mr. Bucket was the only person in the family with a job. และ however hard he worked, and however fast he screwed on the caps, was never able to make enough to buy one half of the things that so large a family needed. - ป่ ูโจ ยา่ โจเซฟีน ตาจอร์จ และยายจอร์จนิ ่า เป็ นตวั ละครท่ีเหมือนกบั คนแก่ทว่ั ๆไป คอื มกั จะเล่า เร่ืองราวในอดีตสู่ลูกหลาน เช่น ‘Is it really true that Wonka’s Chocolate Factory is the biggest in the world?’ ‘True?’ cried all four of them at once. ‘Of course it’s true! Good heavens, didn’t you know that? It’s about fifty times as big as any other!’ ‘And is Mr. Willy Wonka really the cleverest chocolate maker in the world?’ ‘My dear boy,’ said Grandpa Joe, raising himself up a little higher on his pillow, ‘Mr. Willy Wonka is the most amazing, the most fantastic, the most extraordinary chocolate maker the world has ever seen! I thought everybody knew that!’ ‘I knew he was famous, Grandpa Joe, and I knew he was very clever…’ ‘Clever!’ cried the old man. ‘He’s more than that! He’s a magician with chocolate! He can make anything – anything he wants! Isn’t that a fact, my dears?’ The other three old people nodded their heads slowly up and down, and said, ‘Absolutely true. Just as true as can be.’ - เวรูกา้ เป็นเด็กที่เอาแต่ใจ มีความอยากไดไ้ ม่มีทสี่ ้ินสุด ยกตวั อยา่ งเช่น ‘I don’t care about that!’ shouted Veruca. ‘I want one. All I’ve got at home is two dogs and four cats and six bunny rabbits and two parakeets and three canaries and a green parrot and a turtle and a bowl of goldfish and a cage of white mice and a silly old hamster! I want a squirrel!’ - ออกสั ตสั เป็นเดก็ ท่ีตะกละ กินตลอดเวลา เห็นไดจ้ ากประโยคที่แม่ของออกสั ตสั พดู วา่ Eating is his hobby, you know. That’s all he’s interested in. - ไมค์ เป็นเดก็ ที่กา้ วรา้ วมาก และหวั รุนแรง “Quiet!” he shouted, when someone tried to ask him a question. “Didn’t I tell you not to interrupt! This show’s an absolute whizbanger! It’s terrific! I watch it every day. I watch all of them every day, even the rotten ones, where there’s no shooting. I like the gangsters best. They’re terrific, those gangsters! • ตวั ละครมีเหตุจูงใจทเ่ี หมาะสมในการแสดงออกหรือไม่ : มี พฤติกรรมของเด็กไดร้ ับอิทธิพลจากพอ่ แม่ - ครอบครวั ของออกสั ตสั แม่ของเขาใหเ้ ขาไดก้ ินอยา่ งเตม็ ที่ เธอคดิ วา่ เขายงั ไดร้ ับสารอาหารไม่ เพยี งพอ ส่งผลใหเ้ ขาอว้ น And what I always say is, he wouldn’t go on eating like he does unless he needed nourishment, would he? It’s all vitamins, anyway.

- ครอบครัวของเวรูกา้ พอ่ และแม่ของเธอ ตามใจเธอและใหใ้ นส่ิงที่เธอตอ้ งการทกุ อยา่ ง ทาํ ใหเ้ ธอ กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ ‘But three days went by, and we had no luck. Oh, it was terrible! My little Veruca got more and more upset each day, and every time I went home she would scream at me, “Where’s my Golden Ticket! I want my Golden Ticket!” And she would lie for hours on the floor, kicking and yelling in the most disturbing way. - ครอบครวั ของไมค์ พอ่ และแมข่ องเขา ปล่อยให้เขาดูทวี ี แตไ่ ม่ไดเ้ ลือกรายการทีเ่ หมาะสม ไมคด์ แู ต่ รายการท่เี สนอความรุนแรงทาํ ให้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบ This show’s an absolute whizbanger! It’s terrific! I watch it every day. I watch all of them every day, even the rotten ones, where there’s no shooting. I like the gangsters best. They’re terrific, those gangsters! Especially when they start pumping each other full of lead, or flashing the old stilettos, or giving each other the one-two-three with their knuckledusters! 2.2 ลกั ษณะนิสยั ของตวั ละคร 2.2.1 มุมมองในดา้ นลกั ษณะนิสยั • ตวั ละครดา้ นเดียว (flat characters) : ตวั ละครถูกสร้างมาเพอื่ เป็ นตวั แทนของความคดิ เช่น - ชาร์ลี เป็ นตวั แทนของเดก็ ดี - ออกสั ตสั เป็นตวั แทนของเด็กตะกละทีช่ อบกินตลอดเวลา - ไวโอเล็ต เป็นตวั แทนของเด็กทีต่ อ้ งการเอาชนะ - เวรูกา้ เป็นตวั แทนของเด็กทเี่ อาแตใ่ จ - ไมค์ เป็นตวั แทนของเดก็ ที่ชอบความรุนแรง 2.2.2 มุมมองในดา้ นพฒั นาการ • ตวั ละครคงท่ี (static characters) : ตวั ละครทกุ ตวั เป็ นตวั ละครคงท่ี ไม่มีการเปล่ียนแปลงทาง ความคิด แสดงนิสยั ออกมาเพยี งดา้ นเดียว - ชาร์ลี เป็นตวั แทนของเด็กดีตลอดท้งั เร่ือง - ออกสั ตสั เป็นตวั แทนของเดก็ ตะกละทชี่ อบกินตลอดเวลา - ไวโอเลต็ เป็นตวั แทนของเดก็ ที่ตอ้ งการเอาชนะ - เวรูกา้ เป็นตวั แทนของเด็กท่ีเอาแตใ่ จ - ไมค์ เป็นตวั แทนของเดก็ ท่ีชอบความรุนแรง 2.3 วธิ ีการนาํ เสนอตวั ละคร : • วธิ ีผสมผสาน (combination method) จากการนาํ เสนอของผเู้ ขียน ใชท้ ้งั 3 วธิ ีในการนาํ เสนอตวั ละคร

