วิธีการสอนตามแนวทางการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร2

วธิ กี ารสอนตามแนวการสอนภาษาเพ่อื การสอ่ื สาร (THE COMMUNICATIVE APPROACH )

โครงสรา งการ ค ว า ม สาํ คั ญ แ ล ะ ที ม า ข อ ง ป ญ ห า นําเสนอ กิ จ ก ร ร ม ส อ น ภ า ษ า เ พื อ ก า ร สื อ ส า ร ผ ล ก า ร วิจัย วั ต ถุ ป ร ะ ส ง ค์ ข อ ง ง า น วิ จั ย ข อ บ เ ข ต ข ข อ ง ง า น วิจัย นิ ย า ม ศั พ ท์ เ ฉ พ า ะ วิ ธีดาํ เ นิ น ก า ร วิ จั ย ส รุ ป ผ ล ก า ร วิ จั ย อ ภิ ป ร า ย ผ ล แ ห ล่ ง อ้ า ง อิ ง ผู้ จั ด ทํา

ความสําคัญและทม่ี าของปญหา ปญหาของความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษของนักศกึ ษาระดับปริญญาตรคี ือการสอื สาร และหนึงในสาเหตุคือ ผู้เรียนขาดความรู้ด้านไวยากรณ์ ทําให้สือสารได้ไมถ่ ูกต้อง โลกปจจุบันคือโลกแหง่ ข้อมูลขา่ วสาร มนุษย์ใช้ภาษาเปนเครืองมือในการติดต่อสือสารและ แลกเปลียนข้อมูล อีกทังภาษายังชว่ ยให้ตระหนักถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรม ชว่ ยสรา้ ง ความรว่ มมือระหว่างกลุ่มคนต่างๆ หรือประเทศต่างๆ ทังนีภาษาทีใช้กันมากทีสุด คือ ภาษา อังกฤษ การสอนภาษาอังกฤษในปจจุบัน เน้นให้ผ้เู รยี นใช้ภาษาอังกฤษได้ในชีวิตจริง ดังนัน ทักษะ ฟง-พูดถือเปนหนึงในทักษะทีมีความสําคัญ เนืองจากเปนทักษะทีใช้ติดต่อสือสารกันได้สะดวก ทีสุด มีการโต้ตอบกันได้อยา่ งรวดเร็วระหว่างผู้ฟงและผู้พูด ซึงทักษะการฟงเปนทักษะด้านการ รับสาร (Receptive Skill) สว่ นทักษะการพูดเปนทักษะทางด้านการสง่ สาร (Productive Skill)

ในสภาพปจจุบัน ปญหาความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษของนักศกึ ษาระดับปรญิ ญาตรี คือ มีการพูดติดขัด ไมส่ ามารถพูดโต้ตอบได้อยา่ งเปนธรรมชาติ สาเหตุมาจากผูเ้ รียนขาดความ รู้ด้านไวยากรณ์ ไมส่ ามารถเลือกใช้คําศัพท์ทีเหมาะสมในการสือสารได้ เปนผลมาจากกลวิธใี น การเรียนและลักษณะนิสัยในการใช้ภาษาของผ้เู รยี น อีกทังยงั ขาดทักษะในการใช้ภาษาอังกฤษ เพือการสือสาร สาเหตุอีกประการหนึงคือกิจกรรมการเรียนการสอนทีใช้ไมไ่ ด้สนับสนนุ ความ สามารถในการฟง-พูดของผู้เรียนเท่าทีควร ไวยากรณ์เปนองค์ประกอบทีสําคัญอยา่ งหนึงสําหรบั การสือสาร กล่าวว่า ไวยากรณ์ไมไ่ ด้ เปนเพียงรูปแบบโครงสร้างทางภาษา ไวยากรณ์ยังชว่ ยสนับสนุนในการพูดและการเขียน ทําให้ ผู้รับสารสามารถตีความหมายของภาษาทีผู้สง่ สารพูดหรือเขียนได้ สอดคล้องกับ ทีกล่าวว่า การเรียนการสอนภาษาอังกฤษจําเปนจะต้องมีการเรียนการสอนโครงสร้างไวยากรณ์ เพราะ โครงสร้างไวยากรณ์เปนองค์ประกอบทีสําคัญต่อการเรียนการสอนภาษาทังสีทักษะ เมือผู้เรยี น มีความรู้ความเข้าใจในโครงสร้างไวยากรณ์ของภาษาจะทําให้การเรียนการสอนภาษาง่ายขึน และ Nunan (1991, p.13) ได้กล่าวว่า นักภาษาศาสตร์บางท่าน เชือว่า หากสอนภาษาโดย เน้นการสือสารก็ไมจ่ ําเปนต้องสอนกฎเกณฑ์ด้านไวยากรณ์ เพราะหากผ้เู รยี นมุง่ ความสนใจให้ กับกระบวนการในการใช้ภาษาเพือการสือสาร ความสามารถในการใช้ภาษาทีสองจะถกู พฒั นา ขึนโดยอัตโนมัติ แต่ไมก่ ีปทีผา่ นมา นักภาษาศาสตร์หลายท่านได้ให้ข้อโต้แยง้ กับความคิดดัง กล่าว Savignon (1991)

