…สร้างสรรค์กลอน โดยจินตนาการ…

สร้างสรรค์กลอน โดยจินตนาการ อัซลินดา มะนอ

คำนำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เรื่อง สร้างสรรค์กลอน โดยจินตนาการ เป็นส่วนหนึ่งของ รายวิชา การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ ๖๐๔-๒๐๕ ของนักศึกษาคณะศึกษา ศาสตร์และศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ จัดทำขึ้นเพื่อเรียบเรียงบทประพันธ์ประเภท โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และร่าย ซึ่งผู้ประพันธ์ได้รวบรวมบทประพันธ์ไว้ทั้งหมดจำนวน ๑๑ เรื่อง โดยมีการประพันธ์งานเดี่ยวและงานกลุ่ม ซึ่งงานที่ประพันธ์ร่วมกันนั้นผู้ประพันธ์ ได้ระบุชื่อผู้แต่งไว้ด้านล่างของบทประพันธ์ ผู้ประพันธ์ขอขอบคุณอาจารย์ประจำรายวิชา ผศ.พิชญา สุวรรณโณ เป็นอย่างยิ่ง ที่ให้ความรู้และเสนอแนะ ผู้ประพันธ์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เรื่อง สร้างสรรค์กลอน โดยจินตนาการ จะเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านอย่างยิ่ง หากมีข้อผิดพลาด ประการใด ขออภัยมานะที่นี้ อัซลินดา มะนอ ผู้จัดทำ

สารบัญ หน้า เรื่อง ๑ ๒ ท้องฟ้าหลากสี (กาพย์ยานี ๑๑) ๔ ทุเรียนไทยหอมหวาน (กลอนคละ) ๕ โควิค (กลอนดอกสร้อย) ๖ หยดน้ำเพื่อประชา (โคลงสี่สุภาพ) ๗ อาทรคำสอนครู (โคลงสามสุภาพ) ๘ เกี่ยวกับฉัน (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) ๙ ใบไม้ที่ปลิดปลิว (กลอนเปล่า) ๑๑ หยดน้ำเพื่อประชา (วรรณรูป) ๑๓ มดกับนกเขา (ร่ายสุภาพ) ๑๔ ฉันชอบ ฉันรัก (กาพย์ยานี๑๑) ๑๕ ฉันเกลียด ฉันกลัว (กาพย์ฉบัง ๑๖) ดวงจันทรา (กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)

๑ ท้องฟ้าหลากสี (กาพย์ยานี ๑๑) ท้องฟ้าหลากหลายสี พาใจนี้ให้แตกต่าง รู้สึกแสนอ้างว้าง และมีบ้างที่สุขใจ เปรียบนทีที่กว้างใหญ่ เมื่อมองนภานี้ มองคราใดก็รื่นรมย์ สดชื่นพาเย็นใจ

๒ ทุเรียนไทยหอมหวาน (กลอนคละ) หอมหวนชวนชิม ลองลิ้มหลากรส ไม้ผลแสนสด หวานหยดย้อยใจ แนะนำหนึ่งนี้ราชา ทุเรียนล้ำค่าสดใส เหลืองดั่งทองทออำไพ กรอบนอกนุ่มในน่ากิน ต่างชาติพากันให้ร่ำลือ เลื่องชื่อระบือต่างได้ยิน ติดอกติดใจทั่วทุกถิ่น ดุจสินมูลค่าประชาไทย

๓ ทุเรียนไทยหอมหวาน (กลอนคละ) ผู้คนหันกันมาบ่มเพาะ ที่ทางเหมาะก้าวหน้าพาก้าวไกล วิชาชีพมั่นคงมิเป็นภัย เพิ่มรายได้ให้กับทุกทุกคน อยากจะเชิญมาช่วยซื้อทุเรียนไทย อร่อยดีมีสุขใจให้เกิดผล กินของไทยซื้อของไทยไม่อดจน เพราะเราคือพลังพลไม้ผลไทย

๔ โควิค (กลอนดอกสร้อย) โคเอ๋ยโควิด ควรจะคิดให้ดีไม่ผลีผลาม ออกไปไหนติดมาไม่ดีงาม อาจถึงยามที่ต้องเดินทางไกล มิระวังทำชีพให้ประมาท เราย่อมพลาดมิมีวันสดใส แย่ที่สุดต้องตายมลายไป มิเหลือให้ชีวีสานฝันเอย

๕ หยดน้ำเพื่อประชา (โคลงสี่สุภาพ) ธารารินรดหล้า พอเพียง เป็นดั่งสุรเสียง พ่อไซร้ โครงการที่เคยเคียง คงอยู่ มากหนักหนาเหลือไว้ เพื่อให้ปวงประชา

๖ อาทรคำสอนครู (โคลงสามสุภาพ) ครูบาอาจารย์สอน แสนอาทรโอบเอื้อ ศาสตร์ต่างพากูลเกื้อ ส่งให้ศิษย์ดี กรุณาครบถ้วน มีความรู้ปัญญา เช่นนี้คือครู มาถ่ายทอดหมดล้วน