1. จากการบรรยาย (presentation method) - บรรยายสภาพบา้ นของชาร์ลี The house wasn’t nearly large enough for so many people, and life was extremely uncomfortable for them all. There were only two rooms in the place altogether, and there was only one bed. The bed was given to the four old grandparents because they were so old and tired. In the summertime, this wasn’t too bad, but in the winter, freezing cold draughts blew across the floor all night long, and it was awful. - บรรยายทีท่ าํ งานของพอ่ ชาร์ลี Mr. Bucket worked in a toothpaste factory, where he sat all day long at a bench and screwed the little caps on to the tops of the tubes of toothpaste after the tubes had been filled. … Mr. Bucket tried to get another job. But he had no luck. In the end, the only way in which he managed to earn a few pennies was by shovelling snow in the streets. - บรรยายถึงบา้ นของเวรูกา้ พอ่ ของเวรูกา้ เป็นเจา้ ของโรงงานถวั่ จึงมีชีวติ ความเป็ นอยทู่ ่สี ุขสบาย I’m in the peanut business, you see, and I’ve got about a hundred women working for me over at my place, shelling peanuts for roasting and salting. - บรรยายถึงเหล่าอูมป้าลมู ป้า The tiny men – they were no larger than medium-sized dolls. … they were living on green caterpillars, and the caterpillars tasted revolting. … The one food that they longed for more than any other was the cacao bean. But they couldn’t get it. … You had only to mention the word “cacao” to an Oompa-Loompa and he would start dribbling at the mouth. … They are wonderful workers. They all speak English now. They love dancing and music. They are always making up songs. 2. จากเหตุการณ์ (dramatic method) - ฉากที่ออกสั ตสั กม้ ลงกินช็อกโกแลตในแม่น้าํ แสดงใหเ้ ห็นถึงลกั ษณะตวั ละครที่ตะกละ

He was now lying full length on the ground with his head far out over the river, lapping up the chocolate like a dog. - ฉากท่เี วรูกา้ เรียกร้องสิ่งต่างๆจากพอ่ ของเธอ แสดงใหเ้ ห็นถึงลกั ษณะตวั ละครทเี่ อาแตใ่ จ “Where’s my Golden Ticket! I want my Golden Ticket!” และ ‘I want a boat like this! I want you to buy me a big pink boiled-sweet boat exactly like Mr. Wonka’s! And I want lots of Oompa- Loompas to row me about, and I want a chocolate river and I want… I want…’ - ฉากทนี่ กั ขา่ วไปสมั ภาษณ์ไมคท์ ่บี า้ น หลงั จากท่ีไมคพ์ บตวั๋ ทองคาํ แสดงใหเ้ ห็นถึงลกั ษณะตวั ละครท่ีกา้ วรา้ ว “Can’t you fools see I’m watching television?” he said angrily. “I wish you wouldn’t interrupt!” - ฉากท่ีชาร์ลีแบ่งปันชอ็ กโกแลตใหแ้ ก่คนในครอบครวั แสดงใหเ้ ห็นถึงลกั ษณะของตวั ละครทม่ี ี ความกตญั �ู และมีน้าํ ใจ ‘Here, Mother, have a bit. We’ll share it. I want everybody to taste it.’ และ ‘Please,’ begged Charlie, turning round and offering it to Grandpa Joe. 3. จากมุมมองของตวั ละครอื่น (characters on other characters method) - ผอู้ ่านรูจ้ กั พอ่ ของเวรูกา้ ผา่ นมุมมองของป่ โู จ ‘He spoils her,’ Grandpa Joe said. ‘And no good can ever come from spoiling a child like that, Charlie, you mark my words.’ - ผอู้ ่านรูจ้ กั ชาร์ลีผา่ นมุมมองของยา่ โจเซฟี นและตาจอร์จ ‘He refuses to take any of ours. I hear his mother tried to slip her own piece of bread on to his plate at breakfast this morning, but he wouldn’t touch it. He made her take it back.’ ‘He’s a fine little fellow,’ said Grandpa George. ‘He deserves better than this.’ 3. ฉาก (Setting) 3.1 หนา้ ท่ีของฉาก (functions of setting) : 3.1.1 ใชส้ ร้างอารมณ์และบรรยากาศ (build mood and atmosphere) - ฉากท่สี ะทอ้ นใหผ้ อู้ ่านรู้สึกถึงความยากจนของครอบครัวชาร์ลี In the summertime, this wasn’t too bad, but in the winter, freezing cold draughts blew across the floor all night long, and it was awful. - ฉากทสี่ ะทอ้ นใหผ้ อู้ ่านลุน้ วา่ ชาร์ลีจะพบตวั๋ ทองคาํ หรือไม่