กจิ กรรมการสอนภาษาเพือการสือสาร 1 มหี ลักการเรยี นรูท้ ีสามารถแบง่ ได้ 3 ขอ้ ในด้านของการสอื สาร กิจกรรมทีเกียวขอ้ งกับการสอื สาร งานวิจัยทีสนับสนุนการใช้การสอนภาษาเพือการสือสารเพิมพูน จรงิ จะสง่ เสรมิ การเรยี นรูข้ องผเู้ รยี น ความสามารถในการฟง-พูดและความรู้ ด้านไวยากรณ์ ได้ศกึ ษา การใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารเพือพัฒนาความ 2 สามารถ ด้านการฟงของผู้เรียนระดับวิทยาลัย โดยเรมิ กระตุ้น ความรู้พืนฐานเข้ากับทักษะต่างๆรวมถึงการฟง-พูด โดยการใช้ ในสว่ นของงานทีมอบหมาย กล่าวได้ว่า กิจกรรมการใช้ กิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสาร ภาษาทีมกี ารฝกปฏิบตั ิหรอื ทํางานอยา่ งมคี วามหมายจะสง่ เสรมิ การเรยี นรู้ 3 ด้านองค์ประกอบของความหมาย เมอื ภาษามคี วามหมาย เกียวขอ้ งกับผเู้ รยี น ภาษาจะสง่ เสรมิ กระบวนการการเรยี นรู้

ผลการวจิ ัย 1. การสอนเชน่ นมี ปี ระสทิ ธภิ าพ ชว่ ยใหผ้ เู้ รยี นมพี ฒั นาการ 2. ไวยากรณส์ ามารถบูรณาการเขา้ กับแนวการ ทางดา้ นการฟง-พูดได้ สาํ หรบั Hiên (2011) ศึกษาการใช้ สอนภาษาเพอื การสอื สารและพฒั นาความสามารถ กิจกรรมการสอนภาษาเพอื การสอื สารต่อการสอน ไวยากรณข์ อง ในการฟง-พูด ของ ผเู้ รยี นได้ อีกทังยงั ชว่ ย ผเู้ รยี นระดบั วทิ ยาลัย โดยศึกษาพฒั นาการของผเู้ รยี นและการใช้ สนบั สนนุ กระต้นุ ผเู้ รยี นใหเ้ กิดการสอื สารอีกดว้ ย กิจกรรมการสอนภาษาเพอื การ สอื สาร ผวู้ จิ ยั ชใี หเ้ หน็ วา่ ไวยา กรณส์ าคัญต่อการเรยี นรู้ เราไมส่ ามารถเขา้ ใจภาษาไดอ้ ยา่ ง ถ่องแท้หากขาด ไวยากรณ์ และการสอนภาษาเพอื การสอื สาร สามารถเพมิ ความรดู้ า้ นไวยากรณไ์ ด้ การวจิ ยั เกียวกับการสง่ เสรมิ กิจกรรมการสอื สารในการสอนภาษาอังกฤษ ผวู้ จิ ยั ได้ ทดลองใชก้ ิจกรรมการสอนภาษา เพอื การสอื สารในการสอน ไวยากรณ์ ซงึ ไดบ้ ูรณาการการสอนไวยากรณก์ ับการฟง-พูด

