ถึงจะบอกว่าคุณว่าไมเ่ ป็นไร ถึงจะยอมรับความเศร้านีไ้ ด้ แต่ผมก็ยังเจ็บปวด กับการจากไปของมันอยู่ดี เพราะแบบน้ีเขาอยากจะเลิกร้สู กึ อยา่ งนอ้ ยทส่ี ุดก็ไมแ่ สดงมันออกมา นั่นคงทำให้เขาหลงลืมตัวตนของตัวเองไป โดยเริ่มจากสิ่งง่าย ๆ อย่าง ชอบดอกไม้อะไร ทั้งที่เขาเป็นคนชอบดอกไม้มากแท้ ๆ แต่กลับไม่ได้รู้สึกพิเศษกับ ดอกไม้ชนิดไหนมานานแล้ว เหมือนความรู้สึกที่เกิดข้ึนโดยเขา มันจะหายไป และเหมือนกับวา่ ตวั ตนของเขาเองก็คอ่ ย ๆ ถูกกลนื หายพร้อม ๆ กนั “เมื่อดอกไม้ผลิบานถึงจุดหนึ่ง มันจะโรยรา วนซ้ำกันไปมานับรอ้ ยนับพนั หน แลจะสิ้นสุดลงเมื่อตัวต้นนั้นได้ลาลับไป” ทีอ่านข้อความเล็ก ๆ ที่สลักอยู่ตรงขอบ กระถางใบเดมิ ... นนั่ สนิ ะ เรม่ิ ตน้ เติบโต ผลิบาน แลว้ กล็ าจาก วนซ้ำกันไปมา โดยท่เี รารตู้ วั และไม่รู้ตัว จนกระทัง่ เราตายจากไป ชวี ติ มันก็คงเป็นอย่างนแ้ี หละ ทุกความสัมพนั ธม์ ันกเ็ ปน็ แบบน้ี ... ทีถอนหายใจเฮอื กใหญ่ 94
ถา้ งั้นความรู้สึกก็คงทำหน้าที่ของมันได้ดีแล้วล่ะ แต่เป็นเพราะเขาเอง ทั้งที่รู้ดี และยอมรบั ความเจ็บปวดนน้ั ได้แล้ว แต่กลับไมย่ อมกา้ วตอ่ เพราะอย่างน้ี เสยี งของคนคนนัน้ ถึงยังติดอยู่ในหัวเขาสินะ... ถงึ เวลาแลว้ ล่ะมั้ง... ท่ีจะใหค้ วามรสู้ กึ กลบั มาทำงาน อาการสับสนที่เกิดขึ้นและซ่อนอยู่อย่างเงียบ ๆ ภายในใจของธีร์มาตลอด... สงบลงแล้ว... ชายเจ้าของร้านลุกขึ้น เขาเดินไปยังตู้เดิมที่เคยหยิบกรรไกรออกมา ลิ้นชัก ริมขวาสุดถูกเปิดออกอย่างเบามือ ซองใส่เมล็ดดอกไม้จำนวนมากถูกเรียงไว้อย่างเป็น ระเบียบ เขาหลับตาลงและสุ่มหยิบข้ึนมาห่อหนึ่ง ธีร์ฝังเมล็ดเหล่านั้นลงในดิน ของกระถางใบเดิม รดน้ำจนชุ่มพอ และเอาใจใส่มันอย่างเหมาะสม เขาไม่สนใจจะดชู ื่อดอกไม้ทเ่ี ขาสุ่มหยบิ มาปลูกดว้ ยซำ้ ไมใ่ ชเ่ พราะสุ่มมาปลูก ให้มันจบ ๆ ไป แต่เพราะถึงเขาจะนึกให้ตายยังไง ก็คงยังนึกไม่ออกว่าตัวเองชอบ ดอกไม้อะไรในตอนนี้ สิ่งที่เขาทำได้คงมีเพียงการให้เวลากับความรู้สึกอีกหน่อย ปล่อยให้มันได้ทำ หนา้ ท่ีของตวั เองอกี ครงั้ เช่นเดียวกันกับดอกไมใ้ นกระถาง ที่คราวนเ้ี ขาไมไ่ ด้รอคอยการ ออกดอกของมนั เหมือนอย่างเคยอกี แล้ว แต่ทุกการเติบโตของมนั ไมว่ า่ จะเตบิ โตข้ึนมา เปน็ แบบไหน จะออกดอกหรอื ไม่ หรือจะเป็นดอกอะไร ธีร์ก็มีความสุขกับใบใหม.่ .. ทุกใบที่งอกออกมา... 95
ด อ ก ไ ม้ ค ว า ม ฝั น ค ว า ม รั ก ค ว า ม เ จ็ บ ป ว ด ค ว า ม สุ ข ส ม ก า ร พ บ เจอและการจากลา ณ สถานที่เดียวกัน ดอกหนึ่งเบ่งบาน ดอกหนึ่งร่วงโรย ดอกหนึ่งพึ่งได้อาบแสง อีกดอกเจนแสงจนล้า ชีวิตก็เช่นกัน อาจได้พบฤดูที่ได้เบ่งบาน แม้บางครั้งก็ไม่อาจฝ่าฟันไปถึงฤดูกาลที่สดใส ร้ อ ย เ รี ย ง เ รื่ อ ง ร า ว ข อ ง ด อ ก ไ ม้ กั บ ใ ค ร ห ล า ย ค น หมวด นวนิยาย ราคา 999 บาท
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106