Charlie picked it up and tore off the wrapper… and suddenly… from underneath the wrapper… there came a brilliant flash of gold. - ฉากที่สะทอ้ นใหผ้ อู้ ่านเห็นความยงิ่ ใหญข่ องหอ้ งชอ็ กโกแลต ลกั ษณะของทุง่ หญา้ น้าํ ตก และแม่น้าํ ชอ็ กโกแลต There were green meadows on either side of the valley, and along the bottom of it there flowed a great brown river. there was a tremendous waterfall halfway along the river. ลกั ษณะทอ่ แกว้ ทใี่ ชล้ าํ เลียงชอ็ กโกแลต a whole mass of enormous glass pipes were dangling down into the river from somewhere high up in the ceiling! They really were enormous, those pipes. พชื พนั ธุต์ า่ งๆในหอ้ งช็อกโกแลต Graceful trees and bushes were growing along the riverbanks – weeping willows and alders and tall clumps of rhododendrons with their pink and red and mauve blossoms. In the meadows there were thousands of buttercups. - ฉากทส่ี รา้ งอารมณ์ตื่นเตน้ แก่ผอู้ ่าน ล่องเรือในลาํ ธารช็อกโกแลต The river of chocolate was flowing very fast inside the pipe, and the Oompa-Loompas were all rowing like mad, and the boat was rocketing along at a furious pace. เวรูกา้ ในหอ้ งถวั่ in that first split second when her hands started to go forward, there was a sudden flash of movement in the room, like a flash of brown lightning, and every single squirrel around the table took a flying leap towards her and landed on her body. ไมคส์ ่งตวั เองผา่ นกลอ้ งโทรทศั น์ โดยท่ไี ม่รูว้ า่ จะเกิดอะไรข้ึนหลงั จากน้นั The crazy boy rushed on, and when he reached the enormous camera, he jumped straight for the switch, scattering Oompa-Loompas right and left as he went.

he pulled down the switch, and as he did so, he leaped out into the full glare of the mighty lens. There was a blinding flash. Then there was silence. 3.1.2 ใชส้ รา้ งความน่าสงสยั (build suspense) - สรา้ งความสงสยั ใหผ้ อู้ ่านคดิ ตอ่ วา่ เรือจะไปหยดุ ทห่ี อ้ งไหน ‘How can they see where they’re going?’ shrieked Violet Beauregarde in the darkness. 3.1.5 ทาํ ให้เขา้ ใจลกั ษณะทางสงั คม - ฉากท่ผี แู้ ต่งบรรยายให้ผอู้ ่านไดเ้ ห็นวถิ ีชีวติ ของตวั ละคร ครอบครวั ของชาร์ลีมีฐานะยากจน พอ่ ตอ้ งรบั ภาระหนา้ ที่ดูแลครอบครวั ดว้ ยการทาํ งานหนกั Mr. Bucket worked in a toothpaste factory, where he sat all day long at a bench and screwed the little caps on to the tops of the tubes of toothpaste after the tubes had been filled. … however hard he worked, and however fast he screwed on the caps, was never able to make enough to buy one half of the things that so large a family needed. … Mr. Bucket tried to get another job. But he had no luck. In the end, the only way in which he managed to earn a few pennies was by shovelling snow in the streets. ครอบครวั ของเวรูกา้ มีฐานะร่าํ รวย เห็นไดจ้ ากพอ่ ของเธอเป็ นเจา้ ของโรงงาน และสามารถซ้ือ ทุกอยา่ งใหเ้ วรูกา้ ตามทเ่ี ธอตอ้ งการ I’m in the peanut business, you see, and I’ve got about a hundred women working for me over at my place, shelling peanuts for roasting and salting. … I just hated to see my little girl feeling unhappy like that, so I vowed I would keep up the search until I’d got her what she wanted. สายลบั เขา้ มาขโมยสูตรของคุณวองกา้ เพราะอยากไดไ้ ปเป็ นของตวั เอง แสดงถึงความไม่มี ศีลธรรม All the other chocolate makers, you see, had begun to grow jealous of the wonderful sweets that Mr. Wonka was making, and they started sending in spies to steal his secret recipes. The spies