วัตถุประสงคของงานวิจัย 1. เพือศึกษาความสามารถในการฟง-พูด ภาษาอังกฤษของผู้เรียนหลังการใช้กิจกรรม การสอนภาษา เพือการสือสาร 2. เพือเปรียบเทียบความรู้ด้านไวยากรณ์ ของผู้เรียนก่อนและหลังการใช้กิจกรรมการ สอนภาษาเพือ การสือสาร

ขอบเขตของงานวจิ ัย 1. กล่มุ เปาหมาย กล่มุ เปาหมาย ไดแ้ ก่ นกั ศึกษาระดบั ปรญิ ญาตรี มหาวทิ ยาลัยพะเยา ทีลงทะเบยี น เรยี นวชิ า ภาษาอังกฤษพฒั นา ปการศึกษา 2527 จ านวน 36 คน 2. ตัวแปรทีศึกษา 1) ตัวแปรต้น การสอนภาษาอังกฤษโดยใชก้ ิจกรรมการสอนภาษาเพอื การ สอื สาร 2) ตัวแปรตาม ความสามารถในการฟง-พูดภาษาอังกฤษ 3. ขอบเขตเนอื หา เนอื หาทีใชใ้ นงานวจิ ยั ปรบั มาจากในหนงั สอื Four Corners Level 3 สาํ หรบั วชิ า ภาษาอังกฤษพฒั นา ของมหาวทิ ยาลัยพะเยา เปนเนอื หาทีเนน้ ทักสที ักษะทางภาษา คือ ฟง พูด อ่าน และเขยี น จาํ นวน 3 เรอื ง ประกอบดว้ ย Music, My behavior, Personalities, และ Fashion Trends และเนอื หาอืนๆอีก 4 เรอื ง คือ Friend’s Suggestion, Occupations, และ Tourist Attractions in Phayao

นยิ ามศัพทเ ฉพาะ 1 . กิ จ ก ร ร ม ก า ร ส อ น ภ า ษ า เ พื อ ก า ร สื อ ส า ร หมายถึง การจัดการเรยี นรูแ้ นวการสอนภาษาเพือการ สือสาร อันประกอบด้วยกิจกรรม ชอ่ งว่างของข้อมูล กิจกรรมการแสดงบทบาทสมมติ และกิจกรรมสถานการณ์ จาํ ลอง อัน ปรากฏอยู่ในขันใชภ้ าษาเพือการสือสาร ตามขันตอนการสอนซงึ ประกอบด้วย 4 ขันตอน ได้แก่ 1.1 ขันบอกวัตถุประสงค์ ใหผ้ ู้เรยี นรูถ้ ึงสิงทีตนกําลังจะเรยี น 1.2 ขันนําเสนอเนือหา เกรนิ เข้าเรอื งโดยการใชร้ ูปภาพหรอื เล่าใหผ้ ู้เรยี นฟง และนําเสนอ เนือหาทางภาษา 1.3 ขันการฝก ผู้เรยี นจะฝกใชภ้ าษาทีเพิงเรยี นรูใ้ หม่โดยเน้นใหผ้ ู้เรยี นจดจาํ รูปแบบของ ภาษา เน้นความถูกต้องและความ เข้าใจเกียวกับความหมาย รวมถึงวิธกี ารใชร้ ูปแบบของ ภาษานันๆ ด้วย 1.4 ขันการนําไปใช้ อธบิ ายการทํากิจกรรม การใชภ้ าษาเพือการสือสารใหแ้ ก่ผู้เรยี น โดยผู้ เรยี นจะเปนผู้ทํากิจกรรมเอง ในขณะทีผู้สอนคอย ชว่ ยเหลือเมือผู้เรยี นต้องการ

