© ΠΥΞΙΔΑ e-magazine 2021 Το συγκεκριμ νο περιοδικ συντ σσεται και εκδ δεται 12 μ νες το χρ νο απ την εκδοτικ ομ δα του 1ου Πληρ ματος Ναυτοδηγ ν του Σ ματος Ελληνικο Οδηγισμο Τοπικό Τμήμα Ραφήνας (ΣΕΟ) και δημοσιοποιε ται σε ηλεκτρονικ μορφ με την ευγενική υποστ ριξη των χορηγ ν επικοινων ας. Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού Τοπικό Τμήμα Ραφήνας 1ο Πλήρωμα Ναυτοδηγών Αθηνών και Τριγλίας (Παλαιό Τεχνικό Λύκειο Ραφήνας) 19009, Ραφήνα, Αττική ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: [email protected] ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΕΟ ΤΤ ΡΑΦΗΝΑΣ ttra [email protected] 1
if ́ίώήήήίύύώώώάήόόήίάόε
ΜΗΝΥΜ ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ Α γαπητέ αναγνώστη, καλώς ήρθες στο Πυξ δα e-magazine. Το συγκεκριμένο περιοδικό απευθ νεται σε λους σους αγαπο ν την προσωπικ αν πτυξη, την κοινωνικ προσφορ και τη ζω στη φ ση. Κ θε θεματικ του εν τητα ε ναι εμπλουτισμ νη με συμβουλ ς, ρευνες, ιδ ες, γεγον τα και προτ σεις που καλ πτουν να ευρ φ σμα ενδιαφερ ντων. Ε ναι η μηνια α σου παρ α, η οπο α θα σου κρατ συντροφι και θα σου προσφ ρει μπνευση μ σα απ τα ρθρα και τις συνεντε ξεις της. Κ θε τε χος φιλοξενεί περιεχόμενο που ε ναι μεσα προσαρμοσμ νο στη σημεριν εποχ και πραγματικ τητα. Ακ μα, παρ χονται πληροφορ ες σχετικ με τις δρ σεις του Τοπικο Τμ ματος Ραφ νας του Σ ματος Ελληνικο Οδηγισμο , καθ ς και λλων εθελοντικ ν οργαν σεων. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για την επιλογή σου και σου ευχόμαστε καλή ανάγνωση. Τα μέλη της εκδοτικής ομάδας, Φρόσω Σαΐνη Ζοζεφίνα Μαρινάκου Δανάη Φιλιππάκη Μάνος Φιλιππάκης Κωνσταντίνος Μουστικιάδης Ιάσονας Βελούδης 3 ́ώώάώύύώήήύάάίέόόήήέάίύάύάόέέέάάίέίίόάύέύάόέέέέίόήάύήάήάήύόόύι Α
ΠΕΡΙ- ΕΧΟΜΕΝΑ 4
Ι Η ΙΠΠΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Τα σωματικά και ψυχικά οφέλη του αθλήματος για τον ιππέα. ΙΙ MARS 2020 PERSEVERANCE Το χρονικό της αποστολής της NASA στον κόκκινο πλανήτη. ΙΙΙ ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ: ΦΥΣΗ 4 μοναδικά αξιοθέατα με καλλιτέχνη την ίδια τη φύση. ΙV ΕΝΑ ΦΥΤΟ…ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ… Η τακτική του φυτού Νηπενθές προκειμένου να αιχμαλωτίζει τη λεία του. V ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΛΑΜΠΟΥΡΗ Η ορειβάτισσα Χριστίνα Φλαμπούρη, η πρώτη Ελληνίδα που «πάτησε» στην ψηλότερη κορυφή κάθε Ηπείρου μιλάει για τις εμπειρίες και τα βιώματά της. VI ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Αυτή είναι η ταινία που πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσετε! VII OLAVE BADEN POWELL Μια ματιά στη ζωή της Αρχιοδηγού και πρωτοπόρου του Οδηγικού κινήματος. 5
Ι ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Η ΙΠΠΑΣΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΠΠΕΑ. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΦΡΟΣΩ ΣΑΪΝΗ
Η ιππασία είναι ένα παρεξηγημένο άθλημα στην Ελλάδα. Είναι ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα. Πολλοί άνθρωποι σε πρώτη αντίδραση στο άκουσμα της ιππασίας ενθουσιάζονται, μιας και τα άλογα είναι υπέροχα ζώα, αλλά έπειτα νιώθουν ένα φόβο διότι ταυτόχρονα είναι και μεγαλόσωμα. Εύκολα μπορούν να συμβούν ατυχήματα. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η ιππασία δεν είναι ένα τόσο αρεστή σε όλο το κοινό. «Ωραίο να το βλέπω, αλλά δεν είναι για εμένα». Μια αρκετά συνηθισμένη απάντηση από ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το άθλημα. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή… Όπως κάθε άθλημα, έχει και αυτό τις δυσκολίες του. Ο ιππέας πρέπει να έχει κάνει μια καλή ψυχολογική προετοιμασία προτού ανέβει στο άλογο, διότι, το πρώτο μάθημα γίνεται πάνω του όπως και η θεωρία, ώστε να συνηθίσει ο αναβάτης το βάδισμα του αλόγου και ταυτόχρονα όσο δίνει οδηγίες ο προπονητής, το στρες που μπορεί να προκαλεί το γεγονός ότι βρίσκεται πάνω σε ένα ψηλό και ογκώδες ζώο αποσυμπιέζεται. Όσον αφορά στη θεωρία, σημαντικό είναι ο αναβάτης να χτίσει μια σχέση 8