๗ เกี่ยวกับฉัน (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) นามนั้นก็ลินดา กิระว่าเสน่ห์นัย ไม่ค่อยจะมั่นใจ หฤทัยประดุจธาร ชอบธรรมชาตินั้น ปฏิพันธ์กะวงศ์วาน ครอบครัวจะรักพาน ปิยะพบสราญใจ

๘ ใบไม้ที่ปลิดปลิว มองดูใบไม้ปลิว (กลอนเปล่า) เป็นทิวทัศน์ที่งามควรมอง แต่หากลองรับความรู้สึก มันมีความเหงาสอดแทรก ใบไม้ที่ถูกลมพัดไปคนละทิศ เหมือนชีวิตที่ไร้จุดหมาย แม้จะมีใบไม้มากมายอยู่เคียงกัน ก็ต้องมีสักวันที่รำ่ลา เพราะเมื่อถึงคราลมพัด แม้แต่เมฆที่เห็นชัด ก็คงล่องลอยและหายไป

๙ หยดน้ำเพื่อประชา (วรรณรูป)

๑๐ หยดน้ำเพื่อประชา (วรรณรูป : โคลงสี่สุภาพ) ธารารินรดหล้า พอเพียง เป็นดั่งสุรเสียง พ่อไซร้ โครงการที่เคยเคียง คงอยู่ มากหนักหนาเหลือไว้ เพื่อให้ปวงประชา

๑๑ มดกับนกเขา (ร่ายสุภาพ : นิทานอีสป) ขณะที่มดตัวหนึ่งกำลังดื่มน้ำในลำธาร เกิดมีลมพัดแรงหอบเจ้ามดน้อยปลิวลอย ละลิ่วตกลงไปในน้ำ มดพยายามกระเลือกกระสนว่ายน้ำเข้าหาฝั่งจวนใกล้จะหมดแรง นกเขาตัวหนึ่งเกาะอยู่บนต้นไม้ริมลำธารเห็น ดังนั้นจึงจิกใบไม้ร่อนลงไปในน้ำให้มดเกาะกลับ เข้าฝั่งได้อย่างปลอดภัย ขณะนั้น นายพรานคนหนึ่งย่องเข้ามาเตรียมตาข่ายจะเหวี่ยงจับ นกเขา มดจึงตรงเข้ากัดสันเท้าของนายพรานเต็มแรงจนนายพรานร้องลั่น \"โอ๊ย!\" นกเขาจึง รู้ตัวและบินหนีไปได้ทัน นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนทำดีย่อมได้ผลดีตอบแทน

๑๒ มดกับนกเขา (ร่ายสุภาพ) เรื่องมดกับนกเขา จากลำเนาพงพี รินนทีมีมด ลมเลี้ยวลดพัดตก ร้องถึงนกรู้เห็น บินมาเป็นอาสา ช่วยนำพากลับฝั่ง นกนั้นชั่งดีล้น นายพรานค้นฆ่านก เจ้าวิหคเป็นภัย มดช่วยไปโดยการ กัดเท้าพรานร่ำร้อง เต็มแรงต้องรู้ถึง นกนั้นจึงรอดตาม สรุปความเรื่องได้ ดีต่อดีตอบไซร้ ร่วมหล้าเคียงกัน นั่นเอย ผู้ประพันธ์ อัซลินดา มะนอ นูรไอนี วาโซะ

๑๓ ฉันชอบ ฉันรัก (กาพย์ยานี ๑๑) ฉันชอบไปเที่ยวป่า ไปกับอาและผองเพื่อน เดินทางกันทุกเดือน ปลดปล่อยใจให้ผ่อนคลาย ประทับใจไม่รู้หาย ฉันรักต้นไม้ใหญ่ เอนกายลงพักผ่อนเพลิน ลมพัดเย็นสบาย ผู้ประพันธ์ อัซลินดา มะนอ นูรไอนี วาโซะ นิภาวรรณ คงกะพันธ์ นภัสสร นิลน้อย

๑๔ ฉันเกลียด ฉันกลัว (กาพย์ฉบัง ๑๖) ฉันเกลียดที่ต้องแข่งขัน ชิงเด่นทุกวัน ไม่เป็นตัวของตัวเอง ที่คอยข่มเหง ฉันกลัวพวกกลุ่มนักเลง รังแกคนอ่อนแอกัน ผู้ประพันธ์ อัซลินดา มะนอ นูรไอนี วาโซะ นิภาวรรณ คงกะพันธ์ นภัสสร นิลน้อย

๑๕ ดวงจันทรา (กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ) วันนี้จันทรา สีนวลงามตา พาฉันสุขใจ ฉันนอนดูดาว เห็นอยู่ไกลไกล แพรวพราวสดใส เรื่องในชีวี ชื่นใจเสียจริง ให้มองจันทรา หมื่นความห่วงใย วันหน้าหากมี โศกเศร้าเสียใจ ที่แสนสดใส ที่มีให้กัน ผู้ประพันธ์ อัซลินดา มะนอ นูรไอนี วาโซะ นิภาวรรณ คงกะพันธ์ นภัสสร นิลน้อย

ผู้ประพันธ์ นางสาวอัซลินดา มะนอ 62065 10036 สาขาวิชาภาษาไทย คณะศึ กษาศาสตร์และศิ ลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่