นยิ ามศัพทเ ฉพาะ 2. ความสามารถในการฟง-พู ด หมายถึงความสามารถในการโต้ตอบสือสารด้วยภาษาทีเหมาะสมและ ถูกต้อง ทังค าศัพท์ ไวยากรณ์ รูปแบบทางภาษา รวมถึงกรยิ าท่าทาง โดยใชเ้ กณฑ์การประเมินทีประยุกต์จาก การ สอนทักษะทางภาษาและ วัฒนธรรม และ The Foreign Service Institute Scale 3. ความรู้ด้านไวยากรณ์ หมายถึงความรูด้ ้านการใชโ้ ครงสรา้ งภาษาอังกฤษทีถูกต้องในบรบิ ทที กําหนดใหโ้ ดยพิจารณาคะแนนจากการทําแบบทดสอบวัดความรูด้ ้าน ไวยากรณ์ 4. นักศึกษาระดับปริญญาตรี หมายถึง นักศึกษาระดับปรญิ ญาตรี มหาวิทยาลัยพะเยา ทีลงทะเบียน เรยี นวิชา ภาษาอังกฤษพัฒนา ปการศึกษา 2527 จาํ นวน 36 คน

วธิ ดี ําเนินการวจิ ยั 1. ขนั ตอนดําเนนิ การทดลอง การทดลองเพือเปรยี บเทียบความสามารถในการฟง-พูด และความรู้ ด้านไวยากรณ์โดยใชก้ ิจกรรมการสอนภาษาเพือการมีขันตอน ดังต่อไปนี 1.1 วัดความรูด้ ้านไวยากรณ์ก่อนการทดลองด้วยแบบทดสอบความรู้ ด้านไวยากรณ์แบบปรนัย 4 ตัวเลือก จาํ นวน 35 ข้อ 1.2 ดําเนินการทดลองตามแผนการสอน และทําการประเมินความ สามารถในการฟง-พูด ภาษาอังกฤษระหว่างการสอนแต่ละแผนการสอนใน ขันตอนการสอนขันทีสี (ขันการน าไปใช)้ ซงึ มีแผนการสอน ทังหมด 7 แผน แผนละ 3 ชวั โมง รวมทังสิน 21 ชวั โมง 1.3วัดความรูด้ ้านไวยากรหลังการทดลองโดยใชแ้ บบทดสอบชุดเดิม 2. การวเิ คราะห์ขอ้ มูล ผู้วิจัยได้ดําเนินการวิเคราะหข์ ้อมูลตามลําดับขันตอน ดังนี 2.1 หาค่าเฉลีย และส่วนเบียงเบนมาตรฐานของคะแนนความสามารถ ในการฟง-พูดภาษาอังกฤษ หลังการจบการเรยี นรูแ้ ต่ละแผนการสอน 2.2 หาค่าเฉลีย และส่วนเบียงเบนมาตรฐานจากการท าแบบวัดความ รูด้ ้านไวยากรณ์ก่อนและหลัง การทดลอง

สรุปผลการวจิ ัย ตอนที 1 ผลการศกึ ษาความสามารถในการฟง-พูดภาษาอังกฤษของผู้เรยี นโดยการใช้ กจิ กรรมการสอน ภาษาเพือการสือสาร ตาราง 1 ค่าเฉลีย และส่วนเบยี งเบนมาตรฐานของ ความสามารถในการฟง-พูดภาษาอังกฤษของผู้เรยี น โดยการใช้ กจิ กรรมการสอนภาษาเพือ การสือสาร (จาํ นวนนักศกึ ษา 36 คน) จากตาราง 1 แสดงใหเ้ หน็ วา่ คา่ เฉลียของคะแนน จากตาราง 2 คา่ เฉลีย ส่วนเบยี ง ความสามารถในการฟง-พูดภาษาอังกฤษของผู้เรยี น โดย เบนมาตรฐาน คา่ ร้อยละ และระดบั มีคา่ เฉลียรวมเทา่ กบั 42.38 ส่วนเบยี งเบนมาตรฐาน คณุ ภาพของความรู้ด้านไวยากรณข์ องผู้ เทา่ กบั 3.38 คา่ ร้อยละเทา่ กบั 70.63 และมีระดบั คณุ ภาพ เรยี นกอ่ น และหลังการสอนโดยการใช้ อยู่ในระดบั ดี ผ่านเกณฑท์ กี าํ หนดไว้ (ร้อยละ 60) และเมือ กจิ กรรมการสอนภาษาเพือการสือสาร พิจารณาแตล่ ะแผน ปรากฏวา่ ในแผนที 1 ถงึ 3 อยู่ใน (จาํ นวนนกั ศกึ ษา 36 คน) ระดบั ดพี อใช้ แผนที 4, 5 และ 7 อยู่ในระดบั ดี และแผนที 6 อยู่ในระดบั ดมี าก