εμπιστοσύνης με το άλογο ώστε να νιώθει και αυτό άνετα, αλλά και να έχουν μια σωστή συνεργασία, γιατί η ιππασία δεν είναι ένα ατομικό άθλημα αλλά το άλογο και ο ιππέας θεωρούνται ομάδα. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε πως το άλογο είναι ένα πολύ φιλικό ζώο προς τον άνθρωπο. Σκοπός του δεν είναι να μας βλάψει. Ο καλύτερος τρόπος γνωριμίας με αυτό είναι οι λιχουδιές, τα καρότα, τα κυβάκια ζάχαρης, οι σταφίδες κ.α. Επιπλέον, το ήξερες ότι η ιππασία χωρίς σέλα βοηθάει στην ισορροπία του σώματος; Η ιππασία γυμνάζει ιδιαίτερα τον τετρακέφαλο μυ, τον μηριαίο δικέφαλο, τους προσαγωγούς και τις γάμπες. Επίσης, είναι μια πολύ καλή γυμναστική για τους κοιλιακούς και τους ραχιαίους μύες οι οποίοι καθ’ όλη τη διάρκεια της προπόνησης βρίσκονται σε ισομετρική σύσπαση. Ο ασκούμενος αποκτά μια καλή στάση σώματος που θα τον βοηθήσει και στην καθημερινότητά του. Συνοψίζοντας, η ιππασία είναι ένα άθλημα που μπορεί να προσφέρει πολλά στον άνθρωπο, αφού απαιτεί πειθαρχία και καλή ψυχολογία ώστε η βόλτα με το άλογο να είναι διασκεδαστική τόσο για τον ιππέα όσο και γι’ αυτό. Ας μην απορρίπτουμε κάτι για το οποίο δεν λαμβάνουμε γνώση. Η ιππασία είναι μια πολλά υποσχόμενη δραστηριότητα και καθώς περνούν τα χρόνια δυστυχώς δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο θα έπρεπε. Παρόλ’ αυτά έχει όντως πολλά πλεονεκτήματα, καθώς τα άλογα είναι απίστευτα, υπάκουα και έξυπνα ζώα. “SOME HORSES WILL TEST YOU, SOME WILL TEACH YOU AND SOME WILL BRING OUT THE BEST IN YOU.” 9
ΙI ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ MARS 2020 PERSEVERANCE ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΝΑSA ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΙΑΣΩΝ ΒΕΛΟΥΔΗΣ
Π έμπτη 30 Ιουλίου 2020, Φλόριντα Η.Π.Α. - Κέντρο Διαστημικών Εκτοξεύσεων της NASA (National Aeronautics and Space Administration) Cape Canaveral. Νωρίς το πρωί ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την εκτόξευση του πυραύλου Atlas V, κατασκευασμένου μέσω της κοινοπραξίας Boeing - Lockheed (United Launch Alliance) που έχει προγραμματιστεί να μεταφέρει το μη επανδρωμένο ρομπότ εδάφους ή αλλιώς Ρόβερ με την ονομασία “Mars 2020 Perseverance”. Η ώρα (ζώνη ώρας Ανατολικής Ακτής) δείχνει 7:50 π.μ. (ώρα Ελλάδος 14:50) και ένα νέο διαστημικό ταξίδι διάρκειας επτά μηνών έχει μόλις ξεκινήσει. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της αποστολής, το συγκεκριμένο εγχείρημα θα αποτελέσει το πιο προηγμένο τεχχνολογικά στο είδος του που έχει λάβει μέρος μέχρι στιγμής στα χρονικά. Το συνολικό κόστος της αποστολής ανέρχεται στα 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Το “Perseverance” (στην ελληνική γλώσσα «Επιμονή») διαθέτει ιδιαίτερη δομή και εξελιγμένες τεχνολογικά λειτουργίες. Πρόκειται για ένα Ρόβερ σε μέγεθος αυτοκινήτου με έξι τροχούς του οποίου οι κινήσεις ελέγχονται αποκλειστικά μέσω του θαλάμου ελέγχου στη Γη. Αναλυτικότερα, στο εσωτερικό του μη επανδρωμένου οχήματος βρίσκεται μια συσκευή, η οποία έχει τη δυνατότητα να μετατρέπει το διοξείδιο που αιωρείται στην ατμόσφαιρα του «κόκκινου» πλανήτη σε οξυγόνο, ένα μετεωρολογικό σταθμό μικρών διαστάσεων, ποικίλης δραστηριότητας επιστημονικά μέσα, δεκαεννέα κάμερες υψηλής ευκρίνειας και δυο μικρόφωνα. Ιδιαίτερης σημασίας στοιχείο για την πορεία και τα μελλοντικά επιτεύγματα της αποστολής, αποτελεί η ύπαρξη του “Ingenuity”, του πρώτου και μοναδικού drone στον Άρη που αποθηκεύεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Ρόβερ. Το συγκεκριμένο ζυγίζει 1,8 κιλά στη Γη και θα πραγματοποιήσει απόπειρα -μη επανδρωμένης- πτήσης. Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021, κρατήρας Γιεζέρο, πλανήτης Άρης - Έχοντας διανύσει 471 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά από τη Γη, το “Mars 2020 Perseverance” 12
προσεδαφίζεται λίγα λεπτά πριν από τις 23:00 (ώρα Ελλάδος) στον κρατήρα Γιεζέρο, περιοχή με μεγάλο βαθμό δυσκολίας στην προσέγγισή της, λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους της. Η περιοχή αποτελεί σημείο υψίστης σημασίας για τους επιστήμονες, καθώς έχει υπάρξει στην αρχαιότητα λίμνη και δέλτα ποταμού. Συνεπώς, οι πιθανότητες ύπαρξης μορφής ζωής εκείνη την εποχή είναι εξαιρετικά αυξημένες. Για τα επόμενα δυο χρόνια, το ρομπότ εδάφους θα παραμείνει στο ευρύ σημείο και θα στραφεί στην εντατική αναζήτηση οποιουδήποτε στοιχείου που μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη ζωής, όπως για παράδειγμα του νερού. Εκτός από αυτό, ένας επιπλέον στόχος της ομάδας που το χειρίζεται είναι να συλλέξει πολλαπλά είδη πετρωμάτων που θα φανούν χρήσιμα σε επιστημονικές μελέτες. Τέλος, θα γίνει δοκιμή διαστημικών τεχνολογιών που πιστεύεται ότι θα ανοίξουν το δρόμο για μια ανθρώπινη επίσκεψη στον πλανήτη. 13
Από την πρώτη στιγμή της προσεδάφισής του και καθημερινά, το “Perseverance” τροφοδοτεί συνεχώς το αρχείο της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας με νέες εικόνες, βίντεο και ηχητικά ντοκουμέντα που έχουν καταγράφει από την περιοχή ερευνών. Μεταξύ άλλων έχουμε αποκτήσει και εικόνα του πρώτου -επιστημονικού ενδιαφέροντος- πετρώματος που ονομάζεται “Máaz”. Μέχρι αυτή τη στιγμή, η ιστορικής σημασίας αποστολή έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής και επιστημονικής γνώμης, όπως άλλωστε ήταν φυσικό. Οι έρευνες για την εξεύρεση στοιχείων που να υποδηλώνουν ίχνη εξωγήινης ζωής, αλλά και η δοκιμή νέων διαστημικών τεχνολογιών συνεχίζονται εκτεταμένα. Τα πετρώματα που θα συλλεχθούν υποστηρίζεται πως θα μεταφερθούν στη Γη μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια με κοινές αποστολές της NASA και της ESA (European Space Agency). Πηγές Πληροφοριών - DW Deutsche Welle, Η Καθημερινή 14
IIΙ ΖΩΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ: ΦΥΣΗ 4 ΑΞΙΟΘΕΤΑ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΣΤΙΚΙΑΔΗΣ 17
Α ν σας ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έχει λείψει όλον αυτόν τον καιρό του εγκλεισμού οι πρώτες σας απαντήσεις πιθανώς να είναι ένας καφές με την παρέα ή μία ανέμελη, επιτέλους, βόλτα με φίλους που έχετε πολύ καιρό να βρεθείτε από κοντά λόγω αυτής της συγκυρίας. Μα στο βάθος του μυαλού μας, πιστεύω αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη είναι ένα ωραίο ταξίδι που θα μας γεμίσει μπαταρίες. Μα και όταν έρθει εκείνη η στιγμή ξέρουμε ότι τα πράγματα στην αρχή δεν θα είναι όπως ακριβώς θα περιμέναμε πριν την πανδημία. Πολλοί είναι εκείνοι που αναζητούν κάποιους πιο εναλλακτικούς προορισμούς με κυρίαρχο το φυσικό στοιχείο που συνδέεται με ένα είδος «απομόνωσης». Και η φύση έχει φροντίσει να δημιουργήσει τα δικά της αξιοθέατα για αυτόν ακριβώς τον λόγο , που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτά των ανθρώπων. Πάμε να δούμε μερικά από αυτά. Γκραντ Κάνυον, ΗΠΑ Σε απόσταση αναπνοής από το Λας Βέγκας ο ποταμός Κολοράντο έχει δημιουργήσει ένα πραγματικό υπερθέαμα. Το φαράγγι του Γκραντ Κάνυον έχει έκταση πάνω από 445χλμ (το μεγαλύτερο στον κόσμο) και πλάτος έως και 24 χλμ. Η διάβρωση που προκαλεί το νερό πάνω στους λόφους της Αριζόνας έχουν δημιουργήσει ένα μαγευτικό τοπίο με απότομες πλαγιές και σμιλευμένα πετρώματα που μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει στον επισκέπτη. Στο εθνικό πάρκο του Γκραντ Κάνυον που αποτελεί μόνο ένα μέρος του φαραγγιού λαμβάνουν χώρα πολλές οργανωμένες εκδρομές που μπορείς να αναζητήσεις. Το Γκάιζερ, Ισλανδία Η Ισλανδία αποτελούσε κατ’ εξοχήν προορισμό φημισμένο για τα φυσικά του τοπία. Ένα από τα πιο γνωστά φυσικά της αξιοθέατα είναι το Γκάιζερ, ένας θερμοπίδακας στο νότιο κομμάτι της. Με τον αέρα στην περιοχή παγωμένο 18
αλλά το υπέδαφος ζεστό το νερό ξεπετάγεται κάθε περίπου 15 λεπτά φτάνοντας σε ύψος έως και τα 60 μέτρα προσφέροντας στους τουρίστες που περιμένουν καρτερικά εκείνη την ώρα ένα μοναδικό υπερθέαμα. Το μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα, Αυστραλία Ο καταδυτικός τουρισμός είναι από τα είδη τουρισμού που ανθούν τα τελευταία χρόνια μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα. Το μεγάλο Κοραλλιογενές φράγμα στην Αυστραλία όσο και αν φαίνεται περίεργο αποτελεί στη ουσία το μεγαλύτερο εθνικό θαλάσσιο πάρκο στον κόσμο καθώς απλώνεται σε μήκος 2.000 χλμ (σκεφτείτε είναι ορατό από το διάστημα!) ενώ ταυτόχρονα φιλοξενεί το 25% των θαλασσίων ειδών του πλανήτη. Τα πάνω από 500 είδη κοραλλιών αλλά και τα χιλιάδες είδη φυτών και ψαριών δημιουργούν ένα πολύχρωμο, πανέμορφο, υποθαλάσσιο τοπίο που μαγεύει όποιον το επισκέπτεται καταδυτικώς, πάντα με σεβασμό προς το φυσικό περιβάλλον. 19
Το βόρειο Σέλας, Νορβηγία , Αλάσκα Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε κάτι άλλο για το τέλος. Το βόρειο Σέλας αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο να το πετύχεις (είναι ορατό κυρίως τους μήνες από Σεπτέμβριο μέχρι Απρίλιο και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις καιρικές συνθήκες) είναι ίσως ότι πιο μαγευτικό υπερθέαμα μπορεί να προσφέρει η φύση. Τα φορτισμένα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα δημιουργούν δέσμες φωτός που πλημμυρίζουν το νυχτερινό ουρανό και φτιάχνουν ένα υπερφυσικό θα έλεγε κανείς σκηνικό που σε συγκλωνίζει. Τι περιμένεις λοιπόν! Ξεκίνα να ετοιμάζεις τις βαλίτσες για ένα μοναδικό ταξίδι που τόσο έχεις ανάγκη όποτε και αν έρθει αυτό! Η φύση θα είναι πάντα εδώ να σου προσφέρει μια ποικιλία προορισμών που ουτε φαντάζεσαι… Πηγές πληροφοριών - «Θαύματα του Κόσμου», Joconda, Wikipedia. 20