สรปุ ผลการวจิ ัย(ตอ ) ตอนที 2 ผลการเปรยี บเทยี บความรู้ด้านไวยากรณข์ องผู้เรยี นก่อนและหลังการสอนโดยใช้ กจิ กรรมการ สอนภาษาเพือการสือสารการทดสอบ ค่าเฉลีย (คะแนนเตม็ 35) ส่วนเบยี งเบน มาตรฐาน ก่อนเรยี น 15.61 4.88 หลังเรยี น 20.11 6.04 จากตาราง 2 แสดงใหเ้ หน็ วา่ คะแนนความความรู้ด้าน ไวยากรณข์ องผู้เรยี นกอ่ นได้รบั การสอน โดยใช้ กจิ กรรม การสอนภาษาเพือการสือสารมีคา่ เฉลียเทา่ กบั 15.61 และ ส่วนเบยี งเบนมาตรฐาน 4.88 ส่วนคะแนน ความรู้ด้าน ไวยากรณห์ ลังการใช้กจิ กรรมการสอนภาษาเพือการ สือสารมีคา่ เฉลียเทา่ กบั 20.11 และส่วนเบยี งเบน เทา่ กบั 6.04 แสดงใหเ้ หน็ วา่ คา่ เฉลียคะแนนความรู้ด้านไวยากรณ์ ของผู้เรยี นเพิมขนึ สอดคล้องกบั สมมตฐิ านทตี งั ไว้

อภปิ รายผล 1. หลังการเรยี นโดยการใชก้ ิจกรรมการสอนภาษาเพอื การสอื สาร ผเู้ รยี นมคี วามสามารถในการ ฟง-พูดภาษาอังกฤษผา่ นเกณฑ์ทีกพหนดไว้ ประการแรก ประการทีสอง กิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารเปนกิจกรรมทีชว่ ยใหผ้ ู้เรยี นได้ใชภ้ าษาในบรบิ ททีคล้าย กิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารส่งเสรมิ ความรูด้ ้านภาษาใหก้ ับผู้เรยี นอันเปน ประโยชน์ กับชวี ติ จรงิ กิจกรรมหลักในงานวจิ ัยนีประกอบด้วย กิจกรรมชอ่ งวา่ งของข้อมูล กิจกรรมการแสดง ต่อความสามารถในการฟง-พูดภาษาอังกฤษ ทังนีในด้านองค์ประกอบของความหมายในภาษานัน บทบาทสมมติ และกิจกรรมสถานการณ์จาํ ลอง ทังสามกิจกรรมส่งเสรมิ ใหผ้ ู้เรยี นได้ใชภ้ าษาทีคล้าย เมือภาษามีความเกียวข้องกับผู้เรยี น ภาษาจะส่งเสรมิ กระบวนการการเรยี นรูข้ องผู้เรยี นได้ ในการ กับบรบิ ทชวี ติ จรงิ โดยการใหผ้ ู้เรยี นใชภ้ าษาเพือแลกเปลียนข้อมูลหรอื ใชภ้ าษาเพือหาข้อมูลทีตนเอง เรยี นการสอนของทุกแผน ผู้เรยี นได้เรยี นเนือหาของภาษารวมถึงหน้าทีทางภาษา อันเปน ประโยชน์ ขาดจากคู่สนทนา และเมือผู้เรยี นสวมบทบาทเปนบุคคลอืนหรอื สมมติวา่ ตนเองกําลังอยู่ใน ในการสือสาร โดยการทํากิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารแต่ละครงั ผู้เรยี นต้องรูจ้ ักเนือหา สถานการณ์นัน ทําใหผ้ ู้เรยี นมีโอกาสได้ใชภ้ าษาเพือการสือสารซงึ คล้ายกับชวี ติ จรงิ มากทีสุด ภาษา และหน้าทีทางภาษาก่อนทีจะทํากิจกรรม สอดคล้องกับ Finocchario and Brumfit (as cited in Viriyachitra, et al, 2012, p.29) ที วา่ การใชก้ ิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารเน้นใหผ้ ู้เรยี นได้ใชภ้ าษาจรงิ ในชวี ติ ประจาํ วนั ประการทีสาม ประการทีสุดท้าย กิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารชว่ ยใหผ้ ู้เรยี นมีความสามารถในการฟง-พูด ภาษา คือ การใชก้ ิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารชว่ ยใหผ้ ู้เรยี นแลกเปลียนข้อมูลที ไม่รูม้ าก่อน อังกฤษเพิมขึนโดยการได้ฝกการใชภ้ าษาจากงานทีได้รบั มอบหมาย สอดคล้องกับ Richards and โดยเปดโอกาสใหผ้ ู้เรยี นพูดได้อย่างอิสระ กิจกรรมทีมีการทํางานเปนกลุ่มทําใหม้ ีการสือสาร แลก Rodgers (2003, p.161) ทีกล่าววา่ ในส่วนของงานทีมอบหมาย จะกล่าวได้วา่ กิจกรรมการใชภ้ าษา เปลียนความคิดเหน็ กัน ผู้เรยี นรูส้ ึกวางใจ ยอมรบั ซงึ กันและกัน ทําใหผ้ ู้เรยี นไม่รูส้ ึกเกรง็ ไม่ต้องฝนที ทีมีการฝกปฏิบัติหรอื ทํางานอย่างมีความหมายจะส่งเสรมิ การเรยี นรู้ จะ แลกเปลียนข้อมูล กล้าทีจะถามทังผู้วจิ ัยและเพือนในสิงทีตนเองไม่เข้าใจ และกล้าแสดงออกมาก ขึน