IV ΖΩΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΕΝΑ ΦΥΤΟ… ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ… Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΦΥΤΟΥ ΝΗΠΕΝΘΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΙ ΤΗ ΛΕΙΑ ΤΟΥ. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ
Α πό τις πιο ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές οικογένειες τροπικών σαρκοφάγων φυτών που υπάρχουν στον πλανήτη μας είναι εκείνη των νηπενθών. Το Νηπενθές είναι γνωστό ως τροπικό φυτό σε σχήμα κανάτας επονομαζόμενο και ως κύπεlλο της μαϊμούς. Γιατί άραγε ; Πολύ συχνά οι μαϊμούδες χρησιμοποιούν το φυτό ως κύπελλο για να πίνουν νερό. Ανήκει στο γένος Nepenthaceae. Υπάρχουν περισσότερα από 170 είδη νηπενθών φυσικά ανεπτυγμένα ή ως υβρίδια από καλλιεργητές. Αρχικά το συναντάμε στην Κίνα, Μαλαισία και Φιλιππίνες αλλά γενικότερα καλύπτουν μεγάλη έκταση τροπικών δασών της νοτιοανατολικής Ασίας. Ευδοκιμώντας στο περιβάλλον με ποίκιλες μορφές , διαφοροποιημένα εξωτερικά χαρακτηριστικά και ξεχωριστή αισθητική όψη, τα νηπενθή κυριαρχούν στο φυσικό τους περιβάλλον κυρίως λόγω της ιδιότητας τους να επιβιώνουν μέσω των εντόμων και των άλλων ζώων π.χ. ποντίκια, μικρά πουλιά που καταναλώνουν. Το Νηπενθές, που ουσιαστικά δεν είναι λουλούδι, αιχμαλωτίζει την λεία του μέσα στην κανάτα-παγίδα που σχηματίζει η μορφή του. Κάθε κανάτα ξεκινά τη ζωή της σαν ένα κανονικό φύλλο και σε αντίθεση με τα υπόλοιπα φύλλα, η άκρη του μίσχου συνεχίζει να μεγαλώνει. Όταν ο μίσχος αγγίξει το έδαφος τότε το φύλλο γυρνάει προς τα πάνω, φουσκώνει, ενώ μερικές μέρες αργότερα ανοίγει το “καπάκι” και το χείλος διπλώνει προς τα έξω, τελειοποιώντας την κυπελλοειδή μορφή του. Η κανάτα είναι μακρόστενη σε σχήμα, μεσαία σε διάσταση, ελαστική και διαφοροποιείται χρωματικά ανάλογα με την ποικιλία. Συνήθως εντοπίζεται με πράσινο χρώμα . Το κύπελλο γεμίζει με νερό της βροχής και η «θανάσιμη» παγίδα είναι έτοιμη για να υπηρετήσει τις βλέψεις του φυτού. Τα χείλη των κανατών πάντα έχουν μια ιδιαίτερη μορφολογία, με κλίση προς τα μέσα και έντονα δελεαστικά χρώματα, ώστε να προσελκύσουν όσο το δυνατό περισσότερα θύματα και κέρινη υφή που διευκολύνει 24
την ολίσθησή τους στην παγίδα. Το εσωτερικό της καλύπτεται από μια ειδική κολλώδη ουσία για να παγιδεύει την τροφή. Πώς δουλεύει τώρα η παγίδα; Tο φυτό εκκρίνει νέκταρ στο κάτω μέρος από το καπάκι και στο περιστόμιο της κανάτας με αποτέλεσμα όταν ένα έντομο κάθεται σε αυτά τα σημεία για να φάει, πέφτει μέσα στο κύπελλο και πνίγεται. Και όταν η λεία καταλήξει στο εσωτερικό, τί γίνεται ; Μπορεί ένα φυτό να χωνέψει έναν ζωντανό οργανισμό; Στον πάτο της κανάτας ζουν νύμφες οι οποίες τρώνε το πνιγμένο θήραμα, το χωνεύουν και περιττώματά τους απορροφούνται από το φυτό. Τα περιττώματα αυτά είναι πλούσια σε άζωτο ,το οποίο καθίσταται αναγκαίο για την επιβίωση των σαρκοφάγων φυτών. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης το Νηπενθές διαμορφώνει στο εσωτερικό του τέτοιες συνθήκες, που δημιουργούν ένα σωστό περιβάλλον διαβίωσης των νυμφών. Εκτός από νύμφες, στο περιβάλλον αυτό είναι δυνατό να ζήσουν και άλλοι οργανισμοί. 25
Το πιο μεγάλο νηπενθές είναι το Nepenthes attenboroughii που φθάνει σε ύψος τα 1,5 μέτρα. Σήμερα θεωρείται ως ένα από τα 100 πιο απειλούμενα σε εξαφάνιση είδη του πλανήτη Η ύπαρξη αυτού του φυτού στο περιβάλλον είναι εξίσου σημαντική με οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας της χλωρίδας. Το οικοσύστημα παραλληλίζεται με μία τεράστια, εντυπωσιακή και μαγευτική όμως εύθραυστη και επιρρεπής σε κινδύνους αλυσίδα. Κάθε κρίκος τελώντας το δικό του καθήκον συμβάλλει στην αρμονική συμβίωση του κάθε είδους και στην ενδυνάμωση της αλυσίδας. Το περιβάλλον είναι το αποκύημα αλλεπάλληλων αλληλεπιδράσεων μεταξύ κάθε μορφής ζωή που ευημερεί στον πλανήτη μας. Αυτή είναι και η ομορφιά του οικοσυστήματος. Πηγές πληροφοριών - www.fytoriakentia.gr, www.greekgeek.gr, owerstore.gr “IN A WORLD OF CONSTANT CHANGE AND STREAMING TECHNOLOGY, I FIND SOLACE IN THE FOREST WHERE A TREE REMAINS A TREE.” 26 lf
V ΣΤΗΛΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΛΑΜΠΟΥΡΗ Η ΟΡΕΙΒΑΤΙΣΣΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΛΑΜΠΟΥΡΗ, Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ «ΠΑΤΗΣΕ» ΣΤΗΝ ΨΗΛΟΤΕΡΗ ΚΟΡΥΦΗ ΚΑΘΕ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ.
Η Χριστίνα Φλαμπούρη είναι μια νέα, δυναμική γυναίκα, η οποία μέσα από τα κατορθώματά της έχει αποδείξει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν υπάρχει ισχυρή θέληση και υπομονή! Μέσα από μόλις ελάχιστα χρόνια ορειβατικής εμπειρίας κατάφερε το αδιανόητο. Ολοκλήρωσε με απόλυτη επιτυχία το “7 summits project”, «πατώντας» στην ψηλότερη κορυφή κάθε Ηπείρου συμπεριλαμβανομένης και αυτής στο όρος Everest στην Ασία. Η συγκεκριμένη επιτυχία της, όπως αναφέρει και η ίδια την έκανε να αλλάξει την οπτική της για την καθημερινότητα και να βλέπει κάθε εμπόδιο ως μια ευκαιρία για βελτίωση. Η εκδοτική ομάδα του «Πυξίδα eMagazine» παρουσιάζει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που σίγουρα θα εμπνεύσει πολλούς από τους αναγνώστες μας. Θα μπορούσατε να μας διηγηθείτε τις κυριότερες αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια; Ήμουν ένα κλασικό κορίτσι. Δεν ταλαιπωρούσα ιδιαίτερα τους γονείς μου, ήμουν καλή μαθήτρια και καλή φοιτήτρια. Δεν είχα καμία σχέση με την ορειβασία σαν παιδί, αντίθετα ασχολιόμουν με πιο κοριτσίστικα πράγματα όπως η ρυθμική γυμναστική. Στη συνέχεια έπαιζα μπάσκετ όπως και ο μεγάλος μου αδελφός και ως ενήλικη άρχισα να εξασκώ τον εαυτό μου στην ιστιοπλοΐα. Πως μπήκε η ορειβασία στη ζωή σας; H ορειβασία μπήκε στη ζωή μου παρά πολύ παράλογα και εντελώς τυχαία, όταν ήμουν εικοσιτεσσάρων ετών. Ένας ξάδελφός μου, ο Δημήτρης με κάλεσε σε μια εκδρομή αναρρίχησης. Εκείνο το Σαββατοκύριακο δεν είχα προπόνηση ιστιοπλοΐας και αποφάσισα να τον ακολουθήσω. Ήμασταν στη Χασιά σε κάποια βράχια που εκεί υπάρχουν εκπαιδευτικές διαδρομές για νέους αναρριχητές. Ενώ ήμουν δεμένη από το σχοινί, με το που ξεκινούσα να ανεβαίνω προς τα πάνω και σηκωνόντουσαν τα πόδια μου από το έδαφος με έλουζε κρύος ιδρώτας. Ένιωθα τα πόδια μου να 30
κόβονται, την καρδιά μου να χτυπάει πάρα πολύ και αντί να συγκεντρωθώ στο πως θα το ξεπεράσω και στο πως θα προχωρήσω προς τα πάνω, το μόνο που έκανα είναι να λέω ότι θέλω να κατέβω. Δεν συνέχισα σε εκείνη την εκδρομή αναρρίχησης και θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει εκείνη την ημέρα στον ξάδελφό μου «απορώ γιατί σου αρέσει η αναρρίχηση, είναι χάλια, δε μου αρέσει καθόλου». Τις αμέσως επόμενες ημέρες όμως κάτι με έτρωγε μέσα μου και έλεγα «γιατί δεν προσπάθησα και άφησα ένα μη λογικό φόβο να με καταβάλει, αφού ήμουν δεμένη, γιατί το έκαναν όλοι και εγώ δε μπορούσα;». Έτσι αποφάσισα να γυρίσω πίσω στο βουνό, κυρίως για να δείξω στον εαυτό μου ότι αυτός ήταν ένας χαζός φόβος. Έπειτα, πήρα μέρος σε τέσσερα μαθήματα αναρρίχησης μαζί με τον ξάδελφό μου και κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτειά μου στο βουνό. Η μια κορυφή έφερνε την άλλη χωρίς να το καταλάβω και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι το βουνό αποτελεί τρόπο ζωής για εμένα. Έναν τρόπο ζωής που με έκανε να νιώθω πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση. Όχι μόνο στο βουνό, αλλά στη ζωή και στη δουλειά. Σε κάθε δυσκολία ένιωθα ότι τα όριά μου διευρύνονται και την επόμενη φορά θα τα καταφέρω. Το ευρύ κοινό σας γνωρίζει ως την πρώτη Ελληνίδα που κατάφερε να ολοκληρώσει με επιτυχία το “7 summits project”, που συνεπάγεται με την κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής κάθε Ηπείρου. Πως γεννήθηκε στο μυαλό σας αυτή η ιδέα; Όταν είχα ξεκινήσει ενεργά την ορειβασία, άρχισα και διάβαζα ιστορίες άλλων ορειβατών, το Έβερεστ ήταν πάντα στο μυαλό μου, όμως παρόλ’ αυτά γνώριζα πως δεν ήμουν έτοιμη να ανέβω στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου. Όταν άκουσα για το “7 summits project” σκέφτηκα ότι κάθε κορυφή θα με προετοίμαζε για την επόμενη, για την πιο ψηλή, για την πιο δύσκολη. Σκέφτηκα ότι σε κάθε κορυφή κάτι θα μαθαίνω, θα γίνομαι πιο δυνατή και θα αποκτώ νέες ικανότητες. Άρα το είδα ως προετοιμασία αρχικά, για να καταφέρω να πατήσω στην στέγη του κόσμου. Στη συνέχεια 31