อภิปรายผล(ตอ ) 2. หลังการเรยี นโดยการใชก้ ิจกรรมการสอนภาษาเพอื การสอื สาร ผเู้ รยี นความรูท้ างด้านไวยากรณ์ เพมิ ขนึ ทังนีอาจเนอื งมาจาก ประการแรก ประการทีสอง ในแต่ละแผนการสอนผู้เรยี นได้รบั ความรูด้ ้านไวยากรณ์และฝกฝนการใชไ้ วยากรณ์ผ่าน เมือผู้เรยี นทํากิจกรรมด้วยกัน ทําใหผ้ ู้เรยี นมีปฏิสัมพันธแ์ ละชว่ ยกันทําความเข้าใจ ไวยากรณ์ที กิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสาร อันปรากฏอยู่ในขันตอนการสอนภาษาเพือการสือสารทังสีขัน เพือนไม่เข้าใจ ซงึ การใชก้ ิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารมีแนวคิดใหผ้ ู้เรยี นสือสารแสดงความ ตอน คือ คิดเหน็ ของตนไดดังนัน การใหผ้ ู้เรยี นท างานเปนกลุ่มหรอื เปนคู่ จึงเปนการจัดกิจกรรมทีเหมาะสม . ขันบอกวตั ถุประสงค์ ขันนาํ หเสนอเนือหา ขันฝก และขันการน าไปใช้ ทังนี Blaxell (2012) ได้ กับเปาหมาย ของการเรยี นรู้ ในการวจิ ัยครงั นี พูดถึงไวยากรณ์กับ การสือสารวา่ สิงแรกทีผู้สอนต้องคํานึงถึงในการสอนไวยากรณ์คือเมือสอนแล้ว ต้องรูว้ า่ ผู้เรยี นสามารถนาํ ไวยากรณ์ มาใชไ้ ด้ไปใชใ้ นการ สือสารได้อย่างมีประสิทธภิ าพ