αντιλήφθηκα ότι το 7 summits project ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από απλά μια ορειβατική πρόκληση που θα μου με ετοίμαζε να πατήσω στο Έβερεστ. Ήταν ένα project ζωής που -στο δικό μου μυαλό- κάθε κορυφή ήταν σαν τις προσωπικές μας κορυφές που έχουμε στην καθημερινότητά μας. Συνεπώς η ολοκλήρωση του κάθε στόχου με γέμιζε με αυτοπεποίθηση, δύναμη και όρεξη για ζωή και γενικότερα στην καθημερινότητά μου έχω γίνει πιο ευτυχισμένη. Ξεκίνησα από την ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, το όρος Ελμπρούς (5.642 μ.), μετά πήγα στην ψηλότερη κορυφή της Αφρικής, το όρος Κιλιμάτζαρο (5.892 μ.), συνέχισα με την ψηλότερη κορυφή της Β. Αμερικής, το όρος Ντενάλι στην Αλάσκα (6.190 μ.), έπειτα πήγα στην ψηλότερη κορυφή της Ωκεανίας που είναι στην Παπούα Νέα Γουινέα το Κάρστενζ Πίραμιντ (4.884 μ.), συνέχισα με την ψηλότερη κορυφή της Ν. Αμερικής που ονομάζεται Ακονκάγκουα (6.962 μ.) και είναι στην Αργεντινή, μετά από περίπου 3 μήνες ανέβηκα στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου, το όρος Έβερεστ (8.848 μ.) και ολοκλήρωσα το project ακριβώς ένα χρόνο πριν, που ήμουν στο όρος Βίνσον της Ανταρκτικής (4.892 μ.). Ως αλπινίστρια έχετε έρθει συχνά αντιμέτωπη με τον κίνδυνο; Πείτε μας μια στιγμή που δεν θα ξεχάσετε ποτέ σας. Γενικά ως άνθρωπος μπορώ να πω πως φοβάμαι εύκολα. Πάντα προσπαθώ να βάζω την ασφάλεια ως προτεραιότητα. Όταν είμαι προσηλωμένη στον στόχο μου, συχνά δεν αντιλαμβάνομαι τον φόβο και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο χωρίς να συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε εσένα. Λίγο πάνω από το Έβερεστ Basecamp, εκεί που βρίσκεται ο Khumbu Icefall (από τα πιο δύσκολα σημεία της αποστολής για το Έβερεστ) έπεσε μια χιονοστιβάδα. Φοβήθηκα τόσο πολύ που είχε παγώσει το αίμα μου και όταν τελείωσε το συγκεκριμένο φαινόμενο υπήρχε παντού χιόνι επάνω μου, αλλά δεν ήταν αρκετό για να κινδυνεύσω. Γύρω μου είχα μόνο Σέρπα (ντόπιοι οδηγοί βουνού) εκείνη τη 32
στιγμή, επομένως δε φοβήθηκε κανείς γιατί το είχαν συνηθίσει. Καθώς έχετε επισκεφθεί σχεδόν όλο τον κόσμο, ποια κουλτούρα σας εξέπληξε ευχάριστα και ποιος λαός πιστεύετε ότι ταιριάζει περισσότερο με τους Έλληνες; Με τους Έλληνες θεωρώ ότι ταιριάζει πολύ ο λαός της Αργεντινής. Είναι καλοφαγάδες, γαλανέ δυνατά και τους αρέσει αρκετά η καλοπέραση. Επομένως θεωρώ ότι έχουν πολλά κοινά σημεία με εμάς. Με εντυπωσίασε πάρα πολύ ο πολιτισμός στην Παπούα Νέα Γουινέα και οι φυλές που γνώρισα εκεί, οι οποίες ζουν σε καλύβες που είναι φτιαγμένες από λάσπη και έχουν συχνά φύλλα ως ρούχα. Δε μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχουν ακόμα φυλές που ζουν με αυτόν τον τρόπο. Επομένως ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία για εμένα. 33
Είναι καθοριστικός ο ρόλος της ομάδας στην ορειβασία; Σίγουρα! Μόνος σου νομίζω ότι δε μπορείς να φτάσεις πουθενά, ποσό μάλλον στις ψηλότερες κορυφές του κόσμου. Η ομάδα έχει πάρα πολλές μορφές. Σε κάθε κορυφή είχα μια διαφορετική ομάδα ορειβατών. Κάποιες φορές είχα φίλους μου, κάποιες άλλες ήταν κόσμος που τον είχα γνωρίσει ελάχιστο καιρό πριν. Η πραγματική ομάδα ήταν οι ορειβάτες και οι φίλοι μου, που με βοήθησαν εδώ στην Ελλάδα να προπονηθούμε και παρόλο που στην αποστολή στο όρος Βίνσον δεν είχα κανέναν άλλον Έλληνα μαζί γιατί ήμουν με μια παρέα Κινέζων, τους οποίους είχα γνωρίσει στο Έβερεστ, όταν λοιπόν πάτησα στην κορυφή και άνοιξα την Ελληνική σημαία, πραγματικά ένιωθα ότι δεν ήμουν μόνη μου. Ένιωθα ότι ήμουν με όλους μου τους φίλους που με βοηθούσαν. Είχα πίσω άτομα που μου έστελναν την ημερήσια πρόγνωση 34
καιρού, συμβουλές για το ποτέ να κάνω την προσπάθειά μου για την κορυφή, είχα επίσης άτομα που με βοήθησαν να κλείσω όλα τα logistics της αποστολής. Έτσι, αν και στη φωτογραφία είμαι μόνη μου με μια σημαία στην κορυφή, ήταν ό,τι πιο ομαδικό έχω καταφέρει μέχρι στιγμής. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας κάθε φορά που πετυχαίνατε ένα νέο στόχο; Πως νιώσατε όταν κατακτήσατε και την 7η κορυφή του 7 summits project; Η κάθε κορυφή είχε και από ένα διαφορετικό συναίσθημα. Όταν πάτησα στην κορυφή του Έβερεστ για παράδειγμα, επειδή μέχρι τότε ήξερα ότι καμία Ελληνίδα δεν έχει πατήσει εκεί ή όλα αυτά τα ατυχήματα που όλοι μας έχουμε δει, ένιωσα δέος και πραγματικά είμαι πολύ περήφανη. Όχι απαραίτητα για το γεγονός, ότι ήμουν η πρώτη Ελληνίδα που θα άνοιγε την σημαία, αλλά για το ότι δεν τα είχα παρατήσει! Το πιο έντονο συναίσθημά μου ήταν βέβαια στην κορυφή του Βίνσον στην Ανταρκτική όπου ήταν το πιο «ρομαντικό» συναίσθημα. Ένιωσα χαρούμενη, πραγματικά δυνατή και ότι αν και πριν έξι χρόνια δε μπορούσα να σταθώ στην άκρη μιας πλαγιάς, τώρα είχα πατήσει την ψηλότερη κορυφή κάθε Ηπείρου, ποιος μπορεί να μου πει ότι κάτι είναι αδύνατο. Είστε ένα πρότυπο για αυτά που έχετε καταφέρει αλλά συνολικά και για το ήθος που έχετε. Τι θα θέλατε να πείτε στα νέα παιδιά αλλά και στους ανθρώπους που σας θαυμάζουν; Απάτητες κορυφές υπάρχουν μόνο μέχρι να βρεθεί κάποιος να τις πατήσει. Στην καθημερινή μας ζωή αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάτι, το οποίο να είναι αδύνατο. Δεν υπάρχει μια δυσκολία που δε μπορεί να ξεπεραστεί. Δεν θα πρέπει ποτέ να πάψουμε να εργαζόμαστε για υψηλούς στόχους. Τις σημερινές ημέρες θα μπορούσαμε να τις παρομοιάσουμε με τις μέρες αναμονής στην Ανταρκτική. Ο καιρός ήταν άσχημος και έμενα σε μια σκηνή 1x1, αυτό που σκεφτόμουν ήταν ότι πρέπει να έχω υπομονή και επιμονή μέχρι ο καιρός 35
να καλυτερεύσει και να μπορέσω να κάνω την προσπάθειά μου προς την κορυφή. Σας ρίχνουν από ένα ελικόπτερο στην κορυφή ενός βουνού. Έχετε τη δυνατότητα να πάρετε από τον εξοπλισμό σας μόνο 5 πράγματα. Ποια είναι αυτά; Εάν μπορούσε αυτή τη στιγμή ένα ελικόπτερο να με πάρει και να με ανεβάσει στην κορυφή του Έβερεστ, σίγουρα θα πέθαινα, διότι δεν θα είχα εγκλιματιστεί. Άρα σε ένα βουνό το οποίο θα ήταν κάτω από 5.000 μέτρα ίσως ήμουν εντάξει. Θα έπαιρνα σίγουρα την φωτογραφική μου μηχανή ή το κινητό μου για να έχω τη δυνατότητα να απαθανατίσω τη στιγμή. Θα έπαιρνα επίσης πολύ καλά γάντια, διότι τα άκρα είναι το πρώτο μέρος που μπορείς να πάθεις κρυοπάγημα και σίγουρα θα είχα τον σάκο μου ώστε να μπορώ να έχω το φαγητό και το νερό μου που συχνά το υποτιμούμε. Μέρα κορυφής χωρίς αυτά τα δύο σημαίνει αποτυχία, καθώς κάθε μια ώρα πρέπει να κανείς μια στάση για ένα σνακ. Τελικά το βουνό το φοβόμαστε, το σεβόμαστε ή το κατακτούμε; Το σεβόμαστε! Όπως άλλωστε όλες τις δυνάμεις της φύσης. Έτσι το βουνό, έτσι και τη θάλασσα. Δεν θεωρώ ότι κατακτάται το βουνό. Μπορεί να έχεις πατήσει μια κορυφή και την επόμενη φορά που θα ξαναπροσπαθήσεις να μην τα καταφέρεις. Όσον αφορά τον φόβο, θα πρέπει να τον διαχειριζόμαστε και μέσα από αυτόν, να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. “THE MOUNTAINS ARE CALLING AND I MUST GO.” 36
VI ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ OI ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ TOY ΜΗΝΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΝΟΣ THE MOVIE ADDICT
Γειά σας cineφίλοι και όχι μόνο… Αυτόν τον μήνα έχουμε να προτείνουμε μία ταινία πραγματικά αριστούργημα. Βασισμένη στο βιβλίο του μεγάλου Stephen King “The Shawshank Redemption” - «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ. Πραγματικά τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη μαγική ταινία. Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14/10/1994 Γλώσσα: Αγγλικά Σκηνοθέτης: Frank Darabont Σεναριογράφος: Frank Darabont Διάρκεια: 142 min Ηθοποιοί: Tim Robbins, Morgan Freeman (στους πρωταγωνιστικούς ρόλους), Bob Gunton, William Sadler, Clancy Brown, James Whitmore. Redemption (λύτρωση) αυτό συμβαίνει στην ταινία τελικά. Eξιστορώντας ο Andy την ιστορία του στη φυλακή αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε τι πραγματικά έχει διαδραματιστεί. Μέσα από την αφήγηση του Morgan Freeman (του Red στη φυλακή, του ανθρώπου που μπορεί 40
να σε προμηθεύσει τα πάντα) ξεδιπλώνεται μπροστά μας μία ιστορία φιλίας, αξιοπρέπειας και κυρίως ελπίδας, αξίες που αναρωτιέσαι αν μπορούν να υπάρχουν μέσα στα στενά όρια μίας φυλακής. Όμως καταλαβαίνουμε ότι και η φυλακή ουσιαστικά είναι ένα σενάριο της ζωής, μία κοινωνία ακριβώς με αυτή που υπάρχει έξω από τα κάγκελα. Θα αναρωτηθούμε πολλές φορές περί ηθικής, δικαιοσύνης αλλά και αλήθειας. Είπαμε, υπάρχουν ταινίες που δεν μπορείς απλά να τις δεις. Τις νιώθεις, τις αισθάνεσαι, τις γεύεσαι. Aυτή είναι μία από αυτές. Χρώματα που αλλάζουν σε vintage ύφος, κουστούμια εποχής και απολαυστική σκηνοθεσία με κάμερες που ακολουθούν τους ηθοποιούς, νιώθοντας με αυτόν τον τρόπο ότι είσαι εκεί. Ειδικά η σκηνή με τις μπύρες στην ταράτσα είναι ένα αριστούργημα. (Εντάξει δεν λέω τίποτα άλλο γιατί στο τέλος θα τα πω όλα). Μπορεί ένας άνθρωπος να εμπνεύσει, να σε κάνει να γελάσεις, να σε κάνει να σκέφτεσαι τι σημαίνει ελευθερία. Ο Andy μπόρεσε. Ο Tim Robbins ίσως στον ρόλο της καριέρας του (μαζί με αυτόν βέβαια στο Mystic River) είναι η έμπνευση, ακόμα και για τον σκληρό διευθυντή των φυλακών…Το τέλος της ταινίας δεν μπορεί παρά να σε μαγέψει και να σου δώσει ελπίδα. Μέχρι την επόμενη φορά… You can’t handle the truth! - A few good men 1992 41