สรุปได้ว่าการใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารชว่ ย เพิมพูนความรู้ด้านไวยากรณ์ของผู้เรียนได้ โดยกิจกรรมทีอยูใ่ นขัน ตอนการสอนภาษาเพือการสือสารชว่ ยให้ผ้เู รียนได้เรียนรู้ ฝก และ ใช้ไวยากรณ์ อันก่อให้เกิดความรู้ด้านไวยากรณ์ได้ อีกทังยงั มีการ ให้ข้อมูลย้อนกลับเปนการชมเพือให้ผู้เรียนรูส้ ึกภมู ิใจกับการ แสดง ของตนเอง และมีการแก้ไขข้อผิดพลาดอยา่ งระมัดระวัง ซงึ ทําใหผ้ ู้ เรียนรู้ไวยากรณ์ทีตนใช้ผิดและตระหนักถึง การใช้ในครังต่อไป นอกจากนีเมือผู้เรียนทํากิจกรรมการสอนภาษาเพือการสือสารรว่ ม กัน ผู้เรียนจะมีการเจรจา หรือปฏิสัมพันธ์กัน เกิดความผูกพันและ รู้สึกดีต่อกัน จึงกล้าทีจะถามกันเมือตนไมเ่ ข้าใจ ผู้เรยี นชว่ ยอธิบาย ไวยากรณ์ให้กัน ซึงชว่ ยให้ความรู้ด้านไวยากรณ์ของผู้เรยี นเพิมขึน

แหลง อางองิ เกศดารา โปทา, ดวงจันทร์ เดียววิลัย ( มนี าคม-มถิ นุ ายน 2563 ) การพฒั นาหลักสตู รเสรมิ สร้างทักษะการ ปฏิบตั ิงานจิตรกรรมทิวทัศน์ สาํ หรบั นกั ศกึ ษาสาขา วิจิตรศลิ ป วารสารศกึ ษาศาสตรม์ หาวิทยาลัย, 39(3): 53-66 วันทีสบื ค้นขอ้ มลู 24 พฤศจิกายน 2563, เขา้ ถึงได้จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/humsujournal/article/view/241108/166583? fbclid=IwAR0USdM62EIFjnw2gT2F15ao0AGz4QY9TIIjMAeMr2HclwWsvYyT8UxT 7U ชนนั ษร อุ่นจันที วาโร เพง็ สวัสดิ และ พรเทพ เสถียรนพเก้า (ตุลาคม 62 - มกราคม 63) การพฒั นาหลักสตู รฝกอบรมยุวบรรณารกั ษ์ สาํ หรบั นกั เรยี นชนั มธั ยมศกึ ษา สงั กัดสาํ นกี งานเขตพนื ทีการศกึ ษามธั ยมศกึ ษา เขต 22 , วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด ,14(2) , 147- 152 วันทีค้น ขอ้ มลู 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2563 เขา้ ถึงได้จาก https://so03.tci- thaijo.org/inde x.php/reru/article/view/209317 เชนิ กฤต ศรสี ขุ -(พฤษภาคม-กันยายน 2563) -การพฒั นาหลักสตู รฝกอบรมเสรมิ สรา้ งภาวะผนู้ าํ ด้านศลิ ปวัฒนธรรมสําหรับนักศึกษา วิทยาลัยนาฏศลิ ป คณะ ศลิ ปศกึ ษา สถาบนั บณั ฑิตพฒั นศลิ ป -วารสารศลิ ปการจัดการ 4(3), 638-652 วันทีค้นขอ้ มลู 24พฤศจิกายน พ.ศ. 2563 เขา้ ถึงเขา้ ถึงได้ จาก https://tci-thaijo.org/index.php/jam ฉตั รชยั เตียนประเสรฐิ และ อินทิรา พรมพนั ธุ์ (เมษายน 60 - กันยายน 63) การพฒั นารายวิชาเครืองแต่งกายละครไทย สาํ หรับนักศึกษา นาฏศลิ ประดับปรญิ ญา บณั ฑิต, วารสารครุศาสตรจ์ ุฬาลงกรณม์ หาวิทยาลัย ,48(3) , 90-105 วันทีค้นขอ้ มลู 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2563 เขา้ ถึง ได้จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/244987

ผูจ ัดทาํ นาย ธรี ะวฒั น์ วงศ์เกตุ นาย อาทิตยพ์ งษ์ ลาภิณอนันต์ 63181020127 63181020103

THANKS YOU