VI ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΔΗΓΙΣΜΟΥ OLAVE BADEN POWELL ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΟΔΗΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΤΟΥ ΟΔΗΓΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΙΩΣΗΦΙΝΑ ΜΑΡΙΝΑΚΟΥ
Ο Oδηγισμός είναι μία παγκόσμια, αυτόνομη, ανεξάρτητη οργάνωση με παιδαγωγικό χαρακτήρα που απευθύνεται σε παιδιά και νέους. Είναι η \"πιο Μεγάλη Παρέα του κόσμου\" σε 140 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, 144 χώρες στον κόσμο και 10.000.000 μέλη σε όλη τη γη. Το 1909 ο Λόρδος Ρόμπερτ Μπέηντεν-Πάουελ, ο ιδρυτής του Προσκοπισμού, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τον αυξημένο αριθμό κοριτσιών που επιθυμούσαν να ζήσουν την προσκοπική ζωή, αποφάσισε ότι θα πρέπει να έχουν το δικό τους ξεχωριστό κίνημα. Το Παγκόσμιο Οδηγικό κίνημα (World Association of Girl Guides and Girl Scouts) ιδρύθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1910 με αρχηγό την αδελφή του, Αγνή Μπέηντεν-Πάουελ. Το 1912, ο Λόρδος Πάουελ παντρεύτηκε την Ολαβ Σάιντ - Κλαίρ Σόουμς που ανέλαβε ενεργό ρόλο στην ανάπτυξη του Οδηγισμού και πήρε τον τίτλο της Αρχιοδηγού. Η Όλαβ ήταν μια πολύ δυναμική και χαρισματική γυναίκα. Τον Ιανουάριο του 1912 γνωρίστηκε με τον Λόρδο Πάουελ σε ένα υπερωκεάνιο στο ταξίδι προς τη Νέα Υόρκη. Ήταν 23 και ήταν 55 και η ημέρα τον γενεθλίων τους συνέπιπτε. Αρραβωνιάστηκαν τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, προκαλώντας αίσθηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Παντρεύτηκαν στις 30 Οκτωβρίου 1912 σε μια άκρως ιδιωτική τελετή, στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, στο Parkstone, στην ενοριακή εκκλησία της. Στην συνέχεια 44
μεγαλώνοντας μαζί απέκτησαν τρία παιδιά, τον Άρθουρ, την Χίδερ και την Μπέτυ. Η συγκεκριμένη είχε επίσης εξέχουσα θέση στον Οδηγισμό, στη Βόρεια Ροδεσία έως ότου επέστρεψαν στην Αγγλία το 1964. Κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου η Όλαβ ταξίδευσε στην Γάλλια, όπου βοήθησε στον αγώνα ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα. Έφυγε από εκεί στις 7 Οκτωβρίου 1915, όταν το δεύτερο παιδί της ήταν πέντε μηνών. Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Όλαβ πήρε τον τίτλο της Αρχιοδηγού το 1918. Αργότερα την ίδια χρονιά, στη διάσκεψη του Swanwick τον Οκτώβριο, της δόθηκε ένα χρυσό και ασημένιο μετάλλιο, ένα από τα δύο που είχαν δημιουργηθεί ποτέ, ενώ το 1930 εκλέχθηκε επικεφαλής του Οδηγικού κινήματος. Μετά τον θάνατο του άντρα της το 1938, επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου της δόθηκε ένα διαμέρισμα στο Hampton Court Palace, στο οποίο έζησε από το 1943 έως το 1976 ,καθώς, δικό της σπίτι, Pax Ο Χιλ, είχε 45
κατασχέσει ο καναδικός στρατός. Ή ίδια έλειπε ταξίδι όταν ένας πύραυλος κατέστρεψε το διαμέρισμά της, το 1944. Μετά την D-Day (η ημέρα της απόβασης), ξανά πήγε στη Γαλλία, και περιόδευσε σε όλη την Ευρώπη καθώς ο πόλεμος τελείωνε προκειμένου να βοηθήσει στην αναβίωση του Οδηγιμού. Η Όλαβ παρέμεινε επικεφαλής του κινήματος των Οδηγών παγκοσμίως για άλλα σαράντα χρόνια, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο βοηθώντας στη δημιουργία και ενθάρρυνση των Οδηγικών ομάδων σε άλλες χώρες και διαδίδοντας τις ιδέες του Οδηγικού κινήματος σε πάνω από μισό εκατομμύρια παγκοσμίως. Η Όλαβ ήταν παρούσα στην Ουάσιγκτον το 1962 για τον εορτασμό της 50ης επετείου από την ίδρυση της Οργάνωσης Προσκόπων Αμερικής. Έχοντας υποστεί καρδιακή προσβολή στην Αυστραλία το 1961, ο γιατρός της απαγόρευσε να ταξιδέψει, καθώς διαγνώστηκε με διαβήτη. Έχοντας περάσει τα επόμενα χρόνια σε ένα διαμέρισμα στο Hampton Court Palace, η Όλαβ πέθανε στις 25 Ιουνίου 1977 στο Birtley House Bramley στο Surrey. Η στάχτη της μεταφέρθηκε στην Κένυα για να ταφεί στον ίδιο μέρος με τα λείψανα του συζύγου της. “THE REAL WAY TO GAIN HAPPINESS IS TO GIVE IT TO OTHERS.” 46
Search
